Geld & Recht
alle pijlers
uitkering
woensdag 16 december 2009 om 17:31
ik ben een meid van 25 jaar en woon samen met me vriend en een dochtertje van bijna 5 mnd
aangezien ik zowiezo de eerste 4 jaar thuis wil blijven vraag ik me af of ik dan recht heb op een uitkering
ze zeggen bij het uwv enz dat ik dat niet heb
toch wil ik wat geld voor me eigen aangzien ik nu steeds geld van me vriend moet vragen en dit erg vervelend vind
aangezien ik zowiezo de eerste 4 jaar thuis wil blijven vraag ik me af of ik dan recht heb op een uitkering
ze zeggen bij het uwv enz dat ik dat niet heb
toch wil ik wat geld voor me eigen aangzien ik nu steeds geld van me vriend moet vragen en dit erg vervelend vind
geniet van alles om je heen
woensdag 16 december 2009 om 20:53
Yoels, Iry, etc: naar dat jullie mijn bericht anders interpreteren dan mijn intentie was.
Ik dacht dat het voor zichzelf sprak, maar mijn oplossing is dus gewoon doorzetten. Snoeihard werken en doorzetten. Anders kom je er niet. Iedereen heeft moeilijke periodes in zijn leven, maar het is mogelijk eruit te komen. Eigen inzet is daarbij het sleutelwoord wmb.
Hoop dat ik het zo beter heb uitgelegd.
Ik dacht dat het voor zichzelf sprak, maar mijn oplossing is dus gewoon doorzetten. Snoeihard werken en doorzetten. Anders kom je er niet. Iedereen heeft moeilijke periodes in zijn leven, maar het is mogelijk eruit te komen. Eigen inzet is daarbij het sleutelwoord wmb.
Hoop dat ik het zo beter heb uitgelegd.
woensdag 16 december 2009 om 20:53
quote:zusenzo schreef op 16 december 2009 @ 20:48:
[...]
Dat is het nou juist, er is geen gemiddelde pddnosser.
De een heeft meer kenmerken van klassiek, de ander van asperger, er is geen pddnosser hetzelfde, vandaar dat je ook niks over het iq kunt zeggen.
Een pddnosser valt buiten ieder te diagnosteren vorm van autisme en is daardoor dus heel erg breed en kun je niet zeggen dat er sprake is van een gemiddeld iq.
Maar anyway dat is behoorlijk offtopic, opvoeding en omgeving hebben er ook invloed op, op het gedrag welteverstaan, niet op het iq.
Oke, ik denk wel dat ik begrijp wat je bedoelt.
Er is inderdaad geen gemiddelde pdd-nosser. Maar dat bedoel ik er ook niet mee te zeggen.
Ja opvoeden en omgeving hebben zeker ook invloed op iemands gedrag.
[...]
Dat is het nou juist, er is geen gemiddelde pddnosser.
De een heeft meer kenmerken van klassiek, de ander van asperger, er is geen pddnosser hetzelfde, vandaar dat je ook niks over het iq kunt zeggen.
Een pddnosser valt buiten ieder te diagnosteren vorm van autisme en is daardoor dus heel erg breed en kun je niet zeggen dat er sprake is van een gemiddeld iq.
Maar anyway dat is behoorlijk offtopic, opvoeding en omgeving hebben er ook invloed op, op het gedrag welteverstaan, niet op het iq.
Oke, ik denk wel dat ik begrijp wat je bedoelt.
Er is inderdaad geen gemiddelde pdd-nosser. Maar dat bedoel ik er ook niet mee te zeggen.
Ja opvoeden en omgeving hebben zeker ook invloed op iemands gedrag.
woensdag 16 december 2009 om 21:02
woensdag 16 december 2009 om 21:12
Evelise,
Het is misschien heel goed bedoelt om door eigen ervaring te laten zien dat er van alles mogelijk is.
Maar vaak is dat gewoon een brug te ver.
Iemand die erg vast zit, is beter af om eerst op het haalbare gewezen te worden in kleine stappen. Een vooruitzicht wat te overzien is.
Je kan wel bovenaan de berg roepen 'kijk eens wat kan"!, maar onderaan de berg staande zakt de moed dan wel in je schoenen.
Ik vind het ook altijd tricky om te zeggen wat ik, pietje of truusje kan , kan jij ook, en die hebben het ook of veel moeilijker.
