Geld & Recht
alle pijlers
Studieschuld man, nog meebetalen of niet?
dinsdag 18 september 2018 om 20:01
Ja die wordt kwijtgescholden over 7 jaar.
Ik snap niet zo goed waarom to niet voor het GEZINSinkomen kiest voor de langere termijn en die paar duizend euro inlegt om het GEZINS inkomen als de kinderen gaan studeren bijvoorbeeld veilig te stellen.
Je gaat je partner toch niet tig duizend euro door de neus boren om een punt te maken?
Leuk dan moet hij dat dus gaan betalen als de kinderen naar de middelbare school gaan, daar heb je niks aan verder.
Linksom rechtsom de manier waarop to haar relatie heeft ingericht is nu niet meer geschikt om heel erg gescheiden alles te gaan regelen.
Dat had zoals bij ons ooit of zoals sommigen het beschrijven bij de start al gekund
Ik heb inderdaad mijn hele studieschuld zelf afbetaald.
En daarna nog fiks wat zaken helpen oplossen van man.
En nu leven we daarom redelijk zorgeloos en dat geld is allang keer tien weer terug.
Als je in elkaar investeert loop je risico. Als je niet vindt dat dat eerlijk is heb je andere issues en ik geloof echt niet dat weigeren een paar duizend euro in te leggen zodat je je partner tienduizenden euro's bespaart een normale reactie is.
Maargoed, daar sta ik blijkbaar alleen in.
dinsdag 18 september 2018 om 20:05
nee, hoor
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 18 september 2018 om 20:15
In principe eens, maar dit is wel erg makkelijk praten over een paar 1000 euro. Met zo'n inkomen is dik €25.000 (300x12x8) veel, heel veel. Dan snap ik dat dat na 8 jaar gaat knellen als manlief minder bijdraagt dan hij kan ivm een passie. Maar helemaal niet meebetalen past dan weer niet bij een relatie en de dingen die ze in het verleden hebben afgesproken.Het-groepje schreef: ↑18-09-2018 20:01Ja die wordt kwijtgescholden over 7 jaar.
Ik snap niet zo goed waarom to niet voor het GEZINSinkomen kiest voor de langere termijn en die paar duizend euro inlegt om het GEZINS inkomen als de kinderen gaan studeren bijvoorbeeld veilig te stellen.
Je gaat je partner toch niet tig duizend euro door de neus boren om een punt te maken?
Leuk dan moet hij dat dus gaan betalen als de kinderen naar de middelbare school gaan, daar heb je niks aan verder.
Linksom rechtsom de manier waarop to haar relatie heeft ingericht is nu niet meer geschikt om heel erg gescheiden alles te gaan regelen.
Dat had zoals bij ons ooit of zoals sommigen het beschrijven bij de start al gekund
Ik heb inderdaad mijn hele studieschuld zelf afbetaald.
En daarna nog fiks wat zaken helpen oplossen van man.
En nu leven we daarom redelijk zorgeloos en dat geld is allang keer tien weer terug.
Als je in elkaar investeert loop je risico. Als je niet vindt dat dat eerlijk is heb je andere issues en ik geloof echt niet dat weigeren een paar duizend euro in te leggen zodat je je partner tienduizenden euro's bespaart een normale reactie is.
Maargoed, daar sta ik blijkbaar alleen in.
Een deadline stellen aan het navolgen van zijn passie is het enige wat to imo redelijkerwijs kan doen.
Look at the stars, look how they shine for you
And everything you do; Yeah, they were all yellow
And everything you do; Yeah, they were all yellow
dinsdag 18 september 2018 om 20:15
Ik snap je goed, maar op het moment dat iemand ook nog gemakkelijk 24u gaat werken en to wel meer laat werken, en allerlei dingen koopt terwijl het geld er niet voor is... Dan vind ik het wel een ander verhaal. (vind dan niet overigens dat je 'm als een klein kind moet gaan behandelen zoals sommigen voorstellen)Het-groepje schreef: ↑18-09-2018 20:01Ja die wordt kwijtgescholden over 7 jaar.
Ik snap niet zo goed waarom to niet voor het GEZINSinkomen kiest voor de langere termijn en die paar duizend euro inlegt om het GEZINS inkomen als de kinderen gaan studeren bijvoorbeeld veilig te stellen.
