Gezondheid
alle pijlers
Het verhaal van X
zondag 6 april 2008 om 21:00
We schrijven 7 November 2003.
X gaat met hevige buikpijn naar de huisarts.
Deze constateert dat er op gynaecologisch gebied iets mis is en verwijst haar door naar het ziekenhuis te [bewerkt door moderator, ivm privacy].
Hier ondergaat a allerlei onderzoeken, en de gynaecoloog denkt aan een Dermoid Cyste.
Hierbij vertelt hij dat ze zo snel mogelijk geopereerd moet worden en dat een van haar eierstokken verwijderd zal moeten worden.Aangezien hij zelf geen tijd heeft, zal een ander gynaecoloog dit verder overnemen.
Deze arts doet nog wat verder onderzoek waaruit blijkt dat het een kwaadaardige tumor is.
De operatie verloopt goed.
Bij nader onderzoek door de patholoog-anatoom bleek dat het om een Immature Teratoma gaat waarbij er geen uitzaaiingen zijn in de lymfe, maar door de grootte van de tumor zitten er nog wel tumorresten in het buikvlies. Deze zouden door middel van chemotherapie goed te bestrijden zijn.
Op 22 december krijgt X haar eerste chemo in het [bewerkt door moderator, ivm privacy].
De arts, een internist oncoloog, geeft X het advies om met de pil te beginnen zodat haar follikels beschermd worden tegen de kwalijke gevolgen van de chemokuur.
Verder krijgt ze nog Aranesp, beter bekent onder de naam Epo toegediend om de aanmaak van rode bloedlichaampjes te stimuleren. Zowel de pil als Anaresp zijn bloedverdikkende middelen, die de kans op het verkrijgen van trombose verhogen.
Op 12 januari 2004 krijgt X het goede bericht dat de tumorwaarden al normaal zijn.
Een week later, op18 januari krijgt ze echter tromboflebites (aderontsteking) in haar linker arm.
Als dit bekent wordt gemaakt bij de verpleegkundige van het dagcentrum, krijgt zij hier een zalfje voor genaamd Hirudoid.
Uit studie is al enige tijd daarvoor gebleken, dat deze zalf niet werkt.
Dit is ook beschreven in een verpleegkundig vakblad, dat de moeder van X nog altijd in haar bezit heeft.
Op 27 januari geeft de moeder van X te kennen dat de tromboflebites nog altijd niet is verdwenen.
Op 29 januari geeft zij dit ook door aan de behandelend arts.
Ook maandag 2 februari wordt men er nogmaals op gewezen, maar niemand neemt de moeite om er naar te kijken laat staan de nodige actie te ondernemen.
Op zaterdag 7 februari is X kort van adem en heeft ze een lichte verhoging.
De verpleegkundige denkt dat de kortademigheid veroorzaakt wordt door het vocht dat ze vasthoudt.
Ondanks alles mag ze toch naar huis waar ze twee uur later een fatale longembolie krijgt.
Deze diagnose is gesteld nadat uit sectie is gebleken dat ze tumorvrij was. Volgens de huisartsen waren de verhoging en het kortademig zijn voortekenen van de longembolie.
De ouders van X, maar ook de huisartsen, vragen zich af of de combinatie van aranesp, anticonceptie en chemo, het veel in bed liggen, de grote buikoperatie, en de aderontsteking, niet een duidelijke indicatie is geweest om Heparine toe te dienen.
Hierdoor was de kans op het verkrijgen van een trombose en als gevolg daarvan uiteindelijk de fatale embolie verkleind, zo niet voorkomen.
Had de arts daar niet beter toezicht op moeten houden ?
Volgens de ouders van X, is de betreffende arts hiermede in grote gebreken gebleven met fatale gevolgen voor de pas 15-jarige X.
Naar aanleiding hiervan hebben de ouders van X haar dossiers opgevraagd, en deze met de grootste moeite uiteindelijk compleet gekregen.
Bij het doorlezen van het dossier kwamen ze tot de ontdekking dat de artsen en het
verplegende personeel in het [bewerkt door moderator, ivm privacy] niet correct zijn geweest in de verstrekking van informatie naar de ouders.
Volgens de WGBO (Wet op de geneeskundige behandelingsovereenkomst) had dit weldegelijk moeten gebeuren.
Op 22 december, voor aanvang van de chemo hebben de artsen bij X een longscan gemaakt. Dit werd uit voorzorg gedaan want haar tumor zou zich graag naar de longen uitzaaien. Bij navraag werd de ouders verteld dat er eigenlijk "geen bijzonderheden" waren. Zo staat dit ook in het dossier vermeld.
