Gezondheid
alle pijlers
Wanneer weet je dat je overspannen bent?
zaterdag 11 juli 2020 om 21:27
Hoi allemaal,
Ik wist niet of ik dit topic juist benoemd heb, mogelijk kan ik het beter noemen: wanneer geef je toe dat je overspannen bent? Of burnout, of uitgeblust, hoe je het ook wil noemen.
Reden voor dit topic is dat ik het eigenlijk wel weet, maar ik het nog niet toe kan/wil geven. Mijn privé leven loopt ontzettend goed de laatste tijd, daar ben ik gelukkig, maar op mijn werk ben ik intens ongelukkig, en dat duurt al maanden (bijna een jaar) . Wat was voor jullie de trigger dat jullie het uiteindelijk wisten/toe gaven?
Ik ben nog in de fase: dit duurt maar even, schouders eronder, gaan, niet toegeven en het wordt vanzelf beter. Maar achter de schermen ga ik helemaal kapot. Als ik het echt niet trek moet ik niet zeuren en een andere baan zoeken. Het zal wel aan mij liggen....
Heeft iemand een ervaring die zij/hij wil delen?
Ik wist niet of ik dit topic juist benoemd heb, mogelijk kan ik het beter noemen: wanneer geef je toe dat je overspannen bent? Of burnout, of uitgeblust, hoe je het ook wil noemen.
Reden voor dit topic is dat ik het eigenlijk wel weet, maar ik het nog niet toe kan/wil geven. Mijn privé leven loopt ontzettend goed de laatste tijd, daar ben ik gelukkig, maar op mijn werk ben ik intens ongelukkig, en dat duurt al maanden (bijna een jaar) . Wat was voor jullie de trigger dat jullie het uiteindelijk wisten/toe gaven?
Ik ben nog in de fase: dit duurt maar even, schouders eronder, gaan, niet toegeven en het wordt vanzelf beter. Maar achter de schermen ga ik helemaal kapot. Als ik het echt niet trek moet ik niet zeuren en een andere baan zoeken. Het zal wel aan mij liggen....
Heeft iemand een ervaring die zij/hij wil delen?
zondag 12 juli 2020 om 18:59
ditSummerdance schreef: ↑11-07-2020 22:35Zoals ik jouw situatie lees, klinkt dat niet als overspannen of Burn out
Het klinkt wel als een waardeloze baan
En dat kan je veranderen
Door van baan te veranderen
ontslag nemen kan prima
vak
en dan verder kijken
is het in jouw sector makkelijk om aan een nieuwe baan te komen ?
maandag 13 juli 2020 om 08:49
Dank je!
Nu maar hopen dat TO het nog leest.
maandag 13 juli 2020 om 11:25
Ik heb het gelezen! Hele goede tips, en bijzonder veel zaken waar ik echt totaal geen weet van had. Ik ga het straks nog eens goed en begrijpend doorlezen.
Gister is bij mij op het werk het eea uit de hand gelopen, waardoor ik gister ook op de werkvloer meerdere malen in huilen ben uitgebarsten. Eerder was dat alleen maar thuis/op straat, maar nu ook op het werk zelfs. Beetje op het gênante af, want 7 uur lang aan een stuk overstuur zijn was niet erg leuk/charmant....
Ben niet naar huis gestuurd, heb zelf na een aantal uur aangegeven dat ik echt niet meer kon, en toen mocht ik naar huis. 's avonds een heel lang gesprek met vriend gehad, waarbij hij heeft uitgesproken dat hij hoopt dat ik nu echt ga snappen dat wat er nu gebeurt niet kan, en ik zo snel mogelijk daar weg moet.
Ik meld mezelf vanaf morgen ziek (want blijkbaar was gister niet voldoende om thuis te blijven, dat moet ook nogmaals gemeld worden) en dan zou ik ook moeten onderbouwen waarom. Ik ga mijn best doen om niet daarop in te gaan, echter hebben ze mij vaker zo onder druk gezet dat ik toch weer heb toegegeven.
Ik denk dat ik voor vandaag een dag ga slapen, om mijn hoofd weer rustig te krijgen en om de vermoeidheid te laten zakken (ik werk ongeveer 14/16 uur per dag, dus na 5 dagen zie ik dingen vaak niet meer helder) om daarna de 'strijd' aan te gaan. Het is in elk geval duidelijk dat of dit nou overspannenheid is of gewoon een *k werkgever... Ik zal zelf degene moeten zijn die dit op gaat lossen.
maandag 13 juli 2020 om 11:30
Jouw situatie klinkt zo als de mijne toentertijd. Geef jezelf even rust. Laat mensen voor je zorgen en voor je opkomen als dat nodig is, want als jouw werkgever echt op de mijne lijkt, voelen ze zich slachtoffer van al die burn outgevallen, want zij als ondernemer moeten overal maar voor opdraaien. Enorme angst- en strafcultuur. Verschrikkelijk.