Je zal voor een doel ook bepaalde eigenschappen en ondersteuning nodig hebben, dat bezit de 1 nu eenmaal meer dan de ander.
Of iemand is gewoon wat kwetsbaarder van aard.
Belastbaarheid is nu eenmaal geen algemeen toe te passen norm.
Maar ik begrijp je beweegreden om je verhaal te schrijven.
Het is misschien heel goed bedoelt om door eigen ervaring te laten zien dat er van alles mogelijk is.
Maar vaak is dat gewoon een brug te ver.
Iemand die erg vast zit, is beter af om eerst op het haalbare gewezen te worden in kleine stappen. Een vooruitzicht wat te overzien is.
Je kan wel bovenaan de berg roepen 'kijk eens wat kan"!, maar onderaan de berg staande zakt de moed dan wel in je schoenen.
Ik vind het ook altijd tricky om te zeggen wat ik, pietje of truusje kan , kan jij ook, en die hebben het ook of veel moeilijker.
Je zal voor een doel ook bepaalde eigenschappen en ondersteuning nodig hebben, dat bezit de 1 nu eenmaal meer dan de ander.
Of iemand is gewoon wat kwetsbaarder van aard.
Belastbaarheid is nu eenmaal geen algemeen toe te passen norm.
Maar ik begrijp je beweegreden om je verhaal te schrijven.
woensdag 16 december 2009 om 22:19
Ik vind het wel opvallend dat tegenwoordig om het minste of geringste etiketten geplakt worden. En ook hiervoor aparte financieringsstromen zijn qua inkomen. Waarom is een etiket tegenwoordig iets om je achter te verstoppen om maar niet te hoeven werken?
De hoeveelheid geëtiketteerden stijgt schrikbarend. Zijn dit allemaal ziektebeelden die er vroeger ook al waren maar niet ontdekt konden worden? Waarom werken dan veel niet-gediagnostiseerden van oudere generaties wel gewoon? Waarom kan de jongere generatie dit niet? Worden ze afhankelijk gemaakt van een potje overheidsgeld in plaats van hun werk aan te passen aan hun mogelijkheden?
Of kweken wij een nieuw leger werkongeschikten door de manier waarop er tegenwoordig opgevoed wordt? (of wat er voor door moet gaan)
Ik heb astma en dit zit me soms danig in de weg. Daardoor ben ik ook moe, afgedraaid, heb ik geen energie en kom ik bekaf thuis. Maar goed, er moet nu eenmaal gewoon gewerkt worden. en geld verdient worden. Ik vind het ook een compleet verkeerde insteek als zoiemand als TO rustig stelt graag staatssteun te willen omdat ze niet bij haar vriend wil aankloppen.
Sorry hoor, maar al hang je van de etiketten aan elkaar, je kunt toch zeker wel een paar dagdelen per week werken in een baan die wel binnen je mogelijkheden ligt? En als je dat niet wilt dan moet je accepteren dat de staat er niet is om jouw gebrek aan werklust te sponsoren. Dan vraag je braaf centjes bij je vriend in plaats van bij de Nederlandse belastingbetaler. Vriend kan er tenminste nog wat voor terug vragen en dat kunnen wij niet.
De hoeveelheid geëtiketteerden stijgt schrikbarend. Zijn dit allemaal ziektebeelden die er vroeger ook al waren maar niet ontdekt konden worden? Waarom werken dan veel niet-gediagnostiseerden van oudere generaties wel gewoon? Waarom kan de jongere generatie dit niet? Worden ze afhankelijk gemaakt van een potje overheidsgeld in plaats van hun werk aan te passen aan hun mogelijkheden?
Of kweken wij een nieuw leger werkongeschikten door de manier waarop er tegenwoordig opgevoed wordt? (of wat er voor door moet gaan)
Ik heb astma en dit zit me soms danig in de weg. Daardoor ben ik ook moe, afgedraaid, heb ik geen energie en kom ik bekaf thuis. Maar goed, er moet nu eenmaal gewoon gewerkt worden. en geld verdient worden. Ik vind het ook een compleet verkeerde insteek als zoiemand als TO rustig stelt graag staatssteun te willen omdat ze niet bij haar vriend wil aankloppen.
