Gezondheid
alle pijlers
Afvallen, hoe dan?
zaterdag 27 april 2019 om 20:14
Heel mijn leven lang ben ik slank en sportief geweest. Ik leef ook erg gezond. Ik ben al 10+ jaar vegetarisch, drink niet, sport regelmatig en ik heb altijd veel waarde gehecht aan gezond eten. Het enige waar ik nog verbetering in kan brengen is dat ik af en toe light frisdrank drink. Dat zou wel wat minder mogen.
3 jaar geleden woog ik 55 kilo. Ik ben 1.58. Helaas ben ik ziek geworden en kreeg ik medicijnen voorgeschreven die ik nu levenslang moet blijven slikken. Met als bijwerking toename in gewicht.
Dat is zeker het geval. Ik weeg nu bijna 85 kilo. 30 kilo in 3 jaar erbij. Het is nu gelukkig wel stabiel maar ik ben er heel ongelukkig van.
Ik ben terug gegaan naar de specialist om te vragen of ik niet kan overstappen op andere medicatie die deze bijwerking niet heeft maar dat is volgens de specialist niet mogelijk. Het enige wat hij voor mij kon betekenen was een doorverwijzing voor een maagverkleining. Door een bypass te plaatsen zou ik dezelfde hoeveelheden kunnen eten maar zou mijn lichaam de voedingsstoffen minder opnemen. Ik ben naar de intake geweest maar afgewezen omdat mijn bmi te laag is, de verzekering wil hier geen uitzondering maken.
Ook een diëtiste heeft het opgegeven. Ik eet gezond en beweeg veel.
Wat nu? Crash diëten?
Ik voel me echt niet prettig in mijn lichaam. Pas al mijn leuke kleren niet meer en hardlopen (wat ik altijd zo graag deed) is nu heel erg slecht voor mijn gewrichten dus ga ik maar naar de fitness. Ik zou ook zo graag weer het hockeyveld op willen en weer shoppen of af en toe gewoon wat lekkers willen eten. Dat zit er nu allemaal echt niet in. Ik ben er echt verdrietig van!
Wie zit in het zelfde schuitje? Heeft tips, ideeën of oplossingen?
Ik heb overigens 7 mei een second opinie bij een andere specialist waar ik mijn gewichtsprobleem weer wil bespreken.
3 jaar geleden woog ik 55 kilo. Ik ben 1.58. Helaas ben ik ziek geworden en kreeg ik medicijnen voorgeschreven die ik nu levenslang moet blijven slikken. Met als bijwerking toename in gewicht.
Dat is zeker het geval. Ik weeg nu bijna 85 kilo. 30 kilo in 3 jaar erbij. Het is nu gelukkig wel stabiel maar ik ben er heel ongelukkig van.
Ik ben terug gegaan naar de specialist om te vragen of ik niet kan overstappen op andere medicatie die deze bijwerking niet heeft maar dat is volgens de specialist niet mogelijk. Het enige wat hij voor mij kon betekenen was een doorverwijzing voor een maagverkleining. Door een bypass te plaatsen zou ik dezelfde hoeveelheden kunnen eten maar zou mijn lichaam de voedingsstoffen minder opnemen. Ik ben naar de intake geweest maar afgewezen omdat mijn bmi te laag is, de verzekering wil hier geen uitzondering maken.
Ook een diëtiste heeft het opgegeven. Ik eet gezond en beweeg veel.
Wat nu? Crash diëten?
Ik voel me echt niet prettig in mijn lichaam. Pas al mijn leuke kleren niet meer en hardlopen (wat ik altijd zo graag deed) is nu heel erg slecht voor mijn gewrichten dus ga ik maar naar de fitness. Ik zou ook zo graag weer het hockeyveld op willen en weer shoppen of af en toe gewoon wat lekkers willen eten. Dat zit er nu allemaal echt niet in. Ik ben er echt verdrietig van!
Wie zit in het zelfde schuitje? Heeft tips, ideeën of oplossingen?
