Gezondheid
alle pijlers
De weg die je moet gaan..... AD(H)D bij kinderen
vrijdag 5 januari 2007 om 14:44
Hoi forumers.Ik weet niet zo goed hoe ik moet beginnen,maar ik tik gewoon maar,en zie wel wat er uit komt.Wij zijn een gezin met twee kinderen.Een zoon van 5 jaar en een dochter van 3 jaar.In dit geval gaat het om onze dochter.Ik heb altijd het gevoel gehad dat ze anders is als andere kinderen.Ik denk dat een moeder dat heel goed kan aanvoelen.Ik werk niet,ben dus de hele dag thuis.Onze dochter gaat 3 dag delen naar de PSZ.Ik heb haar altijd al drukker gevonden als andere kinderen.In de eerste instantie niet meteen aan ADHD gedacht.We zijn begonnen bij het buro om het daar aan te kaarten.Ze hadden inderdaad ook het idee dat ze drukker is als een gemiddeld kind.Hun hebben er voor gezorgd dat ze een dagdeel extra naar de PSZ kon.Misschien heeft ze meer afleiding nodig dan een gemiddeld kind.En kan ze daar meer haar energie kwijt.zodat ze thuis was rustiger is.Toen dat niet hielpze was thuis nog even druk als anders, hebben ze ons Video Home Training aan geboden.Dat hebben we gedaan,maar zijn er niet veel mee op geschoten,hebben er nauurlijk wl wat dingetjes uit kunnen halen..Nu heb ik op internet van alles gekeken en het was als of ik een klap in mijn gezicht kreeg,ik zat te janken achter mijn pc,wat een herkenning.Alles viel voor mij( en mijn man) op zijn plaats....kan alles wel opnoemen nu,maar dat is gewoon te veel.Ik kwam uit bij ADHD,ze voldoet helemaal aan dat beeld.Ik heb van alles gelezen en naar haar gekeken.Nou ben ik via de huisarts door verwezen naar een kinderarts.Daar zijn we inmiddels geweest,en nu krijg ik 09 Januari te horen of we mogen beginnen met een psycholoog.Maar dan zijn we er nog niet?Van sommige moeders hoor ik dat ze echt jaaaaaren bezig zijn.En hoor ik " je mag blij zijn dat je nu al begonnen bent met bijna 4 jaar ,als ze 8 jaar is dan ben je nog nergens" Nou vraag ik me af gaat het echt zo lang duren allemaal?Wat komt er allemaal bij kijken dan als je eenmaal in die molen zit?Wat kunnen we verwachten en wat gaan ze allemaal doen dan?Graag zou ik graag ervaring uit wisselen met mensen die dit allemaal al hebben gehad,of ook gaan doen.Zo wel positief als negatief natuurlijkHoop dat er mensen zijn die de moeite nemen om dit te lezen en te reageren,al vast bedankt in ieder geval.Groetjes Suske.bewerkt door moderator,
woensdag 17 januari 2007 om 18:28
Hoi Suske,
Erg he, die twijfels. Elke keer heb je wel een andere reden waarom je kind zich zo gedraagt. Als baby dacht ik dat mijn kind allergisch was, later zou het wel beter gaan als hij goed kon praten, als ik nou zijn gehoor laat testen, hij hoort vast slecht, gaat het beter. Als hij op een andere groep zou mogen op het Kinderdagverblijf dan zou.....etc etc. En dan ook nog eens de omstanders die ADHD maar een modeziekte vinden. Zelfs na de diagnose krijg ik nog steeds opmerkingen als: ach ja, tegenwoordig heeft elk druk kind ADHD.
En natuurlijk wil je als ouder niet dat je kind deze stoornis heeft, maar als het zo is, kun je er tenminste aan werken, en ben je er op tijd bij.
Ga in ieder geval niet aan jezelf twijfelen en laat het aan de kinderpsychiater over wat er met je dochter aan de hand is. Het hoeft natuurlijk geen ADHD te zijn, maar dan heb jij zekerheid!!!
Erg he, die twijfels. Elke keer heb je wel een andere reden waarom je kind zich zo gedraagt. Als baby dacht ik dat mijn kind allergisch was, later zou het wel beter gaan als hij goed kon praten, als ik nou zijn gehoor laat testen, hij hoort vast slecht, gaat het beter. Als hij op een andere groep zou mogen op het Kinderdagverblijf dan zou.....etc etc. En dan ook nog eens de omstanders die ADHD maar een modeziekte vinden. Zelfs na de diagnose krijg ik nog steeds opmerkingen als: ach ja, tegenwoordig heeft elk druk kind ADHD.
En natuurlijk wil je als ouder niet dat je kind deze stoornis heeft, maar als het zo is, kun je er tenminste aan werken, en ben je er op tijd bij.
Ga in ieder geval niet aan jezelf twijfelen en laat het aan de kinderpsychiater over wat er met je dochter aan de hand is. Het hoeft natuurlijk geen ADHD te zijn, maar dan heb jij zekerheid!!!
donderdag 18 januari 2007 om 19:03
Rary we gaan gewoon naar de kinderpsycholoog eens horen wat ze allemaal te zeggen hebben.
ik heb ook al vaker gehoord dat ze de diagnose eerder stellen bij 8 jaar.
het voordeel van ons is (misschien) dat we dan al in de molen hebben gezeten.
Wat is dan weer niet snap is dat ze die kinderen nog medicijnen geven als het niet meer nodig is.
is er niemand die daar op let dan want ik vind dit wel raar.
Cloet we gaan gewoon door,hoe dan ook.
Ik luister gewoon niet meer naar andere,in die zin,dat ze ons afraden zus en zo.
Wij moeten op de rit komen hoe dan ook.
Want ik merk dat onze dochter nu ook weer in haar broek gaat plassen.
We hebben doorvoor de sticker methode,dus die gaan we maar weer oppakken.
ik heb ook al vaker gehoord dat ze de diagnose eerder stellen bij 8 jaar.
het voordeel van ons is (misschien) dat we dan al in de molen hebben gezeten.
Wat is dan weer niet snap is dat ze die kinderen nog medicijnen geven als het niet meer nodig is.
is er niemand die daar op let dan want ik vind dit wel raar.
