Gezondheid
alle pijlers
Chronische pijn - vervolg
zaterdag 16 maart 2019 om 21:02
Een (redelijk) vast groepje forummers, dat pijn heeft door verschillende oorzaken, praat hier al enige tijd met elkaar over het wel en wee van het leven met pijn. Maar ook over andere dingen: wat we zoal doen, ons gezin en werk.
Iedereen is welkom mee te praten. Sleutelwoorden zijn "niets moet" en "respect voor elkaar".
Iedereen is welkom mee te praten. Sleutelwoorden zijn "niets moet" en "respect voor elkaar".
maandag 6 mei 2019 om 11:27
Werd zostraks gebeld door het ziekenhuis. De chirurg die mijn dochter zou opereren is verhinderd ivm familieomstandigheden, of het goed is dat ze door iemand anders geopereerd wordt. Ja hoor. Groot voordeel: ze is nu eerder aan de beurt. 9:00 melden i.p.v. half elf.
Nog tien minuten, mag ze afrijden
Nog tien minuten, mag ze afrijden
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
maandag 6 mei 2019 om 11:32
Ik hoop niet dat ik nu ongeïteresseerd overkom, Jolly 
Van 't weekend hoorde ik van mensen, die terugkwamen uit een kamp en hun huis bezet vonden door anderen. Niet door Duitsers, Nederlanders. En ze kregen hun huis niet terug. Bizar verhaal, maar ik kan me voorstellen dat zoiets vaak gebeurde. En dan hoop ik maar, dat die huizenbezetters mensen waren, die door bombardementen zonder huis kwamen te zitten en geen opportunisten die een leeg huis zagen, die mooier was dan dat van hun (maar die zullen erook geweest zijn)
Ik stel me zo voor dat het om iets dergelijks gaat.
Van 't weekend hoorde ik van mensen, die terugkwamen uit een kamp en hun huis bezet vonden door anderen. Niet door Duitsers, Nederlanders. En ze kregen hun huis niet terug. Bizar verhaal, maar ik kan me voorstellen dat zoiets vaak gebeurde. En dan hoop ik maar, dat die huizenbezetters mensen waren, die door bombardementen zonder huis kwamen te zitten en geen opportunisten die een leeg huis zagen, die mooier was dan dat van hun (maar die zullen erook geweest zijn)
Ik stel me zo voor dat het om iets dergelijks gaat.
Later is nu
maandag 6 mei 2019 om 11:33
Lastig Nartjie, het is juist de bedoeling dat de spver er voor jou is. Ik hoop dat ze straks gewoon komt!
Yellow wat naar als mensen die je goed kent zo over je praten, dat is moeilijk om dat van je af te laten glijden
Suzy, ik duim mee voor je dochter!
Jolly, wil je mij ook een pb sturen, je hebt me wel nieuwsgierig gemaakt
Verder heb ik wel altijd heel veel interesse gehad in de oorlog, maar mijn opa en oma zijn zelf pas in de oorlog geboren dus er is nooit echt over gesproken zoals bij een hoop van jullie. Ik heb wel de dagboeken van mijn overgrootvader gelezen en daar maak je wel uit op hoe heftig het geweest moet zijn.
Yellow
wat naar als mensen die je goed kent zo over je praten, dat is moeilijk om dat van je af te laten glijdenSuzy, ik duim mee voor je dochter!
Jolly, wil je mij ook een pb sturen, je hebt me wel nieuwsgierig gemaakt
Verder heb ik wel altijd heel veel interesse gehad in de oorlog, maar mijn opa en oma zijn zelf pas in de oorlog geboren dus er is nooit echt over gesproken zoals bij een hoop van jullie. Ik heb wel de dagboeken van mijn overgrootvader gelezen en daar maak je wel uit op hoe heftig het geweest moet zijn.
maandag 6 mei 2019 om 11:34
OH dat is lekker, Suzy! En spannend, dat rijden 
(wij zaten in buitenland toen zoon afreed.. dat is dan zo'n coole kikker, die je moet appen om te vragen hoe het gegaan is, anders hoor je gewoon niets .. Uiteraard appte ik... ik had een herinnering in m'n telefoon gezet
)
Ze zal toch wel komen, Nartjie. Vervelend dat je weer geen contact kreeg.
(wij zaten in buitenland toen zoon afreed.. dat is dan zo'n coole kikker, die je moet appen om te vragen hoe het gegaan is, anders hoor je gewoon niets .. Uiteraard appte ik... ik had een herinnering in m'n telefoon gezet
)Ze zal toch wel komen, Nartjie. Vervelend dat je weer geen contact kreeg.
Later is nu
maandag 6 mei 2019 om 11:38
Char2000 schreef: ↑06-05-2019 11:33Lastig Nartjie, het is juist de bedoeling dat de spver er voor jou is. Ik hoop dat ze straks gewoon komt!
