Gezondheid
alle pijlers
Hoe help ik mijn moeder
donderdag 18 februari 2021 om 13:10
Mijn vader is uitbehandeld. De prognose is dat hij binnen nu en 6 maanden komt te overlijden. Hij heeft hier vrede mee, wil ook niet meer geholpen worden, wil gewoon de komende tijd pijnvrij doormaken. Hij functioneert redelijk, maar heeft ook veel pijn en slaapt slecht. Hij wil daarom niks doen, nog geen rondje om het huis lopen. Er hangt een ontzettend nare sfeer in huis nu met veel pijn en verdriet, maar niemand kan een kant op. Ook word er niet gecommuniceerd. Er is niks om te doen en er wordt dus ook niks gedaan. Mijn moeder is ten einde raad, is constant chagrijnig/boos en verdrietig. Het enige wat nog gedaan wordt, is de hele dag naar de tv kijken. Heeft iemand tips om hier nog een "leuke" tijd van te maken? Ik kom er zelf niet meer uit. Leuke dingen ondernemen met elkaar lijkt er niet in te zitten.
donderdag 18 februari 2021 om 13:13
Ik vind het moeilijk om te bedenke waarheen. Rondjes wandelen doen we wel. Maar met corona zit ook alles dicht, de omstandigheden zijn ook niet optimaal.
donderdag 18 februari 2021 om 13:15
donderdag 18 februari 2021 om 13:31
Een hele lastige situatie en jij staat aan de zijlijn. Helaas ervaring met uitbehandeld zijn. Ik kan mij jouw vader heel goed voorstellen. Je wilt hem het liefst zo lang mogelijk bij je houden, maar alle ziekenhuisbezoeken en behandelingen voor een beetje verlenging ook geen pretje. Kan je vader nog (even) alleen zijn? Hebben ze thuiszorg? Wandeling maken, zelf eten/drinken meenemen of to-go/drive-through. Of jij bij je vader blijven en haar even haar ding laten doen.
donderdag 18 februari 2021 om 13:33
Hoe oud zijn je ouders? Zijn ze nog ‘vitaal’ (voor zover mogelijk natuurlijk wat betreft de situatie van je vader!) Even afhankelijk van bovenstaande:
Is het wat om ze een weekendje weg te laten gaan, bijvoorbeeld een hotel aan het strand. Eten kun je regelen middels afhaal.
Jij zou na kunnen komen een middag als ‘verrassing’ met zus/broer/kids om (helaas op afstand door corona) toch samen herinneringen te kunnen maken.
Wat verder nu kan: lekkere wandeling/fietstocht, picknicken, mooie foto’s (laten) maken, koken voor elkaar.
Haal eventueel je moeder even uit de situatie door met haar wat te gaan doen.
En: geef je moeder de tijd, het is heftig on te weten dat je man gaat overlijden. Maar probeer ook of het helpt om fijne dingen voor ze te plannen, zodat ze toch ‘lichtpuntjes’ heeft om naar uit te kijken.
Sterkte!
Is het wat om ze een weekendje weg te laten gaan, bijvoorbeeld een hotel aan het strand. Eten kun je regelen middels afhaal.
Jij zou na kunnen komen een middag als ‘verrassing’ met zus/broer/kids om (helaas op afstand door corona) toch samen herinneringen te kunnen maken.
Wat verder nu kan: lekkere wandeling/fietstocht, picknicken, mooie foto’s (laten) maken, koken voor elkaar.
Haal eventueel je moeder even uit de situatie door met haar wat te gaan doen.
En: geef je moeder de tijd, het is heftig on te weten dat je man gaat overlijden. Maar probeer ook of het helpt om fijne dingen voor ze te plannen, zodat ze toch ‘lichtpuntjes’ heeft om naar uit te kijken.
Sterkte!
donderdag 18 februari 2021 om 13:36
Als je zelf een huis hebt, zou je je moeder kunnen vragen een dag bij jou te spenderen en dan samen iets leuks anders doen zoals koken, schoonmaken, of andere dingen regelen (klusjes, kleinkinderen passen, huisdieren, maar ook uitvaart!).
Verder zou je vader de arts kunnen vragen of er iets te doen is aan de toegenomen pijn en slapeloosheid bij je vader. Jij en je moeder kunnen het in ieder geval aangeven aan de arts dat je vader nog steeds pijn heeft. Vaak kan er iets aan gedaan worden, waardoor je vader wel iets heeft aan zijn dag.
Verder zou je aan hulpmiddelen kunnen denken als een rolstoel of rollator.