Sorry hoor, maar al hang je van de etiketten aan elkaar, je kunt toch zeker wel een paar dagdelen per week werken in een baan die wel binnen je mogelijkheden ligt? En als je dat niet wilt dan moet je accepteren dat de staat er niet is om jouw gebrek aan werklust te sponsoren. Dan vraag je braaf centjes bij je vriend in plaats van bij de Nederlandse belastingbetaler. Vriend kan er tenminste nog wat voor terug vragen en dat kunnen wij niet.
woensdag 16 december 2009 om 22:22
Je mag dan misschien PDD NOS hebben maar bij mijn weten is dit niets lichamelijks.
Dus ik kan niet fietsen is geen excuus voor een jonge meid van 25 om geen baan te zoeken.
Als je de hele dag maar met je kont op die bijrijdersstoel in de vrachtwagen zit of op de bank hangt dan is het niet zo gek dat je geen conditie hebt. Dan begin je maar eens met fietsen om conditie op te bouwen. Het liefst langs industrie terreinen of uitzendbureau's dan weet je gelijk waar je kan solliciteren.
Dus ik kan niet fietsen is geen excuus voor een jonge meid van 25 om geen baan te zoeken.
Als je de hele dag maar met je kont op die bijrijdersstoel in de vrachtwagen zit of op de bank hangt dan is het niet zo gek dat je geen conditie hebt. Dan begin je maar eens met fietsen om conditie op te bouwen. Het liefst langs industrie terreinen of uitzendbureau's dan weet je gelijk waar je kan solliciteren.
woensdag 16 december 2009 om 22:23
quote:Ikbenanoniem schreef op 16 december 2009 @ 22:19:
Ik vind het wel opvallend dat tegenwoordig om het minste of geringste etiketten geplakt worden. En ook hiervoor aparte financieringsstromen zijn qua inkomen. Waarom is een etiket tegenwoordig iets om je achter te verstoppen om maar niet te hoeven werken?
De hoeveelheid geëtiketteerden stijgt schrikbarend. Zijn dit allemaal ziektebeelden die er vroeger ook al waren maar niet ontdekt konden worden? Waarom werken dan veel niet-gediagnostiseerden van oudere generaties wel gewoon? Waarom kan de jongere generatie dit niet? Worden ze afhankelijk gemaakt van een potje overheidsgeld in plaats van hun werk aan te passen aan hun mogelijkheden?
Of kweken wij een nieuw leger werkongeschikten door de manier waarop er tegenwoordig opgevoed wordt? (of wat er voor door moet gaan)
Ik heb astma en dit zit me soms danig in de weg. Daardoor ben ik ook moe, afgedraaid, heb ik geen energie en kom ik bekaf thuis. Maar goed, er moet nu eenmaal gewoon gewerkt worden. en geld verdient worden. Ik vind het ook een compleet verkeerde insteek als zoiemand als TO rustig stelt graag staatssteun te willen omdat ze niet bij haar vriend wil aankloppen.
Sorry hoor, maar al hang je van de etiketten aan elkaar, je kunt toch zeker wel een paar dagdelen per week werken in een baan die wel binnen je mogelijkheden ligt? En als je dat niet wilt dan moet je accepteren dat de staat er niet is om jouw gebrek aan werklust te sponsoren. Dan vraag je braaf centjes bij je vriend in plaats van bij de Nederlandse belastingbetaler. Vriend kan er tenminste nog wat voor terug vragen en dat kunnen wij niet.Vroeger stak alles een stuk simpeler in elkaar en konden de wat minder begaafden en mensen met stoornissen veel makkelijker meedraaien. tegenwoordig is de maatschappij behoorlijk veranderd en wordt er meer van mensen verwacht dus de eerste die buiten de boot vallen zijn de minder begaafden en mensen met stoornissen. Is niet zo gek. Nogal kortzichtig om op deze manier je mening te verkondigen.
Ik vind het wel opvallend dat tegenwoordig om het minste of geringste etiketten geplakt worden. En ook hiervoor aparte financieringsstromen zijn qua inkomen. Waarom is een etiket tegenwoordig iets om je achter te verstoppen om maar niet te hoeven werken?
De hoeveelheid geëtiketteerden stijgt schrikbarend. Zijn dit allemaal ziektebeelden die er vroeger ook al waren maar niet ontdekt konden worden? Waarom werken dan veel niet-gediagnostiseerden van oudere generaties wel gewoon? Waarom kan de jongere generatie dit niet? Worden ze afhankelijk gemaakt van een potje overheidsgeld in plaats van hun werk aan te passen aan hun mogelijkheden?