Yellow
Suzy, ik duim mee voor je dochter!
Jolly, wil je mij ook een pb sturen, je hebt me wel nieuwsgierig gemaakt
Verder heb ik wel altijd heel veel interesse gehad in de oorlog, maar mijn opa en oma zijn zelf pas in de oorlog geboren dus er is nooit echt over gesproken zoals bij een hoop van jullie. Ik heb wel de dagboeken van mijn overgrootvader gelezen en daar maak je wel uit op hoe heftig het geweest moet zijn.
komt er aan
Like a great eternal Klansman
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
maandag 6 mei 2019 om 11:45
Toen ik moest afrijden, had ik net een nachtdienst achter de rug. En ook nog op mijn verjaardag. Ik had toen staatsexamen. Had een kleine ingreep. Ik kwam een beetje te snel de bebouwde kom binnen. En toen dacht ik. Mocht ik nu wederom zakken. Jammer dan.
We waren toen weer terug op bestemming. Examinator bekeek alle papieren, af en toe gemompel. Mijn rij instructeur was er ook bij, ook tijdens het examen. Was op van de zenuwen omdat er maar geen antwoord kwam. Toen zei hij ineens. Nou ik doe er niks meer aan. Ik zag de bui al hangen. Ik zei, nou vertel het maar. Zegt de examinator. Je mag naar het gemeentehuis. Ik hartstikke blij. Ik zei. Mooi verjaardagskado.
We waren toen weer terug op bestemming. Examinator bekeek alle papieren, af en toe gemompel. Mijn rij instructeur was er ook bij, ook tijdens het examen. Was op van de zenuwen omdat er maar geen antwoord kwam. Toen zei hij ineens. Nou ik doe er niks meer aan. Ik zag de bui al hangen. Ik zei, nou vertel het maar. Zegt de examinator. Je mag naar het gemeentehuis. Ik hartstikke blij. Ik zei. Mooi verjaardagskado.
maandag 6 mei 2019 om 11:45
Mijn opa’s en oma’s hadden het vrij rustig in de oorlog. De ene kant woonden op het platteland in de buurt van Alphen en konden daar redelijk rustig leven, mijn opa moest daar op het land werken. Als ie zich koest hield ging het wel. Mijn andere opa en oma woonden in de stad, alleen het laatste jaar was soms lastig met sommige voedingsmiddelen. Mijn opa werkte voor het ziekenhuis (iets technisch). Ze zijn vlak na de oorlog pas getrouwd en kregen toen hun kinderen. Ze hebben geluk gehad dat hun families redelijk ongeschonden zijn gebleven.Char2000 schreef: ↑06-05-2019 11:33Lastig Nartjie, het is juist de bedoeling dat de spver er voor jou is. Ik hoop dat ze straks gewoon komt!
Yellow
Suzy, ik duim mee voor je dochter!
Jolly, wil je mij ook een pb sturen, je hebt me wel nieuwsgierig gemaakt
Verder heb ik wel altijd heel veel interesse gehad in de oorlog, maar mijn opa en oma zijn zelf pas in de oorlog geboren dus er is nooit echt over gesproken zoals bij een hoop van jullie. Ik heb wel de dagboeken van mijn overgrootvader gelezen en daar maak je wel uit op hoe heftig het geweest moet zijn.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
maandag 6 mei 2019 om 11:48
Dat is zeker een mooi verjaardagscadeau.nartjie schreef: ↑06-05-2019 11:45Toen ik moest afrijden, had ik net een nachtdienst achter de rug. En ook nog op mijn verjaardag. Ik had toen staatsexamen. Had een kleine ingreep. Ik kwam een beetje te snel de bebouwde kom binnen. En toen dacht ik. Mocht ik nu wederom zakken. Jammer dan.
We waren toen weer terug op bestemming. Examinator bekeek alle papieren, af en toe gemompel. Mijn rij instructeur was er ook bij, ook tijdens het examen. Was op van de zenuwen omdat er maar geen antwoord kwam. Toen zei hij ineens. Nou ik doe er niks meer aan. Ik zag de bui al hangen. Ik zei, nou vertel het maar. Zegt de examinator. Je mag naar het gemeentehuis. Ik hartstikke blij. Ik zei. Mooi verjaardagskado.
Ik ben de eerste keer gezakt. Ik was zo zenuwachtig dat ik mijn voet niet eens stil kon houden op de koppeling. Dat rijden ging dus voor geen meter. Twee weken later wel geslaagd. Met een kalmerend tabletje van de huisarts (placebo?)
