Ruzie over geld

Alvast mijn excuses voor dit ellende lange bericht, maar zo kan ik het beste beschrijven.

Ik zal als eerste de financiële situatie uitleggen: zoals ik al eens heb besproken in eerdere topics, heb ik een oude Wajong uitkering en geen werk (wel opzoek). Mijn vriend werkt hard, 40 u in de week. Om onze financiën gelijk te trekken, hebben we het zo berekend dat we qua geld voor 'vrije tijdsbesteding) even veel overhouden. Daarnaast betaald vriend natuurlijk nog maandelijks alimentatie naar zijn ex voor bonuszoon.
Naast mijn Wajong ga ik om de 2 weken ergens poetsen, om wat extra te verdienen, wat ik handje contantje krijg, met dit geld wil ik eerst een hele dure noodzakelijke uitgave tterugbetalen en zodra dat klaar is, wordt dat geld ook weer door 2en gedeelt.
Ik zelf denk altijd goed na waar ik geld aan uit wil geven, ik ben geen shopaholic en koop bijv. Alleen kleren als het echt nodig is. En zo nu en dan koop ik eens leuk plantje of wat leuks voor mijn creatieve hobby. Voor de rest zijn het dingen die echt gekocht moeten worden . 1x per week rijd ik op en neer naar mijn geboorteplaats (zo'n 45 min. Van mijn woonplaats ) waar ik mijn hobby beoefen (daar wil ik graag blijven omdat ik het daar heel gezellig vind en ik er al heel lang bij zit ) Dit kost natuurlijk benzine, wat voor mij geen probleem is. Ook pak ik daar altijd wel 1 of 2 en soms 3 drankjes, als ik € 10,- heb uitgegeven is het veel.
Mijn vriend koopt iedere weekend een fles sterke drank tussen de €10,- en € 15,- en dagelijks 1 tot 2 joints. Dit is het probleem niet, omdat ik er zelf ook wel van houd (al wil ik wel gaan minderen). Probleem is dat hij altijd discussies begint te starten dat ik bepaal waar hij zijn geld aan uitgeeft. We hebben tijd geleden een flink (over de 2000) bedrag moeten uitgeven vanwege omstandigheden en hij (moet van mij) zijn rijbewijs halen, wat natuurlijk ook genoeg kost. Dus ene kant heeft hij zeker gelijk, alleen als ik niet zou doordrammen dan zou er ook nooit iets van terecht komen, er is immers geen stok achter de deur. Ik ben zelf vaak van meteen actie ondernemen, al kan ik ook erg besluiteloos zijn, moeite om beslissingen te nemen.
Als ik een keer aan hem voorstel om met zijn 2en een weekend weg te gaan, dan komt het 'je beslist waar mijn geld heen gaat' of ik heb er voorlopig geen geld voor. Maar nu stelde pas geleden een vriend voor, om een weekend weg te gaan met zijn allen en dan kan het opeens wel... Erg verwarrend voor mij dus. Ik wil hier in huis het e.e.a veranderen o.a de lampen en de kast. Hier hadden we (dacht ik) een goed gesprek over gehad en hop vandaag naar een woonboulevard om daar o.a nieuwe lampen te kopen en niet eens zo duur. Vrolijk ging ik er heen, maar al snel begon het gedonder weer dat hij ooit dat geld al had uitgegeven (hij woont al een paar jaar langer in het huis) en het onzin vond om lampen te vervangen als ze nog goed waren. Op dat moment ontstaat er bij mij kortsluiting, huh hij vond het toch allemaal goed? Als ik het allemaal zelf zou betalen dan was het geen probleem en had hem ook gezegd dat ik dat niet erg vond, hij snapt dan niet waarom hij dan mee moet. Nou omdat ik dat gezellig vind.... Hij concludeert dat ik het niet alleen durf/kan. Hij gaat deze discussie ook gewoon aan zodat iedereen het kan horen, zag ook al een aantal mensen onze kant op kijken. Ik blijf dan redelijk rustig, maar zak dan het liefst ter plekke door de grond. Zo blij dat ik geen bekenden zag. Als ik al lang klaar ben met de discussie , gaat hij toch nog even door en dan mij verwijten dat ik doorga ermee en dat ik het allemaal nog niet snap. Hij is nu zo'n 2 jaar uit de schulden en ik snap dat hij graag weer over zijn eigen geld beschikt, maar als je samenwoont 'moet' je weleens samen dingen uitgeven.
Als ik ergens niet mee kan omgaan, dan is het als iemand het ene zegt en vervolgens iets anders bedoelt. Mooi voorbeeld is dus bijv.: ik wil graag dat hij zijn rijbewijs haalt, hij is er mee eens en later krijg ik het verwijt dat ik heb zitten doordrammen en daarom nu weer in de financiële shit zit. En zo zijn er nog wel een paar dingen die ik als voorbeeld kan nemen. Vaak ga ik al niet echt meer ontspannen met hem naar zoiets als een woonboulevard, bang voor weer een discussie. Die in mijn ogen niet nodig is, al wil ik wel altijd uit leggen, waarom ik doe zoals ik doe.
Wat ik dan niet snap: ieder weekend wel een fles sterke drank enzo, maar wel gaan lopen zeuren dat hij te weinig geld heeft. Als ik voor iets moet sparen, dan zal ik persoonlijk daar mee gaan minderen, prioriteiten stellen. Hij ziet zo'n fles drank als een cadeau naar een week hard werken, waar ik in kan komen, maar er zijn ook goedkopere opties om je zelf wat te gunnen lijkt mij. Andersom geeft hij aan dat die ene hobby van mij ver weg het zelfde is als die fles drank enzo voor hem. Iets wat je je zelf gunt. Snap ik ook, maar ik vind het moeilijk om steeds te horen dat ik hem onder financiële druk zet. Wat vinden jullie? Ben ik echt een kenau hierin? Echt aan het drammen? Zijn gelduitgave aan het bepalen? Of niet? En hoe kan ik beste met dit alles omgaan?

Sorry als ik wat vaag ben met sommige uitleg, maar wil liever niet dat mijn ware indentiteit naar buiten komt (en dat kan gebeuren met teveel details), dat zou voor problemen kunnen zorgen.

Alvast bedankt voor jullie antwoorden en het lezen van deze lange tekst

Hij heeft vroeger een heel andere opvoeding gehad dan ik, weinig tot geen liefde gekregen van zijn ouders (vooral niet van zijn moeder). Ik heb daarentegen een goede en liefdevolle opvoeding gehad, er werd naar elkaar geluisterd, of je met elkaar eens was of goed advies kreeg, was het 2e natuurlijk. Hij probeert zijn best te doen om het veel beter te doen, dan zijn ouders, maar ja hij is niet van de melkboer en zal toch wat trekjes hebben van zijn ouders. Ik denk zelf dat hij niet eens doorheeft dat hij dan bijv. Losgaat in een woonboulevard, het was meer zo hard praten dat iedereen het kon horen, dus niet schreeuwen. Hij heeft al een luide stem van zichzelf, maar als hij boos is of zijn gelijk wilt halen,dan gaat ie harder praten. Iets wat vaker voorkomt bij mensen. Ik ben daar en tegen soms weer 'te vredelievend'. Ik heb binnenkort weer een gesprek met mijn therapeut, misschien handig om het met hem hier over te hebben.