Geld & Recht
alle pijlers
Huisvrouw worden
zaterdag 1 december 2018 om 19:07
Wij hebben de beslissing genomen dat ik thuis blijf voor de kinderen en huisvrouw zal worden. Deze beslissing hebben wij echter al een jaar eerder genomen. Ik ben dus al een jaar thuis, had ook geen vaste job toen. Ik ben 27, mijn vriend is 38 en heeft een goede job. Financieel is dit geen enkel probleem. Alleen zit ik echter met enkele twijfels/vragen die sinds kort de kop op steken.
- Stel nu, na een hele lange tijd, dat één van ons twee een punt zet achter onze relatie. Wij zijn dit niet van plan maar zeg nooit nooit. Wat blijft er dan nog over voor mij (de huisvrouw)? Aangezien ik niet heb gewerkt en dus geen pensioen zal hebben.
- Wij weten absoluut niks af van trouwen (gezien de situatie gaan we sowieso trouwen). Welke huwelijksregeling zou het beste zijn voor een huisvrouw? Ik vermoed trouwen met gemeenschappelijke goederen? Is er iets wat wij zeker moeten regelen wil ik niet na een scheiding/overlijden met niets achter blijven?
En merken de dames die al langere tijd huisvrouw zijn op dat ze een zwakkere positie hebben tov hun werkende partner? Bijv in discussie’s. Mijn ouders vinden dat niet werkende en wel werkende partners nooit 100% gelijkwaardig zullen zijn.
- Stel nu, na een hele lange tijd, dat één van ons twee een punt zet achter onze relatie. Wij zijn dit niet van plan maar zeg nooit nooit. Wat blijft er dan nog over voor mij (de huisvrouw)? Aangezien ik niet heb gewerkt en dus geen pensioen zal hebben.
- Wij weten absoluut niks af van trouwen (gezien de situatie gaan we sowieso trouwen). Welke huwelijksregeling zou het beste zijn voor een huisvrouw? Ik vermoed trouwen met gemeenschappelijke goederen? Is er iets wat wij zeker moeten regelen wil ik niet na een scheiding/overlijden met niets achter blijven?
En merken de dames die al langere tijd huisvrouw zijn op dat ze een zwakkere positie hebben tov hun werkende partner? Bijv in discussie’s. Mijn ouders vinden dat niet werkende en wel werkende partners nooit 100% gelijkwaardig zullen zijn.
woensdag 12 december 2018 om 22:11
Ja het klonk mij al als een rel topic in de oren of anders een topic van iemand die een column-inspiratie nodig had oid.
Het is dat 'lees ook' bij mij geblokkeerd is anders had ik dat in de gaten gehouden.
woensdag 12 december 2018 om 22:16
Nee hoor, hoeft niet op een weegschaaltje. En ook hoeft niet alles precies 50/50. Als je per se 40 uur wil werken, dan kan dat ook, al moet je dan wel bedenken dat dit de mogelijkheden van de ander beperkt, als je tenminste wil dat je kinderen ook nog eens thuis zijn en niet altijd op het kdv/vso/bso zitten.Lollypop04 schreef: ↑12-12-2018 22:04Zit er verschil tussen of een vrouw of man dat zegt? Als een man zegt, ik kan de combinatie zorg en werk niet aan en ik blijf liever thuis om te zorgen. En de vrouw zegt, dat is goed en ik sta daar achter, mag het dan wel?
Je koppelt het volledig aan sekse, wat gezien het topic ook logisch is. Maar is jouw punt dan niet meer dat je alle lasten/taken /verplichtingen in een relatie (werk, zorg, huishouden, enzv) volledig evenredig moet opvangen? Los van sekse? Maar kan dat en zelfs, is dat wenselijk? Je bent allemaal iemand met sterke en zwakke kanten, affiniteit met iets en wensen en behoeftes. Al die zaken geven inkleuring in hoe je iets in je leven invult. En dus ook je relatie. Waarom mag dat niet een bepaalde keuze zijn als je toevalig een vrouw bent?
