Geld & Recht
alle pijlers
Vader zou naar verpleeghuis en nu krabbelen ze terug!!!
zaterdag 28 november 2009 om 20:01
15 oktober dit jaar kreeg mijn moeder telefonisch bericht dat mijn dementerende vader naar het nieuwe verpleeghuis in Doesburg kon, hij had een plek/kamer gekregen. Ze kreeg te horen dat ze in november zou worden uitgenodigd om te komen kijken, daar zou ze nog bericht over krijgen. In de weken daarna heeft mijn moeder op hun verzoek papieren (indicatie) opgestuurd. Omdat ze niets meer hoorde heeft ze vorige week gebeld. Toen werd haar verteld dat ze met de brieven bezig waren maar dat ze zich geen zorgen hoefde te maken, alles kwam in orde.
En gisterochtend werd haar telefonisch meegedeeld dat hij er toch niet terecht kan!
De reden was/is dat mijn vader te veel zorg nodig zou hebben. Heb ik zeker iets gemist of zo, dementerende bejaarden die dag en nacht vast zitten in een rolstoel of in een zweedse band in bed, die hebben toch veel zorg nodig? Of ben ik nou gek? En dat zou te veel worden voor het personeel in combinatie met het inwerken (van het personeel dus) en het moeten wennen aan elkaar van personeel en bewoners. Het gaat hier om een nieuw verpleeghuis in Doesburg. Ik kan best begrip opbrengen voor het feit dat dit niet makkelijk zal worden. Maar op deze manier wordt het probleem van dit verpleeghuis op mijn ouders afgeschoven! Dit vind ik dus typisch HUN probleem, niet dat van mijn ouders.
Ik ben WOEST! Ik heb een klacht/brief geschreven aan de Raad van Bestuur van dit verpleeghuis en daarin mijn minachting over deze organisatie en de manier waarop zij mijn moeder behandelen niet onder stoelen of banken gestoken. Ik heb het netjes gehouden, niet gescholden of zo. Ik heb wel een aantal keer mijn twijfels over de professionaliteit van deze organisatie uitgesproken. Heb ze verteld dat ik vind dat ze zich dood zouden moeten schamen enz... En ik heb ze verteld dat ze mijn naam de komende weken vaker zullen horen, dat ik niet van plan ben me hier zo maar bij neer te leggen.
Mijn moeder heeft een hartkwaal, hartinfarct gehad, heeft diabetes en zo nog een aantal kwalen waarvoor ze onder behandeling is. Mijn moeder woont in Doesburg, mijn vader zit in Warnsveld, mijn moeder rijdt iedere dag, weer of geen weer, of ze zich nou lekker voelt of niet, heen en weer naar mijn vader. Hem naar een verpleeghuis moeten doen heeft haar hart gebroken, ze waren 42 jaar getrouwd, en dan dit! Ze hebben haar blij gemaakt met een dode mus. Ze hebben haar 2 maanden lang aan het lijntje gehouden!!! En ze was zo gelukkig met die verhuizing want dan kan ze er op de fiets heen, desnoods 2 keer per dag als ze daar behoeft aan heeft.
Mijn vader was agressief, is beresterk in zijn armen en sloeg met vuist en gericht. In het begin heeft hij, met zijn oorlogsverleden, wekenlang in de isoleer gezeten omdat ze niet wisten wat ze met hem aan moesten. Nu wordt hij overdag vastgebonden in een rolstoel en ligt iedere nacht in een zweedse band in bed. Hij praat niet meer en begrijpt niet wat je van hem wilt, hij werkt dus bijvoorbeeld ook niet mee als je hem wilt aankleden of wassen en dergelijke. Dat is dus blijkbaar te veel werk voor dat verpleeghuis.
Aanstaande donderdag is er een gesprek bij Attent, de organisatie die achter dat verpleeghuis zit. Ik wil nu dus gaan actie voeren, dit ga ik niet zo maar laten gebeuren, zij gaan mij leren kennen.
Maandag wil ik dat mijn moeder hun huisarts belt en er langs gaat, geen idee of die iets kan uithalen maar niet geschoten is altijd mis. Maandag bel ik de maatschappelijk werker waar mijn moeder altijd contact mee heeft gehad, geen idee wat die voor ons zou kunnen doen maar dat zie ik maandag wel. Verder heb ik mijn klacht/brief aan de RvB van Attent via de post verstuurd, gemaild aan het algemene e-mailadres en maandag gaat er nog een exemplaar via aangetekende post naar ze toe.
Nu wordt er gezegd dat ze donderdag met ons willen kijken naar ander mogelijkheden. Het punt is alleen dat we dit al maanden horen. Hij staat iedere keer overal op de wachtlijst maar als puntje bij paaltje komt dan durven ze het niet aan! Ik heb inmiddels geen enkel, spatje, greintje vertrouwen meer in de verpleeghuiszorg.
Heeft hier iemand nog enig idee wat ik hieraan kan doen?
Sorry voor het lange verhaal maar ik ben zo vreselijk pis en pis nijdig. Het liefst trek ik iemand van die organisatie door de telefoon om er een paar hele lelijke dingen mee te doen.
En gisterochtend werd haar telefonisch meegedeeld dat hij er toch niet terecht kan!
De reden was/is dat mijn vader te veel zorg nodig zou hebben. Heb ik zeker iets gemist of zo, dementerende bejaarden die dag en nacht vast zitten in een rolstoel of in een zweedse band in bed, die hebben toch veel zorg nodig? Of ben ik nou gek? En dat zou te veel worden voor het personeel in combinatie met het inwerken (van het personeel dus) en het moeten wennen aan elkaar van personeel en bewoners. Het gaat hier om een nieuw verpleeghuis in Doesburg. Ik kan best begrip opbrengen voor het feit dat dit niet makkelijk zal worden. Maar op deze manier wordt het probleem van dit verpleeghuis op mijn ouders afgeschoven! Dit vind ik dus typisch HUN probleem, niet dat van mijn ouders.
Ik ben WOEST! Ik heb een klacht/brief geschreven aan de Raad van Bestuur van dit verpleeghuis en daarin mijn minachting over deze organisatie en de manier waarop zij mijn moeder behandelen niet onder stoelen of banken gestoken. Ik heb het netjes gehouden, niet gescholden of zo. Ik heb wel een aantal keer mijn twijfels over de professionaliteit van deze organisatie uitgesproken. Heb ze verteld dat ik vind dat ze zich dood zouden moeten schamen enz... En ik heb ze verteld dat ze mijn naam de komende weken vaker zullen horen, dat ik niet van plan ben me hier zo maar bij neer te leggen.
Mijn moeder heeft een hartkwaal, hartinfarct gehad, heeft diabetes en zo nog een aantal kwalen waarvoor ze onder behandeling is. Mijn moeder woont in Doesburg, mijn vader zit in Warnsveld, mijn moeder rijdt iedere dag, weer of geen weer, of ze zich nou lekker voelt of niet, heen en weer naar mijn vader. Hem naar een verpleeghuis moeten doen heeft haar hart gebroken, ze waren 42 jaar getrouwd, en dan dit! Ze hebben haar blij gemaakt met een dode mus. Ze hebben haar 2 maanden lang aan het lijntje gehouden!!! En ze was zo gelukkig met die verhuizing want dan kan ze er op de fiets heen, desnoods 2 keer per dag als ze daar behoeft aan heeft.