Je gaat je partner toch niet tig duizend euro door de neus boren om een punt te maken?
Leuk dan moet hij dat dus gaan betalen als de kinderen naar de middelbare school gaan, daar heb je niks aan verder.
Linksom rechtsom de manier waarop to haar relatie heeft ingericht is nu niet meer geschikt om heel erg gescheiden alles te gaan regelen.
Dat had zoals bij ons ooit of zoals sommigen het beschrijven bij de start al gekund
Ik heb inderdaad mijn hele studieschuld zelf afbetaald.
En daarna nog fiks wat zaken helpen oplossen van man.
En nu leven we daarom redelijk zorgeloos en dat geld is allang keer tien weer terug.
Als je in elkaar investeert loop je risico. Als je niet vindt dat dat eerlijk is heb je andere issues en ik geloof echt niet dat weigeren een paar duizend euro in te leggen zodat je je partner tienduizenden euro's bespaart een normale reactie is.
Maargoed, daar sta ik blijkbaar alleen in.
dinsdag 18 september 2018 om 21:03
Als haar man dan ook maximaal zou werken...Het-groepje schreef: ↑18-09-2018 20:01Ja die wordt kwijtgescholden over 7 jaar.
Ik snap niet zo goed waarom to niet voor het GEZINSinkomen kiest voor de langere termijn en die paar duizend euro inlegt om het GEZINS inkomen als de kinderen gaan studeren bijvoorbeeld veilig te stellen.
Je gaat je partner toch niet tig duizend euro door de neus boren om een punt te maken?
Leuk dan moet hij dat dus gaan betalen als de kinderen naar de middelbare school gaan, daar heb je niks aan verder.
Linksom rechtsom de manier waarop to haar relatie heeft ingericht is nu niet meer geschikt om heel erg gescheiden alles te gaan regelen.
Dat had zoals bij ons ooit of zoals sommigen het beschrijven bij de start al gekund
Ik heb inderdaad mijn hele studieschuld zelf afbetaald.
En daarna nog fiks wat zaken helpen oplossen van man.
En nu leven we daarom redelijk zorgeloos en dat geld is allang keer tien weer terug.
Als je in elkaar investeert loop je risico. Als je niet vindt dat dat eerlijk is heb je andere issues en ik geloof echt niet dat weigeren een paar duizend euro in te leggen zodat je je partner tienduizenden euro's bespaart een normale reactie is.
Maargoed, daar sta ik blijkbaar alleen in.
Hij werkt 24 uur en doet 3 avonden en een vrije dag wat aan de muziek. Dus bij geen van beide, noch de baan noch de passie/roeping/talent, maakt hij maximale of meer dan maximale uren om er voor te gaan.
Is hij dan maximaal committed aan de relatie? Als je TO loept denk ik van niet.
Is hij maximaal committed aan het gezin? Of ontlast hij TO zodat zíj ergens maximaal kan presteren? Volgens mij ook niet doordat hij haar zorgen geeft door stiekem dingen te kopen waar geen geld voor is.
Waar investeert haar man dan in haar of haar gezin? Waar investeert hij het maximum in zijn toekomst (werk of talent)?
Een zebra is geen paard met strepen
dinsdag 18 september 2018 om 21:07
niet het hele topic gelezen, maar je post deed me aan dit advies denken
https://www.thecut.com/2016/05/ask-poll ... money.html
hoop dat je er iets aan hebt!
https://www.thecut.com/2016/05/ask-poll ... money.html
hoop dat je er iets aan hebt!
dinsdag 18 september 2018 om 22:02
Ik heb ook niet alles gelezen, maar snap heel goed dat je het helemaal zat bent.
Volgens mij is het aardig simpel:
- man verkoopt groot gedeelte van zijn muziekcollectie
- man gaat fulltime + werken
- man gaat zijn hobby maar doen in zijn vrije tijd, net zoals de meeste mensen moeten doen die werken om de rekeningen/schulden te betalen
Het is toch van de zotte dat jij al jaren net boven bijstandsniveau moet leven omdat hij er een potje van heeft gemaakt? En niet alleen in het verleden, hij gaat gewoon verder. En jij mag dokken. Geheel respectloos. Een schop onder zijn hol moet ie hebben.
