Gezondheid
alle pijlers
Wanneer weet je dat je overspannen bent?
zaterdag 11 juli 2020 om 21:27
Hoi allemaal,
Ik wist niet of ik dit topic juist benoemd heb, mogelijk kan ik het beter noemen: wanneer geef je toe dat je overspannen bent? Of burnout, of uitgeblust, hoe je het ook wil noemen.
Reden voor dit topic is dat ik het eigenlijk wel weet, maar ik het nog niet toe kan/wil geven. Mijn privé leven loopt ontzettend goed de laatste tijd, daar ben ik gelukkig, maar op mijn werk ben ik intens ongelukkig, en dat duurt al maanden (bijna een jaar) . Wat was voor jullie de trigger dat jullie het uiteindelijk wisten/toe gaven?
Ik ben nog in de fase: dit duurt maar even, schouders eronder, gaan, niet toegeven en het wordt vanzelf beter. Maar achter de schermen ga ik helemaal kapot. Als ik het echt niet trek moet ik niet zeuren en een andere baan zoeken. Het zal wel aan mij liggen....
Heeft iemand een ervaring die zij/hij wil delen?
Ik wist niet of ik dit topic juist benoemd heb, mogelijk kan ik het beter noemen: wanneer geef je toe dat je overspannen bent? Of burnout, of uitgeblust, hoe je het ook wil noemen.
Reden voor dit topic is dat ik het eigenlijk wel weet, maar ik het nog niet toe kan/wil geven. Mijn privé leven loopt ontzettend goed de laatste tijd, daar ben ik gelukkig, maar op mijn werk ben ik intens ongelukkig, en dat duurt al maanden (bijna een jaar) . Wat was voor jullie de trigger dat jullie het uiteindelijk wisten/toe gaven?
Ik ben nog in de fase: dit duurt maar even, schouders eronder, gaan, niet toegeven en het wordt vanzelf beter. Maar achter de schermen ga ik helemaal kapot. Als ik het echt niet trek moet ik niet zeuren en een andere baan zoeken. Het zal wel aan mij liggen....
Heeft iemand een ervaring die zij/hij wil delen?
zaterdag 11 juli 2020 om 21:33
Naar de huisarts. Ik wist ook al heel lang dat het niet goed ging, maar dacht steeds: ach, ik houd het nog wel even vol. Maar er kwam geen eind aan even.
En na vele lichamelijke kwaaltjes, heb ik al mijn moed bij elkaar geschraapt en het toe gegeven bij de huisarts. Zij bevestigde het direct (ik kan me het gesprek niet goed herinneren, ik was er echt slecht aan toe) en heeft me verder de weg gewezen. Bedrijfsarts komt erbij, alles.
Maar bij de huisarts kun je beginnen.
En na vele lichamelijke kwaaltjes, heb ik al mijn moed bij elkaar geschraapt en het toe gegeven bij de huisarts. Zij bevestigde het direct (ik kan me het gesprek niet goed herinneren, ik was er echt slecht aan toe) en heeft me verder de weg gewezen. Bedrijfsarts komt erbij, alles.
Maar bij de huisarts kun je beginnen.
zaterdag 11 juli 2020 om 21:41
Zou het voor jou belangrijk zijn als er een titel aan wordt gegeven?
En is dat ook pas het moment dat je bijvoorbeeld die stap naar ander werk zou kunnen zetten?
Zoals ik het nu lees, maar ik weet niet hoe ver het gaat bij je, zou je verdergaande gevolgen wellicht voor kunnen zijn als je op dit punt over gaat op een baan waar je wel energie uit haalt. Het lijkt me zonde te wachten tot je lichamelijke klachten hebt en/of jouw werk ongeluk ook in je privé leven invloed heeft en het eventueel een echte titel mag krijgen in jouw optiek.
Ik weet niet of mijn aannames kloppen, maar het leest voor mij dus alsof je wacht tot het zover is dat anderen je begrenzen en je naar jezelf mag erkennen dat je doodongelukkig wordt van je werk. Maar dan ben je eigenlijk te laat.
En is dat ook pas het moment dat je bijvoorbeeld die stap naar ander werk zou kunnen zetten?
Zoals ik het nu lees, maar ik weet niet hoe ver het gaat bij je, zou je verdergaande gevolgen wellicht voor kunnen zijn als je op dit punt over gaat op een baan waar je wel energie uit haalt. Het lijkt me zonde te wachten tot je lichamelijke klachten hebt en/of jouw werk ongeluk ook in je privé leven invloed heeft en het eventueel een echte titel mag krijgen in jouw optiek.