Mijn vader was agressief, is beresterk in zijn armen en sloeg met vuist en gericht. In het begin heeft hij, met zijn oorlogsverleden, wekenlang in de isoleer gezeten omdat ze niet wisten wat ze met hem aan moesten. Nu wordt hij overdag vastgebonden in een rolstoel en ligt iedere nacht in een zweedse band in bed. Hij praat niet meer en begrijpt niet wat je van hem wilt, hij werkt dus bijvoorbeeld ook niet mee als je hem wilt aankleden of wassen en dergelijke. Dat is dus blijkbaar te veel werk voor dat verpleeghuis.
Aanstaande donderdag is er een gesprek bij Attent, de organisatie die achter dat verpleeghuis zit. Ik wil nu dus gaan actie voeren, dit ga ik niet zo maar laten gebeuren, zij gaan mij leren kennen.
Maandag wil ik dat mijn moeder hun huisarts belt en er langs gaat, geen idee of die iets kan uithalen maar niet geschoten is altijd mis. Maandag bel ik de maatschappelijk werker waar mijn moeder altijd contact mee heeft gehad, geen idee wat die voor ons zou kunnen doen maar dat zie ik maandag wel. Verder heb ik mijn klacht/brief aan de RvB van Attent via de post verstuurd, gemaild aan het algemene e-mailadres en maandag gaat er nog een exemplaar via aangetekende post naar ze toe.
Nu wordt er gezegd dat ze donderdag met ons willen kijken naar ander mogelijkheden. Het punt is alleen dat we dit al maanden horen. Hij staat iedere keer overal op de wachtlijst maar als puntje bij paaltje komt dan durven ze het niet aan! Ik heb inmiddels geen enkel, spatje, greintje vertrouwen meer in de verpleeghuiszorg.
Heeft hier iemand nog enig idee wat ik hieraan kan doen?
Sorry voor het lange verhaal maar ik ben zo vreselijk pis en pis nijdig. Het liefst trek ik iemand van die organisatie door de telefoon om er een paar hele lelijke dingen mee te doen.
zaterdag 28 november 2009 om 20:17
Ik snap dat je heel erg boos bent omdat je moeder 2 maanden aan het lijntje is gehouden en omdat haar een oplossing voor haar problemen in het vooruitzicht werd gesteld wat nu wordt ingetrokken.
Maar van de andere kant bekeken... het huis komt erop terug omdat zij bang zijn dat zij jouw vader niet de juiste zorg kunnen bieden. Met alles wat jij hier verteld, denk ik dat dit nog wel eens waar zou kunnen zijn. Ze werken met een nieuw team dat nog niet aan elkaar en aan de bewoners is gewend. En jouw vader heeft, als ik dat zo lees, veel zorg nodig. Alhoewel het voor jouw moeder heel erg vervelend is dat dit nu zo gaat, denk ik dat jouw vader inderdaad beter af is in een instelling waar de verpleging goed weet hoe zij met hem om moeten gaan.
Is er geen oplossing denkbaar waarbij jouw vader blijft waar hij nu is en jouw moeder misschien dichter bij hem in de buurt kan gaan wonen?
Maar van de andere kant bekeken... het huis komt erop terug omdat zij bang zijn dat zij jouw vader niet de juiste zorg kunnen bieden. Met alles wat jij hier verteld, denk ik dat dit nog wel eens waar zou kunnen zijn. Ze werken met een nieuw team dat nog niet aan elkaar en aan de bewoners is gewend. En jouw vader heeft, als ik dat zo lees, veel zorg nodig. Alhoewel het voor jouw moeder heel erg vervelend is dat dit nu zo gaat, denk ik dat jouw vader inderdaad beter af is in een instelling waar de verpleging goed weet hoe zij met hem om moeten gaan.
Is er geen oplossing denkbaar waarbij jouw vader blijft waar hij nu is en jouw moeder misschien dichter bij hem in de buurt kan gaan wonen?
zaterdag 28 november 2009 om 20:24
zaterdag 28 november 2009 om 20:28
Aaaaargh Lizette!!! Bah wat erg dit! Begrijp het helemaal dat je zo kwaad bent. Gewoon lekker spuien hier hoor.
Vind het trouwens heel knap van je hoe je het hier allemaal verwoord hebt, als je dit in de brief ook zo gedaan hebt zullen ze zich zeker achter de oren krabben en er hopelijk iets fatsoenlijks mee doen!
Het nare is gewoon dat je aan de ene kant heel erg hoopt dat alles ineens terug gedraaid wordt zodat hij daar wel opgenomen gaat worden. Aand e andere kant, als ze zich op deze manier opstellen. Vraag je je af of je nog wel wilt dat je vader hier opgenomen wordt.
Iemand die trouwens op een PG afdeling wordt opgenomen, want ik neem aan dat dit zo is ivm dementie. Heeft idd heel veel zorg nodig. Zo iemand kan niet op een "gewone" afdeling, dit is niet verantwoord. Alle bewoners die daar zitten zijn dus in meer of mindere mate zo. De een gedraagd zich natuurlijk meer agressief dan de ander. Het erge is gewoon dat je vader hier helemaal niks aan kan doen. Door zijn dementie gedraagd hij zich zo. maar feit blijft wel dat ze allemaal veel zorg nodig hebben. Hebben ze dat nu niet direct nodig, zal dit in de toekomst wel zo worden.
Ik kan me voorstellen dat het verpleeghuis het niet ziet zitten om je vader op te nemen omdat hij zoveel zorg met zich mee brengt. Maar feit blijft wel dat ook hij gewoon recht heeft op deze zorg!! Brief naar de RvB had je al gestuurd. Ik zou zelf ook zeggen dat jullie contact op moeten nemen met de huisarts en maatschappelijk werkster van hem (Ben verpleegkundige in ziekenhuis dus heb met verpleeghuiszorg en dementie niet op deze manier als jij nu te maken met dit soort dingen, maar even vanuit mijn werkveld zo nadenkend...)
Daarnaast heeft iedere instelling ook zo hun klachtencommissie. Ondanks dat hij hier dus niet is opgenomen zou ik het hier toch proberen.
heb net ff snel gegoogled, je kan helaas niet een individuele melding maken bij de Inspectie op de volksgezondheid.
Je wordt dan terug verwezen naar de instelling.
Sorry heb dus eigenlijk niet veel nuttige tips voor je dan je zelf al gedaan had! Ik hoop dat de huisarts of maatschappelijk werker je goed kan informeren welk pad nu te bewandelen.
heel veel succes!!!
Vind het trouwens heel knap van je hoe je het hier allemaal verwoord hebt, als je dit in de brief ook zo gedaan hebt zullen ze zich zeker achter de oren krabben en er hopelijk iets fatsoenlijks mee doen!
Het nare is gewoon dat je aan de ene kant heel erg hoopt dat alles ineens terug gedraaid wordt zodat hij daar wel opgenomen gaat worden. Aand e andere kant, als ze zich op deze manier opstellen. Vraag je je af of je nog wel wilt dat je vader hier opgenomen wordt.
