Gezondheid
alle pijlers
Dementerende moeder vermist bij de dagbesteding.
woensdag 12 oktober 2022 om 16:56
Mijn moeder heeft dementie en ze zit in de fase dat ze niet meer alleen over straat mag. Want gezien haar cognitieve vermogen stapt ze gewoon bij iemand in de auto of ze verdwaald. Op advies van mijn casemanager ging ze 2x pw naar de dagbesteding. Ik maak haar dan klaar en dan belt de chauffeur dat hij er over 10 minuten is en dan draag ik of een ander familielid haar over aan de chauffeur en dit gaat ook zo bij thuiskomst. So far so good.
Rond de klok van 15.00 wordt ze thuisgebracht. Nu ben ik vorige week gebeld rond 15.30 door een medewerkster van de DB met de mededeling dat mijn moeder sinds 14.00 vermist was. De regel luidt dat er altijd minimaal 2 medewerkers op de groep moeten staan, op die dag stond er maar een, die ene medewerkster is naar eigen zeggen even weggelopen ( 5 minuten) en toen ze terug kwam was mijn moeder weg. Zonder jas door de regen. Ze hebben eerst in en om het gebouw gezocht en op gegeven moment moesten ze met de billen bloot en de familie inlichten. Op hoge poten ben ik naar die DB toe gegaan en ik kon echt niet meer normaal doen. De politie was niet ingelicht, camerabeelden waren niet bekeken, kortom een chaos maar van mijn moeder ontbrak elk spoor. En ik kan mij de woorden van Peter R. de Vries nog een keer herrineren, naarmate de tijd verstrijkt wordt de kans kleiner dat je iemand terug vind dus we waren laaiend. Uiteindelijk rond 19u kreeg mijn oom een telefoontje van een kennis, die kennis stapte uit de tram en zag mijn moeder die in diezelfde tram wilde stappen want ze was op weg naar huis. En het was deze kennis die mijn moeder staande heeft gehouden omdat ze het raar vond dat mijn moeder zonder jas rondliep. Zodoende hebben we haar gevonden. Het is dus allemaal met een sisser afgelopen, maar het zweet breekt mij nog uit als ik denk aan wat er had kunnen gebeuren. Ik weet niet wat ik met dit verhaal wil. Misschien een bevestiging dat wat er gebeurd is echt niet door de beugel kan en dat er in dr zorg nog heel veel winst valt te behalen.
En misschien is er iemand die iets soortgelijks heeft meegemaakt?
Rond de klok van 15.00 wordt ze thuisgebracht. Nu ben ik vorige week gebeld rond 15.30 door een medewerkster van de DB met de mededeling dat mijn moeder sinds 14.00 vermist was. De regel luidt dat er altijd minimaal 2 medewerkers op de groep moeten staan, op die dag stond er maar een, die ene medewerkster is naar eigen zeggen even weggelopen ( 5 minuten) en toen ze terug kwam was mijn moeder weg. Zonder jas door de regen. Ze hebben eerst in en om het gebouw gezocht en op gegeven moment moesten ze met de billen bloot en de familie inlichten. Op hoge poten ben ik naar die DB toe gegaan en ik kon echt niet meer normaal doen. De politie was niet ingelicht, camerabeelden waren niet bekeken, kortom een chaos maar van mijn moeder ontbrak elk spoor. En ik kan mij de woorden van Peter R. de Vries nog een keer herrineren, naarmate de tijd verstrijkt wordt de kans kleiner dat je iemand terug vind dus we waren laaiend. Uiteindelijk rond 19u kreeg mijn oom een telefoontje van een kennis, die kennis stapte uit de tram en zag mijn moeder die in diezelfde tram wilde stappen want ze was op weg naar huis. En het was deze kennis die mijn moeder staande heeft gehouden omdat ze het raar vond dat mijn moeder zonder jas rondliep. Zodoende hebben we haar gevonden. Het is dus allemaal met een sisser afgelopen, maar het zweet breekt mij nog uit als ik denk aan wat er had kunnen gebeuren. Ik weet niet wat ik met dit verhaal wil. Misschien een bevestiging dat wat er gebeurd is echt niet door de beugel kan en dat er in dr zorg nog heel veel winst valt te behalen.
En misschien is er iemand die iets soortgelijks heeft meegemaakt?
Uiteindelijk kiest iedereen voor zichzelf
donderdag 13 oktober 2022 om 08:19
donderdag 13 oktober 2022 om 08:20
navyblue schreef: ↑13-10-2022 08:10Ik vind het een beetje vreemd dat het personeelstekort wordt aangehaald als reden om niet al te boos te worden. Ja, de zorg is een zeer zwaar vak, maar dit is fout gegaan. Erken die fout, accepteer de boosheid en kijk waar je beter op kunt letten. Dat je ‘m zelf ook kneep doet daar niets aan af.