Naar nu blijkt hebben ze weldegelijk iets gezien...
Een dubieuze afwijking aan de rechter long van 0,4 cm, te klein om verder onderzoek te doen en te klein om er iets van te zeggen.
Dit zou in principe al een kleine longembolie geweest kunnen zijn, omdat de embolie zich zoals in het sectie rapport staat, in fases heeft voltrokken.
De ouders van X vragen zich ten zeerste af waarom ze dit niet verder hebben onderzocht en in de gaten hebben gehouden.
Uitendelijk is een zaak aangespannen bij het Medisch tuchtcollege.
Inmiddels, April 2008, laat het Hoger Beroep in deze trieste zaak nog altijd op zich wachten.
De verwachting is zelfs, dat de zaak pas in 2009 in behandeling zal komen....
[bewerkt door moderator, vermelding website]Te triest voor woorden.... [/url]
X gaat met hevige buikpijn naar de huisarts.
Deze constateert dat er op gynaecologisch gebied iets mis is en verwijst haar door naar het ziekenhuis te [bewerkt door moderator, ivm privacy].
Hier ondergaat a allerlei onderzoeken, en de gynaecoloog denkt aan een Dermoid Cyste.
Hierbij vertelt hij dat ze zo snel mogelijk geopereerd moet worden en dat een van haar eierstokken verwijderd zal moeten worden.Aangezien hij zelf geen tijd heeft, zal een ander gynaecoloog dit verder overnemen.
Deze arts doet nog wat verder onderzoek waaruit blijkt dat het een kwaadaardige tumor is.
De operatie verloopt goed.
Bij nader onderzoek door de patholoog-anatoom bleek dat het om een Immature Teratoma gaat waarbij er geen uitzaaiingen zijn in de lymfe, maar door de grootte van de tumor zitten er nog wel tumorresten in het buikvlies. Deze zouden door middel van chemotherapie goed te bestrijden zijn.
Op 22 december krijgt X haar eerste chemo in het [bewerkt door moderator, ivm privacy].
De arts, een internist oncoloog, geeft X het advies om met de pil te beginnen zodat haar follikels beschermd worden tegen de kwalijke gevolgen van de chemokuur.
Verder krijgt ze nog Aranesp, beter bekent onder de naam Epo toegediend om de aanmaak van rode bloedlichaampjes te stimuleren. Zowel de pil als Anaresp zijn bloedverdikkende middelen, die de kans op het verkrijgen van trombose verhogen.
Op 12 januari 2004 krijgt X het goede bericht dat de tumorwaarden al normaal zijn.
Een week later, op18 januari krijgt ze echter tromboflebites (aderontsteking) in haar linker arm.
Als dit bekent wordt gemaakt bij de verpleegkundige van het dagcentrum, krijgt zij hier een zalfje voor genaamd Hirudoid.
Uit studie is al enige tijd daarvoor gebleken, dat deze zalf niet werkt.
Dit is ook beschreven in een verpleegkundig vakblad, dat de moeder van X nog altijd in haar bezit heeft.
Op 27 januari geeft de moeder van X te kennen dat de tromboflebites nog altijd niet is verdwenen.
Op 29 januari geeft zij dit ook door aan de behandelend arts.
Ook maandag 2 februari wordt men er nogmaals op gewezen, maar niemand neemt de moeite om er naar te kijken laat staan de nodige actie te ondernemen.
Op zaterdag 7 februari is X kort van adem en heeft ze een lichte verhoging.
De verpleegkundige denkt dat de kortademigheid veroorzaakt wordt door het vocht dat ze vasthoudt.
Ondanks alles mag ze toch naar huis waar ze twee uur later een fatale longembolie krijgt.
Deze diagnose is gesteld nadat uit sectie is gebleken dat ze tumorvrij was. Volgens de huisartsen waren de verhoging en het kortademig zijn voortekenen van de longembolie.
De ouders van X, maar ook de huisartsen, vragen zich af of de combinatie van aranesp, anticonceptie en chemo, het veel in bed liggen, de grote buikoperatie, en de aderontsteking, niet een duidelijke indicatie is geweest om Heparine toe te dienen.
Hierdoor was de kans op het verkrijgen van een trombose en als gevolg daarvan uiteindelijk de fatale embolie verkleind, zo niet voorkomen.
Had de arts daar niet beter toezicht op moeten houden ?
Volgens de ouders van X, is de betreffende arts hiermede in grote gebreken gebleven met fatale gevolgen voor de pas 15-jarige X.
