Verhuizen met co-ouderschap: ex ligt dwars

Dag allemaal,

Eigenlijk weet ik niet of ik op deze pijler goed zit met dit topic, of dat ik op de kinderpijler moet zijn, maar ik doe het eerst maar even hier. Ik heb een dilemma omtrent verhuizen met co-ouderschap en ben op zoek naar wat advies.

De situatie: ex-man en ik zijn zes jaar geleden gescheiden. We hebben samen twee zoons van 9 en 7 jaar oud, waarover wij co-ouderschap hebben (50/50 regeling, de ene week zijn ze bij mij, de andere week bij hem). Op dit moment wonen we in hetzelfde dorp, op loopafstand van elkaar. Allebei hebben we een relatie en wonen we met die partners samen (ik al een aantal jaar). Het contact tussen ons is prima, alles gaat altijd in goed overleg en we komen regelmatig bij elkaar over de vloer.

Mijn partner en ik willen graag verhuizen. Ons huis wordt wat krap met twee opgroeiende kinderen en het is een huurwoning. Liever zouden we investeren in een koophuis, waarvan het ook de bedoeling is dat we daar de rest van ons leven blijven. Echter, in onze heel directe omgeving is niet echt iets koop dat wij kunnen betalen en/of dat naar onze zin is. Wij willen daarom graag onze actieradius een beetje vergroten, maximaal op 15 minuten reisafstand van mijn ex. Deze afstandsbepaling hebben wij zes jaar geleden ook laten opnemen in het convenant, dus mijn partner en ik houden ons daarmee aan de afspraken. Uiteraard hebben wij hierover eerst met mijn ex en zijn partner overlegd (we hebben ook nog geen huis gevonden, zijn nog maar net echt een beetje begonnen met zoeken, aangezien we eerst tot een overeenkomst met het andere ouderpaar willen komen). Hij gaat hier echter niet mee akkoord en eist eigenlijk dat we op loopafstand blijven wonen. Zijn redenering is dat dit in het belang van de kinderen is, omdat alles dan voor hen zoveel mogelijk hetzelfde blijft.

Het is overigens zo dat de kinderen niet van school zouden hoeven wisselen door onze verhuizing. Als we op maximaal 15 minuten van mijn ex zouden komen te wonen is het nog steeds haalbaar dat ze op hun huidige scholen blijven. Logistiek gezien heeft hij er persoonlijk ook geen last van, aangezien hij de kinderen niet op structurele basis naar ons hoeft te brengen of moet komen ophalen (het 'wisselmoment' is op vrijdag na school, wat dus betekent dat wij allebei onze kinderen ophalen op school en er dus niemand naar de andere ouder toe hoeft om ze op te pikken). Uiteraard zal er dus wel verder gereisd moeten worden bij calamiteiten, of wanneer een ouderpaar om wat voor reden dan ook een keer moet inspringen voor het andere paar. Dit komt in de praktijk echter bijna nooit voor).

Uiteraard staan in deze situatie de belangen van de kinderen voorop en willen ook wij hen niet blootstellen aan ingrijpende veranderingen. Echter zijn wij wel van mening dat in deze situatie van mijn ex wat meer flexibiliteit verwacht mag worden. We houden ons aan de bepalingen waarmee door ons beiden akkoord is gegaan in het convenant en proberen bovendien zoveel mogelijk rekening te houden met de woonlocatie van mijn ex. Een groter huis kopen zal ook voor de kinderen prettig zijn, aangezien zij dan meer ruimte krijgen en dat met oog op de toekomst en hun behoeften tegen die tijd geen overbodige luxe is. Bovendien verandert er, behalve de woonplaats, dus vrij weinig voor hen.

Ik hecht grote waarde aan de goede relatie met mijn ex-man, in het belang van de kinderen. Maar ik vind het wel vervelend dat hij ons nu op deze manier probeert te beperken in de door het co-ouderschap toch al gelimiteerde mogelijkheden in woonkeuze die we hebben. Mijns inziens zijn wij heel redelijk, maar misschien zie ik het verkeerd. Graag zou ik jullie visie hierop horen.

Dat zou dan dus maximaal 15 minuten met de auto zijn. Maar maximaal dus, het is daarmee niet gezegd dat we ook daadwerkelijk op die afstand komen te zitten. Juridisch gezien wordt vaak een afstand van 7 km hemelsbreed aangehouden en binnen die actieradius zouden voor ons ook wel mogelijkheden liggen. Maar op 10 minuten loopafstand iets vinden is eigenlijk ondoenlijk qua prijs en ruimte.

