uitkering

Volgens mij is dit hele topic fake, en lacht TO zich te pletter over de oververhitte reakties hier.......Ook gezien het feit, dat hij/zij zich hier niet meer laat zien.....

Wat is er mis met eindigen achter de kassa bij AH, of met schoonmakers, vuilnismannen het zijn allemaal mensen, die in plaats van hun hand ophouden, zelf werken voor hun geld, en meestal nog hard ook.

Alsof het zo'n lolletje is om in de bijstand te zitten, pfffff.



Er is helemaal niets mis mee om achter de kassa te zitten of vuilnisman te zijn.

Niet te geloven dit topic...

TO, stel je niet zo aan, en zoek werk. Komop zeg! Je hebt wel voor een kind gekozen, terwijl je je niet goed voelde. Had je dat ook niet moeten doen. Een dagritme zoeken is echt niet zo moeilijk en duurt geen jaren. Je zet je wekker, en je staat op en begint de dag. Ik neem aan dat je voor je kind ook op moet staan toch? Dan doe je rustig aan je huishoudelijke klusjes en 's middags kun je dan bijvoorbeeld een paar uurtjes bij mensen gaan poetsen of achter de kassa zitten bij de supermarkt. Daar hoef je echt geen geweldige opleiding voor te hebben. Zoek niet overal een excuus voor!



Wat je natuurlijk ook nog kunt doen is met je vriend overleggen wat hij hier van vindt. Beslissen dat jij thuis bijft en gewoon van de gezamelijke rekening wat geld te pinnen voor jezelf.

Maar een uitkering is hier niet op zn plaats!

quote:Ikbenanoniem schreef op 17 december 2009 @ 08:08:

@HanZie en Ninon:

Ten eerste: ik geef aan dat we als maatschappij de fout in gaan door om het minste of geringste etiketten te plakken; ik zeg niet dat degenen met stoornissen "fout" zijn. Ik vind het kwalijk dat er zo veel mensen een etiket op geplakt krijgen. Als je dat etiket hebt, lijkt hem me bijzonder remmend bij je ontwikkeling (zoals Justme ook al heeft aangegeven).



Ten tweede zal een etiket voor sommige mensen juist werken als stimulans om iets te willen bereiken. Over die mensen spreek ik ook geen waardeoordeel uit. Ik vind het knap dat mensen moeilijkheden overwinnen en ervoor zorgen dat ze zelfstandig zijn.



Ten derde: als mensen echt grote beperkingen hebben en niet in hun eigen levensonderhoud kunnen voorzien, dan is het aan de maatschappij om ervoor te zorgen dat deze groep een fatsoenlijk inkomen krijgt en dat hun geen verdere belemmeringen in de weg gelegd worden om activiteiten te ontplooien waarmee ze een bijdrage kunnen leveren aan de maatschappij (dus geen mensen moeilijkheden bezorgen met uitkeringen als ze vrijwilligerswerk doen).



Ten vierde: om degene die het echt nodig hebben van een fatsoenlijk inkomen te voorzien, is het bittere noodzaak de gevalletjes TO uit het systeem te filteren. Je inderdaad verstoppen achter je etiket en alle smoezen uit het boek aangrijpen om maar niet te hoeven werken (simpelweg omdat je er geen zin in hebt!) en dan je hand willen ophouden omdat je een etiket hebt vind ik not done en a-sociaal tegenover alle werkenden die wel hun bed uitkomen.



Tenslotte: ik vind de stelling dat de maatschappij zo veel veranderd is een beetje overdreven. Vroeger moest je voor je geld werken om rond te komen en dat is nu precies hetzelfde. Wat in mijn ogen wel heel erg veranderd is, is dat mensen nu met minder tevreden zijn dan vroeger en veel meer willen, ook als ze niet werken.



En eerlijk gezegd begrijp ik de toename in al die stoornissen niet. Vandaar dat ik me afvraag of het echt stoornissen zijn, of dat de tolerantie voor afwijkend gedrag gewoon kleiner is geworden en vanuit de wetenschap verklaard moet worden.



Ik geloof direct dat je met een stoornis hindernissen moet overwinnen om een zelfstandig leven op te bouwen, maar dat moet iemand met een ziekte ook. Nothing new there.

Dat is al een heel stuk genuanceerder. Wel grappig dat je zegt dat de maatschappij niet veranderd is en tegelijkertijd zeg je dat mensen meer willen. En dat laatste is dus overal: mensen willen meer, organisaties willen meer. Het is veel prestatiegerichter en ieder voor zich en mensen met een beperking, stoornis of whatever die hebben daar als eerste last van en die vallen als eerste uit omdat ze niet kunnen voldoen.



En helaas is over het algemeen de tendens dat iedereen niet moet zeiken en werken voor zijn geld. Als er niets met je aan de hand is moet je inderdaad werken voor je geld. Mensen met een beperking of i.d. willen vaak wel werken maar kunnen vaak niet zomaar ergens gaan werken en dan hebben ze hulp nodig die ze dankzij hun etiketje krijgen om toch ergens aan de slag te kunnen.

Je vriend is toch overdag thuis? dus je kleine hoeft niet naar het kdv.....

met die onderzoeken...hoe doe je dat dan? hoe ga je daarheen, waar laat je je kindje?

Je kan ook iets van schoonmaakwerk doen toch?



Zelfstandig werk, niet te lang, niet te ingewikkeld je maakt er iemand heel blij mee en verdient een zakcentje.