Mijn vader was na diagnose binnen een half jaar overleden aan kanker. Gelukkig mocht mijn vader toen nog wel bezoek ontvangen en kreeg elke week bezoek van zijn beste vriend. En kreeg mijn vader een iPhone van mij zodat hij met zijn familieleden kon kletsen of sms'en (ook via video). Verder hadden we alvast de uitvaart geregeld, met de wensen van mijn vader en voor de rest hem er niet mee belast.
Onze motto toen was: elke mooie dag erbij, is een dag erbij.
En dat mooie zat hem vooral in de kleine dingen:
Lievelingskrant en croissant en koffie.
Bezoek / videotelefoon met vrienden of familieleden (kleinkind).
Wandeling buiten, dat was op een gegeven moment alleen maar mogelijk met rolstoel.
Ook regelde ik mooie reisboeken met mooie foto's voor hem om te lezen/kijken (en dagdromend op reis te gaan).
Mijn moeder zat in een slachtofferrol (vind ik wel jammer om te zeggen). Die gaven we afleiding in vorm van op kleinkinderen passen, koken, huisdieren, tuinieren etc.
Heel veel sterkte toegewenst!
Verder zou je vader de arts kunnen vragen of er iets te doen is aan de toegenomen pijn en slapeloosheid bij je vader. Jij en je moeder kunnen het in ieder geval aangeven aan de arts dat je vader nog steeds pijn heeft. Vaak kan er iets aan gedaan worden, waardoor je vader wel iets heeft aan zijn dag.
Verder zou je aan hulpmiddelen kunnen denken als een rolstoel of rollator.
Mijn vader was na diagnose binnen een half jaar overleden aan kanker. Gelukkig mocht mijn vader toen nog wel bezoek ontvangen en kreeg elke week bezoek van zijn beste vriend. En kreeg mijn vader een iPhone van mij zodat hij met zijn familieleden kon kletsen of sms'en (ook via video). Verder hadden we alvast de uitvaart geregeld, met de wensen van mijn vader en voor de rest hem er niet mee belast.
Onze motto toen was: elke mooie dag erbij, is een dag erbij.
En dat mooie zat hem vooral in de kleine dingen:
Lievelingskrant en croissant en koffie.
Bezoek / videotelefoon met vrienden of familieleden (kleinkind).
Wandeling buiten, dat was op een gegeven moment alleen maar mogelijk met rolstoel.
Ook regelde ik mooie reisboeken met mooie foto's voor hem om te lezen/kijken (en dagdromend op reis te gaan).
Mijn moeder zat in een slachtofferrol (vind ik wel jammer om te zeggen). Die gaven we afleiding in vorm van op kleinkinderen passen, koken, huisdieren, tuinieren etc.
Heel veel sterkte toegewenst!
aardbeitje8 wijzigde dit bericht op 18-02-2021 13:47
0.58% gewijzigd
I was reminded that my bloodtype is B positive.
donderdag 18 februari 2021 om 13:40
Oh wat zwaar.
Ik zat 3 jaar geleden in dezelfde situatie. Met het verschil dat mijn vader zich wél liet behandelen en daardoor nog 3 redelijk pijnloze maanden heeft gehad.
De laatste 2 maanden waren ontzettend zwaar en mijn zus en ik hebben toen gezorgd dat 1 van ons overdag altijd daar was, ook om mijn moeder te ontlasten.
Wat mijn vader in het begin nog wel wilde doen was een simpel spelletje... yathzee bijvoorbeeld. Maar inderdaad, ook daar stond de tv continu aan.
Heel veel sterkte!
Ik zat 3 jaar geleden in dezelfde situatie. Met het verschil dat mijn vader zich wél liet behandelen en daardoor nog 3 redelijk pijnloze maanden heeft gehad.
De laatste 2 maanden waren ontzettend zwaar en mijn zus en ik hebben toen gezorgd dat 1 van ons overdag altijd daar was, ook om mijn moeder te ontlasten.
Wat mijn vader in het begin nog wel wilde doen was een simpel spelletje... yathzee bijvoorbeeld. Maar inderdaad, ook daar stond de tv continu aan.
Heel veel sterkte!
donderdag 18 februari 2021 om 13:41
en dan samen iets leuks zoals koken, schoonmaken, of andere dingen regelen (klusjes, kleinkinderen passen, huisdieren, maar ook uitvaart!).aardbeitje8 schreef: ↑18-02-2021 13:36Als je zelf een huis hebt, zou je je moeder kunnen vragen een dag bij jou te spenderen
Verder zou je vader de arts kunnen vragen of er iets te doen is aan de toegenomen pijn en slapeloosheid bij je vader. Jij en je moeder kunnen het in ieder geval aangeven aan de arts dat je vader nog steeds pijn heeft. Vaak kan er iets aan gedaan worden, waardoor je vader wel iets heeft aan zijn dag.