En als je je zo voelt, is het moeilijk om te zien hoe je daar het beste op kan reageren. Mijn neiging was om toch zoveel mogelijk compromis te zoeken. Maar ook dat gaat ten koste van jezelf. Laat ze in de stront zakken. Zij behandelen jouw als fabrieksmachine, dan mag je je ook zo gedragen. En machines hebben geen loyaliteit. Die functioneren als ze goed onderhouden worden. En jou onderhouden ze niet goed, ookal heb je alle waarschuwingslichten aangezet. Dan breekt een machine een keer. Kan de machine niets aan doen.
Heel veel sterkte. Wees niet te streng voor jezelf.
En als je je zo voelt, is het moeilijk om te zien hoe je daar het beste op kan reageren. Mijn neiging was om toch zoveel mogelijk compromis te zoeken. Maar ook dat gaat ten koste van jezelf. Laat ze in de stront zakken. Zij behandelen jouw als fabrieksmachine, dan mag je je ook zo gedragen. En machines hebben geen loyaliteit. Die functioneren als ze goed onderhouden worden. En jou onderhouden ze niet goed, ookal heb je alle waarschuwingslichten aangezet. Dan breekt een machine een keer. Kan de machine niets aan doen.
Heel veel sterkte. Wees niet te streng voor jezelf.
maandag 13 juli 2020 om 12:28
Laat je vriend meelezen zodat hij ook weet wat de mogelijkheden zijn, zodat hij je kan steunen als je werkgever je onder druk zet.Ravenna_90 schreef: ↑13-07-2020 11:25Ik heb het gelezen! Hele goede tips, en bijzonder veel zaken waar ik echt totaal geen weet van had. Ik ga het straks nog eens goed en begrijpend doorlezen.
Gister is bij mij op het werk het eea uit de hand gelopen, waardoor ik gister ook op de werkvloer meerdere malen in huilen ben uitgebarsten. Eerder was dat alleen maar thuis/op straat, maar nu ook op het werk zelfs. Beetje op het gênante af, want 7 uur lang aan een stuk overstuur zijn was niet erg leuk/charmant....
Ben niet naar huis gestuurd, heb zelf na een aantal uur aangegeven dat ik echt niet meer kon, en toen mocht ik naar huis. 's avonds een heel lang gesprek met vriend gehad, waarbij hij heeft uitgesproken dat hij hoopt dat ik nu echt ga snappen dat wat er nu gebeurt niet kan, en ik zo snel mogelijk daar weg moet.
Ik meld mezelf vanaf morgen ziek (want blijkbaar was gister niet voldoende om thuis te blijven, dat moet ook nogmaals gemeld worden) en dan zou ik ook moeten onderbouwen waarom. Ik ga mijn best doen om niet daarop in te gaan, echter hebben ze mij vaker zo onder druk gezet dat ik toch weer heb toegegeven.
Ik denk dat ik voor vandaag een dag ga slapen, om mijn hoofd weer rustig te krijgen en om de vermoeidheid te laten zakken (ik werk ongeveer 14/16 uur per dag, dus na 5 dagen zie ik dingen vaak niet meer helder) om daarna de 'strijd' aan te gaan. Het is in elk geval duidelijk dat of dit nou overspannenheid is of gewoon een *k werkgever... Ik zal zelf degene moeten zijn die dit op gaat lossen.
Uiteraard regel je zo snel mogelijk een gesprek bij de BA, en zeg je tegen je werkgever dat zij vanzelf geïnformeerd worden na dat gesprek, en dat je het contact op dit moment als belastend ervaart. Stel voor dat het contact voorlopig per mail gaat. Dan heb je eventuele dreigementen op schrift, en ligt de regie beter bij jou wanneer je het leest en wat je antwoordt.
Bevestig dus na het telefoongesprek ook via de mail wat jouw boodschap was:
- ziekmelding
- afspraak BA is nu de eerste stap die iedereen moet afwachten
- contact alleen via de mail
Als de werkgever je niet ziekmeldt, en daardoor jouw salaris in gevaar komt (dat ze bv zeggen dat je vakantie of onbetaald verlof hebt), dan kan je altijd via deze mail aantonen wat je eerste ziekdag was.
Je kan als toelichting voor de wens tot schriftelijke communicatie melden dat je je al per x had ziekgemeld, maar dat de werkgever hierover in discussie ging waardoor jij je gedwongen voelde om toch te komen, tegen het advies van je behandelaar in.
Kijk uit dat je verder niet teveel uitlegt of jezelf voor alles verdedigt, want ze zullen veel details proberen om te draaien met eigen argumenten. Wat je ze niet vertelt, kunnen ze niet betwisten.
Het is wel goed om op deze manier formeel het gedrag te benoemen dat grensoverschrijdend is, zodat dit ook weer vast ligt. Vaak beseffen ze hierdoor dat anderen mee kunnen kijken, en dimmen ze een beetje. En anders is het fijn voor een juridische procedure als je een dossier hebt opgebouwd. Het komt minder uitdagend over als je beschrijft: jullie deden dit en daardoor heb ik x gedaan (waarmee je bv verklaart waarom je je eerder ziekmeldde maar toch kwam), dan dat je alleen schrijft; “voor de verslaglegging wil ik melden dat jullie x deden, wat wettelijk niet mag”. Het is dan toch genoteerd en als ze er niet op ingaan met een eigen verslag, is dit vanaf nu hoe het is gegaan.
