Gezondheid
alle pijlers
Komt geen vrouw bij de dokter
vrijdag 10 oktober 2008 om 15:25
Ik lees en adviseer hier regelmatig 'even bij de huisarts langs', goed advies zou je denken, laagdrempelig, hoeft het forum zijn glazen bol er niet bij te pakken, houden we die tak van het nobele medische vak ook aan de slag, kortom vast een goed idee.
Ik kom echter nooit bij de huisarts. Gedeeltelijk omdat ik nou eenmaal reuze gezond ben, ik hoef niet. Gedeeltelijk omdat ik me de rompslomp van opbellen op een bepaald tijdstip, me door de 'assistente- barriere' werken en een afspraak maken op een tijdstip dat mij niet schikt meer moeite vind dan met mijn klacht doorlopen. En gedeeltelijk omdat ik voor voetschimmel ook wel naar de drogist kan, mijn pil online bestel en de vakantievaccinaties wel bij de door de verzekering aangewezen vaccinatieboer haal.
Verder ben ik opgevoed met 'gaat wel weer over als je een jongetje wordt', ofwel niet teveel piepen. Als ik een periode niet lekker in mijn vel zit komt het niet bij me op om naar de huisarts te gaan. Zo ook voor pukkels, dikke enkels, nare hoestjes niet. Pas als het na enkele weken en de nodige zelfzorg niet overgaat zoek ik een arts op.
Maar nu zat ik me eigenlijk af te vragen, kan dat nu kwaad? Zou ik af en toe gecheck-upt moeten? En hoe vaak komen jullie nou bij een huisarts?
/ ik kom op 2x in 6 jaar uit (soa-test + bronchitis)
Ik kom echter nooit bij de huisarts. Gedeeltelijk omdat ik nou eenmaal reuze gezond ben, ik hoef niet. Gedeeltelijk omdat ik me de rompslomp van opbellen op een bepaald tijdstip, me door de 'assistente- barriere' werken en een afspraak maken op een tijdstip dat mij niet schikt meer moeite vind dan met mijn klacht doorlopen. En gedeeltelijk omdat ik voor voetschimmel ook wel naar de drogist kan, mijn pil online bestel en de vakantievaccinaties wel bij de door de verzekering aangewezen vaccinatieboer haal.
Verder ben ik opgevoed met 'gaat wel weer over als je een jongetje wordt', ofwel niet teveel piepen. Als ik een periode niet lekker in mijn vel zit komt het niet bij me op om naar de huisarts te gaan. Zo ook voor pukkels, dikke enkels, nare hoestjes niet. Pas als het na enkele weken en de nodige zelfzorg niet overgaat zoek ik een arts op.
Maar nu zat ik me eigenlijk af te vragen, kan dat nu kwaad? Zou ik af en toe gecheck-upt moeten? En hoe vaak komen jullie nou bij een huisarts?
/ ik kom op 2x in 6 jaar uit (soa-test + bronchitis)
zaterdag 11 oktober 2008 om 13:04
Voor mijn studie las ik ooit een artikeltje met onderzoeksresultaten over juist dit fenomeen: de niet-huisartsenbezoekers. De vraag was of mensen die nooit naar een huisarts gaan zich gezonder voelen c.q. gezonder zijn dan mensen die weinig (bijv. één keer per jaar of per twee jaar) naar een huisarts gaan. Het antwoord was: nee. Over het algemeen hebben mensen die nooit bij een arts komen, net zoveel gezondheidsklachten als mensen die af en toe bij een arts komen. Daarmee werd verondersteld dat zij een wat groter risico lopen op gezondheidsproblemen dan mensen die bijvoorbeeld eens per twee jaar bij een arts komen. Waarom? De mensen die nooit bij een arts kwamen, hadden daarvoor niet als reden dat zij nooit ziek waren of geen gezondheidsklachten hadden, maar simpelweg dat zij zichzelf zagen als "iemand die nooit naar de dokter gaat". Deze mensen hebben dus de neiging om veel langer door te lopen met klachten waarmee ze eigenlijk beter wél naar de huisarts zouden kunnen gaan. Daarnaast is het heel goed mogelijk dat een deel van de mensen die nooit bij een arts komt, gewoon de weg niet weet. Dus misschien niet eens weet wie zijn/haar huisarts is, het telefoonnummer niet bij de hand heeft, niet weet hoe een afspraak te maken, etc. Verder zou het heel goed kunnen zijn dat deze mensen gewoon heel slecht in staat zijn te beoordelen met wat voor klachten zij wel of niet naar een arts zouden moeten. Dus hoewel er ongetwijfeld mensen zullen zijn die letterlijk nooit bij een arts komen om de simpele reden dat zij nooit ziek zijn, is het grootste deel van deze mensen net zo ziek of gezond als mensen die af en toe bij hun huisarts komen.
Dat was tenminste ongeveer de uitkomst van het onderzoek waar ik over las, ik weet niet meer op hoe grote schaal dit uitgevoerd was en heb ook geen andere onderzoeksresultaten van soortgelijke onderzoeken gelezen. Dus neem dit niet aan als de absolute waarheid over mensen die nooit naar de dokter gaan, maar gewoon als interessant 'weetje'
Moi? Ja, kom er met grote regelmaat. Beetje zoals Qwertu uitlegt, een ongeluk komt nooit alleen
. Daarbij heeft mijn chronische aandoening het in zich dat er nog al eens acute dingen zijn waarvoor ik een arts nodig heb. Dus hoe vaak? Soms een paar weken niet, soms twee of drie keer per week. Zelfde geldt trouwens voor ziekenhuisbezoeken, hoewel ik meestal wel iedere week "iets medisch" in mijn agenda heb staan. Niet leuk nee, maar voor een deel went 't wel..
