Gezondheid
alle pijlers
Wangedrag van patiënten
zondag 12 april 2009 om 17:37
Het heeft niet direct wat met gezondheid te maken, maar gisteren terwijl ik in de wachtkamer zat van de KNO-arts zat een erg onrustige en opgefokte patiënt tegen over me. "Een spoedgeval" noemde hij zichzelf.
"Mijn kaak zit los en daarom zit ik hier. En ik baal ervan dat ik zo lang moest wachten." Het was al na XX:XX wanneer ik een afspraak had. "Ik kan de mond niet ver genoeg opendoen."
"Hoe laat moet u?" vroeg ik.
"Ik heb geen tijd afgesproken."
Ik: "Ik moet om XX:XX."
Toen liep er een patiënt naar buiten.
De KNO-arts keek om het hoekje. "Mevrouw X?"
De man stond op. "Mevrouw?"
KNO-arts: "Ja?"
Man: "Zou ik zo snel mogelijk geholpen kunnen worden?"
Arts: "Nee, eerst werk ik de patiënten af die een afspraak hebben, daarna bent u aan de beurt. Zo werkt dat hier."
Volgende patiënt liep naar binnen en de deur ging mooi dicht.
Man: "Ze moeten wel opschieten, want zometeen heb ik een afspraak met het kantongerecht."
Ik dacht: "Kantongerecht?"
Na enige tijd was het geduld van die man op. "Ik ga ervan door! Het duurt me te lang!"
Toen de man weg was, zei een vrouw naast me die voor me was: "Nou... ik denk dat het vele geklets de oorzaak is van zijn kaakklachten..."
Ik: "Hij zit hier verkeerd. Het is een KNO-arts, dus zij behandelt keel-, neus- of oorproblemen, geen kaakproblemen. Daarvoor moet hij volgens mij bij de kaakchirurg zijn."
Wie heeft weleens vaker lastige patiënten meegemaakt, als medepatiënt of hulpverlener zoals verpleegster, dokter, assistente, chirurg, etc.?
"Mijn kaak zit los en daarom zit ik hier. En ik baal ervan dat ik zo lang moest wachten." Het was al na XX:XX wanneer ik een afspraak had. "Ik kan de mond niet ver genoeg opendoen."
"Hoe laat moet u?" vroeg ik.
"Ik heb geen tijd afgesproken."
Ik: "Ik moet om XX:XX."
Toen liep er een patiënt naar buiten.
De KNO-arts keek om het hoekje. "Mevrouw X?"
De man stond op. "Mevrouw?"
KNO-arts: "Ja?"
Man: "Zou ik zo snel mogelijk geholpen kunnen worden?"
Arts: "Nee, eerst werk ik de patiënten af die een afspraak hebben, daarna bent u aan de beurt. Zo werkt dat hier."
Volgende patiënt liep naar binnen en de deur ging mooi dicht.
Man: "Ze moeten wel opschieten, want zometeen heb ik een afspraak met het kantongerecht."
Ik dacht: "Kantongerecht?"
Na enige tijd was het geduld van die man op. "Ik ga ervan door! Het duurt me te lang!"
Toen de man weg was, zei een vrouw naast me die voor me was: "Nou... ik denk dat het vele geklets de oorzaak is van zijn kaakklachten..."
Ik: "Hij zit hier verkeerd. Het is een KNO-arts, dus zij behandelt keel-, neus- of oorproblemen, geen kaakproblemen. Daarvoor moet hij volgens mij bij de kaakchirurg zijn."
Wie heeft weleens vaker lastige patiënten meegemaakt, als medepatiënt of hulpverlener zoals verpleegster, dokter, assistente, chirurg, etc.?
hans66 wijzigde dit bericht op 13-04-2009 06:51
Reden: Tijden gecensureerd om herkenning te voorkomen. Het verstoort het topic m.i. niet.
Reden: Tijden gecensureerd om herkenning te voorkomen. Het verstoort het topic m.i. niet.
