Geld & Recht
alle pijlers
Werkgever accepteert ziekmelding niet
maandag 11 januari 2010 om 09:18
Hoi!
Ik heb me vanmorgen ziekgemeld met als reden, ik ben op. Heb de laatste maanden beetje teveel (lopende scheiding en ex laat mij niet met rust, 4 kids waar ik alleen voor zorg, financieel aan de grond, vader ernstig ziek) op mijn bordje gekregen.
Ik ben bij de huisarts geweest vorige week, heb slaaptabletten gekregen en moet morgen weer terugkomen. Ook moet ik naar maatschappelijk werk.
Ik voel me zwaar ellendig, huil veel, slaap niet, nergens zin in en bek de kinderen af. Ik werk 32 uur per week, had in december al aangegeven dat ik graag iets minder zou willen werken, was goed, maar dan in januari, helaas heeft mijn werkgever geen boodschap aan wat er allemaal gebeurd. Snap ik volkomen maar ik kan niet doorgaan tot ik letterlijk knap, heb de kids en die hebben ook al genoeg meegemaakt in korte tijd.
Ik kan een hoop hebben maar nu is het op.
Wat moet ik en wat kan ik doen, wat ben ik verplicht en hoe kan ik een beetje meer rust krijgen?
Ik heb me vanmorgen ziekgemeld met als reden, ik ben op. Heb de laatste maanden beetje teveel (lopende scheiding en ex laat mij niet met rust, 4 kids waar ik alleen voor zorg, financieel aan de grond, vader ernstig ziek) op mijn bordje gekregen.
Ik ben bij de huisarts geweest vorige week, heb slaaptabletten gekregen en moet morgen weer terugkomen. Ook moet ik naar maatschappelijk werk.
Ik voel me zwaar ellendig, huil veel, slaap niet, nergens zin in en bek de kinderen af. Ik werk 32 uur per week, had in december al aangegeven dat ik graag iets minder zou willen werken, was goed, maar dan in januari, helaas heeft mijn werkgever geen boodschap aan wat er allemaal gebeurd. Snap ik volkomen maar ik kan niet doorgaan tot ik letterlijk knap, heb de kids en die hebben ook al genoeg meegemaakt in korte tijd.
Ik kan een hoop hebben maar nu is het op.
Wat moet ik en wat kan ik doen, wat ben ik verplicht en hoe kan ik een beetje meer rust krijgen?
dinsdag 12 januari 2010 om 18:01
quote:daffyduck schreef op 12 januari 2010 @ 17:51:
Tjogejonge,je kan hier ook niets zeggen zonder kommentaar te krijgen!! Altijd is er wel iemand bij wie iets in het verkeerde keelsgat schiet en die dat dan moet gaan uiten!Ik bedoel dat het "maar"een baas is en niet je leven!Het was om haar een hart onder de riem te steken!
En als iemand weet dat een baan belangrijk is,ben ik het wel,werk al 10 jaar60uur per week zonder allimentatie met 2 pubers!!
[...]
Over commentaar gesproken....
Je kunt hier best iets zeggen zonder commentaar te krijgen. Maar als jij een dergelijke reactie zo formuleerd als jij moet je het ook niet raar vinden dat iemand daarop reageert. Waarom mag jij wel je mening uiten en iemand anders mag daar dan niet op reageren? Mijn reactie was nl hetzelfde (alleen lees ik het nu pas).
Had je er een nuance bijgezet dan was de reactie ook anders geweest.
Tjogejonge,je kan hier ook niets zeggen zonder kommentaar te krijgen!! Altijd is er wel iemand bij wie iets in het verkeerde keelsgat schiet en die dat dan moet gaan uiten!Ik bedoel dat het "maar"een baas is en niet je leven!Het was om haar een hart onder de riem te steken!
En als iemand weet dat een baan belangrijk is,ben ik het wel,werk al 10 jaar60uur per week zonder allimentatie met 2 pubers!!
[...]
Over commentaar gesproken....