Of kweken wij een nieuw leger werkongeschikten door de manier waarop er tegenwoordig opgevoed wordt? (of wat er voor door moet gaan)
Ik heb astma en dit zit me soms danig in de weg. Daardoor ben ik ook moe, afgedraaid, heb ik geen energie en kom ik bekaf thuis. Maar goed, er moet nu eenmaal gewoon gewerkt worden. en geld verdient worden. Ik vind het ook een compleet verkeerde insteek als zoiemand als TO rustig stelt graag staatssteun te willen omdat ze niet bij haar vriend wil aankloppen.
Sorry hoor, maar al hang je van de etiketten aan elkaar, je kunt toch zeker wel een paar dagdelen per week werken in een baan die wel binnen je mogelijkheden ligt? En als je dat niet wilt dan moet je accepteren dat de staat er niet is om jouw gebrek aan werklust te sponsoren. Dan vraag je braaf centjes bij je vriend in plaats van bij de Nederlandse belastingbetaler. Vriend kan er tenminste nog wat voor terug vragen en dat kunnen wij niet.Vroeger stak alles een stuk simpeler in elkaar en konden de wat minder begaafden en mensen met stoornissen veel makkelijker meedraaien. tegenwoordig is de maatschappij behoorlijk veranderd en wordt er meer van mensen verwacht dus de eerste die buiten de boot vallen zijn de minder begaafden en mensen met stoornissen. Is niet zo gek. Nogal kortzichtig om op deze manier je mening te verkondigen.
woensdag 16 december 2009 om 22:31
woensdag 16 december 2009 om 23:46
quote:Ikbenanoniem schreef op 16 december 2009 @ 22:19:
Ik vind het wel opvallend dat tegenwoordig om het minste of geringste etiketten geplakt worden. En ook hiervoor aparte financieringsstromen zijn qua inkomen. Waarom is een etiket tegenwoordig iets om je achter te verstoppen om maar niet te hoeven werken?
De hoeveelheid geëtiketteerden stijgt schrikbarend. Zijn dit allemaal ziektebeelden die er vroeger ook al waren maar niet ontdekt konden worden? Waarom werken dan veel niet-gediagnostiseerden van oudere generaties wel gewoon? Waarom kan de jongere generatie dit niet? Worden ze afhankelijk gemaakt van een potje overheidsgeld in plaats van hun werk aan te passen aan hun mogelijkheden?
Of kweken wij een nieuw leger werkongeschikten door de manier waarop er tegenwoordig opgevoed wordt? (of wat er voor door moet gaan)
Ik heb astma en dit zit me soms danig in de weg. Daardoor ben ik ook moe, afgedraaid, heb ik geen energie en kom ik bekaf thuis. Maar goed, er moet nu eenmaal gewoon gewerkt worden. en geld verdient worden. Ik vind het ook een compleet verkeerde insteek als zoiemand als TO rustig stelt graag staatssteun te willen omdat ze niet bij haar vriend wil aankloppen.
Sorry hoor, maar al hang je van de etiketten aan elkaar, je kunt toch zeker wel een paar dagdelen per week werken in een baan die wel binnen je mogelijkheden ligt?
Eens met Hanzie, ik vind dit ook kortzichtig. Even los van het niet willen werken van TO. Denk je dat mensen met een beperking in deze maatschappij zomaar een baan kunnen krijgen die binnen hun mogelijkheden ligt? Bedrijven krijgen niet voor niets subsidie van de Overheid als zij mensen met een beperking in dienst nemen. Ook dit kost de belastingbetaler geld. Daarnaast is het niet voor niets dat een werkgever niet naar de medische achtergrond van een sollicitant mag vragen
Vind je echt dat die etiketjes om het minste geringste opgeplakt worden en dat dit als middel gebruikt wordt om je achter te verschuilen? Ik vind dat je de mensen die een etiketje hebben, hier danig mee tekort doet. Je ontkent hiermee de problematiek waar mensen mee worstelen en dat vind ik kortzichtig en kwetsend.
Een vergelijking met vroeger kun je m.i. ook niet trekken. De maatschappij is de laatste jaren toch volledig veranderd? Vroeger was alles beter gaat voor mij niet op, vroeger was alles anders wel.