Naar aanleiding hiervan hebben de ouders van X haar dossiers opgevraagd, en deze met de grootste moeite uiteindelijk compleet gekregen.
Bij het doorlezen van het dossier kwamen ze tot de ontdekking dat de artsen en het
verplegende personeel in het [bewerkt door moderator, ivm privacy] niet correct zijn geweest in de verstrekking van informatie naar de ouders.
Volgens de WGBO (Wet op de geneeskundige behandelingsovereenkomst) had dit weldegelijk moeten gebeuren.
Op 22 december, voor aanvang van de chemo hebben de artsen bij X een longscan gemaakt. Dit werd uit voorzorg gedaan want haar tumor zou zich graag naar de longen uitzaaien. Bij navraag werd de ouders verteld dat er eigenlijk "geen bijzonderheden" waren. Zo staat dit ook in het dossier vermeld.
Naar nu blijkt hebben ze weldegelijk iets gezien...
Een dubieuze afwijking aan de rechter long van 0,4 cm, te klein om verder onderzoek te doen en te klein om er iets van te zeggen.
Dit zou in principe al een kleine longembolie geweest kunnen zijn, omdat de embolie zich zoals in het sectie rapport staat, in fases heeft voltrokken.
De ouders van X vragen zich ten zeerste af waarom ze dit niet verder hebben onderzocht en in de gaten hebben gehouden.
Uitendelijk is een zaak aangespannen bij het Medisch tuchtcollege.
Inmiddels, April 2008, laat het Hoger Beroep in deze trieste zaak nog altijd op zich wachten.
De verwachting is zelfs, dat de zaak pas in 2009 in behandeling zal komen....
[bewerkt door moderator, vermelding website]Te triest voor woorden.... [/url]
maandag 7 april 2008 om 12:27
Het verhaal is in de originele vorm goed vindbaar.
Redigeren op deze wijze is volkomen onzinnig.
Aangezien het gebruik van slechts een voornaam weldegelijk is toegestaan,er niet naar artsen wordt verwezen, en slechts de plaatsnaam van het ziekenhuis genoemd is, kan dit geen kwaad.
Zeker niet omdat het in uitgebreide mate in de media speelt.
Ik hoop voor een ieder die het verhaal graag wil lezen, dat het door de lompe aanpak van de moderator nog enigszins leesbaar is gebleven.
[bewerkt door moderator, ivm reclame maken voor eigen site]
Redigeren op deze wijze is volkomen onzinnig.
Aangezien het gebruik van slechts een voornaam weldegelijk is toegestaan,er niet naar artsen wordt verwezen, en slechts de plaatsnaam van het ziekenhuis genoemd is, kan dit geen kwaad.
Zeker niet omdat het in uitgebreide mate in de media speelt.
Ik hoop voor een ieder die het verhaal graag wil lezen, dat het door de lompe aanpak van de moderator nog enigszins leesbaar is gebleven.
[bewerkt door moderator, ivm reclame maken voor eigen site]
maandag 7 april 2008 om 12:51
Stilzwijgen, het is natuurlijk wel zo dat mensenlevens het werk zijn van artsen. En ieder mens kan fouten maken, zo ook een arts. Helaas zijn de gevolgen dan meteen heel ernstig. Daarom is het belangrijk dat artsen heel erg zorgvuldig te werk gaan. Maar, ook dan kan er altijd nog een fout gemaakt worden. Ik vind een berisping dan ook niet belachelijk of alleen maar 'niet egostrelend' voor een arts. Een arts maakt niet met opzet een fout die een mens het leven kost. En een berisping heeft heel veel invloed op het leven en werken van een arts, zoals Extrahalo al schetst.
maandag 7 april 2008 om 12:51
@Aruba : Erkenning is zó ontzettend belangrijk.
Er is overigens een gedichtenbundel verschenen opgedragen aan het meisje waar dit over gaat.
De bundel heet ook Stilzwijgen.
Onder andere het gedicht Stilstaan is in de bundel opgenomen.
Bij de dood van een kind
staat de wereld stil
Bij de dood van een kind
verstommen de stemmen en
woorden van troost zijn
voor even niet meer
dan onhoorbaar
gefluister
Een kind met een toekomst
Een kind van de wereld
Een kind van twee mensen
Afgenomen geluk
De toekomst lijkt donker
maar zij zal stralen
In de harten van hen
die haar nimmer
vergeten
Er is overigens een gedichtenbundel verschenen opgedragen aan het meisje waar dit over gaat.
De bundel heet ook Stilzwijgen.