Cloet we gaan gewoon door,hoe dan ook.
Ik luister gewoon niet meer naar andere,in die zin,dat ze ons afraden zus en zo.
Wij moeten op de rit komen hoe dan ook.
Want ik merk dat onze dochter nu ook weer in haar broek gaat plassen.
We hebben doorvoor de sticker methode,dus die gaan we maar weer oppakken.
donderdag 18 januari 2007 om 21:09
Sorry gister geen tijd gehad om te reageren.
Suske, ik kan me voorstellen dat je meer wil weten of ze nu AD(H)D heeft of niet. Ik zou nu eerst de psycholoog maar afwachten, je weet nooit wat daar uitkomt.Ik begrijp het wel, ons vermoeden dat zoonlief ADD heeft is zo sterk, dat wij er bij wijze al vanuit gaan dat hij het heeft, terwijl er nog helemaal niets zeker is.
Gesprek met de juf was vrij emotioneel. Ze vertelde mij wat kenmerkend was voor zoonlief. Zoonlief is vorig jaar blijven zitten en moet snel door de orthepedagoog getest worden en een apart programma voor hem samengesteld worden, anders zou hij het volgend jaar weer niet redden. Hij is ontzettend traag en ontzettend snel afgeleid. Hij vertoont vaak een vermoeide indruk (dit kan te maken hebben met medicijnen die hij slikt). Hij maakt een indruk alsof bepaalde dingen in het leven hem te veel zijn, hij laat vaak zijn schouders hangen (we hebben het zelfs even over depressie bij kinderen), maar als hij iets ontzettend leuk vindt, geeft hij zich voor 200 %, daar hoort het schoolwerk helaas niet bij. In zijn schoolwerk zit geen vooruitgang (schrijven en lezen) Maar aan zijn intelligentie ligt het niet (dat is in ieder geval een opluchting om te horen)
Je weet het, maar je wilt gewoon horen dat het beter gaat.
Suske, ik kan me voorstellen dat je meer wil weten of ze nu AD(H)D heeft of niet. Ik zou nu eerst de psycholoog maar afwachten, je weet nooit wat daar uitkomt.Ik begrijp het wel, ons vermoeden dat zoonlief ADD heeft is zo sterk, dat wij er bij wijze al vanuit gaan dat hij het heeft, terwijl er nog helemaal niets zeker is.
Gesprek met de juf was vrij emotioneel. Ze vertelde mij wat kenmerkend was voor zoonlief. Zoonlief is vorig jaar blijven zitten en moet snel door de orthepedagoog getest worden en een apart programma voor hem samengesteld worden, anders zou hij het volgend jaar weer niet redden. Hij is ontzettend traag en ontzettend snel afgeleid. Hij vertoont vaak een vermoeide indruk (dit kan te maken hebben met medicijnen die hij slikt). Hij maakt een indruk alsof bepaalde dingen in het leven hem te veel zijn, hij laat vaak zijn schouders hangen (we hebben het zelfs even over depressie bij kinderen), maar als hij iets ontzettend leuk vindt, geeft hij zich voor 200 %, daar hoort het schoolwerk helaas niet bij. In zijn schoolwerk zit geen vooruitgang (schrijven en lezen) Maar aan zijn intelligentie ligt het niet (dat is in ieder geval een opluchting om te horen)
Je weet het, maar je wilt gewoon horen dat het beter gaat.
zondag 21 januari 2007 om 13:11
Hallo Suske
Ik wil je wel even mijn verhaal vertellen, misschien staan er al meer van dezelfde, maar ik heb niet alles nagelezen, alleen jouw bovenstukje.
Mijn zoon was ook gediagnosticeerd ADHD.
Hij was eerst naar de kinderarts geweest, toen naar de psycholoog voor diverse onderzoeken en toen kwam de diagnose ADHD.
Zelf ben ik toen lid geworden van Balans, landelijke oudervereniging, en later ben ik daar ook bestuurslid geworden, 8 jaar lang.
Maar wat hebben wij gedaan.........
Punt 1, onze zoon is nooit in therapie geweest, alleen medicatie, ritalin, later concerta.
Punt 2, wij zijn zelf in therapie gegaan, wij zijn gaan leren hoe om te gaan met een kind met ADHD.
Wij zijn diegenen die het meest betrokken zijn, en wij hadden de handgrepen nodig.
Op het speciale onderwijs kreeg hij begeleiding in de klas en sova-training, en wij (mijn man en ik) gingen iedere week naar een psycho-therapeut.
Het heeft natuurlijk wel wat energie gekost, maar ik denk dat we juist gehandeld hebben.
We gingen naar de psycho-therapeut voor de begeleiding van onze zoon, maar hij adviseerde ons om zelf "de specialist" te worden, omdat wij, de ouders, toch het meeste met onze zoon te maken hadden.
Dus hij maakte ons "de specialist", maar wel met dien verstande dat we in eerste instantie ook OUDERS zouden zijn !!
En het is gelukt, we hebben een keigeweldige zoon die al jaren van de medicatie is, hij is een vrolijke puber volgt een MBO-opleiding, heeft een keileuke vriendengroep, gaat lekker uit, heeft een leuke bijbaan, dus al met al, ik kan me niets beters wensen.
Maar nogmaals, we hebben er veel tijd en energie in moeten steken, maar we weten voor wie we het deden, ons eigen kind, en daar doe je toch alles voor, niet dan.
Ik wens je heel veel succes in jullie zoektocht naar wat het beste is voor jullie kinderen.
En waarom kinderen, de broertjes en zusjes mag je noooit vergeten in de begeleiding, want vaak worden zij vergeten met alle gevolgen van dien.
Groetjes, Sjaantje.
Ik wil je wel even mijn verhaal vertellen, misschien staan er al meer van dezelfde, maar ik heb niet alles nagelezen, alleen jouw bovenstukje.
Mijn zoon was ook gediagnosticeerd ADHD.
Hij was eerst naar de kinderarts geweest, toen naar de psycholoog voor diverse onderzoeken en toen kwam de diagnose ADHD.
Zelf ben ik toen lid geworden van Balans, landelijke oudervereniging, en later ben ik daar ook bestuurslid geworden, 8 jaar lang.