Wel vind ik het zeer belangrijk dat iedere gezonde, volwassen persoon zijn eigen broek kan ophouden. Dat je als gezin niet direct omvalt na een kleine tegenslag, maar sámen het huishouden runt, de kinderen verzorgt om deze immers van jullie samen zijn en samen je verantwoordelijkheid neemt betreffende de financiën die nu eenmaal nodig zijn, om alles überhaupt draaiende te kunnen houden.
Deze mening komt niet uit de lucht vallen. Ik zie de gezinnen hier bij bosjes uit elkaar vallen, met alle gevolgen van dien. Papa weet niet hoe hij een dag zijn bloedeigen kinderen moet verzorgen. Mama belandt in de bijstand en krijgt geen urgentie dus is in paniek op zoek naar woonruimte.
Wat is er dan nog over van dat mooie overleg, waarbij de moeder permissie kreeg thuis te blijven?
woensdag 12 december 2018 om 22:20
Nou je het zegt! Die campagne was in 1990. En in 1991 gingen mijn ouders uit elkaar! Dat kan natuurlijk géén toeval zijn. Was een knap stukje beleving wat die overheid aan de campagne wist toe te voegen. Impact op kennis, houding en gedrag in mijn geval!pejeka schreef: ↑12-12-2018 21:06Eén en ander is natuurlijk ook te wijten aan de sturing (zo niet indoctrinatie) vanuit de overheid. Dat begon in de jaren '80 met slogans als "een slimme meid is op haar toekomst voorbereid", waarmee men wilde propageren dat vrouwen vooral volledig in het arbeidsproces moesten meedoen. Werken was zaligmakend, zorg voor huis en gezin inwisselbaar.
In hetzelfde tempo werden relaties inwisselbaar.....
Ik geloof niet meer in sprookjes.
woensdag 12 december 2018 om 22:59
om te huilen.....
Ik hoop niet dat het een geval is van "zoals de waard is.."
Ga er nou eens vanuit dat mensen met de beste bedoelingen, voor elkaar, voor hun gezin, met de voor hen belangrijkste factoren afwegend de best mogelijke keus maken. Dat ze dat doen met elkaar in gedachten. Precies zoals jij en je man dat gedaan hebben, maar andere omstandigheden leiden tot andere resultaten..Heeft niets met toestemmingen, elkaar voor het blok zetten, aankomende scheidingen, afhankelijkheid of het ontnemen van vrijheid te maken. Helemaal niets. ....overleg met permissie
"Dus zie je iemand lopen Met rode ogen heel bedeesd Dan weet je, haar potje is pas vol geweest."
donderdag 13 december 2018 om 07:31
Ik verbaas me steeds meer dat zo'n bekrompen huwelijk als jij blijkbaar hebt nog bestaat! Permissie.....Ikigai schreef: ↑12-12-2018 22:16Nee hoor, hoeft niet op een weegschaaltje. En ook hoeft niet alles precies 50/50. Als je per se 40 uur wil werken, dan kan dat ook, al moet je dan wel bedenken dat dit de mogelijkheden van de ander beperkt, als je tenminste wil dat je kinderen ook nog eens thuis zijn en niet altijd op het kdv/vso/bso zitten.
Wel vind ik het zeer belangrijk dat iedere gezonde, volwassen persoon zijn eigen broek kan ophouden. Dat je als gezin niet direct omvalt na een kleine tegenslag, maar sámen het huishouden runt, de kinderen verzorgt om deze immers van jullie samen zijn en samen je verantwoordelijkheid neemt betreffende de financiën die nu eenmaal nodig zijn, om alles überhaupt draaiende te kunnen houden.