Ik heb overigens 7 mei een second opinie bij een andere specialist waar ik mijn gewichtsprobleem weer wil bespreken.
zaterdag 27 april 2019 om 21:54
Ik vind dat altijd zo flauw om tegen iemand te zeggen die dik is geworden door medicijnen dat ze dat maar moet leren accepteren. Of erger nog dankbaar moet zijn dat er medicijnen zijn. Dat zeg je toch ook niet tegen iemand die kaal is geworden door de chemo of een borst kwijt is?
Dik worden is daarbij niet alleen er anders uitzien maar ook minder fijn kunnen bewegen, je benen niet meer goed over elkaar kunnen slaan, zitten voelt anders, seks voelt anders, van alles voelt anders.
Tuurlijk als er echt niks aan te doen valt dan moet je het leren accepteren. Maar doe niet net alsof dat een klein dingetje is zoals dat je grijs geworden bent of zo.
Veel sterkte TO ik hoop dat je een oplossing vindt.
Dik worden is daarbij niet alleen er anders uitzien maar ook minder fijn kunnen bewegen, je benen niet meer goed over elkaar kunnen slaan, zitten voelt anders, seks voelt anders, van alles voelt anders.
Tuurlijk als er echt niks aan te doen valt dan moet je het leren accepteren. Maar doe niet net alsof dat een klein dingetje is zoals dat je grijs geworden bent of zo.
Veel sterkte TO ik hoop dat je een oplossing vindt.
zaterdag 27 april 2019 om 21:55
Ik heb idd vroeger ook een eetlustoppeppende AD gebruikt en moest toen meer aandacht besteden aan mijn dagmenu dan ik anders zou hebben gedaan omdat ik anders veel meer zou hebben gegeten. Een hele tijd 1700 kcal gegeten.
retrostar wijzigde dit bericht op 27-04-2019 22:03
1.36% gewijzigd
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
zaterdag 27 april 2019 om 21:56
Ik sluit me bij de rest aan dat je richten op acceptatie echt belangrijker is. Dat wil niet zeggen dat je het afvallen helemaal moet opgeven, maar je moet er jouw leven niet door laten bepalen. Dat doe je nu wel. Ik slik ook medicatie waar ik van ben aangekomen en waar daarnaast mijn groei door gestopt is (ik slik het al vanaf mijn negende). Ik heb deze medicatie echter nodig om een leefbaar leven te hebben. Als ik stop met de medicatie ga ik gegarandeerd afvallen, maar heb ik (in mijn ogen) geen waardig leven meer. Ik zou hierbij dus echt kijken wat voor jou belangrijker is. Jouw gewicht of jouw gezondheid? Indien het laatste het geval is dan zoek hulp bij een psycholoog die je kan helpen om je gewicht en je 'nieuwe' lijf meer te accepteren, want dan haal je veel meer uit het leven.
Er zijn vooral ook heel veel AD die je in gewicht laten toenemen.
anoniem_302419 wijzigde dit bericht op 27-04-2019 22:02
21.11% gewijzigd
zaterdag 27 april 2019 om 21:58
Ook met 1700 kcal heb ik een waardig leven gehad hoor.MrsLady schreef: ↑27-04-2019 21:56Er zijn vooral ook heel veel AD die je in gewicht laten toenemen.