2 ochtenden in de week ofzo?

Niets mis mee hoor

Waarom kun je geen fiets kopen?



@ Ikbenanoniem



De maatschappij is wel degelijk veranderd. niet alleen het feit dat mensen steds meer willen, maar ook doordat met de verandering vabn industriele economie naar diensteneconomie veel laag- en ongeschoold werk is verdwenen.

vroeger werd je "achterlijke neefje" magazijnbediende, hulpconcierge, kopieerder, of vakkenvuller en je nicht die niet zo goed kon leren inderdaad huisvrouw, of koffiejufrouw.

Simpel fabriekswerk is vaak geoutsourced naar lagelonenlanden, en zelfs callcenters en klanetnservice is al naar India verplaatst. Neem daarbij dat veel bedrijven proberen hun functiehuis te vereenvoudigen door functies samen te voegen waardoor ze zwaarder worden. voorbeeld: de AH had in de jaren 90 verstandelijk beperkten in dienst als vakkenvullers. Tot het moment dat men besloot dat voortaan de functie vakkenvuller en cassier samen te voegen, met dus de eis dat iemand zowel vakken moest kunnen vullen als achter de kassa zitten. En achter de kassa zitten en mensen op tempo correct wisselgeld teruggeven e.d, is te moeilijk voor die doelgroep, Dus zo verdwenen ook die banen.



Aan de andere kant is de ontwikkeling van ICT een enorme potentiele arbeidspool voor hoogfunctionerende autisten. Ze zeggen wel eens dat silicon valley de grootste sociale werkplaats is ter wereld, vanwege het enorme percentage ICT-ers dat waarschijnlijk een autistische stoornis heeft.



Los van dit alles: het wel of niet hebben van een kind is geen excuus om niet te hoeven/kunnen werken.

[

ten 3de heb geen fiets moet alles lopend doen of als ik geld heb met de bus



[/quote]



las een paar pagina's geleden nog dat je ergens niet kon gaan werken omdat het veel te vier fietsen was.

en nu heb je geen fiets, bedoelde je luchtfietsen?

quote:siepje1 schreef op 17 december 2009 @ 15:49:

Je vriend is toch overdag thuis? dus je kleine hoeft niet naar het kdv.....

met die onderzoeken...hoe doe je dat dan? hoe ga je daarheen, waar laat je je kindje?Ik dacht dat die vriend 's nachts werkt. Dan is hij wel thuis, maar kan hij niet op een kind passen want hij moet dan slapen.

Dan kan ie niet voor zijn kind zorgen, bedoel je.



(Oppassen doe je op kinderen van een ander).

Maar wat is er mis met je kind naar het KDV? Gediplomeerde leidsters zorgen misschien wel beter voor het kind dan een depressieve ppd-nosser.

koop een fiets of wat dan ook

Mijn god, wil niet ligt begraven hoor en kan niet ligt ernaast.

Tja in dat geval zul je je toch echt moeten laten onderhouden door je man, lijkt mij ook volslagen normaal trouwens. Je verwacht toch niet dat werkend Nederland dat gaat doen? Ik moet trouwens zeggen dat je wel enorm veel excuses weet te verzinnen om vooral maar niet aan het werk te hoeven. Die creativiteit zou je beter kunnen gebruiken om een baan te vinden.

Niet in problemen denken, maar in oplossingen, wellicht is dat juist haar beperking, wie zal het zeggen? Ik herken dit wel een beetje van mijn schoonzus, die heeft ook van dit soort "probleempatroondenken".

sja: Wie wil zoekt een oplossing, wie niet wil een reden.

quote:mamasilly schreef op 17 december 2009 @ 17:36:

[...]





ik zeg niet dat er iets mis mee is maar ik heb er geen vervoer heen

anders had ik dat kunnen doen

als ze 4 is kan ze wel naar school (zal wel moeten haha) maar die is hier nog geen 2 min afstandNou daar bof je dan maar weer mee

Jeetje...als ik zoals jou zou denken en doen...hadden mn kids vandaag niet naar school gegaan en ik niet hoeven te werken...bussen reden niet dus moest met de fiets door de sneeuw naar het volgende dorp...achja...sommige mensen doen er wel iets voor

Ik vind het maar een hoop gezeik. Vraag je vriend gewoon om wat meer geld. Werken wil je niet en een uitkering krijg je 99% zeker ook niet.

Hopelijk blijft het bij 1 kind...

Je kunt je kind toch ook lopend naar de opvang brengen? As je zo in beperkingen blijft denken zit je nog jaren in deze situatie. Ik weet vrijwel zeker dat over een paar jaar kind twee komt(als het je gegeven is) en dan zit je weer vier jaar in dezelfde situatie. Of er is dan het excuus van na-schoolse opvang, overblijf, werktijden, etc. etc.? Om eerlijk te zijn word ik ook moe als ik je berichten lees, zo zonder pit of enige energie. Kom op meid, je bent 25 jaar. Geef jezelf een schop onder je kont en onderneem iets of zoek hulp. Ik vraag me eerlijk gezegd ook af hoe je vriend er eigenlijk over denkt dat jij geen inkomen inbrengt?

Eerst is je dochtertje bijna 5 maanden en nu opeens 4 jaar??



Ik zeg TROLLLLLL

Er staat toch nergens dat haar kindje 4 is?



To, ik vind het heel lastig om je serieus te nemen.

Je reageert echt helemaal niet op de adviezen, en brengt heel weinig in.

Ben je eigenlijk wel serieus?