Gezondheid
alle pijlers
Vagina na bevalling: komt het nog goed?
woensdag 21 februari 2018 om 12:23
Bij voorbaat vast een waarschuwing: dit wordt een lang verhaal vrees ik met hier en daar best gênante details. Je kunt nu dus nog weg klikken 
Een tijd geleden opende ik hier in paniek een topic, 4 weken na mijn bevalling dat ik bang was voor een verzakking. Ik had na die 4 weken ineens klachten: gevoel van een tampon die halverwege hing, zien van 2 bobbels in de vagina. Jullie adviseerden kalm aan te doen en naar de bekkenfysio te gaan, dit heb ik ook gedaan. Die zei uiteraard dat de boel 4 weken na de bevalling gewoon nog erg week is en dat het nog allemaal kon bijtrekken. Ze noemde het geen verzakking, wel had ik een te strak gespannen bekkenbodem en zijn we hier mee aan de slag gegaan.
Het 'tampongevoel' verdween, maar de bobbels bleven zichtbaar.
6 weken na de bevalling nacontrole bij de VK: die constateerde ook geen verzakking, wel iets flexibiliteit van de wanden, vooral bij persen. Niks om me druk over te maken, ik mocht alles weer gaan doen.
Ben op mijn paard gestapt, en dat viel gigantisch tegen: heb het gevoel dat er een pingpongbal in mijn vagina zit, die dus beweegt. Het voelt alsof de boel vanbinnen los zit. Uiteraard steeds met tussenpozen gestopt met rijden om het de tijd te geven, braaf naar de fysio blijven gaan, maar het gevoel blijft. Het paard heb ik momenteel maar even op een weiland geparkeerd, met het idee pas bij 9 maanden na de bevalling nog eens op te stappen.
In de loop van de tijd is 1 bobbel (de achterwand) weggetrokken en heb ik ook geen problemen meer met ontlasten. De ander bleef zichtbaar, volgens de fysio de voorwand/blaas die bij persen iets zakt.
Inmiddels raakte ik er zo'n beetje door geobsedeerd en ben ik samen met mijn man naar de huisarts gegaan. Die heeft inwendig onderzoek verricht (liggend) en constateerde dat de boel er volkomen normaal uitziet. Ik heb nadrukkelijk gevraagd of ik geen blaasverzakking heb en dat ontkende ze ten zeerste. Ergens was ik heel opgelucht en dacht ik dat ik het nu los kon laten, maar helaas. Ik open nu toch weer dit topic. Omdat ik nog steeds klachten heb en dus twijfel aan het oordeel van de arts. Mijn man vindt inmiddels dat ik me te druk maak, die was er immers bij toen huisarts zei dat ik niks mankeer. Normaal ben ik totaal niet hypochondrisch aangelegd, maar ik las bijv. dat een verzakking soms beter te diagnosticeren is als je staat, dat heeft ze niet bekeken.
Ik weet dat ik inmiddels redelijk hysterisch ben rondom dit onderwerp, uit angst dat het nooit meer goedkomt en ik paardrijden (en hardlopen) wel kan vergeten, en dat idee is echt onverdraaglijk. Dat zaken niet meer 100% hetzelfde eruitzien of voelen is prima, ik heb een prachtig kind en heb dat er graag voor over. Maar dat ik nooit meer normaal zou kunnen paardrijden of sporten, dat hakt wel heel erg in mijn levensgeluk.
De klachten die ik op dit moment nog heb:
-zien van voorwand in de vagina, die stulpt een soort uit. Dit zie ik alleen zittend/staand. Liggend voel ik (net als de huisarts waarschijnlijk) geen rarigheden, geen bobbels, ook niet bij persen...
-voelen van beweging bij bukken/gaan zitten. Net of zich iets in mijn vagina verplaatst, en dan ook nog langs een randje gaat. Elke keer als ik buk of ga zitten ben ik me dus bewust van mijn onderkant. Soms gaat dit gepaard met vaginale winden, totaal gênant en vervelend!!
-gevoel dat alles vanbinnen los zit bij paardrijden/rennen/springen etc. Niet zozeer de bekkenbodem (die kan ik prima aanspannen) maar het voelt als een pingpongbal.
-pijn aan mijn heupen en stuitje, vooral bij lang zitten.