Deze mening komt niet uit de lucht vallen. Ik zie de gezinnen hier bij bosjes uit elkaar vallen, met alle gevolgen van dien. Papa weet niet hoe hij een dag zijn bloedeigen kinderen moet verzorgen. Mama belandt in de bijstand en krijgt geen urgentie dus is in paniek op zoek naar woonruimte.
Wat is er dan nog over van dat mooie overleg, waarbij de moeder permissie kreeg thuis te blijven?
In een gezond huwelijk nemen mensen sámen beslissingen die in het belang van allemaal zijn.
donderdag 13 december 2018 om 07:47
En toch ís die beslissing helemaal niet in het belang van allemaal. Ja, op zeer korte termijn misschien, maar verder echt niet.
Leuk joh voor kinderen om met hun moeder in de bijstand te komen. Leuk joh, om je vader nooit te zien
donderdag 13 december 2018 om 08:00
Ik vind dit toch wel een hele mooie. Als je allebei genoeg werkt om bij het wegvallen van een inkomen het alsnog, met wat aanpassing, rond te breien. Dus dat er geen druk bij een van beide partners gelegd wordt om bijv. in een baan te blijven zitten waar hij/zij niet gelukkig van wordt omdat er anders een probleem met de financiën in het huishouden is.Ikigai schreef: ↑12-12-2018 22:16Wel vind ik het zeer belangrijk dat iedere gezonde, volwassen persoon zijn eigen broek kan ophouden. Dat je als gezin niet direct omvalt na een kleine tegenslag, maar sámen het huishouden runt, de kinderen verzorgt om deze immers van jullie samen zijn en samen je verantwoordelijkheid neemt betreffende de financiën die nu eenmaal nodig zijn, om alles überhaupt draaiende te kunnen houden.
Maar ook, wanneer je uit elkaar gaat of een van de partners wegvalt de ander alles over kan nemen omdat hij/zij weet hoe alles werkt. Dus wanneer dat inkomen van die kostwinner wegvalt het huis verkocht moet worden, er spanning tussen de partners ontstaat met alle gevolgen van dien voor de kinderen/het gezin.
Daarom vind ik het belangrijk dat beide partners blijven werken, of dat nu 5/3, 50/50 of 4/4 is. Maar een situatie waarbij een van beide partners volledig thuis is past daar voor mij niet bij.
Valhalla! Where the brave may live Forever!
donderdag 13 december 2018 om 08:02
Ik denk dat dat het is. Jij gaat er vanuit dat degene die fulltime werkt zijn of haar kinderen nooit ziet. Het tegendeel is waar. Jij gaat er bij voorbaat vanuit dat je wel zal gaan scheiden. Maar mensen die sámen ergens voor staan en niet denken in termen van "permissie" gaan er vanuit dat ze samen blijven. Zij bekijken wat in dié levensfase het best bij hún gezin past. Zonder weegschaaltjes en met respect. In zulke huwelijken is de kans op een scheiding ook veel kleiner. En in het geval van tóch bekijken ze wat dán het beste is voor allemaal. Jij gaat uit van scheidingen en armoe en in paniek (?) een huis zoeken. Natuurlijk komt dat voor maar ik zie dat heel anders om me heen. Maar goed, ik sta gewoon iets anders in het leven.
donderdag 13 december 2018 om 08:02
V1k1ng schreef: ↑13-12-2018 08:00Ik vind dit toch wel een hele mooie. Als je allebei genoeg werkt om bij het wegvallen van een inkomen het alsnog, met wat aanpassing, rond te breien. Dus dat er geen druk bij een van beide partners gelegd wordt om bijv. in een baan te blijven zitten waar hij/zij niet gelukkig van wordt omdat er anders een probleem met de financiën in het huishouden is.
Maar ook, wanneer je uit elkaar gaat of een van de partners wegvalt de ander alles over kan nemen omdat hij/zij weet hoe alles werkt. Dus wanneer dat inkomen van die kostwinner wegvalt het huis verkocht moet worden, er spanning tussen de partners ontstaat met alle gevolgen van dien voor de kinderen/het gezin.