Je kunt hier best iets zeggen zonder commentaar te krijgen. Maar als jij een dergelijke reactie zo formuleerd als jij moet je het ook niet raar vinden dat iemand daarop reageert. Waarom mag jij wel je mening uiten en iemand anders mag daar dan niet op reageren? Mijn reactie was nl hetzelfde (alleen lees ik het nu pas).
Had je er een nuance bijgezet dan was de reactie ook anders geweest.
dinsdag 12 januari 2010 om 19:06
quote:Muis66 schreef op 12 januari 2010 @ 13:44:
Izalinia, ik zit hier:
Ws. wil je er geen energie meer insteken, maar IK ben zelfs in staat om naar die trut bitch vrouwelijke arts te gaan en haar eens even fijntjes onder de neus te wrijven wat er is gebeurd met die collega van jou. Dat als ZIJ alerter was geweest, dit bij de collega misschien niet was gebeurd....
Ja ik heb me wel schuldig gevoeld. Het al meer dan 4 jaar geleden en energie steek ik er liever niet meer in.
Alleen lastig om tegen een nieuwe werkgever te vertellen wat er gebeurt is. Wil daar helemaal geen energie aan besteden. Meestal vertel ik maar dat er een reorganisatie was.
Izalinia, ik zit hier:
Ws. wil je er geen energie meer insteken, maar IK ben zelfs in staat om naar die trut bitch vrouwelijke arts te gaan en haar eens even fijntjes onder de neus te wrijven wat er is gebeurd met die collega van jou. Dat als ZIJ alerter was geweest, dit bij de collega misschien niet was gebeurd....
Ja ik heb me wel schuldig gevoeld. Het al meer dan 4 jaar geleden en energie steek ik er liever niet meer in.
Alleen lastig om tegen een nieuwe werkgever te vertellen wat er gebeurt is. Wil daar helemaal geen energie aan besteden. Meestal vertel ik maar dat er een reorganisatie was.
dinsdag 12 januari 2010 om 19:13
quote:izalinia schreef op 12 januari 2010 @ 19:06:
[...]
Ja ik heb me wel schuldig gevoeld. Het al meer dan 4 jaar geleden en energie steek ik er liever niet meer in.
Alleen lastig om tegen een nieuwe werkgever te vertellen wat er gebeurt is. Wil daar helemaal geen energie aan besteden. Meestal vertel ik maar dat er een reorganisatie was.
Voel je niet schuldig. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan, overigens hoor, want ws. zou ik me net zo voelen. Maar jij hebt het gemeld, en 'achteraf' 'zou je dit' en 'zou je dat', maar ja, je zit er middenin, wordt niet geloofd en dan gaan je overlevingsmechanismen wel even anders werken.
Goede optie, over de reorganisatie, want dat andere kan soms de verkeerde reacties opleveren.
[...]
Ja ik heb me wel schuldig gevoeld. Het al meer dan 4 jaar geleden en energie steek ik er liever niet meer in.
Alleen lastig om tegen een nieuwe werkgever te vertellen wat er gebeurt is. Wil daar helemaal geen energie aan besteden. Meestal vertel ik maar dat er een reorganisatie was.
Voel je niet schuldig. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan, overigens hoor, want ws. zou ik me net zo voelen. Maar jij hebt het gemeld, en 'achteraf' 'zou je dit' en 'zou je dat', maar ja, je zit er middenin, wordt niet geloofd en dan gaan je overlevingsmechanismen wel even anders werken.
Goede optie, over de reorganisatie, want dat andere kan soms de verkeerde reacties opleveren.
woensdag 13 januari 2010 om 02:01
Ik ben weer helemaal bijgelezen. Wat een reacties, doet mij echt goed om te weten dat er zoveel mensen meeleven, meedenken en goede adviezen geven. Dank jullie wel virtuele knuffelaars!
Vandaag alles gedaan wat gedaan moest worden, ziekmelding is nu dus wel geaccepteerd.
Maatschappelijk werk was even fijn om mijn hart te luchten, zei hetzelfde over vrijdag als jullie.