Ik weet niet of mijn aannames kloppen, maar het leest voor mij dus alsof je wacht tot het zover is dat anderen je begrenzen en je naar jezelf mag erkennen dat je doodongelukkig wordt van je werk. Maar dan ben je eigenlijk te laat.
zaterdag 11 juli 2020 om 21:44
Toen ik al weken hoofdpijn had (en dat negeerde) maar er uiteindelijk ook zo duizelig bij werd dat ik niet meer in de auto durfde te stappen. Dat was het moment dat ik eindelijk toegaf en luisterde naar mijn lichaam, wat doodvermoeid was.
Ik noem het overigens overspannen, was er binnen 3 maanden en met wijzigingen werkzaamheden weer bovenop. Burn-out is nog wel een stapje verder.
Ik noem het overigens overspannen, was er binnen 3 maanden en met wijzigingen werkzaamheden weer bovenop. Burn-out is nog wel een stapje verder.
zaterdag 11 juli 2020 om 21:51
Dat is meestal een burnout, erger dan overspannen.Mrs_williams schreef: ↑11-07-2020 21:50In mijn hoofd wist ik het al lang, maar ik heb het minstens een jaar genegeerd. Tot mijn lichaam op een gegeven moment stop zei.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zaterdag 11 juli 2020 om 21:52
Ik denk niet dat je je één op één moet gaan vergelijken met hoe anderen overspannen zijn of een burnout ervaren hebben, bij iedereen ligt de grens anders en je doet er verstandig aan niet te wachten om die grens te bereiken voordat je iets aan je werksituatie gaat doen.
Ik gaf het ook niet aan mezelf toe, al zat ik iedere dag te huilen (zonder dat dat ook maar een beetje opluchtte) en regelmatig te hyperventileren op de werk wc of in de auto richting werk. Maar ik herkende dat niet als paniekaanvallen of hyperventilatie omdat het erin sloop qua frequentie.
Bijna niet meer slapen of andersoortig kunnen ontspannen vanwege het gepieker, totdat de hyperventilatie en duizelingen ook in privé leven doorkwamen. Toen drongen meerdere mensen die het zagen erop aan dat ik eens naar de huisarts moest en toen ging het balletje rollen.
Overigens was ik toen al bezig met iets anders zoeken qua werk.
Ik gaf het ook niet aan mezelf toe, al zat ik iedere dag te huilen (zonder dat dat ook maar een beetje opluchtte) en regelmatig te hyperventileren op de werk wc of in de auto richting werk. Maar ik herkende dat niet als paniekaanvallen of hyperventilatie omdat het erin sloop qua frequentie.
Bijna niet meer slapen of andersoortig kunnen ontspannen vanwege het gepieker, totdat de hyperventilatie en duizelingen ook in privé leven doorkwamen. Toen drongen meerdere mensen die het zagen erop aan dat ik eens naar de huisarts moest en toen ging het balletje rollen.
Overigens was ik toen al bezig met iets anders zoeken qua werk.
zaterdag 11 juli 2020 om 21:54
Dankjulliewel voor de reactie.
Ik ben vorige week naar de huisarts gegaan, en zij zei dat ik per direct moest stoppen met werken en met mezelf aan de slag moest gaan.
Ik heb dit met mijn werkgever overlegd en die vindt dat onvoldoende. Even ter vergelijking: in de afgelopen 14 maanden zijn er meer dan 10 collega's geweest die thuis hebben gezeten/zitten vanwege overspannen/burnout klachten (meer dan 1/3e van het management team) .
Mij is verteld dat het ze te veel geld kost om iedereen maar in de ziektewet te laten, en als ik echt overspannen ben ik maar per direct ontslag moet nemen.
Dit ben ik uiteraard niet van plan, maar mijn (meer dan) eigenwijze karakter zegt dat ik moet bewijzen dat ik dit wel vol kan houden, en wel kan. Niet opgeven dus.
Lichamelijke klachten heb ik niet, wel mentale. Af en toe weg dromen, niet uit bed kunnen komen, een uur zitten onder de douche en voor me uitstaren (geldt ook voor zittend tegen de wasmachine kijken hoe deze ronddraait) onverklaarbare huilbuien, te laat komen op werk, niet kunnen slapen, dat soort dingen.
Het kan uiteraard ook gewoon ongelukkig zijn in mijn werk, maar dit werk doe ik al jaren, en met intens veel passie en plezier. Ik kan me niks bedenken wat mij leuker lijkt dan in deze sector blijven werken. Moet ik niet gewoon toegeven aan mijn werkgever, ontslag nemen, 2 weken vakantie, een nieuwe baan en dan is alles opgelost?