Ik heb niet gezegd dat er haast is, maar bij voorkeur zitten we niet nog vijf jaar in dit huis. We groeien er namelijk gewoon uit, met de kinderen die groter worden en dus meer ruimte kunnen gebruiken.

Of wij op dit moment een huis moeten kopen met het oog op de markt lijkt me in deze discussie irrelevant, dat is een afweging die we zelf kunnen maken.

Middelbare school is er niet hier, maar er zitten er genoeg in de omgeving, ook als we zouden verhuizen (want we blijven sowieso in deze regio). De kans is aanzienlijk dat onze kinderen niet allebei naar dezelfde middelbare school zullen gaan, dus wonen in de plaats van de middelbare school wordt dan sowieso al lastig. Ik vind ook dat kinderen die op de middelbare school zitten best een stukje kunnen fietsen, dat moeten heel veel kinderen. Maar dat zou dan nooit langer zijn dan een half uur.

Madeliefjees schreef: ↑

22-05-2019 13:51

Hoe klein is je huis dan wel niet dat jullie er uit groeien?
Vroeger..... ok, 50 jaar terug, woonden wij met een gezin van 9 personen in een doorzonwoning. 1 badkamer, 1 toilet.
3 jongens op zolder, ik met 2 zussen op een slaapkamer en mn oudste zus had een eigen kamertje.

Ons huis is heel onhandig ingedeeld: de woonkamer is erg klein door een onlogische en veel te grote hal waar je niks aan hebt en het keukenblok wat middenin het huis staat. Mijn jongste zoon heeft een klein kamertje waar een kind dat ouder is dan een peuter eigenlijk niet goed meer op kan spelen, laat staan straks huiswerk in kan maken, of kan gaan zitten 'chillen' als puber.

In de omgeving staan wel grotere huizen te koop, maar die zijn ver boven ons budget.

sugarmiss schreef: ↑

22-05-2019 13:59

Nou dan heb je daar je antwoord.
Natuurlijk moet je handelen in het belang van de kinderen. Maar graag een koophuis willen is geen rare wens. Het is ook belangrijk om je eigen woongenot en financieren goed voor te hebben.

Bovendien heeft vader er niet of nauwelijks last van als er steeds bij school gewisseld wordt en ze op dezelfde school blijven.

Dat is ook hoe wij erover denken, maar hij gaat er pertinent niet mee akkoord dat we op meer dan loop/fietsafstand komen te zitten. 7 Km fietsen zou om en nabij een half uur zijn en dat vindt hij te ver. Lopen is voor met 7 km natuurlijk sowieso geen optie. Maar het is inderdaad dat ik denk dat wij als ouders ook nog wel wat te willen zouden mogen hebben. Het is niet alsof we 50 km verderop willen gaan wonen.

sprietgras schreef: ↑

22-05-2019 14:01

Kun je het toch wat specifieker maken.
Je zegt dat ex 10 min loop/fietsafstand wil. Is het nu loop of fiets? Is nogal een verschil.
Vervolgens zeg je 15 min reisafstand maar ook dat het binnen 7km kan? Wat is het nou? En 15 min auto of fiets?

Ik vind 10 min fietsen die ex wil zelf erg beperkt. Maar ik zou toch streven naar max zon 20 min fietsen/kilometer of 5 ongeveer. Liefst wel zo min mogelijk ivm vriendjes mee uit school enzo. Ik sta ook echt niet te springen als mijn dochter bij vriendinnen buiten de wijk wil spelen (maar goed ik fiets alles, geen auto beschikbaar).

Ik zou zelf ook niet blij worden van 15 minuten auto. Dus als dat jullie wens is geef ik ex gelijk.

Ex zegt: het ijkpunt is 5 minuten lopen, maar 10 minuten fietsen mag ook nog van hem. Juridisch gezien wordt bij co-ouderschap doorgaans door de rechter een maximale afstand van 7 km hemelsbreed aangehouden. In ons convenant staat maximaal 15 minuten auto-afstand met de auto (daar is hij destijds dus officieel mee akkoord gegaan). Mijn partner en ik streven ernaar om binnen een straal van maximaal 15 minuten auto-afstand een nieuwe woning te vinden, liever dichterbij als dat kan. Op loop/fietsafstand van het huis van ex is voor ons niks te vinden dat binnen ons budget valt en/of groot genoeg is en het ziet er ook niet naar uit dat dat binnen afzienbare tijd wel zo gaat zijn.