Huisarts weet niet zo goed wat ze met mij aanmoet, MW kan mij met mijn problemen die niet praktisch zijn ook niet helpen, dus heb nu een verwijzing voor een psycholoog.
Na al die gesprekken en dingen regelen ben ik even naar het bos gegaan, even gewandeld, daarna de kinderen van school gehaald en die bij vriendjes geparkeerd en thuis gaan slapen tot 17u. Alleen...weer slecht nieuws gehad, met mijn vader gaat het erg slecht. Heb al eerder verteld dat ie ernstig ziek is, kon nog het een en ander wel zelf (is pas 60) maar slaapt nu 3/4 vd dag. Is niet goed...helemaal niet goed.
Het houd nooit op... Slapen, nee dat lukte even niet, zit nu in de woonkamer, muziek aan en even weer proberen kalm te worden.
Ik lees morgen weer mee!
Vandaag alles gedaan wat gedaan moest worden, ziekmelding is nu dus wel geaccepteerd.
Maatschappelijk werk was even fijn om mijn hart te luchten, zei hetzelfde over vrijdag als jullie.
Huisarts weet niet zo goed wat ze met mij aanmoet, MW kan mij met mijn problemen die niet praktisch zijn ook niet helpen, dus heb nu een verwijzing voor een psycholoog.
Na al die gesprekken en dingen regelen ben ik even naar het bos gegaan, even gewandeld, daarna de kinderen van school gehaald en die bij vriendjes geparkeerd en thuis gaan slapen tot 17u. Alleen...weer slecht nieuws gehad, met mijn vader gaat het erg slecht. Heb al eerder verteld dat ie ernstig ziek is, kon nog het een en ander wel zelf (is pas 60) maar slaapt nu 3/4 vd dag. Is niet goed...helemaal niet goed.
Het houd nooit op... Slapen, nee dat lukte even niet, zit nu in de woonkamer, muziek aan en even weer proberen kalm te worden.
Ik lees morgen weer mee!
woensdag 13 januari 2010 om 08:15
He, verdorie, wat verdrietig dat het met je vader slecht gaat. Weet je, in zo'n geval ben ik zo mogelijk nog bozer op je leidinggevende. Die zou jou nu deze week rust moeten geven, je moeten ontzien, in plaats van je de stuipen op het lijf jagen door te 'eisen' dat je komt en te dreigen om je loon op te schorten.
Het mens moest zich schámen!
Het mens moest zich schámen!
woensdag 13 januari 2010 om 09:43
quote:Muis66 schreef op 13 januari 2010 @ 08:15:
He, verdorie, wat verdrietig dat het met je vader slecht gaat. Weet je, in zo'n geval ben ik zo mogelijk nog bozer op je leidinggevende. Die zou jou nu deze week rust moeten geven, je moeten ontzien, in plaats van je de stuipen op het lijf jagen door te 'eisen' dat je komt en te dreigen om je loon op te schorten.
Het mens moest zich schámen!
Vaak voert zij ook alleen maar het beleid van hogerhand uit. Ook zij wordt afgerekend op ziekte e.d. Haar kun je het niet echt kwalijk nemen. Het zijn 9 van de 10 keer de regels van hogerhand die zorgen dat leidinggevende niet menselijk om mogen gaan met dit soort gevallen, doen ze dat wel, dan staan ze vaak zelf meteen op de stoep.
*is nog maar eens heel erg blij met haar werkgever, die op veel gebieden volkomen ruk is, maar op dat soort zaken wel menselijk is*
He, verdorie, wat verdrietig dat het met je vader slecht gaat. Weet je, in zo'n geval ben ik zo mogelijk nog bozer op je leidinggevende. Die zou jou nu deze week rust moeten geven, je moeten ontzien, in plaats van je de stuipen op het lijf jagen door te 'eisen' dat je komt en te dreigen om je loon op te schorten.
Het mens moest zich schámen!
