Geld & Recht
alle pijlers
Mag dit zo maar???
dinsdag 23 juni 2009 om 12:31
Hallo allemaal, ik ben nieuw hier op het forum. Ik weet niet of ik dit volgende moet plaatsen onder Kinderen of onder Geld & Recht,
maar het volgende is er aan de hand.
Mijn zoon van 15 jaar is zoals dat hoort bij een 15 jarige, enorm aan het puberen. Helaas vind hij het erg vervelend dat hij zich aan bepaalde regels dient te houden en heeft besloten dan maar bij zijn vader te gaan wonen. Dit kwam als donderslag bij heldere hemel. Dit omdat er geen echte problemen zijn.
Hij is 2 weken geleden zo van de 1 op de andere dag vertrokken. Zijn vader en ik zijn al 10 jaar gescheiden. De periode na de scheiding keek zijn vader al niet of nauwelijks naar hem om. Ook de bezoekregeling liep slecht. Regelmatig liet hij niets van zich horen, of zei de afspraak af.
Ik begrijp er zelf niets van, maar snap dat het voor een puber heel anders ligt en ik hem de ruimte moet geven om zichzelf op zijn manier te ontwikkelen. Ik heb dan ook zoiets van, oke, ga het voorlopig proberen. (blijkbaar moet hij ontdekken dat het gras bij de buren toch echt niet groener is als bij ons)
Helaas, mijn exman, wil maar al te graag hem direkt vastleggen. (valt niet mee te praten).
Hij heeft meteen een advocaat ingeschakeld, om dit proces wettelijk vast te leggen. Hij schijnt ook diverse eisen op papier te willen zetten omtrent kinderalimentatie enz.
Tot dit moment betaalde hij kinderallimentatie voor beide zoons (andere zoon is 12).
Ik ben nog steeds in afwachting van post van zijn advocaat, maar nu is gebleken dat hij achter mijn rug om al bezig is met adres wijzigingen. Zo kreeg ik bericht dat hij bij de gemeente het adres samen met mijn zoon al gewijzigd heeft. Kan dit zomaar? En kan ik dit terugdraaien, zonder toestemming van mijn zoon? Of kan ik mijn zoon dwingen dit terug te draaien. (en pas wettelijk maken als het via de advocaat geregeld is?)
Dit mag toch helemaal niet? Wat moet ik hier nou mee aan. Ben ten einde raad, ik weet het niet meer wat ik moet doen.
Heb ook het gevoel dat ik niets verkeerd moet zeggen tegen hem, omdat hij hier anders helemaal niet meer langs wil komen.
Ik heb het gevoel dat ik mijn kind kwijt raak.
Ik hoop dat iemand advies heeft.
Wanhoopje
maar het volgende is er aan de hand.
Mijn zoon van 15 jaar is zoals dat hoort bij een 15 jarige, enorm aan het puberen. Helaas vind hij het erg vervelend dat hij zich aan bepaalde regels dient te houden en heeft besloten dan maar bij zijn vader te gaan wonen. Dit kwam als donderslag bij heldere hemel. Dit omdat er geen echte problemen zijn.
Hij is 2 weken geleden zo van de 1 op de andere dag vertrokken. Zijn vader en ik zijn al 10 jaar gescheiden. De periode na de scheiding keek zijn vader al niet of nauwelijks naar hem om. Ook de bezoekregeling liep slecht. Regelmatig liet hij niets van zich horen, of zei de afspraak af.
Ik begrijp er zelf niets van, maar snap dat het voor een puber heel anders ligt en ik hem de ruimte moet geven om zichzelf op zijn manier te ontwikkelen. Ik heb dan ook zoiets van, oke, ga het voorlopig proberen. (blijkbaar moet hij ontdekken dat het gras bij de buren toch echt niet groener is als bij ons)
Helaas, mijn exman, wil maar al te graag hem direkt vastleggen. (valt niet mee te praten).