Maar wat hebben wij gedaan.........
Punt 1, onze zoon is nooit in therapie geweest, alleen medicatie, ritalin, later concerta.
Punt 2, wij zijn zelf in therapie gegaan, wij zijn gaan leren hoe om te gaan met een kind met ADHD.
Wij zijn diegenen die het meest betrokken zijn, en wij hadden de handgrepen nodig.
Op het speciale onderwijs kreeg hij begeleiding in de klas en sova-training, en wij (mijn man en ik) gingen iedere week naar een psycho-therapeut.
Het heeft natuurlijk wel wat energie gekost, maar ik denk dat we juist gehandeld hebben.
We gingen naar de psycho-therapeut voor de begeleiding van onze zoon, maar hij adviseerde ons om zelf "de specialist" te worden, omdat wij, de ouders, toch het meeste met onze zoon te maken hadden.
Dus hij maakte ons "de specialist", maar wel met dien verstande dat we in eerste instantie ook OUDERS zouden zijn !!
En het is gelukt, we hebben een keigeweldige zoon die al jaren van de medicatie is, hij is een vrolijke puber volgt een MBO-opleiding, heeft een keileuke vriendengroep, gaat lekker uit, heeft een leuke bijbaan, dus al met al, ik kan me niets beters wensen.
Maar nogmaals, we hebben er veel tijd en energie in moeten steken, maar we weten voor wie we het deden, ons eigen kind, en daar doe je toch alles voor, niet dan.
Ik wens je heel veel succes in jullie zoektocht naar wat het beste is voor jullie kinderen.
En waarom kinderen, de broertjes en zusjes mag je noooit vergeten in de begeleiding, want vaak worden zij vergeten met alle gevolgen van dien.
Groetjes, Sjaantje.
zondag 21 januari 2007 om 14:44
Hoi Sjaante,
Wat een goed, positief verhaal. Ik ben blij te horen dat het ook goed kan gaan. Je moet alleen wel net de mazzel hebben goede begeleiding te vinden. Daar doen wij ook erg onze best voor. Het probleem is dat de kennis bij diverse instanties niet goed gekoppeld is. De een weet niet wat de ander doet.
Maar de weg die jullie hebben gevolgd, klinkt goed. Fijn dat jullie kind goed terecht is gekomen.
Groetjes, Cloet
Wat een goed, positief verhaal. Ik ben blij te horen dat het ook goed kan gaan. Je moet alleen wel net de mazzel hebben goede begeleiding te vinden. Daar doen wij ook erg onze best voor. Het probleem is dat de kennis bij diverse instanties niet goed gekoppeld is. De een weet niet wat de ander doet.
Maar de weg die jullie hebben gevolgd, klinkt goed. Fijn dat jullie kind goed terecht is gekomen.
Groetjes, Cloet
maandag 22 januari 2007 om 09:28
Goede morgen allemaal.
Sannyboy wat lekker dat je Donderdag al naar de kinderarts kan zeg.
Ben heel benieuwd hoe het afloopt allemaal.
Sjaantje wow wat een positief verhaal zeg.
Ik sta te klapperen met mijn oren.
Het is eigenlijk helemaal wat wij willen zoals jij het op schrijft.
Dat wij als ouders leren om te gaan met onze dochter.
Want WIJ moeten haar begeleiden in deze wereld.
Dat red ze natuurlijk nog niet zelf.
Ben heel blij te horen dat het goed gaat met jullie zoon.
Daar teken ik ook voor.
Hier verder nog geen nieuws.
Het is nu 13 dagen terug dat we door gestuurd zijn,maar we hebben nog niks gehoord.
Als ik vrijdag nog niks weet dan ga ik even bellen hoe of wat.
Ik weet wel dat geduld een schone zaak is,maar wij willen ook verder.
Dus ik trek dan de stoute schoenen aan,en bel gewoon.
Ik wil onze dochter wel even een pluim geven.
We waren gister op verjaardag en ze heeft zich echt voorbeeldig gedragen.
Ze was zo super lief en lekker aan het spelen met andere kinderen.
Dat ik gewoon niet wist wat ik zag.
Maar vandaag mag ik het dan weer ontgelden,maar dat idee had ik gister al,dus daar heb ik me een beetje op ingesteld.
Van de week een heel goed gesprek gehad met een vriendin van mij.
Alles maar dan ook echt alles verteld over mijn zelf.
Over mijn kindertijd jeugd en nu.
Maar dat was wel heel moeilijk,ik kwam ook echt tot de conclusie dat het grootste gedeelte het zelfde is als onze dochter.
Dat ik mezelf er ECHT wel in herken.
Maar ik ga in de eerste plaat voor haar,en dan voor me zelf.
Ik ben 30 en kan er goed mee leven,en mij man tot op zekere hoogte ook,maar zij is 3 en heb nog heel wat te gaan.
Groetjes
Sannyboy wat lekker dat je Donderdag al naar de kinderarts kan zeg.
Ben heel benieuwd hoe het afloopt allemaal.
Sjaantje wow wat een positief verhaal zeg.
Ik sta te klapperen met mijn oren.
Het is eigenlijk helemaal wat wij willen zoals jij het op schrijft.
Dat wij als ouders leren om te gaan met onze dochter.
Want WIJ moeten haar begeleiden in deze wereld.
Dat red ze natuurlijk nog niet zelf.
Ben heel blij te horen dat het goed gaat met jullie zoon.
Daar teken ik ook voor.
Hier verder nog geen nieuws.
Het is nu 13 dagen terug dat we door gestuurd zijn,maar we hebben nog niks gehoord.
Als ik vrijdag nog niks weet dan ga ik even bellen hoe of wat.
Ik weet wel dat geduld een schone zaak is,maar wij willen ook verder.
Dus ik trek dan de stoute schoenen aan,en bel gewoon.
Ik wil onze dochter wel even een pluim geven.
We waren gister op verjaardag en ze heeft zich echt voorbeeldig gedragen.
Ze was zo super lief en lekker aan het spelen met andere kinderen.
Dat ik gewoon niet wist wat ik zag.
Maar vandaag mag ik het dan weer ontgelden,maar dat idee had ik gister al,dus daar heb ik me een beetje op ingesteld.