Dat was tenminste ongeveer de uitkomst van het onderzoek waar ik over las, ik weet niet meer op hoe grote schaal dit uitgevoerd was en heb ook geen andere onderzoeksresultaten van soortgelijke onderzoeken gelezen. Dus neem dit niet aan als de absolute waarheid over mensen die nooit naar de dokter gaan, maar gewoon als interessant 'weetje'
Moi? Ja, kom er met grote regelmaat. Beetje zoals Qwertu uitlegt, een ongeluk komt nooit alleen
. Daarbij heeft mijn chronische aandoening het in zich dat er nog al eens acute dingen zijn waarvoor ik een arts nodig heb. Dus hoe vaak? Soms een paar weken niet, soms twee of drie keer per week. Zelfde geldt trouwens voor ziekenhuisbezoeken, hoewel ik meestal wel iedere week "iets medisch" in mijn agenda heb staan. Niet leuk nee, maar voor een deel went 't wel..
zaterdag 11 oktober 2008 om 14:33
quote:LunaBlue schreef op 11 oktober 2008 @ 12:45:
[...]
Ja, ik weet wel waar mijn angst vandaan komt. Zonder al te veel op details in te gaan, ik heb nogal wat nare ervaringen gehad in mijn jeugd met ziek zijn en artsen. Als ik echt moet zit ik ook met het zweet in mijn handen in de wachtkamer, maar de laatste keer dat ik er was geweest voelde het echt als een overwinning dat ik toch gegaan was. Gaat dus de goede kant op.
Is het een idee om eens met de huisarts hierover te praten? Wie weet kunnen ze dingen doen of laten om jou meer op je gemak te laten voelen. Meer uitleggen, meer tijd voor je uittrekken, weet ik veel wat voor jou prettig is om langzaam maar zeker de nare ervaringen meer naar de achtergrond te laten vervagen.
Als bijv. het wachten in een wachtkamer voor jou extra stress oplevert dan kan een simpele oplossing zijn dat je bijv. met de assistente een afspraak hebt dat zij jou even op de hoogte houdt over eventueel uitlopen van het spreekuur. Scheelt onnodig wachten. Bij ons biedt de assistente uit zichzelf aan dat je 5 minuten voor de afgesproken tijd eerst even belt en hoort hoe of wat, gewoon omdat ze weten hoe vervelend de meeste mensen wachten vinden. Nu is mijn huisarts er nog een van het stempel 'neemt alle tijd voor iedereen' waardoor hij bijna standaard uitloopt, maar soit.
[...]
Ja, ik weet wel waar mijn angst vandaan komt. Zonder al te veel op details in te gaan, ik heb nogal wat nare ervaringen gehad in mijn jeugd met ziek zijn en artsen. Als ik echt moet zit ik ook met het zweet in mijn handen in de wachtkamer, maar de laatste keer dat ik er was geweest voelde het echt als een overwinning dat ik toch gegaan was. Gaat dus de goede kant op.
Is het een idee om eens met de huisarts hierover te praten? Wie weet kunnen ze dingen doen of laten om jou meer op je gemak te laten voelen. Meer uitleggen, meer tijd voor je uittrekken, weet ik veel wat voor jou prettig is om langzaam maar zeker de nare ervaringen meer naar de achtergrond te laten vervagen.
Als bijv. het wachten in een wachtkamer voor jou extra stress oplevert dan kan een simpele oplossing zijn dat je bijv. met de assistente een afspraak hebt dat zij jou even op de hoogte houdt over eventueel uitlopen van het spreekuur. Scheelt onnodig wachten. Bij ons biedt de assistente uit zichzelf aan dat je 5 minuten voor de afgesproken tijd eerst even belt en hoort hoe of wat, gewoon omdat ze weten hoe vervelend de meeste mensen wachten vinden. Nu is mijn huisarts er nog een van het stempel 'neemt alle tijd voor iedereen' waardoor hij bijna standaard uitloopt, maar soit.
vandaag ga ik van alles kunnen
zondag 12 oktober 2008 om 19:50
Ik denk dat ik eens in de 3 jaar bij de huisarts kom (en ik heb ook ooit 8 jaar zonder huisarts gedaan en het niet gemist). Zolang je geen rare klachten hebt is het niet vreemd vind ik om nooit bij de huisarts te komen. Meeste milde kwaaltjes gaan toch vanzelf over en als het echt iets 'anders' is merk je dat vaak vanzelf wel (toen ik van het voorjaar ineens longontsteking had, zat ik meteen bij de dokter, had toen wel in de gaten dat dat geen gewoon griepje was). Komt ook nog bij dat men hier in Duitsland geen afsprakenspreekuur kent en je dus rustig 1-2 uur zit te wachten. En dat beneemt je al gauw de lust. Godzijdank heb ik kinderen die ook bijna nooit ziek zijn (afkloppen!).
maandag 13 oktober 2008 om 11:30
quote:Mevrouwdekees schreef op 10 oktober 2008 @ 15:25:
...........Verder ben ik opgevoed met 'gaat wel weer over als je een jongetje wordt', ofwel niet teveel piepen. Als ik een periode niet lekker in mijn vel zit komt het niet bij me op om naar de huisarts te gaan. Zo ook voor pukkels, dikke enkels, nare hoestjes niet. Pas als het na enkele weken en de nodige zelfzorg niet overgaat zoek ik een arts op..........
Met dit gedeelte van de openingstekst ben ik het volledig eens.
Natuurlijk zijn er ook kwaaltjes die na een paar weken nog niet over zijn.