Iemand die trouwens op een PG afdeling wordt opgenomen, want ik neem aan dat dit zo is ivm dementie. Heeft idd heel veel zorg nodig. Zo iemand kan niet op een "gewone" afdeling, dit is niet verantwoord. Alle bewoners die daar zitten zijn dus in meer of mindere mate zo. De een gedraagd zich natuurlijk meer agressief dan de ander. Het erge is gewoon dat je vader hier helemaal niks aan kan doen. Door zijn dementie gedraagd hij zich zo. maar feit blijft wel dat ze allemaal veel zorg nodig hebben. Hebben ze dat nu niet direct nodig, zal dit in de toekomst wel zo worden.
Ik kan me voorstellen dat het verpleeghuis het niet ziet zitten om je vader op te nemen omdat hij zoveel zorg met zich mee brengt. Maar feit blijft wel dat ook hij gewoon recht heeft op deze zorg!! Brief naar de RvB had je al gestuurd. Ik zou zelf ook zeggen dat jullie contact op moeten nemen met de huisarts en maatschappelijk werkster van hem (Ben verpleegkundige in ziekenhuis dus heb met verpleeghuiszorg en dementie niet op deze manier als jij nu te maken met dit soort dingen, maar even vanuit mijn werkveld zo nadenkend...)
Daarnaast heeft iedere instelling ook zo hun klachtencommissie. Ondanks dat hij hier dus niet is opgenomen zou ik het hier toch proberen.
heb net ff snel gegoogled, je kan helaas niet een individuele melding maken bij de Inspectie op de volksgezondheid.
Je wordt dan terug verwezen naar de instelling.
Sorry heb dus eigenlijk niet veel nuttige tips voor je dan je zelf al gedaan had! Ik hoop dat de huisarts of maatschappelijk werker je goed kan informeren welk pad nu te bewandelen.
heel veel succes!!!
zaterdag 28 november 2009 om 20:30
Heel vervelend dat het zo allemaal loopt. En ik vind je klacht ook zeker terecht. Eigenlijk heb je alles al gedaan of ben je van plan wat ik je wilde adviseren om te doen.
Ga wel in op mogelijkheden om een gesprek aan te gaan, als het puur een personeelsinwerkprobleem is, dan zou je verwachten dat hij na een maand of twee wel overgeplaatst zou kunnen worden. Nog steeds naar, die vertraging, maar beter dan dat hij niet kan verhuizen. Dus stel je ook open voor oplossingen en laat de woede niet alles overnemen.
Veel succes gewenst!
Ga wel in op mogelijkheden om een gesprek aan te gaan, als het puur een personeelsinwerkprobleem is, dan zou je verwachten dat hij na een maand of twee wel overgeplaatst zou kunnen worden. Nog steeds naar, die vertraging, maar beter dan dat hij niet kan verhuizen. Dus stel je ook open voor oplossingen en laat de woede niet alles overnemen.
Veel succes gewenst!
We dont make mistakes here, we just have happy accidents. We want happy, happy paintings. If you want sad things, watch the news. Everything is possible here. This is your little universe -Bob Ross
zaterdag 28 november 2009 om 20:32
Ik werk zelf in een verpleegtehuis al gastvrouw. Ik geef de bewoners eten en drinken en lees ze bijvoorbeeld de krant voor of ga wat anders leuks doen met ze.
Ik zie dat de verzorging het zwaar heeft met het verzorgen van de mensen. Je hebt vaak 10 of 11 mensen op 1 groep staan. Allemaal hebben ze veel zorg nodig de een wat meer dan de ander. en ik sluit me dan aan bij nummerzoveel. Ze willen goede zorg bieden maar als de verpleging nog niet op elkaar ingespeeld is en de clienten agressief zijn is het erg lastig om die client zorg op maat de bieden.
Ik zie dat de verzorging het zwaar heeft met het verzorgen van de mensen. Je hebt vaak 10 of 11 mensen op 1 groep staan. Allemaal hebben ze veel zorg nodig de een wat meer dan de ander. en ik sluit me dan aan bij nummerzoveel. Ze willen goede zorg bieden maar als de verpleging nog niet op elkaar ingespeeld is en de clienten agressief zijn is het erg lastig om die client zorg op maat de bieden.
zaterdag 28 november 2009 om 20:38
Denk niet dat zij alleen somatische afdelingen hebben aangzien ze al een belofte gedaan hebben. Dan hadden ze direct kunnen zeggen dat het niet gaat. Maar niet eerst beloftes doen en dan terug draaien. Meeste VP huizen hebben volgens mij wel een PG afdeling.
Idee van Singala lijkt mij ook goed. Indien de werknemers zijn ingewerkt zou er in principe wel weer plaats moeten zijn voor je vader. neem dit in gedachten om aan te kunnen dragen als oplossing. Zodat je niet alleen maar blijft spuien maar ook nadenkt over mogelijke oplossingen.
Blijft zowiezo erg moeilijk allemaal.
Idee van Singala lijkt mij ook goed. Indien de werknemers zijn ingewerkt zou er in principe wel weer plaats moeten zijn voor je vader. neem dit in gedachten om aan te kunnen dragen als oplossing. Zodat je niet alleen maar blijft spuien maar ook nadenkt over mogelijke oplossingen.
Blijft zowiezo erg moeilijk allemaal.
zaterdag 28 november 2009 om 20:47
Hij is inmiddels erg passief geworden, zit de hele dag natuurlijk vast in die rolstoel dus hij kan ook niets. Hij slaapt veel, eet en drinkt wel goed. Hij slaat ook niet meer, hij zit in zijn stoel en slaapt of gromt wat voor zich uit. Daar waar hij nu zit zeggen ze niet dat hij niet naar een gewoon verpleeghuis kan. Zij hebben ook voorgesteld dat de verzorging/verpleging van dat nieuwe verpleeghuis een keer of wat met hen zou mee lopen in de verzorging van mijn vader.
Zoals het nu gebracht wordt lijkt het net alsof ze de makkelijke gevallen voorrang geven op mijn vader. En waar kan hij dan ooit nog een keer terecht? En waar is zo'n verpleeghuis dan voor? Alleen maar voor de makkelijke oudjes die zelf nog naar het toilet kunnen en zelf kunnen eten? Mijn vader heeft veel zorg nodig, ja, maar iedereen (vanuit de verpleeghuiszorg) doet net alsof hij zoveel meer zorg nodig heeft dan anderen. Hij kan niet zelfstandig rechtop staan, hij moet dus getild worden. Is dat dan zo vreemd in de verpleeghuiszorg? Bij het aankleden moeten ze hem met z'n tweeën tegelijk helpen, dat blijkt ook iets heel raars te zijn. Is dat zo? De één moet hem vasthouden, anders valt hij om, en de ander doet hem zijn broek aan.
Dat verpleeghuizen het niet aandurven daar ben ik inmiddels wel aan gewend. Maar dat ze je als familie behandelen alsof je één of andere achterlijke halve zool bent die net uit de klei getrokken is en die je maar constant aan het lijntje kunt houden, daar word ik zo kotsmisselijk van!
Voorbeeld: hij zou naar een verpleeghuis in Wehl, stond op de 2e plaats, wij horen/lezen dat er steeds mensen daar overlijden, horen niets van verpleeghuis, gaan bellen, blijkt dat ze hem iedere keer opzij geschoven hebben en anderen voorrang hebben gegeven omdat ze het niet aandurven. Niet gewoon ZEGGEN dat ze het niet aandurven, nee, dat is veel en veel te fatsoenlijk!
