Gezondheid
alle pijlers
Zo ontzettend bang voor de tandarts..
maandag 11 februari 2008 om 13:18
Al een jaar of 8 ben ik niet meer naar de tandarts geweest. Tot op heden heb ik geen klachten gehad, maar ik weet dat ik toch ooit weer eens naar de tandarts zal moeten. Nu is de angst bij mij zo ontzettend opgelopen dat ik gewoon paniekaanvallen krijg als ik ook maar aan een wachtkamer denk. Ik weet gewoon niet meer wat ik er tegen moet doen. Ik ben bang dat de tandarts allerlei vreselijke dingen gaat constateren in mijn mond en dat ik heel veel behandelingen moet hebben. Ik heb ook alleen maar een basisverzekering dus ik ben ook bang voor de financiele consequenties. Het is nu zo erg dat ik er voortdurend aan moet denken, en dat ik gewoon ziek ben van de nervositeit..
maandag 11 februari 2008 om 13:23
Bel even met Stichting Bijzondere Tandheelkunde, zij zijn er in gespecialiseerd. Prima lui.
www.sbt.nl
Succes en doe het! Ik ga fluitend naar de tandarts.
www.sbt.nl
Succes en doe het! Ik ga fluitend naar de tandarts.
maandag 11 februari 2008 om 13:25
Ik heb ook zo'n erge angst voor de tandarts. Met het verschil dat ik wel ga. Maar ook met het verschil dat ik mijn tanden en kiezen heb laten sealen dus de eerste 10 jaar geen gaatjes hoef te verwachten. Mijn angst is helemaal van de zotte want in mijn gebit nu, maar ook in mijn melktandengebit heb ik nog nooit een gaatje gehad.
Zoek op internet een tandarts die ervaring heeft met angstpatienten. Ze doen nooit iets zonder je toestemming dus je kan te aller tijden eerst kijken als er iets moet gebeuren of je het kan betalen.
Een feit is als je wat hebt en je blijft er lang mee lopen dat de kosten hoger zijn dan als je er direct mee heen gaat.
Neem een valdispert ofzo voor je naar je afspraak heen gaat.
Zoek op internet een tandarts die ervaring heeft met angstpatienten. Ze doen nooit iets zonder je toestemming dus je kan te aller tijden eerst kijken als er iets moet gebeuren of je het kan betalen.
Een feit is als je wat hebt en je blijft er lang mee lopen dat de kosten hoger zijn dan als je er direct mee heen gaat.
Neem een valdispert ofzo voor je naar je afspraak heen gaat.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
maandag 11 februari 2008 om 13:26
Emily Want ik weet precies hoe je je voelt, helaas.
Toch adviseer ik je om wel naar de tandarts te gaan!! Ik weet niet of je al een tandarts hebt waar je terecht kunt?
Zo niet, vraag dan een sin je omgeving hoe hun ervaringen zijn met tandartsen en zoek daar degene uit die jou het meeste aanspreekt. (er vanuit gaande dat hij ook nieuwe patiënten aanneemt)
Ik heb een hele fijne tandarts, neemt rustig de tijd voor alles, stelt me goed op mijn gemak en heeft begrip voor mijn angst.
(En, hij heeft hele mooie blauwe ogen, waar je in kunt verdrinken hihi)
Toch adviseer ik je om wel naar de tandarts te gaan!! Ik weet niet of je al een tandarts hebt waar je terecht kunt?
Zo niet, vraag dan een sin je omgeving hoe hun ervaringen zijn met tandartsen en zoek daar degene uit die jou het meeste aanspreekt. (er vanuit gaande dat hij ook nieuwe patiënten aanneemt)
Ik heb een hele fijne tandarts, neemt rustig de tijd voor alles, stelt me goed op mijn gemak en heeft begrip voor mijn angst.
