Kinderen
alle pijlers
's avonds met baby weg
zondag 15 juni 2008 om 19:47
Hallo, misschien kunnen jullie me wat tips geven over het volgende onderwerp: binnenkort gaan we uit eten 's avonds. Helaas is de vaste oppas op vakantie zodat ik niemand thuis heb. Afzeggen is ook sociaal niet verantwoord 
Een andere oppas heb ik niet.
Het lijkt erop dat we dus 's avonds weg moeten. Normaal gesproken ligt mijn zoon om 19.00 uiterlijk 19.30 op bed (heeft hij ook echt wel nodig) Laten jullie je baby slapen in de wandelwagen? Zijn er verder nog tips? Mijn zoon (en ik zelf eerlijk gezegd ook) hecht aan zijn regelmaat. Het klinkt misschien een beetje mutsig maar ik zie er tegenop.
Een andere oppas heb ik niet. Het lijkt erop dat we dus 's avonds weg moeten. Normaal gesproken ligt mijn zoon om 19.00 uiterlijk 19.30 op bed (heeft hij ook echt wel nodig) Laten jullie je baby slapen in de wandelwagen? Zijn er verder nog tips? Mijn zoon (en ik zelf eerlijk gezegd ook) hecht aan zijn regelmaat. Het klinkt misschien een beetje mutsig maar ik zie er tegenop.
zondag 15 juni 2008 om 23:00
Als je er zelf geen goed gevoel bij hebt, zou ik zeggen: niet doen! Jij kent je kind zelf het beste. Ik zou zelf mijn dochter ook niet meenemen naar een restaurant, ze is nu 13 maanden en kan gewoon niet lang in stilzitten, laat staan slapen in de kinderwagen, dus ik zou zelf echt niet lekker zitten hoor. Als je gezellig uitgebreid wil tafelen is dat echt niet prettig met een baby van 9 maanden lijkt me. Als je echt geen oppas kunt krijgen zou ik gewoon thuisblijven, dan moet manlief maar alleen gaan.
maandag 16 juni 2008 om 00:01
Ik zou het gewoon proberen. Ik heb er ook zo eentje die erg gehecht is aan zijn vaste ritme, maar op een gegeven moment kun je best eens proberen om daarvan af te wijken. Wij gaan regelmatig uit eten, ook met hem er bij en het gaat eigenlijk altijd goed. Soms proberen we wel om die dag zijn ritme een beetje om te gooien, zodat hij eind van de middag nog even een extra uurtje slaapt en 's avonds wat langer vrolijk blijft. Of misschien kun je vragen of jullie een beetje bijtijds kunnen beginnen met het diner, zodat het niet te laat afgelopen is.
Gewoon kinderstoel aanschuiven, iets te eten geven wat hij lekker vindt en speelgoed erbij en als hij het zat is, lekker rond laten kruipen. Of de wandelwagen op de slaapstand, knuffel erbij en in een rustig hoekje parkeren. Wie weet tukt ie dan nog wel even weg, zodat je wat langer kunt blijven. En als het echt te laat wordt, ga je gewoon naar huis. Het zijn je schoonouders, ze zullen het vast wel begrijpen dat je niet tot diep in de nacht kunt natafelen.
Gewoon kinderstoel aanschuiven, iets te eten geven wat hij lekker vindt en speelgoed erbij en als hij het zat is, lekker rond laten kruipen. Of de wandelwagen op de slaapstand, knuffel erbij en in een rustig hoekje parkeren. Wie weet tukt ie dan nog wel even weg, zodat je wat langer kunt blijven. En als het echt te laat wordt, ga je gewoon naar huis. Het zijn je schoonouders, ze zullen het vast wel begrijpen dat je niet tot diep in de nacht kunt natafelen.
..
maandag 16 juni 2008 om 07:20
maandag 16 juni 2008 om 07:30
Sorry, maar ook ik kan het niet laten hier op te reageren! Mijn eerste kind was heel erg van de rust en regelmaat en krijste als ik hem ergens mee naar toe nam altijd alles bij elkaar. Ik werd daardoor geen relaxte moeder. Bij zoontje nummer twee had ik die gestreste houding nog steeds. Na een hele tijd kwam ik er echter achter dat dit kind super makkelijk is en dat hij overal mee naartoe genomen kan worden. Ik kwam hier per toeval achter en dat kwam dus absoluut niet door mijn relaxte houding! Doordat hij zo makkelijk is ben ik nu ook ontspannen.
maandag 16 juni 2008 om 08:32
Mijn reactie zou hetzelfde zijn als van superstar... Gewoon gaan, gaat het niet dan ben je zo weer thuis. Voordat wij in zo'n situatie weggaan, zeggen we dat ook altijd tegen elkaar en meestal of bijna altijd gaat het gewoon goed.