Vervolgens naar Den Ooiman in Doetinchem, wilden hem een half uur na aankomst ook niet meer hebben, zie mijn vorige post.
Toen bij GGNet in Doetinchem, voor hem verkeerde afdeling, horen we per ongeluk, BIJ TOEVAL, dat ze besloten hebben hem over te plaatsen naar Warnsveld. Hij verhuist naar Warnsveld. Daar isoleer, wekenlang, ook niets proberen met hem, klacht ingediend, andere oplossing, zie vorige post. Toen weer terug naar oude afdeling en overdag vastgebonden in rolstoel en 's nachts vastgebonden in bed met zweedse band.
Toen zou hij naar Rhederhof in Rheden. Langs geweest, gesprek gehad. Verpleeghuisarts daar zou contact opnemen met arts bij GGNet in Warnsveld. Gaan weken overheen, man (of vrouw, geen idee) is niet te pakken te krijgen en belt niet terug. Na aandringen blijkt dat zij het niet aandurven. Niet gewoon even zeggen, nee, houd de boel maar fijn aan het lijntje.
Vervolgens kon hij in Doesburg terecht. Dat verpleeghuis is gebouwd omdat een dergelijke voorziening daar nog niet was. Grote stukken in de krant, dementerende bejaarden uit Doesburg konden weer 'terug naar huis'. YEAH RIGHT! Alleen als ze niet te lastig zijn en te veel zorg nodig hebben want dat kunnen ze niet aan?!
En nu hebben ze het over een verpleeghuis in Dieren (ben de naam even kwijt). Dat zou DE oplossing zijn. Geloven ze het zelf? Die gaan straks ook gewoon weer wekenlang niet reageren en dan zeggen dat ze het niet aandurven. En als zij denken dat ze hier mee weg komen dan hebben ze zich HEEL erg vergist. Ik word niet snel kwaad. Maar als ik kwaad word dan bijt ik me er in vast en laat ik niet meer los.
Als de verpleeghuiszorg ook op deze manier met haar personeel omgaat dan verbaast het mij ook totaal niet dat er geen personeel meer voor te vinden is. Maar dat terzijde.
Zoals het nu gebracht wordt lijkt het net alsof ze de makkelijke gevallen voorrang geven op mijn vader. En waar kan hij dan ooit nog een keer terecht? En waar is zo'n verpleeghuis dan voor? Alleen maar voor de makkelijke oudjes die zelf nog naar het toilet kunnen en zelf kunnen eten? Mijn vader heeft veel zorg nodig, ja, maar iedereen (vanuit de verpleeghuiszorg) doet net alsof hij zoveel meer zorg nodig heeft dan anderen. Hij kan niet zelfstandig rechtop staan, hij moet dus getild worden. Is dat dan zo vreemd in de verpleeghuiszorg? Bij het aankleden moeten ze hem met z'n tweeën tegelijk helpen, dat blijkt ook iets heel raars te zijn. Is dat zo? De één moet hem vasthouden, anders valt hij om, en de ander doet hem zijn broek aan.
Dat verpleeghuizen het niet aandurven daar ben ik inmiddels wel aan gewend. Maar dat ze je als familie behandelen alsof je één of andere achterlijke halve zool bent die net uit de klei getrokken is en die je maar constant aan het lijntje kunt houden, daar word ik zo kotsmisselijk van!
Voorbeeld: hij zou naar een verpleeghuis in Wehl, stond op de 2e plaats, wij horen/lezen dat er steeds mensen daar overlijden, horen niets van verpleeghuis, gaan bellen, blijkt dat ze hem iedere keer opzij geschoven hebben en anderen voorrang hebben gegeven omdat ze het niet aandurven. Niet gewoon ZEGGEN dat ze het niet aandurven, nee, dat is veel en veel te fatsoenlijk!
Vervolgens naar Den Ooiman in Doetinchem, wilden hem een half uur na aankomst ook niet meer hebben, zie mijn vorige post.
Toen bij GGNet in Doetinchem, voor hem verkeerde afdeling, horen we per ongeluk, BIJ TOEVAL, dat ze besloten hebben hem over te plaatsen naar Warnsveld. Hij verhuist naar Warnsveld. Daar isoleer, wekenlang, ook niets proberen met hem, klacht ingediend, andere oplossing, zie vorige post. Toen weer terug naar oude afdeling en overdag vastgebonden in rolstoel en 's nachts vastgebonden in bed met zweedse band.
Toen zou hij naar Rhederhof in Rheden. Langs geweest, gesprek gehad. Verpleeghuisarts daar zou contact opnemen met arts bij GGNet in Warnsveld. Gaan weken overheen, man (of vrouw, geen idee) is niet te pakken te krijgen en belt niet terug. Na aandringen blijkt dat zij het niet aandurven. Niet gewoon even zeggen, nee, houd de boel maar fijn aan het lijntje.
Vervolgens kon hij in Doesburg terecht. Dat verpleeghuis is gebouwd omdat een dergelijke voorziening daar nog niet was. Grote stukken in de krant, dementerende bejaarden uit Doesburg konden weer 'terug naar huis'. YEAH RIGHT! Alleen als ze niet te lastig zijn en te veel zorg nodig hebben want dat kunnen ze niet aan?!
En nu hebben ze het over een verpleeghuis in Dieren (ben de naam even kwijt). Dat zou DE oplossing zijn. Geloven ze het zelf? Die gaan straks ook gewoon weer wekenlang niet reageren en dan zeggen dat ze het niet aandurven. En als zij denken dat ze hier mee weg komen dan hebben ze zich HEEL erg vergist. Ik word niet snel kwaad. Maar als ik kwaad word dan bijt ik me er in vast en laat ik niet meer los.
Als de verpleeghuiszorg ook op deze manier met haar personeel omgaat dan verbaast het mij ook totaal niet dat er geen personeel meer voor te vinden is. Maar dat terzijde.
zaterdag 28 november 2009 om 20:48
Wat ontzettend vervelend, ik kan me voorstellen dat je je daar boos om maakt. Goed dat je erover gaat praten!
Klopt het dat ik uit je verhaal opmaak dat het aanbod is ingetrokken nadat ze de papieren hebben gekregen? Dan kan het inderdaad zijn dat de indicatie te zwaar is voor de plaats die ze hadden. Het is groepszorg, dus ze moeten ook kijken of een groep niet al te veel "moeilijke"gevallen heeft (agressie is moeilijker dan iemand die alleen teruggetrokken en suf is). Ze moeten natuurlijk wel voldoende aandacht kunnen bieden. Maar dan zou ik wel vragen meteen wanneer hij dan wel in een andere groep terecht kan. Of dat er in dit verpleeghuis helemaal geen plaatsen zijn voor iemand zoals hij. Dan weet jij (en je moeder natuurlijk) tenminste waar je aan toe bent.
Wat ook nog zou kunnen (maar dit ligt heel gevoelig), is dat het CIZ een te lage indicatie heeft gesteld voor de zorg die je vader nodig heeft. Dus dat ze vinden dat er onvoldoende geld is toegekend voor wat je vader nodig heeft. Ik heb wel gevallen gehoord waarin mensen daarom geweigerd werden, al werd dat toen geloof ik wel eerlijk gezegd zodat ze een nieuwe indicatie konden laten stellen. Misschien zou je tijdens het gesprek kunnen vragen of je met een hogere indicatie wel terecht zou kunnen?