(En, hij heeft hele mooie blauwe ogen, waar je in kunt verdrinken hihi)
maandag 11 februari 2008 om 13:27
Misschien is het handig als je open kaart speelt met je tandarts, dat je hem/haar vertelt dat je zo bang bent. Hopelijk heeft hij of zij hier begrip voor en kan hij/zij je op je gemak stellen. Volgens mij zijn er ook tandartsen of tandheelkundige instituten die speciale behandelingen hebben voor mensen die angstig zijn. Misschien via de ACTA?
Ik ben zelf ook nogal bang voor de tandarts, bang voor de (eventuele) pijn en ik vind het gefrunnik in mijn mond ontzettend irritant en naar, maar inmiddels weet ik dat de pijn die je voelt wanneer je een rotte kies o.i.d. hebt vele malen erger is. Mijn tandarts weet dat ik er bang voor ben en geeft me bij voorbaat een dosis verdoving waar je een olifant mee kunt vellen
Veel sterkte en succes
Ik ben zelf ook nogal bang voor de tandarts, bang voor de (eventuele) pijn en ik vind het gefrunnik in mijn mond ontzettend irritant en naar, maar inmiddels weet ik dat de pijn die je voelt wanneer je een rotte kies o.i.d. hebt vele malen erger is. Mijn tandarts weet dat ik er bang voor ben en geeft me bij voorbaat een dosis verdoving waar je een olifant mee kunt vellen
Veel sterkte en succes
maandag 11 februari 2008 om 13:27
Ik herken het wel. Ik had het ook, al ben ik steeds wel blijven gaan. Tot ik op een gegeven moment van tandarts moest veranderen en ik een hele nare trof.
Ik was echt elke dag bezig met de tandarts en bang om gaatjes te krijgen en dergelijke, heel vervelend. Uiteindelijk heb ik een andere tandarts gezocht. Van deze tandarts sprak de internetsite me heel erg aan, en ze noemden specifiek dat ze goed waren in mensen die bang waren voor de tandarts.
Dus toch maar een afspraak gemaakt. De controle ging nog wel, ik raakt nog niet echt in paniek. Maar toen bleek ik 5 gaatjes te hebben en moest er 1 verstandskies uit. Slapeloze nachten heb ik gehad. Toen ik de afspraak had stond ik al te huilen voordat ik in de behandelkamer zat.
Maar de tandarts was zó lief voor me, en de assistentes ook. Ze hebben me er echt doorheen gesleept. Ik heb er niets van gevoeld, de tandarts hield enorm veel rekening met mij, ik had echt de controle in handen en dat scheelt enorm.
En na die ingrepen vind ik het niet meer eng. Ik moet morgen weer voor een gaatje, maar het doet me niets. Terwijl ik een jaar geleden nog in huilen uitbarste als ik er alleen maar aan dacht.
Duur was het ook, maar ik ben zó blij dat ik het gedaan heb voordat de angst nóg erger werd. Het scheelt zo enorm, ik ben niet meer bang, maak me geen zorgen meer en ik vind de tandarts ook echt niet meer eng. Mijn hobby wordt het niet, maar ik ga zonder zenuwen.
Ik kan je maar 1 ding aanraden en dat is een goede tandarts zoeken en gewoon gáán. Vertel dat je het heel eng vindt en spreek desnoods af dat hij alleen kijkt. Maar gá wel, want het wordt er alleen maar erger op als je het uitstelt.
Ik was echt elke dag bezig met de tandarts en bang om gaatjes te krijgen en dergelijke, heel vervelend. Uiteindelijk heb ik een andere tandarts gezocht. Van deze tandarts sprak de internetsite me heel erg aan, en ze noemden specifiek dat ze goed waren in mensen die bang waren voor de tandarts.
Dus toch maar een afspraak gemaakt. De controle ging nog wel, ik raakt nog niet echt in paniek. Maar toen bleek ik 5 gaatjes te hebben en moest er 1 verstandskies uit. Slapeloze nachten heb ik gehad. Toen ik de afspraak had stond ik al te huilen voordat ik in de behandelkamer zat.