Van de week een heel goed gesprek gehad met een vriendin van mij.
Alles maar dan ook echt alles verteld over mijn zelf.
Over mijn kindertijd jeugd en nu.
Maar dat was wel heel moeilijk,ik kwam ook echt tot de conclusie dat het grootste gedeelte het zelfde is als onze dochter.
Dat ik mezelf er ECHT wel in herken.
Maar ik ga in de eerste plaat voor haar,en dan voor me zelf.
Ik ben 30 en kan er goed mee leven,en mij man tot op zekere hoogte ook,maar zij is 3 en heb nog heel wat te gaan.
Groetjes
maandag 22 januari 2007 om 18:31
Hoi Suske,
Ik herkende mezelf ook in mijn zoon en heb me dus laten testen. Ik
blijk ook ADHD (vooral aandachtstekort) te hebben, gelukkig in een
milde versie.
Ik kan mijn zoontje geen structuur bieden als ik het al niet eens voor mezelf kan.
En Sannyboy, ik ben benieuwd hoe het donderdag gaat. In ieder geval veel sterkte!
Cloet
Ik herkende mezelf ook in mijn zoon en heb me dus laten testen. Ik
blijk ook ADHD (vooral aandachtstekort) te hebben, gelukkig in een
milde versie.
Ik kan mijn zoontje geen structuur bieden als ik het al niet eens voor mezelf kan.
En Sannyboy, ik ben benieuwd hoe het donderdag gaat. In ieder geval veel sterkte!
Cloet
maandag 22 januari 2007 om 20:47
Cloet,ik denk dat het bij ons daarom ook spaak loopt.
We hebben allebei het zelfde karakter/driftigheid noem het maar op.
En ik denk gewoon dat met die driftigheid en die andere buien dat het gewoon erg botst.
Ik zou mij zelf ook wel willen laten testen,maar ik heb eigenlijk geen idee hoe of waar?
Ik kan moeilijk ook naar de kinderarts gaan....hihihi.
Daarom is mijn hoop eigenlijk op de kinderarts van onze dochter gevestigd.
Mocht zei dan vragen"denkt U dat het erfelijk is" of iets in die trant,dat ik er dan op in speel dat ik een hele grote vermoeden heb dat het bij mij vandaan komt.
En dat zei me dan wel weer verder kan helpen.....of ben ik nu naief?
Maar hoe doe jij dat dan?
Heb je voor je zelf ook begeleiding dan?
Kan me voorstellen dat het bij jullie dan ook botst?
Of kun je je zelf (thuis) weg cijferen.
Want dat is iets wat mij thuis dus niet lukt,in een andere omgeving wel.
Dan ben ik een voorbeeldig iemand,maar je moet me thuis niet mee maken,om het maar even heel zwart te zeggen.
We hebben allebei het zelfde karakter/driftigheid noem het maar op.
En ik denk gewoon dat met die driftigheid en die andere buien dat het gewoon erg botst.
Ik zou mij zelf ook wel willen laten testen,maar ik heb eigenlijk geen idee hoe of waar?
Ik kan moeilijk ook naar de kinderarts gaan....hihihi.
Daarom is mijn hoop eigenlijk op de kinderarts van onze dochter gevestigd.
Mocht zei dan vragen"denkt U dat het erfelijk is" of iets in die trant,dat ik er dan op in speel dat ik een hele grote vermoeden heb dat het bij mij vandaan komt.
En dat zei me dan wel weer verder kan helpen.....of ben ik nu naief?
Maar hoe doe jij dat dan?
Heb je voor je zelf ook begeleiding dan?
Kan me voorstellen dat het bij jullie dan ook botst?
Of kun je je zelf (thuis) weg cijferen.
Want dat is iets wat mij thuis dus niet lukt,in een andere omgeving wel.
Dan ben ik een voorbeeldig iemand,maar je moet me thuis niet mee maken,om het maar even heel zwart te zeggen.
dinsdag 23 januari 2007 om 16:04
Hoi Hoi,
Wel mee gelezen maar geen reactie gegeven, ik had helaas andere dingen (lichamelijk) aan mijn hoofd,maar nu gaat het beter en krijg ik weer zin om te antwoorden.
De kinderrevalidatiearts belde gisteren op, dat mijn oudste zoals het er nu uit ziet( n.a.v. een school onderzoek en een iqtest) geen ADD heeft.
Sommige dingen waar hij zich goed moest concentreren, had hij hij heel goed gedaan en andere totaal niet.
Hij gaat nu schrijfles en physioterapie krijgen en dan gaan we verder kijken.
Suske, en ook de andere heel veel succes en sterkte en een dikke*;
Wel mee gelezen maar geen reactie gegeven, ik had helaas andere dingen (lichamelijk) aan mijn hoofd,maar nu gaat het beter en krijg ik weer zin om te antwoorden.
De kinderrevalidatiearts belde gisteren op, dat mijn oudste zoals het er nu uit ziet( n.a.v. een school onderzoek en een iqtest) geen ADD heeft.
Sommige dingen waar hij zich goed moest concentreren, had hij hij heel goed gedaan en andere totaal niet.
Hij gaat nu schrijfles en physioterapie krijgen en dan gaan we verder kijken.
Suske, en ook de andere heel veel succes en sterkte en een dikke*;
dinsdag 23 januari 2007 om 18:24
quote:
Cloet,ik denk dat het bij ons daarom ook spaak loopt.
We hebben allebei het zelfde karakter/driftigheid noem het maar op.
En ik denk gewoon dat met die driftigheid en die andere buien dat het gewoon erg botst.
Ik zou mij zelf ook wel willen laten testen,maar ik heb eigenlijk geen idee hoe of waar?
Ik kan moeilijk ook naar de kinderarts gaan....hihihi.
Daarom is mijn hoop eigenlijk op de kinderarts van onze dochter gevestigd.
Mocht zei dan vragen"denkt U dat het erfelijk is" of iets in die trant,dat ik er dan op in speel dat ik een hele grote vermoeden heb dat het bij mij vandaan komt.
En dat zei me dan wel weer verder kan helpen.....of ben ik nu naief?
Maar hoe doe jij dat dan?