Hij heeft meteen een advocaat ingeschakeld, om dit proces wettelijk vast te leggen. Hij schijnt ook diverse eisen op papier te willen zetten omtrent kinderalimentatie enz.
Tot dit moment betaalde hij kinderallimentatie voor beide zoons (andere zoon is 12).
Ik ben nog steeds in afwachting van post van zijn advocaat, maar nu is gebleken dat hij achter mijn rug om al bezig is met adres wijzigingen. Zo kreeg ik bericht dat hij bij de gemeente het adres samen met mijn zoon al gewijzigd heeft. Kan dit zomaar? En kan ik dit terugdraaien, zonder toestemming van mijn zoon? Of kan ik mijn zoon dwingen dit terug te draaien. (en pas wettelijk maken als het via de advocaat geregeld is?)
Dit mag toch helemaal niet? Wat moet ik hier nou mee aan. Ben ten einde raad, ik weet het niet meer wat ik moet doen.
Heb ook het gevoel dat ik niets verkeerd moet zeggen tegen hem, omdat hij hier anders helemaal niet meer langs wil komen.
Ik heb het gevoel dat ik mijn kind kwijt raak.
Ik hoop dat iemand advies heeft.
Wanhoopje
dinsdag 23 juni 2009 om 13:00
Ja je kan achter de andere ouder zijn rug om het kind bij de gemeente op jouw adres laten inschrijven.
Is hier ook gebeurt. Wij kwamen er na twee jaar bij onze advocaat achter dat het kind dat op naam van mijn partner stond overgeschreven was door de moeder. Bij een rechter kom je er niet verder mee, het enigste dat die kan zeggen is "foei mevrouw/meneer dat is niet netjes van u" en daarmee is de kous af.
Is hier ook gebeurt. Wij kwamen er na twee jaar bij onze advocaat achter dat het kind dat op naam van mijn partner stond overgeschreven was door de moeder. Bij een rechter kom je er niet verder mee, het enigste dat die kan zeggen is "foei mevrouw/meneer dat is niet netjes van u" en daarmee is de kous af.
dinsdag 23 juni 2009 om 13:02
Ja, het adres wijzigingen bij de gemeente kan zomaar. Maar dit zegt nog niets over de officiele verblijfplaats van je zoon. Als vader en jij het daar niet over eens zijn, beslist de rechter waar dat is.
Als ik jou was zou ik verder niet met zoon gaan praten, maar contact opnemen met een advocaat. Het feit dat dit zonder met jou te overleggen is geregeld en je ook nu geen contact met vader hebt over je zoon, is tegen de belangen van je zoon in. Wat je kan doen is een tegeneis neer leggen: Als zoon bij vader zou blijven, dan met nakomen van een omgangsregeling en informatieplicht van vader, en zo niet, dan zoon verblijfplaats houden bij jou.
Het vervelende is dat een kind van 15 jaar meestal niet meer zich aan een omgangsregeling houdt, maar zelf de omgang met zijn andere ouder bepaalt. Vader moet echter wel positief meewerken aan het contact met moeder. Als dit allemaal moeizaam verloopt dan zal er hulpverlening bij moeten komen, eventueel in de vorm van een gezinsvoogd, die het contact tussen jou en je zoon vorm gaat geven. In alle gevallen moet er zeer zeker ook gekeken worden naar je jongste zoon: Hij is zomaar ineens zijn broer kwijt. Vader heeft in dat opzicht dus ook tegen het belang van zijn jongste zoon in gehandeld.
Als ik jou was zou ik verder niet met zoon gaan praten, maar contact opnemen met een advocaat. Het feit dat dit zonder met jou te overleggen is geregeld en je ook nu geen contact met vader hebt over je zoon, is tegen de belangen van je zoon in. Wat je kan doen is een tegeneis neer leggen: Als zoon bij vader zou blijven, dan met nakomen van een omgangsregeling en informatieplicht van vader, en zo niet, dan zoon verblijfplaats houden bij jou.