% gewijzigd
World of Warcraft: Legion
zondag 12 april 2009 om 17:53
Ik ben zelf verpleegkundige, sinds 1997 en wat mij opvalt is dat mensen steeds assertiever worden. Maar je hebt ze er ook bij die agressief assertief zijn. Je wilt niet weten wat er soms naar je hoofd geslingerd wordt. En dan maar rustig blijven en netjes dingen proberen uit te leggen.
Ik ben op de gang tijdens het bezoekuur wel eens voor rotte vis uitgemaakt en heb toen tegen het betreffende familielid gezegd dat ik het gesprek nu beeindig en pas weer kom praten als hij was afgekoeld.
Ik ben wel eens voor hoer uitgescholden en oh ja....kreng niet te vergeten.
Mensen ventileren vaak hun frustratie bij de verpleging. Zij zijn immers aanspreekpunt en altijd aanwezig op een afdeling. Heel begrijpelijk, maar er zijn grenzen. Je hoeft je niet alles te laten zeggen. Uiteraard geld dat andersom net zo!
Ik ben op de gang tijdens het bezoekuur wel eens voor rotte vis uitgemaakt en heb toen tegen het betreffende familielid gezegd dat ik het gesprek nu beeindig en pas weer kom praten als hij was afgekoeld.
Ik ben wel eens voor hoer uitgescholden en oh ja....kreng niet te vergeten.
Mensen ventileren vaak hun frustratie bij de verpleging. Zij zijn immers aanspreekpunt en altijd aanwezig op een afdeling. Heel begrijpelijk, maar er zijn grenzen. Je hoeft je niet alles te laten zeggen. Uiteraard geld dat andersom net zo!
zondag 12 april 2009 om 17:54
breek me de bek niet open
heb 12 jaar in de zorg gewerkt als pleeg en kan een boek schrijven over moeilijke patienten.....
een voorval wat me het meest is bijgebleven is een echtgenoot die iets eiste voor zijn vrouw; weet niet meer wat. in ieder geval: ik bleef in eerste instantie rustig, legde e.e.a. uit, nog een keer en nog een keer en toen de man echt boos werd en ik de situatie bedreigend begon te vinden (hij deed de deur van de kamer dicht, dat soort gedrag en veel verbale agressie) heb ik tegen de man gezegt: meneer, ik vind het erg vervelend zoals u mij benaderd en ga nu weglopen. (ik wilde absoluut uit de situatie!!) ik ga mijn leidinggevende vragen om me te helpen deze situatie op te lossen want ik kom er niet uit met u en wil me niet zo laten behandelen.
toen ben ik weggelopen en in de teamkamer in tranen uitgebarsten. mijn leidinggevende is gekomen en heeft de man aangepakt en verwijderd; hij mocht geloof ik pas terugkomen als zijn vrouw later die dag naar huis mocht.
eigenlijk ben ik wel trots dat ik zo voor mezelf ben opgekomen.
sommige mensen denken dat ze de zorgverleners als dirt kunnen gebruiken en alles kunnen eisen. dat vind ik de moeilijkste mensen. je slooft je uit, probeert goeie zorg te geven en professioneel te zijn en krijgt dan soms dit soort gedoe.
heb 12 jaar in de zorg gewerkt als pleeg en kan een boek schrijven over moeilijke patienten.....
een voorval wat me het meest is bijgebleven is een echtgenoot die iets eiste voor zijn vrouw; weet niet meer wat. in ieder geval: ik bleef in eerste instantie rustig, legde e.e.a. uit, nog een keer en nog een keer en toen de man echt boos werd en ik de situatie bedreigend begon te vinden (hij deed de deur van de kamer dicht, dat soort gedrag en veel verbale agressie) heb ik tegen de man gezegt: meneer, ik vind het erg vervelend zoals u mij benaderd en ga nu weglopen. (ik wilde absoluut uit de situatie!!) ik ga mijn leidinggevende vragen om me te helpen deze situatie op te lossen want ik kom er niet uit met u en wil me niet zo laten behandelen.
toen ben ik weggelopen en in de teamkamer in tranen uitgebarsten. mijn leidinggevende is gekomen en heeft de man aangepakt en verwijderd; hij mocht geloof ik pas terugkomen als zijn vrouw later die dag naar huis mocht.
