Gezondheid
alle pijlers
Hersentumor
donderdag 26 juli 2007 om 17:51
Mijn zus is ziek en gaat dood, alleen voorlopig gelukkig niet.
Prognose is bijgesteld.
Hersentumor, niet te opereren.
Inmiddels traject van 6 weken bestralen gehad, eind vorig jaar (2006) en dat heeft niet echt het beoogde resultaat gehad.
Was ook meer in het kader van: baat het niet dan schaadt het niet.
Prognose, max een jaar en dat is dus nu ruim een jaar geleden.
Goed nieuws dus eigenlijk.
Wel merk ik steeds vaker dat er dingen zijn, met name in haar gedrag.
Kan naar mij toe heel bot zijn en dan weer heel lief.
Denk dan altijd maar, dat is de tumor die opspeelt.
Toen we pas het nieuws kregen over de tumor hebben we hele goede gesprekken gehad over de dood en ook over al haar wensen.
Wij kunnen er met elkaar heel respectvol over praten, maar ook met heel veel zwarte humor.
Waarom ik het topic open?
Van mij af praten en een beetje steun zoeken hierin.
Prognose is bijgesteld.
Hersentumor, niet te opereren.
Inmiddels traject van 6 weken bestralen gehad, eind vorig jaar (2006) en dat heeft niet echt het beoogde resultaat gehad.
Was ook meer in het kader van: baat het niet dan schaadt het niet.
Prognose, max een jaar en dat is dus nu ruim een jaar geleden.
Goed nieuws dus eigenlijk.
Wel merk ik steeds vaker dat er dingen zijn, met name in haar gedrag.
Kan naar mij toe heel bot zijn en dan weer heel lief.
Denk dan altijd maar, dat is de tumor die opspeelt.
Toen we pas het nieuws kregen over de tumor hebben we hele goede gesprekken gehad over de dood en ook over al haar wensen.
Wij kunnen er met elkaar heel respectvol over praten, maar ook met heel veel zwarte humor.
Waarom ik het topic open?
Van mij af praten en een beetje steun zoeken hierin.
anoniem_20995 wijzigde dit bericht op 09-01-2009 09:23
Reden: aanpassing openingspost
Reden: aanpassing openingspost
% gewijzigd
woensdag 29 augustus 2007 om 07:30
Als mijn vergiethoofd het goed heeft onthouden, moet ze na 2 weken terugkomen.
Zoals wij met onze ogen draaien als we iets aan de rechter- of linkerkant willen zien, draait zij haar hele hoofd.
Als ze haar ogen 'draait' is het net een messenshow van binnen in haar hoofd, vrij logisch want aan het oog heeft de operatie plaatsgevonden.
Dus ze kan ook nog niet zeggen of er verbetering is, ook is inmiddels helemaal dik.
Niet blauw ofzo, maar ik had al gezegd dat dat zo te realiseren was. (helaas geen boksende smiley)
Vandaag gewoon hele dag werken en dan morgen weer die kant op.
Zoals wij met onze ogen draaien als we iets aan de rechter- of linkerkant willen zien, draait zij haar hele hoofd.
Als ze haar ogen 'draait' is het net een messenshow van binnen in haar hoofd, vrij logisch want aan het oog heeft de operatie plaatsgevonden.
Dus ze kan ook nog niet zeggen of er verbetering is, ook is inmiddels helemaal dik.
Niet blauw ofzo, maar ik had al gezegd dat dat zo te realiseren was. (helaas geen boksende smiley)
Vandaag gewoon hele dag werken en dan morgen weer die kant op.
donderdag 30 augustus 2007 om 07:41
Gaat redelijk!
Gisteren op mijn werk tijd aan de foon gehangen en zussie maakte zich weer meer druk om mij dan om zichzelf.
Dat ik mij niet zoveel zorgen moest maken etc, maar tijdens het gesprek kwam er toch ook uit dat ze zelf die zorgen ook wel degelijk had.
Gelukkig hebben we ook al weer gelachen en realiseer ik mij hoe gelukkig ik eigenlijk ben, ik heb haar nog.
Als ik zo verder lees op bv het topic van mims, denk ik echt: jacq zeur niet, jij kan de telefoon pakken en haar bellen, je kan naar haar toe.
Tuurlijk weet ik dat je verdriet en angst niet op een weegschaaltje kan leggen, maar ik vind echt dat bv een mims het stukken zwaarder heeft dan ik.
Is ook een beetje de aard van het beestje.
Weet toen ik zelf in het ziekenhuis lag het ook allemaal hoofdzakelijk vervelend vond en oké ik had pijn, maar vergeleken bij zussie was het niets.
Nu ga ik zussies geval vergelijken met anderen en dan denk ik ook: hup jacqie niet zeiken, het kan erger.
Tis een soort overlevingsstrategie, namelijk de mijne
Gisteren op mijn werk tijd aan de foon gehangen en zussie maakte zich weer meer druk om mij dan om zichzelf.