Maar de tandarts was zó lief voor me, en de assistentes ook. Ze hebben me er echt doorheen gesleept. Ik heb er niets van gevoeld, de tandarts hield enorm veel rekening met mij, ik had echt de controle in handen en dat scheelt enorm.
En na die ingrepen vind ik het niet meer eng. Ik moet morgen weer voor een gaatje, maar het doet me niets. Terwijl ik een jaar geleden nog in huilen uitbarste als ik er alleen maar aan dacht.
Duur was het ook, maar ik ben zó blij dat ik het gedaan heb voordat de angst nóg erger werd. Het scheelt zo enorm, ik ben niet meer bang, maak me geen zorgen meer en ik vind de tandarts ook echt niet meer eng. Mijn hobby wordt het niet, maar ik ga zonder zenuwen.
Ik kan je maar 1 ding aanraden en dat is een goede tandarts zoeken en gewoon gáán. Vertel dat je het heel eng vindt en spreek desnoods af dat hij alleen kijkt. Maar gá wel, want het wordt er alleen maar erger op als je het uitstelt.
maandag 11 februari 2008 om 13:28
Oja, en ik laat mij altijd brengen naar de tandarts, zodat ik niet even van te voren afbel dat ik griep heb. Stok achter de deur.
Maar ik ken het wel hoor, ik ga liever kruipend naar de dokter omdat het niet meer gaat dan dat ik gewoon op tijd even een afspraak maak.
Maar ik ken het wel hoor, ik ga liever kruipend naar de dokter omdat het niet meer gaat dan dat ik gewoon op tijd even een afspraak maak.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
maandag 11 februari 2008 om 13:58
quote:PurperRain schreef op 11 februari 2008 @ 13:51:
Een verdoving, helpt prima en de prik zelf doet geen pijn. Ik laat me zelfs soms verdoven voor tandsteenverwijdering, ligt echt aan mijn dag.
Ik heb wel een goede aanvullende verzekering.Nou ik heb wel eens een verstandskies eruit laten trekken, maar voor de verdoving heb ik het wel eerst koud laten maken om de prik niet te voelen. Ik ben het er niet mee eens dat je de prik niet voelt.
Een verdoving, helpt prima en de prik zelf doet geen pijn. Ik laat me zelfs soms verdoven voor tandsteenverwijdering, ligt echt aan mijn dag.
Ik heb wel een goede aanvullende verzekering.Nou ik heb wel eens een verstandskies eruit laten trekken, maar voor de verdoving heb ik het wel eerst koud laten maken om de prik niet te voelen. Ik ben het er niet mee eens dat je de prik niet voelt.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
maandag 11 februari 2008 om 14:03
maandag 11 februari 2008 om 14:16
Oh, zeer herkenbaar die angst!
Maar heel belangrijk om wel die stap te zetten. Ik ben ook een paar jaar niet geweest en trof gelukkig een fijne tandarts. Ze heeft de eerste keer alleen maar gekeken, tweede keer alleen schoongemaakt en daarna pas het echte werk, stapje voor stapje. Tandarts zei, en dat heb ik maar goed in mijn oren geknoopt: Als je heel lang niet gaat en je gaat uiteindelijk wel, is de kans erg groot dat er allerlei behandelingen nodig zijn omdat de boel niet is bijgehouden. Dan krijg je weer de bevestiging dat de tandarts altijd pijn doet. terwijl als je elk half jaar gaat, is er 9 van de 10 keer niks aan de hand (of het is een kleine behandeling) en loop je fluitend weer naar buiten.
Inmiddels ben ik echt wel over mijn angst heen. Maar moet zeggen dat de tandarts nooit mijn beste vriend zal worden haha.
Sterkte! En zoek inderdaad een tandarts die ervaring heeft met angstpatienten..