Volgens mij is het aardig simpel:
- man verkoopt groot gedeelte van zijn muziekcollectie
- man gaat fulltime + werken
- man gaat zijn hobby maar doen in zijn vrije tijd, net zoals de meeste mensen moeten doen die werken om de rekeningen/schulden te betalen
Het is toch van de zotte dat jij al jaren net boven bijstandsniveau moet leven omdat hij er een potje van heeft gemaakt? En niet alleen in het verleden, hij gaat gewoon verder. En jij mag dokken. Geheel respectloos. Een schop onder zijn hol moet ie hebben.
dinsdag 18 september 2018 om 22:23
Ik zou er echt voor bedanken. En ik sta notabene aan de andere kant, met tienduizenden euro’s schuld en een man die daar terecht niks aan meebetaalt (want: mijn schuld). Bij mij is het gaan zitten in een omscholing en dat heeft goed uitgepakt. Ik heb de baan die ik wilde, ben gelukkig, maar het was wel een investering om hier te komen.Rinkels schreef: ↑18-09-2018 20:14Ik heb 8 jaar lang voor het gezinsinkomen gekozen. Ik heb 8 jaar lang zuinig gedaan vanwege zijn studieschuld en ik heb daar nooit veel woorden aan willen vuilmaken of het hem na willen dragen. Juist niet.
Ik vind dat mijn partner mij nu tig duizend euro door de neus boort door niet respectvol met mij om te gaan. En ik heb geen andere keus blijkbaar dan door te gaan met betalen omdat ik anders niet voor het gezinsinkomen kiest. Volgens mij maakt hij juist de verkeerde keuzes. Door achter mijn rug om met mijn creditcard muziek te gaan kopen bijvoorbeeld. Dat heb ik hem ook vergeven. Maar nu kan ik het niet meer.
En ik heb niet een paar duizend Euro ingelegd. Als de schuld afbetaald is, heb ik er tweederde van betaald en hijzelf eenderde. En het gaat om tienduizendenden Euro's.
En ja, met twee kleine kinderen en een studieschuld is het leven erg duur. Maar geen haar op m’n hoofd die eraan denkt om man mee te laten betalen aan de studieschuld of op zijn creditcard aankopen te doen. Wel is het zo dat hij af en toe onze weekendjes weg betaalt om dat ik er het geld niet voor heb. Maar goed, dat is dan nog een leuke activiteit waar we allebei wat aan hebben.
Overigens heb ik mezelf voorgenomen om het bedrag wat ik nu maandelijks aan (mijn helft van de) kinderopvang kwijt ben, straks apart te zetten en dan versneld af te lossen. Ik wil van die molensteen af. Soms denk ik wel eens na over mogelijkheden om me eronderuit te draaien. Maar ja, het is een lening die ik heb genomen, dus ik vind toch echt wel dat alles terug moet straks.
dinsdag 18 september 2018 om 23:38
Het is echt niet zo raar om na 8 jaar weer eens even te gaan zitten of de afspraken die je toen gemaakt hebt nog voldoen. Even evalueren en misschien op zijn minst voor de komende periode afspreke dat in ieder geval het restant studieschuld geheel voor zijn rekening komt.
Ja, dat betekent dat je andere gezamenlijke kosten voor het gezin ook weer moet heroverwegen, maar dan is er in ieder geval een duidelijke boodschap dat het nu even echt helemaal scheef zit.
Mijn moeder zei vroeger al dat je uit moet kijken met hoe iemand in zijn jonge jaren met geld om gaat, want dat wordt later vaak niet opeens beter.
Ja, dat betekent dat je andere gezamenlijke kosten voor het gezin ook weer moet heroverwegen, maar dan is er in ieder geval een duidelijke boodschap dat het nu even echt helemaal scheef zit.
Mijn moeder zei vroeger al dat je uit moet kijken met hoe iemand in zijn jonge jaren met geld om gaat, want dat wordt later vaak niet opeens beter.
woensdag 19 september 2018 om 01:31
De studieschuld an sich zou geen probleem zijn, als hij fulltime werkte en er alles aan zou doen om deze te kunnen afbetalen, alleen of samen met jou.
Het probleem is dat hij te lui is om er alles aan te willen doen om zijn schuld weg te werken.
Ik ben de laatste die zegt dat je elk dubbeltje meteen in je studieschuld moet steken, je wil toch ook een beetje leuk leven. Maar buiten een beetje leuk leven moet er wel gewoon betaald worden voor al dat feesten in het verleden.