Ik vind het wel opvallend dat tegenwoordig om het minste of geringste etiketten geplakt worden. En ook hiervoor aparte financieringsstromen zijn qua inkomen. Waarom is een etiket tegenwoordig iets om je achter te verstoppen om maar niet te hoeven werken?
De hoeveelheid geëtiketteerden stijgt schrikbarend. Zijn dit allemaal ziektebeelden die er vroeger ook al waren maar niet ontdekt konden worden? Waarom werken dan veel niet-gediagnostiseerden van oudere generaties wel gewoon? Waarom kan de jongere generatie dit niet? Worden ze afhankelijk gemaakt van een potje overheidsgeld in plaats van hun werk aan te passen aan hun mogelijkheden?
Of kweken wij een nieuw leger werkongeschikten door de manier waarop er tegenwoordig opgevoed wordt? (of wat er voor door moet gaan)
Ik heb astma en dit zit me soms danig in de weg. Daardoor ben ik ook moe, afgedraaid, heb ik geen energie en kom ik bekaf thuis. Maar goed, er moet nu eenmaal gewoon gewerkt worden. en geld verdient worden. Ik vind het ook een compleet verkeerde insteek als zoiemand als TO rustig stelt graag staatssteun te willen omdat ze niet bij haar vriend wil aankloppen.
Sorry hoor, maar al hang je van de etiketten aan elkaar, je kunt toch zeker wel een paar dagdelen per week werken in een baan die wel binnen je mogelijkheden ligt?
Eens met Hanzie, ik vind dit ook kortzichtig. Even los van het niet willen werken van TO. Denk je dat mensen met een beperking in deze maatschappij zomaar een baan kunnen krijgen die binnen hun mogelijkheden ligt? Bedrijven krijgen niet voor niets subsidie van de Overheid als zij mensen met een beperking in dienst nemen. Ook dit kost de belastingbetaler geld. Daarnaast is het niet voor niets dat een werkgever niet naar de medische achtergrond van een sollicitant mag vragen
Vind je echt dat die etiketjes om het minste geringste opgeplakt worden en dat dit als middel gebruikt wordt om je achter te verschuilen? Ik vind dat je de mensen die een etiketje hebben, hier danig mee tekort doet. Je ontkent hiermee de problematiek waar mensen mee worstelen en dat vind ik kortzichtig en kwetsend.
Een vergelijking met vroeger kun je m.i. ook niet trekken. De maatschappij is de laatste jaren toch volledig veranderd? Vroeger was alles beter gaat voor mij niet op, vroeger was alles anders wel.
donderdag 17 december 2009 om 05:23
quote:ninon schreef op 16 december 2009 @ 23:46:
[...]
Eens met Hanzie, ik vind dit ook kortzichtig. Even los van het niet willen werken van TO. Denk je dat mensen met een beperking in deze maatschappij zomaar een baan kunnen krijgen die binnen hun mogelijkheden ligt? Bedrijven krijgen niet voor niets subsidie van de Overheid als zij mensen met een beperking in dienst nemen. Ook dit kost de belastingbetaler geld. Daarnaast is het niet voor niets dat een werkgever niet naar de medische achtergrond van een sollicitant mag vragen
Vind je echt dat die etiketjes om het minste geringste opgeplakt worden en dat dit als middel gebruikt wordt om je achter te verschuilen? Ik vind dat je de mensen die een etiketje hebben, hier danig mee tekort doet. Je ontkent hiermee de problematiek waar mensen mee worstelen en dat vind ik kortzichtig en kwetsend.
Een vergelijking met vroeger kun je m.i. ook niet trekken. De maatschappij is de laatste jaren toch volledig veranderd? Vroeger was alles beter gaat voor mij niet op, vroeger was alles anders wel.Mee eens
[...]
Eens met Hanzie, ik vind dit ook kortzichtig. Even los van het niet willen werken van TO. Denk je dat mensen met een beperking in deze maatschappij zomaar een baan kunnen krijgen die binnen hun mogelijkheden ligt? Bedrijven krijgen niet voor niets subsidie van de Overheid als zij mensen met een beperking in dienst nemen. Ook dit kost de belastingbetaler geld. Daarnaast is het niet voor niets dat een werkgever niet naar de medische achtergrond van een sollicitant mag vragen
Vind je echt dat die etiketjes om het minste geringste opgeplakt worden en dat dit als middel gebruikt wordt om je achter te verschuilen? Ik vind dat je de mensen die een etiketje hebben, hier danig mee tekort doet. Je ontkent hiermee de problematiek waar mensen mee worstelen en dat vind ik kortzichtig en kwetsend.