Je hebt soms ook in een restaurant de mogelijkheid om wat meer apart te zitten, zodat anderen er evt. geen last van hebben. Wellicht dat je dat ook kunt vragen of juist het restaurant op selecteren.
En ik zou het ook gewoon aangeven in het restaurant, zodat ze niet alles in rekening brengen als je eerder weg moet. Ik zou dan ook afspreken dat jij weggaat en je man blijft. Het zijn immers zijn ouders die iets te vieren hebben.
Je hebt soms ook in een restaurant de mogelijkheid om wat meer apart te zitten, zodat anderen er evt. geen last van hebben. Wellicht dat je dat ook kunt vragen of juist het restaurant op selecteren.
En ik zou het ook gewoon aangeven in het restaurant, zodat ze niet alles in rekening brengen als je eerder weg moet. Ik zou dan ook afspreken dat jij weggaat en je man blijft. Het zijn immers zijn ouders die iets te vieren hebben.
maandag 16 juni 2008 om 08:45
Met onze dochter zijn we zeker wel een aantal keren uit eten geweest. Wij hebben toen echter de tijden aangepast. Bv. om 16.00 uur uiteten (toen ze heel jong was) en om 18.00 uur toen ze wat ouder werd.
Maar als jij je als ouder er al niet prettig bij voelt dan vraag ik me af of je het wel moet doen. Je bent toch de hele tijd met je kindje bezig. Genieten is er dan in ieder geval niet bij...niet voor jou, maar ook niet voor je kind. Ik zou voorstellen om eerder te gaan eten.
Maar als jij je als ouder er al niet prettig bij voelt dan vraag ik me af of je het wel moet doen. Je bent toch de hele tijd met je kindje bezig. Genieten is er dan in ieder geval niet bij...niet voor jou, maar ook niet voor je kind. Ik zou voorstellen om eerder te gaan eten.
maandag 16 juni 2008 om 09:15
Even ter verdediging van Teigetje29: het maakt wel degelijk uit hoe je je als moeder opstelt. Als je zelf rustig en kalm bent gaat het een stuk beter met je kinderen dan als je al loopt te stressen want kinderen voelen dat haarfijn aan. Echter, je blijft toch verschil hebben in type kind. Een kind dat normaal hyper is zal er iets rustiger van worden maar het zal lijken alsof hij nog steeds heel druk is, terwijl dat voor zijn doen een rustige variant is. Bij kinderen die normaal al niet druk zijn, is het effect nog beter zichtbaar. Het is gewoon een combinatie.
Feit blijft echter wel dat je gewoon rustige en drukke kinderen hebt en dat heeft niet zozeer met opvoeding te maken alsweer met karakter. En dat is toch echt nature en niet nurture.
TO: vraag je goed af wat je probeert te bereiken met meegaan. Als jij het niet naar je zin hebt en manlief niet want je bent gestresst want je kind huilt/ wandelt het restaurant door en jij blijft de kleine achterna rennen etc, hebben jij, manlief, kindlief en waarschijnlijk de rest van de aanwezigen het niet zo naar hun zin dan als je niet zou gaan. Proberen kan altijd maar vaak zijn zulke acties gedoemd te mislukken. Echter, dit hangt van je kind af, dat kan jij het beste inschatten.
Ik heb trouwens even gemist wat voor een soort gelegenheid het is maar mij lijkt het van de kant van de schoonouders niet meer normaal als eerste aan je kinderen te vragen of die wel kunnen voordat je zoiets inplant. Zo gaat dat bij mijn schoonouder ook. En anders zal het ze ook niet uitmaken of je wel of niet komt, anders hadden ze het toch zeker wel even van tevoren gevraagd.
Feit blijft echter wel dat je gewoon rustige en drukke kinderen hebt en dat heeft niet zozeer met opvoeding te maken alsweer met karakter. En dat is toch echt nature en niet nurture.
TO: vraag je goed af wat je probeert te bereiken met meegaan. Als jij het niet naar je zin hebt en manlief niet want je bent gestresst want je kind huilt/ wandelt het restaurant door en jij blijft de kleine achterna rennen etc, hebben jij, manlief, kindlief en waarschijnlijk de rest van de aanwezigen het niet zo naar hun zin dan als je niet zou gaan. Proberen kan altijd maar vaak zijn zulke acties gedoemd te mislukken. Echter, dit hangt van je kind af, dat kan jij het beste inschatten.