Ik werk niet in de zorg. Ik werk in de zakelijke dienstverlening waar de standaard heel hoog is. Ook wij hebben vaak teveel werk voor te weinig mensen. Bij deadlines werkt iedereen vaak tot diep in de nacht door. Gaat er iets fout, dan heeft de klant of externe partij absoluut geen boodschap aan allerlei (legitieme) oorzaken en redenen achter de schermen. Wij zouden dat ook nooit op die manier benoemen, dat is iets voor ons om intern naar te kijken. Naar klant toe kijken we wat we kunnen doen om de fout te herstellen of compenseren. En reken maar dat klanten goed kwaad kunnen worden.
Waar ik in dit verhaal het meest over zou vallen is niet dat moeder weg heeft kunnen lopen, maar de procedure bij vermissing. Waarom wordt familie niet ingelicht op het moment dat duidelijk wordt dat iemand het terrein heeft verlaten? Ook als het om 5 minuten gaat. Vind je haar weer, dan is het bericht: “gevonden!” ook zo gestuurd.
Wil je de zorg nu echt vergelijken met de zakelijke dienstverlenging? Voor jou gaat het een keer om doorwerken tot in de nacht. In de zorg is altijd werk, kun je iedere dag twee diensten per persoon draaien.
Zoals ik het lees heeft deze instelling de ene aanwezige benoemd als uitleg, niet als iets om zich achter te verschuilen. Als een collega zich die dag ziek meldt en er is niemand anders beschikbaar kun je ook niet a la minute zeggen dat er dus geen opvang is die dag. Dat kun je de clienten niet aandoen.
Iedere vijf minuten vermissing melden bij de familie lijkt me vrij ondoenlijk bij deze doelgroep. Die ene medewerker moet zoeken, en ondertussen de rest van de groep in de gaten houden, en geen tijd verspillen aan telefoontjes zodat er nog iemand kan weglopen. De meeste weglopers zijn heel snel weer terug.
Coffee is never my cup of tea
donderdag 13 oktober 2022 om 08:27
Ik wil de zorg niet vergelijken, ik benoem het juist om te zeggen dat ik uit een heel andere tak van sport kom. Maar incasseren en erkennen dat de ander boos is, is meestal de makkelijkste manier om de boel te de-escaleren.Marianneke schreef: ↑13-10-2022 08:20Wil je de zorg nu echt vergelijken met de zakelijke dienstverlenging? Voor jou gaat het een keer om doorwerken tot in de nacht. In de zorg is altijd werk, kun je iedere dag twee diensten per persoon draaien.
Zoals ik het lees heeft deze instelling de ene aanwezige benoemd als uitleg, niet als iets om zich achter te verschuilen. Als een collega zich die dag ziek meldt en er is niemand anders beschikbaar kun je ook niet a la minute zeggen dat er dus geen opvang is die dag. Dat kun je de clienten niet aandoen.
Iedere vijf minuten vermissing melden bij de familie lijkt me vrij ondoenlijk bij deze doelgroep. Die ene medewerker moet zoeken, en ondertussen de rest van de groep in de gaten houden, en geen tijd verspillen aan telefoontjes zodat er nog iemand kan weglopen. De meeste weglopers zijn heel snel weer terug.
Overigens draaien wij ook allemaal steevast veel en veel meer dan de 40 per week van ons contract. Dat is niet een keertje.
Het lijkt me dat als er werkelijk iedere 5 minuten iemand het terrein verlaat, dat dan toch wel iets te gemakkelijk gaat? Dat is dan inderdaad wel veel gedoe.
donderdag 13 oktober 2022 om 09:30
Je zegt dat je zakelijke dienstverlening niet vergelijkt met de zorg, maar begint vervolgens over 40+ werkuren waardoor het anders over komt. Een uur lang 5 tot 10 dementerende ouderen verzorgen is echt op geen enkele manier te vergelijken met een uur op kantoor.navyblue schreef: ↑13-10-2022 08:27Ik wil de zorg niet vergelijken, ik benoem het juist om te zeggen dat ik uit een heel andere tak van sport kom. Maar incasseren en erkennen dat de ander boos is, is meestal de makkelijkste manier om de boel te de-escaleren.
Overigens draaien wij ook allemaal steevast veel en veel meer dan de 40 per week van ons contract. Dat is niet een keertje.
Het lijkt me dat als er werkelijk iedere 5 minuten iemand het terrein verlaat, dat dan toch wel iets te gemakkelijk gaat? Dat is dan inderdaad wel veel gedoe.