Als je toch uit moet kijken naar een nieuw verpleeghuis is het misschien wel een idee om iets te zoeken waar je moeder ook in de buurt kan wonen (in een aanleunwoning? of is ze daar nog niet aan toe?). Of wil ze graag in haar/hun oude huis blijven?
Nogmaals, wat een nare situatie voor je moeder en voor jou. Het is natuurlijk al vervelend genoeg als je vader zo verandert en dan gaat de opname waar jullie zo naar uitkeken ook nog niet door! Ik wens je veel sterkte, en ik hoop dat het gesprek iets oplevert, of in ieder geval duidelijker maakt.
Klopt het dat ik uit je verhaal opmaak dat het aanbod is ingetrokken nadat ze de papieren hebben gekregen? Dan kan het inderdaad zijn dat de indicatie te zwaar is voor de plaats die ze hadden. Het is groepszorg, dus ze moeten ook kijken of een groep niet al te veel "moeilijke"gevallen heeft (agressie is moeilijker dan iemand die alleen teruggetrokken en suf is). Ze moeten natuurlijk wel voldoende aandacht kunnen bieden. Maar dan zou ik wel vragen meteen wanneer hij dan wel in een andere groep terecht kan. Of dat er in dit verpleeghuis helemaal geen plaatsen zijn voor iemand zoals hij. Dan weet jij (en je moeder natuurlijk) tenminste waar je aan toe bent.
Wat ook nog zou kunnen (maar dit ligt heel gevoelig), is dat het CIZ een te lage indicatie heeft gesteld voor de zorg die je vader nodig heeft. Dus dat ze vinden dat er onvoldoende geld is toegekend voor wat je vader nodig heeft. Ik heb wel gevallen gehoord waarin mensen daarom geweigerd werden, al werd dat toen geloof ik wel eerlijk gezegd zodat ze een nieuwe indicatie konden laten stellen. Misschien zou je tijdens het gesprek kunnen vragen of je met een hogere indicatie wel terecht zou kunnen?
Als je toch uit moet kijken naar een nieuw verpleeghuis is het misschien wel een idee om iets te zoeken waar je moeder ook in de buurt kan wonen (in een aanleunwoning? of is ze daar nog niet aan toe?). Of wil ze graag in haar/hun oude huis blijven?
Nogmaals, wat een nare situatie voor je moeder en voor jou. Het is natuurlijk al vervelend genoeg als je vader zo verandert en dan gaat de opname waar jullie zo naar uitkeken ook nog niet door! Ik wens je veel sterkte, en ik hoop dat het gesprek iets oplevert, of in ieder geval duidelijker maakt.
zaterdag 28 november 2009 om 20:56
De afdeling is de juiste, de exacte naam weet ik zo niet. In eerste instantie kon hij er ook gewoon terecht. Pas later zijn ze gaan kijken naar de werkdruk en die zou te hoog worden. Dat op zich begrijp ik wel maar waarom moeten mijn ouders daar de dupe van worden? Dan neem je toch gewoon wat extra personeel aan voor de 1e week? Maar nee, laat mijn moeder maar gewoon barsten. Familie hoef je niet serieus te nemen, het lijkt soms wel alsof ze denken dat wij ook dement zijn en niet zelf kunnen nadenken of mee denken en dat we dit soort dingen laten gebeuren.
zaterdag 28 november 2009 om 20:59
Sorry, ik had je vorige post nog niet gelezen. Wat ontzettend vervelend dat je vader zo van het kastje naar de muur wordt gestuurd.
Het lijkt mij dat het tillen en dergelijke misschien niet het eigenlijke probleem is. Ik heb zelf vakantiewerk in een verpleeghuis gedaan en verschillende vrienden die in die sector werken. Bijna iedereen moet worden getild en geholpen met alles. Ik denk eerlijk gezegd dat ze zich eerder druk maken over gedragsproblemen. Met name als er in het verleden echt agressie is geweest (ook al doet hij dat nu niet meer). Ook het fixeren met die zweedse band, daar zijn veel afdelingen huiverig voor. Sommige verpleeghuizen hebben fixeren (vastbinden) helemaal afgeschaft.
Is het misschien een idee om met een consulent of iets dergelijks te gaan praten (sommige verpleeghuizen hebben die) of met een onafhankelijk iemand die de verpleeghuizen goed kent? Misschien een verpleeghuispsycholoog? En daarmee bekijkt waar je vader echt goed terecht zou kunnen? Ik ben echt geen specialist op dit gebied, maar ik weet dat er bij een aantal verpleeghuizen geronto-psychiatrie afdelingen zijn. Daar zijn ze gewend aan zwaardere gedragsproblemen, en schrikken ze misschien minder terug voor een dossier met agressie. Nogmaals, ik weet helemaal niet of zo'n afdeling geschikt voor je vader zou zijn, maar misschien is het een idee.
Het lijkt mij dat het tillen en dergelijke misschien niet het eigenlijke probleem is. Ik heb zelf vakantiewerk in een verpleeghuis gedaan en verschillende vrienden die in die sector werken. Bijna iedereen moet worden getild en geholpen met alles. Ik denk eerlijk gezegd dat ze zich eerder druk maken over gedragsproblemen. Met name als er in het verleden echt agressie is geweest (ook al doet hij dat nu niet meer). Ook het fixeren met die zweedse band, daar zijn veel afdelingen huiverig voor. Sommige verpleeghuizen hebben fixeren (vastbinden) helemaal afgeschaft.
Is het misschien een idee om met een consulent of iets dergelijks te gaan praten (sommige verpleeghuizen hebben die) of met een onafhankelijk iemand die de verpleeghuizen goed kent? Misschien een verpleeghuispsycholoog? En daarmee bekijkt waar je vader echt goed terecht zou kunnen? Ik ben echt geen specialist op dit gebied, maar ik weet dat er bij een aantal verpleeghuizen geronto-psychiatrie afdelingen zijn. Daar zijn ze gewend aan zwaardere gedragsproblemen, en schrikken ze misschien minder terug voor een dossier met agressie. Nogmaals, ik weet helemaal niet of zo'n afdeling geschikt voor je vader zou zijn, maar misschien is het een idee.
zaterdag 28 november 2009 om 21:02
O, de afdeling is wel geschikt, maar alleen nu even niet vanwege personeelstekort? Dat vind ik toch wel vreemd eigenlijk.
Los daarvan, als je je als familie niet serieus genomen voelt zou ik wel overwegen of je je vader daar wel wilt hebben. Er komen misschien nog wel hele belangrijke vragen aan, en dan is het belangrijk dat ze goed naar jou en je moeder luisteren. (b.v. over dingen als wel/niet behandelen en dergelijke).
Los daarvan, als je je als familie niet serieus genomen voelt zou ik wel overwegen of je je vader daar wel wilt hebben. Er komen misschien nog wel hele belangrijke vragen aan, en dan is het belangrijk dat ze goed naar jou en je moeder luisteren. (b.v. over dingen als wel/niet behandelen en dergelijke).
zaterdag 28 november 2009 om 21:19
quote:reglisse schreef op 28 november 2009 @ 21:02:
O, de afdeling is wel geschikt, maar alleen nu even niet vanwege personeelstekort? Dat vind ik toch wel vreemd eigenlijk.