Het issowieso nuttig om na ieder mondeling contact een schriftelijke samenvatting te mailen. Hierdoor houd je de regie op wat jij gezegd hebt, en kan dit niet ontkend of verdraaid worden. Het is wel het laatste waar je op zit te wachten in deze toestand, dus vraag je vriend om hulp.
Je kan het ook bij de bedrijfsarts doen. Dan schrijf je na het bezoek;
Klop het dat dit de hoofdlijnen van ons gesprek zijn en dat we deze afspraken hebben? Zeg maar dat het opschrijven een manier is om overzicht te houden nu je je zo warrig voelt.
Vaak schrijven ze zelf een rapportage, maar het is nooit erg om ook je eigen versie te delen. Het kan ook echt helpen om te checken of de afspraken bij allebei hetzelfde zijn binnen gekomen. En er kan minder verdraaid worden; dan moeten ze eerst een reactie aan je sturen waarin ze moeten melden dat jij een situatie beschrijft die zij anders hebben bedoeld. Uit luiheid laten ze veel dingen zitten, en die blijven dan in jouw formulering staan. Altijd fijn als ergens later discussie over komt.
Heel veel sterkte!
maandag 13 juli 2020 om 12:57
Ravenna_90 schreef: ↑13-07-2020 11:25Ik heb het gelezen! Hele goede tips, en bijzonder veel zaken waar ik echt totaal geen weet van had. Ik ga het straks nog eens goed en begrijpend doorlezen.
Gister is bij mij op het werk het eea uit de hand gelopen, waardoor ik gister ook op de werkvloer meerdere malen in huilen ben uitgebarsten. Eerder was dat alleen maar thuis/op straat, maar nu ook op het werk zelfs. Beetje op het gênante af, want 7 uur lang aan een stuk overstuur zijn was niet erg leuk/charmant....
Ben niet naar huis gestuurd, heb zelf na een aantal uur aangegeven dat ik echt niet meer kon, en toen mocht ik naar huis. 's avonds een heel lang gesprek met vriend gehad, waarbij hij heeft uitgesproken dat hij hoopt dat ik nu echt ga snappen dat wat er nu gebeurt niet kan, en ik zo snel mogelijk daar weg moet.
Ik meld mezelf vanaf morgen ziek (want blijkbaar was gister niet voldoende om thuis te blijven, dat moet ook nogmaals gemeld worden) en dan zou ik ook moeten onderbouwen waarom. Ik ga mijn best doen om niet daarop in te gaan, echter hebben ze mij vaker zo onder druk gezet dat ik toch weer heb toegegeven.
Ik denk dat ik voor vandaag een dag ga slapen, om mijn hoofd weer rustig te krijgen en om de vermoeidheid te laten zakken (ik werk ongeveer 14/16 uur per dag, dus na 5 dagen zie ik dingen vaak niet meer helder) om daarna de 'strijd' aan te gaan. Het is in elk geval duidelijk dat of dit nou overspannenheid is of gewoon een *k werkgever... Ik zal zelf degene moeten zijn die dit op gaat lossen.
Wie heeft het beste met je voor?:
A. Je vriend (en je huisarts en wij allemaal).
B. Je werkgever.
Als je het dan zelf niet zo goed meer overziet naar wie denk je dan dat je zou moeten luisteren?
anoniem_393485 wijzigde dit bericht op 13-07-2020 18:31
0.06% gewijzigd
maandag 13 juli 2020 om 13:04
Oh wat een herkenbaarheid hier..
Ik heb in hetzelfde schuitje gezeten. Ik was nog bezig met een opleiding en op stage was er heel veel mis. Ik wilde er zijn voor de bewoners en cijferde mezelf totaal weg. Ik voelde dat het niet goed ging maar ik dacht; ik stort na mijn examens straks wel in.
Mijn omgeving merkte dat het niet goed ging en zeiden; meld je ziek. Maar dat durfde ik niet, er waren al collega's ziek en ik was als stagiaire extra ingepland (wat ook wel nodig was gezien bepaalde situaties). Ik nam collega's wat werk uit handen en dat werd erg gewaardeerd. Daarom vond ik het ook ontzettend moeilijk om te zeggen: Ik meld me ziek.
Het keerpunt kwam eigenlijk toen ik een dagje naar een pretpark was. Normaal kan ik daar altijd van genieten maar nu... Ik voelde me vreselijk. Ik voelde me opgejaagd, alsof ik niet mocht genieten van een dagje uit. 's Avonds ben ik min of meer ingestort en de volgende dag heb ik me ziekgemeld. De weken daarna heb ik me heel erg schuldig gevoeld naar collega's. Gelukkig had ik een fantastische jobcoach die met me meedacht en er volledig achterstond dat ik even niet zou gaan werken. Ik zat aan het einde van mijn opleiding en moest nog de examens doen. Ik heb overwogen die examens uit te stellen maar dat was niet nodig gelukkig.
