Gezondheid alle pijlers

Wij leven met chronische pijn - kletstopic vervolg

11-11-2019 17:14 2956 berichten
Een (redelijk) vast groepje forummers, dat pijn heeft door verschillende oorzaken, praat hier al enige tijd met elkaar over het wel en wee van het leven met pijn. Maar ook over andere dingen: wat we zoal doen, ons gezin en werk.

Iedereen is welkom om mee te praten. Sleutelwoorden zijn "niets moet" en "respect voor elkaar".

Toevoeging:

Een verzoekje van een aantal vaste forummers hier: wil je iets kwijt over een onderwerp wat bij een ander wellicht gevoelig ligt, zoals eetstoornis of suïcide, schrijf dan boven de alinea het woord trigger, zodat forummers gewaarschuwd worden en eroverheen kunnen lezen.
anoniem_364102 wijzigde dit bericht op 28-11-2019 09:21
Reden: Verzoekje
31.07% gewijzigd
Succes Lientje! De tandarts is ook mijn hobby niet.. Zal het ook nooit worden :P
Lise, vervelend voor je dat het tegen viel. Maar wat had je nog meer willen horen / bespreken dan?

Kohaku, alpaca’s :love: Het klinkt voor mij ook als een fijne plek.

Moyrrie, ik hoop dat jouw afspraak goed gaat.

Lientje, het mag natuurlijk niet, maar ik ben stiekem wel een klein beetje blij dat jij ook ergens bang voor bent :whistle:

Al vind ik je voornamelijk heel erg zielig natuurlijk :hug:
Stuiterend de hal uit want er lagen kaartjes. :hello:

Bedankt voor de lieve kaart Cesium! :heart: En YAY de eerste kerstkaart van Kwebbeltje. R helemaal blij dat zijn naam er ook in stond. :proud:

Sterkte bij de tandarts Lientje! Moet nog even alles bijlezen.
Waar man en ik beide wel behoefte aan hebben zijn wat praktische handvatten, kaders, voor de komende tijd. Maar wellicht verwachtten wij teveel nu en valt het daarom wat tegen.
Het gevoel overheerst nu een beetje van dat het voor de arts klaar is, maar voor ons nog (lang) niet.
Ik kan het niet zo goed uitleggen geloof ik.
lise1985 schreef:
12-12-2019 13:27
Waar man en ik beide wel behoefte aan hebben zijn wat praktische handvatten, kaders, voor de komende tijd. Maar wellicht verwachtten wij teveel nu en valt het daarom wat tegen.
Het gevoel overheerst nu een beetje van dat het voor de arts klaar is, maar voor ons nog (lang) niet.
Ik kan het niet zo goed uitleggen geloof ik.
Ik snap helemaal wat je bedoelt. :hug:
Alle reacties Link kopieren
Moyrrie- schreef:
12-12-2019 09:43
Succes Lise.

Ik heb zo ook een afspraak over mijn darmen. Ik verwacht er niet veel van. De arts gaf zelf ook aan dat hij het niet wist. Het is, zoals gewoonlijk bij mij, niet duidelijk. Hij heeft me nog laten testen op het een en ander in de hoop dat er duidelijkheid komt. Ik voel me wel serieus genomen door hem.

Lientje en Doro, zijn jullie nu eindelijk begonnen? :-* :biggrin:

Kohaku, heb je nog kunnen slapen?

Mijn moeder wordt nu volop getest. Na de feestdagen krijgt ze een MRI om te bevestigen dat ze Alzheimer heeft.....Het is voor mij al lang duidelijk dat ze achteruit gaat. Nu begint de rest van de familie het ook te zien.
Heftig van je moeder :hug:
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
Alle reacties Link kopieren
Mijn vader is nog steeds aan het wachten... hopelijk komt je nog aan de beurt.

Mijn stiefmoeder was qua mri en eeg helemaal goed.