Vaak voert zij ook alleen maar het beleid van hogerhand uit. Ook zij wordt afgerekend op ziekte e.d. Haar kun je het niet echt kwalijk nemen. Het zijn 9 van de 10 keer de regels van hogerhand die zorgen dat leidinggevende niet menselijk om mogen gaan met dit soort gevallen, doen ze dat wel, dan staan ze vaak zelf meteen op de stoep.
*is nog maar eens heel erg blij met haar werkgever, die op veel gebieden volkomen ruk is, maar op dat soort zaken wel menselijk is*
woensdag 13 januari 2010 om 10:21
quote:gizz schreef op 13 januari 2010 @ 09:43:
[...]
Vaak voert zij ook alleen maar het beleid van hogerhand uit. Ook zij wordt afgerekend op ziekte e.d. Haar kun je het niet echt kwalijk nemen. Het zijn 9 van de 10 keer de regels van hogerhand die zorgen dat leidinggevende niet menselijk om mogen gaan met dit soort gevallen, doen ze dat wel, dan staan ze vaak zelf meteen op de stoep.
*is nog maar eens heel erg blij met haar werkgever, die op veel gebieden volkomen ruk is, maar op dat soort zaken wel menselijk is*
Ja daar heb je ook weer gelijk in, Gizz, het maakt waarom ik bedank voor een leidinggevende functie!
*ook blij met baas die begrip heeft voor een alleenstaande moeder met een MCDD-kindje*
[...]
Vaak voert zij ook alleen maar het beleid van hogerhand uit. Ook zij wordt afgerekend op ziekte e.d. Haar kun je het niet echt kwalijk nemen. Het zijn 9 van de 10 keer de regels van hogerhand die zorgen dat leidinggevende niet menselijk om mogen gaan met dit soort gevallen, doen ze dat wel, dan staan ze vaak zelf meteen op de stoep.
*is nog maar eens heel erg blij met haar werkgever, die op veel gebieden volkomen ruk is, maar op dat soort zaken wel menselijk is*
Ja daar heb je ook weer gelijk in, Gizz, het maakt waarom ik bedank voor een leidinggevende functie!
*ook blij met baas die begrip heeft voor een alleenstaande moeder met een MCDD-kindje*
woensdag 13 januari 2010 om 11:27
Ja, Lalautje, fijn dat er zo veel mensen voor je klaarstaan om met je mee te denken en te leven. Wat verdrietig dat het slecht gaat met je vader Is hij heel ernstig ziek, kan hij er nog bovenop komen?
In de omstandigheden vind ik dat je je heel erg kranig weert! Er zouden er van minder instorten en ondanks dat je nu niet kan gaan werken hou je je toch maar staande. Je kiest voor een gezonde weg: je zoekt professionele hulp op alle vlakken (medisch, psychologisch, juridisch) , praktische en morele steun. Je doet alles om zo snel mogelijk weer op de been te zijn. Meer kun je niet doen!
In de omstandigheden vind ik dat je je heel erg kranig weert! Er zouden er van minder instorten en ondanks dat je nu niet kan gaan werken hou je je toch maar staande. Je kiest voor een gezonde weg: je zoekt professionele hulp op alle vlakken (medisch, psychologisch, juridisch) , praktische en morele steun. Je doet alles om zo snel mogelijk weer op de been te zijn. Meer kun je niet doen!
Ga in therapie!
donderdag 14 januari 2010 om 00:35
quote:dubiootje schreef op 13 januari 2010 @ 11:27:
Ja, Lalautje, fijn dat er zo veel mensen voor je klaarstaan om met je mee te denken en te leven. Wat verdrietig dat het slecht gaat met je vader Is hij heel ernstig ziek, kan hij er nog bovenop komen?
In de omstandigheden vind ik dat je je heel erg kranig weert! Er zouden er van minder instorten en ondanks dat je nu niet kan gaan werken hou je je toch maar staande. Je kiest voor een gezonde weg: je zoekt professionele hulp op alle vlakken (medisch, psychologisch, juridisch) , praktische en morele steun. Je doet alles om zo snel mogelijk weer op de been te zijn. Meer kun je niet doen!