Maar heel belangrijk om wel die stap te zetten. Ik ben ook een paar jaar niet geweest en trof gelukkig een fijne tandarts. Ze heeft de eerste keer alleen maar gekeken, tweede keer alleen schoongemaakt en daarna pas het echte werk, stapje voor stapje. Tandarts zei, en dat heb ik maar goed in mijn oren geknoopt: Als je heel lang niet gaat en je gaat uiteindelijk wel, is de kans erg groot dat er allerlei behandelingen nodig zijn omdat de boel niet is bijgehouden. Dan krijg je weer de bevestiging dat de tandarts altijd pijn doet. terwijl als je elk half jaar gaat, is er 9 van de 10 keer niks aan de hand (of het is een kleine behandeling) en loop je fluitend weer naar buiten.
Inmiddels ben ik echt wel over mijn angst heen. Maar moet zeggen dat de tandarts nooit mijn beste vriend zal worden haha.
Sterkte! En zoek inderdaad een tandarts die ervaring heeft met angstpatienten..
maandag 11 februari 2008 om 15:31
Na een pijnlijke behandeling bij de kaakchirurg sta ik ook niet springen om na de tandarts te gaan. Maar ik ga wel. Ten eerste vind ik een mooi gebit erg mooi staan en ten tweede wil ik er niet aan denken hoe het voelt als je gebit aan grote renovatie toe is.
Je kunt altijd afspreken met de tandarts om het in fases te doen. Eerst even laten kijken, dan een afspraak om wat tandsteen te verwijderen en dan evt. gaatjes vullen.
Sterkte ermee... maar een mooi gebit is ook heel wat waard hoor.
Je kunt altijd afspreken met de tandarts om het in fases te doen. Eerst even laten kijken, dan een afspraak om wat tandsteen te verwijderen en dan evt. gaatjes vullen.
Sterkte ermee... maar een mooi gebit is ook heel wat waard hoor.
maandag 11 februari 2008 om 22:00
Misschien moet je het gewoon stapje voor stapje doen?
Maak eerst eens een afspraak bij de tantards en vraag of hij alleen wil kijken. En vertel er dan natuurlijk ook bij dat je angst hebt.
Kijken doet geen pijn natuurlijk en dan weet je gewoon vast waar je aan toe bent.
Misschien valt het wel reuze mee en heb je helemaal geen gaatjes of wat dan ook. En mocht je wel iets hebben, dan is dat je volgende stap. Dan kun je je er vast op voorbereiden wat er moet gebeuren, en dan weet je wat je te wachten staat, zonder dat je allemaal waanideeen in je hoofd krijgt van 'wat nou als ik dit of dat heb of als hij zus of zo moet gaan doen'.
Of je doet net als ik: Je zoekt een vriend die tandarts is Dan wil je daar heeeeel graag naartoe
Overigens is volgens hem angst voor de tandarts volkomen normaal. Er zijn heel erg veel mensen die er last van hebben en het schijnt een van de meest voorkomende angsten te zijn. Dat wil niet zeggen dat het dan maar oke is natuurlijk, maar je bent in elk geval niet de enige.
Maak eerst eens een afspraak bij de tantards en vraag of hij alleen wil kijken. En vertel er dan natuurlijk ook bij dat je angst hebt.
Kijken doet geen pijn natuurlijk en dan weet je gewoon vast waar je aan toe bent.
Misschien valt het wel reuze mee en heb je helemaal geen gaatjes of wat dan ook. En mocht je wel iets hebben, dan is dat je volgende stap. Dan kun je je er vast op voorbereiden wat er moet gebeuren, en dan weet je wat je te wachten staat, zonder dat je allemaal waanideeen in je hoofd krijgt van 'wat nou als ik dit of dat heb of als hij zus of zo moet gaan doen'.