Sorry voor de lange verhalen overigens, ik zit er zelf een beetje mee in de knoop zoals jullie merken
Ik ben vorige week naar de huisarts gegaan, en zij zei dat ik per direct moest stoppen met werken en met mezelf aan de slag moest gaan.
Ik heb dit met mijn werkgever overlegd en die vindt dat onvoldoende. Even ter vergelijking: in de afgelopen 14 maanden zijn er meer dan 10 collega's geweest die thuis hebben gezeten/zitten vanwege overspannen/burnout klachten (meer dan 1/3e van het management team) .
Mij is verteld dat het ze te veel geld kost om iedereen maar in de ziektewet te laten, en als ik echt overspannen ben ik maar per direct ontslag moet nemen.
Dit ben ik uiteraard niet van plan, maar mijn (meer dan) eigenwijze karakter zegt dat ik moet bewijzen dat ik dit wel vol kan houden, en wel kan. Niet opgeven dus.
Lichamelijke klachten heb ik niet, wel mentale. Af en toe weg dromen, niet uit bed kunnen komen, een uur zitten onder de douche en voor me uitstaren (geldt ook voor zittend tegen de wasmachine kijken hoe deze ronddraait) onverklaarbare huilbuien, te laat komen op werk, niet kunnen slapen, dat soort dingen.
Het kan uiteraard ook gewoon ongelukkig zijn in mijn werk, maar dit werk doe ik al jaren, en met intens veel passie en plezier. Ik kan me niks bedenken wat mij leuker lijkt dan in deze sector blijven werken. Moet ik niet gewoon toegeven aan mijn werkgever, ontslag nemen, 2 weken vakantie, een nieuwe baan en dan is alles opgelost?
Sorry voor de lange verhalen overigens, ik zit er zelf een beetje mee in de knoop zoals jullie merken
zaterdag 11 juli 2020 om 21:55
Een gelukkig en goedlopend privé-leven gecombineerd met een ongelukkig frustrerend werk is vaak geen teken van overspannen/burnout maar van ongelukkig frustrerend werk.
Ik zou terughouden zijn om er een label op te plakken want voor je het weet gaan mensen vinden dat je niet ongelukkig gefrustreerd op je werk mag zitten omdat het geen overspannenheid/burnout bleek te zijn.
Wat houd je tegen om iets aan de situatie te veranderen, bijvoorbeeld je werk?
Ik zou terughouden zijn om er een label op te plakken want voor je het weet gaan mensen vinden dat je niet ongelukkig gefrustreerd op je werk mag zitten omdat het geen overspannenheid/burnout bleek te zijn.
Wat houd je tegen om iets aan de situatie te veranderen, bijvoorbeeld je werk?
zaterdag 11 juli 2020 om 21:58
Ravenna_90 schreef: ↑11-07-2020 21:54
Ik ben vorige week naar de huisarts gegaan, en zij zei dat ik per direct moest stoppen met werken en met mezelf aan de slag moest gaan.
Wat zou er mis zijn met toegeven aan wat je huisarts voorschrijft?
zaterdag 11 juli 2020 om 22:04
Ik heb geen idee hoe ik iets moet quoten, maar dan zo: ik ben 300 km van mijn familie vandaan verhuisd voor deze baan. Droombaan, alles erop en eraan, prachtig salaris, uiteraard te mooi om waar te zijn.
Een aantal maanden nodig gehad te settelen, sinds kort begin ik hier mensen te leren kennen, vriendschappen op te bouwen ed. Maar mijn werk blijkt de meest horrific place ooit te zijn. Lange werkdagen, geen eten, camera's worden gemonitord, leugens, niet in je gezicht aan durven spreken maar wel roddelen. Echt, vanwege herkenbaarheid durf ik niks te plaatsen, maar de arbo arts zou hier een feestje geven vanwege alle boetes die uitgeschreven zouden kunnen worden.
Reden voor dit topic is dan ook dat ik een beetje een kader in mijn hoofd wil hebben, wat houd overspannenheid nou in? Vind ik dat ik dat heb, of moet ik gewoon mijn omgeving veranderen? Stel ik me aan, of moet ik gewoon van baan veranderen?
Een aantal maanden nodig gehad te settelen, sinds kort begin ik hier mensen te leren kennen, vriendschappen op te bouwen ed. Maar mijn werk blijkt de meest horrific place ooit te zijn. Lange werkdagen, geen eten, camera's worden gemonitord, leugens, niet in je gezicht aan durven spreken maar wel roddelen. Echt, vanwege herkenbaarheid durf ik niks te plaatsen, maar de arbo arts zou hier een feestje geven vanwege alle boetes die uitgeschreven zouden kunnen worden.