Het is nu dus 5 maanden na de bevalling, ik geef geen borstvoeding. Wel heb ik het idee dat m'n hormonen aardig van de leg zijn: janken om alles, nu pas het welbekende postnatale haaruitval. Ik slik sinds 3 weken na de bevalling weer de pil (is dit nu juist beter of niet?)
Ik ga nog steeds braaf naar de gespecialiseerde bekkenfysio, maar merk dus momenteel weinig verbetering. Alleen mijn stuit kan ze goed loswerken, dan merk ik dat ik minder pijn heb, maar het rare gevoel in mijn vagina blijft.
Mijn vraag aan jullie: herkent iemand dit, heeft iemand ervaringsverhalen? Hoe denken jullie erover, maak ik me onnodig druk en heb ik grote kans dat de komende 4 maanden (immers: 9 maanden op, 9 maanden af) de boel weer volledig bijtrekt? Of maak ik me terecht zorgen en moet ik bij de huisarts gaan zeuren om een verwijzing naar de gynaecoloog? Omdat de huisarts wel zag dat ik me erg druk maakte (ze denkt dat ik de klachten ervaar, omdat ik er zo gefocust op ben) mocht ik na 3 maanden sowieso weer langskomen voor een check-up. Dat gewoon afwachten en me in de tussentijd niet druk maken?
Een tijd geleden opende ik hier in paniek een topic, 4 weken na mijn bevalling dat ik bang was voor een verzakking. Ik had na die 4 weken ineens klachten: gevoel van een tampon die halverwege hing, zien van 2 bobbels in de vagina. Jullie adviseerden kalm aan te doen en naar de bekkenfysio te gaan, dit heb ik ook gedaan. Die zei uiteraard dat de boel 4 weken na de bevalling gewoon nog erg week is en dat het nog allemaal kon bijtrekken. Ze noemde het geen verzakking, wel had ik een te strak gespannen bekkenbodem en zijn we hier mee aan de slag gegaan.
Het 'tampongevoel' verdween, maar de bobbels bleven zichtbaar.
6 weken na de bevalling nacontrole bij de VK: die constateerde ook geen verzakking, wel iets flexibiliteit van de wanden, vooral bij persen. Niks om me druk over te maken, ik mocht alles weer gaan doen.
Ben op mijn paard gestapt, en dat viel gigantisch tegen: heb het gevoel dat er een pingpongbal in mijn vagina zit, die dus beweegt. Het voelt alsof de boel vanbinnen los zit. Uiteraard steeds met tussenpozen gestopt met rijden om het de tijd te geven, braaf naar de fysio blijven gaan, maar het gevoel blijft. Het paard heb ik momenteel maar even op een weiland geparkeerd, met het idee pas bij 9 maanden na de bevalling nog eens op te stappen.
In de loop van de tijd is 1 bobbel (de achterwand) weggetrokken en heb ik ook geen problemen meer met ontlasten. De ander bleef zichtbaar, volgens de fysio de voorwand/blaas die bij persen iets zakt.
Inmiddels raakte ik er zo'n beetje door geobsedeerd en ben ik samen met mijn man naar de huisarts gegaan. Die heeft inwendig onderzoek verricht (liggend) en constateerde dat de boel er volkomen normaal uitziet. Ik heb nadrukkelijk gevraagd of ik geen blaasverzakking heb en dat ontkende ze ten zeerste. Ergens was ik heel opgelucht en dacht ik dat ik het nu los kon laten, maar helaas. Ik open nu toch weer dit topic. Omdat ik nog steeds klachten heb en dus twijfel aan het oordeel van de arts. Mijn man vindt inmiddels dat ik me te druk maak, die was er immers bij toen huisarts zei dat ik niks mankeer. Normaal ben ik totaal niet hypochondrisch aangelegd, maar ik las bijv. dat een verzakking soms beter te diagnosticeren is als je staat, dat heeft ze niet bekeken.
Ik weet dat ik inmiddels redelijk hysterisch ben rondom dit onderwerp, uit angst dat het nooit meer goedkomt en ik paardrijden (en hardlopen) wel kan vergeten, en dat idee is echt onverdraaglijk. Dat zaken niet meer 100% hetzelfde eruitzien of voelen is prima, ik heb een prachtig kind en heb dat er graag voor over. Maar dat ik nooit meer normaal zou kunnen paardrijden of sporten, dat hakt wel heel erg in mijn levensgeluk.
De klachten die ik op dit moment nog heb:
-zien van voorwand in de vagina, die stulpt een soort uit. Dit zie ik alleen zittend/staand. Liggend voel ik (net als de huisarts waarschijnlijk) geen rarigheden, geen bobbels, ook niet bij persen...