eigenlijk ben ik wel trots dat ik zo voor mezelf ben opgekomen.
sommige mensen denken dat ze de zorgverleners als dirt kunnen gebruiken en alles kunnen eisen. dat vind ik de moeilijkste mensen. je slooft je uit, probeert goeie zorg te geven en professioneel te zijn en krijgt dan soms dit soort gedoe.
zondag 12 april 2009 om 17:58
Ik zit elke week wel voor een of andere injectie (hooikoorts vooral) bij de huisarts en moet dan 20 minuten blijven zitten voor de eventuele bijwerkingen. De dingen die ik dan soms zie gebeuren verbazen me echt...
In onze huisartsenpost zijn er 2 doktoren die meestal tegelijk werken. De wachtkamer is vrij klein, dus je zit dicht op elkaar. Meestal zitten er rond de 4 a 6 mensen.
Helaas voor mij moet iedereen altijd maar tegen me aanpraten. Alle symptonen opnoemen, roddelen over dorpsgenoten, enzovoort. Ik word er GEK van. Meestal doe ik alsof ik druk aan het lezen ben en dan reageer ik af en toe met : Ja heel vervelend, of 'dat klinkt niet best'.
Maar twee weken terug heb ik echt met verbazing mn 20 minuten vol gemaakt.
1 dokter was weg geroepen voor een spoedgeval, de andere deed de praktijk. (improviseren natuurlijk met dubbele uren). Ze liepen niet eens zo veel uit (20 minuten).
Maar toen gebeurde het. Er kwam een vrouw aangelopen op het pad, beetje wankelend. Ik dacht nog; dat gaat niet goed. Dus ik sta op het punt om op te staan om er naar toe te gaan. Ondersteunen ofzo weet ik het. En op dat moment zie ik haar vallen. Ik vlieg de deur uit, vrouw reageert niet; ik roep om de dokter. GeErgerd reageerd er een man (jaar of 50) dat hij dat wel zou doen (veel haast maakt hij niet). Ik ga vervolgens mn EHBO rijtje van handelingen af. De assistente komt aangesneld.
ZIj neemt het over. Ik doe een stap terug. De man die de assistente met tegenzin geroepen had, gaat vervolgens uit zijn dak. " het moet g*dverdomme niet veel langer duren dit! Nou gaat mijn afspraak zeker nog langer uitlopen. Wat zijn dit voor wanpraktijkten! Er zijn ook nog mensen die nog gewoon moeten werken hoor!"
Andere assistente trok de man naar binnen en ik bleef bij de hulpgevende assistente. Bleek dat die vrouw een hartaanval had. Allemaal goed gekomen met haar hoor, maar die reactie van die man heeft me echt enorm verbaasd.
In onze huisartsenpost zijn er 2 doktoren die meestal tegelijk werken. De wachtkamer is vrij klein, dus je zit dicht op elkaar. Meestal zitten er rond de 4 a 6 mensen.
Helaas voor mij moet iedereen altijd maar tegen me aanpraten. Alle symptonen opnoemen, roddelen over dorpsgenoten, enzovoort. Ik word er GEK van. Meestal doe ik alsof ik druk aan het lezen ben en dan reageer ik af en toe met : Ja heel vervelend, of 'dat klinkt niet best'.
Maar twee weken terug heb ik echt met verbazing mn 20 minuten vol gemaakt.
1 dokter was weg geroepen voor een spoedgeval, de andere deed de praktijk. (improviseren natuurlijk met dubbele uren). Ze liepen niet eens zo veel uit (20 minuten).
Maar toen gebeurde het. Er kwam een vrouw aangelopen op het pad, beetje wankelend. Ik dacht nog; dat gaat niet goed. Dus ik sta op het punt om op te staan om er naar toe te gaan. Ondersteunen ofzo weet ik het. En op dat moment zie ik haar vallen. Ik vlieg de deur uit, vrouw reageert niet; ik roep om de dokter. GeErgerd reageerd er een man (jaar of 50) dat hij dat wel zou doen (veel haast maakt hij niet). Ik ga vervolgens mn EHBO rijtje van handelingen af. De assistente komt aangesneld.