Onder andere het gedicht Stilstaan is in de bundel opgenomen.
Bij de dood van een kind
staat de wereld stil
Bij de dood van een kind
verstommen de stemmen en
woorden van troost zijn
voor even niet meer
dan onhoorbaar
gefluister
Een kind met een toekomst
Een kind van de wereld
Een kind van twee mensen
Afgenomen geluk
De toekomst lijkt donker
maar zij zal stralen
In de harten van hen
die haar nimmer
vergeten
maandag 7 april 2008 om 14:33
quote:Stilzwijgen schreef op 07 april 2008 @ 12:27:
Het verhaal is in de originele vorm goed vindbaar.
Redigeren op deze wijze is volkomen onzinnig.
Aangezien het gebruik van slechts een voornaam weldegelijk is toegestaan,er niet naar artsen wordt verwezen, en slechts de plaatsnaam van het ziekenhuis genoemd is, kan dit geen kwaad.
Zeker niet omdat het in uitgebreide mate in de media speelt.
Ik hoop voor een ieder die het verhaal graag wil lezen, dat het door de lompe aanpak van de moderator nog enigszins leesbaar is gebleven.
[bewerkt door moderator, ivm reclame maken voor eigen site].
Aangezien dit bericht over mij gaat zal ik er nog even een reactie opgeven.
Jij mag mij een lompe moderator vinden Stilzwijgen, dat maakt mij niet uit. Het is jouw mening die mag je hebben. Maar er gelden nu eenmaal regels op het forum en daar heeft elke bezoeker zich aan te houden of je het daar nu mee eens bent of niet. Bij het aanmelden ben je akkoord gegaan met de voorwaarden. Ik heb gehandeld naar de regels van het forum. En omdat het een bijzonder topic is, waarin er nog geen uitspraak is van het medisch tuchtcollege heb ik ook nog overleg gehad met Viva en mijn collega viva angels. De conclusie hiervan heb ik al gepost in dit topic. Heb je moeite met dit besluit of de huisregels van viva dan kan ik je verwijzen naar het volgende adres: forum@viva.nl.
Met vriendelijke groet,
Viva angel6
Het verhaal is in de originele vorm goed vindbaar.
Redigeren op deze wijze is volkomen onzinnig.
Aangezien het gebruik van slechts een voornaam weldegelijk is toegestaan,er niet naar artsen wordt verwezen, en slechts de plaatsnaam van het ziekenhuis genoemd is, kan dit geen kwaad.
Zeker niet omdat het in uitgebreide mate in de media speelt.
Ik hoop voor een ieder die het verhaal graag wil lezen, dat het door de lompe aanpak van de moderator nog enigszins leesbaar is gebleven.
[bewerkt door moderator, ivm reclame maken voor eigen site].
Aangezien dit bericht over mij gaat zal ik er nog even een reactie opgeven.
Jij mag mij een lompe moderator vinden Stilzwijgen, dat maakt mij niet uit. Het is jouw mening die mag je hebben. Maar er gelden nu eenmaal regels op het forum en daar heeft elke bezoeker zich aan te houden of je het daar nu mee eens bent of niet. Bij het aanmelden ben je akkoord gegaan met de voorwaarden. Ik heb gehandeld naar de regels van het forum. En omdat het een bijzonder topic is, waarin er nog geen uitspraak is van het medisch tuchtcollege heb ik ook nog overleg gehad met Viva en mijn collega viva angels. De conclusie hiervan heb ik al gepost in dit topic. Heb je moeite met dit besluit of de huisregels van viva dan kan ik je verwijzen naar het volgende adres: forum@viva.nl.
Met vriendelijke groet,
Viva angel6
maandag 7 april 2008 om 14:34
Hekate, het zijn feiten, mede vastgesteld door de inspectie.
Daar kan niemand omheen.
Dat het tuchtcollege nog over moet oordelen doet nu niet ter zake.
De fouten zijn gemaakt, dát staat al vast.
Of dit verwijtbaar is, zal het tuchtcollege moeten beoordelen.
Je hoeft niets met dit topic.
Anderen schijnen er wel iets mee te kunnen.
Lezen bijvoorbeeld.
@Moderator : Been there, done that.
Ach, lomp valt wel mee hoor....
Het kan netter, da's alles.
Ik maak trouwens géén reclame voor mijn eigen site.
Ik héb niet eens een website.
Maar in ieder geval dank voor het laten staan van de écht belangrijke informatie.
Daar kan niemand omheen.
Dat het tuchtcollege nog over moet oordelen doet nu niet ter zake.
De fouten zijn gemaakt, dát staat al vast.