Lientje, tandarts... nee... deze die ik nu heb (praktijk overgenomen) snapt ook niets van dat je soms te moe bent om uberhaupt je arm omhoog te doen. Ben al blij dat ik dan gewoon gepoetst heb en het flossen dan maar laat zitten.

Bij reva hebben ze mijn nek/schouder even behandeld. Heel fijn, pijn is al minder. Komt uit een tussenwervelschijf in mijn nek (spieren nemen dan de stabiliteit over). Ze heeft het even manueel weer rechtgetrokken.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
lise1985 schreef:
12-12-2019 13:27
Waar man en ik beide wel behoefte aan hebben zijn wat praktische handvatten, kaders, voor de komende tijd. Maar wellicht verwachtten wij teveel nu en valt het daarom wat tegen.
Het gevoel overheerst nu een beetje van dat het voor de arts klaar is, maar voor ons nog (lang) niet.
Ik kan het niet zo goed uitleggen geloof ik.
Ik vrees dat een chirurg je dat niet gaat bieden. Die denken in termen van al dan niet geslaagde operatie. Voor hem is het grote werk nu klaar (op wat nazorg na dan, maar dat heeft hij aangegeven). Voor jou blijft nog een tijd onduidelijk of en zo ja, in hoeverre de operatie een positief effect gaat krijgen.

Die onzekerheid blijft dus nog wel een tijd bestaan, vrees ik.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb het overleefd. Nu nog de verdoving uit laten werken.
Ik had 2 gaatjes dus, een links en één rechts.
Blij dat ik dit weer gehad heb.

Thuis lag een kerstkaartje van kwebbeltje ( dank kwebbeltje) en een hele stapel rekeningen op de mat.
Leuk zo vlak voor de kerst ( rijschool dochter, garage en belastingdienst, te samen ruim 2000 euro.)
Pff, dat wordt even puzzelen deze maand ben ik bang.
Ik ga er nog maar niet over piekeren, komt tijd, komt raad. Hoop ik.
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
Doro75 schreef:
12-12-2019 14:20
Ik vrees dat een chirurg je dat niet gaat bieden. Die denken in termen van al dan niet geslaagde operatie. Voor hem is het grote werk nu klaar (op wat nazorg na dan, maar dat heeft hij aangegeven). Voor jou blijft nog een tijd onduidelijk of en zo ja, in hoeverre de operatie een positief effect gaat krijgen.

Die onzekerheid blijft dus nog wel een tijd bestaan, vrees ik.
Ik weet het. Bij ons speelt ook veel meer dan alleen dit terwijl het voor hem heel afgebakend is.
Ik kreeg net ook een fijn bericht van de boekhouder over mijn belastingaangifte o_o

Had ik al eens gezegd dat alles hier nu tegelijk komt? :P

Man heeft ook een nieuwe winterjas nodig. En we doen met kerst altijd cadeautjes.

Spaarrekening heeft in jaren niet zo laag gestaan. Ik had net voor deze golf aan kapotte apparaten, te kleine of kapotte kleding, belastingen etc. optimistisch een deel van de hypotheek afgelost. Daar heb ik nu een beetje spijt van :-?
lise1985 schreef:
12-12-2019 14:32
Ik weet het. Bij ons speelt ook veel meer dan alleen dit terwijl het voor hem heel afgebakend is.
Precies. En daarom gaat hij met een opgewekt gevoel naar huis in de veronderstelling dat hij een ster is in zijn werk.

En blijven zijn patiënten (je bent vast niet de enige) met hun problemen zitten.

Het ligt ook niet aan hem, maar aan de benadering van de gezondheidszorg in het algemeen.

Blijft het vervelend...
16 euro voor 20 maagbeschermers, de 20 MG dosering. :facepalm: Vind het wel heel opmerkelijk hoor. Stop er van alles aan medicatie in maar als je maag het niet trekt: BOEIEND. De diclofenac heb ik wel vergoed gekregen. En eigenlijk vind ik het sowieso wel heel belangrijk dat het gewoon goed bij de apotheek staat.