ZIj neemt het over. Ik doe een stap terug. De man die de assistente met tegenzin geroepen had, gaat vervolgens uit zijn dak. " het moet g*dverdomme niet veel langer duren dit! Nou gaat mijn afspraak zeker nog langer uitlopen. Wat zijn dit voor wanpraktijkten! Er zijn ook nog mensen die nog gewoon moeten werken hoor!"
Andere assistente trok de man naar binnen en ik bleef bij de hulpgevende assistente. Bleek dat die vrouw een hartaanval had. Allemaal goed gekomen met haar hoor, maar die reactie van die man heeft me echt enorm verbaasd.
Poelepoelepoelepoes!
zondag 12 april 2009 om 17:59
Hoe erg wil je ze hebben ..
Heb weleens een patient in zijn thuis situatie onderzocht, waarna ik besloten had hem niet te vervoeren, hij werd erg boos stond op en rende ons achterna met een honkbal knuppel.
We konden nog net op tijd in ons busje springen en wegkomen zonder schade.
Word vaak uitgescholden, of toegeroepen, he zo'n lekker wijf mag mij ook wel onderzoeken. Auw heb opeens pijn tussen mijn benen, kun jij het hier beter maken...enz...van die "heerlijke" grapjes...
Respect is soms ver te zoeken...
Heb weleens een patient in zijn thuis situatie onderzocht, waarna ik besloten had hem niet te vervoeren, hij werd erg boos stond op en rende ons achterna met een honkbal knuppel.
We konden nog net op tijd in ons busje springen en wegkomen zonder schade.
Word vaak uitgescholden, of toegeroepen, he zo'n lekker wijf mag mij ook wel onderzoeken. Auw heb opeens pijn tussen mijn benen, kun jij het hier beter maken...enz...van die "heerlijke" grapjes...
Respect is soms ver te zoeken...
zondag 12 april 2009 om 17:59
Dat is ook precies het frusterende!!! Mensen ZIEN niet wat jij allemaal doet en moet doen om goede zorg te leveren. In hun ogen was je konten en strooi je met pillen, terwijl het zo veel meer is.
Een ander voorbeeld: een patient die in bed ligt en belt om een glas water en er zitten een paar man bezoek om heen. Dan vraag ik beleefd of familie dat niet voor mevrouw of meneer had kunnen doen.
Of mensen die bij het einde van het bezoekuur hun rotzooi achter laten, stoelen niet opruimen etc, want daar zijn de 'zustertjes' voor. Te erg...
Een ander voorbeeld: een patient die in bed ligt en belt om een glas water en er zitten een paar man bezoek om heen. Dan vraag ik beleefd of familie dat niet voor mevrouw of meneer had kunnen doen.
Of mensen die bij het einde van het bezoekuur hun rotzooi achter laten, stoelen niet opruimen etc, want daar zijn de 'zustertjes' voor. Te erg...
zondag 12 april 2009 om 18:05
zondag 12 april 2009 om 18:43
Natuurlijk weleens last van patienten gehad, sommige zitten onder de haldol, morfine en krijgen dan wel decorumverlies hoor!
Maar wat me ook opvalt is dat sommige mensen in de zorg, best een kort lontje hebben en dus weinig geduld.
Komt ook wel door de tijdsdruk maar toch.
Meeste mensen bij ons op de afdeling waren terminaal ziek en konden dan wat veeleisend zijn en bot en lelijk maar sowhat, het is niet persoonlijk en vaak is het gewoon frustratie en jij bent dan de eerste de beste.
Ze mogen mij best uitschelden hoor (niet slaan natuurlijk), het raakt mij niet want het is gewoon echt niet persoonlijk en vaak later krijg je duizendmaal excuses.
Maar wat me ook opvalt is dat sommige mensen in de zorg, best een kort lontje hebben en dus weinig geduld.
Komt ook wel door de tijdsdruk maar toch.
Meeste mensen bij ons op de afdeling waren terminaal ziek en konden dan wat veeleisend zijn en bot en lelijk maar sowhat, het is niet persoonlijk en vaak is het gewoon frustratie en jij bent dan de eerste de beste.
