Gezondheid
alle pijlers
Stress door komende bruiloft zusje
donderdag 10 september 2020 om 21:03
Beste lezers,
Graag wil ik mijn verhaal hier kwijt in de hoop tips/advies te krijgen. Mijn zusje heeft binnenkort een bruiloft en aangezien wij van Turks afkomst zijn komt er heel wat bij kijken. Door mijn beperkingen op sociaal vlak en mijn autisme zorgt dit ook voor veel stress bij mij. Ik moet als broer veel doen. Ik moet bij het verlaten van haar ouderlijk huis een soort ceremonie houden met allebei de familie die kijken. Het is dan officieel dat mijn zusje haar ouderlijk huis verlaat en afscheid neemt van ons.
Het thema "afscheid" is bij het GGZ ook vaak onderwerp geworden en is ook vaak voorgekomen in de behandelingen. Daaruit is uitgekomen dat door mijn autisme afscheid nemen in mijn systeem blijft hangen wat voor chronische stress zorgt. Sociaal contact en afscheid zijn eigenlijk de twee dingen wat bij mij op de voorgrond staat.
Nou is het zo dat dus bij de bruiloft, afscheid en sociaal contacten op de voorgrond staan en dan ook nog voor een groot menigte (300 - 400 man).
De bruiloft is op 11 oktober, alleen zijn bij mij de angst inmiddels al begonnen. Op werk moet ik vaak naar de wc i.v.m diarree. En heb elke ochtend urenlang dat ik misselijk ben en vaak moet overgeven. Door al deze klachten en mijn psychische toestand heb ik besloten om niet aanwezig te zijn bij de bruiloft. Die ceremonie kan mijn vader of eventueel mijn ooms ook doen.
En nou komt eigenlijk het probleem: Mijn ouders eisen dat ik als broer aanwezig ben en de ceremonie ga doen. "Zet ons niet voor schut, neem wat medicijnen in, dan komt het goed" wordt er gezegd. Mijn vader wilt zelf niet in de publiek staan, dus vind hij dat ik het maar moet doen. Mijn zusje vind het goed dat ik die dag niet aanwezig ben vanwege mijn klachten en de stress die erbij komt. Mijn ouders eisen dat alles loopt zoals de ritueel.
Het komt er dus op neer dat ik verplicht wordt om aanwezig te zijn en die ceremonie te doen. Dat het nu niet goed gaat en hoe dichter de dag komt hoe stressvoller ik wordt niet gezien.
Dus wat kan ik doen? Weglopen, verdoven, crisisdienst bellen? Ik heb echt geen idee meer.
Graag wil ik mijn verhaal hier kwijt in de hoop tips/advies te krijgen. Mijn zusje heeft binnenkort een bruiloft en aangezien wij van Turks afkomst zijn komt er heel wat bij kijken. Door mijn beperkingen op sociaal vlak en mijn autisme zorgt dit ook voor veel stress bij mij. Ik moet als broer veel doen. Ik moet bij het verlaten van haar ouderlijk huis een soort ceremonie houden met allebei de familie die kijken. Het is dan officieel dat mijn zusje haar ouderlijk huis verlaat en afscheid neemt van ons.
Het thema "afscheid" is bij het GGZ ook vaak onderwerp geworden en is ook vaak voorgekomen in de behandelingen. Daaruit is uitgekomen dat door mijn autisme afscheid nemen in mijn systeem blijft hangen wat voor chronische stress zorgt. Sociaal contact en afscheid zijn eigenlijk de twee dingen wat bij mij op de voorgrond staat.
Nou is het zo dat dus bij de bruiloft, afscheid en sociaal contacten op de voorgrond staan en dan ook nog voor een groot menigte (300 - 400 man).
