Stoppen met werken.

Hallo allemaal,

Weet niet of de topic hier tussen past maar even mijn verhaal.

Ik werk al 13 jaar voor een bedrijf. Altijd leuk en naar de zin maar de laatste jaren gaat t bergafwaarts. Teveel veranderingen op werkgebied (nieuwe leidinggevenden die totaal geen kaas hebben gegeten van de functies, en dan nog aangenomen worden) er heerst een sfeer die echt vreselijk is. Nu heb ik een tijd geleden een flinke trauma mee gemaakt waardoor ik gedrurende 9 maanden in de ziektewet heb gezeten. Ik heb met man en macht aan mijn herstel gewerkt want wilde dolgraag weer aan het werk. Ja ondanks de sfeer. Thuis blijven was geen optie en wilde weer wat doen. Tot verbazing van de arbo arts die zei dat mijn herstel echt lang zou duren. Knap vond ie het dus dat ik weer aan het werk wilde..

Ik ben dus weer aan het werk gegaan maar mijn hemel.. de manier hoe je behandeld wordt is verschrikkelijk. Waar moet ik beginnen? Vernederingen, je mag niet voor jezelf opkomen als er wat is, er wordt flink onderscheid gemaakt en last but not least sexuele intimidatie. Ja, het is de waarheid. Maar ik ben altijd iemand die zich liever op de achtergrond houdt. Totdat ik het een keer goed zat was en meteen een gesprek had aangevraagd met de hoogste baas. Je zult het niet geloven maar ik moest me niet zo aanstellen. Er is nou eenmaal over narigheid op de werkvloer en niet alleen bij ons. Goh en als het met niet lekker zat moet ik maar lekker ontslag nemen of ergens anders een baan zoeken.. naïef als ik was ging ik ook op zoek naar een andere baan. En noem het crisis of geen geluk nergens kreeg ik een reactie terug. Nou heb ik echt niet een lange CV maar heb veel baantjes en dus ervaring gehad en mijn opleiding netjes afgerond. Na het gesprek met de baas werd t alleen erger.. ik kon niets goeds doen in de ogen van de LG'ende. Vertrouwenspersoon vertrouwde ik zelf al niet wegens een nare ervaring die een collega heeft meegemaakt hiermee.

Ik ben niet de enige. Er zijn zat collegas die precies in hetzelfde schuitje zitten en eigenlijk niet voor zichzelf durven op te komen. Haast zielig en als je dat doet moet je op gesprek. Eigenlijk kinderachtige pesterijen en een vorm van positie machtsmisbruik. Ik heb teveel meegemaakt om het hier allemaal neer te zetten en ben het beu, zat en loop zelfs bij de psycholoog omdat ik helemaal overspannen ben. Ziek heb ik mij niet gemeld. Ik zou het lef eens moeten hebben.. en als je het doet hoor je het een maand lang nog van je LG.

Ik ben tot de conclussie gekomen dat ik hier gewoon echt niet meer gelukkig ben ik werk niet meer met plezier en ben zelfs bang voor de leidinggevende geworden. Ik overweeg hier dus weg te gaan alleen ik ben sinds kort lid van de vakbond dus daar moet ik nog de nodige info van ontvangen maar ik had gehoopt hier wat meer info te scoren hoe en wat. Hoe zit het bv met mijn WW en wat is een transitievergoeding? Ik wil straks na 13 dienstjaren echt niet met lege handen komen te staan.. ja mijn keuze dat ik weg wil hoor maar ze zien me anders ook liever weg gaan. (Vaak genoeg gehoord dat ik een oud contracter ben en te duur voor het bedrijf)

Kan iemand me meer tips en advies geven?

Ik werk trouwens in de zorg.

Sorry sorry! Sommige vragen zie ik helaas over het hoofd.

Even kijken vakbond? Ik ben pas bij de vakbond en ik ga zeker natuurlijk informeren daar hoe en wat! Ik ga geen stappen zetten op mijn eigen adviezen enz. Liever professioneel bekijken natuurlijk.

Petrolblauw over de niveau 3 t kan maar zie maar iemand die jou die opleiding en een werkplek kan aanbieden. Ik heb mijn CV professioneel laten opschonen en aantrekkelijker gemaakt. Helaas en echt helaas geen resultaat. Ja er is werk in de zorg maar meestal willen ze iemand die ze meteen kunnen inzetten en niet voor moeten opleiden nog (heb t hier op de werkvloer gezien)

Ongewenst gedrag is hier voor genomen. Ik heb er toen niks mee gedaan helaas tot mijn grote spijt. Diezelfde persoon was mijn LG.

Vivajeline; ja 9 maanden was te snel. Ik heb een behoorlijke trauma gehad zowel lichamelijk als op psygische vlak en herstel duurde lichamelijk erg lang. Vandaar dat de BA het te snel vond gaan maar de medewerker in mij wilde zsm aan de slag. Alles voor het bedrijf en 9 maanden thuis zitten was ik niet gewend als iemand die jaren werkte. Ik moest wat doen. Toen ik aangaf dat ik overspannen was althans op advies van de psycholoog zei de Ba dat het werk gerelateerd was en hij niks voor me kon doen. Ik moest het uitzoeken met de LG. Bam.

Nu nog overspannen? Ik huil veel, ga niet mer plezier naar mijn werk, ben bang voor de werkgever, bang dat ik de verkeerde keuzes maak, werk maar zit er qua gedachten echt helemaal niet bij.