Nadat ik mijn diploma kreeg heb ik nog ergens gewerkt waar ook veel stress en onrust was. Ik voelde aan mezelf dat het weer de verkeerde kant op ging en sindsdien werk ik weer bij mijn oude werkgever, waar ik tot op de dag van vandaag geen seconde spijt van heb. Het werk is wel onder mijn niveau maar dit voelt zoveel beter. Ik heb vaste dagen en dat geeft me veel rust.
Succes TO
Denk aan jezelf!
Ik heb in hetzelfde schuitje gezeten. Ik was nog bezig met een opleiding en op stage was er heel veel mis. Ik wilde er zijn voor de bewoners en cijferde mezelf totaal weg. Ik voelde dat het niet goed ging maar ik dacht; ik stort na mijn examens straks wel in.
Mijn omgeving merkte dat het niet goed ging en zeiden; meld je ziek. Maar dat durfde ik niet, er waren al collega's ziek en ik was als stagiaire extra ingepland (wat ook wel nodig was gezien bepaalde situaties). Ik nam collega's wat werk uit handen en dat werd erg gewaardeerd. Daarom vond ik het ook ontzettend moeilijk om te zeggen: Ik meld me ziek.
Het keerpunt kwam eigenlijk toen ik een dagje naar een pretpark was. Normaal kan ik daar altijd van genieten maar nu... Ik voelde me vreselijk. Ik voelde me opgejaagd, alsof ik niet mocht genieten van een dagje uit. 's Avonds ben ik min of meer ingestort en de volgende dag heb ik me ziekgemeld. De weken daarna heb ik me heel erg schuldig gevoeld naar collega's. Gelukkig had ik een fantastische jobcoach die met me meedacht en er volledig achterstond dat ik even niet zou gaan werken. Ik zat aan het einde van mijn opleiding en moest nog de examens doen. Ik heb overwogen die examens uit te stellen maar dat was niet nodig gelukkig.
Nadat ik mijn diploma kreeg heb ik nog ergens gewerkt waar ook veel stress en onrust was. Ik voelde aan mezelf dat het weer de verkeerde kant op ging en sindsdien werk ik weer bij mijn oude werkgever, waar ik tot op de dag van vandaag geen seconde spijt van heb. Het werk is wel onder mijn niveau maar dit voelt zoveel beter. Ik heb vaste dagen en dat geeft me veel rust.
Succes TO
Denk aan jezelf!
maandag 13 juli 2020 om 13:11
Zo simpel is het inderdaad wel, maar als je zo warrig bent en al lang in die modus staat van alles geven aan je werkgever die je vervolgens het gevoel geeft dat dat niet genoeg is en het allemaal nogal meevalt, zie je dat ook niet allemaal helder uit plichtsbesef.
Maar zo simpel is het dus inderdaad.
woensdag 15 juli 2020 om 16:06
Interessant om alle bijdragen hier te lezen. Zit in het zelfde schuitje als TO, dus veel zaken zijn herkenbaar (helaas). Heb een nieuw account hier aangemaakt om even te reageren.
@TO ik hoop dat jij bet zoveel steun krijgt van je omgeving als ik. En als tip wil ik je meegeven: zoek juridische hulp (wanneer de werkgever nog meer tegenwerkt). Zelf het gevecht tegen je wg aangaan, zorgt voor nog meer stress.
@TO ik hoop dat jij bet zoveel steun krijgt van je omgeving als ik. En als tip wil ik je meegeven: zoek juridische hulp (wanneer de werkgever nog meer tegenwerkt). Zelf het gevecht tegen je wg aangaan, zorgt voor nog meer stress.
donderdag 16 juli 2020 om 22:08
Inmiddels weer iets verder, en ik put eigenlijk bijzonder veel hoop uit dit topic. De tips zijn bruikbaar, ik kan er bijzonder veel mee, en de steunbetuigingen voelen ook fijn. Ik krijg zo ook het idee dat ik niet helemaal gek ben geworden (een gevoel wat al wekenlang van binnen aan het opbouwen is)
Vandaag heeft de werkgever mij gebeld met de vraag of ik samen met de 2 hoogste managers het gesprek aan wilde gaan, in een neutrale omgeving. Ik weet uit ervaring dat ze bij voorgaande collega's ze op deze manier mensen onder druk zetten om per direct ontslag te tekenen. In eerste instantie toegezegd, omdat ik dacht dat ik wel steviger in mijn schoenen stond. Gelukkig naar mijn naasten geluisterd en een uur later het gesprek toch afgebeld.
Blijkt allemaal vooropgezet te zijn. Ze hadden me nog niet officieel ziek gemeld, maar "dachten" dat ik verlof had opgenomen. Woorden werden verdraaid ed. Blij met de tip van vriend, en het volledige gesprek is opgenomen. Ik sta nu nog steeds niet op ziek gezet, dus ik verwacht dat ze hier werk van gaan maken.