Ik sluit me bij de rest aan dat je richten op acceptatie echt belangrijker is. Dat wil niet zeggen dat je het afvallen helemaal moet opgeven, maar je moet er jouw leven niet door laten bepalen. Dat doe je nu wel. Ik slik ook medicatie waar ik van ben aangekomen en waar daarnaast mijn groei door gestopt is (ik slik het al vanaf mijn negende). Ik heb deze medicatie echter nodig om een leefbaar leven te hebben. Als ik stop met de medicatie ga ik gegarandeerd afvallen, maar heb ik (in mijn ogen) geen waardig leven meer. Ik zou hierbij dus echt kijken wat voor jou belangrijker is. Jouw gewicht of jouw gezondheid? Indien het laatste het geval is dan zoek hulp bij een psycholoog die je kan helpen om je gewicht en je 'nieuwe' lijf meer te accepteren, want dan haal je veel meer uit het leven.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
zaterdag 27 april 2019 om 22:00
Het is flauw, maar de andere keuze is om te stoppen met de medicijnen. Meer opties zijn er nu eenmaal niet. TO heeft al van alles geprobeerd en dat werkt allemaal niet. Tja... Dan komt het op acceptatie aan. En nee, dat is niet makkelijk, maar al wel prettiger dan 20 jaar geleden vermoed ik aangezien nu de halve maatschappij te dik is. Voor TO zal het anders voelen, maar ze heeft geen dramatisch overgewicht of morbide obesitas. Overgewicht kan gezondheidsproblemen opleveren, maar als TO al gewoon sport en gezond eet dan verkleint ze het risico op gezondheidsproblemen al. Ik denk echt dat ze zich beter daar op kan richten dan allerlei manieren om af te vallen te proberen. En wat betreft een maagverkleining sluit ik me ook echt aan bij Ibi.Mariejan schreef: ↑27-04-2019 21:54Ik vind dat altijd zo flauw om tegen iemand te zeggen die dik is geworden door medicijnen dat ze dat maar moet leren accepteren. Of erger nog dankbaar moet zijn dat er medicijnen zijn. Dat zeg je toch ook niet tegen iemand die kaal is geworden door de chemo of een borst kwijt is?
Dik worden is daarbij niet alleen er anders uitzien maar ook minder fijn kunnen bewegen, je benen niet meer goed over elkaar kunnen slaan, zitten voelt anders, seks voelt anders, van alles voelt anders.
Tuurlijk als er echt niks aan te doen valt dan moet je het leren accepteren. Maar doe niet net alsof dat een klein dingetje is zoals dat je grijs geworden bent of zo.
Veel sterkte TO ik hoop dat je een oplossing vindt.
zaterdag 27 april 2019 om 22:01
Ach, dat las ik, maar kennelijk vulde ik dat zelf in. Andere medicijnen kunnen natuurlijk ook.
Toch zou ik een second opinion vragen.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
zaterdag 27 april 2019 om 22:01
Ben het helemaal met je eens. Alsof je zegt dat je niet moet zeiken omdat het nou eenmaal zo is.Mariejan schreef: ↑27-04-2019 21:54Ik vind dat altijd zo flauw om tegen iemand te zeggen die dik is geworden door medicijnen dat ze dat maar moet leren accepteren. Of erger nog dankbaar moet zijn dat er medicijnen zijn. Dat zeg je toch ook niet tegen iemand die kaal is geworden door de chemo of een borst kwijt is?
Dik worden is daarbij niet alleen er anders uitzien maar ook minder fijn kunnen bewegen, je benen niet meer goed over elkaar kunnen slaan, zitten voelt anders, seks voelt anders, van alles voelt anders.
Tuurlijk als er echt niks aan te doen valt dan moet je het leren accepteren. Maar doe niet net alsof dat een klein dingetje is zoals dat je grijs geworden bent of zo.
Veel sterkte TO ik hoop dat je een oplossing vindt.
Je hebt ineens niet alleen met een ziekte te dealen maar ook met een ander lichaam. Daar mag je best over ‘zeiken’.
zaterdag 27 april 2019 om 22:02
Onduidelijk, maar alleen de eerste zin van mijn post was gericht op jouw quote. Het overige op het bericht van TO. Ik zal de volgorde in mijn post even omgooien zodat het duidelijker is. Ik bedoel namelijk totaal niet dat je met 1700 kcal geen waardig leven kunt hebben. Ik eet zelf tussen de 1500 en 1800 kcal en heb een prima leven, dus dat weet ik heel goed
zaterdag 27 april 2019 om 22:03
AD? Meer eetlust? Waar heb je het over? Ik heb niks van deze 2! En de second opinion heb ik 7 mei.