Het vervelende is dat een kind van 15 jaar meestal niet meer zich aan een omgangsregeling houdt, maar zelf de omgang met zijn andere ouder bepaalt. Vader moet echter wel positief meewerken aan het contact met moeder. Als dit allemaal moeizaam verloopt dan zal er hulpverlening bij moeten komen, eventueel in de vorm van een gezinsvoogd, die het contact tussen jou en je zoon vorm gaat geven. In alle gevallen moet er zeer zeker ook gekeken worden naar je jongste zoon: Hij is zomaar ineens zijn broer kwijt. Vader heeft in dat opzicht dus ook tegen het belang van zijn jongste zoon in gehandeld.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
dinsdag 23 juni 2009 om 13:03
Dit kan, heb ik ook meegemaakt. En als het een gehakketak wordt tussen de ouders, dus dat de een weer probeert het kind weer op zijn adres te krijgen, dan wordt het op een gegeven moment een rechtzaak en wordt het kind ook gehoord. En omdat hij 15 is en dus zelf al aangegeven heeft bij zijn vader te willen wonen, zal hij daarin gehoord worden.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
dinsdag 23 juni 2009 om 13:04
Volgens mij mogen kinderen van 12 jaar mede-beslissen over bij welke ouder zij wonen.
Hoe het precies zit weet ik niet; bel het juridisch loket of een eigen advocaat, zou ik zeggen.
Overigens lijkt het me logisch dat je exman de allimentatieregeling wil aanpassen als een van zijn zoons voortaan bij hem woont. Maar dat zal hij wel via de rechter moeten doen, dat kan hij niet eenzijdig veranderen.
Hoe het precies zit weet ik niet; bel het juridisch loket of een eigen advocaat, zou ik zeggen.
Overigens lijkt het me logisch dat je exman de allimentatieregeling wil aanpassen als een van zijn zoons voortaan bij hem woont. Maar dat zal hij wel via de rechter moeten doen, dat kan hij niet eenzijdig veranderen.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
dinsdag 23 juni 2009 om 13:07
Kinderen van 12 jaar en ouder hebben het recht om gehoord te worden over wat zij willen, maar mogen niet zelf beslissen. De rechter beslist uiteindelijk waar het kind gaat wonen, als ouders daar samen niet uitkomen, en zal in zijn overweging de wens van het kind meenemen. Bij nagenoeg gelijke geschiktheid van de ouders, zal de wens van het kind wel doorslag geven.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
dinsdag 23 juni 2009 om 13:09
Nou zeg, die ex van je laat er ook geen gras over groeien is het niet verstandiger eerst eens even aan te kijken hoe het je zoon bij zijn vader bevalt? Ik ken twee kinderen die zelfs al rond hun 12e naar hun vader vertrokken, maar uiteindelijk toch na een half jaartje besloten dat het daar toch ook niet was zoals ze hadden gehoopt.
In principe mag je zoon op deze leeftijd zelf kiezen of hij bij jou of zijn vader wil wonen. Dat kan je alleen aanvechten als er ernstige redenen zijn waarom dat beter niet zou kunnen. Wat het inschrijven en de alimentatie betreft, vrees ik dat je man gelijk heeft. Als het er naar uitziet dat je zoon inderdaad bij zijn vader blijft, hoort hij daar ook ingeschreven te zijn (vanwege o.a. belastingen en eventuele uitkeringen). Ook de alimentatie hoort dan opnieuw te worden vastgesteld, hoe dat uit gaat pakken, zal van jullie beider inkomen afhangen.