Of dit verwijtbaar is, zal het tuchtcollege moeten beoordelen.
Je hoeft niets met dit topic.
Anderen schijnen er wel iets mee te kunnen.
Lezen bijvoorbeeld.
@Moderator : Been there, done that.
Ach, lomp valt wel mee hoor....
Het kan netter, da's alles.
Ik maak trouwens géén reclame voor mijn eigen site.
Ik héb niet eens een website.
Maar in ieder geval dank voor het laten staan van de écht belangrijke informatie.
maandag 7 april 2008 om 14:49
dit is inderdaad verschrikkelijk en je hebt alle recht om namens die ouders daar mee naar buiten te komen.
zeker als de specialisten hun fouten niet erkennen.
het maakt inderdaad veel verschil of ze echt bekennen dat ze fouten hebben gemaakt.
in beide gevallen krijgen die ouders hun kind niet terug,maar ik denk dat het in ieder geval helpt met de verwerking van het verlies van hun kind.
hopelijk neemt men de beslissing om eerder de rechtszaak te starten.
zeker als de specialisten hun fouten niet erkennen.
het maakt inderdaad veel verschil of ze echt bekennen dat ze fouten hebben gemaakt.
in beide gevallen krijgen die ouders hun kind niet terug,maar ik denk dat het in ieder geval helpt met de verwerking van het verlies van hun kind.
hopelijk neemt men de beslissing om eerder de rechtszaak te starten.
Haast, ik moet niet vergeten te zwaaien,als ik mezelf voorbij loop...
maandag 7 april 2008 om 15:45
quote:hekate schreef op 07 april 2008 @ 13:54:
Stilzwijgen, wij horen alleen deze kant van het verhaal en bovendien is het nog niet behandeld door het Tuchtcollege. Ik vind het een beetje vreemd om dit topic te openen en kan er helemaal niets mee.Ik ook niet. Vanaf dat dit topic geopend werd, heb ik het geprobeerd, maar het lukt me niet. Ik krijg er een nare bijsmaak van.
Stilzwijgen, wij horen alleen deze kant van het verhaal en bovendien is het nog niet behandeld door het Tuchtcollege. Ik vind het een beetje vreemd om dit topic te openen en kan er helemaal niets mee.Ik ook niet. Vanaf dat dit topic geopend werd, heb ik het geprobeerd, maar het lukt me niet. Ik krijg er een nare bijsmaak van.
maandag 7 april 2008 om 15:57
Tja Fleurtje, die verveldende bijsmaak krijgt iedereen er hopelijk van. En voor wat betreft het feit dat je er niets mee kan : Je kan het lezen. En verder hoef je er niets mee.
Dat wordt niet van je gevraagd.
Gelukkig ben je een van de weinige uizonderingen.
Dit verhaal staat gelukkig niet alleen hier.
Voor wie het lezen wil.
Wie dat niet wil, moet het niet doen.
Dat wordt niet van je gevraagd.
Gelukkig ben je een van de weinige uizonderingen.
Dit verhaal staat gelukkig niet alleen hier.
Voor wie het lezen wil.
Wie dat niet wil, moet het niet doen.
maandag 7 april 2008 om 17:18
Ah, je bent een man geworden, vroeg het me gisteren al af
Doordat het zo'n tragische geschiedenis betreft, is het eigenlijk not-done om je af te vragen wat het nut is van het nu, hier, door jou vertellen van dit verhaal. Toch dringt die vraag zich ook bij mij op. Natuurlijk willen nabestaanden hun geliefden niet vergeten. Ik heb zelf ook geschreven over naasten die ik heb verloren, pas geleden nog. Dat deed ik ter nagedachtenis, maar vooral ook ter verwerking. Lezers reageren vervolgens op zo'n verhaal met medeleven en dat biedt troost. Verwerking van het gebeurde door jou lijkt hier echter niet het doel, daarvoor sta je er te ver vanaf. Wat is het dan wel? Wat verwacht je van het vertellen van dit verhaal?
Doordat het zo'n tragische geschiedenis betreft, is het eigenlijk not-done om je af te vragen wat het nut is van het nu, hier, door jou vertellen van dit verhaal. Toch dringt die vraag zich ook bij mij op. Natuurlijk willen nabestaanden hun geliefden niet vergeten. Ik heb zelf ook geschreven over naasten die ik heb verloren, pas geleden nog. Dat deed ik ter nagedachtenis, maar vooral ook ter verwerking. Lezers reageren vervolgens op zo'n verhaal met medeleven en dat biedt troost. Verwerking van het gebeurde door jou lijkt hier echter niet het doel, daarvoor sta je er te ver vanaf. Wat is het dan wel? Wat verwacht je van het vertellen van dit verhaal?
maandag 7 april 2008 om 17:59
@Yette : Los van het feit dat ik geen reden nodig heb om iets te schrijven, heb ik die nu weldegelijk.