Ik voel me k*'t, want dit is zo niet mijn aard. Ik ga voor mijn werkgever voor het vuur alsze goed voor mij zijn, maar ik heb hier echt geen woorden voor. Ruim 10x huilend aangegeven dat ik niet meer kon en het dan zo spelen... Ik kan er gewoon echt niet bij
Vandaag heeft de werkgever mij gebeld met de vraag of ik samen met de 2 hoogste managers het gesprek aan wilde gaan, in een neutrale omgeving. Ik weet uit ervaring dat ze bij voorgaande collega's ze op deze manier mensen onder druk zetten om per direct ontslag te tekenen. In eerste instantie toegezegd, omdat ik dacht dat ik wel steviger in mijn schoenen stond. Gelukkig naar mijn naasten geluisterd en een uur later het gesprek toch afgebeld.
Blijkt allemaal vooropgezet te zijn. Ze hadden me nog niet officieel ziek gemeld, maar "dachten" dat ik verlof had opgenomen. Woorden werden verdraaid ed. Blij met de tip van vriend, en het volledige gesprek is opgenomen. Ik sta nu nog steeds niet op ziek gezet, dus ik verwacht dat ze hier werk van gaan maken.
Ik voel me k*'t, want dit is zo niet mijn aard. Ik ga voor mijn werkgever voor het vuur alsze goed voor mij zijn, maar ik heb hier echt geen woorden voor. Ruim 10x huilend aangegeven dat ik niet meer kon en het dan zo spelen... Ik kan er gewoon echt niet bij
donderdag 16 juli 2020 om 22:12
En inderdaad is het zo simpel, het voelt alleen niet zo. Voor mijn gevoel moet ik nog steeds alles op alles zetten om het hun naar de zin te maken, maar ik besef zelf ook wel dat het zo niet verder kan. En het voelt als aanstellen en zwakte, want ik kan lopen en mijn handen gebruiken, maar als ik verder bijna niks meer uit de vingers krijg is het voor niemand een gunstige situatie denk ik. Ja voor mijn werkgever, maar ik heb nog nooit zo'n stel meegemaakt als nu.ringaroundtherosie schreef: ↑13-07-2020 13:11Zo simpel is het inderdaad wel, maar als je zo warrig bent en al lang in die modus staat van alles geven aan je werkgever die je vervolgens het gevoel geeft dat dat niet genoeg is en het allemaal nogal meevalt, zie je dat ook niet allemaal helder uit plichtsbesef.
Maar zo simpel is het dus inderdaad.
donderdag 16 juli 2020 om 22:23
Oef! Dat is extreem vuil. Goed dat je niet gegaan bent.Ravenna_90 schreef: ↑16-07-2020 22:08Inmiddels weer iets verder, en ik put eigenlijk bijzonder veel hoop uit dit topic. De tips zijn bruikbaar, ik kan er bijzonder veel mee, en de steunbetuigingen voelen ook fijn. Ik krijg zo ook het idee dat ik niet helemaal gek ben geworden (een gevoel wat al wekenlang van binnen aan het opbouwen is)
Vandaag heeft de werkgever mij gebeld met de vraag of ik samen met de 2 hoogste managers het gesprek aan wilde gaan, in een neutrale omgeving. Ik weet uit ervaring dat ze bij voorgaande collega's ze op deze manier mensen onder druk zetten om per direct ontslag te tekenen. In eerste instantie toegezegd, omdat ik dacht dat ik wel steviger in mijn schoenen stond. Gelukkig naar mijn naasten geluisterd en een uur later het gesprek toch afgebeld.
Blijkt allemaal vooropgezet te zijn. Ze hadden me nog niet officieel ziek gemeld, maar "dachten" dat ik verlof had opgenomen. Woorden werden verdraaid ed. Blij met de tip van vriend, en het volledige gesprek is opgenomen. Ik sta nu nog steeds niet op ziek gezet, dus ik verwacht dat ze hier werk van gaan maken.
Ik voel me k*'t, want dit is zo niet mijn aard. Ik ga voor mijn werkgever voor het vuur alsze goed voor mij zijn, maar ik heb hier echt geen woorden voor. Ruim 10x huilend aangegeven dat ik niet meer kon en het dan zo spelen... Ik kan er gewoon echt niet bij
Heb je nu wel een afspraak met een BA; die kan je toch gewoon zelf maken? En verder lijkt dit me echt een zaak voor juridische bijstand...
Goede tip van je vriend om de melding op te nemen. Maar zorg dat je ook dingen op papier zet (mailwisseling) want dat is echt veel makkelijker overdragen (aan een jurist) of naar verwijzen dan een heleboel audiobestanden. Als dat een paar keer gebeurt, weet je zelf ook niet meer wat er precies in welk bestand gezegd is, en dan moet je ze weer helemaal gaan afluisteren enzo. Is enorm tijdrovend.
En na je ziekmelding dit nogmaals bevestigen via de mail had je ook geholpen dat ze het nu niet verkeerd hadden kunnen begrijpen. Heb je nu wel een mail gestuurd met de vraag of ze je (schriftelijk) laten weten wanneer je ziekmelding met terugwerkende kracht (noem de datum) is aangemeld bij het UWV?