Ik reageer maar even op jouw dubiootje...
Mijn vader heeft kanker op meerdere plekken (botten, hersenen, long) in zijn lichaam. Al 4 jaar lang ziekenhuis in, ziekenhuis uit. Heeft nog 1 long en daar zat het ook al alleen was het even gestopt met groeien door allen chemo en bestralingen. Nu is het weer aan het groeien en niet alleen daar, dus nee...mijn paps word niet meer beter.
Ik doe wat ik kan, vandaag heel mak aan gedaan, veel geslapen en lekker met de kids op de bank gehangen. Alleen elke keer spookt vrijdag door mijn hoofd. Niet fijn maar goed, het moet maar even.
Morgen afspraak bij de advocaat ivm de scheiding, zal ook weer een fijn gesprek worden. Maar dan hebben we die stap ook maar weer genomen.
Thanks allemaal voor de steun!
Ja, Lalautje, fijn dat er zo veel mensen voor je klaarstaan om met je mee te denken en te leven. Wat verdrietig dat het slecht gaat met je vader Is hij heel ernstig ziek, kan hij er nog bovenop komen?
In de omstandigheden vind ik dat je je heel erg kranig weert! Er zouden er van minder instorten en ondanks dat je nu niet kan gaan werken hou je je toch maar staande. Je kiest voor een gezonde weg: je zoekt professionele hulp op alle vlakken (medisch, psychologisch, juridisch) , praktische en morele steun. Je doet alles om zo snel mogelijk weer op de been te zijn. Meer kun je niet doen!
Ik reageer maar even op jouw dubiootje...
Mijn vader heeft kanker op meerdere plekken (botten, hersenen, long) in zijn lichaam. Al 4 jaar lang ziekenhuis in, ziekenhuis uit. Heeft nog 1 long en daar zat het ook al alleen was het even gestopt met groeien door allen chemo en bestralingen. Nu is het weer aan het groeien en niet alleen daar, dus nee...mijn paps word niet meer beter.
Ik doe wat ik kan, vandaag heel mak aan gedaan, veel geslapen en lekker met de kids op de bank gehangen. Alleen elke keer spookt vrijdag door mijn hoofd. Niet fijn maar goed, het moet maar even.
Morgen afspraak bij de advocaat ivm de scheiding, zal ook weer een fijn gesprek worden. Maar dan hebben we die stap ook maar weer genomen.
Thanks allemaal voor de steun!
donderdag 14 januari 2010 om 09:11
Wat verdrietig van je vader, Lalautje. Je maakt wel echt een vreselijk zware tijd door. Je vader zo ziek zien en weten dat hij niet meer beter wordt... afschuwelijk. Spring je ook bij in zijn verzorging?
En dan die scheiding ook nog erbij, het is echt veel. Is je ex er ook bij?
Als je gaat piekeren over vrijdag, is het misschien een idee je piekerpunten even op te schrijven? Dan kun je ze hier of aan je advocaat voorleggen. In elk geval heb je ze dan ergens "geparkeerd".
En dan die scheiding ook nog erbij, het is echt veel. Is je ex er ook bij?
Als je gaat piekeren over vrijdag, is het misschien een idee je piekerpunten even op te schrijven? Dan kun je ze hier of aan je advocaat voorleggen. In elk geval heb je ze dan ergens "geparkeerd".
Ga in therapie!
donderdag 14 januari 2010 om 09:58
Misschien is het sowieso goed om je punten op papier te zetten en mee te nemen naar BA. Gewoon puntsgewijs(kort en bondig): dit, dit ,dit en dit speelt er op het moment, welke lichamelijke/geestelijke klachten heb je daar op etc. Zo heb je alles helder wat je kwijt wil aan de BA, en kun je daar op teruggrijpen mocht je even van je stuk worden gebracht door een vraag of reactie van de BA
donderdag 14 januari 2010 om 17:16
donderdag 14 januari 2010 om 20:50
vrijdag 15 januari 2010 om 02:45
En weer een slapeloze nacht vrees ik.