Een vergelijking met vroeger kun je m.i. ook niet trekken. De maatschappij is de laatste jaren toch volledig veranderd? Vroeger was alles beter gaat voor mij niet op, vroeger was alles anders wel.Mee eens
donderdag 17 december 2009 om 07:06
donderdag 17 december 2009 om 07:27
quote:chelseygirl schreef op 17 december 2009 @ 07:06:
Vroeger? Vroeger werd je gepest op school omdat je anders was, vroeger begon je een lage, makkelijke opleiding maar het lukte je niet en je begreep niet waarom, vroeger eindigde je bij de kassa van de AH maar misschien ging ook dat mis, of als niet zo goede huisvrouw.
Dat geld tegenwoordig ook nog vaak.
Helaas.
Vroeger? Vroeger werd je gepest op school omdat je anders was, vroeger begon je een lage, makkelijke opleiding maar het lukte je niet en je begreep niet waarom, vroeger eindigde je bij de kassa van de AH maar misschien ging ook dat mis, of als niet zo goede huisvrouw.
Dat geld tegenwoordig ook nog vaak.
Helaas.
donderdag 17 december 2009 om 08:08
@HanZie en Ninon:
Ten eerste: ik geef aan dat we als maatschappij de fout in gaan door om het minste of geringste etiketten te plakken; ik zeg niet dat degenen met stoornissen "fout" zijn. Ik vind het kwalijk dat er zo veel mensen een etiket op geplakt krijgen. Als je dat etiket hebt, lijkt hem me bijzonder remmend bij je ontwikkeling (zoals Justme ook al heeft aangegeven).
Ten tweede zal een etiket voor sommige mensen juist werken als stimulans om iets te willen bereiken. Over die mensen spreek ik ook geen waardeoordeel uit. Ik vind het knap dat mensen moeilijkheden overwinnen en ervoor zorgen dat ze zelfstandig zijn.
Ten derde: als mensen echt grote beperkingen hebben en niet in hun eigen levensonderhoud kunnen voorzien, dan is het aan de maatschappij om ervoor te zorgen dat deze groep een fatsoenlijk inkomen krijgt en dat hun geen verdere belemmeringen in de weg gelegd worden om activiteiten te ontplooien waarmee ze een bijdrage kunnen leveren aan de maatschappij (dus geen mensen moeilijkheden bezorgen met uitkeringen als ze vrijwilligerswerk doen).
Ten vierde: om degene die het echt nodig hebben van een fatsoenlijk inkomen te voorzien, is het bittere noodzaak de gevalletjes TO uit het systeem te filteren. Je inderdaad verstoppen achter je etiket en alle smoezen uit het boek aangrijpen om maar niet te hoeven werken (simpelweg omdat je er geen zin in hebt!) en dan je hand willen ophouden omdat je een etiket hebt vind ik not done en a-sociaal tegenover alle werkenden die wel hun bed uitkomen.
Tenslotte: ik vind de stelling dat de maatschappij zo veel veranderd is een beetje overdreven. Vroeger moest je voor je geld werken om rond te komen en dat is nu precies hetzelfde. Wat in mijn ogen wel heel erg veranderd is, is dat mensen nu met minder tevreden zijn dan vroeger en veel meer willen, ook als ze niet werken.
En eerlijk gezegd begrijp ik de toename in al die stoornissen niet. Vandaar dat ik me afvraag of het echt stoornissen zijn, of dat de tolerantie voor afwijkend gedrag gewoon kleiner is geworden en vanuit de wetenschap verklaard moet worden.
Ik geloof direct dat je met een stoornis hindernissen moet overwinnen om een zelfstandig leven op te bouwen, maar dat moet iemand met een ziekte ook. Nothing new there.
Ten eerste: ik geef aan dat we als maatschappij de fout in gaan door om het minste of geringste etiketten te plakken; ik zeg niet dat degenen met stoornissen "fout" zijn. Ik vind het kwalijk dat er zo veel mensen een etiket op geplakt krijgen. Als je dat etiket hebt, lijkt hem me bijzonder remmend bij je ontwikkeling (zoals Justme ook al heeft aangegeven).