Ze mogen mij best uitschelden hoor (niet slaan natuurlijk), het raakt mij niet want het is gewoon echt niet persoonlijk en vaak later krijg je duizendmaal excuses.
zondag 12 april 2009 om 18:50
Ik snap ook nooit die berichten dat hulpverleners belaagd worden door jongeren ofzo. Was laatst toch ook weer met brandweermensen die ene winkelcentrum aan het blussen waren met appartementen erboven. Komen er van die klotejochies stenen gooien. Waar ben je dan mee bezig.
Draadstaal had laatst ook een sketch over ambulancepersoneel wat belaagd werd.
Draadstaal had laatst ook een sketch over ambulancepersoneel wat belaagd werd.
zondag 12 april 2009 om 19:06
quote:Elmervrouw schreef op 12 april 2009 @ 18:05:
Ik vind zulke verhalen echt zo ongelooflijk. Het zou bij mij niet in m´n bolle hoofd opkomen, om zo tekeer te gaan tegen hulpverleners.
Van mijn kant alleen maar alle respect voor jullie werk, ik zou het zelf niet kunnen (en willen).Voor mij geldt hetzelfde. Het zou ook bij mij niet in mijn hoofd opkomen, dat soort gedrag.
Ik vind zulke verhalen echt zo ongelooflijk. Het zou bij mij niet in m´n bolle hoofd opkomen, om zo tekeer te gaan tegen hulpverleners.
Van mijn kant alleen maar alle respect voor jullie werk, ik zou het zelf niet kunnen (en willen).Voor mij geldt hetzelfde. Het zou ook bij mij niet in mijn hoofd opkomen, dat soort gedrag.
World of Warcraft: Legion
zondag 12 april 2009 om 19:11
Ik vind de situatie ook aan de kant van het KNO-secretariaat vreemd. Ik dacht dat je niet zonder afspraak bij de KNO-arts terechtkunt, en dat je dus eerst met het secretariaat een afspraak moest maken. Ik weet in elk geval niet anders.
Bij de kapper in Enschede kan ik zonder afspraak naartoe. Ik heb dan gewoon te maken met een wachtrij van klanten die ook niet hebben afgesproken, maar bij een ziekenhuisarts...?
Bij de kapper in Enschede kan ik zonder afspraak naartoe. Ik heb dan gewoon te maken met een wachtrij van klanten die ook niet hebben afgesproken, maar bij een ziekenhuisarts...?
World of Warcraft: Legion
zondag 12 april 2009 om 19:15
quote:Josje75 schreef op 12 april 2009 @ 17:59:
Een ander voorbeeld: een patient die in bed ligt en belt om een glas water en er zitten een paar man bezoek om heen. Dan vraag ik beleefd of familie dat niet voor mevrouw of meneer had kunnen doen.
Of mensen die bij het einde van het bezoekuur hun rotzooi achter laten, stoelen niet opruimen etc, want daar zijn de 'zustertjes' voor. Te erg...
Wat een respectloosheid.
Ik ben met het idee groot gebracht dat:
- ikzelf voor de patiënt drinken of gewoon water pak;
- ik de stoelen weer terugzet naar de plek waar ik ze aantrof voordat ik ze verplaatste.
Een ander voorbeeld: een patient die in bed ligt en belt om een glas water en er zitten een paar man bezoek om heen. Dan vraag ik beleefd of familie dat niet voor mevrouw of meneer had kunnen doen.
Of mensen die bij het einde van het bezoekuur hun rotzooi achter laten, stoelen niet opruimen etc, want daar zijn de 'zustertjes' voor. Te erg...
Wat een respectloosheid.
Ik ben met het idee groot gebracht dat:
- ikzelf voor de patiënt drinken of gewoon water pak;
- ik de stoelen weer terugzet naar de plek waar ik ze aantrof voordat ik ze verplaatste.
World of Warcraft: Legion
zondag 12 april 2009 om 19:26
quote:hans66 schreef op 12 april 2009 @ 19:15:
[...]
Wat een respectloosheid.