Nog een paar weken langer afwachten, een veranderende levensstijl, een ander eetpatroon of een ander denkpatroon zouden dan alsnog een oplossing kunnen bewerkstelligen is zo mijn ervaring.
Buiten een ernstige bedreigende infectie of botbreuken om zien de huisarts en specialisten me dus echt niet.
No way!
...........Verder ben ik opgevoed met 'gaat wel weer over als je een jongetje wordt', ofwel niet teveel piepen. Als ik een periode niet lekker in mijn vel zit komt het niet bij me op om naar de huisarts te gaan. Zo ook voor pukkels, dikke enkels, nare hoestjes niet. Pas als het na enkele weken en de nodige zelfzorg niet overgaat zoek ik een arts op..........
Met dit gedeelte van de openingstekst ben ik het volledig eens.
Natuurlijk zijn er ook kwaaltjes die na een paar weken nog niet over zijn.
Nog een paar weken langer afwachten, een veranderende levensstijl, een ander eetpatroon of een ander denkpatroon zouden dan alsnog een oplossing kunnen bewerkstelligen is zo mijn ervaring.
Buiten een ernstige bedreigende infectie of botbreuken om zien de huisarts en specialisten me dus echt niet.
No way!
maandag 13 oktober 2008 om 11:34
Het driehoekje huisarts, apotheek en specialist is volgens mij meer een vicieuze cirkel geworden voor 95% van de consumenten!
Dus verslaafd aan de hulpverlening en/of pillen.
En de huisarts heeft een grote Jeep, die van de apotheker is nog groter maar die van de specialist spant de kroon haha!
Die hobbies moeten ergens van betaald worden....
Dus verslaafd aan de hulpverlening en/of pillen.
En de huisarts heeft een grote Jeep, die van de apotheker is nog groter maar die van de specialist spant de kroon haha!
Die hobbies moeten ergens van betaald worden....
dinsdag 14 oktober 2008 om 14:40
Hee, daar is ze weer!
Dat van die specialist valt wel mee, hoor Astrid.
Iig werken ze ook gemiddeld 100 uur per week, als je de werkuren deelt door het salaris, is het bijna een modaal salaris. Scheelt dat in je beeldvorming?
Stom, laat ik me weer verleiden tot een poging dat domme geklets recht te zetten, maar kan het toch niet laten.
Dat van die specialist valt wel mee, hoor Astrid.
Iig werken ze ook gemiddeld 100 uur per week, als je de werkuren deelt door het salaris, is het bijna een modaal salaris. Scheelt dat in je beeldvorming?
Stom, laat ik me weer verleiden tot een poging dat domme geklets recht te zetten, maar kan het toch niet laten.
Computer says nooooo
dinsdag 14 oktober 2008 om 14:56
Luna Blue: je moet echt naar de dokter gaan, ook al ben je bang.
Als mijn schoonmoeder wél was gegaan (die ging ook niet omdat ze bang was) had ze nu nog geleefd...
Probeer toch iets te verzinnen (ik zag dat er al wat tips waren gegeven) om iets aan die angst te doen!
Over het algemeen ga ik op mijn intuïtie af. Ik luister naar mijn lijf, en ga naar een arts wanneer ik denk dat dat nodig is, omdat ik iets heb dat ik niet zelf kan oplossen of omdat ik niet weet wat het is.
Als mijn schoonmoeder wél was gegaan (die ging ook niet omdat ze bang was) had ze nu nog geleefd...
Probeer toch iets te verzinnen (ik zag dat er al wat tips waren gegeven) om iets aan die angst te doen!
Over het algemeen ga ik op mijn intuïtie af. Ik luister naar mijn lijf, en ga naar een arts wanneer ik denk dat dat nodig is, omdat ik iets heb dat ik niet zelf kan oplossen of omdat ik niet weet wat het is.
dinsdag 14 oktober 2008 om 15:02
Ha Astrada! De helft van mijn familie werkt in de psychiatrie, doen héél goed werk! Psychoses gaan namelijk niet over van gezonder eten en een zalfje van de Kruidvat. En je wordt niet minder schizofreen van geen pillen slikken.
Ik denk niet dat de huisarts mij iets aandoet als ik er heen ga, ik opende dit topic omdat ik me afvroeg of wat periodiek onderhoud nuttig zou zijn.
Ik denk niet dat de huisarts mij iets aandoet als ik er heen ga, ik opende dit topic omdat ik me afvroeg of wat periodiek onderhoud nuttig zou zijn.
dinsdag 14 oktober 2008 om 15:46
dinsdag 14 oktober 2008 om 15:50
Mevrouwdekees: sorry dat ik in je topic zo offtopic ga..
Persoonlijk ben ik eigenlijk niet zo voor periodiek onderhoud.. mijn moeder heeft het een tijdje gedaan, met als resultaat wat flink nare onderzoekjes (w.o. colonscopie omdat 'iets' in het bloef gezien was..brrrr.....), waar nooit iets uit is gekomen.. Wel voelde ze zich mentaal veel onzekerder omdat ze er zo mee bezig was.
Ik ben wel van mening dat als je echt ergens last van hebt, je 'gewoon' naar je ha moet gaan.
Jij hebt geen noemenswaardige klachten, prijs je gelukkig en geniet van je gezonde lijf.
Persoonlijk ben ik eigenlijk niet zo voor periodiek onderhoud.. mijn moeder heeft het een tijdje gedaan, met als resultaat wat flink nare onderzoekjes (w.o. colonscopie omdat 'iets' in het bloef gezien was..brrrr.....), waar nooit iets uit is gekomen.. Wel voelde ze zich mentaal veel onzekerder omdat ze er zo mee bezig was.