Reden voor dit topic is dan ook dat ik een beetje een kader in mijn hoofd wil hebben, wat houd overspannenheid nou in? Vind ik dat ik dat heb, of moet ik gewoon mijn omgeving veranderen? Stel ik me aan, of moet ik gewoon van baan veranderen?
zaterdag 11 juli 2020 om 22:14
Dan gaat aan jezelf werken toch niks opleveren? Je hebt kut werkomstandigheden en die maken dat je nu ongelukkig bent. Ik zou mooi ander werk gaan zoeken.Ravenna_90 schreef: ↑11-07-2020 22:04Ik heb geen idee hoe ik iets moet quoten, maar dan zo: ik ben 300 km van mijn familie vandaan verhuisd voor deze baan. Droombaan, alles erop en eraan, prachtig salaris, uiteraard te mooi om waar te zijn.
Een aantal maanden nodig gehad te settelen, sinds kort begin ik hier mensen te leren kennen, vriendschappen op te bouwen ed. Maar mijn werk blijkt de meest horrific place ooit te zijn. Lange werkdagen, geen eten, camera's worden gemonitord, leugens, niet in je gezicht aan durven spreken maar wel roddelen. Echt, vanwege herkenbaarheid durf ik niks te plaatsen, maar de arbo arts zou hier een feestje geven vanwege alle boetes die uitgeschreven zouden kunnen worden.
Reden voor dit topic is dan ook dat ik een beetje een kader in mijn hoofd wil hebben, wat houd overspannenheid nou in? Vind ik dat ik dat heb, of moet ik gewoon mijn omgeving veranderen? Stel ik me aan, of moet ik gewoon van baan veranderen?
zaterdag 11 juli 2020 om 22:17
De huisarts is in principe niet de arts die kan bepalen of je in staat bent om te werken of niet. Dat is de taak van de bedrijfsarts. Je kunt zelf een consult met een bedrijfsarts aanvragen. Ik zou dat maandag direct doen als ik jou was. Als de bedrijfsarts oordeelt dat jij niet kunt werken zal de werkgever zich daar aan moeten houden. Dat ontslag moeten nemen als je overspannen bent slaat nergens op, dat mag de werkgever niet eisen.
Of werk je niet in Nederland?
Hoe dan ook, maandag bedrijfsarts bellen en zsm een afspraak maken.
Of werk je niet in Nederland?
Hoe dan ook, maandag bedrijfsarts bellen en zsm een afspraak maken.
zaterdag 11 juli 2020 om 22:23
Ravenna_90 schreef: ↑11-07-2020 22:04Ik heb geen idee hoe ik iets moet quoten, maar dan zo: ik ben 300 km van mijn familie vandaan verhuisd voor deze baan. Droombaan, alles erop en eraan, prachtig salaris, uiteraard te mooi om waar te zijn.
Een aantal maanden nodig gehad te settelen, sinds kort begin ik hier mensen te leren kennen, vriendschappen op te bouwen ed. Maar mijn werk blijkt de meest horrific place ooit te zijn. Lange werkdagen, geen eten, camera's worden gemonitord, leugens, niet in je gezicht aan durven spreken maar wel roddelen. Echt, vanwege herkenbaarheid durf ik niks te plaatsen, maar de arbo arts zou hier een feestje geven vanwege alle boetes die uitgeschreven zouden kunnen worden.
Reden voor dit topic is dan ook dat ik een beetje een kader in mijn hoofd wil hebben, wat houd overspannenheid nou in? Vind ik dat ik dat heb, of moet ik gewoon mijn omgeving veranderen? Stel ik me aan, of moet ik gewoon van baan veranderen?
Wat wil je bereiken met het kaderen van overspannenheid? Het staat volgens mij geheel los van het feit dat je gillende weg moet rennen bij je huidige werk?
zaterdag 11 juli 2020 om 22:25
Waarom ga je dan niet naar de arbo-arts?Ravenna_90 schreef: ↑11-07-2020 22:04Ik heb geen idee hoe ik iets moet quoten, maar dan zo: ik ben 300 km van mijn familie vandaan verhuisd voor deze baan. Droombaan, alles erop en eraan, prachtig salaris, uiteraard te mooi om waar te zijn.