-voelen van beweging bij bukken/gaan zitten. Net of zich iets in mijn vagina verplaatst, en dan ook nog langs een randje gaat. Elke keer als ik buk of ga zitten ben ik me dus bewust van mijn onderkant. Soms gaat dit gepaard met vaginale winden, totaal gênant en vervelend!!
-gevoel dat alles vanbinnen los zit bij paardrijden/rennen/springen etc. Niet zozeer de bekkenbodem (die kan ik prima aanspannen) maar het voelt als een pingpongbal.
-pijn aan mijn heupen en stuitje, vooral bij lang zitten.
Het is nu dus 5 maanden na de bevalling, ik geef geen borstvoeding. Wel heb ik het idee dat m'n hormonen aardig van de leg zijn: janken om alles, nu pas het welbekende postnatale haaruitval. Ik slik sinds 3 weken na de bevalling weer de pil (is dit nu juist beter of niet?)
Ik ga nog steeds braaf naar de gespecialiseerde bekkenfysio, maar merk dus momenteel weinig verbetering. Alleen mijn stuit kan ze goed loswerken, dan merk ik dat ik minder pijn heb, maar het rare gevoel in mijn vagina blijft.
Mijn vraag aan jullie: herkent iemand dit, heeft iemand ervaringsverhalen? Hoe denken jullie erover, maak ik me onnodig druk en heb ik grote kans dat de komende 4 maanden (immers: 9 maanden op, 9 maanden af) de boel weer volledig bijtrekt? Of maak ik me terecht zorgen en moet ik bij de huisarts gaan zeuren om een verwijzing naar de gynaecoloog? Omdat de huisarts wel zag dat ik me erg druk maakte (ze denkt dat ik de klachten ervaar, omdat ik er zo gefocust op ben) mocht ik na 3 maanden sowieso weer langskomen voor een check-up. Dat gewoon afwachten en me in de tussentijd niet druk maken?
zondag 4 maart 2018 om 21:09
Alvast een kleine tussendoor-update.
Waar ik bij het openen van dit topic nog op het punt stond een verwijzing naar de Gyn te eisen, sta ik nu gelukkig al op een ander punt.
Na mijn stopweek weer gewoon met de pil begonnen, en lijkt de boel weliswaar weer wat bij te trekken! Voel nog steeds een randje bij bukken en gaan zitten, maar zelfs dat is soms weg en geen vervelende luchtverplaatsingen meer!
Afgelopen woensdag bij de fysio was de bekkenbodem nog wel gespannen, dat heeft ze weer losgewerkt en ik mag nu een maand wegblijven.
Ook merk ik nu in de ochtend dat de boel er vanbinnen inderdaad weer compleet normaal uit ziet. In de avond na veel inspanning zie ik de wanden wel wat beter en tegen elkaar aan liggen zeg maar, maar het zit lang niet meer zo dicht bij de ingang als voorheen.
Kennelijk heeft mijn lijf gewoon ontzettend veel tijd nodig om te ontzwangeren. Ik kamp momenteel ook met flinke haaruitval, waaruit denk ik ook blijkt dat mijn hormoonhuishouding nog niet op orde is. Ik vraag me af of het na 3 weken beginnen met de pil hieraan heeft bijgedragen en alles mogelijk vlotter was bijgetrokkken als ik m'n lichaam het zelf even had laten doen, maar dat zullen we nu nooit weten
Heb in ieder geval weer wat hoop gekregen dat het misschien nog wel helemaal goed komt, en de Gyn laat ik nog even voor wat het is!
Waar ik bij het openen van dit topic nog op het punt stond een verwijzing naar de Gyn te eisen, sta ik nu gelukkig al op een ander punt.
Na mijn stopweek weer gewoon met de pil begonnen, en lijkt de boel weliswaar weer wat bij te trekken! Voel nog steeds een randje bij bukken en gaan zitten, maar zelfs dat is soms weg en geen vervelende luchtverplaatsingen meer!
Afgelopen woensdag bij de fysio was de bekkenbodem nog wel gespannen, dat heeft ze weer losgewerkt en ik mag nu een maand wegblijven.
Ook merk ik nu in de ochtend dat de boel er vanbinnen inderdaad weer compleet normaal uit ziet. In de avond na veel inspanning zie ik de wanden wel wat beter en tegen elkaar aan liggen zeg maar, maar het zit lang niet meer zo dicht bij de ingang als voorheen.