Of je doet net als ik: Je zoekt een vriend die tandarts is Dan wil je daar heeeeel graag naartoe
Overigens is volgens hem angst voor de tandarts volkomen normaal. Er zijn heel erg veel mensen die er last van hebben en het schijnt een van de meest voorkomende angsten te zijn. Dat wil niet zeggen dat het dan maar oke is natuurlijk, maar je bent in elk geval niet de enige.
dinsdag 12 februari 2008 om 09:43
Het gaat helemaal niet goed met me. Ik heb een klein beetje last van mijn kaak, sinds 2 dagen. Het doet niet echt pijn, heb er niet echt last van, maar ik weet dat ik binnenkort dan toch naar de tandarts moet. Ik moest vanochtend overgeven van de angst, terwijl ik nog geen eens een afspraak heb. Het beheerst momenteel mijn hele leven, het lijkt wel een obsessie. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen. Zou de huisarts me iets kalmerends voor kunnen schrijven?
dinsdag 12 februari 2008 om 10:29
Ja, dat kan. Mijn tandarts heeft me dat de voorlaatste keer ook voorgesteld. Maar ik ben nog niet zo lang bij deze man en hij weet nog niet dat ik mijn angsten precies ken. De vorige keer dat ik er was heb ik ze heel duidelijk aan hem uitgelegd, hoe ik het wil en wanneer ik bang ben en wanneer niet meer.
Let wel: het heeft me wel jaren gekost om zover te komen. Ik ben rond mijn twintigste in therapie geweest bij een tandarts die ook hypnotherapie bedreef en feitelijk ook gedragstherapie. We hebben mijn angsten - opgedaan door als kind te moeten toezien hoe andere kinderen in mijn ogen werden gemarteld in de schooltandarts-bus en op mijn zeventiende tijdens mijn eigen eerste gaatjes-ervaring - tot op de bodem uitgeplozen. Het heeft drie sessies geduurd voor ik zelfs maar in de stoel durfde en hem in mijn mond laten kijken. Ik was toen drie jaar niet bij een tandarts geweest, had dus op mijn zeventiende pas mijn eerste gaatje en drie jaar later... tien gaatjes.
GAAN dus Emily! Maar je hoeft het niet alleen te doen. Een tandarts vinden die zelf therapie geeft zal niet meevallen, maar andere therapeuten die je heel goed kunnen helpen bij angst zijn er genoeg.
Zo'n therapeut zou zelfs mee kunnen gaan naar de tandarts.
En mocht het echt allemaal niet gaan, dan zijn er klinieken waar je onder narcose of een roes geholpen kunt worden.
Waar het bij mij om draait: controle en niet weten wat ik zóu kunnen voelen, want ik blokeer totaal als ik ook maar IETS voel tijdens boren. Ik ben dan bang voor mijn eigen reactie. De remedie voor mij is dus: héél erg goed laten verdoven, vertrouwen kunnen hebben in de tandarts dat die bijspuit als ik dat nodig vind en weten dat dat dan geen probleem is. En tellen. Mijn tandarts telt bij het boren op mijn verzoek tot vier en stopt dan even. Zo weet ik precies hoe lang het telkens duurt. Zodra het boren erop zit, is de kwelling voor mij over. Vullen enzo vind ik niet erg. Vlak maken van de vulling met een boor ook niet. Ik weet dat de boor dan geen gaatje meer kan raken en dus geen onverwacht gevoel kan geven.
Ik vertel dit zo uitgebreid om aan te tonen hoe belangrijk het is dat je heel goed weet wáár je bang voor bent. Dan kun je het gericht aanpakken. Ik denk echt dat het te moeilijk is dat helemaal zelf te doen.
Bepraat dit met een tandarts of je huisarts, of inderdaad zo'n speciale kliniek.
Veel succes!
xx lisa.
Let wel: het heeft me wel jaren gekost om zover te komen. Ik ben rond mijn twintigste in therapie geweest bij een tandarts die ook hypnotherapie bedreef en feitelijk ook gedragstherapie. We hebben mijn angsten - opgedaan door als kind te moeten toezien hoe andere kinderen in mijn ogen werden gemarteld in de schooltandarts-bus en op mijn zeventiende tijdens mijn eigen eerste gaatjes-ervaring - tot op de bodem uitgeplozen. Het heeft drie sessies geduurd voor ik zelfs maar in de stoel durfde en hem in mijn mond laten kijken. Ik was toen drie jaar niet bij een tandarts geweest, had dus op mijn zeventiende pas mijn eerste gaatje en drie jaar later... tien gaatjes.