Er kan al prima zeker een kwartier voorbij zijn voordat iemand wordt vermist. Dementerende ouderen blijven nou eenmaal niet op een stoel zitten en deuren mogen niet op slot. Wanneer de begeleider ontdekt dat iemand weg is, is de eerste reactie kijken waar diegene is (de meeste zijn gewoon naar het toilet of de gang). Echt efficiënt zoeken is er niet bij als je ondertussen ook moet voorkomen dat die andere 9 de benen nemen. Dus voordat je doorhebt dat iemand echt van het terrein is (deze doelgroep verstopt zich soms ook) ben je zomaar een uur verder. Ik vermoed dus dat ze familie al hebben gebeld zodra ze het wisten.
donderdag 13 oktober 2022 om 09:41
Ik bedoel alleen te zeggen, de druk ligt niet alleen in de zorg hoog. En natuurlijk is het werk in de zorg veel zwaarder en is het simpelweg onmogelijk dezelfde uren te draaien die je in het bedrijfsleven draait. Dat is ook mijn punt niet. Ik bedoel gewoon dat de partij aan wie je de dienst verleent daar los van staat.sophiax schreef: ↑13-10-2022 09:30Je zegt dat je zakelijke dienstverlening niet vergelijkt met de zorg, maar begint vervolgens over 40+ werkuren waardoor het anders over komt. Een uur lang 5 tot 10 dementerende ouderen verzorgen is echt op geen enkele manier te vergelijken met een uur op kantoor.
Er kan al prima zeker een kwartier voorbij zijn voordat iemand wordt vermist. Dementerende ouderen blijven nou eenmaal niet op een stoel zitten en deuren mogen niet op slot. Wanneer de begeleider ontdekt dat iemand weg is, is de eerste reactie kijken waar diegene is (de meeste zijn gewoon naar het toilet of de gang). Echt efficiënt zoeken is er niet bij als je ondertussen ook moet voorkomen dat die andere 9 de benen nemen. Dus voordat je doorhebt dat iemand echt van het terrein is (deze doelgroep verstopt zich soms ook) ben je zomaar een uur verder. Ik vermoed dus dat ze familie al hebben gebeld zodra ze het wisten.
Wat betreft de vermissing, ik heb het over het moment dat men zich realiseert dat iemand daadwerkelijk niet meer op het terrein is. Dus nadat je al op wc en in verstophoekjes hebt gezocht. Natuurlijk is er dan al tijd zijn verstreken. Maar goed, als dat niet haalbaar is, dan kan het niet. Dan neem ik dat van je aan.
donderdag 13 oktober 2022 om 09:49
Mijn schoonmoeder heeft een ketting hiervan: https://www.lifewatcher.nlMiskotto schreef: ↑12-10-2022 19:26Ik hoorde inderdaad over leefcirkels waarbij er wordt gekeken wie wat nog kan en wie niet. Ik had al gekeken voor een tracker maar ik zag alleen van die apple dingen. Ik heb wel labels in haar blousen gestreken met onze telefoonnummers en briefjes in haar tas. Maar tracker die volgt nog.
Voor haar is het vanwege de valdetectie, maar er zit ook GPS op waardoor je kunt zien waar ze op dat moment is. Ik kan me voorstellen dat voor jouw moeder een horloge-achtig iets beter werkt omdat een ketting zo afgedaan of verloren is.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
donderdag 13 oktober 2022 om 11:05
Dat is het moment om familie te informeren, helemaal eens. Volgens mij is dat ook gebeurd. Vaak heeft de instelling ook een protocol wanneer de politie wordt geïnformeerd. Dit laatste betekent overigens niet dat de politie actief gaat zoeken, maar dat ze weten wie het is mochten ze een melding krijgen. Ik denk dat je er vanuit mag gaan dat er dagelijks honderden mensen met dementie korte of langere tijd vermist zijn. Dat het voor TO een heel heftige ervaring is doet daar niks aan af en dat geldt ook voor de begeleiders die zich verantwoordelijk voelen voor hun cliënten. De verwachting dat de begeleider niet alleen op zoek gaat naar de missende cliënt en de familie informeert, maar bijvoorbeeld ook camerabeelden bekijkt en de politie belt is niet realistisch. Diezelfde begeleider moet namelijk ook nog steeds voor de 9 overgebleven cliënten zorgen.navyblue schreef: ↑13-10-2022 09:41
Wat betreft de vermissing, ik heb het over het moment dat men zich realiseert dat iemand daadwerkelijk niet meer op het terrein is. Dus nadat je al op wc en in verstophoekjes hebt gezocht. Natuurlijk is er dan al tijd zijn verstreken. Maar goed, als dat niet haalbaar is, dan kan het niet. Dan neem ik dat van je aan.