zaterdag 27 april 2019 om 22:07
zaterdag 27 april 2019 om 22:08
Heel herkenbaar dit...
na vijf kinderen elke keer weer snel in vorm (mensen geloofden nooit dat ik vijf kinderen had, “wat jij, met zo’n lichaam?!”). Volleybalde veel, zwemmen, hardlopen enz werkte ondanks dat ik al jaren ME heb. Maar op een gegeven moment kreeg ik daar medicatie voor (oa tegen slecht slapen, migraine en gewrichtspijnen). En daar kwam ik al langzaam van aan. Maar sinds ik vorig jaar er een andere ziekte bovenop kreeg en wel ‘stil’ kwam te staan kwam ik enorm aan.
Nadat ik op mijn 19e Pfeiffer kreeg woog ik nog maar 45kg (vreselijk, zelfs lopen deed pijn) maar gelukkig heb ik daarna jaren 60kg gewogen bij 176. In de 6 jaar medicijngebruik kwam ik langzaam 10kg aan maar het afgelopen jaar 30kg en dat voelt enorm klote. Mijn BMI is gewoon te hoog en aangezien ik dus niet kan sporten momenteel is het allemaal helemaal prut.
Inmiddels heb in de medicatie afgebouwd die ik eerst heb gekregen en heb wel medicatie voor mijn nieuwe ziekte maar val nu wel licht af.
Een GBP zou ik niet zo snel doen eigenlijk. Ik ken meerdere mensen die het gedaan hebben en eerlijk gezegd zijn ze wel afgevallen maar kwaliteit van leven is er niet per se beter van geworden. Goed, ze zijn minder zwaar maar kunnen heel veel voeding niet verdragen, hebben last van dumpings (heet dat zo?) en daardoor ook weer tandproblemen. Veel buikpijn enz. Nou ja... maar dat kan je alleen zelf bepalen.
Ik zat zelf nog te denken aan een programma met een soort voedingssuplementen waar een vriendin goede ervaringen mee heeft en waarvan ik de fb pagina een half jaar volg om te kijken wat ervaringen zijn.
Hebben ze wel eens naar je hormoonwaarden gekeken? Metanefrinen etc?
na vijf kinderen elke keer weer snel in vorm (mensen geloofden nooit dat ik vijf kinderen had, “wat jij, met zo’n lichaam?!”). Volleybalde veel, zwemmen, hardlopen enz werkte ondanks dat ik al jaren ME heb. Maar op een gegeven moment kreeg ik daar medicatie voor (oa tegen slecht slapen, migraine en gewrichtspijnen). En daar kwam ik al langzaam van aan. Maar sinds ik vorig jaar er een andere ziekte bovenop kreeg en wel ‘stil’ kwam te staan kwam ik enorm aan.
Nadat ik op mijn 19e Pfeiffer kreeg woog ik nog maar 45kg (vreselijk, zelfs lopen deed pijn) maar gelukkig heb ik daarna jaren 60kg gewogen bij 176. In de 6 jaar medicijngebruik kwam ik langzaam 10kg aan maar het afgelopen jaar 30kg en dat voelt enorm klote. Mijn BMI is gewoon te hoog en aangezien ik dus niet kan sporten momenteel is het allemaal helemaal prut.
Inmiddels heb in de medicatie afgebouwd die ik eerst heb gekregen en heb wel medicatie voor mijn nieuwe ziekte maar val nu wel licht af.
Een GBP zou ik niet zo snel doen eigenlijk. Ik ken meerdere mensen die het gedaan hebben en eerlijk gezegd zijn ze wel afgevallen maar kwaliteit van leven is er niet per se beter van geworden. Goed, ze zijn minder zwaar maar kunnen heel veel voeding niet verdragen, hebben last van dumpings (heet dat zo?) en daardoor ook weer tandproblemen. Veel buikpijn enz. Nou ja... maar dat kan je alleen zelf bepalen.