Daarom vind ik het belangrijk dat beide partners blijven werken, of dat nu 5/3, 50/50 of 4/4 is. Maar een situatie waarbij een van beide partners volledig thuis is past daar voor mij niet bij.
donderdag 13 december 2018 om 08:12
Dat is wel waar de thuisblijfmoeders vanuit gaan, toch? Dat werkende vrouwen geen (goede) band kunnen opbouwen met hun kind(eren)? Maar als het om werkende mannen gaat is dat natuurlijk heeeel anders...
donderdag 13 december 2018 om 08:15
Inderdaad, er wordt zelfs over verwaarlozing gesproken. Maar als vaders hetzelfde doen is het ineens wel ok? Dat meten met twee maten begrijp ik niet.
donderdag 13 december 2018 om 08:15
Ergens vind ik het misschien wel jammer dat ik een toekomstige partner niet in dergelijke mate durf te vertrouwen dat ik er mijn eigen baan voor zou opzeggen (nog los van dat ik ook mijn werk gewoon heel leuk vind). Ik zou geloof ik altijd ergens de angst houden dat mijn partner me op een dag komt mededelen dat hij het niet meer ziet zitten samen, of dat hij opeens met een ander verder gaat, en dat ik daar dan zou zitten zonder baan en een, groter of kleiner, gat in mijn CV. Ergens wel jammer dat ik zo weinig vertrouwen heb in de mensheid in het algemeen. Of misschien is het geen angst, ik weet het niet. Het zou in ieder geval geen keuze zijn die ik nu vrijwillig zou maken.
donderdag 13 december 2018 om 08:19
donderdag 13 december 2018 om 08:21
Ik ben geen thuisblijfmoeder dus geen idee. Maar ik generaliseer sowieso liever niet. Sommigen zullen zo denken, anderen niet. Ik ken toevallig ook meer fulltime werkende moeders dan vaders.
donderdag 13 december 2018 om 08:22
Als ik er zo in stond zou ik m'n twijfels hebben over m'n huwelijk.Timetraveler schreef: ↑13-12-2018 08:15Ergens vind ik het misschien wel jammer dat ik een toekomstige partner niet in dergelijke mate durf te vertrouwen dat ik er mijn eigen baan voor zou opzeggen (nog los van dat ik ook mijn werk gewoon heel leuk vind). Ik zou geloof ik altijd ergens de angst houden dat mijn partner me op een dag komt mededelen dat hij het niet meer ziet zitten samen, of dat hij opeens met een ander verder gaat, en dat ik daar dan zou zitten zonder baan en een, groter of kleiner, gat in mijn CV. Ergens wel jammer dat ik zo weinig vertrouwen heb in de mensheid in het algemeen. Of misschien is het geen angst, ik weet het niet. Het zou in ieder geval geen keuze zijn die ik nu vrijwillig zou maken.
donderdag 13 december 2018 om 08:26
Het hoort bij de tijd waarin we nu leven. Ik vind dat wel jammer. Het is niet meer onvoorwaardelijk.Timetraveler schreef: ↑13-12-2018 08:15Ergens vind ik het misschien wel jammer dat ik een toekomstige partner niet in dergelijke mate durf te vertrouwen dat ik er mijn eigen baan voor zou opzeggen (nog los van dat ik ook mijn werk gewoon heel leuk vind). Ik zou geloof ik altijd ergens de angst houden dat mijn partner me op een dag komt mededelen dat hij het niet meer ziet zitten samen, of dat hij opeens met een ander verder gaat, en dat ik daar dan zou zitten zonder baan en een, groter of kleiner, gat in mijn CV. Ergens wel jammer dat ik zo weinig vertrouwen heb in de mensheid in het algemeen. Of misschien is het geen angst, ik weet het niet. Het zou in ieder geval geen keuze zijn die ik nu vrijwillig zou maken.
