Stoppen met werken.

Hallo allemaal,

Weet niet of de topic hier tussen past maar even mijn verhaal.

Ik werk al 13 jaar voor een bedrijf. Altijd leuk en naar de zin maar de laatste jaren gaat t bergafwaarts. Teveel veranderingen op werkgebied (nieuwe leidinggevenden die totaal geen kaas hebben gegeten van de functies, en dan nog aangenomen worden) er heerst een sfeer die echt vreselijk is. Nu heb ik een tijd geleden een flinke trauma mee gemaakt waardoor ik gedrurende 9 maanden in de ziektewet heb gezeten. Ik heb met man en macht aan mijn herstel gewerkt want wilde dolgraag weer aan het werk. Ja ondanks de sfeer. Thuis blijven was geen optie en wilde weer wat doen. Tot verbazing van de arbo arts die zei dat mijn herstel echt lang zou duren. Knap vond ie het dus dat ik weer aan het werk wilde..

Ik ben dus weer aan het werk gegaan maar mijn hemel.. de manier hoe je behandeld wordt is verschrikkelijk. Waar moet ik beginnen? Vernederingen, je mag niet voor jezelf opkomen als er wat is, er wordt flink onderscheid gemaakt en last but not least sexuele intimidatie. Ja, het is de waarheid. Maar ik ben altijd iemand die zich liever op de achtergrond houdt. Totdat ik het een keer goed zat was en meteen een gesprek had aangevraagd met de hoogste baas. Je zult het niet geloven maar ik moest me niet zo aanstellen. Er is nou eenmaal over narigheid op de werkvloer en niet alleen bij ons. Goh en als het met niet lekker zat moet ik maar lekker ontslag nemen of ergens anders een baan zoeken.. naïef als ik was ging ik ook op zoek naar een andere baan. En noem het crisis of geen geluk nergens kreeg ik een reactie terug. Nou heb ik echt niet een lange CV maar heb veel baantjes en dus ervaring gehad en mijn opleiding netjes afgerond. Na het gesprek met de baas werd t alleen erger.. ik kon niets goeds doen in de ogen van de LG'ende. Vertrouwenspersoon vertrouwde ik zelf al niet wegens een nare ervaring die een collega heeft meegemaakt hiermee.

Ik ben niet de enige. Er zijn zat collegas die precies in hetzelfde schuitje zitten en eigenlijk niet voor zichzelf durven op te komen. Haast zielig en als je dat doet moet je op gesprek. Eigenlijk kinderachtige pesterijen en een vorm van positie machtsmisbruik. Ik heb teveel meegemaakt om het hier allemaal neer te zetten en ben het beu, zat en loop zelfs bij de psycholoog omdat ik helemaal overspannen ben. Ziek heb ik mij niet gemeld. Ik zou het lef eens moeten hebben.. en als je het doet hoor je het een maand lang nog van je LG.

Ik ben tot de conclussie gekomen dat ik hier gewoon echt niet meer gelukkig ben ik werk niet meer met plezier en ben zelfs bang voor de leidinggevende geworden. Ik overweeg hier dus weg te gaan alleen ik ben sinds kort lid van de vakbond dus daar moet ik nog de nodige info van ontvangen maar ik had gehoopt hier wat meer info te scoren hoe en wat. Hoe zit het bv met mijn WW en wat is een transitievergoeding? Ik wil straks na 13 dienstjaren echt niet met lege handen komen te staan.. ja mijn keuze dat ik weg wil hoor maar ze zien me anders ook liever weg gaan. (Vaak genoeg gehoord dat ik een oud contracter ben en te duur voor het bedrijf)

Kan iemand me meer tips en advies geven?

Ik werk trouwens in de zorg.

Ik probeer even op de vragen te antwoorden.