In principe mag je zoon op deze leeftijd zelf kiezen of hij bij jou of zijn vader wil wonen. Dat kan je alleen aanvechten als er ernstige redenen zijn waarom dat beter niet zou kunnen. Wat het inschrijven en de alimentatie betreft, vrees ik dat je man gelijk heeft. Als het er naar uitziet dat je zoon inderdaad bij zijn vader blijft, hoort hij daar ook ingeschreven te zijn (vanwege o.a. belastingen en eventuele uitkeringen). Ook de alimentatie hoort dan opnieuw te worden vastgesteld, hoe dat uit gaat pakken, zal van jullie beider inkomen afhangen.
dinsdag 23 juni 2009 om 13:09
Pubers en omgangsregelingen, dat is zo lastig. Ik heb zelf een dochter die op een gegeven moment totaal niet meer naar haar vader wilde, geprobeerd met haar te praten, maar ze gaf zelf aan dat ze het niet trok. Moeilijk is dat. En als andere ouder probeer je toch de kanalen naar de andere ouder van je kind open te houden, ik vind dat naast de wettelijke verplichting er ook een morele verplichting is.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
dinsdag 23 juni 2009 om 13:11
Toen een kennis van mij ging scheiden waren haar zoons 13 en 17 jaar oud, die kregen een brief, kennelijk van de rechter, met de vraag bij wie ze wilden wonen, bij de vader of de moeder. Dat was zo'n 6-7 jaar geleden.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
dinsdag 23 juni 2009 om 13:19
quote:iry schreef op 23 juni 2009 @ 12:36:
Eisen voor kinderallimentie kan hij wel willen maar daar heeft hij niets over te willen.
Is allemaal wettelijk bepaald.
Het lijkt me nogal een open deur dat als vader tot nu toe betaalde voor het onderhoud van zoon, en zoon nu bij vader woont, het met dat betalen héél snel voorbij is.
En of het allemaal precies mag of niet, ik denk niet dat een rechter zich bij een jongen van 15 wijs gaat maken dat je het kind kan dwingen.
TO geeft overigens aan dat ze er vrede mee heeft dat zoon bij pa woont. Zij gelooft blijkbaar niet dat zoon daar gelukkiger van zal worden, maar dat moet hij zelf maar uitvinden. Wat is dan het probleem? Dat pa zijn zoon niet laat spartelen, maar diens keuze respecteert en "officieel" maakt? Of dat pa niet van plan is te betalen voor een kind dat niet meer financieel de moeder tot last is? Of dat pa wellicht na tien jaar betalen voor zijn kinderen, het vanzelfsprekend vindt dat als hij de lasten draagt, ma ook gaat bijdragen?
Of is het echte probleem dat TO wat al te makkelijk dacht dat pa een waardeloze vader is, en zoon snel met hangende pootjes terug zou komen, en ze nu merkt dat dat vies tegen gaat vallen?
Als dat laatste het probleem is, is er niet echt een juridisch probleem, maar een relatie/opvoedingsprobleem lijkt me
Eisen voor kinderallimentie kan hij wel willen maar daar heeft hij niets over te willen.
Is allemaal wettelijk bepaald.
Het lijkt me nogal een open deur dat als vader tot nu toe betaalde voor het onderhoud van zoon, en zoon nu bij vader woont, het met dat betalen héél snel voorbij is.
En of het allemaal precies mag of niet, ik denk niet dat een rechter zich bij een jongen van 15 wijs gaat maken dat je het kind kan dwingen.
TO geeft overigens aan dat ze er vrede mee heeft dat zoon bij pa woont. Zij gelooft blijkbaar niet dat zoon daar gelukkiger van zal worden, maar dat moet hij zelf maar uitvinden. Wat is dan het probleem? Dat pa zijn zoon niet laat spartelen, maar diens keuze respecteert en "officieel" maakt? Of dat pa niet van plan is te betalen voor een kind dat niet meer financieel de moeder tot last is? Of dat pa wellicht na tien jaar betalen voor zijn kinderen, het vanzelfsprekend vindt dat als hij de lasten draagt, ma ook gaat bijdragen?