Zelf een dikke studieschuld, deels niet noodzakelijk, ik werkte om te kunnen feesten en leende om de studie te betalen. Had anders gekund, maar ik heb deze keuze gemaakt en mede daardoor een hele mooie studententijd gehad. Echter laat ik mijn partner niet meebetalen aan mijn schuld, al zou hij het graag willen dan nog niet. Ook werk ik fulltime en betaal ik per maand meer af dan het verplichte bedrag. Ik wil namelijk wel mijn leuke studententijd terugbetalen nu ik dat kan. Ik heb geen dik salaris en hou dus ook niet veel over voor leuke dingen, maar heb zo intens genoten van de studiejaren dat ik dat er nu voor over heb. Ook besef ik me dat ik over een aantal jaar alles afbetaald heb en dan dus een dik bedrag over hou per maand ten opzichte van nu. Leuk vooruitzicht.
Mijn partner en ik hebben onze inbreng in "de huishoudpot" verdeeld naar rato van ons netto maandsalaris, niet naar rato van wat ieder overhoudt na kosten (waaronder dus schuld voor mij en dure hobby voor hem).
Nou hebben wij geen kinderen en dus relatief weinig waar we samen financieel verantwoordelijk voor zijn. Als de een minder overhoudt dan de ander, is dat gewoon "pech" voor diegene en zal de ander eens een uitje extra betalen, maar er verder niet van wakker liggen.
Mijn advies voor jou is, ondanks je gezin, toch te stoppen met meebetalen aan zijn schuld. Jammer dat jij er niet op vooruit gaat dan, omdat jij dan meer inbrengt in de kosten voor jullie gezin en huishouden, het zal toch beter voelen denk ik zelf.
Je man moet wel echt meer werken vind ik, leuke dingen doen die meer tijd kosten dan je normale vrije tijd kan weer als de schuld betaald is.
Als hij bijvoorbeeld 200 euro meer gaat verdienen per maand, betaalt hij echt niet 200 euro meer aan DUO. Dat is altijd een percentage van wat je meer verdient en je gaat er dus op vooruit.
Het probleem is dat hij te lui is om er alles aan te willen doen om zijn schuld weg te werken.
Ik ben de laatste die zegt dat je elk dubbeltje meteen in je studieschuld moet steken, je wil toch ook een beetje leuk leven. Maar buiten een beetje leuk leven moet er wel gewoon betaald worden voor al dat feesten in het verleden.
Zelf een dikke studieschuld, deels niet noodzakelijk, ik werkte om te kunnen feesten en leende om de studie te betalen. Had anders gekund, maar ik heb deze keuze gemaakt en mede daardoor een hele mooie studententijd gehad. Echter laat ik mijn partner niet meebetalen aan mijn schuld, al zou hij het graag willen dan nog niet. Ook werk ik fulltime en betaal ik per maand meer af dan het verplichte bedrag. Ik wil namelijk wel mijn leuke studententijd terugbetalen nu ik dat kan. Ik heb geen dik salaris en hou dus ook niet veel over voor leuke dingen, maar heb zo intens genoten van de studiejaren dat ik dat er nu voor over heb. Ook besef ik me dat ik over een aantal jaar alles afbetaald heb en dan dus een dik bedrag over hou per maand ten opzichte van nu. Leuk vooruitzicht.
Mijn partner en ik hebben onze inbreng in "de huishoudpot" verdeeld naar rato van ons netto maandsalaris, niet naar rato van wat ieder overhoudt na kosten (waaronder dus schuld voor mij en dure hobby voor hem).
Nou hebben wij geen kinderen en dus relatief weinig waar we samen financieel verantwoordelijk voor zijn. Als de een minder overhoudt dan de ander, is dat gewoon "pech" voor diegene en zal de ander eens een uitje extra betalen, maar er verder niet van wakker liggen.
Mijn advies voor jou is, ondanks je gezin, toch te stoppen met meebetalen aan zijn schuld. Jammer dat jij er niet op vooruit gaat dan, omdat jij dan meer inbrengt in de kosten voor jullie gezin en huishouden, het zal toch beter voelen denk ik zelf.
Je man moet wel echt meer werken vind ik, leuke dingen doen die meer tijd kosten dan je normale vrije tijd kan weer als de schuld betaald is.