Het verhaal verdient het om gelezen te worden. Men realiseert zich niet hoe organen als tuchtcollege's hier disfunctioneren.
Een tuchtcollege bestaat in hoofdzaak uit artsen....daar wrikt het al....
De wereld is klein.......
Wat ik verwacht >?
Niets Yvette, want dat is niet nodig.
Het verhaal verdient het om gelezen te worden. Men realiseert zich niet hoe organen als tuchtcollege's hier disfunctioneren.
Een tuchtcollege bestaat in hoofdzaak uit artsen....daar wrikt het al....
De wereld is klein.......
Wat ik verwacht >?
Niets Yvette, want dat is niet nodig.
maandag 7 april 2008 om 21:35
maandag 7 april 2008 om 22:11
Hi allemaal.
Los van het feit of Stilzwijgen wel/niet op een dergelijke manier haar verhaal zou moeten doen: ik begrijp haar frustratie. Zelf heb ik een dergelijke ervaring gehad met mijn tante die is overleden a.g.v. een hersenbloeding/tia. De huisarts wilde niet komen, middels een spoedtelefoontje van mijn nichtje concludeerde hij dat het hier slechts een zonnesteek betrof. Call me stupid, maar volgens mij kun je geen diagnose stellen via de telefoon. Om een lang verhaal kort te maken: ze is overleden.
Uiteraard hadden we geen vrede met de gang van zaken en we zijn naar de medische tuchtrechter gestapt. Van oorsprong ben ik journalist, misverstand 1 dat duidelijk werd: de tuchtrechter is er niet voor jouw genoegdoening, voorlichting richting ontevreden patienten/ familieleden laat te wensen over maar c'est ca. De beste manier om je ontevredenheid te laten gelden is via de civiele rechter. Heb ik van een letselschadeadvocaat.
Punt is echter: het gaat vaak niet om geld, het gaat vaak om sorry. Sorry is het enige wat onze familie wilde horen, met name mijn oom, nicht en neef. ''Sorry'', bleek echter te veel gevraagd. Toen mijn nicht voor het medisch tuchtollege werd ondervraagd over de hele gang van zaken was een van de leden zo geinteresseerd dat ie z'n nagels zat te knippen, no kidding.
Uiteindelijk heeft de desbetreffende arts een berisping gekregen, daar moesten we blij mee zijn. We hadden een hele hoop andere klachten over deze hufter verzameld voor de inspecteur van Volksgezondheid voor die regio. Het was namelijk niet een eenmalig gebrek aan actie. Enfin dat bleken goeie vriendjes, dus no sweat.
Laat dat hele medisch tuchtcollege dus maar zitten, daar moet je niet zijn voor je genoegdoening of de hoop dat iemand uit z'n ambt wordt gezet wegens disfunctioneren. Ik heb het niet over 1 fout maken, iedereen maakt fouten, maar over hufterig gedrag, doofpotacties etc.
Ik kan hier een boek over vol schrijven (over alle gebeurtenissen) maar word opnieuw misselijk van kwaadheid en machteloosheid.
Zorg dat je de feiten en medische dossiers op een rijtje hebt en stap naar de civiele rechter: alleen voor dat simpele sorry. Via de tuchtrechter krijg je dat niet.
Los van het feit of Stilzwijgen wel/niet op een dergelijke manier haar verhaal zou moeten doen: ik begrijp haar frustratie. Zelf heb ik een dergelijke ervaring gehad met mijn tante die is overleden a.g.v. een hersenbloeding/tia. De huisarts wilde niet komen, middels een spoedtelefoontje van mijn nichtje concludeerde hij dat het hier slechts een zonnesteek betrof. Call me stupid, maar volgens mij kun je geen diagnose stellen via de telefoon. Om een lang verhaal kort te maken: ze is overleden.
Uiteraard hadden we geen vrede met de gang van zaken en we zijn naar de medische tuchtrechter gestapt. Van oorsprong ben ik journalist, misverstand 1 dat duidelijk werd: de tuchtrechter is er niet voor jouw genoegdoening, voorlichting richting ontevreden patienten/ familieleden laat te wensen over maar c'est ca. De beste manier om je ontevredenheid te laten gelden is via de civiele rechter. Heb ik van een letselschadeadvocaat.