Dan kunnen ze dit niet opnieuw verkeerd begrijpen...
Succes
anoniem_327275 wijzigde dit bericht op 16-07-2020 22:28
8.17% gewijzigd
donderdag 16 juli 2020 om 22:23
Het ligt niet aan jou. Jij bent niet gek. Echt niet. Heel fijn om te lezen dat je naar je naasten luistert. En het spijt me zo voor je. Je hebt dit niet verdiend. En onthoud alsjeblieft dat loyaliteit een mooie eigenschap is, maar dat zíj die kennelijk niet verdienen.
Ik hoop dat de druk snel afneemt en dat je dan aan jezelf kunt toekomen. Het zou fijn zijn als je snel afspraken kunt maken over de mate en manier van contact.
Sterkte.
Ik hoop dat de druk snel afneemt en dat je dan aan jezelf kunt toekomen. Het zou fijn zijn als je snel afspraken kunt maken over de mate en manier van contact.
Sterkte.
donderdag 16 juli 2020 om 22:30
Ze weigeren mij het nummer van de BA te geven. Ze hebben gezegd zsm contact met de BA op te nemen en dan erbij te zetten dat dit spoed heeft (?). Bij mijn weten mag dit niet, en dat heb ik ook gezegd. Daarna de correspondentie ook op de mail gezet, maar nog geen antwoord ontvangen.blijmetmij schreef: ↑16-07-2020 22:23Oef! Dat is extreem vuil. Goed dat je niet gegaan bent.
Heb je nu wel een afspraak met een BA; die kan je toch gewoon zelf maken? En verder lijkt dit me echt een zaak voor juridische bijstand...
Goede tip van je vriend om de melding op te nemen. Maar zorg dat je ook dingen op papier zet (mailwisseling) want dat is echt veel makkelijker overdragen (aan een jurist) of naar verwijzen dan een heleboel audiobestanden. Als dat een paar keer gebeurt, weet je zelf ook niet meer wat er precies in welk bestand gezegd is, en dan moet je ze weer helemaal gaan afluisteren enzo. Is enorm tijdrovend.
Succes
Heb vandaag ook de rechtsbijstand ingeschakeld en een van mijn beste vriendinnen (die is jurist). Die waren beide zeer verontwaardigd hoe er met mij om werd gegaan (net zoals hier, en mijn vriend, en familie, waardoor ik nu echt snap dat ik niet gek ben).
Ik weet in elk geval dat ik bij dit bedrijf niet terug hoef te komen, van beide kanten niet.
Dat ze zulk vuil spel gaan spelen zegt helaas meer over het bedrijf dan over mijzelf (denk ik)
donderdag 16 juli 2020 om 22:53
Ravenna_90 schreef: ↑16-07-2020 22:30Ze weigeren mij het nummer van de BA te geven. Ze hebben gezegd zsm contact met de BA op te nemen en dan erbij te zetten dat dit spoed heeft (?). Bij mijn weten mag dit niet, en dat heb ik ook gezegd. Daarna de correspondentie ook op de mail gezet, maar nog geen antwoord ontvangen.
Heb vandaag ook de rechtsbijstand ingeschakeld en een van mijn beste vriendinnen (die is jurist). Die waren beide zeer verontwaardigd hoe er met mij om werd gegaan (net zoals hier, en mijn vriend, en familie, waardoor ik nu echt snap dat ik niet gek ben).
Ik weet in elk geval dat ik bij dit bedrijf niet terug hoef te komen, van beide kanten niet.
Dat ze zulk vuil spel gaan spelen zegt helaas meer over het bedrijf dan over mijzelf (denk ik)
Mijn advies zou zijn om echt voorlopig even te leunen op de lieve mensen in je omgeving die het beste met je voor hebben en beter overzien wat je nodig hebt dan jij zelf op dit moment. Vertrouw op hun. Ze hebben al bewezen dat ze op dit moment het beter overzien. Er is helemaal niks mis met een beetje gedragen worden door je vriend, je vriendinnen en je familie. Ze vinden het ongetwijfeld fijn dat ze er voor je kunnen zijn als je even moeilijk zit. Luister daar naar en gun ze dat ook.
En je werkgever heeft bewezen in elk geval niet het beste met je voor te hebben. Er is geen enkele aanleiding meer om aan te nemen dat het zin heeft om je werkgever tegemoet te komen of te ontzien. Er is juist bewijs dat je zeker niet op de eerlijkheid en oprechtheid en de intenties van je werkgever kan vertrouwen. Luister daar ook naar.
donderdag 16 juli 2020 om 22:55
Goed gedaan!
Meer kan je ook niet hoor.
Fijn dat er in je netwerk mensen zitten die je kunnen adviseren.
Je kan altijd nog het UWV bellen met de vraag hoe je een ziekmelding in gang moet zetten als je werkgever actief tegenwerkt en de BA afschermt. Dan zijn zij vast van de situatie op de hoogte...
Maar misschien wil iemand ander het wel voor je oppakken die je juridisch gaat bijstaan.
Meer kan je ook niet hoor.