Ik ben wel van mening dat als je echt ergens last van hebt, je 'gewoon' naar je ha moet gaan.
Jij hebt geen noemenswaardige klachten, prijs je gelukkig en geniet van je gezonde lijf.
Computer says nooooo
dinsdag 14 oktober 2008 om 18:40
In sommige steden kun je niet zomaar van huisarts switchen. Ik heb al eens meegemaakt dat ik van de ene naar de andere kant van het land verhuisde en dan geen enkele huisarts me wilde toelaten. Ja dan kom je bij de slechtere terecht.
Als ik nu mezelf verdenk van iets ernstigers dan wat ik met mijn huidige huisarts wil bespreken dan zoek ik gelijk een ander. Maar door mijn beroep ken ik veel huisartsen en vind het toch niet heel fijn om het ene moment over een patiënt te bellen en het volgende als patiënt. Maar zolang het nog om kleine onbenulligheden gaat val ik mijn huidige huisarts en haar aso-assistente er mee lastig .
Als ik nu mezelf verdenk van iets ernstigers dan wat ik met mijn huidige huisarts wil bespreken dan zoek ik gelijk een ander. Maar door mijn beroep ken ik veel huisartsen en vind het toch niet heel fijn om het ene moment over een patiënt te bellen en het volgende als patiënt. Maar zolang het nog om kleine onbenulligheden gaat val ik mijn huidige huisarts en haar aso-assistente er mee lastig .
dinsdag 14 oktober 2008 om 20:11
quote:Miss Moneypenny schreef op 14 oktober 2008 @ 14:56:
Luna Blue: je moet echt naar de dokter gaan, ook al ben je bang.
Als mijn schoonmoeder wél was gegaan (die ging ook niet omdat ze bang was) had ze nu nog geleefd...
Probeer toch iets te verzinnen (ik zag dat er al wat tips waren gegeven) om iets aan die angst te doen!
Over het algemeen ga ik op mijn intuïtie af. Ik luister naar mijn lijf, en ga naar een arts wanneer ik denk dat dat nodig is, omdat ik iets heb dat ik niet zelf kan oplossen of omdat ik niet weet wat het is.
Je hebt volkomen gelijk, ook ik ken de verhalen van mensen die als ze maar eerder naar de dokter waren gegaan...
Het is ook niet dat ik nooit ga, maar ik blijf het erg vervelend vinden (understatement) en probeer het te vermijden, of zo lang mogelijk uitstellen. gelukkig heb ik een heel nuchtere vriend die dit wel in de gaten houdt en met me mee gaat als ik echt moet.
@Roosvrouw, ik heb het er met mijn huisarts over gehad, is wel een beetje gek je angst bespreken met het object van je angst. Het helpt wel dat hij het weet. Gelukkig ben ik de laatste jaren haast nooit ziek. En voor zaken zoals het periodieke uitstrijkje ga ik ook gewoon, bang of niet.
Dank jullie voor de bezorgdheid. Zoals veel angsten klinkt het nogal irrationeel. Nu ik het zo over mezelf opschrijf vind ik het ineens nogal maf klinken, maar verder gaat alles goed.
Luna Blue: je moet echt naar de dokter gaan, ook al ben je bang.
Als mijn schoonmoeder wél was gegaan (die ging ook niet omdat ze bang was) had ze nu nog geleefd...
Probeer toch iets te verzinnen (ik zag dat er al wat tips waren gegeven) om iets aan die angst te doen!
Over het algemeen ga ik op mijn intuïtie af. Ik luister naar mijn lijf, en ga naar een arts wanneer ik denk dat dat nodig is, omdat ik iets heb dat ik niet zelf kan oplossen of omdat ik niet weet wat het is.
Je hebt volkomen gelijk, ook ik ken de verhalen van mensen die als ze maar eerder naar de dokter waren gegaan...
Het is ook niet dat ik nooit ga, maar ik blijf het erg vervelend vinden (understatement) en probeer het te vermijden, of zo lang mogelijk uitstellen. gelukkig heb ik een heel nuchtere vriend die dit wel in de gaten houdt en met me mee gaat als ik echt moet.
@Roosvrouw, ik heb het er met mijn huisarts over gehad, is wel een beetje gek je angst bespreken met het object van je angst. Het helpt wel dat hij het weet. Gelukkig ben ik de laatste jaren haast nooit ziek. En voor zaken zoals het periodieke uitstrijkje ga ik ook gewoon, bang of niet.
Dank jullie voor de bezorgdheid. Zoals veel angsten klinkt het nogal irrationeel. Nu ik het zo over mezelf opschrijf vind ik het ineens nogal maf klinken, maar verder gaat alles goed.
donderdag 16 oktober 2008 om 11:01
quote:summer73 schreef op 14 oktober 2008 @ 14:40:
Hee, daar is ze weer!
Dat van die specialist valt wel mee, hoor Astrid.
Iig werken ze ook gemiddeld 100 uur per week, als je de werkuren deelt door het salaris, is het bijna een modaal salaris. Scheelt dat in je beeldvorming?
Stom, laat ik me weer verleiden tot een poging dat domme geklets recht te zetten, maar kan het toch niet laten.
100 per week gemiddeld klopt niet, de Arbowet laat dit nooit toe. En een week heeft maar een 168 uur, het is dus onmogelijk zoveel en zolang fysieke inspanning te leveren...
Je bedoelt zeker enkele uitschieters van boven de 80 uur + 20 uur aanwezigheid op de afdeling?
De inkomens zijn verder aanzienlijk, zoek zelf maar eens zo´n lijstje op. Een ton per jaar is niets in die sector!
Hee, daar is ze weer!