Als hij bijvoorbeeld 200 euro meer gaat verdienen per maand, betaalt hij echt niet 200 euro meer aan DUO. Dat is altijd een percentage van wat je meer verdient en je gaat er dus op vooruit.
woensdag 19 september 2018 om 06:40
@LieverLustdanliefde:
Naar rato van je netto inkomen betalen of alles op een hoop of naar rato van wat je over houdt na kosten... het maakt uiteindleijk natuurlijk niets uit als je samen een gezin hebt.
Die aflossing drukt linksom of rechsom op het besteedbaar inkomen van het gezin.
Naar rato van netto inkomsten is ook alleen redelijk als je niet te hoge gezamenlijke lasten hebt (wat al snel hoger wordt als je kinderen hebt) en als je ongeveer evenveel verdient.
Het is niet te doen voor je relatie als de 1 in maatpakken loopt en elk jaar op vliegreis naar de bahama’s wil en eigenlijk wel een groter huis wil, terwijl de ander in Zeeman loopt en net een weekje Drenthe kan betalen en niet meer kan besteden aan een huis.
Jullie verdeling klinkt meer iets voor jongeren die net samenwonen. Niet voor een gezin.
Naar rato van je netto inkomen betalen of alles op een hoop of naar rato van wat je over houdt na kosten... het maakt uiteindleijk natuurlijk niets uit als je samen een gezin hebt.
Die aflossing drukt linksom of rechsom op het besteedbaar inkomen van het gezin.
Naar rato van netto inkomsten is ook alleen redelijk als je niet te hoge gezamenlijke lasten hebt (wat al snel hoger wordt als je kinderen hebt) en als je ongeveer evenveel verdient.
Het is niet te doen voor je relatie als de 1 in maatpakken loopt en elk jaar op vliegreis naar de bahama’s wil en eigenlijk wel een groter huis wil, terwijl de ander in Zeeman loopt en net een weekje Drenthe kan betalen en niet meer kan besteden aan een huis.
Jullie verdeling klinkt meer iets voor jongeren die net samenwonen. Niet voor een gezin.
woensdag 19 september 2018 om 08:56
Koffiekop: waarom zou dat niet kunnen? Kwestie van afspraken toch?
Wij wonen 10 jaar samen. Nu 2 kinderen. Ik werk 4 dagen ( laten we zeggen €30.00 per jaar). Mijn man eigen bedrijf ( per jaar €15.000-€80.000). Zeer wisselend dus. Hij geen studieschuld , ik wel ( (€65.000 oorspronkelijk). Even als voorbeeld;
We hebben beide eigen rekening. Onze gezamenlijke vaste lasten ( tv/internet/boodschappen/diesel) zijn ongeveer €600 per maand. Dus beide betalen we €300 naar de gezamenlijke rekening. Eigen vaste lasten ( kleine zaken, privé aankopen, kleding) betaald iedere voor zich. Grote aankopen ( gezinsvakantie bijv) gewoon 50/50
Mijn partner houdt zo in goede jaren enorme bedragen over. Heeft mooie spaarrekening. Hij is 3 jaar geleden meegeweest met een reis naar Canada , ik niet. Geen probleem, lijkt mij ook geheel terecht hij heeft er immers voor gespaard. Hij gaat ook wel een een avondje stappen, ik niet ( ook geen behoefte aan trouwens) Partner betaald daarnaast nog hypotheek en 1 auto ( de goedkoopste dan wel haha)
Ik leg een behoorlijk deel van mijn salaris in elke maand, en betaal daarbij €400 studieschuld af. Plus een auto ( de duurste dus ), en de kosten voor de kinderen ( kleding, extra’s, speelgoed). Dan is 2/3e van mijn salaris verdwenen en komt de ‘rest’ nog. De kinderopvang betalen we trouwens wel samen ( ik betaal het en verrekenen dat iedere maand). Mijn spaarrekening is dus wat kleiner.