Als ik me beter voel toch maar eens naar de huisarts om die maagbeschermers te bespreken. Ik heb nu best wel pijn omdat ik nog niks op had omdat mijn maag het gewoon niet meer trok.
Alle reacties Link kopieren
Zo snel mogelijk gaan Yellow.
Want ook voordat het chronisch wordt, betaal je de eerste maand zelf via de huisarts.
En daarna betaal je via je eigen risico ( maar dat is denk ik al op bij jou door die ziekenhuisbezoekjes?)
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
Fijn dat de postbode(s) goed zijn werk doet :cheer2:
Alle reacties Link kopieren
Doro, wij kregen dus een naheffing van de belastingdienst. Door diverse handelingen van onze boekhouder minder dan verwacht maar toch.
Verder een herinnering van een factuur die we dus nooit ontvangen hebben ( zucht) en de tweede termijn van dochters autorijlessen ( ze stond nota bene nog op de wachtlijst, krijgt pas volgende week haar eerste les..., is een pakket en dat moeten we betalen in 3 termijnen)
Verder zitten we nog steeds te wachten op betalingen van het strandwerk van man, wat een strijd om alles te vangen zeg, er staat nog een behoorlijk bedrag open.
Facturen van september zelfs nog, zucht, leuk dat zzp-er zijn.
Dus ook hier alles tegelijk, schrale troost misschien?
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
Alle reacties Link kopieren
Doro75 schreef:
12-12-2019 14:20
Ik vrees dat een chirurg je dat niet gaat bieden. Die denken in termen van al dan niet geslaagde operatie. Voor hem is het grote werk nu klaar (op wat nazorg na dan, maar dat heeft hij aangegeven). Voor jou blijft nog een tijd onduidelijk of en zo ja, in hoeverre de operatie een positief effect gaat krijgen.

Die onzekerheid blijft dus nog wel een tijd bestaan, vrees ik.
Misschien een idee om bij de POH of wijkteam te vragen naar ondersteuningsmogelijkheden.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
Alle reacties Link kopieren
Ik doe mee met alles tegelijk :)

Het is nu zelfs zo dat ik financiële problemen krijg dus druk aan het kijken hoe op te lossen.

Vanmiddag 1,5u met de bedrijfsarts aan de lijn gehangen ivm rapportage voor de WIA. Hij geeft in zijn rapportage aan dat hij IVA adviseert omdat ondanks alle interventies er geen verbetering optreedt.

Mijn vader is niet geopereerd, ziekte op de operatiekamers. Nu hopelijk morgenochtend aan de beurt, wel een andere chirurg.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
Alle reacties Link kopieren
lise1985 schreef:
12-12-2019 14:32
Ik weet het. Bij ons speelt ook veel meer dan alleen dit terwijl het voor hem heel afgebakend is.
Dat is ook wat ik laatst bedoelde. Eigenlijk moet je je eigen behandeling bedenken. Dat artsen dit niet doen.

Voor de steun en erkenning en praktische tips moet je dan zelf weer opzoek naar een psycholoog of haptonoom of fysio.

Maar die doen ook gewoon maar wat, hun ding. En dus kan het zo zijn dat je meerdere hulpverlening hebt voor 1 probleem. De ene helpt je qua operatie, de psycholoog met het effect in je leven en de fysio met de beweging.

Alles is in Nederland in hokjes. En eigenlijk komt het er op neer dat je alles zelf moet bedenken en regellen.

Zo ervaar ik het tenminste.

Wel verdrietig.

Lise, jij zoekt volgens mij steeds emotionele steun. Heb jij dit in je opvoeding/jeugd gemist?
Ik herken het in die zin, dat alles wat je vroeger gemist hebt, nu een zwakke plek kan zijn..
Ik heb erkenning en steun gemist. En heb geleerd bij een psycholoog hoe je daar mee om kunt gaan.