donderdag 13 oktober 2022 om 11:15
Eens, die verwachting is zeker niet reëel. Ik heb het puur over de communicatie.sophiax schreef: ↑13-10-2022 11:05Dat is het moment om familie te informeren, helemaal eens. Volgens mij is dat ook gebeurd. Vaak heeft de instelling ook een protocol wanneer de politie wordt geïnformeerd. Dit laatste betekent overigens niet dat de politie actief gaat zoeken, maar dat ze weten wie het is mochten ze een melding krijgen. Ik denk dat je er vanuit mag gaan dat er dagelijks honderden mensen met dementie korte of langere tijd vermist zijn. Dat het voor TO een heel heftige ervaring is doet daar niks aan af en dat geldt ook voor de begeleiders die zich verantwoordelijk voelen voor hun cliënten. De verwachting dat de begeleider niet alleen op zoek gaat naar de missende cliënt en de familie informeert, maar bijvoorbeeld ook camerabeelden bekijkt en de politie belt is niet realistisch. Diezelfde begeleider moet namelijk ook nog steeds voor de 9 overgebleven cliënten zorgen.
donderdag 13 oktober 2022 om 11:40
navyblue schreef: ↑13-10-2022 08:27Ik wil de zorg niet vergelijken, ik benoem het juist om te zeggen dat ik uit een heel andere tak van sport kom. Maar incasseren en erkennen dat de ander boos is, is meestal de makkelijkste manier om de boel te de-escaleren.
Overigens draaien wij ook allemaal steevast veel en veel meer dan de 40 per week van ons contract. Dat is niet een keertje.
Het lijkt me dat als er werkelijk iedere 5 minuten iemand het terrein verlaat, dat dan toch wel iets te gemakkelijk gaat? Dat is dan inderdaad wel veel gedoe.
Dat klopt en dat zal de begeleiding ongetwijfeld wel doen.
Maar dit soort fouten ontstaan, doordat het in andere lagen binnen de zorg mis gaat.
Want de begeleiding kan er niks aan doen dat de wet zo in elkaar zit dat ze een demente oudere niet zo maar op mag sluiten.
En de begeleiding kan er niks aan doen dat er enorme tekorten zijn in de zorg. Sterker nog: ze rennen de benen uit het lijf.
Maar ze krijgen het wel direct op hun bordje als er een keer als gevolg hiervan wat mis gaat. En dat is misschien logisch, want ze zijn het eerste aanspreekpunt van familie, maar wel heel frustrerend en regelmatig niet terecht.
.
donderdag 13 oktober 2022 om 13:33
aikidoka schreef: ↑13-10-2022 08:12Heeft je moeder nu nog last van wat er gebeurd is? Heeft je moeder het überhaupt als vervelend ervaren? Zij was op weg naar huis in haar beleving. Alle nare dingen die hadden kunnen gebeuren zitten in jouw hoofd, je moeder heeft daar geen last van. Dus je bent nu vooral bezig met jezelf. Dat mag, maar haal die 2 dingen uit elkaar, jouw angsten en haar beleving.
Mijn moeder had alleen een stevige griep te pakken omdat ze zonder jas door de regen liep. Voor de rest had ze er geen last van, maar ik vind dat geen rechtvaardiging voor het feit dat ze uren alleen over straat liep. Kinderen hebben vaal ook nergens last van, maar als ouder zie je het gevaar gelukkig wel en het lijkt mij dat je je kind dus wilt beschermen en dat wil ik ook met mijn moeder.
Uiteindelijk kiest iedereen voor zichzelf
donderdag 13 oktober 2022 om 13:50
Van door de regen lopen krijg je geen griep.Miskotto schreef: ↑13-10-2022 13:33[/i]
Mijn moeder had alleen een stevige griep te pakken omdat ze zonder jas door de regen liep. Voor de rest had ze er geen last van, maar ik vind dat geen rechtvaardiging voor het feit dat ze uren alleen over straat liep. Kinderen hebben vaal ook nergens last van, maar als ouder zie je het gevaar gelukkig wel en het lijkt mij dat je je kind dus wilt beschermen en dat wil ik ook met mijn moeder.
Maar blijven hangen in je boosheid: wat levert je dat nou op joh? Behalve een k**gevoel?
donderdag 13 oktober 2022 om 13:59
Wat een nare, angstaanjagende ervaring.
Ik heb zelf een keer iets soortgelijks meegemaakt met iemand die van een gesloten afdeling naar buiten werd gelaten (geen foutje dus, maar een bewuste keuze) voor een wandelingetje. Die kwam dus niet meer terug en we werden uren later pas gebeld. Politie heeft diegene uiteindelijk op een gevaarlijke plek aangetroffen en teruggebracht. Afschuwelijk.