Verder zou je aan hulpmiddelen kunnen denken als een rolstoel of rollator.
Mijn vader was na diagnose binnen een half jaar overleden aan kanker. Gelukkig mocht mijn vader toen nog wel bezoek ontvangen en kreeg elke week bezoek van zijn beste vriend. En kreeg mijn vader een iPhone van mij zodat hij met zijn familieleden kon kletsen of sms'en (ook via video). Verder hadden we alvast de uitvaart geregeld, met de wensen van mijn vader en voor de rest hem er niet mee belast.
Onze motto toen was: elke mooie dag erbij, is een dag erbij.
En dat mooie zat hem vooral in de kleine dingen:
Lievelingskrant en croissant en koffie.
Bezoek / videotelefoon met vrienden of familieleden (kleinkind).
Wandeling buiten, dat was op een gegeven moment alleen maar mogelijk met rolstoel.
Ook regelde ik mooie reisboeken met mooie foto's voor hem om te lezen/kijken (en dagdromend op reis te gaan).
Mijn moeder zat in een slachtofferrol (vind ik wel jammer om te zeggen). Die gaven we afleiding in vorm van op kleinkinderen passen, koken, huisdieren, tuinieren etc.
Heel veel sterkte toegewenst!
Serieus?
donderdag 18 februari 2021 om 13:46
Twee dingen die ik in die situatie deed: mijn vader had een goede band met mijn kat, en die nam ik steeds aan een tuigje mee. (Het was wel een makkelijke poes, die het min of meer accepteerde en met wat snacks de reis weer vergat). Dat klaarde de sfeer zo op!
Ook probeerde ik mijn moeder soms af te leiden met iets praktisch. Iets dat ik haar vroeg me te leren naaien of de naaimachine ofzo. Dat haalde haar wat uit haar zorgen en gaf mijn vader ook wat rust.
We hebben verder hele mooie momenten beleefd door samen oude fotoalbums te bekijken, en door foto’s te zien van de jonge lovebirds kreeg ik ook intenser besef van de diepte van hun band en hun geschiedenis.
Wij kregen papa ook niet meer gemotiveerd om naar buiten te gaan, al waren de ritjes naar het ziekenhuis op zichzelf ook waardevol langs de bomen die in bloei stonden toen de lente weer begon. Mijn vader had ook heel veel plezier van de vogels in de tuin.
Als er een mogelijkheid is om je ouders wat in contact te brengen met de natuur of dieren of kleinkinderen of andere dingen die ze toch een beetje afleiden, kan dat veel betekenen voor de sfeer en mooie momenten samen maken. Soms is daar wel veel creativiteit voor nodig!
Xxxx heel veel sterkte en knuffels
Ook probeerde ik mijn moeder soms af te leiden met iets praktisch. Iets dat ik haar vroeg me te leren naaien of de naaimachine ofzo. Dat haalde haar wat uit haar zorgen en gaf mijn vader ook wat rust.
We hebben verder hele mooie momenten beleefd door samen oude fotoalbums te bekijken, en door foto’s te zien van de jonge lovebirds kreeg ik ook intenser besef van de diepte van hun band en hun geschiedenis.
Wij kregen papa ook niet meer gemotiveerd om naar buiten te gaan, al waren de ritjes naar het ziekenhuis op zichzelf ook waardevol langs de bomen die in bloei stonden toen de lente weer begon. Mijn vader had ook heel veel plezier van de vogels in de tuin.
Als er een mogelijkheid is om je ouders wat in contact te brengen met de natuur of dieren of kleinkinderen of andere dingen die ze toch een beetje afleiden, kan dat veel betekenen voor de sfeer en mooie momenten samen maken. Soms is daar wel veel creativiteit voor nodig!
Xxxx heel veel sterkte en knuffels
anoniem_65325db34735a wijzigde dit bericht op 18-02-2021 13:55
1.55% gewijzigd
donderdag 18 februari 2021 om 13:48
Inderdaad, ik bedoelde iets anders. Geloof me: leuk was anders..Luci_Mster2 schreef: ↑18-02-2021 13:41en dan samen iets leuks zoals koken, schoonmaken, of andere dingen regelen (klusjes, kleinkinderen passen, huisdieren, maar ook uitvaart!).
Serieus?