Dat van die specialist valt wel mee, hoor Astrid.
Iig werken ze ook gemiddeld 100 uur per week, als je de werkuren deelt door het salaris, is het bijna een modaal salaris. Scheelt dat in je beeldvorming?
Stom, laat ik me weer verleiden tot een poging dat domme geklets recht te zetten, maar kan het toch niet laten.
100 per week gemiddeld klopt niet, de Arbowet laat dit nooit toe. En een week heeft maar een 168 uur, het is dus onmogelijk zoveel en zolang fysieke inspanning te leveren...
Je bedoelt zeker enkele uitschieters van boven de 80 uur + 20 uur aanwezigheid op de afdeling?
De inkomens zijn verder aanzienlijk, zoek zelf maar eens zo´n lijstje op. Een ton per jaar is niets in die sector!
donderdag 16 oktober 2008 om 11:09
quote:Mevrouwdekees schreef op 14 oktober 2008 @ 15:02:
Ha Astrada! De helft van mijn familie werkt in de psychiatrie, doen héél goed werk! Psychoses gaan namelijk niet over van gezonder eten en een zalfje van de Kruidvat. En je wordt niet minder schizofreen van geen pillen slikken.
Ik denk niet dat de huisarts mij iets aandoet als ik er heen ga, ik opende dit topic omdat ik me afvroeg of wat periodiek onderhoud nuttig zou zijn.Er zijn ondertussen boekenkasten vol wetenschappelijk bewijs dat onder meer Antipsychotica juist psychoses veroorzaken en de mensen met een tijdelijke psychose (die meestal vanzelf weer over zou gaan) opzadelen met een chronische ziekte!!
Je familie doet zeker geen goed werk.
Dat het in hun eigen en jouw ogen integere mensen zijn die denken dat ze goed werk doen twijfel ik niet aan.
Maar men wordt juist Schizofreen van pillen slikken!
OK, nu sla je waarschijnlijk op tilt Mevrouw de Kees en zal je het mij en jezelf niet toelaten de bewijsstukken hiervoor gezamelijk te bestuderen!
Maar ik kan er nu ook naast zitten natuurlijk...
Ha Astrada! De helft van mijn familie werkt in de psychiatrie, doen héél goed werk! Psychoses gaan namelijk niet over van gezonder eten en een zalfje van de Kruidvat. En je wordt niet minder schizofreen van geen pillen slikken.
Ik denk niet dat de huisarts mij iets aandoet als ik er heen ga, ik opende dit topic omdat ik me afvroeg of wat periodiek onderhoud nuttig zou zijn.Er zijn ondertussen boekenkasten vol wetenschappelijk bewijs dat onder meer Antipsychotica juist psychoses veroorzaken en de mensen met een tijdelijke psychose (die meestal vanzelf weer over zou gaan) opzadelen met een chronische ziekte!!
Je familie doet zeker geen goed werk.
Dat het in hun eigen en jouw ogen integere mensen zijn die denken dat ze goed werk doen twijfel ik niet aan.
Maar men wordt juist Schizofreen van pillen slikken!
OK, nu sla je waarschijnlijk op tilt Mevrouw de Kees en zal je het mij en jezelf niet toelaten de bewijsstukken hiervoor gezamelijk te bestuderen!
Maar ik kan er nu ook naast zitten natuurlijk...
donderdag 16 oktober 2008 om 11:33
Je gaat vreselijk offtopi astrada maar aangezien ik al aardig een antwoord op mijn vraag heb gekregen wil ik wel even met je onderwerp meegaan. Wil je overigens geen enorme lappen tekst gaan plakken? Dan haak ik nl. af.
1 Ja mijn familie is integer en ik geloof inderdaad dat zei goed werk verrichten.
2 Schizofrenie openbaard zich meestal zo rond het 20e levensjaar, met bijvoorbeeld een psychose, stemmen horen of achtervolgingswanen. Die symptomen komen vóór enige medicatie of psychiatrie er aan te pas komt.
3 Toen er nog weinig/ veel minder (goede) medicatie op de markt was waren de ziektebeelden van stoornissen veel extremer, mensen die katatoon worden kwamen 30 jaar geleden nog regelmatig voor, tegenwoordig nauwelijks meer. Zomaar een voorbeeldje van positieve effecten die medicatie in de psychiatrie heeft.
1 Ja mijn familie is integer en ik geloof inderdaad dat zei goed werk verrichten.
2 Schizofrenie openbaard zich meestal zo rond het 20e levensjaar, met bijvoorbeeld een psychose, stemmen horen of achtervolgingswanen. Die symptomen komen vóór enige medicatie of psychiatrie er aan te pas komt.
3 Toen er nog weinig/ veel minder (goede) medicatie op de markt was waren de ziektebeelden van stoornissen veel extremer, mensen die katatoon worden kwamen 30 jaar geleden nog regelmatig voor, tegenwoordig nauwelijks meer. Zomaar een voorbeeldje van positieve effecten die medicatie in de psychiatrie heeft.
donderdag 16 oktober 2008 om 11:40
In de afgelopen vijf jaar twee keer voor mezelf naar de dokter geweest (en ook twee keer in een jaar). Een keer omdat ik rare plekken in mijn borsten had en een keer omdat ik door rugpijn amper kon bewegen (bleek hernia, en had ik zware pijnstillers voor nodig: woehie!).
Heb ook een hekel eraan. Komt door mijn hypochondrische stiefmoeder, die voor elke poep en scheet naar de huisarts rent en om de haverklap ziek, zwak en misselijk was. Net voor de vakantie, vlak voor babybezoek (mocht zelf geen baby van mijn vader) etc, etc. Als zij familie belde dan ging het eerste half uur over wat voor ziektes ze nu weer allemaal gehad hadden en lopen wedijveren over wie het beste contact met zijn huisarts had. Bah!