Ik heb zelf een keer iets soortgelijks meegemaakt met iemand die van een gesloten afdeling naar buiten werd gelaten (geen foutje dus, maar een bewuste keuze) voor een wandelingetje. Die kwam dus niet meer terug en we werden uren later pas gebeld. Politie heeft diegene uiteindelijk op een gevaarlijke plek aangetroffen en teruggebracht. Afschuwelijk.
donderdag 13 oktober 2022 om 14:14
Jij snapt het!! Ik heb een zakelijke overeenkomst afgesloten met deze zorginstelling. Mijn moeder gaat naar de DB en in ruil daarvoor ontvangen zij geld. Als ik niet betaal dan ben ik in gebreke en dan is er niemand die daar emphatie voor opbrengt. Maar van mij wordt er verwacht dat ik dit maar gewoon vind want ja ach ze hebben het zo druk. Op die bewuste dag was ik in gesprek met de LG, mijn vraag was of de camerabeelden al bekeken waren toen werd er een collega bijgehaald en die gaf aan dat het team die toestemming moet geven om die camerabeelden vrij te geven allang niet meer bestond. Dat kreeg die LG op dat moment even te horen waar ik bij stond. En ondertussen tikte de klok verder.navyblue schreef: ↑13-10-2022 08:10Ik vind het een beetje vreemd dat het personeelstekort wordt aangehaald als reden om niet al te boos te worden. Ja, de zorg is een zeer zwaar vak, maar dit is fout gegaan. Erken die fout, accepteer de boosheid en kijk waar je beter op kunt letten. Dat je ‘m zelf ook kneep doet daar niets aan af.
Ik werk niet in de zorg. Ik werk in de zakelijke dienstverlening waar de standaard heel hoog is. Ook wij hebben vaak teveel werk voor te weinig mensen. Bij deadlines werkt iedereen vaak tot diep in de nacht door. Gaat er iets fout, dan heeft de klant of externe partij absoluut geen boodschap aan allerlei (legitieme) oorzaken en redenen achter de schermen. Wij zouden dat ook nooit op die manier benoemen, dat is iets voor ons om intern naar te kijken. Naar klant toe kijken we wat we kunnen doen om de fout te herstellen of compenseren. En reken maar dat klanten goed kwaad kunnen worden.
Waar ik in dit verhaal het meest over zou vallen is niet dat moeder weg heeft kunnen lopen, maar de procedure bij vermissing. Waarom wordt familie niet ingelicht op het moment dat duidelijk wordt dat iemand het terrein heeft verlaten? Ook als het om 5 minuten gaat. Vind je haar weer, dan is het bericht: “gevonden!” ook zo gestuurd.
Ik heb in ieder geval een dijk van een klacht ingediend ( op advies van die LG zelf) en een gesprek met die medewerkster, de LG de manager daarboven mijn casemanager en ik volgt nog. Noem mij harteloos, overspannen of wat dan ook, maar er bestaat nu eenmaal een klachtenregelement en daar maak ik gebruik van. En ik ben niet voornemens om daar herrie te gaan schoppen maar er zijn wel vragen waar ik mee zit.
Uiteindelijk kiest iedereen voor zichzelf
vrijdag 14 oktober 2022 om 09:17
TO, Het gaat echt niet goed met je he? Nul begrip, compassie, behalve voor je demente moeder. De rest kan stikken. Nou goed van je hoor. Goede dochter. Er wordt je meerdere malen uitgelegd dat dit geen zin heeft, maar dat jullie samen kunnen zoeken naar oplossingen waardoor dit niet of minder vaak kan gebeuren. Echt waar heb jij last van? Je moeder heeft er geen last van hoor. Griep krijg je ook niet van regen. Hooguit verkoudheid.
Ook het gedeelte over de procedure bij vermissing. Ze hebben je toch gebeld? Maar eerst even de rest van de bewoners veilig stellen, en zoeken op de gebruikelijke plekken. Misschien moet je je moeder dan maar in huis nemen, met alle deuren op slot. Want, zoals je ook al meerdere keren is uitgelegd, dat mag zo'n instelling dus niet. Wet middelen en maatregelen. Bleh. Bizar dat dat niet mag in zulke situaties, of als familie daarom verzoekt. Maar ja, dat is de wet. Wij zeiden als familie ook bij demente vader in verpleeghuis. Doe zijn kamer op slot. Maar dat mocht niet en omdat de afdeling niet berekend was op zware dementie werden wij geacht 's avonds en 's nachts op te passen als hij wakker was. Heb wel wat beters te doen.