Fijn dat er in je netwerk mensen zitten die je kunnen adviseren.
Je kan altijd nog het UWV bellen met de vraag hoe je een ziekmelding in gang moet zetten als je werkgever actief tegenwerkt en de BA afschermt. Dan zijn zij vast van de situatie op de hoogte...
Maar misschien wil iemand ander het wel voor je oppakken die je juridisch gaat bijstaan.
donderdag 16 juli 2020 om 23:21
Wat een helder en krachtig stuk!Merrick schreef: ↑13-07-2020 11:30Jouw situatie klinkt zo als de mijne toentertijd. Geef jezelf even rust. Laat mensen voor je zorgen en voor je opkomen als dat nodig is, want als jouw werkgever echt op de mijne lijkt, voelen ze zich slachtoffer van al die burn outgevallen, want zij als ondernemer moeten overal maar voor opdraaien. Enorme angst- en strafcultuur. Verschrikkelijk.
En als je je zo voelt, is het moeilijk om te zien hoe je daar het beste op kan reageren. Mijn neiging was om toch zoveel mogelijk compromis te zoeken. Maar ook dat gaat ten koste van jezelf. Laat ze in de stront zakken. Zij behandelen jouw als fabrieksmachine, dan mag je je ook zo gedragen. En machines hebben geen loyaliteit. Die functioneren als ze goed onderhouden worden. En jou onderhouden ze niet goed, ookal heb je alle waarschuwingslichten aangezet. Dan breekt een machine een keer. Kan de machine niets aan doen.
Heel veel sterkte. Wees niet te streng voor jezelf.
vrijdag 17 juli 2020 om 12:42
Hier een soortgelijke situatie. Ik heb de rest van de reacties nog niet gelezen (ga ik straks even doen. Ik ben zelf een aantal jaar geleden overspannen geweest maar destijds onder druk van werkgever, te snel weer aan het werk gegaan en vrij vlot weer volledig gaan werken.
Nu bij een andere werkgever werkzaam (allebei leuke banen trouwens! Maar voornamelijk privé gerelateerd) en begin nu weer dezelfde klachten te krijgen.
Ik durf er ook nog niet aan toe te geven. Voelt toch voor jezelf als “falen”. Maar wel belangrijk om te doen denk ik. Misschien is het juist sterker/krachtiger als je hier wel aan toegeeft.
Vervelend voor jou dat jij je zo voelt! Hopelijk gaat het inmiddels iets beter?
Nu bij een andere werkgever werkzaam (allebei leuke banen trouwens! Maar voornamelijk privé gerelateerd) en begin nu weer dezelfde klachten te krijgen.
Ik durf er ook nog niet aan toe te geven. Voelt toch voor jezelf als “falen”. Maar wel belangrijk om te doen denk ik. Misschien is het juist sterker/krachtiger als je hier wel aan toegeeft.
Vervelend voor jou dat jij je zo voelt! Hopelijk gaat het inmiddels iets beter?
vrijdag 17 juli 2020 om 12:57
TO, heb je aangegeven dat je het gesprek opnam? Het is een slimme move maar het mag niet zonder goedvinden van de persoon met wie je spreekt, mocht je je opname nodig hebben later.
Ik gaf bij mijn gesprekken aan dat ik ze opnam omdat ik zo warrig was en bang was dat ik anders vergat werd er gezegd werd. Na het gesprek vatte ik dit dan samen in een mail naar ze. "We hebben zus en zo besproken, dit en dat is afgesproken. Kun je dit bevestigen?"
Vind het heel erg voor je dat met zo'n schoften te maken hebt. Laat je inderdaad maar even dragen door je geliefden, mooi beschreven Shifty.
Ik gaf bij mijn gesprekken aan dat ik ze opnam omdat ik zo warrig was en bang was dat ik anders vergat werd er gezegd werd. Na het gesprek vatte ik dit dan samen in een mail naar ze. "We hebben zus en zo besproken, dit en dat is afgesproken. Kun je dit bevestigen?"
Vind het heel erg voor je dat met zo'n schoften te maken hebt. Laat je inderdaad maar even dragen door je geliefden, mooi beschreven Shifty.
zondag 19 juli 2020 om 15:24
Als ik jouw verhaal zo lees dan heeft het wat weg van nijn verhaal. Ivm herkenning wil in niet in details treden, maar het komt erop neer dat de werkgever niet meewerkt. En de arbodienst en BA ook niet (zij worden immers door werkgever betaalt). Een gesprek bij de BA is dus zeker niet persee zaligmakend. (Maar je weet pas hoe hij/zij erin staat als je er bent geweest.)
Opnames kun je inderdaad (zoals hierboven staat) pas gebruiken als de ander er toestemming voor heeft gegeven. (Ik kreeg van het idee dat we ook daarvoor nog om toestemming moesten vragen nog meer stress, maar had ik dat toch maar gedurft...)
Fijn dat je nu juridische hulp krijgt! Laat hen zoveel mogelijk werk voor je uit handen nemen, is mijn tip. Want dit kan zomaar op een juridisch geschil uitlopen (ipv een ziektewet).