Of is het echte probleem dat TO wat al te makkelijk dacht dat pa een waardeloze vader is, en zoon snel met hangende pootjes terug zou komen, en ze nu merkt dat dat vies tegen gaat vallen?
Als dat laatste het probleem is, is er niet echt een juridisch probleem, maar een relatie/opvoedingsprobleem lijkt me
dinsdag 23 juni 2009 om 13:25
Volgens mij gaat het erom dat dit alles gebeurt zonder ook maar enige vorm van overleg tussen de ouders, Rider. Dat klopt natuurlijk niet en is ook niet in het belang van beide zoons. Wellicht heeft de oudste er een goed belang bij dat hij bij vader gaat wonen, to geeft zelf ook al aan daar nog niet eens zo vreselijk over te vallen. Maar dit is natuurlijk niet de manier omdat te regelen.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
dinsdag 23 juni 2009 om 13:30
dinsdag 23 juni 2009 om 13:36
quote:rider schreef op 23 juni 2009 @ 13:19:
[...]
. Zij gelooft blijkbaar niet dat zoon daar gelukkiger van zal worden, maar dat moet hij zelf maar uitvinden. Wat is dan het probleem? Dat pa zijn zoon niet laat spartelen, maar diens keuze respecteert en "officieel" maakt?
Is iemand meteen juridisch vastleggen op een opwelling 'een keuze respecteren'? Als zoon na een paar maanden nog steeds zeker is van zijn zaak ben ik het helemaal met je eens, dan moet alles officieel gemaakt worden incl de alimentatieverplichtingen.
Maar een puber die bedenkt dat het elders misschien leuker is, meteen vastnagelen met alle gevolgen van dien, vind ik niet erg slim. Laat 'm eerst maar eens een tijdje proefdraaien en dan kun je hangende die tijd alles even opschorten.
[...]
. Zij gelooft blijkbaar niet dat zoon daar gelukkiger van zal worden, maar dat moet hij zelf maar uitvinden. Wat is dan het probleem? Dat pa zijn zoon niet laat spartelen, maar diens keuze respecteert en "officieel" maakt?
Is iemand meteen juridisch vastleggen op een opwelling 'een keuze respecteren'? Als zoon na een paar maanden nog steeds zeker is van zijn zaak ben ik het helemaal met je eens, dan moet alles officieel gemaakt worden incl de alimentatieverplichtingen.
Maar een puber die bedenkt dat het elders misschien leuker is, meteen vastnagelen met alle gevolgen van dien, vind ik niet erg slim. Laat 'm eerst maar eens een tijdje proefdraaien en dan kun je hangende die tijd alles even opschorten.
dinsdag 23 juni 2009 om 14:27
quote:Poezewoes schreef op 23 juni 2009 @ 13:25:
Volgens mij gaat het erom dat dit alles gebeurt zonder ook maar enige vorm van overleg tussen de ouders, Rider. Dat klopt natuurlijk niet en is ook niet in het belang van beide zoons. Wellicht heeft de oudste er een goed belang bij dat hij bij vader gaat wonen, to geeft zelf ook al aan daar nog niet eens zo vreselijk over te vallen. Maar dit is natuurlijk niet de manier omdat te regelen.
Nee, dat snap ik wel, maar zoals ik het bericht van TO lees heeft ze zich ernstig vergist in wat in haar ogen een korte bevlieging was, en probeert ze nu naar juridische wegen te zoeken om iets op te lossen dat in essentie geen juridisch probleem is.
Haar gevoel dat ze haar kind kwijt raakt, wordt daarmee alleen maar realistischer. Als ze dit juridisch gaat aanpakken, wat doet zoon dan? En pa? Lijkt me nogal voor de hand liggend, dan is ma de kwaaie.