GAAN dus Emily! Maar je hoeft het niet alleen te doen. Een tandarts vinden die zelf therapie geeft zal niet meevallen, maar andere therapeuten die je heel goed kunnen helpen bij angst zijn er genoeg.
Zo'n therapeut zou zelfs mee kunnen gaan naar de tandarts.
En mocht het echt allemaal niet gaan, dan zijn er klinieken waar je onder narcose of een roes geholpen kunt worden.
Waar het bij mij om draait: controle en niet weten wat ik zóu kunnen voelen, want ik blokeer totaal als ik ook maar IETS voel tijdens boren. Ik ben dan bang voor mijn eigen reactie. De remedie voor mij is dus: héél erg goed laten verdoven, vertrouwen kunnen hebben in de tandarts dat die bijspuit als ik dat nodig vind en weten dat dat dan geen probleem is. En tellen. Mijn tandarts telt bij het boren op mijn verzoek tot vier en stopt dan even. Zo weet ik precies hoe lang het telkens duurt. Zodra het boren erop zit, is de kwelling voor mij over. Vullen enzo vind ik niet erg. Vlak maken van de vulling met een boor ook niet. Ik weet dat de boor dan geen gaatje meer kan raken en dus geen onverwacht gevoel kan geven.
Ik vertel dit zo uitgebreid om aan te tonen hoe belangrijk het is dat je heel goed weet wáár je bang voor bent. Dan kun je het gericht aanpakken. Ik denk echt dat het te moeilijk is dat helemaal zelf te doen.
Bepraat dit met een tandarts of je huisarts, of inderdaad zo'n speciale kliniek.
Veel succes!
xx lisa.
dinsdag 12 februari 2008 om 10:38
Ik denk dat niemand de tandarts echt prettig vindt. Maar ik denk altijd: 'het is zo weer voorbij'. Ze hebben bij mij al heel wat kiezen en getrokken en als ik kind heb ik penicillini gehad, waardoor 2 kiezen redelijk slecht zijn en elke paar jaar nieuwe vullingen krijgen. Ik laat me eigenlijk ook nooit verdoven bij boren want ik denk altijd: "even doorbijten, over een half uurtje is alles weer achter de rug".
"Voorkomen" is overigens beter dan genezen. Mijn tandarts maakt ook af en toe foto's om te kijken of alles tussen de tanden en kiezen ook mooi schoon is. En ik ga 1 keer per jaar naar de mondhygieniste. Ik zou namelijk niet het risico willen lopen, dat er misschien iets toch niet goed zit en ik over een paar de consequenties krijg. Dus als alles goed wordt bijgehouden, hoef je ook niet steeds bang te zijn als je naar de tandarts moet.
"Voorkomen" is overigens beter dan genezen. Mijn tandarts maakt ook af en toe foto's om te kijken of alles tussen de tanden en kiezen ook mooi schoon is. En ik ga 1 keer per jaar naar de mondhygieniste. Ik zou namelijk niet het risico willen lopen, dat er misschien iets toch niet goed zit en ik over een paar de consequenties krijg. Dus als alles goed wordt bijgehouden, hoef je ook niet steeds bang te zijn als je naar de tandarts moet.
dinsdag 12 februari 2008 om 11:15
Volgens mij is er bijna niemand die het prettig vindt om naar de tandarts te gaan. Je ligt daar met je mond open en je moet je maar overleveren aan iemand die in je mond gaat rommelen. Er zijn ook al legio topics over geweest hier: zoveel mensen zijn er bang voor de tandarts!
Als je echt last krijgt, moet je helemaal gaan! Als er ergens een ontsteking zit, wordt het van kwaad tot erger. Er zijn ook (angst) tandartsen die je helemaal weg maken met narcose voor een behandeling. Zou je ook nog kunnen overwegen.