Heb je voor je zelf ook begeleiding dan?
Kan me voorstellen dat het bij jullie dan ook botst?
Of kun je je zelf (thuis) weg cijferen.
Want dat is iets wat mij thuis dus niet lukt,in een andere omgeving wel.
Dan ben ik een voorbeeldig iemand,maar je moet me thuis niet mee maken,om het maar even heel zwart te zeggen.
Hoi Suske,
Ik zou eerst het onderzoek van je dochter afwachten, wie weet wat daar uitkomt. Als het ADHD blijkt te zijn krijg je daarna waarschijnlijk ouderbegeleiding. Tijdens zo'n gesprek heb ik aangegeven dat ik het allemaal wel erg herkenbaar vond. Zo ben ik via een doorverwijzing van de huisarts bij een psychiater (voor volwassenen
) terechtgekomen, ook bij het Riagg. De diagnose was binnen een week gemaakt.
Gelukkig bots ik niet met mijn zoontje, vooral omdat ik weet dat hij er niets aan kan doen. Het moet er gewoon uit. En bij hem speelt ook nog PDD-Nos. Misschien heeft mijn oudste ook wel ADHD, maar zij ondervindt nergens last van, dus ik laat haar niet testen. Met haar bots ik wel, die kan ook zo ontzettend eigenwijs zijn (ligt misschien ook aan de leeftijd hoor hahaha)
Cloet,ik denk dat het bij ons daarom ook spaak loopt.
We hebben allebei het zelfde karakter/driftigheid noem het maar op.
En ik denk gewoon dat met die driftigheid en die andere buien dat het gewoon erg botst.
Ik zou mij zelf ook wel willen laten testen,maar ik heb eigenlijk geen idee hoe of waar?
Ik kan moeilijk ook naar de kinderarts gaan....hihihi.
Daarom is mijn hoop eigenlijk op de kinderarts van onze dochter gevestigd.
Mocht zei dan vragen"denkt U dat het erfelijk is" of iets in die trant,dat ik er dan op in speel dat ik een hele grote vermoeden heb dat het bij mij vandaan komt.
En dat zei me dan wel weer verder kan helpen.....of ben ik nu naief?
Maar hoe doe jij dat dan?
Heb je voor je zelf ook begeleiding dan?
Kan me voorstellen dat het bij jullie dan ook botst?
Of kun je je zelf (thuis) weg cijferen.
Want dat is iets wat mij thuis dus niet lukt,in een andere omgeving wel.
Dan ben ik een voorbeeldig iemand,maar je moet me thuis niet mee maken,om het maar even heel zwart te zeggen.
Hoi Suske,
Ik zou eerst het onderzoek van je dochter afwachten, wie weet wat daar uitkomt. Als het ADHD blijkt te zijn krijg je daarna waarschijnlijk ouderbegeleiding. Tijdens zo'n gesprek heb ik aangegeven dat ik het allemaal wel erg herkenbaar vond. Zo ben ik via een doorverwijzing van de huisarts bij een psychiater (voor volwassenen
) terechtgekomen, ook bij het Riagg. De diagnose was binnen een week gemaakt.Gelukkig bots ik niet met mijn zoontje, vooral omdat ik weet dat hij er niets aan kan doen. Het moet er gewoon uit. En bij hem speelt ook nog PDD-Nos. Misschien heeft mijn oudste ook wel ADHD, maar zij ondervindt nergens last van, dus ik laat haar niet testen. Met haar bots ik wel, die kan ook zo ontzettend eigenwijs zijn (ligt misschien ook aan de leeftijd hoor hahaha)
woensdag 24 januari 2007 om 09:25
Zo ik geloof dat er hier nu schot in zit van 2 kanten. Morgen mag ik naar de kinderarts voor het broekplassen, maar aangezien de kinderarts zelf al een keer AD(H)D in zijn mond genomen heeft zal ik hem daar even over aan zijn staart trekken, zeker nu de IB-er (zonder dit van de kinderarts te weten) ook een vermoeden heeft richting ADD.
Maar aan de kant van school zit er ook eindelijk schot in de zaak. De IB-er en de juf hebben 5 februari een gesprek met de orthopedagoog, dan kan het balletje daar ook eindelijk gaan rollen.
Dat herkennen van bepaalde dingen van zoonlief, dat hebben zowel manlief als ik (allebei andere dingen; ik broekplassen, altijd druk in mijn hoofd, snel afgeleid, manlief; dyslectisch en een zeer slecht motoriek en ook snel afgeleid etc). Dus waarschijnlijk hebben wij ook een lichte tik meegekregen en heeft hij het van ons (dat kan niet missen, haha). Maar met ons is het gelukkig allemaal goed gekomen, hahaha.
Maar aan de kant van school zit er ook eindelijk schot in de zaak. De IB-er en de juf hebben 5 februari een gesprek met de orthopedagoog, dan kan het balletje daar ook eindelijk gaan rollen.
Dat herkennen van bepaalde dingen van zoonlief, dat hebben zowel manlief als ik (allebei andere dingen; ik broekplassen, altijd druk in mijn hoofd, snel afgeleid, manlief; dyslectisch en een zeer slecht motoriek en ook snel afgeleid etc). Dus waarschijnlijk hebben wij ook een lichte tik meegekregen en heeft hij het van ons (dat kan niet missen, haha). Maar met ons is het gelukkig allemaal goed gekomen, hahaha.
woensdag 24 januari 2007 om 14:36
Sannyboy kom vanavond nog wel even buurten,maar moest even reageren op jou stukje.
Wat lekker zeg,dat er schot in zit,zowel op school als bij de kinderarts.
Ik hoop morgen voor jullie groen licht dat ze er wat mee gaan doen.
Inderdaad aankaarten hoor,als de kinderarts er toch al over begonen is ooit.
Wat lekker zeg,dat er schot in zit,zowel op school als bij de kinderarts.
Ik hoop morgen voor jullie groen licht dat ze er wat mee gaan doen.