Volgens mij gaat het erom dat dit alles gebeurt zonder ook maar enige vorm van overleg tussen de ouders, Rider. Dat klopt natuurlijk niet en is ook niet in het belang van beide zoons. Wellicht heeft de oudste er een goed belang bij dat hij bij vader gaat wonen, to geeft zelf ook al aan daar nog niet eens zo vreselijk over te vallen. Maar dit is natuurlijk niet de manier omdat te regelen.
Nee, dat snap ik wel, maar zoals ik het bericht van TO lees heeft ze zich ernstig vergist in wat in haar ogen een korte bevlieging was, en probeert ze nu naar juridische wegen te zoeken om iets op te lossen dat in essentie geen juridisch probleem is.
Haar gevoel dat ze haar kind kwijt raakt, wordt daarmee alleen maar realistischer. Als ze dit juridisch gaat aanpakken, wat doet zoon dan? En pa? Lijkt me nogal voor de hand liggend, dan is ma de kwaaie.
dinsdag 23 juni 2009 om 14:28
quote:iry schreef op 23 juni 2009 @ 13:30:
Zolang er geen nieuwe regeling heeft plaatsgevonden zal er niet zomaar aan de alli gesjoemelt mogen worden.
dat kunnen de ouders wel tijdelijk in onderling overleg doen,maar niet eenzijdig.
Natuurlijk.
En wat denk je dat de rechter zegt als je als vader in dit geval braaf betaalde tien jaar lang, en bent gestopt met betalen voor een zoon die niet langer onder de verzorging van ma valt, maar onder die van pa?
Je kan 100 keer juridisch gelijk hebben, maar denk je dat TO ook maar iets te winnen heeft bij haar juridisch gelijk halen?
Zolang er geen nieuwe regeling heeft plaatsgevonden zal er niet zomaar aan de alli gesjoemelt mogen worden.
dat kunnen de ouders wel tijdelijk in onderling overleg doen,maar niet eenzijdig.
Natuurlijk.
En wat denk je dat de rechter zegt als je als vader in dit geval braaf betaalde tien jaar lang, en bent gestopt met betalen voor een zoon die niet langer onder de verzorging van ma valt, maar onder die van pa?
Je kan 100 keer juridisch gelijk hebben, maar denk je dat TO ook maar iets te winnen heeft bij haar juridisch gelijk halen?
dinsdag 23 juni 2009 om 14:32
quote:ellen2_ schreef op 23 juni 2009 @ 13:36:
[...]
Is iemand meteen juridisch vastleggen op een opwelling 'een keuze respecteren'?In de ogen van zoonlief? Waarschijnlijk wel. En dat juridisch gaan aanvechten, al heb je 100x gelijk, hoe denk je dat zoon (en pa!) dat uitleggen?
TO is bang dat ze haar kind kwijt raakt. Zou het dan echt nuttig zijn haar te vertellen hoe ze in de rechtszaal kan winnen, en intussen haar zoon definitief kan kwijt raken?
quote:Als zoon na een paar maanden nog steeds zeker is van zijn zaak ben ik het helemaal met je eens, dan moet alles officieel gemaakt worden incl de alimentatieverplichtingen.Het gaat er helemaal niet om wat er juridisch moet. DAT is mijn punt. TO is bang haar kind kwijt te raken, en door juridische strijd te gaan voeren is dat precies wat ze bereikt.quote:Maar een puber die bedenkt dat het elders misschien leuker is, meteen vastnagelen met alle gevolgen van dien, vind ik niet erg slim.Als pa dat zo snel kan, kan ma het even snel weer terug draaien, dus dat is geen argument.
[...]
Is iemand meteen juridisch vastleggen op een opwelling 'een keuze respecteren'?In de ogen van zoonlief? Waarschijnlijk wel. En dat juridisch gaan aanvechten, al heb je 100x gelijk, hoe denk je dat zoon (en pa!) dat uitleggen?