De bruiloft is op 11 oktober, alleen zijn bij mij de angst inmiddels al begonnen. Op werk moet ik vaak naar de wc i.v.m diarree. En heb elke ochtend urenlang dat ik misselijk ben en vaak moet overgeven. Door al deze klachten en mijn psychische toestand heb ik besloten om niet aanwezig te zijn bij de bruiloft. Die ceremonie kan mijn vader of eventueel mijn ooms ook doen.
En nou komt eigenlijk het probleem: Mijn ouders eisen dat ik als broer aanwezig ben en de ceremonie ga doen. "Zet ons niet voor schut, neem wat medicijnen in, dan komt het goed" wordt er gezegd. Mijn vader wilt zelf niet in de publiek staan, dus vind hij dat ik het maar moet doen. Mijn zusje vind het goed dat ik die dag niet aanwezig ben vanwege mijn klachten en de stress die erbij komt. Mijn ouders eisen dat alles loopt zoals de ritueel.
Het komt er dus op neer dat ik verplicht wordt om aanwezig te zijn en die ceremonie te doen. Dat het nu niet goed gaat en hoe dichter de dag komt hoe stressvoller ik wordt niet gezien.
Dus wat kan ik doen? Weglopen, verdoven, crisisdienst bellen? Ik heb echt geen idee meer.
donderdag 10 september 2020 om 22:07
Hij heeft een voorbeeldfunctie. Als de regels opgerekt worden voor hem, dan zullen een boel mensen 'schijt hebben'
donderdag 10 september 2020 om 22:23
Zo werkt dat vaak niet in Turkse gezinnenvioletskies schreef: ↑10-09-2020 22:06Ik zou vragen aan je zus of zij in gesprek wil gaan met je vader etc. Als zij de bruid is dan moet hij toch wel haar mening accepteren.
donderdag 10 september 2020 om 22:44
Het probleem is niet alleen dat het psyschisch niet goed gaat, maar ook lichamelijk. Ik heb last van diarree en braken. Ik gebruik daar laatste tijd loperamide voor, maar ook dat houdt de ontlasting niet tegen. Voor het braken heb ik geen middel. Behalve oxazepam en diazepam.
Ik zal mijn huisarts inschakelen en aan haar vragen of zij met mijn ouders in gesprek willen gaan. Dat is een dokter, dus daar wordt wel naar geluisterd.
Over de coronavragen: Alles is volgens de regels en met afstand. Verder ga ik daar niet over in.
Ik zal mijn huisarts inschakelen en aan haar vragen of zij met mijn ouders in gesprek willen gaan. Dat is een dokter, dus daar wordt wel naar geluisterd.
Over de coronavragen: Alles is volgens de regels en met afstand. Verder ga ik daar niet over in.
donderdag 10 september 2020 om 23:06
Hier heb ik wel een ban voor over:
Wat een naar mens ben jij! Werkelijk ieder topic moet jij je verbitterde, zure mening spuien!
donderdag 10 september 2020 om 23:12
Mijn nichtje is trouwfotograaf maar als die foto’s ziet is er niemand die op een bruiloft afstand houdt. Ook andere trouwfoto’s van de afgelopen weken was er geen afstand te zien. Vaste plaatsen... mwa...
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
donderdag 10 september 2020 om 23:14
Hartstikke goed idee van je! Ik vind het naar voor jou dat jij hier zo onder lijdt en ik ga heel hard hopen dat jij ook een fijne, ontspannen dag kan hebben met de bruiloft. En dat jij dus geen dingen hoeft te doen waar je nu al tegen opziet.
donderdag 10 september 2020 om 23:19
Dat klinkt als een goed plan TO.eric1993 schreef: ↑10-09-2020 22:44Het probleem is niet alleen dat het psyschisch niet goed gaat, maar ook lichamelijk. Ik heb last van diarree en braken. Ik gebruik daar laatste tijd loperamide voor, maar ook dat houdt de ontlasting niet tegen. Voor het braken heb ik geen middel. Behalve oxazepam en diazepam.