Heb ook een hekel eraan. Komt door mijn hypochondrische stiefmoeder, die voor elke poep en scheet naar de huisarts rent en om de haverklap ziek, zwak en misselijk was. Net voor de vakantie, vlak voor babybezoek (mocht zelf geen baby van mijn vader) etc, etc. Als zij familie belde dan ging het eerste half uur over wat voor ziektes ze nu weer allemaal gehad hadden en lopen wedijveren over wie het beste contact met zijn huisarts had. Bah!
donderdag 16 oktober 2008 om 12:27
Astrada toch ... wat ben jij een ongelofelijke wijsneus..
Jij denkt werkelijk dat je beter weet dan ik hoe het er in het leven/gezin van een med. specialist aan toe gaat.
Meid toch, waar komt al die bewijsdrang vandaan?
Ondanks dat we weer vreselijk offtopic gaan, wil ik toch heel graag nog even reageren. Dit om een aantal flinke misvattingen recht te zetten. Niet in de laatste plaats omdat het me als patiënt geen fijn idee lijkt als je zulke ideeën over artsen hebt. Ik zou dan inderdaad niet snel meer een ziekenhuis opzoeken.
Ook omdat ik eigenlijk doodziek wordt van al die onwaarheden.
Ik leef inmiddels 6 jaar met een medisch specialist, die ontzettend veel plezier in zijn werk heeft, ontzettend veel hart voor zijn patiënten en echt ontzettend hard werkt.
Niet omdat hij liever geen prive-leven heeft, of op basis van uurtje-factuurtje werkt, maar veelal in een poging de ellenlange wachtlijsten wat in te perken, en nog enigszins tijdig de patienten bv uitsluitsel over behandeling ed te kunnen geven.
Een ton verdienen klinkt als enorm veel, dat realiseer ik me. Echter moet je wel rekening houden met een aantal zaken: als je de verdiensten door het aantal gewerkte uren deelt, blijft een iets bovengemiddeld inkomen over. Tel daarbij de stress op, die al die werkdruk en verantwoordelijkheid toch veroorzaakt (zeker bij wat meer 'zwaardere' spec.). Voor het grote geld kun je toch beter de advocatuur of het bankwezen in gaan, hoor, als je toch de hersenen hebt.
De 100+-urige werkweek is geen geintje.
Dat jij liever natuurlijke producten gebruikt (om het maar even gemakkelijk te benoemen), respecteer ik oprecht, Astrada. Ik ga daar een heel eind in mee zelfs.
Maar wat ik niet kan respecteren, zijn alle onwaarheden en het over-een-kam-scheren.
Daarbij: ook in de wereld van natuurlijke middelen zit behoorlijk wat kwakzalverij. Denk maar aan dat hele gedoe rondom glucosamine, dat bewezen niet effectief is. Dat zul je altijd houden. In de farmacie, maar ook in bv de Phyto- / homeotherapie ed.
Nu houdt ik erover op, iig op het topic van een ander, maar dit moest me echt even van het hart.
Jij denkt werkelijk dat je beter weet dan ik hoe het er in het leven/gezin van een med. specialist aan toe gaat.
Meid toch, waar komt al die bewijsdrang vandaan?
Ondanks dat we weer vreselijk offtopic gaan, wil ik toch heel graag nog even reageren. Dit om een aantal flinke misvattingen recht te zetten. Niet in de laatste plaats omdat het me als patiënt geen fijn idee lijkt als je zulke ideeën over artsen hebt. Ik zou dan inderdaad niet snel meer een ziekenhuis opzoeken.
Ook omdat ik eigenlijk doodziek wordt van al die onwaarheden.
Ik leef inmiddels 6 jaar met een medisch specialist, die ontzettend veel plezier in zijn werk heeft, ontzettend veel hart voor zijn patiënten en echt ontzettend hard werkt.
Niet omdat hij liever geen prive-leven heeft, of op basis van uurtje-factuurtje werkt, maar veelal in een poging de ellenlange wachtlijsten wat in te perken, en nog enigszins tijdig de patienten bv uitsluitsel over behandeling ed te kunnen geven.
Een ton verdienen klinkt als enorm veel, dat realiseer ik me. Echter moet je wel rekening houden met een aantal zaken: als je de verdiensten door het aantal gewerkte uren deelt, blijft een iets bovengemiddeld inkomen over. Tel daarbij de stress op, die al die werkdruk en verantwoordelijkheid toch veroorzaakt (zeker bij wat meer 'zwaardere' spec.). Voor het grote geld kun je toch beter de advocatuur of het bankwezen in gaan, hoor, als je toch de hersenen hebt.
De 100+-urige werkweek is geen geintje.
Dat jij liever natuurlijke producten gebruikt (om het maar even gemakkelijk te benoemen), respecteer ik oprecht, Astrada. Ik ga daar een heel eind in mee zelfs.
Maar wat ik niet kan respecteren, zijn alle onwaarheden en het over-een-kam-scheren.
Daarbij: ook in de wereld van natuurlijke middelen zit behoorlijk wat kwakzalverij. Denk maar aan dat hele gedoe rondom glucosamine, dat bewezen niet effectief is. Dat zul je altijd houden. In de farmacie, maar ook in bv de Phyto- / homeotherapie ed.
Nu houdt ik erover op, iig op het topic van een ander, maar dit moest me echt even van het hart.