Los daarvan, als je je als familie niet serieus genomen voelt zou ik wel overwegen of je je vader daar wel wilt hebben. Er komen misschien nog wel hele belangrijke vragen aan, en dan is het belangrijk dat ze goed naar jou en je moeder luisteren. (b.v. over dingen als wel/niet behandelen en dergelijke).
Niet een personeelstekort, wel dat het allemaal nieuwe medewerkers en bewoners zijn in een splinternieuw verpleeghuis.
Ik geloof best dat het personeel aan het bed welwillend is. Je kunt dat werk volgens mij alleen maar doen als je echt hart hebt voor mensen als mijn vader. Ik heb zelf echt hele grote drempels moeten nemen om mijn vader te douchen en 'van onderen' te wassen. Hij zat toen al in het verpleeghuis maar liet dat niet toe van de verpleging/verzorging. En in mijn geval was dat mijn vader, bij een vreemde zou ik dat niet kunnen denk ik. Het is die haast onzichtbare 'laag' (management?) daarboven die wel alles met het personeel bespreekt maar niet met ons als familie. En hoewel ik best wil geloven dat zij het ook niet altijd makkelijk hebben (kan management het ooit goed doen?) vind ik dat geen excuus voor dergelijk gedrag.
Ik vind deze gang van zaken getuigen van een totaal gebrek aan respect voor ons als familie. Ik vind de manier waarop mijn moeder behandeld is schandalig en ik vind dat zij zich als organisatie echt heel erg horen te schamen. Bovendien vind ik deze 'oplossing' zo'n ontzettend groot brevet van onvermogen! Mag ik van een professioneel verpleeghuis niet verwachten dat zij in staat zijn een andere oplossing te zoeken voor zo'n probleem dan dat ze mijn vader maar van de lijst wippen?
Het is erg fijn om hier even gal te kunnen spuwen. En ook met de tips kan ik van de week vooruit. In mijn woede vergeet ik helemaal mijn goede manieren Heel erg bedankt voor alle reacties!
Ik ga me nu even op iets anders concentreren, één of ander dom computerspelletje. Anders slaap ik straks niet. Ga ik morgen nog maar eens met mijn broers de hele situatie opnieuw doornemen.
O, de afdeling is wel geschikt, maar alleen nu even niet vanwege personeelstekort? Dat vind ik toch wel vreemd eigenlijk.
Los daarvan, als je je als familie niet serieus genomen voelt zou ik wel overwegen of je je vader daar wel wilt hebben. Er komen misschien nog wel hele belangrijke vragen aan, en dan is het belangrijk dat ze goed naar jou en je moeder luisteren. (b.v. over dingen als wel/niet behandelen en dergelijke).
Niet een personeelstekort, wel dat het allemaal nieuwe medewerkers en bewoners zijn in een splinternieuw verpleeghuis.
Ik geloof best dat het personeel aan het bed welwillend is. Je kunt dat werk volgens mij alleen maar doen als je echt hart hebt voor mensen als mijn vader. Ik heb zelf echt hele grote drempels moeten nemen om mijn vader te douchen en 'van onderen' te wassen. Hij zat toen al in het verpleeghuis maar liet dat niet toe van de verpleging/verzorging. En in mijn geval was dat mijn vader, bij een vreemde zou ik dat niet kunnen denk ik. Het is die haast onzichtbare 'laag' (management?) daarboven die wel alles met het personeel bespreekt maar niet met ons als familie. En hoewel ik best wil geloven dat zij het ook niet altijd makkelijk hebben (kan management het ooit goed doen?) vind ik dat geen excuus voor dergelijk gedrag.
Ik vind deze gang van zaken getuigen van een totaal gebrek aan respect voor ons als familie. Ik vind de manier waarop mijn moeder behandeld is schandalig en ik vind dat zij zich als organisatie echt heel erg horen te schamen. Bovendien vind ik deze 'oplossing' zo'n ontzettend groot brevet van onvermogen! Mag ik van een professioneel verpleeghuis niet verwachten dat zij in staat zijn een andere oplossing te zoeken voor zo'n probleem dan dat ze mijn vader maar van de lijst wippen?
Het is erg fijn om hier even gal te kunnen spuwen. En ook met de tips kan ik van de week vooruit. In mijn woede vergeet ik helemaal mijn goede manieren Heel erg bedankt voor alle reacties!
Ik ga me nu even op iets anders concentreren, één of ander dom computerspelletje. Anders slaap ik straks niet. Ga ik morgen nog maar eens met mijn broers de hele situatie opnieuw doornemen.
zaterdag 28 november 2009 om 21:29
Ik werk zelf op een somatische afdeling binnen een verpleeghuis. Ik heb dagelijks te maken met opnames en ZZP indicaties aanvragen /herindiceren e.d.
Wanneer je een ZZP indicatie hebt voor een verpleeghuis, langdurig verblijf. En het CIZ weet in welke tehuizen je dan terecht kan. Is dat VPhuis volgens mij gewoon verplicht je op te nemen. Of in iedergeval op de wachtlijst te zetten.
Het kan zijn dat dit verpleeghuis (omdat je schrijft dat het nieuw is) kleinschalig wonen betreft. Veelal hebben ze bij kleinschalig wonen verschillende groepen licht tot zwaarder dementerenden, dementerenden die idd nog kunnen lopen , dingen zelf nog kunnen en dementerenden die weinig meer kunnen e.d.
Hij zal dan niet binnen die groep passen , dan is het wachten tot er op een *zwaardere* groep een plaatsje vrij komt. En die plaats is er misschien nog niet. En tja dat heeft niemand voor het zeggen wanneer je doodgaat natuurlijk.
OF men heeft helemaal geen *zwaardere* groepen, OF je vader heeft geen ZZP 5 of ZZP 7 indicatie maar een ZZP 6 of 8.
(is hij ooit gescreend voor Dementie/Alzheimer door een psychiater ed ? ) In dat geval zal hij opgenomen moeten worden op een somatische afdeling, daar kan op dit moment ook geen plek zijn omdat er niemand overleden is, OF omdat er nog meerdere op de wachtlijst staan die er al langer op staan dan je vader.
Ik vermoed dat dit verhaal een iets andere insteek heeft ergens of niet volledig is .
Nogmaals mijn vraag aan TO , welke indicatie heeft ej vader gekregen ? Welke ZZP staat op zijn indicatie papieren. bv ZZP VV6 of LG6 ???
Wanneer je een ZZP indicatie hebt voor een verpleeghuis, langdurig verblijf. En het CIZ weet in welke tehuizen je dan terecht kan. Is dat VPhuis volgens mij gewoon verplicht je op te nemen. Of in iedergeval op de wachtlijst te zetten.
Het kan zijn dat dit verpleeghuis (omdat je schrijft dat het nieuw is) kleinschalig wonen betreft. Veelal hebben ze bij kleinschalig wonen verschillende groepen licht tot zwaarder dementerenden, dementerenden die idd nog kunnen lopen , dingen zelf nog kunnen en dementerenden die weinig meer kunnen e.d.