Het fijne er aan vind ik dat dan de teleurstelling steeds niet zo groot is.

Ik verwacht dit niet meer van anderen maar zoek het in mij zelf.

Psychologen noemen dat, dat je het kind in jezelf wat steun nodig heeft moet troosten en geruststellen en steun moet geven. En dit niet van anderen moet verwachten.

Ja ja,klinkt wat wazig. Maar ik begrijp het wel en het helpt ook.

Lise, heb jij eigenlijk psychische hulp?
Ik kan je dit wel aanraden. Lichamelijk ziek zijn is niet niks. Daar kun je wel wat hulp bij gebruiken hoe dat een plek te geven, te accepteren en mee om te gaan. Met de frustratie, verdriet, woede en onbegrip enzo.
Alle reacties Link kopieren
YellowLemon schreef:
12-12-2019 14:42
16 euro voor 20 maagbeschermers, de 20 MG dosering. :facepalm: Vind het wel heel opmerkelijk hoor. Stop er van alles aan medicatie in maar als je maag het niet trekt: BOEIEND. De diclofenac heb ik wel vergoed gekregen. En eigenlijk vind ik het sowieso wel heel belangrijk dat het gewoon goed bij de apotheek staat.

Als ik me beter voel toch maar eens naar de huisarts om die maagbeschermers te bespreken. Ik heb nu best wel pijn omdat ik nog niks op had omdat mijn maag het gewoon niet meer trok.
Ja, verbaasde mij ook. Wat ik er van begreep hebben maagbeschermers op lange termijn ook nadelen (dacht de lever) en willen ze liever onderzoeken waar de klachten van daan komen. Maagklachten kan ook door overgewicht, verkeerd/vet eten, of darmvirus, stuk darm klepje. Ik begreep dat ze liever de oorzaak willen aanpakken. En daarom het niet vergoeden.

Maar als de oorzaak is, door medicatie die je dus langer moet slikken dan weer wel.

Maar de indicitele maagbeschermer naast ibiprufen, is dan weer net als Paracetamol en Neusspray en keelsiroop voor iegen rekening.
Alle reacties Link kopieren
suzyqfive schreef:
12-12-2019 07:47
Dat is vervelend voor je vader Dreamer. Weten ze waar het door komt?

Ik had een gedeeltelijke luxatie van mijn schouder vannacht. Dat voelde ik gelukkig voor ie geheel werd. Daarna gewoon snel verder kunnen slapen maar werd om half 7 wakker met erge pijn in mijn Schouderspieren.

Nu eerst de kids maar naar school werken
Mijn moeder belde vanmorgen in paniek, m'n vader was gevallen en ze kreeg m niet meer in bed. Ik ben erheen gegaan, thuiszorg was er toen ook een de huisarts kwam. Lang verhaal kort: we waren hele dag ook ziekenhuis. Hij blijft daar vannacht.
Komt wel weer goed gelukkig
Later is nu
Doro75 schreef:
12-12-2019 14:34
Precies. En daarom gaat hij met een opgewekt gevoel naar huis in de veronderstelling dat hij een ster is in zijn werk.

En blijven zijn patiënten (je bent vast niet de enige) met hun problemen zitten.

Het ligt ook niet aan hem, maar aan de benadering van de gezondheidszorg in het algemeen.

Blijft het vervelend...
Jup, inderdaad. En hij heeft de operatie ook vast heel goed uitgevoerd. Ik kan daar zelf niet zo goed over oordelen natuurlijk :P
Maar de hulp vraag aan hem was het operatief verwijderen van de hernia, en dat is gedaan. Een neuroloog zou nog weer verder kijken dan alleen de daadwerkelijke operatie, maar daar ben ik niet meer onder behandeling.
En een huisarts zou de algehele regie moeten hebben, maar die dweil van mij doet niks.