Ook het gedeelte over de procedure bij vermissing. Ze hebben je toch gebeld? Maar eerst even de rest van de bewoners veilig stellen, en zoeken op de gebruikelijke plekken. Misschien moet je je moeder dan maar in huis nemen, met alle deuren op slot. Want, zoals je ook al meerdere keren is uitgelegd, dat mag zo'n instelling dus niet. Wet middelen en maatregelen. Bleh. Bizar dat dat niet mag in zulke situaties, of als familie daarom verzoekt. Maar ja, dat is de wet. Wij zeiden als familie ook bij demente vader in verpleeghuis. Doe zijn kamer op slot. Maar dat mocht niet en omdat de afdeling niet berekend was op zware dementie werden wij geacht 's avonds en 's nachts op te passen als hij wakker was. Heb wel wat beters te doen.
buffie wijzigde dit bericht op 14-10-2022 09:50
0.09% gewijzigd
Klaar mee
vrijdag 14 oktober 2022 om 09:43
je moeder kreeg griep zei je. Dat komt niet van regen. Maar weet je zeker dat het geen blaasontsteking was? Ouderen/ dementerenden voelen dat vaak niet, maar als je de tekenen herkent zie je het wel. Mijn moeder werd agressief, schoonmoeder van vriendin kreeg opeens meer energie, en die ging zo ongeveer op een holletje door de gangen. Misschien was jouw moeder ook energieker dan anders, en deed ze iets wat ze normaal niet zou doen.
en dit is niet om het personeel vrij te spreken, maar wel iets waar je aan moet denken, en in de gaten kunt houden
en dit is niet om het personeel vrij te spreken, maar wel iets waar je aan moet denken, en in de gaten kunt houden
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
vrijdag 14 oktober 2022 om 16:07
Met mij gaat het nu even niet goed , maar dat komt door de corona die ik nu heb. Maar voor de rest gaat het prima. Compassie en begrip heb ik inderdaad niet en weet je zelfs de LG heeft aangegeven dat er ee grove fout is gemaakt. Dus waarom voel jij je geroepen om het voor die zorginstelling op te nemen??Buffie schreef: ↑14-10-2022 09:17TO, Het gaat echt niet goed met je he? Nul begrip, compassie, behalve voor je demente moeder. De rest kan stikken. Nou goed van je hoor. Goede dochter. Er wordt je meerdere malen uitgelegd dat dit geen zin heeft, maar dat jullie samen kunnen zoeken naar oplossingen waardoor dit niet of minder vaak kan gebeuren. Echt waar heb jij last van? Je moeder heeft er geen last van hoor. Griep krijg je ook niet van regen. Hooguit verkoudheid.
Ook het gedeelte over de procedure bij vermissing. Ze hebben je toch gebeld? Maar eerst even de rest van de bewoners veilig stellen, en zoeken op de gebruikelijke plekken. Misschien moet je je moeder dan maar in huis nemen, met alle deuren op slot. Want, zoals je ook al meerdere keren is uitgelegd, dat mag zo'n instelling dus niet. Wet middelen en maatregelen. Bleh. Bizar dat dat niet mag in zulke situaties, of als familie daarom verzoekt. Maar ja, dat is de wet. Wij zeiden als familie ook bij demente vader in verpleeghuis. Doe zijn kamer op slot. Maar dat mocht niet en omdat de afdeling niet berekend was op zware dementie werden wij geacht 's avonds en 's nachts op te passen als hij wakker was. Heb wel wat beters te doen.
De volgende stap is gewoon een gesprek wat er gaat plaatsvinden en vanaf daar gaan we kijken hoe verder.
Ik heb toch nergens aangegeven dat ik het gesprek inga met de bedoeling oorlog te voeren?? Maar er gaat wel een gesprek komen ( hier drong voor de LG op aan) en ik sta ervoor open.
En ik ben ook niet voornemens om met het vingertje te gaan zwaaien, maar ik mag toch zeker wel mijm zegje doen?? Of moet ik uit compassie, medelijden mezelf dan maar wegcijferen???
Dat denk ik niet. Het wordt gewoon een normaal gesprek waarin beide partijen hun zegje mogen doen en aangezien ik ook betrokkene ben mag ik ook iets zeggen.
Uiteindelijk kiest iedereen voor zichzelf
vrijdag 14 oktober 2022 om 16:11
Ik vind het onzin dat je niet boos zou mogen zijn, puur omdat er een tekort aan personeel is, of omdat mensen er met de beste bedoelingen werken. Dat zijn voor mij twee losstaande dingen.
Je had iedereen van de zomer op Schiphol moeten zien, met die rijen. Iedereen laaiend. En als je koffer per ongeluk weg was helemaal. Is ook niemands schuld. Mag je toch wel boos zijn.
Je had iedereen van de zomer op Schiphol moeten zien, met die rijen. Iedereen laaiend. En als je koffer per ongeluk weg was helemaal. Is ook niemands schuld. Mag je toch wel boos zijn.
vrijdag 14 oktober 2022 om 18:15
Heb je het over jezelf? Sta jij dan ook medewerkers de huid vol te schelden terwijl zij er niks aan kunnen doen?navyblue schreef: ↑14-10-2022 16:11Ik vind het onzin dat je niet boos zou mogen zijn, puur omdat er een tekort aan personeel is, of omdat mensen er met de beste bedoelingen werken. Dat zijn voor mij twee losstaande dingen.