Hij zal dan niet binnen die groep passen , dan is het wachten tot er op een *zwaardere* groep een plaatsje vrij komt. En die plaats is er misschien nog niet. En tja dat heeft niemand voor het zeggen wanneer je doodgaat natuurlijk.
OF men heeft helemaal geen *zwaardere* groepen, OF je vader heeft geen ZZP 5 of ZZP 7 indicatie maar een ZZP 6 of 8.
(is hij ooit gescreend voor Dementie/Alzheimer door een psychiater ed ? ) In dat geval zal hij opgenomen moeten worden op een somatische afdeling, daar kan op dit moment ook geen plek zijn omdat er niemand overleden is, OF omdat er nog meerdere op de wachtlijst staan die er al langer op staan dan je vader.
Ik vermoed dat dit verhaal een iets andere insteek heeft ergens of niet volledig is .
Nogmaals mijn vraag aan TO , welke indicatie heeft ej vader gekregen ? Welke ZZP staat op zijn indicatie papieren. bv ZZP VV6 of LG6 ???
zaterdag 28 november 2009 om 21:31
zaterdag 28 november 2009 om 23:30
Lisette , het kan zijn dus dat ze nog geen plaats voor hem hebben of dat ze niet zo'n zware groep hebben waar hij tussen past. Iedereen komt op een wachtlijst die zich inschrijft. Wel wanneer het echt de spuigaten uitloopt thuis , kan de huisarts het een en ander betekenen.
Dat het thuis niet meer gaat is wel duidelijk , je kan een man in deze toestand niet thuis hebben.
Is hij op dit moment thuis of zit hij op een kortdurende opname kamer in een tehuis ?
Heb jij zelf maatschappelijk werk van die instelling gesproken aan de telefoon ? Of is dat allemaal via je moeder gegaan ?
Vind het vreemd dat men hem niet opneemt , binnen mijn instelling waar ook PG is , wordt alles opgenomen wat zzp 5 en/of 7 heeft.
Bovendien krijg je voor uitzonderlijke gevallen meer geld en meer uren voor dagbesteding/activiteiten e.d.
Dat het thuis niet meer gaat is wel duidelijk , je kan een man in deze toestand niet thuis hebben.
Is hij op dit moment thuis of zit hij op een kortdurende opname kamer in een tehuis ?
Heb jij zelf maatschappelijk werk van die instelling gesproken aan de telefoon ? Of is dat allemaal via je moeder gegaan ?
Vind het vreemd dat men hem niet opneemt , binnen mijn instelling waar ook PG is , wordt alles opgenomen wat zzp 5 en/of 7 heeft.
Bovendien krijg je voor uitzonderlijke gevallen meer geld en meer uren voor dagbesteding/activiteiten e.d.
zondag 29 november 2009 om 00:13
De plek was hem (mijn moeder) al toegezegd. Letterlijk is gezegd "er zijn 24 plekken en hij is nummer 17".
Hij is destijds, n juli, op de wachtlijst gezet op verzoek van mijn moeder, en daarbij is contact geweest met de arts/verpleging van GGNet in Warnsveld. Ze hebben dus al die tijd geweten wat zijn indicatie was en waar ze aan begonnen. En nu het lastig voor ze wordt om reden van inwerken van personeel en wennen aan elkaar wordt hij van de lijst gewipt. Waarom hij? Omdat hij te veel zorg nodig zou hebben. En ik maar denken dat 'zorg' nou precies datgene is waarvoor je in een verpleeghuis komt...
Hij heeft veel zorg nodig, dat klopt. Maar daar is die indicatie 7 voor, neem ik aan. In tegenstelling tot begin dit jaar is hij nu niet meer agressief. Doordat hij toen niet te handhaven was is hij in die rolstoel terecht gekomen. Hij zit dan weliswaar vastgebonden maar is dan wel in een woonkamer onder de mensen en zit niet meer dag in dag uit in de isoleer (voor meer details zie mijn eerdere posts). Die rolstoel was een keuze uit twee kwaden, zeg maar. En nu zit hij dus de hele dag in een rolstoel, hij is heel erg snel achteruit gegaan, hij kan nauwelijks nog lopen, bij het staan leunt hij achterover en moet dan dus vastgehouden worden, hij slaapt heel veel in die rolstoel, hij eet en drinkt meestal goed, krijgt van dat gemalen eten en hij moet gevoerd worden. Hij doet eigenlijk niets zelf meer. Behalve brom geluiden maken. Het enige dat hij nu nog doet is je hand vasthouden en als je probeert die terug te trekken dan knijpt hij er in (zodat je je hand niet los krijgt zonder getrek). Dat lijkt me toch gedrag waarmee ze in een verpleeghuis wel mee om moeten kunnen gaan.
En dan zegt zo'n dame van dat nieuwe verpleeghuis dus doodleuk dat hij nu "wel heel passief is" en het daardoor dus blijkbaar niet te doen is hem daar aan/op te nemen. Op die opmerking van haar had ik graag gezegd: "heb je liever dat hij rondloopt en andere bejaarden op zijn b*k slaat?". Helaas had ik haar niet zelf aan de telefoon.
Er zijn meer van dit soort uitspraken geweest. Hij kan het nooit goed doen. Als hij rondloopt, andere mensen ziet, zich bedreigd voelt en gaat slaan dan kunnen ze niks met hem. En nu hij de hele dag passief in een stoel zit, nu kunnen ze ook niks met hem. Hierdoor krijgen wij sterk de indruk alsof ze een excuus zoeken om hem niet te hoeven aannemen. En dit is al het zoveelste verpleeghuis! Op een rijtje, details in vorige posts: Oldershove in Wehl, Den Ooiman in Doetinchem, Rhederhof in Rheden, Hessegracht (officiële naam weet ik niet, is in aanbouw) in Doesburg die gister belden om te vertellen dat hij daar niet kan komen (EN DUS AL WEL TOEGEZEGD!!!) en nu roepen ze Gelders Hof in Dieren als optie. En ik ben gekke Henkie, maak dat lekker de kat wijs dat ze hem daar wel gaan opnemen. Die gaan straks ook lopen zielepoten dat ze hem niet kunnen hebben. Wedden?
Verpleeghuiszorg, ik heb er werkelijk het beeld bij van geitewollensokken cultuur met het aai over de bol syndroom. Naar de bewoners toe is dat prima, maar als familie wil ik toch wel graag serieus genomen worden. En op de één of andere manier lijkt het wel alsof ze denken dat ik ook dement ben en dat je met mij maar fijn er op los kunt sollen.
Ik heb de hele geschiedenis met mijn vader altijd keurig gedocumenteerd, heb een heel schrift vol aantekeningen. Die heb ik eens terug gelezen vanavond en het komt er eigenlijk op neer dat niemand het met hem aandurft. Overal beginnen ze na inschrijving contact op te nemen met verpleging/arts van GGNet en als puntje bij paaltje komt dan krabbelen ze terug. En iedere keer vinden ze wel weer een ander verpleeghuis waar we het dan maar moeten proberen, tot nu toe met geen enkel resultaat. Behalve dan dat hij nu dus een plek toegezegd had gekregen in Doesburg en dat dit gister weer werd ingetrokken.
Zodra ik merk dat ik dement begin te worden werk ik 10 pakjes willekeurige slaapmiddelen naar binnen. No f*cking way dat ik in de molen van de verpleeghuiszorg terecht ga komen terwijl ik mezelf tegen die tijd dan niet meer zal kunnen verdedigen.