TO is bang dat ze haar kind kwijt raakt. Zou het dan echt nuttig zijn haar te vertellen hoe ze in de rechtszaal kan winnen, en intussen haar zoon definitief kan kwijt raken?
quote:Als zoon na een paar maanden nog steeds zeker is van zijn zaak ben ik het helemaal met je eens, dan moet alles officieel gemaakt worden incl de alimentatieverplichtingen.Het gaat er helemaal niet om wat er juridisch moet. DAT is mijn punt. TO is bang haar kind kwijt te raken, en door juridische strijd te gaan voeren is dat precies wat ze bereikt.quote:Maar een puber die bedenkt dat het elders misschien leuker is, meteen vastnagelen met alle gevolgen van dien, vind ik niet erg slim.Als pa dat zo snel kan, kan ma het even snel weer terug draaien, dus dat is geen argument.
dinsdag 23 juni 2009 om 14:47
Door het als bevlieging van zoon te zien en daarnaar te handelen zal zoon zich niet serieus genomen voelen, dan is het contact helemaal fragiel. Nu kun je daar nog iets aan redden door toch de dingen voor de zoon goed te regelen. Door een strijd raak je de zoon inderdaad echt kwijt.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
dinsdag 23 juni 2009 om 14:56
quote:Prima69 schreef op 23 juni 2009 @ 14:47:
Door het als bevlieging van zoon te zien en daarnaar te handelen zal zoon zich niet serieus genomen voelen, dan is het contact helemaal fragiel. Nu kun je daar nog iets aan redden door toch de dingen voor de zoon goed te regelen. Door een strijd raak je de zoon inderdaad echt kwijt.
precies.
Een jongen van 15 gaat echt niet waarderen als hij als kind van 5 wordt behandeld. Dat hij zich gedraagt als kind van 5 zou kunnen, en dat mag je best denken, maar doe jezelf een lol en laat het hem niet merken.
Bedenk dat een kind van gescheiden ouders, extreme zaken daargelaten, altijd een escape heeft naar de andere ouder. Daar maakt hij nu gebruik van.
Door het als bevlieging van zoon te zien en daarnaar te handelen zal zoon zich niet serieus genomen voelen, dan is het contact helemaal fragiel. Nu kun je daar nog iets aan redden door toch de dingen voor de zoon goed te regelen. Door een strijd raak je de zoon inderdaad echt kwijt.
precies.
Een jongen van 15 gaat echt niet waarderen als hij als kind van 5 wordt behandeld. Dat hij zich gedraagt als kind van 5 zou kunnen, en dat mag je best denken, maar doe jezelf een lol en laat het hem niet merken.
Bedenk dat een kind van gescheiden ouders, extreme zaken daargelaten, altijd een escape heeft naar de andere ouder. Daar maakt hij nu gebruik van.
dinsdag 23 juni 2009 om 15:00
De rechter zal zeggen,we gaan eerst eens uitzoeken waar deze keuze vandaan komt.
En dan zal hij alle partijen aanhoren,de keuze van puberzoon meenemen en dan een besluit vormen.
En gaat pa ook direct alle kosten op zich nemen?
Ik zou eerst om de tafel gaan en een proefperiode afspreken.
Een deel van de alimentatie terug storten als kostgeld als tidjelijke bijdrage.
En pas concrete stappen maken als de keuze definitief is.
Ik begrijp overigens dat vader de juridische procedure in werking heeft gesteld.
Maar we weten het hele verhaal niet.
Het kan een puberstuiptrekking zijn,of er is meer aan de hand.
En dan zal hij alle partijen aanhoren,de keuze van puberzoon meenemen en dan een besluit vormen.
En gaat pa ook direct alle kosten op zich nemen?
Ik zou eerst om de tafel gaan en een proefperiode afspreken.
Een deel van de alimentatie terug storten als kostgeld als tidjelijke bijdrage.
En pas concrete stappen maken als de keuze definitief is.
Ik begrijp overigens dat vader de juridische procedure in werking heeft gesteld.