Computer says nooooo
donderdag 16 oktober 2008 om 13:02
quote:Mevrouwdekees schreef op 10 oktober 2008 @ 16:29:
Nou Traincha dat is het ook een beetje, wanneer moet je dan naar een dokter? Weet ik veel. Noem ik mijn 'ik ben al een tijdje eenzaam en verdrietig' een reden om mezelf een schop onder mijn hol te geven en een dipje? Of zou ik beter af zijn door naar de huisarts te gaan die dan vast kan stellen of ik al dan niet een depressie heb? Is het kwalijk dat ik niet terug ben gegaan nadat de medicatie voor mijn bronchitis goed hielp? 10 maanden ppd lijkt mij een reden om te gaan maar voor hetzelfde geld zou ik ook gewoon zeggen dat ik 'nog wat overweldigd was'. Huisarts bezoek zit gewoon niet zo in het systeem.Een beetje een late reactie , maar meestal voel je wel aan wanneer het echt nodig is om de huisarts te bezoeken. Ik kom er ook praktisch nooit, maar toen er bij mij galstenen geconstateerd werden was ik maar wat blij met de beste man. Overigens heb ik wel een hele fijne huisarts die, als het nodig is, mij rustig er nog tussendoor laat gaan. De assistente vertelde me dat ze daarin wel onderscheid maken. Ze kijken echt wel of een patient dagelijks of wekelijks op de stoep staat of dat deze incidenteel een keer komt en als je dan wat hebt en je moet tussendoor: dan doen ze daar niet moeilijk over. Laatst moest ik met mijn zoon heen. 40,1 graden koorts en hij klaagde over zijn hoofd. 9 uur gebeld. Ik kon meteen terecht en kwart voor 10 stond ik weer buiten met een gestelde diagnose en een receptje voor vloeibare antibiotica.
Nou Traincha dat is het ook een beetje, wanneer moet je dan naar een dokter? Weet ik veel. Noem ik mijn 'ik ben al een tijdje eenzaam en verdrietig' een reden om mezelf een schop onder mijn hol te geven en een dipje? Of zou ik beter af zijn door naar de huisarts te gaan die dan vast kan stellen of ik al dan niet een depressie heb? Is het kwalijk dat ik niet terug ben gegaan nadat de medicatie voor mijn bronchitis goed hielp? 10 maanden ppd lijkt mij een reden om te gaan maar voor hetzelfde geld zou ik ook gewoon zeggen dat ik 'nog wat overweldigd was'. Huisarts bezoek zit gewoon niet zo in het systeem.Een beetje een late reactie , maar meestal voel je wel aan wanneer het echt nodig is om de huisarts te bezoeken. Ik kom er ook praktisch nooit, maar toen er bij mij galstenen geconstateerd werden was ik maar wat blij met de beste man. Overigens heb ik wel een hele fijne huisarts die, als het nodig is, mij rustig er nog tussendoor laat gaan. De assistente vertelde me dat ze daarin wel onderscheid maken. Ze kijken echt wel of een patient dagelijks of wekelijks op de stoep staat of dat deze incidenteel een keer komt en als je dan wat hebt en je moet tussendoor: dan doen ze daar niet moeilijk over. Laatst moest ik met mijn zoon heen. 40,1 graden koorts en hij klaagde over zijn hoofd. 9 uur gebeld. Ik kon meteen terecht en kwart voor 10 stond ik weer buiten met een gestelde diagnose en een receptje voor vloeibare antibiotica.
donderdag 16 oktober 2008 om 21:32
quote:astrada01 schreef op 16 oktober 2008 @ 11:01:
[...]
100 per week gemiddeld klopt niet, de Arbowet laat dit nooit toe.
De arbowet is er voor werknemers, niet voor zelfstandigen.
En een week heeft maar een 168 uur, het is dus onmogelijk zoveel en zolang fysieke inspanning te leveren...
100 uur verdeeld over 7 dagen is nog geen 14,5 uur per dag. Dan houdt je dus nog bijna 10 uur over voor eten, drinken en slapen. Ik kan je uit ervaring vertellen dat dit zeker niet onmogelijk is!
De inkomens zijn verder aanzienlijk, zoek zelf maar eens zo´n lijstje op. Een ton per jaar is niets in die sector!
Vind jij een ton per jaar aanzienlijk? Ik vind het niet zoveel. Als je het terugrekend naar een 100-urige werkweek, dan kom je nog niet eens op 20 euro bruto per uur uit. En zou je uitgaan van een 50-urige werkweek, dan zitten ze dus op nog geen 40 euro bruto per uur. Een goede advocaat verdient met gemak het 10-voudige per uur! Ik vind het dus eigenlijk maar een magere vergoeding...
[...]
100 per week gemiddeld klopt niet, de Arbowet laat dit nooit toe.
De arbowet is er voor werknemers, niet voor zelfstandigen.
En een week heeft maar een 168 uur, het is dus onmogelijk zoveel en zolang fysieke inspanning te leveren...
100 uur verdeeld over 7 dagen is nog geen 14,5 uur per dag. Dan houdt je dus nog bijna 10 uur over voor eten, drinken en slapen. Ik kan je uit ervaring vertellen dat dit zeker niet onmogelijk is!
De inkomens zijn verder aanzienlijk, zoek zelf maar eens zo´n lijstje op. Een ton per jaar is niets in die sector!
Vind jij een ton per jaar aanzienlijk? Ik vind het niet zoveel. Als je het terugrekend naar een 100-urige werkweek, dan kom je nog niet eens op 20 euro bruto per uur uit. En zou je uitgaan van een 50-urige werkweek, dan zitten ze dus op nog geen 40 euro bruto per uur. Een goede advocaat verdient met gemak het 10-voudige per uur! Ik vind het dus eigenlijk maar een magere vergoeding...
vrijdag 17 oktober 2008 om 11:20
In Duitsland gaan de mensen voor elk wissewasje naar de huisarts. Dat is heel normaal hier. Echt typisch Nederlands om maar niet te gaan. 'Ach gaat wel over'. Ik ben zelf ook zo en ik ga ook niet zo snel naar de huisarts.