Inderdaad aankaarten hoor,als de kinderarts er toch al over begonen is ooit.
donderdag 25 januari 2007 om 12:50
Ik stond binnen 10 minuten weer buiten met een verwijzing naar de ADHD-poli. (we hadden ook nog zijn broekplassen besproken, dat duurde langer dat het ADHD-verhaal!) Vanmiddag even bellen voor een afspraak. Ik was alleen zo stom om het tegen de IB-er te vertellen, nu wil hij bepaalde testen niet laten doen, omdat ze dat daar al doen. Toch maar even vragen als de de poli bel.
donderdag 25 januari 2007 om 16:15
Sabbyboy even een brutale vraag.
Is jullie zoon wel zindelijk geweest?
De reden dat ik dat vraag is omdat onze dochter ook in haar broek plast.
Maar bij haar is het volgens ons,na een blaas ontsteking ontstaan.
Maar 5 schone onderbroeken op 1 dag is niets.
We waren dus begonnen met de sticker methode.
Toen ging het heel goed,dachten we,maar we zijn weer bij af.
En ik snap er helemaal niks van.
Aan de ene kant denk ik dat het een wissel werking is,tussen haar en mij.
Maar aan de andere kant denk ik het ook weer niet,dat ze gewoon de tijd niet neemt.
Want ze heeft het ook als ik er niet bij ben.
En ze zegt zelf iedere keer "mama ik kan er niks aan doen"
Moeilijk moeilijk moelijk allemaal,we beginnen maar weer met de sticker methode
Heb net ook gebeld met het ziekenhuis.
Die mevrouw zou het voor me uit zoeken,en ik zou vandaag of morgen weer terug gebeld worden.
We wachten maar weer af.
We lekker voor jullie dat jullie mogen beginnen.
De eerste afspraak is gemaakt ondertussen?
Maar wel raar dat die begeleider zo reageert zeg.
Hij zou juist blij moeten zijn.
Nou we spreken elkaar weer.
Is jullie zoon wel zindelijk geweest?
De reden dat ik dat vraag is omdat onze dochter ook in haar broek plast.
Maar bij haar is het volgens ons,na een blaas ontsteking ontstaan.
Maar 5 schone onderbroeken op 1 dag is niets.
We waren dus begonnen met de sticker methode.
Toen ging het heel goed,dachten we,maar we zijn weer bij af.
En ik snap er helemaal niks van.
Aan de ene kant denk ik dat het een wissel werking is,tussen haar en mij.
Maar aan de andere kant denk ik het ook weer niet,dat ze gewoon de tijd niet neemt.
Want ze heeft het ook als ik er niet bij ben.
En ze zegt zelf iedere keer "mama ik kan er niks aan doen"
Moeilijk moeilijk moelijk allemaal,we beginnen maar weer met de sticker methode
Heb net ook gebeld met het ziekenhuis.
Die mevrouw zou het voor me uit zoeken,en ik zou vandaag of morgen weer terug gebeld worden.
We wachten maar weer af.
We lekker voor jullie dat jullie mogen beginnen.
De eerste afspraak is gemaakt ondertussen?
Maar wel raar dat die begeleider zo reageert zeg.
Hij zou juist blij moeten zijn.
Nou we spreken elkaar weer.
donderdag 25 januari 2007 om 16:39
Hoi Suske,
Zoonlief is misschien een half jaar droog geweest. Maar wat jij beschrijft is heel herkenbaar. Hij laat ook regelmatig wat druppelen zonder dat hij er erg in heeft.
De afspraak is nog niet gemaakt, dat verloopt niet zo soepeltjes als het door verwezen worden
Ik wacht nu dus ook weer op een telefoontje van de assitente van de kinderarts.
Zoonlief is misschien een half jaar droog geweest. Maar wat jij beschrijft is heel herkenbaar. Hij laat ook regelmatig wat druppelen zonder dat hij er erg in heeft.
De afspraak is nog niet gemaakt, dat verloopt niet zo soepeltjes als het door verwezen worden
Ik wacht nu dus ook weer op een telefoontje van de assitente van de kinderarts.
vrijdag 26 januari 2007 om 10:53
hallo
Ik heb een (stief) zoon van 5 met adhd. Zijn moeder is psygiatrisch patient en zodoende woont hij fulltime bij ons. Sinds zijn 3e zijn we al bezig met hulp voor hem te krijgen. En nu gaat het er eindelijk op lijken dat het gaat gebeuren. Hij is in gescheven bij een adhd poli. En sinds de herfst vakantie gaat hij naar speciaal onderwijs.
Van de week had ik zijn juf aan de telefoon en hoorde dat hij de heftigste uit de klas is
. Dat was even schrikken.
Ook hij heeft problemen met zindelijkheid. Hij IS het wel, maar doet het vaak niet.. Hij plast zeer regelmatig in zijn bed. In zijn broek. En sinds deze week poept hij ineens weer in zijn broek :?. Ik heb met hem gepraat en hij geeft aan dat hij het wel weet dat het niet kan, maar toch doet omdat hij geen zin heeft om naar de wc te gaan. Dat vind ie namelijk niet leuk.
Ik moet verder met het hh (huishouden) maar ik kom zeker bi jjullie terug !
groetjes
borodini.
(ik heb trouwens een zoon, de oudste dus met adhd. Dan een dochter van 4 en een zoontje van 6 maanden, ben zelf 28 jaar en werk niet maar ben thuis, zo dan weten jullie alvast wat over mij )
Ik heb een (stief) zoon van 5 met adhd. Zijn moeder is psygiatrisch patient en zodoende woont hij fulltime bij ons. Sinds zijn 3e zijn we al bezig met hulp voor hem te krijgen. En nu gaat het er eindelijk op lijken dat het gaat gebeuren. Hij is in gescheven bij een adhd poli. En sinds de herfst vakantie gaat hij naar speciaal onderwijs.
Van de week had ik zijn juf aan de telefoon en hoorde dat hij de heftigste uit de klas is
. Dat was even schrikken. Ook hij heeft problemen met zindelijkheid. Hij IS het wel, maar doet het vaak niet.. Hij plast zeer regelmatig in zijn bed. In zijn broek. En sinds deze week poept hij ineens weer in zijn broek :?. Ik heb met hem gepraat en hij geeft aan dat hij het wel weet dat het niet kan, maar toch doet omdat hij geen zin heeft om naar de wc te gaan. Dat vind ie namelijk niet leuk
. Ik moet verder met het hh (huishouden) maar ik kom zeker bi jjullie terug !
groetjes
borodini.
