Gezondheid
alle pijlers
Terugslag Burnout - herkent iemand deze klachten?
donderdag 26 november 2020 om 13:29
Hallo allemaal,
Inmiddels ben ik 16 maanden bezig met het herstellen van een burnout. Waarvan ik kan zeggen dat het de laatste 5 maanden super goed met me ging. Ik kon weer van alles zonder klachten te ervaren. En ik deed ook weer (te) veel. Dacht dat ik de wereld wel weer redelijk aankon.
Tot ik een paar weken terug toch weer wat gepieker bemerkte. Na 1 tot 2 dagen rust was dit ook weer gelijk verdwenen en ik ging weer verder tot ik een week later weer gepieker bemerkte. Ook dit ging binnen 2 dagen rust weer over en ook dit x ging ik weer vrolijk (en met volle vaart) verder. Het ging toch immers weer beter met me? Boy was I wrong! Weer een week later werd het gepieker namelijk erger en ging dit niet meer met 2 dagen rust over.
Sinds twee en een halve week heb ik nu een fikse terugslag met gepieker, drukkend gevoel in mijn hoofd, vermoeidheid (oa de eerste klachten). Toch voelt het dit keer anders dan helemaal aan het begin. In de eerste maand was het 16 uur per dag aanwezig voor een maand, later een week of een paar dagen. Maar nu tijdens deze terugslag pieker ik soms bijna een dag maar meestal helemaal niet meer non stop zoals in de eerste maand. Het beperkt zich vooral tot een halve dag, soms een uur en soms ook 1 of 2 dagen helemaal niet om de volgende dag ineens wel weer terug te komen. Mijn lichaam voelt ook een stuk sterker dan aan het begin.
Vooruitgang zal je denken maar aan de andere kant beangstigd het me dat hoewel de klachten hetzelfde zijn het patroon van het gepieker toch iets anders is dan voorheen. En daar ga ik dan ook weer over piekeren: is dit af en aan gepieker wel de burnout? Heb ik niet iets anders?
Weet dat het er allemaal bij hoort maar zoek denk ik toch iets van geruststelling en herkenning. Herkent iemand dit? Is dit normaal bij een terugslag in een verdere fase van herstel?
Inmiddels ben ik 16 maanden bezig met het herstellen van een burnout. Waarvan ik kan zeggen dat het de laatste 5 maanden super goed met me ging. Ik kon weer van alles zonder klachten te ervaren. En ik deed ook weer (te) veel. Dacht dat ik de wereld wel weer redelijk aankon.
Tot ik een paar weken terug toch weer wat gepieker bemerkte. Na 1 tot 2 dagen rust was dit ook weer gelijk verdwenen en ik ging weer verder tot ik een week later weer gepieker bemerkte. Ook dit ging binnen 2 dagen rust weer over en ook dit x ging ik weer vrolijk (en met volle vaart) verder. Het ging toch immers weer beter met me? Boy was I wrong! Weer een week later werd het gepieker namelijk erger en ging dit niet meer met 2 dagen rust over.
Sinds twee en een halve week heb ik nu een fikse terugslag met gepieker, drukkend gevoel in mijn hoofd, vermoeidheid (oa de eerste klachten). Toch voelt het dit keer anders dan helemaal aan het begin. In de eerste maand was het 16 uur per dag aanwezig voor een maand, later een week of een paar dagen. Maar nu tijdens deze terugslag pieker ik soms bijna een dag maar meestal helemaal niet meer non stop zoals in de eerste maand. Het beperkt zich vooral tot een halve dag, soms een uur en soms ook 1 of 2 dagen helemaal niet om de volgende dag ineens wel weer terug te komen. Mijn lichaam voelt ook een stuk sterker dan aan het begin.
Vooruitgang zal je denken maar aan de andere kant beangstigd het me dat hoewel de klachten hetzelfde zijn het patroon van het gepieker toch iets anders is dan voorheen. En daar ga ik dan ook weer over piekeren: is dit af en aan gepieker wel de burnout? Heb ik niet iets anders?
Weet dat het er allemaal bij hoort maar zoek denk ik toch iets van geruststelling en herkenning. Herkent iemand dit? Is dit normaal bij een terugslag in een verdere fase van herstel?
donderdag 26 november 2020 om 13:53
Het is al heel goed dat je het steeds opmerkt en je rust pakt! Goed gedaan!
Misschien is er wel iets wat je hiervan kan leren; elke keer als je weer 'het normale leven' oppakt, wordt het je al snel weer te veel. Misschien toch nog even onder de loep nemen wat er precies te veel wordt dan? Als je het gevoel hebt alles weer aan te kunnnen, toch een klein beetje gas terugnemen, net wat minder doen. Misschien dat je dan niet toch weer over je grenzen gaat. Balans... het is en blijft een eeuwige zoektocht.