Ik weet dat het lastig is om geschikte plaatsen te vinden voor mensen als mijn vader zoals hij was in het begin van deze ellende (agressief). Dergelijke plaatsen met zoveel begeleiding zijn er niet in Nederland. Hij kon niet op een groep leven en individuele plaatsen kosten te veel geld. En daar willen wij als maatschappij/overheid blijkbaar geen geld aan uitgeven. We krijgen steeds meer bejaarden door de vergrijzing, steeds meer demente bejaarden ook. En op de zorg wordt alleen maar bezuinigd.
En waar ik dan ook heel erg kwaad om kan worden is het artikel achter de onderstaande link. Op dat moment zat mijn vader nog in een isoleerkamer omdat ze niets met hem konden door zijn agressie. Dit is waar de politiek zich hier in Nederland WEL druk over maakt. Je kan hier dus beter een olifant zijn dan een dementerende bejaarde!!!
http://www.biteback.be/news/detail.php?news_id=5366
Ik kap er mee voor vandaag. Als dit zo doorgaat dan heb ik straks zelf verpleging nodig omdat mijn bloeddruk sky high is geworden van dit gedoe.
Mochten er typfouten in mijn topic zitten, excuses daarvoor. Ik heb er geen zin in om ze op te zoeken en te corrigeren.
Hij is destijds, n juli, op de wachtlijst gezet op verzoek van mijn moeder, en daarbij is contact geweest met de arts/verpleging van GGNet in Warnsveld. Ze hebben dus al die tijd geweten wat zijn indicatie was en waar ze aan begonnen. En nu het lastig voor ze wordt om reden van inwerken van personeel en wennen aan elkaar wordt hij van de lijst gewipt. Waarom hij? Omdat hij te veel zorg nodig zou hebben. En ik maar denken dat 'zorg' nou precies datgene is waarvoor je in een verpleeghuis komt...
Hij heeft veel zorg nodig, dat klopt. Maar daar is die indicatie 7 voor, neem ik aan. In tegenstelling tot begin dit jaar is hij nu niet meer agressief. Doordat hij toen niet te handhaven was is hij in die rolstoel terecht gekomen. Hij zit dan weliswaar vastgebonden maar is dan wel in een woonkamer onder de mensen en zit niet meer dag in dag uit in de isoleer (voor meer details zie mijn eerdere posts). Die rolstoel was een keuze uit twee kwaden, zeg maar. En nu zit hij dus de hele dag in een rolstoel, hij is heel erg snel achteruit gegaan, hij kan nauwelijks nog lopen, bij het staan leunt hij achterover en moet dan dus vastgehouden worden, hij slaapt heel veel in die rolstoel, hij eet en drinkt meestal goed, krijgt van dat gemalen eten en hij moet gevoerd worden. Hij doet eigenlijk niets zelf meer. Behalve brom geluiden maken. Het enige dat hij nu nog doet is je hand vasthouden en als je probeert die terug te trekken dan knijpt hij er in (zodat je je hand niet los krijgt zonder getrek). Dat lijkt me toch gedrag waarmee ze in een verpleeghuis wel mee om moeten kunnen gaan.
En dan zegt zo'n dame van dat nieuwe verpleeghuis dus doodleuk dat hij nu "wel heel passief is" en het daardoor dus blijkbaar niet te doen is hem daar aan/op te nemen. Op die opmerking van haar had ik graag gezegd: "heb je liever dat hij rondloopt en andere bejaarden op zijn b*k slaat?". Helaas had ik haar niet zelf aan de telefoon.
Er zijn meer van dit soort uitspraken geweest. Hij kan het nooit goed doen. Als hij rondloopt, andere mensen ziet, zich bedreigd voelt en gaat slaan dan kunnen ze niks met hem. En nu hij de hele dag passief in een stoel zit, nu kunnen ze ook niks met hem. Hierdoor krijgen wij sterk de indruk alsof ze een excuus zoeken om hem niet te hoeven aannemen. En dit is al het zoveelste verpleeghuis! Op een rijtje, details in vorige posts: Oldershove in Wehl, Den Ooiman in Doetinchem, Rhederhof in Rheden, Hessegracht (officiële naam weet ik niet, is in aanbouw) in Doesburg die gister belden om te vertellen dat hij daar niet kan komen (EN DUS AL WEL TOEGEZEGD!!!) en nu roepen ze Gelders Hof in Dieren als optie. En ik ben gekke Henkie, maak dat lekker de kat wijs dat ze hem daar wel gaan opnemen. Die gaan straks ook lopen zielepoten dat ze hem niet kunnen hebben. Wedden?
Verpleeghuiszorg, ik heb er werkelijk het beeld bij van geitewollensokken cultuur met het aai over de bol syndroom. Naar de bewoners toe is dat prima, maar als familie wil ik toch wel graag serieus genomen worden. En op de één of andere manier lijkt het wel alsof ze denken dat ik ook dement ben en dat je met mij maar fijn er op los kunt sollen.
Ik heb de hele geschiedenis met mijn vader altijd keurig gedocumenteerd, heb een heel schrift vol aantekeningen. Die heb ik eens terug gelezen vanavond en het komt er eigenlijk op neer dat niemand het met hem aandurft. Overal beginnen ze na inschrijving contact op te nemen met verpleging/arts van GGNet en als puntje bij paaltje komt dan krabbelen ze terug. En iedere keer vinden ze wel weer een ander verpleeghuis waar we het dan maar moeten proberen, tot nu toe met geen enkel resultaat. Behalve dan dat hij nu dus een plek toegezegd had gekregen in Doesburg en dat dit gister weer werd ingetrokken.
Zodra ik merk dat ik dement begin te worden werk ik 10 pakjes willekeurige slaapmiddelen naar binnen. No f*cking way dat ik in de molen van de verpleeghuiszorg terecht ga komen terwijl ik mezelf tegen die tijd dan niet meer zal kunnen verdedigen.
Ik weet dat het lastig is om geschikte plaatsen te vinden voor mensen als mijn vader zoals hij was in het begin van deze ellende (agressief). Dergelijke plaatsen met zoveel begeleiding zijn er niet in Nederland. Hij kon niet op een groep leven en individuele plaatsen kosten te veel geld. En daar willen wij als maatschappij/overheid blijkbaar geen geld aan uitgeven. We krijgen steeds meer bejaarden door de vergrijzing, steeds meer demente bejaarden ook. En op de zorg wordt alleen maar bezuinigd.
En waar ik dan ook heel erg kwaad om kan worden is het artikel achter de onderstaande link. Op dat moment zat mijn vader nog in een isoleerkamer omdat ze niets met hem konden door zijn agressie. Dit is waar de politiek zich hier in Nederland WEL druk over maakt. Je kan hier dus beter een olifant zijn dan een dementerende bejaarde!!!
http://www.biteback.be/news/detail.php?news_id=5366
Ik kap er mee voor vandaag. Als dit zo doorgaat dan heb ik straks zelf verpleging nodig omdat mijn bloeddruk sky high is geworden van dit gedoe.
Mochten er typfouten in mijn topic zitten, excuses daarvoor. Ik heb er geen zin in om ze op te zoeken en te corrigeren.