Je had iedereen van de zomer op Schiphol moeten zien, met die rijen. Iedereen laaiend. En als je koffer per ongeluk weg was helemaal. Is ook niemands schuld. Mag je toch wel boos zijn.
zondag 16 oktober 2022 om 08:01
Wat schrik je je dan helemaal lens he? Je moeder die zo kwetsbaar is. Alle scenario’s die door je hoofd gaan. Gelukkig is het met een sisser afgelopen.
Dergelijke telefoontjes heb ik meerdere malen gekregen van de dagbesteding. En dan waren daar altijd minstens twee betaalde krachten plus twee vrijwilligers aanwezig. Maar mijn moeder was verbazend snel en had zo haar manieren om toch buiten te komen. Later in het verzorgingshuis idem dito. Ze deed zich voor als bezoeker, ze forceerde de deuren van de afdeling of ze kondigde aan te gaan en dan mochten ze haar niet tegenhouden.
De keren dat ik mijn moeder heb moeten zoeken staan me nog helder voor de geest. Soms vond ik haar na een kwartier (terwijl ze vanuit de dagbesteding ook druk aan het zoeken waren). Soms was het een zoektocht van uren en hielpen buurtbewoners mee, want Burgernet. Soms zag ik in de verte een groepje mensen midden op straat bij een politiewagen en was ik bang dat ze aangereden was. Rennen, het zou toch niet…. Meerdere malen trof ik haar dan aan, dikke pret hebbend met de agenten. Andere keren sloeg ze wild om zich heen omdat ze niet naar de gevangenis wilde.
Soms kwam ik haar tegen, arm in arm met een onbekende die haar terugbracht naar het verzorgingshuis. Soms hoorde ik haar schreeuwen. Soms zag ik haar als stipje, de kleur van haar jas, een doorgaande weg oversteken vanuit de bosjes, terwijl van beide kanten de auto’s op haar af denderden.
De keer dat ze ‘s avonds via een industrieterrein en donkere landweggetjes uiteindelijk ergens bij een sloot belandde, waar ze gelukkig op tijd gevonden werd. Die keer dat de accu van mijn telefoon leeg was, ik uren had gezocht en ze uiteindelijk al lang en breed zelf weer teruggekomen was in het verzorgingshuis. Die keer dat ze door een grote kerel geslagen werd omdat zij beweerde dat ze in zijn huis woonde.
Ik ben vaak ontzettend kwaad geweest. Niet op mensen (nou ja, op die grote kerel dan) maar wel op haar ziekte. Op die stomme oneerlijke gruwelijke kutziekte die ervoor zorgde dat ze steeds weg wilde. Door die ziekte kwam ze telkens in gevaar. Niet door de mensen die allemaal hun stinkende best deden om haar te beschermen.
Dergelijke telefoontjes heb ik meerdere malen gekregen van de dagbesteding. En dan waren daar altijd minstens twee betaalde krachten plus twee vrijwilligers aanwezig. Maar mijn moeder was verbazend snel en had zo haar manieren om toch buiten te komen. Later in het verzorgingshuis idem dito. Ze deed zich voor als bezoeker, ze forceerde de deuren van de afdeling of ze kondigde aan te gaan en dan mochten ze haar niet tegenhouden.
De keren dat ik mijn moeder heb moeten zoeken staan me nog helder voor de geest. Soms vond ik haar na een kwartier (terwijl ze vanuit de dagbesteding ook druk aan het zoeken waren). Soms was het een zoektocht van uren en hielpen buurtbewoners mee, want Burgernet. Soms zag ik in de verte een groepje mensen midden op straat bij een politiewagen en was ik bang dat ze aangereden was. Rennen, het zou toch niet…. Meerdere malen trof ik haar dan aan, dikke pret hebbend met de agenten. Andere keren sloeg ze wild om zich heen omdat ze niet naar de gevangenis wilde.
Soms kwam ik haar tegen, arm in arm met een onbekende die haar terugbracht naar het verzorgingshuis. Soms hoorde ik haar schreeuwen. Soms zag ik haar als stipje, de kleur van haar jas, een doorgaande weg oversteken vanuit de bosjes, terwijl van beide kanten de auto’s op haar af denderden.
De keer dat ze ‘s avonds via een industrieterrein en donkere landweggetjes uiteindelijk ergens bij een sloot belandde, waar ze gelukkig op tijd gevonden werd. Die keer dat de accu van mijn telefoon leeg was, ik uren had gezocht en ze uiteindelijk al lang en breed zelf weer teruggekomen was in het verzorgingshuis. Die keer dat ze door een grote kerel geslagen werd omdat zij beweerde dat ze in zijn huis woonde.