(ik heb trouwens een zoon, de oudste dus met adhd. Dan een dochter van 4 en een zoontje van 6 maanden, ben zelf 28 jaar en werk niet maar ben thuis, zo dan weten jullie alvast wat over mij )
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
vrijdag 26 januari 2007 om 13:00
Hoi Borodini,
Dat begrijp ik nou niet he. Je zou toch zeggen omdat moeders psychiatrisch patient is, dat ze dan eerder luisteren naar signalen van een kind. Blijkbaar werkt dit niet zo. Hoe lang is hij al bij jullie??
Wij zitten er aan te twijfelen of we onze zoon op speciaal onderwijs doen, maar waarschijnlijk kom je daar niet zomaar terecht. Wij zijn van mening dat hij beter werkt in kleinere groepjes, met meer aandacht. (Manlief heeft ook op speciaal onderwijs gezeten). Mijn buurvrouw is IB-er op een andere school, ik zal haar van de week eens naar vragen hoe of wat, voordat we dit uberhaupt aankaarten op school.
Dat begrijp ik nou niet he. Je zou toch zeggen omdat moeders psychiatrisch patient is, dat ze dan eerder luisteren naar signalen van een kind. Blijkbaar werkt dit niet zo. Hoe lang is hij al bij jullie??
Wij zitten er aan te twijfelen of we onze zoon op speciaal onderwijs doen, maar waarschijnlijk kom je daar niet zomaar terecht. Wij zijn van mening dat hij beter werkt in kleinere groepjes, met meer aandacht. (Manlief heeft ook op speciaal onderwijs gezeten). Mijn buurvrouw is IB-er op een andere school, ik zal haar van de week eens naar vragen hoe of wat, voordat we dit uberhaupt aankaarten op school.
vrijdag 26 januari 2007 om 14:07
haai
er zijn wel meer dingen die ik niet begrijp. Moeder is borderline/schitsofreen. En heeft in haar buien meerdere malen geprobeerd om zoon om het leven te brengen, ook mijn partner heeft ze een paar keer geprobeerd om te brengen. Toen zoon (A) 3 was is hij uit huis geplaatst, tegelijkertijd ging vader (mijn vriend dus) scheiden en leerden wij elkaar kennen. Toen we hem na een half jaar terug kregen werd hij onder toezicht gesteld bij jeugdzorg. Op ons eigen verzoek omdat we merkten dat er het eea "niet klopte" met hem. En om zeker te zijn dat hij niet meer bij zijn moeder kan gaan wonen (veiligheid) Nu zijn er instanties bezig te kijken of ze hem toch bij moeder kunnen laten wonen of deels laten wonen. En dat snap ik dus niet. De feiten liegen er niet om Meerdere malen geprobeerd hem te vermoorden enz. En wat wordt er gezegd, tjsa, het is en blijft zijn moeder..... En nou is het niet zo dat we niet willen dat er helemaal geen contakt is, maar wel onder toezicht en begeleiding.
We zijn via jeugdzorg bij het speciaal onderwijs terecht gekomen, maar volgens mij kan je het ook via je huisarts proberen. Ws moet je kindje eerst door een psyg of een orthopedagoog onder zocht worden. Ook dat kan je via je huisarts regelen.
Succes ermee.
Vaak zijn kleine groepen, weinig prikkels en veel aandacht een stuk beter voor dit soort kindjes.
groetjes
borodini.
er zijn wel meer dingen die ik niet begrijp. Moeder is borderline/schitsofreen. En heeft in haar buien meerdere malen geprobeerd om zoon om het leven te brengen, ook mijn partner heeft ze een paar keer geprobeerd om te brengen. Toen zoon (A) 3 was is hij uit huis geplaatst, tegelijkertijd ging vader (mijn vriend dus) scheiden en leerden wij elkaar kennen. Toen we hem na een half jaar terug kregen werd hij onder toezicht gesteld bij jeugdzorg. Op ons eigen verzoek omdat we merkten dat er het eea "niet klopte" met hem. En om zeker te zijn dat hij niet meer bij zijn moeder kan gaan wonen (veiligheid) Nu zijn er instanties bezig te kijken of ze hem toch bij moeder kunnen laten wonen of deels laten wonen. En dat snap ik dus niet. De feiten liegen er niet om Meerdere malen geprobeerd hem te vermoorden enz. En wat wordt er gezegd, tjsa, het is en blijft zijn moeder..... En nou is het niet zo dat we niet willen dat er helemaal geen contakt is, maar wel onder toezicht en begeleiding.
We zijn via jeugdzorg bij het speciaal onderwijs terecht gekomen, maar volgens mij kan je het ook via je huisarts proberen. Ws moet je kindje eerst door een psyg of een orthopedagoog onder zocht worden. Ook dat kan je via je huisarts regelen.
Succes ermee.
Vaak zijn kleine groepen, weinig prikkels en veel aandacht een stuk beter voor dit soort kindjes.
groetjes
borodini.
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
vrijdag 26 januari 2007 om 15:08
quote:
haai
er zijn wel meer dingen die ik niet begrijp. Moeder is borderline/schitsofreen. En heeft in haar buien meerdere malen geprobeerd om zoon om het leven te brengen, ook mijn partner heeft ze een paar keer geprobeerd om te brengen. Toen zoon (A) 3 was is hij uit huis geplaatst, tegelijkertijd ging vader (mijn vriend dus) scheiden en leerden wij elkaar kennen. Toen we hem na een half jaar terug kregen werd hij onder toezicht gesteld bij jeugdzorg. Op ons eigen verzoek omdat we merkten dat er het eea "niet klopte" met hem. En om zeker te zijn dat hij niet meer bij zijn moeder kan gaan wonen (veiligheid) Nu zijn er instanties bezig te kijken of ze hem toch bij moeder kunnen laten wonen of deels laten wonen. En dat snap ik dus niet. De feiten liegen er niet om Meerdere malen geprobeerd hem te vermoorden enz. En wat wordt er gezegd, tjsa, het is en blijft zijn moeder..... En nou is het niet zo dat we niet willen dat er helemaal geen contakt is, maar wel onder toezicht en begeleiding.