Punt is echter: het gaat vaak niet om geld, het gaat vaak om sorry. Sorry is het enige wat onze familie wilde horen, met name mijn oom, nicht en neef. ''Sorry'', bleek echter te veel gevraagd. Toen mijn nicht voor het medisch tuchtollege werd ondervraagd over de hele gang van zaken was een van de leden zo geinteresseerd dat ie z'n nagels zat te knippen, no kidding.
Uiteindelijk heeft de desbetreffende arts een berisping gekregen, daar moesten we blij mee zijn. We hadden een hele hoop andere klachten over deze hufter verzameld voor de inspecteur van Volksgezondheid voor die regio. Het was namelijk niet een eenmalig gebrek aan actie. Enfin dat bleken goeie vriendjes, dus no sweat.
Laat dat hele medisch tuchtcollege dus maar zitten, daar moet je niet zijn voor je genoegdoening of de hoop dat iemand uit z'n ambt wordt gezet wegens disfunctioneren. Ik heb het niet over 1 fout maken, iedereen maakt fouten, maar over hufterig gedrag, doofpotacties etc.
Ik kan hier een boek over vol schrijven (over alle gebeurtenissen) maar word opnieuw misselijk van kwaadheid en machteloosheid.
Zorg dat je de feiten en medische dossiers op een rijtje hebt en stap naar de civiele rechter: alleen voor dat simpele sorry. Via de tuchtrechter krijg je dat niet.
maandag 7 april 2008 om 23:49
dinsdag 8 april 2008 om 00:05
Een beetje vreemd om zo'n vreselijk verhaal neer te kwakken als je eigenlijk niets met het hele gebeuren te maken hebt.
Stilzwijgen oordeelt er op los, terwijl ze er niet eens bij was.
En nog iets; vergeten we niet dat dankzij artsen er een heleboel mensen WEL blijven leven!
Er mag weleens meer respect getoond worden naar artsen. Het zijn gewoon mensen die hun stinkende best doen voor andere mensen, maar ze kunnen niet toveren.
Stilzwijgen oordeelt er op los, terwijl ze er niet eens bij was.
En nog iets; vergeten we niet dat dankzij artsen er een heleboel mensen WEL blijven leven!
Er mag weleens meer respect getoond worden naar artsen. Het zijn gewoon mensen die hun stinkende best doen voor andere mensen, maar ze kunnen niet toveren.
dinsdag 8 april 2008 om 00:15
[quote]Stilzwijgen schreef op 07 april 2008 @ 17:59:
@Yette : Los van het feit dat ik geen reden nodig heb om iets te schrijven, heb ik die nu weldegelijk.
Het verhaal verdient het om gelezen te worden. Men realiseert zich niet hoe organen als tuchtcollege's hier disfunctioneren.
Een tuchtcollege bestaat in hoofdzaak uit artsen....daar wrikt het al....
quote]
Dat is niet helemaal waar...het regionale tuchtcollege bestaat uit twee juristen en drie artsen, het centrale tuchtcollege uit drie juristen en twee artsen. Dat er artsen in moeten zitten is logisch in mijn ogen, juristen kunnen niet oordelen over de medische kant van een zaak door gebrek aan kennis. Bovendien is de artsenwereld echt niet zo klein dat het een algemeen ons-kent-ons wereldje is, de artsen die zitting nemen in een tuchtcollege zijn meestal geen specialist op het desbetreffende vakgebied waardoor je dat sfeertje ook al grotendeels buiten de deur houdt.
De zittingen en uitspraken van tuchtcolleges zijn openbaar, als je zo weinig vertrouwen erin hebt, zou ik je aanraden om er eens heen te gaan. Kijk eens hoe het daar aan toe gaat, ik vond het heel verhelderend.
@Yette : Los van het feit dat ik geen reden nodig heb om iets te schrijven, heb ik die nu weldegelijk.
Het verhaal verdient het om gelezen te worden. Men realiseert zich niet hoe organen als tuchtcollege's hier disfunctioneren.
Een tuchtcollege bestaat in hoofdzaak uit artsen....daar wrikt het al....
quote]
Dat is niet helemaal waar...het regionale tuchtcollege bestaat uit twee juristen en drie artsen, het centrale tuchtcollege uit drie juristen en twee artsen. Dat er artsen in moeten zitten is logisch in mijn ogen, juristen kunnen niet oordelen over de medische kant van een zaak door gebrek aan kennis. Bovendien is de artsenwereld echt niet zo klein dat het een algemeen ons-kent-ons wereldje is, de artsen die zitting nemen in een tuchtcollege zijn meestal geen specialist op het desbetreffende vakgebied waardoor je dat sfeertje ook al grotendeels buiten de deur houdt.