Ik red mezelf wel weer, maar hierdoor liepen we toch met een gemengd gevoel de deur uit bij de neurochirurg.
suzyqfive schreef:
12-12-2019 15:29
Misschien een idee om bij de POH of wijkteam te vragen naar ondersteuningsmogelijkheden.
Het scheelt dat ik er met man goed over kan praten. En als de pijn aanblijft kan ik terug naar de pijnpoli, waar ze bredere ondersteuning bieden. Dus voorlopig red ik het wel even.
POH hebben we hier wel, maar dat zijn net zulke dweilen als de huisarts. Wijkteam hebben we hier niet.
Gele_Suikerspin schreef:
12-12-2019 15:48
Dat is ook wat ik laatst bedoelde. Eigenlijk moet je je eigen behandeling bedenken. Dat artsen dit niet doen.

Voor de steun en erkenning en praktische tips moet je dan zelf weer opzoek naar een psycholoog of haptonoom of fysio.

Maar die doen ook gewoon maar wat, hun ding. En dus kan het zo zijn dat je meerdere hulpverlening hebt voor 1 probleem. De ene helpt je qua operatie, de psycholoog met het effect in je leven en de fysio met de beweging.

Alles is in Nederland in hokjes. En eigenlijk komt het er op neer dat je alles zelf moet bedenken en regellen.

Zo ervaar ik het tenminste.

Wel verdrietig.

Lise, jij zoekt volgens mij steeds emotionele steun. Heb jij dit in je opvoeding/jeugd gemist?
Ik herken het in die zin, dat alles wat je vroeger gemist hebt, nu een zwakke plek kan zijn..
Ik heb erkenning en steun gemist. En heb geleerd bij een psycholoog hoe je daar mee om kunt gaan.

Het fijne er aan vind ik dat dan de teleurstelling steeds niet zo groot is.

Ik verwacht dit niet meer van anderen maar zoek het in mij zelf.

Psychologen noemen dat, dat je het kind in jezelf wat steun nodig heeft moet troosten en geruststellen en steun moet geven. En dit niet van anderen moet verwachten.

Ja ja,klinkt wat wazig. Maar ik begrijp het wel en het helpt ook.

Lise, heb jij eigenlijk psychische hulp?
Ik kan je dit wel aanraden. Lichamelijk ziek zijn is niet niks. Daar kun je wel wat hulp bij gebruiken hoe dat een plek te geven, te accepteren en mee om te gaan. Met de frustratie, verdriet, woede en onbegrip enzo.
Eigenlijk moet de huisarts de regie hebben over alle hokjes, maar de mijne doet niks. De anesthesioloog heeft hem daarop ook aangesproken, maar brieven worden niet gelezen.

Ik heb geen psychische hulp. Ik heb het wel een tijdje gewild, maar dat was meer toen er geen opties meer leken te zijn. Nu ik geopereerd ben zijn de kaarten toch weer anders komen te liggen. Al zijn de verwachtingen nog steeds niet zo best. Mijn md heeft me trouwens best goede handvatten gegeven destijds, daar put ik nog wel uit nu.

Die emotionele steun heb ik zeker gemist in mijn jeugd, ik leer nu gaandeweg dat ik zelf om hulp kan vragen en ik ook gewoon bij mijn man en vrienden terecht kan als ik dat wil.

De fysio geeft gelukkig praktische tips en benaderd het ook wel heel fijn. Dus ik ga nu af op zijn adviezen en ga niet opeens weer vol mijn lichaam belasten, alleen omdat de neurochirurg dat het weer mag.
Alle reacties Link kopieren
Dreamer schreef:
12-12-2019 16:21
Mijn moeder belde vanmorgen in paniek, m'n vader was gevallen en ze kreeg m niet meer in bed. Ik ben erheen gegaan, thuiszorg was er toen ook een de huisarts kwam. Lang verhaal kort: we waren hele dag ook ziekenhuis. Hij blijft daar vannacht.
Komt wel weer goed gelukkig
Oei, dat is minder. Maar wel fijn dat ie daar even is, heeft je moeder misschien ook even rust.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven