Gezondheid
alle pijlers
Stress / burn-out door privésituatie
woensdag 6 april 2022 om 14:13
Hoihoi
Ik heb even gezocht bij het thema "Gezondheid" maar vond niet meteen iets gelijkaardig terug.
Zijn hier mensen die ooit een periode van overspannenheid of een burn-out hebben doorgemaakt waarbij privé omstandigheden aan de basis lagen?
Ik vind hier niet zoveel over terug, ik vind vooral veel info over dergelijke psychische gezondheidsproblemen ten gevolge van werkomstandigheden.
Ik zit niet lekker in mijn vel de laatste tijd, een gevolg van twee zaken in mijn leven: mijn moeder die ernstig ziek is en liefdesverdriet. Bij beide situaties is er enkele weken iets gebeurd (tegelijkertijd) waardoor het nu even chaos is in mijn hoofd.
Over het algemeen kom ik er na elke tegenslag wel terug bovenop, maar nu merk ik op dat ik het deze keer "anders" ervaar. Het ene moment ben ik erg emotioneel, het ander moment ben ik een emotieloze robot. Ik ben erg vermoeid en futloos. Een soort van "chronische onrust" en permanent verdriet beheerst momenteel mijn leven. Het meest opvallende voor mij persoonlijk is dat ik sinds kort ook erg vergeetachtig ben.
Het gekke is wel: op het werk functioneer ik erg goed. Ik voel me ook het gelukkigst op de werkvloer, omdat ik dan minder tijd heb om te piekeren over mijn privéproblemen.
Mochten jullie mij jullie ervaringen kunnen delen kan ik hier misschien wel kracht uit putten. Dank je alvast voor de reacties.
Ik heb even gezocht bij het thema "Gezondheid" maar vond niet meteen iets gelijkaardig terug.
Zijn hier mensen die ooit een periode van overspannenheid of een burn-out hebben doorgemaakt waarbij privé omstandigheden aan de basis lagen?
Ik vind hier niet zoveel over terug, ik vind vooral veel info over dergelijke psychische gezondheidsproblemen ten gevolge van werkomstandigheden.
Ik zit niet lekker in mijn vel de laatste tijd, een gevolg van twee zaken in mijn leven: mijn moeder die ernstig ziek is en liefdesverdriet. Bij beide situaties is er enkele weken iets gebeurd (tegelijkertijd) waardoor het nu even chaos is in mijn hoofd.
Over het algemeen kom ik er na elke tegenslag wel terug bovenop, maar nu merk ik op dat ik het deze keer "anders" ervaar. Het ene moment ben ik erg emotioneel, het ander moment ben ik een emotieloze robot. Ik ben erg vermoeid en futloos. Een soort van "chronische onrust" en permanent verdriet beheerst momenteel mijn leven. Het meest opvallende voor mij persoonlijk is dat ik sinds kort ook erg vergeetachtig ben.
Het gekke is wel: op het werk functioneer ik erg goed. Ik voel me ook het gelukkigst op de werkvloer, omdat ik dan minder tijd heb om te piekeren over mijn privéproblemen.
Mochten jullie mij jullie ervaringen kunnen delen kan ik hier misschien wel kracht uit putten. Dank je alvast voor de reacties.
woensdag 6 april 2022 om 14:20
Dat is vrij normaal. Ik heb zelf privézorgen en werk is dan een fijne afleiding. Punt is wel dat werk dan niet te stressvol moet zijn, als je piekdrukte op je werk hebt kun je dat minder goed opvangen als je al in de stress zit.PeppermintPatty schreef: ↑06-04-2022 14:13Het gekke is wel: op het werk functioneer ik erg goed. Ik voel me ook het gelukkigst op de werkvloer, omdat ik dan minder tijd heb om te piekeren over mijn privéproblemen.
Dus dat is wel een puntje om rekening mee te houden, dat je op je werk als het even kan niet al te veel hooi op je vork neemt. Ik begon bv met een nieuwe baan toen ik net privé een grote crisis had (die nieuwe baan was al zo gepland, dat viel toevallig samen) en dat was geen fijne situatie.
En een collega die privé flink overspannen was heeft toen met enige aanpassingen wel doorgewerkt, juist omdat werk voor hem houvast gaf en hij dan juist even wég was van de spanningsbron.
woensdag 6 april 2022 om 14:31
woensdag 6 april 2022 om 14:52
Ben je al bij je huisarts geweest? In principe zijn dit namelijk 'normale' life-events die iedereen meemaakt hoe verdrietig ook. Het is de vraag of het om burnout gaat (ziekte) of om bijvoorbeeld verstoorde rouw. Het is namelijk niet hetzelfde en het is nog maar de vraag of langdurige rust het probleem van verstoorde rouw gaat oplossen.
Ik heb zelf een burnout gehad, combi werkprivé. Oorzaak o.a. 2 jaar lang verstoorde slaap door 2 maal doordeweeks (dus elke week) hele heftige geluidsoverlast tussen 01.00 en 05.00 in de ochtend gecombineerd met extreem hoge werkdruk en 1,5 jaar vrijwel volledig afwezig management (is ook intern onderzoek geweest). Een incident op het gebied van integriteit waar een collega betrokken was is de druppel geweest (extreme paniekaanval).
Ik zeg niet dat wat ik mee heb gemaakt erger is dan wat jij mee maakt, maar bij mij was de opbouw wel van jaren en is dat wel een verschil met een verstoord rouwproces wat ook heel naar en verdrietig kan zijn.
Blijf er niet te lang mee rondlopen en bespreek het met je huisarts zodat je hulp krijgt.
Ik heb zelf een burnout gehad, combi werkprivé. Oorzaak o.a. 2 jaar lang verstoorde slaap door 2 maal doordeweeks (dus elke week) hele heftige geluidsoverlast tussen 01.00 en 05.00 in de ochtend gecombineerd met extreem hoge werkdruk en 1,5 jaar vrijwel volledig afwezig management (is ook intern onderzoek geweest). Een incident op het gebied van integriteit waar een collega betrokken was is de druppel geweest (extreme paniekaanval).
Ik zeg niet dat wat ik mee heb gemaakt erger is dan wat jij mee maakt, maar bij mij was de opbouw wel van jaren en is dat wel een verschil met een verstoord rouwproces wat ook heel naar en verdrietig kan zijn.
Blijf er niet te lang mee rondlopen en bespreek het met je huisarts zodat je hulp krijgt.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
woensdag 6 april 2022 om 15:09
Ik ben vorig jaar bij de huisarts geweest die me heeft doorverwezen naar de psycholoog. Daar ben ik ondertussen een 8-tal keer bij langs geweest. In principe voor dezelfde redenen: de ziekte van mijn moeder en het liefdesverdriet dat ik doormaak voor een bepaalde man. Ik dacht dat ik heel wat vorderingen had gemaakt, tot het punt dat de man opnieuw mijn hart heeft gebroken (ik bespaar jullie het hele verhaal) en mijn moeder tegelijkertijd werd opgenomen in het hospitaal. Ik heb het gevoel dat ik terug bij af ben, en dat ik zelfs nog enkele stappen achteruit sta. Ook al is het liefdesverdriet niet zo heftig als de eerste keer, en wat betreft mijn moeder was het veel schokkender toen we in het verleden de diagnose kregen. Toch voel ik me deze keer slechter, op een meer intense manier die toch meer verborgen lijkt.viva-amber schreef: ↑06-04-2022 14:52Ben je al bij je huisarts geweest? In principe zijn dit namelijk 'normale' life-events die iedereen meemaakt hoe verdrietig ook. Het is de vraag of het om burnout gaat (ziekte) of om bijvoorbeeld verstoorde rouw. Het is namelijk niet hetzelfde en het is nog maar de vraag of langdurige rust het probleem van verstoorde rouw gaat oplossen.
Ik heb zelf een burnout gehad, combi werkprivé. Oorzaak o.a. 2 jaar lang verstoorde slaap door 2 maal doordeweeks (dus elke week) hele heftige geluidsoverlast tussen 01.00 en 05.00 in de ochtend gecombineerd met extreem hoge werkdruk en 1,5 jaar vrijwel volledig afwezig management (is ook intern onderzoek geweest). Een incident op het gebied van integriteit waar een collega betrokken was is de druppel geweest (extreme paniekaanval).
Ik zeg niet dat wat ik mee heb gemaakt erger is dan wat jij mee maakt, maar bij mij was de opbouw wel van jaren en is dat wel een verschil met een verstoord rouwproces wat ook heel naar en verdrietig kan zijn.