Ja dat begrijp ik ook niet, zo zijn de laatste tijd al een aantal kinderen om het leven gebracht door moeders, naar de veiligheid van het kind wordt niet gekeken.
We gaan ons eerst maar eens verdiepen in het speciaal onderwijs voordat we stappen gaan ondernemen.
haai
er zijn wel meer dingen die ik niet begrijp. Moeder is borderline/schitsofreen. En heeft in haar buien meerdere malen geprobeerd om zoon om het leven te brengen, ook mijn partner heeft ze een paar keer geprobeerd om te brengen. Toen zoon (A) 3 was is hij uit huis geplaatst, tegelijkertijd ging vader (mijn vriend dus) scheiden en leerden wij elkaar kennen. Toen we hem na een half jaar terug kregen werd hij onder toezicht gesteld bij jeugdzorg. Op ons eigen verzoek omdat we merkten dat er het eea "niet klopte" met hem. En om zeker te zijn dat hij niet meer bij zijn moeder kan gaan wonen (veiligheid) Nu zijn er instanties bezig te kijken of ze hem toch bij moeder kunnen laten wonen of deels laten wonen. En dat snap ik dus niet. De feiten liegen er niet om Meerdere malen geprobeerd hem te vermoorden enz. En wat wordt er gezegd, tjsa, het is en blijft zijn moeder..... En nou is het niet zo dat we niet willen dat er helemaal geen contakt is, maar wel onder toezicht en begeleiding.
Ja dat begrijp ik ook niet, zo zijn de laatste tijd al een aantal kinderen om het leven gebracht door moeders, naar de veiligheid van het kind wordt niet gekeken.
We gaan ons eerst maar eens verdiepen in het speciaal onderwijs voordat we stappen gaan ondernemen.
zondag 28 januari 2007 om 10:24
zondag 28 januari 2007 om 13:37
He Suske,
Dat is toch nog onverwachts snel.
Ik ben ook wat wijzer van mijn afspraak. Ik moet nl. wachten tot ik opgeroepen word. En werd met verteld: U moet niet verwachten dat dat op korte termijn is, want ze werken daar niet zo snel. Ik krijg in ieder geval eerst een stapel formulieren die ingevuld moeten worden. Nou ja, er wordt in ieder geval aan gewerkt zullen we maar zeggen.
Groetjes,
Sannyboy
Dat is toch nog onverwachts snel.
Ik ben ook wat wijzer van mijn afspraak. Ik moet nl. wachten tot ik opgeroepen word. En werd met verteld: U moet niet verwachten dat dat op korte termijn is, want ze werken daar niet zo snel. Ik krijg in ieder geval eerst een stapel formulieren die ingevuld moeten worden. Nou ja, er wordt in ieder geval aan gewerkt zullen we maar zeggen.
Groetjes,
Sannyboy
dinsdag 30 januari 2007 om 09:33
Wat een heftig verhaal zeg Borodini.
Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik moet schrijven.
Ik kan me de gedachten wel voorstellen,dat je denkt"nu uit mijn ogen want ik die je wat",maar dat je het dan ook echt probeert,dat is gewoon verschrikkelijk.
En helemaal dat ze nog gaan kijken om hem terug te plaatsen bij de moeder,heb er gewoon geen woorden voor.
En je vriend,kan die het niet aan vechten of iets?
Je ziet maar weer ik heb er helemaal geen verstand van.
Ik heb dus van de week zelf even gebeld met de kinderafdeling.
Ze zou het een en ander uit zoeken en ze zouden me terug bellen.
Ik had een beetje het gevoel dat het niet ging gebeuren.
Maar vrijdagmiddag rond 16.30 uur belde ze toch nog.
De balie medewerkster had het verkeerd gezegd.
Die zei tegen mij"U hoort binnen twee weken wat,en binnen drie maanden is de eerste oproep"
Maar dat blijkt helemaal niet zo te zijn.
Ja als ze tegen mij zeggen we bellen binnen 14 dagen dan ga ik er ook vanuit dat dat zo is.
Dus vandaar dat ik ook terug belde,maar je krijgt gewoon binnen 3 maanden een oproep.
Het is wel lekker dat ik zelf nog even gebeld heb,nu kan ik dus volgende week vrijdag al heen.
Mijn man moet ook mee,maar ik neem onze zoon ook gewoon mee.
Kan ze meteen het hele gezin ontmoeten.
Ik ben alleen wel heel benieuwd hoe het allemaal gaat.
Ik kan bijna niet wachten,maar goed nog anderhalve week te gaan.
Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik moet schrijven.
Ik kan me de gedachten wel voorstellen,dat je denkt"nu uit mijn ogen want ik die je wat",maar dat je het dan ook echt probeert,dat is gewoon verschrikkelijk.
En helemaal dat ze nog gaan kijken om hem terug te plaatsen bij de moeder,heb er gewoon geen woorden voor.
En je vriend,kan die het niet aan vechten of iets?
Je ziet maar weer ik heb er helemaal geen verstand van.
Ik heb dus van de week zelf even gebeld met de kinderafdeling.
Ze zou het een en ander uit zoeken en ze zouden me terug bellen.
Ik had een beetje het gevoel dat het niet ging gebeuren.
Maar vrijdagmiddag rond 16.30 uur belde ze toch nog.
De balie medewerkster had het verkeerd gezegd.
Die zei tegen mij"U hoort binnen twee weken wat,en binnen drie maanden is de eerste oproep"
Maar dat blijkt helemaal niet zo te zijn.
Ja als ze tegen mij zeggen we bellen binnen 14 dagen dan ga ik er ook vanuit dat dat zo is.
Dus vandaar dat ik ook terug belde,maar je krijgt gewoon binnen 3 maanden een oproep.
Het is wel lekker dat ik zelf nog even gebeld heb,nu kan ik dus volgende week vrijdag al heen.
Mijn man moet ook mee,maar ik neem onze zoon ook gewoon mee.
Kan ze meteen het hele gezin ontmoeten.
Ik ben alleen wel heel benieuwd hoe het allemaal gaat.
Ik kan bijna niet wachten,maar goed nog anderhalve week te gaan.