Dankzij het bedrijf van partner ben ik wel in de gelukkige positie dat ik 2 vrij kostbare hobby’s kan hebben. Door de situatie waarin wij leven zijn die hoge kosten namelijk vrij laag( ik heb bijvoorbeeld 3 paarden aan huis staan). Daar ben ik partner ontzettend dankbaar voor. Aan de andere kant draai ik 100% op voor huishouden en ook grotendeels voor de kinderen. En er wordt verwacht dat ik bij ‘ nood’ toch ook bijspring in het bedrijf. Nee zeggen is dan meestal niet een optie ook nog. Wij zijn super tevreden zo, al zal niet iedereen dat zo zien. Iedereen heeft andere ideeen over het invullen van een relatie natuurlijk. Mijn schoonmoeder spreekt schande van onze leefwijze bijvoorbeeld ( zonder dat ze de details kent hoor haha).
Anyway, het leven kan ingewikkeld zijn, lastig, zwaar en vervelend. Maar je moet er zelf ook wat van maken. Ga ( op tijd) in gesprek dus en leg zaken vast. Spreek elkaar daar dan ook op aan. Anders is er geen gelijkwaardige relatie toch? Dan is het vrij zinloos om maar door te gaan, want imo kom je daar niet ongeschonden uit. In geval van to denk ik dat het al behoorlijk uit de hand is gelopen, en een mediator of therapeut wellicht noodzaak.
Wij wonen 10 jaar samen. Nu 2 kinderen. Ik werk 4 dagen ( laten we zeggen €30.00 per jaar). Mijn man eigen bedrijf ( per jaar €15.000-€80.000). Zeer wisselend dus. Hij geen studieschuld , ik wel ( (€65.000 oorspronkelijk). Even als voorbeeld;
We hebben beide eigen rekening. Onze gezamenlijke vaste lasten ( tv/internet/boodschappen/diesel) zijn ongeveer €600 per maand. Dus beide betalen we €300 naar de gezamenlijke rekening. Eigen vaste lasten ( kleine zaken, privé aankopen, kleding) betaald iedere voor zich. Grote aankopen ( gezinsvakantie bijv) gewoon 50/50
Mijn partner houdt zo in goede jaren enorme bedragen over. Heeft mooie spaarrekening. Hij is 3 jaar geleden meegeweest met een reis naar Canada , ik niet. Geen probleem, lijkt mij ook geheel terecht hij heeft er immers voor gespaard. Hij gaat ook wel een een avondje stappen, ik niet ( ook geen behoefte aan trouwens) Partner betaald daarnaast nog hypotheek en 1 auto ( de goedkoopste dan wel haha)
Ik leg een behoorlijk deel van mijn salaris in elke maand, en betaal daarbij €400 studieschuld af. Plus een auto ( de duurste dus ), en de kosten voor de kinderen ( kleding, extra’s, speelgoed). Dan is 2/3e van mijn salaris verdwenen en komt de ‘rest’ nog. De kinderopvang betalen we trouwens wel samen ( ik betaal het en verrekenen dat iedere maand). Mijn spaarrekening is dus wat kleiner.
Dankzij het bedrijf van partner ben ik wel in de gelukkige positie dat ik 2 vrij kostbare hobby’s kan hebben. Door de situatie waarin wij leven zijn die hoge kosten namelijk vrij laag( ik heb bijvoorbeeld 3 paarden aan huis staan). Daar ben ik partner ontzettend dankbaar voor. Aan de andere kant draai ik 100% op voor huishouden en ook grotendeels voor de kinderen. En er wordt verwacht dat ik bij ‘ nood’ toch ook bijspring in het bedrijf. Nee zeggen is dan meestal niet een optie ook nog. Wij zijn super tevreden zo, al zal niet iedereen dat zo zien. Iedereen heeft andere ideeen over het invullen van een relatie natuurlijk. Mijn schoonmoeder spreekt schande van onze leefwijze bijvoorbeeld ( zonder dat ze de details kent hoor haha).
Anyway, het leven kan ingewikkeld zijn, lastig, zwaar en vervelend. Maar je moet er zelf ook wat van maken. Ga ( op tijd) in gesprek dus en leg zaken vast. Spreek elkaar daar dan ook op aan. Anders is er geen gelijkwaardige relatie toch? Dan is het vrij zinloos om maar door te gaan, want imo kom je daar niet ongeschonden uit. In geval van to denk ik dat het al behoorlijk uit de hand is gelopen, en een mediator of therapeut wellicht noodzaak.
woensdag 19 september 2018 om 08:59
Het maakt in dit geval wél uit, want het zou dan zijn budget voor zijn individuele hobby beperken.Koffiekop1 schreef: ↑19-09-2018 06:40@LieverLustdanliefde:
Naar rato van je netto inkomen betalen of alles op een hoop of naar rato van wat je over houdt na kosten... het maakt uiteindleijk natuurlijk niets uit als je samen een gezin hebt.