Maar we weten het hele verhaal niet.
Het kan een puberstuiptrekking zijn,of er is meer aan de hand.
dinsdag 23 juni 2009 om 15:12
Oh en lekkere vader en ex ben je als ,zoals to het omschrijft je zoon met open armen ontvangt (nou ja,dat wel natuurlijk in eerst instantie) enkel omdat hij zich slechts niet aan de regels wil houden, en dat ook gelijk concreet gaat maken.
Ik zou er niet eens aan meewerken,of in ieder geval een time out bieden maar deze ook gebruiken om de neuzen weer dezelfde kant op te zetten.
Ken het euvel overigens wel.
Mijn dochter heeft ook van die kuren gehad.
Wilde eerst niet meer zo vaak naar vader want daar was het even niet zo gezellig en later vond ze het hier niet meer leuk want we botsten even(ook een regels kwestie).
Maar ze kwam beide keren erachter dat het geen oplossing was.
Mijn ex heeft het toen overigens prima aangepakt.
Time out onder zijn dak geboden.
Zelfde regels gehanteerd en we hebben gezamelijk gepraat hoe het voor alle partijen weer leuk ging worden.
Maar hij heeft als een blok achter mij gestaan,zou anders lekker zijn voor mijn ouderlijk gezag.
Wel hebben we als ouders samen haar gevoel heel serieus genomen en haar ruimte gegeven om haar draai weer opnieuw te vinden.
En over aanpassing van de alimentatie is niet eens gesproken.
Beide keren niet.
Laat staan dat er direct juridische stappen moet worden gezet.
Dochter en ik zijn twee handen op 1 buik,en juist daarom konden we elkaar ook nogal eens in het vaarwater zitten.
Maar hebben we weer overleefd .
Ik zou er niet eens aan meewerken,of in ieder geval een time out bieden maar deze ook gebruiken om de neuzen weer dezelfde kant op te zetten.
Ken het euvel overigens wel.
Mijn dochter heeft ook van die kuren gehad.
Wilde eerst niet meer zo vaak naar vader want daar was het even niet zo gezellig en later vond ze het hier niet meer leuk want we botsten even(ook een regels kwestie).
Maar ze kwam beide keren erachter dat het geen oplossing was.
Mijn ex heeft het toen overigens prima aangepakt.
Time out onder zijn dak geboden.
Zelfde regels gehanteerd en we hebben gezamelijk gepraat hoe het voor alle partijen weer leuk ging worden.
Maar hij heeft als een blok achter mij gestaan,zou anders lekker zijn voor mijn ouderlijk gezag.
Wel hebben we als ouders samen haar gevoel heel serieus genomen en haar ruimte gegeven om haar draai weer opnieuw te vinden.
En over aanpassing van de alimentatie is niet eens gesproken.
Beide keren niet.
Laat staan dat er direct juridische stappen moet worden gezet.
Dochter en ik zijn twee handen op 1 buik,en juist daarom konden we elkaar ook nogal eens in het vaarwater zitten.
Maar hebben we weer overleefd .
dinsdag 23 juni 2009 om 20:33
Als je zoon bij vader woont, en dat ook zo geadministreerd staat in de GBA, dan zal de vader ook recht gaan krijgen op kinderbijslag. Bovendien zal zijn plicht tot het betalen van kinderalimentatie voor die ene zoon komen te vervallen, omdat dat kind bij de vader woont en dus de vader de kosten draagt. In theorie zou het zelfs zo kunnen zijn dat jij nu alimentatie aan de vader moet gaan betalen. In de praktijk acht ik dat echter onwaarschijnlijk, omdat het andere kind nog wel bij jou woont. Waarschijnlijk worden de alimentatieverplichtingen over en weer dan tegen elkaar weg gestreept (maar dat kan afhankelijk zijn van de inkomenssituatie aan beide kanten en de leeftijd van de beide kinderen).