Ten tweede zal een etiket voor sommige mensen juist werken als stimulans om iets te willen bereiken. Over die mensen spreek ik ook geen waardeoordeel uit. Ik vind het knap dat mensen moeilijkheden overwinnen en ervoor zorgen dat ze zelfstandig zijn.
Ten derde: als mensen echt grote beperkingen hebben en niet in hun eigen levensonderhoud kunnen voorzien, dan is het aan de maatschappij om ervoor te zorgen dat deze groep een fatsoenlijk inkomen krijgt en dat hun geen verdere belemmeringen in de weg gelegd worden om activiteiten te ontplooien waarmee ze een bijdrage kunnen leveren aan de maatschappij (dus geen mensen moeilijkheden bezorgen met uitkeringen als ze vrijwilligerswerk doen).
Ten vierde: om degene die het echt nodig hebben van een fatsoenlijk inkomen te voorzien, is het bittere noodzaak de gevalletjes TO uit het systeem te filteren. Je inderdaad verstoppen achter je etiket en alle smoezen uit het boek aangrijpen om maar niet te hoeven werken (simpelweg omdat je er geen zin in hebt!) en dan je hand willen ophouden omdat je een etiket hebt vind ik not done en a-sociaal tegenover alle werkenden die wel hun bed uitkomen.
Tenslotte: ik vind de stelling dat de maatschappij zo veel veranderd is een beetje overdreven. Vroeger moest je voor je geld werken om rond te komen en dat is nu precies hetzelfde. Wat in mijn ogen wel heel erg veranderd is, is dat mensen nu met minder tevreden zijn dan vroeger en veel meer willen, ook als ze niet werken.
En eerlijk gezegd begrijp ik de toename in al die stoornissen niet. Vandaar dat ik me afvraag of het echt stoornissen zijn, of dat de tolerantie voor afwijkend gedrag gewoon kleiner is geworden en vanuit de wetenschap verklaard moet worden.
Ik geloof direct dat je met een stoornis hindernissen moet overwinnen om een zelfstandig leven op te bouwen, maar dat moet iemand met een ziekte ook. Nothing new there.
donderdag 17 december 2009 om 08:22
quote:chelseygirl schreef op 17 december 2009 @ 08:12:
[...]
Klopt, maar als je goede ouders of leraren hebt kan je tenminste een verklaring vinden waarom je zo anders bent dan je medescholieren.
Ja, daar heb je wel gelijk in.
Maar helaas kom je er niet altijd achter waarom je anders bent of dingen moeilijker vind dan andere op een vroege leeftijd.
Ik weet bevoorbeeld pas van mijn autisme sinds een jaartje. Het geeft me nu wel een hoop duidelijkheid, waarom ik tegen bepaalde zaken aanliep.
Mijn moeder heeft mij vroeger altijd heel erg beschermd en deed voor mij de dingen die mij niet lukte of die ik niet durfde. Ze herkende zichzelf ook in mij, dat was toen de verklaring waarom ik anders was dan andere.
Daardoor is mijn zelfstandigheid op een heel andere manier ontwikkeld.
Als er wel erg vroeg bekend is dat je anders bent dan anderen en waardoor dat komt, zijn er tegenwoordig volgens mij wel een hoop hulpmiddelen.
[...]
Klopt, maar als je goede ouders of leraren hebt kan je tenminste een verklaring vinden waarom je zo anders bent dan je medescholieren.
Ja, daar heb je wel gelijk in.
Maar helaas kom je er niet altijd achter waarom je anders bent of dingen moeilijker vind dan andere op een vroege leeftijd.
Ik weet bevoorbeeld pas van mijn autisme sinds een jaartje. Het geeft me nu wel een hoop duidelijkheid, waarom ik tegen bepaalde zaken aanliep.
Mijn moeder heeft mij vroeger altijd heel erg beschermd en deed voor mij de dingen die mij niet lukte of die ik niet durfde. Ze herkende zichzelf ook in mij, dat was toen de verklaring waarom ik anders was dan andere.
Daardoor is mijn zelfstandigheid op een heel andere manier ontwikkeld.
Als er wel erg vroeg bekend is dat je anders bent dan anderen en waardoor dat komt, zijn er tegenwoordig volgens mij wel een hoop hulpmiddelen.