Dat ik mij niet zoveel zorgen moest maken etc, maar tijdens het gesprek kwam er toch ook uit dat ze zelf die zorgen ook wel degelijk had.
Gelukkig hebben we ook al weer gelachen en realiseer ik mij hoe gelukkig ik eigenlijk ben, ik heb haar nog.
Als ik zo verder lees op bv het topic van mims, denk ik echt: jacq zeur niet, jij kan de telefoon pakken en haar bellen, je kan naar haar toe.
Tuurlijk weet ik dat je verdriet en angst niet op een weegschaaltje kan leggen, maar ik vind echt dat bv een mims het stukken zwaarder heeft dan ik.
Is ook een beetje de aard van het beestje.
Weet toen ik zelf in het ziekenhuis lag het ook allemaal hoofdzakelijk vervelend vond en oké ik had pijn, maar vergeleken bij zussie was het niets.
Nu ga ik zussies geval vergelijken met anderen en dan denk ik ook: hup jacqie niet zeiken, het kan erger.
Tis een soort overlevingsstrategie, namelijk de mijne
anoniem_20995 wijzigde dit bericht op 30-08-2007 07:44
Reden: typfoutje
Reden: typfoutje
% gewijzigd
donderdag 30 augustus 2007 om 11:27
Je bent een kanjer Jacqie,maar pijn vergelijken,is zo niet goed meid,de angst zit er natuurlijk in,omdat jij weet dat je je zus gaat verliezen,en dus nu al weet dat ook jij met de pijn die daarbij hoort te maken krijgt.
Je wil ook straks die telefoon kunnen blijven oppakken,om haar te bellen,net als Mims die haar Hero,ook gewoon naast zich wil hebben.
Niet vergelijken meid,niets is te vergelijken,pijn is pijn,en de pijn maar vooral angst voor wat gaat komen is echt,en die voel je donders goed.
Lief weer hoor van je zus,dat ze zich zo druk maakt om jouw,dat las je ook zo terug bij Hero,en Ray,je zorgen maken,om degene die achter blijven.
Hoe was het nu met haar pijn,zakt het al een beetje???
Je wil ook straks die telefoon kunnen blijven oppakken,om haar te bellen,net als Mims die haar Hero,ook gewoon naast zich wil hebben.
Niet vergelijken meid,niets is te vergelijken,pijn is pijn,en de pijn maar vooral angst voor wat gaat komen is echt,en die voel je donders goed.
Lief weer hoor van je zus,dat ze zich zo druk maakt om jouw,dat las je ook zo terug bij Hero,en Ray,je zorgen maken,om degene die achter blijven.
Hoe was het nu met haar pijn,zakt het al een beetje???
donderdag 30 augustus 2007 om 13:29
Hey Jacqie, lees dat nu pas allemaal, had al een tijdje niks meer van je gehoort ( en ik heb zelf ook niks laten hore) maar heb wel vaak aan je gedacht en aan je zus. Ik wens jullie heel veel sterkte. Wonder bestaan nog steeds! daar ben ik van overtuigt en al willen we vaak niet inzien dat hopen en bidden wel helpt is dat soms toch het enige wat we nog kunnen doen.
Denk aan je lieverd!
Denk aan je lieverd!
donderdag 30 augustus 2007 om 17:33
Ben net thuis, lang leve de file's rond amsterdam.
We hebben gelachen en zijn een stukje wezen wandelen, ergens ff iets gegeten en vooral gepraat.
Gepraat over mijn en haar angst.
Over genieten van alles, want hoe je het ook wendt of keert, het kan natuurlijk ineens over zijn, het is tenslotte geleende tijd.
We hebben gelachen en zijn een stukje wezen wandelen, ergens ff iets gegeten en vooral gepraat.
Gepraat over mijn en haar angst.
Over genieten van alles, want hoe je het ook wendt of keert, het kan natuurlijk ineens over zijn, het is tenslotte geleende tijd.
vrijdag 31 augustus 2007 om 20:58
dank jullie wel voor de lieve woorden.
Merk dat ik een stukje rust terug in mijn lijf heb.
Gisteren is daar mede debet aan.
Het weer eens naar elkaar uitspreken hoe blij we met elkaar zijn en ook dat we allebei realiseren dat het zó over kan zijn.
Dus gewoon genieten maar.
Zussie geeft zelf ook aan, pijn went, zelfs pijn in diverse vormen.
Het lijkt haar enger als er ineens geen pijn meer is.
Merk dat ik een stukje rust terug in mijn lijf heb.
Gisteren is daar mede debet aan.
Het weer eens naar elkaar uitspreken hoe blij we met elkaar zijn en ook dat we allebei realiseren dat het zó over kan zijn.
Dus gewoon genieten maar.
Zussie geeft zelf ook aan, pijn went, zelfs pijn in diverse vormen.
Het lijkt haar enger als er ineens geen pijn meer is.
zondag 2 september 2007 om 08:08
de 'extra' pijn begint te minderen.
goed bericht dus.