Maar, ik was ook echt bang en moest van alles laten doen (wortelkanaalbehandeling, gaatjes vullen, kies trekken). Met angst en beven ook echt! Uiteindelijk is het gelukt en heb ik weer een heel mooi gebit (ik krijg er altijd complimenten over) en dat is echt een beloning.
Zoek een goeie tandarts en vertel over je angst: dan weten ze het vast en dan hoef je je niet meer zo groot te houden. Idd, vraag of ze eerst alleen kijken en of schoonmaken. Angst voor de tandarts is niet raar, dus een goeie tandarts zal daar rekening mee houden.
Nogmaals sterkte!!
Als je echt last krijgt, moet je helemaal gaan! Als er ergens een ontsteking zit, wordt het van kwaad tot erger. Er zijn ook (angst) tandartsen die je helemaal weg maken met narcose voor een behandeling. Zou je ook nog kunnen overwegen.
Maar, ik was ook echt bang en moest van alles laten doen (wortelkanaalbehandeling, gaatjes vullen, kies trekken). Met angst en beven ook echt! Uiteindelijk is het gelukt en heb ik weer een heel mooi gebit (ik krijg er altijd complimenten over) en dat is echt een beloning.
Zoek een goeie tandarts en vertel over je angst: dan weten ze het vast en dan hoef je je niet meer zo groot te houden. Idd, vraag of ze eerst alleen kijken en of schoonmaken. Angst voor de tandarts is niet raar, dus een goeie tandarts zal daar rekening mee houden.
Nogmaals sterkte!!
dinsdag 12 februari 2008 om 11:22
Haha, hetgeen waar ik het meest bang voor ben is de verdovingsspuit. Ik ga bijna gillen als dat ding mijn mond nadert..Ik vind dat zo'n naar gevoel en het is zo'n enorm ding. Maar zonder verdoving is ook geen optie met de meeste behandelingen. Ik had een tandarts vroeger die niet wilde verdoven bij het boren (lekker van de oude stempel) en dat heb ik diverse keren keurig doorstaan. Maar pijnlijk was het zeker, dus is verdoving wel beter als het er eenmaal in zit. Zodra het niet perse nodig is, doe ik het wel zonder verdoving. Raar is dat.. het is niet de pijn waar ik perse bang voor ben dus.
dinsdag 12 februari 2008 om 16:38
Hoi Emily,
mijn advies is: Ga naar de tandarts!!!
Ik had ook altijd angst om naar de tandarts te gaan en nu zit ik met de 'gebakken peren'.
Geloof mij maar......de angst is erger dan de behandeling bij de tandarts. (en de pijn die je krijgt van het niet gaan is ook duizend keer erger dan de behandeling bij de tandarts).
mijn advies is: Ga naar de tandarts!!!
Ik had ook altijd angst om naar de tandarts te gaan en nu zit ik met de 'gebakken peren'.
Geloof mij maar......de angst is erger dan de behandeling bij de tandarts. (en de pijn die je krijgt van het niet gaan is ook duizend keer erger dan de behandeling bij de tandarts).
dinsdag 12 februari 2008 om 22:22
Himmie en Yoyo2, jullie begrijpen denk ik niet helemaal hóe bang TO is. Dat is geen kwestie van niet even door een zure appel heen durven bijten. Ik vind het zo vreselijk belerend om te schrijven 'voorkomen is beter dan genezen' en 'toch gaan, want anders wordt het maar erger' of woorden van die strekking. Dat weet zij natuurlijk zelf ook allemaal wel. Lijkt mij althans. Als je zelf geen extreme angst hebt, kun je je dat wellicht ook niet voorstellen. Maar wuif het van een ander niet weg als iets dat met even doorbijten best te doen is.
xx lisa.
xx lisa.
woensdag 13 februari 2008 om 01:08
Emily, ik denk dat er al heel wat goede adviezen genoemd zijn. Inderdaad heel rustig aanpakken, eventueel met de hulp van een therapeut. Je hebt al een grote stap gezet door je angst kenbaar te maken. Ik leef met je mee, en misschien kun je je angst nooit helemaal doen verdwijnen, je kunt wel leren hoe er zo min mogelijk last van te hebben in je leven.