Een aantal maanden nodig gehad te settelen, sinds kort begin ik hier mensen te leren kennen, vriendschappen op te bouwen ed. Maar mijn werk blijkt de meest horrific place ooit te zijn. Lange werkdagen, geen eten, camera's worden gemonitord, leugens, niet in je gezicht aan durven spreken maar wel roddelen. Echt, vanwege herkenbaarheid durf ik niks te plaatsen, maar de arbo arts zou hier een feestje geven vanwege alle boetes die uitgeschreven zouden kunnen worden.
Reden voor dit topic is dan ook dat ik een beetje een kader in mijn hoofd wil hebben, wat houd overspannenheid nou in? Vind ik dat ik dat heb, of moet ik gewoon mijn omgeving veranderen? Stel ik me aan, of moet ik gewoon van baan veranderen?
Zij kunnen wel zeggen dat je maar ontslag moet nemen als je overspannen bent, maar als je je ziek meldt dan beoordeelt de arbo-arts of dat terecht is een niet je leidinggevende.
anoniem_382964 wijzigde dit bericht op 11-07-2020 22:27
0.12% gewijzigd
zaterdag 11 juli 2020 om 22:27
Omdat als ik dan gillend weg ga van mijn huidige baan, ik niet wil dat ik op een evt nieuwe baan strak van de spanning onder presteer en dat 'nieuwe bedrijf' ook niks aan me heeft.
zaterdag 11 juli 2020 om 22:28
Ravenna_90 schreef: ↑11-07-2020 22:22Ah, thanks! Dan kan ik wat specifieker reageren. Met een hoofd wat overloopt is dat wel handig..
Fijn dat het lukt!
Nu ook luisteren naar wat ik in mijn eerste post schreef
Bel de bedrijfarts maandag.
zaterdag 11 juli 2020 om 22:30
Ravenna_90 schreef: ↑11-07-2020 22:27Omdat als ik dan gillend weg ga van mijn huidige baan, ik niet wil dat ik op een evt nieuwe baan strak van de spanning onder presteer en dat 'nieuwe bedrijf' ook niks aan me heeft.
Ik denk dat je er zeker goed aan doet om een adempauze in te lassen. Omdat je zeker moet herstellen.
Maar heb je een aanleiding om aan te nemen dat het niet aan je huidige werkgever ligt? Had je dit eerder? Zijn er andere factoren die dit kunnen veroorzaken?
zaterdag 11 juli 2020 om 22:31
Ik wist het niet.
Mijn omgeving zag het echter al van mijlenver aankomen.
Ja ik had het druk, Ja ik had een zware baan, ja we zaten met het bedrijf in zwaar weer.
Meer hey, kom op, van hard werken is nog nooit iemand doodgegaan was mijn motto.
En daarnaast, ik vond mijn werk ontzettend leuk!
En toen overleed de eigenaar
Dat was voor mij emotioneel de druppel.
En nog viel mijn kwartje niet.
Pas toen ik op de A4 mijn auto bijna de vangrail inreed omdat ik er echt met mijn hoofd niet bij was dacht ik....
Misschien moet ik even een paar dagen vrij nemen
Die paar dagen werden 9 maanden
Want toen ik eenmaal toe kon geven aan moe zijn kwam ik erachter dat ik niet moe was, maar totaal uitgeput
Mijn omgeving zag het echter al van mijlenver aankomen.
Ja ik had het druk, Ja ik had een zware baan, ja we zaten met het bedrijf in zwaar weer.
Meer hey, kom op, van hard werken is nog nooit iemand doodgegaan was mijn motto.
En daarnaast, ik vond mijn werk ontzettend leuk!
En toen overleed de eigenaar
Dat was voor mij emotioneel de druppel.
En nog viel mijn kwartje niet.
Pas toen ik op de A4 mijn auto bijna de vangrail inreed omdat ik er echt met mijn hoofd niet bij was dacht ik....
Misschien moet ik even een paar dagen vrij nemen
Die paar dagen werden 9 maanden
Want toen ik eenmaal toe kon geven aan moe zijn kwam ik erachter dat ik niet moe was, maar totaal uitgeput
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
zaterdag 11 juli 2020 om 22:33
Volgens mij heb je gewoon een vreselijke baan! Omstandigheden veranderen, dus. Iets anders zoeken en wel meteen. In de tussentijd ziekmelden, dit klinkt als een toxic workplace. Google er maar eens op.
En daar kun je goed ziek van worden. Laat het niet van kwaad tot erger gaan en ga maandag naar de BA.
En daar kun je goed ziek van worden. Laat het niet van kwaad tot erger gaan en ga maandag naar de BA.