Blijf er niet te lang mee rondlopen en bespreek het met je huisarts zodat je hulp krijgt.
woensdag 6 april 2022 om 15:26
Ja ik herken het wel. Bij mij vertaalde het zich naar erg weinig zin hebben om aan dingen te beginnen, zowel werk als privé. Dus dingen uitstellen zoals mijn to do lijstje qua werk en thuis geen fut om de was te doen en daarna op te vouwen en op te bergen. En mijn geheugen werd een vergiet. Overgang, zeiden mijn vriendinnen, maar ik denk zelf dat dat het niet was. Werkgever had begrip, ik heb een tijd wat minder hooi op mijn vork genomen qua werk en ook in de thuissituatie een stap terug gedaan. Dat heeft mij geholpen. Ik denk dat ik tegen overspannenheid aan zat. Ben goed gaan letten op de signalen van mijn lijf, veel eerder gaan slapen, meer bewegen, meer dingen gaan doen die mij ontspanning gaven. Ik wens je veel sterkte, gun jezelf de tijd.
Als je minder wil moeten, moet je minder willen.
woensdag 6 april 2022 om 15:53
Yes, daags nadat ik mijn vader had verloren en kort daarna mijn eerste kind had gekregen bleek mijn toenmalige man ook een kind bij een ander verwekt te hebben…
Ik trok het werken helemaal niet meer maar ik werk in een prikkelrijke sociale omgeving. Voordeel was dat het reïntegreren uiteindelijk wel in ene voor mij gewoon fijne omgeving was.
Ik trok het werken helemaal niet meer maar ik werk in een prikkelrijke sociale omgeving. Voordeel was dat het reïntegreren uiteindelijk wel in ene voor mij gewoon fijne omgeving was.
woensdag 6 april 2022 om 15:54
Ik herken het ook. Sinds een aantal jaren het vermoeden van een winterdip en deze winter daarbij veel stress thuis waardoor het snel minder met mij ging. Futloos, neerslachtig, geen enkele vorm van organisatietalent meer hebben (was sowieso geen sterk punt van mij), als een berg opzien tegen de eenvoudigste dingen.
Voor mij hielp rust heel erg. Ben een aantal weken niet op het werk geweest en heb thuis wat simpele dingetjes kunnen doen.
Voor mij hielp rust heel erg. Ben een aantal weken niet op het werk geweest en heb thuis wat simpele dingetjes kunnen doen.
woensdag 6 april 2022 om 16:21
Dat is heel herkenbaar wat je vertelt, ook ik kom aan geen klusjes meer toe thuis. Op werk valt het wel mee maar ik merk ook wel dat ik bepaalde zaken langer begin uit te stellen.SweetFirefly schreef: ↑06-04-2022 15:26Ja ik herken het wel. Bij mij vertaalde het zich naar erg weinig zin hebben om aan dingen te beginnen, zowel werk als privé. Dus dingen uitstellen zoals mijn to do lijstje qua werk en thuis geen fut om de was te doen en daarna op te vouwen en op te bergen. En mijn geheugen werd een vergiet. Overgang, zeiden mijn vriendinnen, maar ik denk zelf dat dat het niet was. Werkgever had begrip, ik heb een tijd wat minder hooi op mijn vork genomen qua werk en ook in de thuissituatie een stap terug gedaan. Dat heeft mij geholpen. Ik denk dat ik tegen overspannenheid aan zat. Ben goed gaan letten op de signalen van mijn lijf, veel eerder gaan slapen, meer bewegen, meer dingen gaan doen die mij ontspanning gaven. Ik wens je veel sterkte, gun jezelf de tijd.
Bedankt voor je verhaal!
woensdag 6 april 2022 om 16:23
Ik zit midden in een burnout, jarenlange stress, fulltime alleenstaand moederschap. Een half jaar geleden aan een nieuwe baan begonnen, na 4 maanden kon ik het niet meer volhouden, werkte alleen nog vanuit huis, ik kon gewoon niet naar kantoor gaan.. ben ziekgemeld en nu hard aan het werk om te zorgen dat er weer rust en stabiliteit in het leven van mij en de kinderen komt.
Ook al ben ik al 3 jaar bij m'n ex weg, er is nog steeds geen osp, omgang gaat slecht, dreigementen etc is ook nooit echt gestopt..
Ik ben kapot moe, voel me niet down gelukkig, heb alleen nul energie, m'n hoofd is een vergiet en alles voelt zwaar. Ik leef op de automatische piloot en geniet maar extra dubbel van de goede dagen
Ook al ben ik al 3 jaar bij m'n ex weg, er is nog steeds geen osp, omgang gaat slecht, dreigementen etc is ook nooit echt gestopt..