Ik ben met het idee groot gebracht dat:
- ikzelf voor de patiënt drinken of gewoon water pak;
- ik de stoelen weer terugzet naar de plek waar ik ze aantrof voordat ik ze verplaatste.Wat ben jij toch ook een lieverd hans66
[...]
Wat een respectloosheid.
Ik ben met het idee groot gebracht dat:
- ikzelf voor de patiënt drinken of gewoon water pak;
- ik de stoelen weer terugzet naar de plek waar ik ze aantrof voordat ik ze verplaatste.Wat ben jij toch ook een lieverd hans66
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
zondag 12 april 2009 om 19:32
quote:Paulo schreef op 12 april 2009 @ 19:19:
Komt wel vaker voor hoor Hans. Patienten die bij een huisarts komen en dan " met spoed' doorgestuurd worden naar de KNO arts. Ik ben zelf ook wel eens doorgestuur maar heb rustig m'n beurt afgewacht, ik was al zo blij dat ik meteen terecht kon dat ik m'n beurt gewoon heb afgewacht.
Misschien was er in jouw geval echt sprake van spoed, maar ik en de andere wachtende patiënten trokken in twijfel dat hij met spoed behandeld moest worden. Zo vonden wij hem er niet uitzien. Ja hij had misschien spoed, maar dat zit bij hem anders in elkaar vermoed ik, dan bij jou. Tijdgebrek maar geen medische spoed. Dat werd bevestigd, doordat hij zijn geduld verloor en 'm smeerde.
quote:Ben zelf psychiatrisch verpleegkundige en de meeste dagen word ik uitgescholden. Ik weet wel dat dat niet persoonlijk is, die mensen zijn echt ziek in hun hoofd maar er zijn dagen bij dat ik daar toch nog last van heb. Gelukkig heb ik collega's en humor om de zaak weer te relativeren ;)Ik denk dat psychiatrisch verpleegkundigen, psychologen en psychiaters nog veel meer te verduren hebben. Ik heb jaren geleden een gevaarlijke en agressieve medebewoner gehad (zowel hij als ik hebben een vorm van autisme) maar er zit een groot verschil tussen hem en mij.
Komt wel vaker voor hoor Hans. Patienten die bij een huisarts komen en dan " met spoed' doorgestuurd worden naar de KNO arts. Ik ben zelf ook wel eens doorgestuur maar heb rustig m'n beurt afgewacht, ik was al zo blij dat ik meteen terecht kon dat ik m'n beurt gewoon heb afgewacht.
Misschien was er in jouw geval echt sprake van spoed, maar ik en de andere wachtende patiënten trokken in twijfel dat hij met spoed behandeld moest worden. Zo vonden wij hem er niet uitzien. Ja hij had misschien spoed, maar dat zit bij hem anders in elkaar vermoed ik, dan bij jou. Tijdgebrek maar geen medische spoed. Dat werd bevestigd, doordat hij zijn geduld verloor en 'm smeerde.
quote:Ben zelf psychiatrisch verpleegkundige en de meeste dagen word ik uitgescholden. Ik weet wel dat dat niet persoonlijk is, die mensen zijn echt ziek in hun hoofd maar er zijn dagen bij dat ik daar toch nog last van heb. Gelukkig heb ik collega's en humor om de zaak weer te relativeren ;)Ik denk dat psychiatrisch verpleegkundigen, psychologen en psychiaters nog veel meer te verduren hebben. Ik heb jaren geleden een gevaarlijke en agressieve medebewoner gehad (zowel hij als ik hebben een vorm van autisme) maar er zit een groot verschil tussen hem en mij.
World of Warcraft: Legion
zondag 12 april 2009 om 19:33
Zo gek is het niet hoor, Hans. Er zijn genoeg specialisten met bijv. een inloopspreekuur of laagdrempelige toegankelijkheid. Zo heeft mijn uroloog bijv. een dagdeel per week inloopspreekuur voor alles en iedereen. Wie het eerst komt, maalt het eerst enzo. Mijn plastisch chirurg hecht bijv. dan weer aan laagdrempeligheid en klantenbinding. Als patiënten hem of de assistente opbellen met een vraag dan is het 9 van de 10 keer; kom maar even langs.