Zoals ik al aangaf heb ik ook weer wat rust gevonden en kreeg als beloning een vette migraine, maar ach dat duurt maar een goede dag en dan nog een dagje iets minder fit zijn, maar dan ben je er weer.
Tja vervelend, maar er zijn ergere dingen zullen we maar denken.
Zussie vind het dan heel erg voor mij en ik denk dan: mijn pijn gaat weg.
Uhmm eerlijk is eerlijk, dit denk ik niet als ik midden in een aanval zit. Dan ben ik stiekum ook wel eens heel bang.
goed bericht dus.
Zoals ik al aangaf heb ik ook weer wat rust gevonden en kreeg als beloning een vette migraine, maar ach dat duurt maar een goede dag en dan nog een dagje iets minder fit zijn, maar dan ben je er weer.
Tja vervelend, maar er zijn ergere dingen zullen we maar denken.
Zussie vind het dan heel erg voor mij en ik denk dan: mijn pijn gaat weg.
Uhmm eerlijk is eerlijk, dit denk ik niet als ik midden in een aanval zit. Dan ben ik stiekum ook wel eens heel bang.
zondag 2 september 2007 om 09:07
Fijn dat je zus de extra pijn,wat kwijt raakt,vind wel dat dat toch nog lang geduurd heeft.
Tja meid zo'n migraine,is niet fijn *ken het helaas*
Kan me voorstellen,dat je op zulke momenten niet meer zo stoer bent,en ook wel bang bent,is het wat om daar eens met je H.a over te praten
Vind het byzonder ontroerend om te lezen hoe je zus met jouw begaan is,wat een kanjer zeg.
Doe rustig aan vandaag,want voor je het weet zit die koppijn erweer in.
Vind het een duidelijk teken,van een stapje terug dame
Tja meid zo'n migraine,is niet fijn *ken het helaas*
Kan me voorstellen,dat je op zulke momenten niet meer zo stoer bent,en ook wel bang bent,is het wat om daar eens met je H.a over te praten
Vind het byzonder ontroerend om te lezen hoe je zus met jouw begaan is,wat een kanjer zeg.
Doe rustig aan vandaag,want voor je het weet zit die koppijn erweer in.
Vind het een duidelijk teken,van een stapje terug dame
zondag 2 september 2007 om 10:30
Fijn dat de pijn wat minder wordt. Een kleine strohalm om aan vast te houden.
Denk ook aan jezelf!!! Loop jezelf niet voorbij. Wat een lieve zus heb jij ook om zichzelf weg te willen cijferen en zich dan zo druk maakt om jou. Ik hoop dat jullie die hechte band lang mogen koesteren.
Denk ook aan jezelf!!! Loop jezelf niet voorbij. Wat een lieve zus heb jij ook om zichzelf weg te willen cijferen en zich dan zo druk maakt om jou. Ik hoop dat jullie die hechte band lang mogen koesteren.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
dinsdag 4 september 2007 om 21:49
heb haar vandaag nog gesproken en het gaat redelijk.
oog is vervelend en doet dwars (woorden van zussie) en verder hebben we gezamelijk gemopperd op de garage en wat de reparatie van mijn auto gaat kosten, dit in het kader van: laten we het eens ergens anders over hebben
ze is in een goed hummetje, goed teken
met mij gaat het ook goed.
oog is vervelend en doet dwars (woorden van zussie) en verder hebben we gezamelijk gemopperd op de garage en wat de reparatie van mijn auto gaat kosten, dit in het kader van: laten we het eens ergens anders over hebben
ze is in een goed hummetje, goed teken
met mij gaat het ook goed.
zaterdag 8 september 2007 om 07:38
wij zijn voorzichtig optimistisch.
Het lijkt----lijkt dus---- of de vervelende extra klachten na de opereratie vorige week bijna weg zijn.
De tumor zit er nog gewoon, dus die zorgt echt wel dat hij niet vergeten wordt.
Die extra steken en ontzettende hoofdpijn zijn nu sinds donderdag over.
Ook lijkt het of het zicht in het oog beter wordt.
Durf nog niet te hard te juichen, maar ben heel diep van binnen blij dat in ieder geval er iets is wat wel goed/beter gaat.
Verder genieten en we zien wel waar het schip strandt.
Het lijkt----lijkt dus---- of de vervelende extra klachten na de opereratie vorige week bijna weg zijn.
De tumor zit er nog gewoon, dus die zorgt echt wel dat hij niet vergeten wordt.
Die extra steken en ontzettende hoofdpijn zijn nu sinds donderdag over.
Ook lijkt het of het zicht in het oog beter wordt.
Durf nog niet te hard te juichen, maar ben heel diep van binnen blij dat in ieder geval er iets is wat wel goed/beter gaat.
Verder genieten en we zien wel waar het schip strandt.
zaterdag 8 september 2007 om 07:59