De zittingen en uitspraken van tuchtcolleges zijn openbaar, als je zo weinig vertrouwen erin hebt, zou ik je aanraden om er eens heen te gaan. Kijk eens hoe het daar aan toe gaat, ik vond het heel verhelderend.
dinsdag 8 april 2008 om 10:58
@ Stilzwijgen, je verwacht niks van ons lezers en hebt geen reden nodig om te schrijven want, zeg je, het verhaal verdient het om verteld te worden. Met andere woorden, je ziet het verhaal zelf als reden.
Snap je wat ik bedoel met mijn vraag waarom dan hier, nu, door jou? Volgens mij bepaalt namelijk niet alleen het gebeurde an sich wat een verhaal doet, het gaat ook om wie het verteld, waar het verteld wordt en wie de toehoorders zijn. Door zo'n triest persoonlijk iets als buitenstaander aan vreemden te vertellen, maak je er, ondanks alle goede intenties, een 'nieuwtje' van. De interactie (verwerking, medeleven, troost, woede delen) die volgens mij hoort bij het vertellen van deze verdrietige familiegeschiedenis ontbreekt compleet. Het voelt nu alsof ik een kijkje heb genomen in het privé dossier van een vreemde en daar verschikkelijke dingen heb gelezen waar ik graag iets mee zou willen, maar dat vervolgens niet kan. Ik blijf zitten met een naar gevoel. Daar hebben noch ik, noch de nabestaanden iets aan. En ik geloof niet dat dat je bedoeling is met dit verhaal.
Snap je wat ik bedoel met mijn vraag waarom dan hier, nu, door jou? Volgens mij bepaalt namelijk niet alleen het gebeurde an sich wat een verhaal doet, het gaat ook om wie het verteld, waar het verteld wordt en wie de toehoorders zijn. Door zo'n triest persoonlijk iets als buitenstaander aan vreemden te vertellen, maak je er, ondanks alle goede intenties, een 'nieuwtje' van. De interactie (verwerking, medeleven, troost, woede delen) die volgens mij hoort bij het vertellen van deze verdrietige familiegeschiedenis ontbreekt compleet. Het voelt nu alsof ik een kijkje heb genomen in het privé dossier van een vreemde en daar verschikkelijke dingen heb gelezen waar ik graag iets mee zou willen, maar dat vervolgens niet kan. Ik blijf zitten met een naar gevoel. Daar hebben noch ik, noch de nabestaanden iets aan. En ik geloof niet dat dat je bedoeling is met dit verhaal.
dinsdag 8 april 2008 om 12:16
Yette, wat jij verwoordt, zijn precies mijn gevoelens bij dit (in- en intrieste) verhaal. Alleen (zoals Wen ook al zegt) kan jij het zonder bot over te komen opschrijven.
Ik zag dat Stilzwijgen het op meerdere fora heeft gezet en vraag mij nog steeds af: waarom precies? Is het misschien een persoonlijke kruistocht tegen de tuchtcolleges?
Ik zag dat Stilzwijgen het op meerdere fora heeft gezet en vraag mij nog steeds af: waarom precies? Is het misschien een persoonlijke kruistocht tegen de tuchtcolleges?
Wees blij!
dinsdag 8 april 2008 om 13:03
Om ongelooflijk domme insinuaties tegen te gaan even een laatste reactie hier :
Ik voer geen kruistocht tegen tuchtcolleges.
Het gaat mij enkel om het delen van dit verhaal.
Dat heb ik al een aantal malen geschreven hier, en nu voor het laatst dus.
Er is ook nergens zo vreemd op plaatsing gereageerd als hier.
Wél deel ik de mening van velen dat er iets aan schort.
Wie dat ontkennen wil : So be it.
Nogmaals : Ik plaatste dit verhaal om het te delen.
Verder is het aan een ieder om het uiteindelijk te lezen of niet.
Ik voer geen kruistocht tegen tuchtcolleges.
Het gaat mij enkel om het delen van dit verhaal.
Dat heb ik al een aantal malen geschreven hier, en nu voor het laatst dus.
Er is ook nergens zo vreemd op plaatsing gereageerd als hier.
Wél deel ik de mening van velen dat er iets aan schort.
Wie dat ontkennen wil : So be it.
Nogmaals : Ik plaatste dit verhaal om het te delen.
Verder is het aan een ieder om het uiteindelijk te lezen of niet.