Ik ben kapot moe, voel me niet down gelukkig, heb alleen nul energie, m'n hoofd is een vergiet en alles voelt zwaar. Ik leef op de automatische piloot en geniet maar extra dubbel van de goede dagen
woensdag 6 april 2022 om 16:24
Dit is ook een proces. Je hebt hem blijkbaar twee keer je hart laten breken en dat is ook een leerproces. Net zoals leren dealen met de ziekte van je moeder en het feit dat ouders niet eeuwig mee gaan. Een terugval hoort erbij. Niemand heeft alleen maar een stijgende lijn bij herstel.PeppermintPatty schreef: ↑06-04-2022 15:09Ik ben vorig jaar bij de huisarts geweest die me heeft doorverwezen naar de psycholoog. Daar ben ik ondertussen een 8-tal keer bij langs geweest. In principe voor dezelfde redenen: de ziekte van mijn moeder en het liefdesverdriet dat ik doormaak voor een bepaalde man. Ik dacht dat ik heel wat vorderingen had gemaakt, tot het punt dat de man opnieuw mijn hart heeft gebroken (ik bespaar jullie het hele verhaal) en mijn moeder tegelijkertijd werd opgenomen in het hospitaal. Ik heb het gevoel dat ik terug bij af ben, en dat ik zelfs nog enkele stappen achteruit sta. Ook al is het liefdesverdriet niet zo heftig als de eerste keer, en wat betreft mijn moeder was het veel schokkender toen we in het verleden de diagnose kregen. Toch voel ik me deze keer slechter, op een meer intense manier die toch meer verborgen lijkt.
Ga je nog steeds naar de psych?
viva-amber wijzigde dit bericht op 06-04-2022 16:24
0.12% gewijzigd
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
woensdag 6 april 2022 om 16:24
Bedankt voor je verhaal. Ook ik laat steeds meer dingen liggen thuis, bvb. ik heb totaal geen orde of systeem meer in de was. Kleren liggen overal verspreid, al dan niet gewassen of gestreken.NosceTeIpsum schreef: ↑06-04-2022 15:54Ik herken het ook. Sinds een aantal jaren het vermoeden van een winterdip en deze winter daarbij veel stress thuis waardoor het snel minder met mij ging. Futloos, neerslachtig, geen enkele vorm van organisatietalent meer hebben (was sowieso geen sterk punt van mij), als een berg opzien tegen de eenvoudigste dingen.
Voor mij hielp rust heel erg. Ben een aantal weken niet op het werk geweest en heb thuis wat simpele dingetjes kunnen doen.
Iets in mij zegt dat ik ook best eens een paar weken het werk neerleg om mijn privé wat meer op orde te krijgen, maar ik ben daar heel bang voor. Omdat dit nog zowat mijn enigste houvast is.
woensdag 6 april 2022 om 16:24
Wat erg dat je dat hebt moeten meemaken, bedankt om je verhaal te delen!Saartjepoes2 schreef: ↑06-04-2022 15:53Yes, daags nadat ik mijn vader had verloren en kort daarna mijn eerste kind had gekregen bleek mijn toenmalige man ook een kind bij een ander verwekt te hebben…
Ik trok het werken helemaal niet meer maar ik werk in een prikkelrijke sociale omgeving. Voordeel was dat het reïntegreren uiteindelijk wel in ene voor mij gewoon fijne omgeving was.
woensdag 6 april 2022 om 16:25
Ik zou eerst eens met de bedrijfsarts gaan praten, want de kans is aanwezig dat wanneer je helemaal niet werkt je de structuur nog meer kwijt raakt. Misschien kan je tijdelijk wat minder werken via de bedrijfsarts.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
woensdag 6 april 2022 om 16:26
Wat heftig.Saartjepoes2 schreef: ↑06-04-2022 15:53Yes, daags nadat ik mijn vader had verloren en kort daarna mijn eerste kind had gekregen bleek mijn toenmalige man ook een kind bij een ander verwekt te hebben…
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
woensdag 6 april 2022 om 16:26
Wat heftig, ik wens je veel sterkte toecookie84 schreef: ↑06-04-2022 16:23Ik zit midden in een burnout, jarenlange stress, fulltime alleenstaand moederschap. Een half jaar geleden aan een nieuwe baan begonnen, na 4 maanden kon ik het niet meer volhouden, werkte alleen nog vanuit huis, ik kon gewoon niet naar kantoor gaan.. ben ziekgemeld en nu hard aan het werk om te zorgen dat er weer rust en stabiliteit in het leven van mij en de kinderen komt.