Die aflossing drukt linksom of rechsom op het besteedbaar inkomen van het gezin.
Naar rato van netto inkomsten is ook alleen redelijk als je niet te hoge gezamenlijke lasten hebt (wat al snel hoger wordt als je kinderen hebt) en als je ongeveer evenveel verdient.
Het is niet te doen voor je relatie als de 1 in maatpakken loopt en elk jaar op vliegreis naar de bahama’s wil en eigenlijk wel een groter huis wil, terwijl de ander in Zeeman loopt en net een weekje Drenthe kan betalen en niet meer kan besteden aan een huis.
Jullie verdeling klinkt meer iets voor jongeren die net samenwonen. Niet voor een gezin.
Je kunt het nl. ook omdraaien. TO leeft zuinig, omdat hij onnodig geld uitgeeft. Ze gaan sowieso niet naar de Bahama’s.
Dus als ze opnieuw verdelen op basis van netto inkomen, en studie voor eigen kosten, maar wel rekening houdend met gezamenlijke dingen, dan heeft man van TO inderdaad minder te besteden aan zichzelf. Dat wil niet zeggen dat ze niet meer uit eten kunnen.
woensdag 19 september 2018 om 09:02
Maar je weet niet of hij het niet kan of niet wil ? Praat daar dan eens over.Rinkels schreef: ↑18-09-2018 20:10Ja inderdaad, hij kan of wil ze niet waarmaken. We praten wel over onze toekomstplannen en dromen en ook over of hij het eerlijk vindt. We hebben ook samen gekeken wat er in komt (te weinig) en wat er uit gaat (te veel). Dus ik heb het idee dat we best wel redelijk communiceren.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 19 september 2018 om 09:09
Te veel geld uitgeven doen meer mensen, dat is voor velen een probleem en dat is heel moeilijk af te leren.
Maar man TO zou op zijn minst op eigen initiatief voor kunnen stellen om de basisafspraken anders maken. Dat dwingt hem dan ook om meer op te letten.
Ik had ook een studieschuld, ik moest maandelijks ca. €100 aflossen. Zodra ik meer begon te verdienen heb ik dat opgeschroefd naar €350 per maand. Meteen vast ingesteld, dan had ik er geen omkijken naar, want ik ben ook dramatisch met geld.
Maar man TO zou op zijn minst op eigen initiatief voor kunnen stellen om de basisafspraken anders maken. Dat dwingt hem dan ook om meer op te letten.
Ik had ook een studieschuld, ik moest maandelijks ca. €100 aflossen. Zodra ik meer begon te verdienen heb ik dat opgeschroefd naar €350 per maand. Meteen vast ingesteld, dan had ik er geen omkijken naar, want ik ben ook dramatisch met geld.
woensdag 19 september 2018 om 09:55
Copy-paste schreef: ↑18-09-2018 19:19Ik ben goed in skiën, had ik graag groter in willen worden. Helaas kan ik het niet betalen om meer dan 2 keer per jaar te gaan. En om dat te betalen, moet ik werken. Dat hoeft de staat of mijn partner niet (indirect) voor mij te bekostigen. Ik had een flinke studieschuld, ook goed van gefeest, maar ook netjes afbetaald door er zelf voor te werken.
Het idee dat je nu gaat uitrekenen voor hem hoe je het meest kwijtgescholden kunt krijgen vind ik een enorme afknapper
Dit, echt een enorme afknapper inderdaad. TO is geen haar beter, en doet lekker mee.
Als het nou een fulltime hard werkende kerel was, dan had ik er begrip voor, maar het is gewoon een luiwammes, die de maatschappij voor zijn zelf gemaakte schulden laat opdraaien.
woensdag 19 september 2018 om 10:12
Ik ben het met je eens dat dit niet goed is en dat het scheef is.Rinkels schreef: ↑18-09-2018 20:14Ik heb 8 jaar lang voor het gezinsinkomen gekozen. Ik heb 8 jaar lang zuinig gedaan vanwege zijn studieschuld en ik heb daar nooit veel woorden aan willen vuilmaken of het hem na willen dragen. Juist niet.