Opvallend gedrag in de gezondheidzorg? Meer van gezien dan me lief is. Van alle mogelijke partijen die je in zo'n setting tegen kan komen. Mijn grotte kleine frustratie? De zucht-steun-kreun-types die overduidelijk de hele wachtkamer (en met voorkeur liefst nog de hele provincie) deelgenoot willen maken van het feit dat hun afspraak al wel 2 minuten geleden had moeten beginnen. Vaak genoeg is die frustratie overigens als sneeuw voor de zon gestorven zodra ik weet dat mijn afspraak voor diens afspraak is. Ik schijn altijd artsen te treffen die grandioos uitlopen nadat ik de spreekkamer ingekomen ben en niet omdat ik zelf dat voornemen had.
Met stip op 1? Andermans bezoek c.q. kamer/zaalgenoten tijdens een opname. Doodirriterend vermoeiend dat mensen zelfs na tig 'hints' niet tot hun botte bovenkamer kunnen laten doordringen dat sommige mensen in een ziekenhuis ook wellicht eens ziek zouden kunnen zijn en niet zitten te wachten op urenlange verhalen op volumeniveau Erg Luid.
Opvallend gedrag in de gezondheidzorg? Meer van gezien dan me lief is. Van alle mogelijke partijen die je in zo'n setting tegen kan komen. Mijn grotte kleine frustratie? De zucht-steun-kreun-types die overduidelijk de hele wachtkamer (en met voorkeur liefst nog de hele provincie) deelgenoot willen maken van het feit dat hun afspraak al wel 2 minuten geleden had moeten beginnen. Vaak genoeg is die frustratie overigens als sneeuw voor de zon gestorven zodra ik weet dat mijn afspraak voor diens afspraak is. Ik schijn altijd artsen te treffen die grandioos uitlopen nadat ik de spreekkamer ingekomen ben en niet omdat ik zelf dat voornemen had.
Met stip op 1? Andermans bezoek c.q. kamer/zaalgenoten tijdens een opname. Doodirriterend vermoeiend dat mensen zelfs na tig 'hints' niet tot hun botte bovenkamer kunnen laten doordringen dat sommige mensen in een ziekenhuis ook wellicht eens ziek zouden kunnen zijn en niet zitten te wachten op urenlange verhalen op volumeniveau Erg Luid.
vandaag ga ik van alles kunnen
zondag 12 april 2009 om 19:35
Ik ben ook weleens vreselijk kwaad geworden in het ziekenhuis. Mijn broer lag in het UMC. Kanker, niet meer te genezen.
Hij wilde op een gegeven moment graag een ijsje, een raket. Wij halen en dachten 'we nemen meteen doos mee voor als ie er meer wil'. Je weet toch al niet wat je in die situatie voor een ander kan doen (eigenlijk niks dus) en dan is het kopen van zo'n doos raketjes tenminste íets.
Mohten we die andere ijsjes niet in de ijskast op de afdeling leggen. Die was voor het personeel...............
Heb toen niks gezegd, mijn schoonzusje heeft het na lang soebatten wel voor elkaar gekregen.
18 Jaar terug en nog steeds wil ik dat kutwijf nog weleens spreken.
Hij wilde op een gegeven moment graag een ijsje, een raket. Wij halen en dachten 'we nemen meteen doos mee voor als ie er meer wil'. Je weet toch al niet wat je in die situatie voor een ander kan doen (eigenlijk niks dus) en dan is het kopen van zo'n doos raketjes tenminste íets.
Mohten we die andere ijsjes niet in de ijskast op de afdeling leggen. Die was voor het personeel...............
Heb toen niks gezegd, mijn schoonzusje heeft het na lang soebatten wel voor elkaar gekregen.
18 Jaar terug en nog steeds wil ik dat kutwijf nog weleens spreken.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
zondag 12 april 2009 om 19:42
HPL: dat is meestal god zij dank verleden tijd. Vaak is er op afdelingen een aparte koelkast voor patiënten. Labeltje op het eten/drinken met de naam er op en leef je uit. Heck, voedingsassistenten hebben meermaals moeders eigen gemaakte tomatensoep voor me in de magnetron geplopt.
vandaag ga ik van alles kunnen
zondag 12 april 2009 om 21:39
Ik maak het vaak genoeg mee. Patiënten worden ook steeds mondiger, dat ik over het algemeen als een goede ontwikkeling beschouw, behalve als het daardoor je werk belemmert.