Ook al ben ik al 3 jaar bij m'n ex weg, er is nog steeds geen osp, omgang gaat slecht, dreigementen etc is ook nooit echt gestopt..
Ik ben kapot moe, voel me niet down gelukkig, heb alleen nul energie, m'n hoofd is een vergiet en alles voelt zwaar. Ik leef op de automatische piloot en geniet maar extra dubbel van de goede dagen
burnouts worden zo zwaar onderschat merk ik nog steeds in mijn omgeving, daarom heb ik wat moeite om aan de alarmbel te trekken, uit angst om niet serieus genomen te worden...
woensdag 6 april 2022 om 16:27
Da's een goeie tip, bedankt!viva-amber schreef: ↑06-04-2022 16:25Ik zou eerst eens met de bedrijfsarts gaan praten, want de kans is aanwezig dat wanneer je helemaal niet werkt je de structuur nog meer kwijt raakt. Misschien kan je tijdelijk wat minder werken via de bedrijfsarts.
woensdag 6 april 2022 om 16:28
De laatste keer dat ik ging, ging het plots heel goed in mijn leven en had ik haar gezegd "voorlopig maak ik geen nieuwe afspraak, ik vind het niet nodig". Maar nu dus wel. Ik heb vandaag een mail gestuurd omdat ik merkte dat haar online agenda vol zat tot eind juni, ik kreeg vrijwel meteen een mail terug waarin stond dat ze mij over 2 weken heeft ingepland.
woensdag 6 april 2022 om 16:50
Een burn-out kan natuurlijk ook uit een privé situatie komen. Aan de andere kant is niet iedere heftige tijd die je meemaakt een burn-out, ook niet als je je er heel erg rot door voelt. Burnouts komen meestal door langdurige overbelasting, niet door acute dingen (al kan iets acuuts wel de druppel vormen). Kortom: kan het? Ja. Is dit een burn-out? Geen idee. Het kan ook gewoon een klote periode in je leven zijn. En ook daarvoor mag je hulp vragen, en ook daarvoor kan soms een stapje terug nodig zijn, maar het maakt het niet meteen een burn-out.
Ik denk dat de kans niet per se heel groot is dat een behandelaar stoppen met werken zou adviseren. Zelfs als de oorzaak wel daar ligt, wordt tegenwoordig bijna nooit meer volledig stoppen geadviseerd, of maar heel kort. Daarna is juist het routine en contact houden belangrijk. In jouw geval al helemaal, want dat houdt het ritme er in, en geeft afleiding. Dus de kans dat het je helpt om niet te werken is niet per se heel groot. En je hebt kans dat je er dan nog een probleem bij krijgt: de drempel om weer te gaan werken wordt steeds hoger.
Ik denk dat de kans niet per se heel groot is dat een behandelaar stoppen met werken zou adviseren. Zelfs als de oorzaak wel daar ligt, wordt tegenwoordig bijna nooit meer volledig stoppen geadviseerd, of maar heel kort. Daarna is juist het routine en contact houden belangrijk. In jouw geval al helemaal, want dat houdt het ritme er in, en geeft afleiding. Dus de kans dat het je helpt om niet te werken is niet per se heel groot. En je hebt kans dat je er dan nog een probleem bij krijgt: de drempel om weer te gaan werken wordt steeds hoger.
woensdag 6 april 2022 om 17:08
Ik denk dat je aan het rouwen bent. Je hebt verdriet om je moeder en verdriet om een relatie, en dat kan allerlei emoties teweegbrengen, verdriet, somberheid, lusteloosheid. Concentratieproblemen, geheugenproblemen, slaapproblemen en vermoeidheid komen ook vaak voor.
Het is vooral belangrijk om voor jezelf te zorgen: neem zoveel rust als je nodig hebt, doe dingen die je fijn vindt, zoek steun bij vrienden of familie, en geef jezelf de tijd om verdrietig te zijn.
Het is vooral belangrijk om voor jezelf te zorgen: neem zoveel rust als je nodig hebt, doe dingen die je fijn vindt, zoek steun bij vrienden of familie, en geef jezelf de tijd om verdrietig te zijn.
woensdag 6 april 2022 om 17:13
Het klinkt heel herkenbaar. Bij mij was het rouw. Vergeetachtig, tijd vergeten, naast werk eigenlijk alleen maar willen bankhangen of in bed liggen, maar niet kunnen slapen, geen eetlust. Toen mijn werk eronder ging lijden, een paar weken vrij genomen, maar in die tijd voelde ik me juist nog slechter dan toen ik werkte, want geen afleiding meer, niets meer waar ik per se voor uit bed moest.