Het is ook vaak geen vrijwillige keuze, maar een keuze uit noodzaak, omdat de andere keuze die je behoort te maken volgens 'de maatschappij' niet werkt, omdat het nu eenmaal niet maakbaar is.
donderdag 13 december 2018 om 08:29
Nee hoor. Jij weigert de nuance te lezen, geschreven wordt er namelijk wel in nuances, alleen niet door jou. Je trekt het onmiddelijk naar het extreme, en voert discussie met je eigen vooroordelen ipv met de medeforumers. Erg jammer.
"Dus zie je iemand lopen Met rode ogen heel bedeesd Dan weet je, haar potje is pas vol geweest."
donderdag 13 december 2018 om 08:31
De enige thuisblijfmoeder die ik ken, denkt juist niet zo, ze kent beide kanten van de medaille en houdt er geen bekrompen opvattingen op na.
donderdag 13 december 2018 om 08:33
donderdag 13 december 2018 om 08:45
Ik vind dit verdrietig klinken. Ik denk dat je het wel voelt als je "de ware" bent tegengekomen. Dan krijg je vanzelf vertrouwen in een toekomst met elkaar. In mijn omgeving komen veel harmonieuze, langdurige relaties voor. Die zijn er écht wel! "Geluk" is geen continu begrip, want dat is afhankelijk van factoren als financien, gezondheid, etc. Maar wél in harmonie samen samen problemen onder ogen zien en de schouders er onder zetten.Timetraveler schreef: ↑13-12-2018 08:15Ergens vind ik het misschien wel jammer dat ik een toekomstige partner niet in dergelijke mate durf te vertrouwen dat ik er mijn eigen baan voor zou opzeggen (nog los van dat ik ook mijn werk gewoon heel leuk vind). Ik zou geloof ik altijd ergens de angst houden dat mijn partner me op een dag komt mededelen dat hij het niet meer ziet zitten samen, of dat hij opeens met een ander verder gaat, en dat ik daar dan zou zitten zonder baan en een, groter of kleiner, gat in mijn CV. Ergens wel jammer dat ik zo weinig vertrouwen heb in de mensheid in het algemeen. Of misschien is het geen angst, ik weet het niet. Het zou in ieder geval geen keuze zijn die ik nu vrijwillig zou maken.
donderdag 13 december 2018 om 08:51
donderdag 13 december 2018 om 08:52
Ik ben al jarenlang samen met mijn 'ware', maar ik maak mezelf toch niet zomaar (financieel) afhankelijk van hem. Niet eens omdat we misschien ooit uit elkaar zouden gaan (dat zie ik namelijk echt niet gebeuren), maar vooral omdat je nooit weet wat er nog gebeurt in de toekomst. Hij kan arbeidsongeschikt worden, zijn baan kwijtraken, overlijden. Of iets heel anders willen gaan doen. Dan is het toch een geruststellende gedachte dat wat er ook gebeurt, ons huishouden gewoon doordraait. Ook met een inkomen minder.
donderdag 13 december 2018 om 08:54
Prima toch? Zo maakt iedereen zijn of haar afwegingen.Trotter schreef: ↑13-12-2018 08:52Ik ben al jarenlang samen met mijn 'ware', maar ik maak mezelf toch niet zomaar (financieel) afhankelijk van hem. Niet eens omdat we misschien ooit uit elkaar zouden gaan (dat zie ik namelijk echt niet gebeuren), maar vooral omdat je nooit weet wat er nog gebeurt in de toekomst. Hij kan arbeidsongeschikt worden, zijn baan kwijtraken, overlijden. Of iets heel anders willen gaan doen. Dan is het toch een geruststellende gedachte dat wat er ook gebeurt, ons huishouden gewoon doordraait. Ook met een inkomen minder.
donderdag 13 december 2018 om 08:56