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
maandag 6 mei 2019 om 12:06
Ik ben de eerste keer ook gezakt. Veel te bang om te slagen, achteraf gezien. Stel je voor, dan moest ik álleen in de auto! Tweede keer ging veel beter, hoewel de instructeur toen ongeveer net zo reageerde als bij Nartjie.. stak z'n pijp op (dat mocht toen nog binnen) en schudde eens met z'n hoofd... en ineens "Ja, ik heb er wel vertrouwen in" en een dikke krul erdoor.
Mijn oma zat met 2 kleine kinderen alleen in de oorlog in Rotterdam, want m'n opa was werken in Duitsland. Mijn vader groeide meer in de provincie op (is ouder dan m'n moeder, dus heeft meer herinneringen aan die tijd) en volgens mij hadden zij minder 'last'. Maarja, daar heb ik eigenlijk nooit zo naar gevraagd.
Mijn oma zat met 2 kleine kinderen alleen in de oorlog in Rotterdam, want m'n opa was werken in Duitsland. Mijn vader groeide meer in de provincie op (is ouder dan m'n moeder, dus heeft meer herinneringen aan die tijd) en volgens mij hadden zij minder 'last'. Maarja, daar heb ik eigenlijk nooit zo naar gevraagd.
Later is nu
maandag 6 mei 2019 om 12:16
Mijn grootouders zijn voor de oorlog geboren en hebben in de oorlog ook dierbaren verloren. Ze vonden het echter verschrikkelijk om erover te praten, dus ik weet er heel weinig vanaf.Char2000 schreef: ↑06-05-2019 11:33
Verder heb ik wel altijd heel veel interesse gehad in de oorlog, maar mijn opa en oma zijn zelf pas in de oorlog geboren dus er is nooit echt over gesproken zoals bij een hoop van jullie. Ik heb wel de dagboeken van mijn overgrootvader gelezen en daar maak je wel uit op hoe heftig het geweest moet zijn.
De opa van mijn man heeft een autobiografie geschreven, maar het stuk van de oorlog weggelaten. Dat vinden mijn man en schoonvader heel jammer, ze hadden het graag gelezen.
maandag 6 mei 2019 om 12:54
De oorlog gaat niet direct over mij, maar is wel herkenbaar ook hier.Moyrrie- schreef: ↑06-05-2019 11:23@jolly, mag ik ook een pb ontvangen?
Mijn ouders hebben ook veel meegemaakt in de oorlog. Er werd/wordt af en toe iets over verteld.
Mijn nicht had een tijd terug een oud interview met mijn opa gevonden en toen werd me veel duidelijk. Wat moet mijn moeder bang geweest zijn.
Veel sterkte aan alle ziekhuisgangers. Wij mogen woensdag ook weer voor mijn man. Een oude botbreuk was niet goed aan elkaar gegroeid en is weer opnieuw gebroken.
Er werd niet over gesproken. Maar aan een kant van de familie was het wel voelbaar. Mijn overgrootopa die schijnt iemand vermoord te hebben tijdens WOII maar dat is meteen ook het enige wat ik weet. En oma vertelde een keer dat de soldaten met de bevrijding “kwatta” (chocola) kwamen brengen. Toen snapte ik opeens de gigantische chocopaashazen en sinterklazen met kerst die een fortuin kosten. Mijn oma heeft in het ziekenhuis liggen halluncineren op morfine en toen heeft ze ook best wel heftige flashbacks uit haar jeugd liggen brabbelen.
Bij de andere kant weet ik niks, behalve dat er een bom op de boerderij naast die van mijn oma is gevallen.
Het zit me soms best wel dwars omdat ik het idee heb dat het zeker aan de ene kant best wel invloed heeft op hoe men met emoties omgaat in de familie. Maar mijn opa en oma zijn allebei overleden ondertussen.
maandag 6 mei 2019 om 13:18
Hallo allemaal, ook degene die voor mij nieuw zijn een zwaai 
Ik kon het even niet meer volgen dus haak hier even weer in.
Bij mij opa en oma generatie ook heftige oorlogs ervaringen, die inderdaad generaties door gaan. Ik heb er ook last van gehad. Hopelijk geef ik het niet meer door als ik ooit kids krijg.
Afgelopen tijd veel leuke dingen gedaan, nu las op de plaats. Ik werd erg laat wakker en voel mij duf.
Met mijn nek, gaat het redelijk, nog wel last. Deze week naar de fysio.
Fijne dag voor iedereen..
Ik kon het even niet meer volgen dus haak hier even weer in.
Bij mij opa en oma generatie ook heftige oorlogs ervaringen, die inderdaad generaties door gaan. Ik heb er ook last van gehad. Hopelijk geef ik het niet meer door als ik ooit kids krijg.
Afgelopen tijd veel leuke dingen gedaan, nu las op de plaats. Ik werd erg laat wakker en voel mij duf.