I was reminded that my bloodtype is B positive.
donderdag 18 februari 2021 om 13:49
Wat moet er dan nu perse gedaan worden?
Je moeder kan beter alleen een rondje lopen of met jou, de buur of een vriendin. Het is geen niet willen van je vader het is niet kunnen. Accepteert je moeder wel wat er echt aan de hand is? Wat aan iemand trekken die dood gaat en dood ziek is om nieuwe dingen te doen lijkt mij geen acceptatie.
Je moeder kan beter alleen een rondje lopen of met jou, de buur of een vriendin. Het is geen niet willen van je vader het is niet kunnen. Accepteert je moeder wel wat er echt aan de hand is? Wat aan iemand trekken die dood gaat en dood ziek is om nieuwe dingen te doen lijkt mij geen acceptatie.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
donderdag 18 februari 2021 om 13:49
Laat je moeder dit eens bespreken met de huisarts en/of thuiszorg. Een uitlaatklep voor haar kan haar goed doen. Het is echt niet erg als ze de situatie niet aan kan, misschien geeft een paar gesprekken met de POH wat erkenning voor haar verdriet en opluchting.
Zorg dat er voldoende hulp is om je vader te verzorgen. Ik heb zelf hele goede ervaringen met de thuiszorg, waardoor partner ook echt partner bleef.
Je kunt een rolstoel lenen, zodat je ook je beide ouders even mee kunt nemen.
Laat eens een maaltijd thuis bezorgen. Neem eens wat lekkers mee. Wat vond je vader vroeger gezellig?
Maar echt, zorg voor voldoende hulp. Er zijn ook vrijwilligers die kunnen oppassen, zodat je moeder even weg kan.
Zorg dat er voldoende hulp is om je vader te verzorgen. Ik heb zelf hele goede ervaringen met de thuiszorg, waardoor partner ook echt partner bleef.
Je kunt een rolstoel lenen, zodat je ook je beide ouders even mee kunt nemen.
Laat eens een maaltijd thuis bezorgen. Neem eens wat lekkers mee. Wat vond je vader vroeger gezellig?
Maar echt, zorg voor voldoende hulp. Er zijn ook vrijwilligers die kunnen oppassen, zodat je moeder even weg kan.
donderdag 18 februari 2021 om 13:49
Wat een nare periode voor jullie. Veel sterkte gewenst.
Ten eerste: veel pijn lijden is niet nodig, trek svp aan de bel bij de behandelend arts.
En vraag gewoon aan je moeder wat ze nodig heeft. Wil ze van zich af praten (wellicht met een professional, weet niet of dat nu mogelijk is op korte termijn)? Ik denk wel dat het handig is dat ze wat handvatten krijgt om hiermee om te gaan.
Verder helpt het denk ik dat haar / hen wat werk uit handen wordt genomen. Een wasje draaien, af en toe koken, schoonmaken, opruimen, etc. Rouwen is ingrijpend en intens vermoeiend, ze is waarschijnlijk zelf ook gewoon op.
Misschien kun je verder proberen om de routine wat te breken? Is er iets laagdrempeligs dat je vader vroeger graag deed? In de tuin zitten (als het weer wat beter wordt), autoritje maken, dat soort dingen? Ik zou het alleen niet te erg forceren.
Nu quality time met elkaar doorbrengen is inderdaad heel waardevol. Maar soms zie je dat mensen elkaar willen 'sparen', en dan is de tv natuurlijk een goed excuus om elkaar uit de weg te gaan.
Ten eerste: veel pijn lijden is niet nodig, trek svp aan de bel bij de behandelend arts.
En vraag gewoon aan je moeder wat ze nodig heeft. Wil ze van zich af praten (wellicht met een professional, weet niet of dat nu mogelijk is op korte termijn)? Ik denk wel dat het handig is dat ze wat handvatten krijgt om hiermee om te gaan.
Verder helpt het denk ik dat haar / hen wat werk uit handen wordt genomen. Een wasje draaien, af en toe koken, schoonmaken, opruimen, etc. Rouwen is ingrijpend en intens vermoeiend, ze is waarschijnlijk zelf ook gewoon op.
Misschien kun je verder proberen om de routine wat te breken? Is er iets laagdrempeligs dat je vader vroeger graag deed? In de tuin zitten (als het weer wat beter wordt), autoritje maken, dat soort dingen? Ik zou het alleen niet te erg forceren.