Ik heb vanavond eens rustig nagedacht hoe en wat morgen maar moet het maar over me heen laten komen en alle adviezen van jullie heb ik op papier gezet. Kan ik het morgenochtend nog even rustig doorlezen.
Vandaag lastig gesprek gehad en weet wel dat ik het allemaal niet kon volgen. Mijn ex en ik hebben na het gesprek bij de advocaat nog even staan praten, hij kan er maar niet over uit waarom het zover is gekomen. Vraagt dan aan mij, leg eens uit. Uhm sorry ik weet het even niet. Kom later maar een keer terug... Ik herken dit niet van mezelf, normaal ben ik helder en weet alles precies uit te leggen. Hele ochtend een opgejaagd gevoel gehad en vanavond zat ik met mijn dochter op de bank met een dekentje over ons heen, zegt ze: Mam ik vind het zo'n gezellig huis, jouw huis. Ik zeg ja meis, dat vind ik ook en realiseerde me dat dit de enige plek is waar ik me echt veilig voel op dit moment. Buiten...heb het idee dat iedereen me raar aankijkt of wat van mij moet. Dat heb ik sinds 2 dagen ofzo.
Psycholoog is gebeld, die belt terug voor afspraak. En morgen maar zien hoe het gesprek zal lopen en heb de woorde(gebruik mantra en laat je niet zo opjutten door een werkgever waar je toch niet lang meer werkt(10 weken nog)) in mijn hoofd geknoopt (en opgeschreven voor de zekerheid).
Ik laat morgen even weten hoe het gegaan is.
Ik heb vanavond eens rustig nagedacht hoe en wat morgen maar moet het maar over me heen laten komen en alle adviezen van jullie heb ik op papier gezet. Kan ik het morgenochtend nog even rustig doorlezen.
Vandaag lastig gesprek gehad en weet wel dat ik het allemaal niet kon volgen. Mijn ex en ik hebben na het gesprek bij de advocaat nog even staan praten, hij kan er maar niet over uit waarom het zover is gekomen. Vraagt dan aan mij, leg eens uit. Uhm sorry ik weet het even niet. Kom later maar een keer terug... Ik herken dit niet van mezelf, normaal ben ik helder en weet alles precies uit te leggen. Hele ochtend een opgejaagd gevoel gehad en vanavond zat ik met mijn dochter op de bank met een dekentje over ons heen, zegt ze: Mam ik vind het zo'n gezellig huis, jouw huis. Ik zeg ja meis, dat vind ik ook en realiseerde me dat dit de enige plek is waar ik me echt veilig voel op dit moment. Buiten...heb het idee dat iedereen me raar aankijkt of wat van mij moet. Dat heb ik sinds 2 dagen ofzo.
Psycholoog is gebeld, die belt terug voor afspraak. En morgen maar zien hoe het gesprek zal lopen en heb de woorde(gebruik mantra en laat je niet zo opjutten door een werkgever waar je toch niet lang meer werkt(10 weken nog)) in mijn hoofd geknoopt (en opgeschreven voor de zekerheid).
Ik laat morgen even weten hoe het gegaan is.
vrijdag 15 januari 2010 om 08:17
He, meissie.....
Wat je zei over jouw dochter, samen onder een dekentje, weet je, jij voelde je veilig, maar hetzelfde bedoelde zij.
Hou dat ook vast. Is moeilijk. In die trein van gedoe met je ex, de zorg voor je vader en het gezeur met je werk zou je bijna de geestelijke zorg voor jezelf en de kinderen vergeten.
Ik ga verschrikkelijk duimen voor je, vandaag!
Wat je zei over jouw dochter, samen onder een dekentje, weet je, jij voelde je veilig, maar hetzelfde bedoelde zij.
Hou dat ook vast. Is moeilijk. In die trein van gedoe met je ex, de zorg voor je vader en het gezeur met je werk zou je bijna de geestelijke zorg voor jezelf en de kinderen vergeten.
Ik ga verschrikkelijk duimen voor je, vandaag!