Ik ben vaak ontzettend kwaad geweest. Niet op mensen (nou ja, op die grote kerel dan) maar wel op haar ziekte. Op die stomme oneerlijke gruwelijke kutziekte die ervoor zorgde dat ze steeds weg wilde. Door die ziekte kwam ze telkens in gevaar. Niet door de mensen die allemaal hun stinkende best deden om haar te beschermen.
zondag 16 oktober 2022 om 08:06
zondag 16 oktober 2022 om 08:08
Nee, ik heb nog nooit iemand de huid vol gescholden. Ik lees dat hier ook niet? Maar je mag je wel uitspreken.
Dat niemand ergens iets aan zou kunnen doen en dat nooit iets iemands schuld is, is natuurlijk onzin. Als je geen capaciteit hebt moet je je verantwoordelijkheid daar op aanpassen. Gaat niet om de individuele persoon, maar om beleid.
zondag 16 oktober 2022 om 08:38
Tjonge!TanteTruus schreef: ↑16-10-2022 08:01Wat schrik je je dan helemaal lens he? Je moeder die zo kwetsbaar is. Alle scenario’s die door je hoofd gaan. Gelukkig is het met een sisser afgelopen.
Dergelijke telefoontjes heb ik meerdere malen gekregen van de dagbesteding. En dan waren daar altijd minstens twee betaalde krachten plus twee vrijwilligers aanwezig. Maar mijn moeder was verbazend snel en had zo haar manieren om toch buiten te komen. Later in het verzorgingshuis idem dito. Ze deed zich voor als bezoeker, ze forceerde de deuren van de afdeling of ze kondigde aan te gaan en dan mochten ze haar niet tegenhouden.
De keren dat ik mijn moeder heb moeten zoeken staan me nog helder voor de geest. Soms vond ik haar na een kwartier (terwijl ze vanuit de dagbesteding ook druk aan het zoeken waren). Soms was het een zoektocht van uren en hielpen buurtbewoners mee, want Burgernet. Soms zag ik in de verte een groepje mensen midden op straat bij een politiewagen en was ik bang dat ze aangereden was. Rennen, het zou toch niet…. Meerdere malen trof ik haar dan aan, dikke pret hebbend met de agenten. Andere keren sloeg ze wild om zich heen omdat ze niet naar de gevangenis wilde.
Soms kwam ik haar tegen, arm in arm met een onbekende die haar terugbracht naar het verzorgingshuis. Soms hoorde ik haar schreeuwen. Soms zag ik haar als stipje, de kleur van haar jas, een doorgaande weg oversteken vanuit de bosjes, terwijl van beide kanten de auto’s op haar af denderden.
De keer dat ze ‘s avonds via een industrieterrein en donkere landweggetjes uiteindelijk ergens bij een sloot belandde, waar ze gelukkig op tijd gevonden werd. Die keer dat de accu van mijn telefoon leeg was, ik uren had gezocht en ze uiteindelijk al lang en breed zelf weer teruggekomen was in het verzorgingshuis. Die keer dat ze door een grote kerel geslagen werd omdat zij beweerde dat ze in zijn huis woonde.
Ik ben vaak ontzettend kwaad geweest. Niet op mensen (nou ja, op die grote kerel dan) maar wel op haar ziekte. Op die stomme oneerlijke gruwelijke kutziekte die ervoor zorgde dat ze steeds weg wilde. Door die ziekte kwam ze telkens in gevaar. Niet door de mensen die allemaal hun stinkende best deden om haar te beschermen.
Lijkt me ook erg moeilijk hoor.
Hatsjikideee...
zondag 16 oktober 2022 om 08:40
Omdat 1+1 nog altijd 2 is en je van regen geen griep krijgt omdat het een virus is?
Omdat het blijkbaar niet in jullie opgekomen is dat er sprake zou kunnen zijn van Corona is het zomaar mogelijk dat er zorgmedewerkers besmet zijn en er sprake is van extra uitval.
Fijn dat je niet meteen in gesprek gaat maar je wacht tot de ergstste emotie een beetje gezakt is.
Ik denk dat het goed is dat er af en toe eens zaken opnieuw op een rijtje gezet moeten worden. Zoals die videobeelden die gemaakt worden maar blijkbaar niemand die toestemming mag geven ze vrij te geven. Het kan niet zo zijn dat die taal gewoon vervallen is, dat hadden ze moeten weten en een oplossing voor moeten bedenken.
Maar ik heb heel sterk het idee dat er door personeelstekort en al die administratieve verplichtingen de mensen in de zorg niet meer bezig kunnen zijn met hun primaire taken! Iedereen is aan het dweilen met de kraan open!
Misschien zou je af en toe eens mee kunnen gaan naar de dagbesteding als vrijwilliger? (Op afspraak natuurlijk!).
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