Ik ben arts en maak vaak genoeg dingen mee waarvan ik baal. Zoals afgelopen week, een vrouw lag erg slecht, had borstkanker en inmiddels metastasen in het lichaam. Leeftijd van deze vrouw, 78 jaar. Op een gegeven moment kreeg zij een hartstilstand en is gereanimeerd. Daarna kwam ze comateus te liggen. De familie was heftig geemotioneerd en zij eisten van mij om haar te euthaniseren. Want de betreffende vrouw 'had nooit zo willen eindigen'. Ik heb een lang gesprek gevoerd met de familie en uitgelegd waarom ik niet tot euthanasie kon overgaan. Ik zal niet in detail treden, maar het werd een heel naar gesprek met serieuze dreigementen. Mijn beleid was om de vrouw wat extra morfine te geven zodat zij rustig en pijnloos zou inslapen, een humane manier om te sterven. Dit beleid heb ik uiteraard doorgevoerd. Zij is niet lang daarna overleden. Maar wat een toestand.
Ik ben arts en maak vaak genoeg dingen mee waarvan ik baal. Zoals afgelopen week, een vrouw lag erg slecht, had borstkanker en inmiddels metastasen in het lichaam. Leeftijd van deze vrouw, 78 jaar. Op een gegeven moment kreeg zij een hartstilstand en is gereanimeerd. Daarna kwam ze comateus te liggen. De familie was heftig geemotioneerd en zij eisten van mij om haar te euthaniseren. Want de betreffende vrouw 'had nooit zo willen eindigen'. Ik heb een lang gesprek gevoerd met de familie en uitgelegd waarom ik niet tot euthanasie kon overgaan. Ik zal niet in detail treden, maar het werd een heel naar gesprek met serieuze dreigementen. Mijn beleid was om de vrouw wat extra morfine te geven zodat zij rustig en pijnloos zou inslapen, een humane manier om te sterven. Dit beleid heb ik uiteraard doorgevoerd. Zij is niet lang daarna overleden. Maar wat een toestand.
zondag 12 april 2009 om 22:44
quote:germanwings schreef op 12 april 2009 @ 22:09:
milaatje,
ik kan me die reacite van de familie wel voorstellen! Hebben jullie niet het beleid om (zeker bij terminale patienten) bij opnamen het niet-reanimeren te bespreken? Had je veel ellende mee voorkomen.
Dat beleid is er wel, maar daar moet de patiënt wel mee instemmen. Deze patiënt wilde gereanimeerd worden.
Ik kan de reactie begrijpen, je wil geen dierbare zien lijden, dat is allemaal heel verdrietig. Alleen de verbale agressiviteit is iets dat ik niet begrijp. Niemand is daar mee geholpen. Ik heb veel tijd en zorg besteed om aan de wensen van de familie tegemoet te komen en het de patient zo comfortabel mogelijk te maken. Dan is het heel vervelend als je wordt uitgescholden en bedreigd. Op zulke mometen denk ik echt hele onaardige dingen
milaatje,
ik kan me die reacite van de familie wel voorstellen! Hebben jullie niet het beleid om (zeker bij terminale patienten) bij opnamen het niet-reanimeren te bespreken? Had je veel ellende mee voorkomen.
Dat beleid is er wel, maar daar moet de patiënt wel mee instemmen. Deze patiënt wilde gereanimeerd worden.
Ik kan de reactie begrijpen, je wil geen dierbare zien lijden, dat is allemaal heel verdrietig. Alleen de verbale agressiviteit is iets dat ik niet begrijp. Niemand is daar mee geholpen. Ik heb veel tijd en zorg besteed om aan de wensen van de familie tegemoet te komen en het de patient zo comfortabel mogelijk te maken. Dan is het heel vervelend als je wordt uitgescholden en bedreigd. Op zulke mometen denk ik echt hele onaardige dingen