Nu quality time met elkaar doorbrengen is inderdaad heel waardevol. Maar soms zie je dat mensen elkaar willen 'sparen', en dan is de tv natuurlijk een goed excuus om elkaar uit de weg te gaan.
donderdag 18 februari 2021 om 14:04
Iedereen bedankt voor de reacties! Zitten een aantal nuttige dingen tussen.
Wat mijn ouders leuk vinden... tsja. Mijn vader houdt van autorijden en werken. Hij is nu nog steeds wat opdrachten aan het doen vanuit huis. Mijn moeders hobby’s? Geen idee. Mijn ouders hebben al jaren geen hobby’s, vrienden of familie. Ik denk dat nu het besef komt bij mijn moeder dat ze “alleen” achter blijft. Nog wel kinderen natuurlijk maar wij wonen allemaal ver weg. Zij hebben eigenlijk verder niks. Ze doen dus ook in principe niks anders dan voorheen, maar door de situatie voelt het nu verstikkend. Het is alleen lastig om hier nu doorheen te breken. Mijn vader heeft ook geen wensen verder. Als wij wel thuis zijn, zit hij gewoon achter de computer te werken in plaats van dingen te ondernemen met ons (als is het maar iets kleins). Pijnlijk om dit zo op te schrijven.
Wat mijn ouders leuk vinden... tsja. Mijn vader houdt van autorijden en werken. Hij is nu nog steeds wat opdrachten aan het doen vanuit huis. Mijn moeders hobby’s? Geen idee. Mijn ouders hebben al jaren geen hobby’s, vrienden of familie. Ik denk dat nu het besef komt bij mijn moeder dat ze “alleen” achter blijft. Nog wel kinderen natuurlijk maar wij wonen allemaal ver weg. Zij hebben eigenlijk verder niks. Ze doen dus ook in principe niks anders dan voorheen, maar door de situatie voelt het nu verstikkend. Het is alleen lastig om hier nu doorheen te breken. Mijn vader heeft ook geen wensen verder. Als wij wel thuis zijn, zit hij gewoon achter de computer te werken in plaats van dingen te ondernemen met ons (als is het maar iets kleins). Pijnlijk om dit zo op te schrijven.
donderdag 18 februari 2021 om 14:04
donderdag 18 februari 2021 om 14:09
Het is geen moeten. Maar het simpelweg zitten afwachten van mijn vaders dood drukt zwaar op mijn moeder. Niemand weet hier hoe ermee om te gaan. Wij proberen mijn vader ook niet te motiveren iets te doen wat hij niet wilt verder. Ik wil iets doen met mijn moeder om deze tijd door te komen.viva-amber schreef: ↑18-02-2021 13:49Wat moet er dan nu perse gedaan worden?
Je moeder kan beter alleen een rondje lopen of met jou, de buur of een vriendin. Het is geen niet willen van je vader het is niet kunnen. Accepteert je moeder wel wat er echt aan de hand is? Wat aan iemand trekken die dood gaat en dood ziek is om nieuwe dingen te doen lijkt mij geen acceptatie.
donderdag 18 februari 2021 om 14:10
Daar krijg ik geen antwoord op. Mijn moeder heeft simpelweg jaren niks leuks meer gedaan. Ik zoek daarom wat laagdrempelige leuke dingen. Of ja, die kan ik in principe zelf ook wel bedenken. Maar de situatie compliceert veel dingen gewoon. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doenLuci_Mster2 schreef: ↑18-02-2021 14:06Dan neem je haar mee naar buiten en vraag het haar gewoon.
Als jij het al niet weet of en wat ze leuk vindt...hoe moeten wij het dan weten?
donderdag 18 februari 2021 om 14:17
Ik zal dit toch eens overleggen met huisarts en ook thuiszorg als deze in beeld zijn. Zij weten vaak wel iets van vrijwilligersorganisaties die iets kunnen betekenen. Ik weet niet of er bijvoorbeeld een actieve Humanitas vereniging in de woonplaats van je ouders is. Dan komt er bijvoorbeeld een vrijwilligers eens in de zoveel tijd een kopje koffie drinken en kan je moeder haar hart luchten. Tegen een vreemde gaat dat mogelijk makkelijker dan een bekende.Mooiedagvandaag schreef: ↑18-02-2021 14:04Ik durf het niet te zeggen. Ik zie haar wanhoop maar ze weet zelf ook niet hoe ze geholpen wil worden.
Je moeder mag echt hulp zoeken, dat is geen schande. Wellicht dat een maatschappelijk verpleegkundige in het behandelende ziekenhuis ook een optie is.
Jij mag ook altijd bellen ipv dit door je moeder te laten doen. Dit hoeft niet in overleg met je ouders.