Heb je hulp gehad, zo ja, misschien verstandig om nog eens contact op te nemen om te sparren.
Misschien is er wel iets wat je hiervan kan leren; elke keer als je weer 'het normale leven' oppakt, wordt het je al snel weer te veel. Misschien toch nog even onder de loep nemen wat er precies te veel wordt dan? Als je het gevoel hebt alles weer aan te kunnnen, toch een klein beetje gas terugnemen, net wat minder doen. Misschien dat je dan niet toch weer over je grenzen gaat. Balans... het is en blijft een eeuwige zoektocht.
Heb je hulp gehad, zo ja, misschien verstandig om nog eens contact op te nemen om te sparren.
donderdag 26 november 2020 om 14:03
Ik vraag me dit ook af. Met alleen rust herstel je misschien wel, maar heb je geen handvatten om om te gaan met de situaties die je eerder een burn-out bezorgden en blijf je kwetsbaar.viva-amber schreef: ↑26-11-2020 13:50Heb je therapie gevolgd tijdens je burnout? Heb je geleerd om met piekergedachten om te gaan?
donderdag 26 november 2020 om 14:10
Ik heb er weinig verstand van, maar het valt me op dat je een paar keer aangeeft dat je weer met volle vaart aan het leven bent. Dat lijkt me dus sowieso niet handig, want je bent niet voor niks in een burnout terecht gekomen. Wellicht is het verstanding om met professionele hulp te gaan kijken wat een voor jou goed vol te houden vaart is, en te leren leven op die snelheid.
Daarnaast denk ik wel dat piekeren in bepaalde mate gewoon bij het leven hoort. Ik heb geen burnout, maar ook echt wel periodes waarin ik meer pieker. Soms omdat er echt iets speelt in mijn leven, soms gaat het over futiliteiten. Ik denk dat je ook niet te bang moet worden als je met periodes wat meer piekert.
Daarnaast denk ik wel dat piekeren in bepaalde mate gewoon bij het leven hoort. Ik heb geen burnout, maar ook echt wel periodes waarin ik meer pieker. Soms omdat er echt iets speelt in mijn leven, soms gaat het over futiliteiten. Ik denk dat je ook niet te bang moet worden als je met periodes wat meer piekert.
donderdag 26 november 2020 om 14:19
Wat probeert je lijf aan jou te vertellen?
Een burn out krijg je oa doordat je de signalen van overbelasting negeert. Ik zou het niet zien als terugval maar als herinnering: hallo zorg je nog goed voor mij? Betekent ook niet dat je hele burn out terug komt.... in iedergeval.... als je bereid bent om te luisteren naar je lijf...
Een burn out krijg je oa doordat je de signalen van overbelasting negeert. Ik zou het niet zien als terugval maar als herinnering: hallo zorg je nog goed voor mij? Betekent ook niet dat je hele burn out terug komt.... in iedergeval.... als je bereid bent om te luisteren naar je lijf...
donderdag 26 november 2020 om 15:13
donderdag 26 november 2020 om 15:19
Hey! Ja is heel normaal, ik heb wel meer als 1 terugval gehad.. Wil je niet bang maken hoor maar oh wat was ik wanhopig vooral de 1e paar keren.
Maar echt precies dit maakt je sterker, het is met vallen en opstaan. Alleen kan het herstel soms zo vreselijk lang duren. Machteloosheid, omdat je zo graag wil maar je lijf er gewoon simpelweg nog niet klaar voor is. Zwak en labiel? Zeer zeker niet! Je lijf heeft gewoon weer even verwen en rust tijd nodig, geef het dan ook wat het verdient!
Maar echt precies dit maakt je sterker, het is met vallen en opstaan. Alleen kan het herstel soms zo vreselijk lang duren. Machteloosheid, omdat je zo graag wil maar je lijf er gewoon simpelweg nog niet klaar voor is. Zwak en labiel? Zeer zeker niet! Je lijf heeft gewoon weer even verwen en rust tijd nodig, geef het dan ook wat het verdient!
Joe.
donderdag 26 november 2020 om 16:02
Het is al gezegd, maar ik ga het nog een keer doen... je geeft aan dat je steeds weer in volle vaart verder gaat wanneer je opgeknapt bent. Dat kan dus niet, die volle vaart heeft je ziek gemaakt en zal je steeds weer ziek maken als je niet structureel iets verandert!
Wat probeert je lijf je te vertellen? Wat kan je structueeel anders gaan doen, zodat je niet steeds weer terugvalt? En inderdaad, heb je daar ondersteuning bij (gehad)? Want waarom zou je zelf het wiel uitvinden als dit al talloze keren door anderen is gedaan ?