Kennelijk heeft mijn lijf gewoon ontzettend veel tijd nodig om te ontzwangeren. Ik kamp momenteel ook met flinke haaruitval, waaruit denk ik ook blijkt dat mijn hormoonhuishouding nog niet op orde is. Ik vraag me af of het na 3 weken beginnen met de pil hieraan heeft bijgedragen en alles mogelijk vlotter was bijgetrokkken als ik m'n lichaam het zelf even had laten doen, maar dat zullen we nu nooit weten
Heb in ieder geval weer wat hoop gekregen dat het misschien nog wel helemaal goed komt, en de Gyn laat ik nog even voor wat het is!
dinsdag 10 maart 2020 om 10:41
Hee! Ben jij nog actief? Wilde vragen of jouw verzakking al weg is? Ik zit er ook mee namelijk.Direwolf schreef: ↑04-03-2018 21:09Alvast een kleine tussendoor-update.
Waar ik bij het openen van dit topic nog op het punt stond een verwijzing naar de Gyn te eisen, sta ik nu gelukkig al op een ander punt.
Na mijn stopweek weer gewoon met de pil begonnen, en lijkt de boel weliswaar weer wat bij te trekken! Voel nog steeds een randje bij bukken en gaan zitten, maar zelfs dat is soms weg en geen vervelende luchtverplaatsingen meer!
Afgelopen woensdag bij de fysio was de bekkenbodem nog wel gespannen, dat heeft ze weer losgewerkt en ik mag nu een maand wegblijven.
Ook merk ik nu in de ochtend dat de boel er vanbinnen inderdaad weer compleet normaal uit ziet. In de avond na veel inspanning zie ik de wanden wel wat beter en tegen elkaar aan liggen zeg maar, maar het zit lang niet meer zo dicht bij de ingang als voorheen.
Kennelijk heeft mijn lijf gewoon ontzettend veel tijd nodig om te ontzwangeren. Ik kamp momenteel ook met flinke haaruitval, waaruit denk ik ook blijkt dat mijn hormoonhuishouding nog niet op orde is. Ik vraag me af of het na 3 weken beginnen met de pil hieraan heeft bijgedragen en alles mogelijk vlotter was bijgetrokkken als ik m'n lichaam het zelf even had laten doen, maar dat zullen we nu nooit weten
Heb in ieder geval weer wat hoop gekregen dat het misschien nog wel helemaal goed komt, en de Gyn laat ik nog even voor wat het is!
donderdag 14 mei 2020 om 14:13
Hi, ik lees nog veel mee, maar log zelden in.
Mijn klachten zijn vrijwel zo goed als verdwenen. Ik heb uiteindelijk wel een tijdje tijdens het sporten een 'ring' van de gyn gedragen, maar dat was daarna ook niet meer nodig. Na het stoppen met de pil zijn mijn klachten nog verder verbeterd en is de boel nagenoeg weer normaal. Het heeft al met al 2 jaar gekost voor ik op dit punt kwam, dus de tijd geven is wel een ding...
Soms rond mijn menstruatie wat last, maar dat is het dan ook. Als ik had geweten dat het stoppen met de pil nog zo veel zou helpen was ik er nooit meer aan begonnen na de bevalling, maar ja.
overigens is deze nasleep wel een reden voor grote twijfel voor een 2e kindje. Ik denk dat een 2e bevalling de boel sowieso geen goed gaat doen, en ik weet niet of ik dat er voor over heb.
Mijn klachten zijn vrijwel zo goed als verdwenen. Ik heb uiteindelijk wel een tijdje tijdens het sporten een 'ring' van de gyn gedragen, maar dat was daarna ook niet meer nodig. Na het stoppen met de pil zijn mijn klachten nog verder verbeterd en is de boel nagenoeg weer normaal. Het heeft al met al 2 jaar gekost voor ik op dit punt kwam, dus de tijd geven is wel een ding...
Soms rond mijn menstruatie wat last, maar dat is het dan ook. Als ik had geweten dat het stoppen met de pil nog zo veel zou helpen was ik er nooit meer aan begonnen na de bevalling, maar ja.
overigens is deze nasleep wel een reden voor grote twijfel voor een 2e kindje. Ik denk dat een 2e bevalling de boel sowieso geen goed gaat doen, en ik weet niet of ik dat er voor over heb.