Ik zal mijn huisarts inschakelen en aan haar vragen of zij met mijn ouders in gesprek willen gaan. Dat is een dokter, dus daar wordt wel naar geluisterd.
Over de coronavragen: Alles is volgens de regels en met afstand. Verder ga ik daar niet over in.
vrijdag 11 september 2020 om 06:39
Loperamide is een paardemiddel wat je darmen stil legt. Het is een symptoombestrijder waar je niet beter van wordt.
Ik zou idd met je ha praten met je ouders en aangeven dat jij dit niet kan doen.
Ik zou idd met je ha praten met je ouders en aangeven dat jij dit niet kan doen.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zondag 13 september 2020 om 02:24
Wij hebben hetzelfde cultuur en ik begrijp de situatie.. ik heb eigelijk nog wat vragen aan je.
Weten je ouders dat je autisme hebt en angsten hebt en je medicatie gebruik??
Goed dat je inderdaad met je behandelende arts en ouders samen een gesprek aangaat of wilt voeren en mischien iemand die je vertrouwd in de familie waar je ouders
Ook naar zullen luisteren een oom, tante neef etc. Ik zou dit wel snel doen dan valt er een last van je schouders af want met deze klachten de dagen en weken doorbrengen dat moet je echt niet doen! JIJ bent het allerbelangrijkste persoon in je leven.. daar moet je goed mee omgaan en lief zijn voor jezelf! Zodra de bruiloft achter de rug is gaat iedereen verder met zijn leven en jij mag dan ook lekker kunnen genieten
Weten je ouders dat je autisme hebt en angsten hebt en je medicatie gebruik??
Goed dat je inderdaad met je behandelende arts en ouders samen een gesprek aangaat of wilt voeren en mischien iemand die je vertrouwd in de familie waar je ouders
Ook naar zullen luisteren een oom, tante neef etc. Ik zou dit wel snel doen dan valt er een last van je schouders af want met deze klachten de dagen en weken doorbrengen dat moet je echt niet doen! JIJ bent het allerbelangrijkste persoon in je leven.. daar moet je goed mee omgaan en lief zijn voor jezelf! Zodra de bruiloft achter de rug is gaat iedereen verder met zijn leven en jij mag dan ook lekker kunnen genieten
zondag 13 september 2020 om 04:29
Man, hou toch eens met de gejank over Ferd. We weten het inmiddels wel. Stelletje kleuters die daar zo in blijven hangen.
Ok topic, To, praat met je hulpverlener(s) en vraag om ondersteuning. Of zoals iemand hier zei, ga in gesprek met de Imam.
zondag 13 september 2020 om 05:06
Bij mij werkt alprazolam het beste tegen alle fysieke verschijnselen van stress/zenuwen, want ik moet daar ook altijd van braken/overgeven. Vraag je arts of je een paar alprazolammetjes mag voor die dag.eric1993 schreef: ↑10-09-2020 22:44Het probleem is niet alleen dat het psyschisch niet goed gaat, maar ook lichamelijk. Ik heb last van diarree en braken. Ik gebruik daar laatste tijd loperamide voor, maar ook dat houdt de ontlasting niet tegen. Voor het braken heb ik geen middel. Behalve oxazepam en diazepam.
Ik zal mijn huisarts inschakelen en aan haar vragen of zij met mijn ouders in gesprek willen gaan. Dat is een dokter, dus daar wordt wel naar geluisterd.