Dat afwisselen tussen emotieloze robot en erg emotioneel zijn had ik ook. De rouwtherapeute zei dat dat vaak gebeurt als het verdriet zo groot is dat je het fysiek niet aankan om dat in één keer te doorstaan. Dus dat gaat in stukjes. Vergis je niet, wat je vertelt heeft heel veel impact op hoe je dagelijks leven eruitziet nu en je toekomst(plannen). Dat moet je op de een of andere manier verwerken.
Goed dat je contact hebt opgenomen met de psycholoog.
Dat afwisselen tussen emotieloze robot en erg emotioneel zijn had ik ook. De rouwtherapeute zei dat dat vaak gebeurt als het verdriet zo groot is dat je het fysiek niet aankan om dat in één keer te doorstaan. Dus dat gaat in stukjes. Vergis je niet, wat je vertelt heeft heel veel impact op hoe je dagelijks leven eruitziet nu en je toekomst(plannen). Dat moet je op de een of andere manier verwerken.
Goed dat je contact hebt opgenomen met de psycholoog.
woensdag 6 april 2022 om 19:08
Ik ben een tijd overspannen geweest door mijn thuissituatie (zwaar depressieve vriend), een zus die verslaafd bleek te zijn met alle escalaties van dien en een pittige (hele leuke maar drukke) baan tijdens het afronden van m'n studie. Op een dag was ik gewoon op. Had niet eens aangevoeld dat ik er tegenaan zat, het 'ging wel'. Zelfs douche vond ik een opgave.
Ben wel blijven werken maar wel bewust van m'n grenzen, collega's waren ook op de hoogte van (een deel van) de situatie). Naar psycholoog geweest, was fijn maar uiteindelijk niet perse helpend. Mn cooping was oke, er speelde gewoon teveel om goed mee om te gaan. Bewust veel rust genomen en hulp gevraagd met dingen die lastig waren. Een vriendin maakte bijv een weekmenu met boodschappenlijst voor me. Vond ik fantastisch, minder nadenken.
Ben wel blijven werken maar wel bewust van m'n grenzen, collega's waren ook op de hoogte van (een deel van) de situatie). Naar psycholoog geweest, was fijn maar uiteindelijk niet perse helpend. Mn cooping was oke, er speelde gewoon teveel om goed mee om te gaan. Bewust veel rust genomen en hulp gevraagd met dingen die lastig waren. Een vriendin maakte bijv een weekmenu met boodschappenlijst voor me. Vond ik fantastisch, minder nadenken.
woensdag 6 april 2022 om 19:18
Zeker. Mijn kind bleek een verstandelijke beperking en heftige epilepsie te hebben.
Zware tijd voor en na diagnose. Ik leef in een constante burn out voor mijn gevoel, en ben nog wat zoekende naar mijn 'draai'.
Werk heb ik echt moeten aanpassen, ik kan niet meer wat ik voorheen aankon. Mijn brein is anders geworden.
En in mijn sociale kring heb ik ook dingen moeten veranderen. Er zijn vriendschappen gestrand omdat deze mensen meer energie kostten dan opleverden (waar ik voorheen veel beter mee om kon gaan). En er zijn nieuwe vriendschappen gekomen; mensen die in hetzelfde schuitje zitten en waar ik nu verbondenheid mee voel.
Het is niet anders. Maar het is wel belangrijk dat je een uitlaatklep vindt. Poh, psycholoog, lotgenoten, hobby, schrijven. Wat voor jou werkt.
Zware tijd voor en na diagnose. Ik leef in een constante burn out voor mijn gevoel, en ben nog wat zoekende naar mijn 'draai'.
Werk heb ik echt moeten aanpassen, ik kan niet meer wat ik voorheen aankon. Mijn brein is anders geworden.
En in mijn sociale kring heb ik ook dingen moeten veranderen. Er zijn vriendschappen gestrand omdat deze mensen meer energie kostten dan opleverden (waar ik voorheen veel beter mee om kon gaan). En er zijn nieuwe vriendschappen gekomen; mensen die in hetzelfde schuitje zitten en waar ik nu verbondenheid mee voel.
Het is niet anders. Maar het is wel belangrijk dat je een uitlaatklep vindt. Poh, psycholoog, lotgenoten, hobby, schrijven. Wat voor jou werkt.
She was brave and strong and broken, all at once.