Mijn gyn was trouwens helemaal verbolgen over het feit dat ik nog nooit een uitstrijkje had gehad (was toen 25). Hier is het ook heel gewoon dat vrouwen vanaf hun 20e een uitstrijkje krijgen. Wachtlijsten zijn hier ook nooit.
Voor een darmonderzoek moest ik maar een weekje wachten, terwijl dat in Nederland 3 maanden is.
Ach ja, de Nederlandse gezondheidszorg is een beetje 'typisch'.
Mijn gyn was trouwens helemaal verbolgen over het feit dat ik nog nooit een uitstrijkje had gehad (was toen 25). Hier is het ook heel gewoon dat vrouwen vanaf hun 20e een uitstrijkje krijgen. Wachtlijsten zijn hier ook nooit.
Voor een darmonderzoek moest ik maar een weekje wachten, terwijl dat in Nederland 3 maanden is.
Ach ja, de Nederlandse gezondheidszorg is een beetje 'typisch'.
vrijdag 17 oktober 2008 om 17:24
quote:astrada01 schreef op 13 oktober 2008 @ 11:34:
Het driehoekje huisarts, apotheek en specialist is volgens mij meer een vicieuze cirkel geworden voor 95% van de consumenten!
Dus verslaafd aan de hulpverlening en/of pillen.
Klopt helemaal hoor. Ik ben nl. ernstig en voor mijn leven verslaafd aan insuline. Het driehoekje huisarts-apotheek-specialist is helaas voor mij een vicieus cirkeltje ja.
Maar ik denk dat ik bovenal geniet van de aandacht.
Het driehoekje huisarts, apotheek en specialist is volgens mij meer een vicieuze cirkel geworden voor 95% van de consumenten!
Dus verslaafd aan de hulpverlening en/of pillen.
Klopt helemaal hoor. Ik ben nl. ernstig en voor mijn leven verslaafd aan insuline. Het driehoekje huisarts-apotheek-specialist is helaas voor mij een vicieus cirkeltje ja.
Maar ik denk dat ik bovenal geniet van de aandacht.
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
vrijdag 17 oktober 2008 om 19:13
quote:setter schreef op 17 oktober 2008 @ 17:24:
[...]
Klopt helemaal hoor. Ik ben nl. ernstig en voor mijn leven verslaafd aan insuline. Het driehoekje huisarts-apotheek-specialist is helaas voor mij een vicieus cirkeltje ja.
Maar ik denk dat ik bovenal geniet van de aandacht.
Ach, je moet maar zo denken dat sommige mensen gewoon niet beter weten en maar wat in de ruimte roepen.
[...]
Klopt helemaal hoor. Ik ben nl. ernstig en voor mijn leven verslaafd aan insuline. Het driehoekje huisarts-apotheek-specialist is helaas voor mij een vicieus cirkeltje ja.
Maar ik denk dat ik bovenal geniet van de aandacht.
Ach, je moet maar zo denken dat sommige mensen gewoon niet beter weten en maar wat in de ruimte roepen.
vrijdag 17 oktober 2008 om 19:31
LOL. Yeps, ik ben ook dol op aandacht. Kan het gewoon maar niet laten om medische hulp te zoeken wanneer ik die nodig heb. En "wachten tot het vanzelf overgaat", doe ik alleen bij dingen waarvan ook redelijkerwijs te verwáchten is dat dat gebeurt. Vreemd natuurlijk om zo selectief om te gaan met je klachten. (note the sarcasm )
En insulineverslaving is natuurlijk heel ernstig. Enkele van mijn familieleden hebben dat ook. Ze blijven het maar nemen, terwijl ze wéten dat ze er steeds weer opnieuw van nodig zullen hebben.. En dat allemaal om de nieuwe boot van de medisch specialist te bekostigen. Oh oh, wat een crimineel wereldje is het toch
En insulineverslaving is natuurlijk heel ernstig. Enkele van mijn familieleden hebben dat ook. Ze blijven het maar nemen, terwijl ze wéten dat ze er steeds weer opnieuw van nodig zullen hebben.. En dat allemaal om de nieuwe boot van de medisch specialist te bekostigen. Oh oh, wat een crimineel wereldje is het toch
maandag 20 oktober 2008 om 19:17
Joh Sent, ik had laatst buikpijn en ik blééf maar wachten tot het overging. Zelfs de hoge koorts die ik zelf opriep hielp niets, die verrekte buikpijn bleef maar aanhouden!
Ik zat op dat moment ernstig verlegen om aandacht van een chirurg natuurlijk, en godzijdank kreeg ik nog een knappe chirurg ook! Joh, bofte ik eventjes! Of niet dan? Vooral twee weken later toen de hechtingen eruit moesten, toen zag ik hem weer
Ik heb mijn man maar niets verteld...ik bedoel: negatieve aandacht is ook aandacht tuuk, maar ik vind positieve aandacht toch leuker.
Goed, alle gekheid op een stokje, ik word toch wel wat onpasselijk van mensen die te pas en te onpas roepen dat alle chronisch zieke mensen genieten van de aandacht van specialisten. Het is wel duidelijk dat ze er zelf niet komen, want dan zouden ze wel weten dat al die specialisten geeneens tijd hebben om aandacht aan de patiënt te geven.
Laten we maar blij voor zijn voor die onwetenden.....
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