Over de coronavragen: Alles is volgens de regels en met afstand. Verder ga ik daar niet over in.
maandag 14 september 2020 om 23:28
Sorry voor de late reactie, maar ik heb inmiddels gesprek gehad met mijn huisarts. Zij vroeg gelijk al of mijn ouders het niet begrijpen. Ik heb haar het hele verhaal verteld. Het advies om met mijn ouders in gesprek te gaan vond zij toch iets minder verstandig. Vooral omdat ik al 10 jaar met deze klachten rondloop en het al 5 jaar bekend is dat ik autisme heb. Volgens haar is het verstandig om iets aan de klachten te doen, vooral ook omdat het tijdelijk is. Na de bruiloft is dit probleem er niet meer. Ik heb 30 stuks lorazepams gekregen. Die werken ongeveer 12 uur, dus daar kan ik het dan een dag mee volhouden. En dan elke dag in de ochtend 1 pil. Het kan zijn dat na een tijdje 1 pil niet meer voldoende werkt, ik moet dan terug om het eventueel te verhogen.
Wat meer achtergrondinformatie: Mijn ouders weten zeker al jaren dat ik autisme heb en vanaf kinds af aan wisten ze eigenlijk al dat ik anders was dan de meeste kinderen. Zij staan helaas wel onder druk van mijn zusje. Want zij eist als het ware de hele aandacht op. "Het is mijn bruiloft dus ik bepaal" is haar mentaliteit. Dus als mijn ouders aan mijn kant staan, krijgen ze echt spijt van doordat mijn zusje hun gaat treiteren. Verder zegt mijn zusje dat als ik niet normaal aanwezig kan zijn, ik maar beter niet aanwezig ben. En dat ik dan maar beter thuis blijf. Tegen mijn familie had zij laatst gezegd dat ik niet aanwezig zal zijn omdat ik een zware handicap heb. Sinds wanneer is autisme een zware handicap? Het enige wat ik wil is dat ze rekening met mij houden, dan kan ik best aanwezig zijn, geen enkel probleem. Maar het moeten moeten zorgt er voor dat ik juist het niet meer durf. En dat mijn zusje mij als een zware handicap ziet, vind ik heel kwetsend. Al met al komt het er op neer dat mijn zusje eigenlijk thuis de grote rotzak is, en zelfs mijn ouders doen wat zij eist.
Wat meer achtergrondinformatie: Mijn ouders weten zeker al jaren dat ik autisme heb en vanaf kinds af aan wisten ze eigenlijk al dat ik anders was dan de meeste kinderen. Zij staan helaas wel onder druk van mijn zusje. Want zij eist als het ware de hele aandacht op. "Het is mijn bruiloft dus ik bepaal" is haar mentaliteit. Dus als mijn ouders aan mijn kant staan, krijgen ze echt spijt van doordat mijn zusje hun gaat treiteren. Verder zegt mijn zusje dat als ik niet normaal aanwezig kan zijn, ik maar beter niet aanwezig ben. En dat ik dan maar beter thuis blijf. Tegen mijn familie had zij laatst gezegd dat ik niet aanwezig zal zijn omdat ik een zware handicap heb. Sinds wanneer is autisme een zware handicap? Het enige wat ik wil is dat ze rekening met mij houden, dan kan ik best aanwezig zijn, geen enkel probleem. Maar het moeten moeten zorgt er voor dat ik juist het niet meer durf. En dat mijn zusje mij als een zware handicap ziet, vind ik heel kwetsend. Al met al komt het er op neer dat mijn zusje eigenlijk thuis de grote rotzak is, en zelfs mijn ouders doen wat zij eist.
maandag 14 september 2020 om 23:41
Ik vind het erg heftig dat je lorezespam moet slikken om je ouders en zusje tevreden te houden wat belachelijk slecht dit! Ik vind echt dat je aan jezelf moet denken. Laat ze lekker denken wat ze willen dat zegt meer over hen karakter dan die van jou..
Ik zou toch echt doen waarbij je jezelf het beste in voelt. En
Echt niets met tegenzin.. uiteindelijk is het jou lichaam en jou klachten die voel jij immers alleen en verder niemand..
Als je ouders en zusje ondanks jouw klachten nog steeds verder gaan zou ik serieus denken over de toekomst
En puur voorjezelf kiezen want dat verdien jij 100%
Ik zou toch echt doen waarbij je jezelf het beste in voelt. En
Echt niets met tegenzin.. uiteindelijk is het jou lichaam en jou klachten die voel jij immers alleen en verder niemand..
Als je ouders en zusje ondanks jouw klachten nog steeds verder gaan zou ik serieus denken over de toekomst
En puur voorjezelf kiezen want dat verdien jij 100%
dinsdag 15 september 2020 om 03:07
Tegen mijn familie had zij laatst gezegd dat ik niet aanwezig zal zijn omdat ik een zware handicap heb
Maar diezelfde familie kent jou toch ook al jaren?
Is niet gaan een optie voor jezelf?
(Als het zijn zus was en ze zei de dingen die jouw zus zei, dan kon ze het uitzoeken en ging ik niet. Maar goed, ik ben jou niet)
Maar diezelfde familie kent jou toch ook al jaren?
Is niet gaan een optie voor jezelf?
(Als het zijn zus was en ze zei de dingen die jouw zus zei, dan kon ze het uitzoeken en ging ik niet. Maar goed, ik ben jou niet)
dinsdag 15 september 2020 om 16:16
Ik zit er ook zeker aan te denken om gewoon niet te gaan. Mijn familie was ook verbaasd toen ze dat zij. Niet zozeer dat ze het geloofde, maar dat ze dat tegen haar broer kon zeggen. Ik ben daar echt kapot van, dat je eigen zusje je niet accepteert zoals je bent. Bij haar is het zo dat het haar bruiloft is dus het MOET volgens haar principes gaan, en als dat niet zo gaat dan val je af. Ik WIL wel netjes aanwezig zijn, maar als ik niet met mijn beperkingen geaccepteerd wordt, wordt er mij dingen opgedrongen dat ik dus mij ga gedragen op een manier wat ik dus niet kan.
Mij zusje gaf vandaag het advies om voor de zekerheid 2 pillen van die lorazepam in te nemen. Voor de zekerheid dat het ook goed werkt en er niks fout gaat.
Mij zusje gaf vandaag het advies om voor de zekerheid 2 pillen van die lorazepam in te nemen. Voor de zekerheid dat het ook goed werkt en er niks fout gaat.
zondag 27 september 2020 om 00:49
Een update voor de mensen die dit topic volgen:
Inmiddels is door de corona de bruiloft verschoven naar een week eerder. 4 oktober is de bruiloft. Met mij gaat het redelijk goed de laatste dagen. Sinds ik Lorazepam slik voel ik mij veel vrijer in mij hoofd.
Ook contact gehad met het GGZ. Mijn casemanager gaf aan dat mijn familie en zusjes niet begrijpen hoe het in het hoofd van een persoon met autisme werkt en dat dat vaker voorkomt. Vooral in Turkse, Marokkaanse gezinnen is dat een groot issue omdat zij vaak ziet dat mensen met autisme of psychische problemen vaak als zwak gezien worden en vaak de schuld krijgen van dingen.
Zij gaf aan om naast de Lorazepam ook af en toe oxazepam te gebruiken wanneer de thuissituatie gespannen is.
Ik slik momenteel 1x per week Diazepam, voor de chronische stress ivm bruiloft,
elke dag Lorazepam voor de situatie thuis
en oxazepam voor het geval het thuis heel gespannen is of er ruzie is.
Dit is de ceremonie die ik moet doen: https://www.youtube.com/watch?v=4Ii2Cb3J1ps
Inmiddels is door de corona de bruiloft verschoven naar een week eerder. 4 oktober is de bruiloft. Met mij gaat het redelijk goed de laatste dagen. Sinds ik Lorazepam slik voel ik mij veel vrijer in mij hoofd.
Ook contact gehad met het GGZ. Mijn casemanager gaf aan dat mijn familie en zusjes niet begrijpen hoe het in het hoofd van een persoon met autisme werkt en dat dat vaker voorkomt. Vooral in Turkse, Marokkaanse gezinnen is dat een groot issue omdat zij vaak ziet dat mensen met autisme of psychische problemen vaak als zwak gezien worden en vaak de schuld krijgen van dingen.
Zij gaf aan om naast de Lorazepam ook af en toe oxazepam te gebruiken wanneer de thuissituatie gespannen is.
Ik slik momenteel 1x per week Diazepam, voor de chronische stress ivm bruiloft,
elke dag Lorazepam voor de situatie thuis
en oxazepam voor het geval het thuis heel gespannen is of er ruzie is.
Dit is de ceremonie die ik moet doen: https://www.youtube.com/watch?v=4Ii2Cb3J1ps
Is dat een gedwongen huwelijk? Dat lijken me bepaald geen tranen van vreugde.
zondag 27 september 2020 om 03:40
In Turkse gezinnen gaat het anders dan in Nederlandse en ook iets als autisme is een handicap (wat op sommige vlakken ook gewoon een handicap is, kijk maar naar de stress die dit je oplevert). In Nederlandse gezinnen was het vroeger trouwens ook niet zo gewoon hoor. Dan lag het aan je ijskast moeder. Nog steeds worden veel met name moeder afgerekend op afwijkend gedrag van autistische kinderen.
Misschien de ceremonie doen samen met een neef ofzo? Iemand die jou goed kent. Je zus wil graag volgens alle tradities trouwen en zal het ook niet altijd even makkelijk hebben gehad met jouw autisme. Ondanks dat jij er niets aan kan doen is het voor haar wel leuk als het eens een dagje over haar gaat. Sommige autisten kunnen zich moeilijk inleven maar begrijpen wel de feiten. Als er steeds op haar dag dingen anders zijn omdat het over je broer gaat is dat niet fijn. Misschien snapt ze niet helemaal wat autisme inhoudt of vind ze het wat gênant. Psychische stoornissen zijn binnen de islam een beetje taboe. Je kan niet met je Nederlandse mentaliteit dat soort zaken oplossen.
To ik hoop dat je gaat en er een succes ervaring van krijgt. Tuurlijk is het spannend iets te doen voor zoveel mensen maar probeer alleen naar je vader te kijken. Of je liefste andere familielid. Vraag hulp. Samen is makkelijker.
Misschien de ceremonie doen samen met een neef ofzo? Iemand die jou goed kent. Je zus wil graag volgens alle tradities trouwen en zal het ook niet altijd even makkelijk hebben gehad met jouw autisme. Ondanks dat jij er niets aan kan doen is het voor haar wel leuk als het eens een dagje over haar gaat. Sommige autisten kunnen zich moeilijk inleven maar begrijpen wel de feiten. Als er steeds op haar dag dingen anders zijn omdat het over je broer gaat is dat niet fijn. Misschien snapt ze niet helemaal wat autisme inhoudt of vind ze het wat gênant. Psychische stoornissen zijn binnen de islam een beetje taboe. Je kan niet met je Nederlandse mentaliteit dat soort zaken oplossen.
To ik hoop dat je gaat en er een succes ervaring van krijgt. Tuurlijk is het spannend iets te doen voor zoveel mensen maar probeer alleen naar je vader te kijken. Of je liefste andere familielid. Vraag hulp. Samen is makkelijker.
zondag 27 september 2020 om 07:06
Het is een toneelstukje. Het is in veel culturen gebruikelijk om te huilen wanneer je het ouderlijk huis verlaat als respect voor je ouders.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zondag 27 september 2020 om 12:24
Geen wonder dat de besmettingen (naast studenten) vooral in allochtone kringen zo hard stijgen. Bruiloften met dergelijke grote aantallen gasten, zouden zo snel mogelijk verboden moeten worden. Er wordt daar gewoon gedanst, gezongen en omhelst en bejaarde gasten eindigen straks op de IC. In het westen van het land liggen daar in verhouding al veel allochtone ouderen.