Ik vind dat mijn partner mij nu tig duizend euro door de neus boort door niet respectvol met mij om te gaan. En ik heb geen andere keus blijkbaar dan door te gaan met betalen omdat ik anders niet voor het gezinsinkomen kiest. Volgens mij maakt hij juist de verkeerde keuzes. Door achter mijn rug om met mijn creditcard muziek te gaan kopen bijvoorbeeld. Dat heb ik hem ook vergeven. Maar nu kan ik het niet meer.
En ik heb niet een paar duizend Euro ingelegd. Als de schuld afbetaald is, heb ik er tweederde van betaald en hijzelf eenderde. En het gaat om tienduizendenden Euro's.
Ik zou zelf niet meer denken in niet meer meebetalen maar: dit is een bedreiging voor ons gezin, ik heb de verkeerde keuze gemaakt, hoe krijg ik dat recht ook op langere termijn.
Of: het leven wat we nu leiden is blijkbaar te duur, wat wil ik, wat wil hij ECHT, wat vind ik van de uitkomst.
Er speelt iets heel anders dan die studieschuld.
Als jullie morgen de Staatsloterij winnen denk ik dat hij alsnog tweederde van het geld binnen een jaar op heeft gemaakt, en daar zit het probleem.
Die houding kan niet met een gezin.
woensdag 19 september 2018 om 11:11
ah toe nouRinkels schreef: ↑19-09-2018 10:40Het scheve vond ik in eerste instantie niet erg. We hebben samen een gezin en ik wilde hem niet zijn hele leven nadragen dat hij in zijn studietijd fouten heeft gemaakt. Anders kun je ook niet samen verder. Het blijkt nu al meerdere jaren dat het niet werkt om mee te betalen aan de studieschuld. Want hij neemt mijn creditcard en overlegt niet over uitgaven.Daarna weer verder geprobeerd, maar het gaat gewoon niet. Ja dan was het de verkeerde keuze. Maar er zijn niet heel veel andere keuzes. We hebben het hier heel vaak samen over gehad. Iedere keer schrikt hij enorm van zichzelf. Hij kan het gewoon niet laten om muziek te kopen. Dat lonkt gewoon de hele tijd. Hij heeft ook veel contact met anderen die muziek kopen. Dus dan vindt hij van zichzelf dat het wel meevalt vergelijken met hen. Maar ja... zij hebben natuurlijk een gezonde financiële situatie. Op andere gebieden kan hij zich qua geld wel beheersen.
die man is niet volwassen, echt niet
woensdag 19 september 2018 om 11:15
Zeker niet. Helemaal mee eens.Het-groepje schreef: ↑18-09-2018 20:01Ja die wordt kwijtgescholden over 7 jaar.
Ik snap niet zo goed waarom to niet voor het GEZINSinkomen kiest voor de langere termijn en die paar duizend euro inlegt om het GEZINS inkomen als de kinderen gaan studeren bijvoorbeeld veilig te stellen.
Je gaat je partner toch niet tig duizend euro door de neus boren om een punt te maken?
Leuk dan moet hij dat dus gaan betalen als de kinderen naar de middelbare school gaan, daar heb je niks aan verder.
Linksom rechtsom de manier waarop to haar relatie heeft ingericht is nu niet meer geschikt om heel erg gescheiden alles te gaan regelen.
Dat had zoals bij ons ooit of zoals sommigen het beschrijven bij de start al gekund
Ik heb inderdaad mijn hele studieschuld zelf afbetaald.
En daarna nog fiks wat zaken helpen oplossen van man.
En nu leven we daarom redelijk zorgeloos en dat geld is allang keer tien weer terug.
Als je in elkaar investeert loop je risico. Als je niet vindt dat dat eerlijk is heb je andere issues en ik geloof echt niet dat weigeren een paar duizend euro in te leggen zodat je je partner tienduizenden euro's bespaart een normale reactie is.
Maargoed, daar sta ik blijkbaar alleen in.
Zoals je zegt: een relatie is een investering in je eigen en je partners toekomst. Bij die investering hoort moeite, aandacht, tijd, geld, energie, en soms ook therapie. Een paar duizend euro om daarna je gezin op de eerste plaats te kunnen zetten, vind ik niet meer dan logisch. Het geld staat nu tussen jullie in.