Ander werk, ja ik zoek een baan en natuurlijk in de zorg aangezien ik nu al lang zoek probeer ik het ook in een andere branche. Het probleem met zorg is dat ik een niv2 heb en meestal wordt er gezocht naar mensen met een hogere niveau. Ja er zijn soms wat banen die bij mij niveau aansluiten maar dat zijn oproepbasis contracten en wetende dat ik echt niet moet wachten op vaste aanstelling bevatten deze contracten echt te weinig uur. (Hoe moet het met de vaste lastenn conclussie ik kom dan niet rond)

Wat de werkgever betreft. Heb al aan gegeven dat deze geen gehoor geeft en goede vriendjes is met de hoge baas. Heus, ik kom niet met losse feiten en kan opschrijven wat ik wil. Heb zelfs een mail gestuurd waarin ik mijn ongenoegen heb geuit over de werkgever. Resultaat? Mailtje werd amper beantwoord wel een gesprek dat ik mij dus niet moet aanstellen en gewoon door moest gaan. Even serieus? Waar vecht je dan nog voor? Wat voor een motivatie heb je dan als je elke ochtend wakker wordt met zulke opmerkingen in je hoofd. Sterker nog je begeeft je op de automatische piloot en laat je je maar afzeiken. Dat gezegd hebbende, heb ik een angststoornis. Dacht het niet nodig erbij te vermelden maar deze heb ik door de trauma helaas opgelopen en nooit volledig kwijt geraakt. Erg onzeker, angstig (gelukkig hulp van psycholoog) dus dat weet mijn LG en speelt daar maar al te graag op in. We hebben vaak genoeg als collegas gezegd nu is het genoeg we moeten kijken hoe en wat en laten we met zn allen naar PZ gaan maar iedereen takelt af en durven gewoon niet.

Trouwens ik ben niet van plan om meteen naar de leiding te gaan en ontslag te nemen. Natuurlijk moet ik alles goed weten en wil daarom een gesprek met iemand van het bedrijf die mij toen goed heeft bijgestaan tijdens mijn ziekmelding wat trauma betreft. Ik ben alleen erg bang dat ik de verkeerde dingen zal zeggen als het woordje ontslag enz en dat zij het kan toespelen bij mijn LG dus dan komt het nog van mijn kant..

Ik wilde het wel over een wederzijdse goedkeuring hebben omdat die hoge baas daar ook mee aan kwam zetten. Zo van wellicht is het handig als je met een wederzijds goedkeuren vertrekt. Had ik er toen maar wat mee gedaan maar die tijd werd ik ontechtvaardig behandeld waarop ik zei ik denk er wel over na.. 2 jaar geleden alweer. Maar ik wil dan alleen de mogelijkhedeb bespreken en aangezien ze er destijds als eerst over begonnen zijn waarom zouden ze er dan misschien bezwaar tegen hebben?

@dreamchild, ik dacht dat opnamens niet meer mochten gebruikt worden? Althans dat was ik ook van plan toen ik hoorde dat ze er niks mee deden mocht het escaleren. Wow als ik had geweten nu dat t wel mocht zou ik er zeker mijn voordeel uithalen want man oh man wat ik tegen mijn hoofd geslingerd heb gekregen...

@marana, ja dat kan die stap durf ik wel te nemen alleen ben nu ontzettend bang dat diegene woorden zal verdraaien en zal zeggen dat het van mij komt waardoor ik het recht zal verliezen op een mogelijke ww of vergoeding.. ik zeg altijd met deze baas weet je het nooit. Alhoewel soms moet je iets ondernemen om je doel te bereiken.. en écht zal zeker niet iets zelf doen ben daar erg onhandig in. Kan goed voor mijzelf opkomen maar op zulke vlakken snap ik er niet veel van.

@pertolblauw, klinkt kortzichtig maar ik vertrouw de OR niet. Ik werk er heeel lang en weet onderhand echt wat er speelt in de or. Allemaal vriendjespolitiek en als ik het met mijn eigen ogen niet had gezien zou ik het niet geloven. Daarom die risico durf ik gewoon niet te nemen..

Head* schreef: ↑

13-11-2018 11:55

To, laat je vanaf nu bij iedere stap begeleiden / adviseren door iemand die goed onderlegd is in deze zaken. Iemand van de vakbond ofzo.
Want jouw werkgever klinkt niet fris en voor je het weet heb je een probleem, een arbeidsconflict bijv.
Prima als je hier je vragen stelt, maar wij zijn geen experts.

Daarnaast: zorg dat je wat ondersteuning krijgt bij het vinden van ander werk.

Klopt, toen ik erg overspannen was en dat aangaf bij de BA en waardoor het kwam zei de BA dat ie niks voor me kon betekenen omdat het werkgerelateerd was maar ik kon er dus niet uitkomen met me LG hij was immers diegene waardoor ik overspannen ben geraakt hoe moet ik met hem dan een oplossing zoeken. Zijn oplossing was zwijgen en amen knikken. Was toen eigenlijk ook klaar met de BA..