Nogmaals heel veel succes!
Overigens, ik heb mijn tandartsangst ook overgehouden aan een traumatische boorsessie op m'n 11e. Dat is toch verschrikkelijk?Ik heb nu al medelijden met mijn kinderen (die alleen nog in idee-vorm bestaan
)
Nogmaals heel veel succes!
Overigens, ik heb mijn tandartsangst ook overgehouden aan een traumatische boorsessie op m'n 11e. Dat is toch verschrikkelijk?Ik heb nu al medelijden met mijn kinderen (die alleen nog in idee-vorm bestaan
)
woensdag 13 februari 2008 om 10:10
Bedankt Lisa, jij verwoordt precies wat ik dacht bij het lezen van bepaalde reacties. Ik weet dat het allemaal goedbedoelde adviezen zijn, en jullie hebben ook gelijk, maar als je panisch angstig bent, dan kun je niet rationeel meer denken. Ik ben net bij de huisarts geweest en heb daar Oxazepam gekregen om even weer wat rustiger te worden. Ik weet dat het zwaar spul is, dat heeft de dokter ook gezegd, dus ik ben eigenlijk een beetje bang om ermee te beginnen..
woensdag 13 februari 2008 om 15:01
Emily, misschien kunnen we het vanaf deze plek proberen? Een aanzet geven tot zo goed mogelijk inzicht in je angst?
Probeer te denken aan wat er bij een tandarts zoal gebeurt, in logische volgorde.
Je komt binnen. Als je een fijne tandarts gevonden hebt en hebt kunnen overleggen over je angsten, kun je het vast de eerste keer/keren zo regelen dat je niet hoeft te wachten maar direct door kunt lopen.
Wat ervaar je als je denkt aan binnenkomen en de spreekkamer ingaan?
(Denk voorbij je angst. Je hebt waarschijnlijk de neiging direct te blokkeren en alleen nog maar angst te voelen, maar realiseer je dat je niet bij de tandarts bént. De angst roep je zelf op en kun je ook weer laten afzakken omdat je uit de werkelijke situatie bent.)
Zou je dat durven? Binnengaan en met de tandarts praten? Eventueel in de stoel gaan liggen en alleen laten kijken?
Dit zou voorlopig even voldoende zijn als eerste 'sessie'. Ben benieuwd of je hierop wilt antwoorden.
(ik ben trouwens psycho-sociaal therapeut in opleiding, wat ik vraag komt niet zomaar helemaal van de koude grond)
xx lisa.
Probeer te denken aan wat er bij een tandarts zoal gebeurt, in logische volgorde.
Je komt binnen. Als je een fijne tandarts gevonden hebt en hebt kunnen overleggen over je angsten, kun je het vast de eerste keer/keren zo regelen dat je niet hoeft te wachten maar direct door kunt lopen.
Wat ervaar je als je denkt aan binnenkomen en de spreekkamer ingaan?
(Denk voorbij je angst. Je hebt waarschijnlijk de neiging direct te blokkeren en alleen nog maar angst te voelen, maar realiseer je dat je niet bij de tandarts bént. De angst roep je zelf op en kun je ook weer laten afzakken omdat je uit de werkelijke situatie bent.)
Zou je dat durven? Binnengaan en met de tandarts praten? Eventueel in de stoel gaan liggen en alleen laten kijken?
Dit zou voorlopig even voldoende zijn als eerste 'sessie'. Ben benieuwd of je hierop wilt antwoorden.
(ik ben trouwens psycho-sociaal therapeut in opleiding, wat ik vraag komt niet zomaar helemaal van de koude grond)
xx lisa.