Ik zat zelf nog te denken aan een programma met een soort voedingssuplementen waar een vriendin goede ervaringen mee heeft en waarvan ik de fb pagina een half jaar volg om te kijken wat ervaringen zijn.
Hebben ze wel eens naar je hormoonwaarden gekeken? Metanefrinen etc?
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
zaterdag 27 april 2019 om 22:41
Ik heb vroeger een poosje prednison gebruikt in het begin van mijn astma, dat was ook lastig. Daar kreeg ik meer honger van en toen was het best moeilijk om niet meer te eten. Gelukkig krijg jij niet meer eetlust van je medicijn, dan is het minder moeilijk lijkt mij om je in te houden. Dat geknor van je maag is maar niks.
Sorry dat ik het verkeerd heb gelezen. Ze zitten een beetje te dollen om me heen en dat leidde me af.
Succes.
Sorry dat ik het verkeerd heb gelezen. Ze zitten een beetje te dollen om me heen en dat leidde me af.
Succes.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
zondag 28 april 2019 om 07:37
Ik las elders dat je dit geschreven had, daarom moet ik even reageren, want dit is echt onzin.IBIopviva schreef: ↑27-04-2019 20:50Ow ja trouwens de ervaring die ik heb is dat als mensen eigenlijk net niet te licht zijn voor een maagverkleining dus BMI tussen 35 en 40 in grotere kans hebben dat ze te veel afvallen en uiteindelijk flink ondergewicht krijgen met de daarbij komende zorgen.
Persoonlijk raad ik het je echt af met jouw gewicht en BMI.
Ik weet dat je bv in belgie op eigen kosten wellicht wel een maagverkleining kan krijgen maar doe dat ajb niet, je hebt grote kans van de regen in de drup te komen.
Er gaan juist stemmen op om ook een GBP aan te bieden aan mensen die een BMI tussen de 30 en 35 hebben, omdat die meestal te veel overgewicht hebben om nog met leefstijlaanpassingen op te lossen.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
zondag 28 april 2019 om 09:29
Wat kan helpen is ‘s middags warm eten, bijv. rond 15:00 uur. Dan in de avond rond 7 nog iets lichts zoals een crackertje. ‘S ochtends eet je niets, tot bijv 11 uur. Dan een uur intensief sporten en dan lekker ontbijten met een eitje (misschien voor jou zonder de dooier) of andere gezonde lichte dingen. Als je ‘s ochtends niet eet verbrand je calorien. Kijk ook eens op de site van oscar helm. Hij heeft mij super geholpen!
zondag 28 april 2019 om 09:52
Ik weet dat er meerdere visies zijn op het "juiste" BMI en GBP daarom schreef ik er duidelijk bij dat dit mijn ervaring is en dat ik het persoonlijk af zou raden. Ik heb niet gezegd dat dit altijd zo is.Solomio schreef: ↑28-04-2019 07:37Ik las elders dat je dit geschreven had, daarom moet ik even reageren, want dit is echt onzin.
Er gaan juist stemmen op om ook een GBP aan te bieden aan mensen die een BMI tussen de 30 en 35 hebben, omdat die meestal te veel overgewicht hebben om nog met leefstijlaanpassingen op te lossen.
Hoe bedoel je trouwens elders gelezen? Dit voelt niet zo prettig om eerlijk te zijn.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
zondag 28 april 2019 om 10:32
Ibi, je quote komt uit dit topic, niet 'elders'. Anders zou ik je zeker begrijpen hoor.
Een theorie stelt dat, als iemand ooit ontdekt waar het Universum precies voor dient en waarom het er is, het meteen zal verdwijnen en vervangen zal worden door iets dat nog bizarder en onbegrijpelijker is. Een andere theorie stelt dat dit al gebeurd is.
zondag 28 april 2019 om 10:38
Nee volgens mij bedoeld ze dat ze dat gelezen heeft op "ons" topic van GBP en idd daar staat een verwijzing van iemand naar mijn tekst in dit topic vandaar.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