Het is een proces, met vallen en opstaan, maar als je steeds terugkeert naar je oude patroon, kun je ook steeds dezelfde uitkomst verwachten.
Succes
Wat probeert je lijf je te vertellen? Wat kan je structueeel anders gaan doen, zodat je niet steeds weer terugvalt? En inderdaad, heb je daar ondersteuning bij (gehad)? Want waarom zou je zelf het wiel uitvinden als dit al talloze keren door anderen is gedaan ?
Het is een proces, met vallen en opstaan, maar als je steeds terugkeert naar je oude patroon, kun je ook steeds dezelfde uitkomst verwachten.
Succes
donderdag 26 november 2020 om 19:05
Bedankt voor jullie reacties.
Ik heb therapie gehad en geleerd om piekeren te klusteren. Toch lukt me dit niet goed tijdens een terugval. Het lijkt alsof het lichaam het dan overneemt. Na rust is het gepieker ook altijd weer verdewenen en weet ik niet eens meer waar het eigenlijk over ging.
Voor wat betreft 'volle vaart' wat ik eigenlijk bedoelde was dat ik na 2 dagen rust dacht hersteld te zijn en dus ging ik in mijn nieuwe aangeleerde tempo verder. Wat ik eigenlijk haf moeten beseffen is dat dat aangepaste tempo voor nu toch iets te veel van het goede was. Ik had beter moeten luisteren vooral toen het de tweede x terug is gekomen. Nu zit ik dus echt in een terugval en daar baal ik zo van. Deed zo hard mijn best. Voel me er echt
van.
Ik heb therapie gehad en geleerd om piekeren te klusteren. Toch lukt me dit niet goed tijdens een terugval. Het lijkt alsof het lichaam het dan overneemt. Na rust is het gepieker ook altijd weer verdewenen en weet ik niet eens meer waar het eigenlijk over ging.
Voor wat betreft 'volle vaart' wat ik eigenlijk bedoelde was dat ik na 2 dagen rust dacht hersteld te zijn en dus ging ik in mijn nieuwe aangeleerde tempo verder. Wat ik eigenlijk haf moeten beseffen is dat dat aangepaste tempo voor nu toch iets te veel van het goede was. Ik had beter moeten luisteren vooral toen het de tweede x terug is gekomen. Nu zit ik dus echt in een terugval en daar baal ik zo van. Deed zo hard mijn best. Voel me er echt
van.
donderdag 26 november 2020 om 19:11
Ontzettend bedankt voor je reactie. Dit helpt mij enorm. De wanhoop heb ik nu ook. Maar ergens weet ik ook dat het erbij hoort en dat ik ook hier iets van kan leren. Nogmaals dank!Bloemenmeisje97 schreef: ↑26-11-2020 15:19Hey! Ja is heel normaal, ik heb wel meer als 1 terugval gehad.. Wil je niet bang maken hoor maar oh wat was ik wanhopig vooral de 1e paar keren.
Maar echt precies dit maakt je sterker, het is met vallen en opstaan. Alleen kan het herstel soms zo vreselijk lang duren. Machteloosheid, omdat je zo graag wil maar je lijf er gewoon simpelweg nog niet klaar voor is. Zwak en labiel? Zeer zeker niet! Je lijf heeft gewoon weer even verwen en rust tijd nodig, geef het dan ook wat het verdient!
donderdag 26 november 2020 om 21:51
Och meid, je hebt het hartstikke goed gedaan! Hoe kan jij nou weten wanneer je lijf exact rust nodig heeft? Dit is dus door gewoon maar doen, en ja soms val je even terug. Terug kijken en jezelf bekritiseren op wat je allemaal wel en niet had moeten doen heeft echt geen zin. Wees trots op jezelf en het hele proces, het is niet niks allemaal hé?!Mimi29001 schreef: ↑26-11-2020 19:05Voor wat betreft 'volle vaart' wat ik eigenlijk bedoelde was dat ik na 2 dagen rust dacht hersteld te zijn en dus ging ik in mijn nieuwe aangeleerde tempo verder. Wat ik eigenlijk haf moeten beseffen is dat dat aangepaste tempo voor nu toch iets te veel van het goede was. Ik had beter moeten luisteren vooral toen het de tweede x terug is gekomen. Nu zit ik dus echt in een terugval en daar baal ik zo van. Deed zo hard mijn best. Voel me er echt
Juist met een terugval is het zo zo belangrijk dat je je lijf gerust stelt, het geeft niet dat je weer piekert laat maar gebeuren alles mag. Je bent een topper en je komt er echt wel!
Joe.