Mijn tip is: denk zoveel mogelijk aan rust (nemen) en laat anderen iets voor je doen.
Opnames kun je inderdaad (zoals hierboven staat) pas gebruiken als de ander er toestemming voor heeft gegeven. (Ik kreeg van het idee dat we ook daarvoor nog om toestemming moesten vragen nog meer stress, maar had ik dat toch maar gedurft...)
Fijn dat je nu juridische hulp krijgt! Laat hen zoveel mogelijk werk voor je uit handen nemen, is mijn tip. Want dit kan zomaar op een juridisch geschil uitlopen (ipv een ziektewet).
Mijn tip is: denk zoveel mogelijk aan rust (nemen) en laat anderen iets voor je doen.
vrijdag 24 juli 2020 om 23:47
Ik zal jullie weer een update geven, want ik heb enorm veel aan jullie als forum. Ik had van tevoren het idee dat mensen zouden zeggen dat ik gewoon door moest zetten, ik mezelf aanstelde en niet moest zeuren. Maar jullie hebben me mede laten inzien dat ik niet helemaal gek word.
Intussen gesprek gehad met de arbo, zij waren bekend met mijn bedrijf, en zijn zelf ook bezig met een zaak op te stellen naar het bedrijf. Blijkbaar (wist ik niks van) hebben ze maanden geleden al aangedrongen op een afspraak om verdere uitval van collega's te voorkomen en de werkomstandigheden beter te maken, maar heeft mijn bedrijf tot op heden geen gehoor gegeven.
Ik krijg nog steeds dagelijks belletjes en appjes van het werk dat ik geacht word aan het werk te gaan, dat ik op deze manier mijn collega's in de steek laat en dat mijn acties op het moment niet kunnen.
Kan het helaas nog steeds niet loslaten maar het gaat wel beter. Wel ondertussen last van knetter harde stress en emotionele momenten, omdat ik mezelf zo waardeloos voel.
Ik wil jullie allemaal bedanken. Helden
. Ik ken jullie niet maar alle reacties die ik heb mogen ontvangen betekenen veel voor mij.
Intussen gesprek gehad met de arbo, zij waren bekend met mijn bedrijf, en zijn zelf ook bezig met een zaak op te stellen naar het bedrijf. Blijkbaar (wist ik niks van) hebben ze maanden geleden al aangedrongen op een afspraak om verdere uitval van collega's te voorkomen en de werkomstandigheden beter te maken, maar heeft mijn bedrijf tot op heden geen gehoor gegeven.
Ik krijg nog steeds dagelijks belletjes en appjes van het werk dat ik geacht word aan het werk te gaan, dat ik op deze manier mijn collega's in de steek laat en dat mijn acties op het moment niet kunnen.
Kan het helaas nog steeds niet loslaten maar het gaat wel beter. Wel ondertussen last van knetter harde stress en emotionele momenten, omdat ik mezelf zo waardeloos voel.
Ik wil jullie allemaal bedanken. Helden
. Ik ken jullie niet maar alle reacties die ik heb mogen ontvangen betekenen veel voor mij.
zaterdag 25 juli 2020 om 09:04
Fijn dat je hier wat reflectie en steun hebt gevonden. Het lijkt me ook best lastig om in zo'n situatie te zitten. En dan kan je ook het overzicht kwijt raken juist omdat je er zelf midden in zit. Je hebt gewoon een hele goeie werk-ethiek, helaas wordt daar door dit bedrijf schandelijk misbruik van gemaakt.
Het lijkt me vanuit de arbo wel een hele harde bevestiging dat dit bedrijf er structureel verkeerd mee om gaat. En dat je bedrijf ondertussen je blijft lastig vallen op deze belachelijk manipulerende manier bewijst dat nog meer.
Hou vol, neem de tijd, neem afstand en bouw op de ondersteuning van je vriend en andere mensen die wel het beste met je voor hebben.
Het lijkt me vanuit de arbo wel een hele harde bevestiging dat dit bedrijf er structureel verkeerd mee om gaat. En dat je bedrijf ondertussen je blijft lastig vallen op deze belachelijk manipulerende manier bewijst dat nog meer.
Hou vol, neem de tijd, neem afstand en bouw op de ondersteuning van je vriend en andere mensen die wel het beste met je voor hebben.
zaterdag 25 juli 2020 om 10:09
En als je een asociale idioot van een buurman hebt die jouw tuin in pikt kan je ook verhuizen? En wat aan je eigen gedrag doen?
En als je ergens niet kan zitten omdat iemand z'n poten op de bank heeft kan je ook blijven staan? En wat aan je eigen gedrag doen?
En als je omver geduwd wordt kan je ook sorry zeggen omdat je in de weg liep? En wat aan je eigen gedrag doen?
Ik weet natuurlijk niet of summerdance er op zit te wachten om in dezelfde kortzichtige reactie meegenomen te worden, maar persoonlijk zou ik wel een paar stapjes verwijderd willen zijn van dit soort onzin. Je kan er ook voor kiezen om wel te lezen voordat je reageert en iets aan je eigen gedrag doen?