Met mijn nek, gaat het redelijk, nog wel last. Deze week naar de fysio.
Fijne dag voor iedereen..
maandag 6 mei 2019 om 13:22
Suzyqfive,dat is sneu.
YellowLemon, er niet over spreken is herkenbaar , dat gebeurde bij ons thuis ook niet.
Mijn ouders lieten zelden iets los over de oorlog, was voorbij
Maar mijn vader die heeft zijn leven langs de trauma’s met zich mee gedragen, wat ook zijn weerslag heeft gehad om zijn kinderen.
Hij was ook heel rascistische denker, ik ben met bepaalde vooroordelen op gegroeid, die in deze tijd absoluut niet kunnen, toen ook niet,maar het was kort na de oorlog.
Nu,praten wij als siblings heel langzaam hoe wij onze jeugd hebben ervaren,
Waar wij nog mee worstelen, denken ,hoe het leven ons daarin heeft gevormd.
Nu zeggen wij, wij zijn als kinderen geestelijk en lichamelijk mishandelt.
Toen ik deze woorden voor 10 jaar terug hard op zei, was de schrik groot, want wij hebben het altijd heel normaal gevonden,wij waren verbaasd dat het bij andere kinderen veel anders toeging.
Onze ouders zijn jong gestorven, is ook goed zo, hun leven was ..........
Wij hebben het kunnen vergeven, maar vergeten niet.
YellowLemon, er niet over spreken is herkenbaar , dat gebeurde bij ons thuis ook niet.
Mijn ouders lieten zelden iets los over de oorlog, was voorbij
Maar mijn vader die heeft zijn leven langs de trauma’s met zich mee gedragen, wat ook zijn weerslag heeft gehad om zijn kinderen.
Hij was ook heel rascistische denker, ik ben met bepaalde vooroordelen op gegroeid, die in deze tijd absoluut niet kunnen, toen ook niet,maar het was kort na de oorlog.
Nu,praten wij als siblings heel langzaam hoe wij onze jeugd hebben ervaren,
Waar wij nog mee worstelen, denken ,hoe het leven ons daarin heeft gevormd.
Nu zeggen wij, wij zijn als kinderen geestelijk en lichamelijk mishandelt.
Toen ik deze woorden voor 10 jaar terug hard op zei, was de schrik groot, want wij hebben het altijd heel normaal gevonden,wij waren verbaasd dat het bij andere kinderen veel anders toeging.
Onze ouders zijn jong gestorven, is ook goed zo, hun leven was ..........
Wij hebben het kunnen vergeven, maar vergeten niet.
maandag 6 mei 2019 om 13:26
Ook zwaar, Hemke.
Mijn oma vertelde heel erg veel over de oorlog. Ze paste op (mijn ouders werkten beide) dus ze vertelde ook vaak. Ze vertelde ook over haar oma, die rond 1900 met haar zussen in een weeshuis zaten. 'Blijf vragen' zei ze altijd tegen mij, want zelf vond ze het jammer dat ze er niet meer over gevraagd had. Helaas, ik had eea op moeten schrijven, want ik ben veel vergeten.
Mijn oma vertelde heel erg veel over de oorlog. Ze paste op (mijn ouders werkten beide) dus ze vertelde ook vaak. Ze vertelde ook over haar oma, die rond 1900 met haar zussen in een weeshuis zaten. 'Blijf vragen' zei ze altijd tegen mij, want zelf vond ze het jammer dat ze er niet meer over gevraagd had. Helaas, ik had eea op moeten schrijven, want ik ben veel vergeten.
Later is nu
maandag 6 mei 2019 om 13:37
Hemke, die verbroedering lijkt bij ons in de familie niet te gebeuren.
Eerder een hoop afgunst. En niemand wil elkaars verdriet horen, want dat van hen is het grootst of al zo groot. En daar moet je het als kind dan weer mee doen.
Dat vind ik ook zo pijnlijk. Dat mijn moeder dat patroon niet ziet. Dat wat ze haar eigen moeder kwalijk neemt, dat draagt ze weer over. Maarja.
Eerder een hoop afgunst. En niemand wil elkaars verdriet horen, want dat van hen is het grootst of al zo groot. En daar moet je het als kind dan weer mee doen.
Dat vind ik ook zo pijnlijk. Dat mijn moeder dat patroon niet ziet. Dat wat ze haar eigen moeder kwalijk neemt, dat draagt ze weer over. Maarja.
maandag 6 mei 2019 om 14:03
maandag 6 mei 2019 om 15:33
Al mijn rijles frustraties komen spontaan naar boven. Ik ben 3x opgeweest. En dan was alleen mijn broertje nog sneller met 2x.
Je zou denken dat onze halve familie dan wel een ongeluk gereden zou moeten hebben maar das nie zo.