Ik heb trouwens even gemist wat voor een soort gelegenheid het is maar mij lijkt het van de kant van de schoonouders niet meer normaal als eerste aan je kinderen te vragen of die wel kunnen voordat je zoiets inplant. Zo gaat dat bij mijn schoonouder ook. En anders zal het ze ook niet uitmaken of je wel of niet komt, anders hadden ze het toch zeker wel even van tevoren gevraagd.
maandag 16 juni 2008 om 09:19
Ik zou wel gaan, maar lekker vroeg. Je kunt bijna overal al om 5 uur terecht. Dan zijn er nog haast geen klanten, dus je stoort niemand. Je neemt een koekje mee of boterhammetje en maakt het niet te lang. Daarna kun je je schoonouders vragen of ze bij jullie nog koffie komen drinken. Zo deden (en nog steeds) wij het altijd.
Je kind zal niet veel later dan zijn bedtijd in zijn eigen bedje liggen en je bent toch gegaan.
Als je schoonouders niet zo vroeg willen, dan kan het niet doorgaan, maar ligt het in ieder geval niet aan jullie. Het is nu eenmaal een beetje aanpassen met een kleintje.
Je kind zal niet veel later dan zijn bedtijd in zijn eigen bedje liggen en je bent toch gegaan.
Als je schoonouders niet zo vroeg willen, dan kan het niet doorgaan, maar ligt het in ieder geval niet aan jullie. Het is nu eenmaal een beetje aanpassen met een kleintje.
maandag 16 juni 2008 om 09:21
Zwieber, ik vind pannenkoekenrestaurant voor kinderen ook uiteten hoor. Ze moeten toch langer op hun stoel blijven zitten dan normaal. Persoonlijk kies ik ook liever voor een ander restaurant, daar niet van 
Mijn schoonouders zijn ook wat lomp als het daarom gaat. Plannen brunch op slaaptijd van de kleinkinderen, zonder overleg met kinderen en zo. Ja, dan kan het dus gebeuren dat je ineens zonder kinderen en kleinkinderen aan tafel zit omdat die al snel naar huis gaan.
Een baby over de grond laten kruipen in een restaurant zou ik dan weer nooit doen. Je weet niet wat er ligt, zit niet relaxed omdat je kind in de gaten wilt houden enz.
Brookers, heb je er al met je man verder over gesproken eigenlijk?
Mijn schoonouders zijn ook wat lomp als het daarom gaat. Plannen brunch op slaaptijd van de kleinkinderen, zonder overleg met kinderen en zo. Ja, dan kan het dus gebeuren dat je ineens zonder kinderen en kleinkinderen aan tafel zit omdat die al snel naar huis gaan.
Een baby over de grond laten kruipen in een restaurant zou ik dan weer nooit doen. Je weet niet wat er ligt, zit niet relaxed omdat je kind in de gaten wilt houden enz.
Brookers, heb je er al met je man verder over gesproken eigenlijk?
maandag 16 juni 2008 om 09:29
[quote]:
Zwieber, ik vind pannenkoekenrestaurant voor kinderen ook uiteten hoor. Ze moeten toch langer op hun stoel blijven zitten dan normaal. Persoonlijk kies ik ook liever voor een ander restaurant, daar niet van
Nou, Zwiepje die wacht in een pkrestaurant tot hij zijn bestelling gedaan heeft, dan scheurt hij naar het speelgedeelte. Als de pannenkoek er is dan heeft hij die binnen 10minuten op en scheurt hij weer naar het speelgedeelte. Tja...het werkt. Maar een echt restaurant....nee, dat durf ik echt niet. Alhoewel....als hij een kijkje in de keuken mag nemen dan is hij uren zoet hoor. Wij gaan ook wel eens met hem eten bij de afhaalturk en daar had hij vroeger een innige relatie met de afwasjongen. Vond hij prachtig om te zien.
Kinderen laten rondkruipen op de vloer: tja, ik heb dan gelijk zoiets van: mijn kind kon je toen echt niet tegenhouden want die klom gewoon uit de kinderstoel en had zoiets van: ik ga op verkenning. Daarom ging ik preventief niet want ik wist waar het op uit zou draaien. Hij wilde ook vanaf 1 jaar al niet in de buggy maar gewoon zelf lopen. Ik ga hem dan echt net dwingen hoor of vastbinden in de buggy/kinderstoel. Vind ik bijna marteling. Maar goed ik ben dan ook een zeer soepele moeder maar dat moet je ook wel zijn bij Zwiepje anders trek je hem echt niet.
Zwieber, ik vind pannenkoekenrestaurant voor kinderen ook uiteten hoor. Ze moeten toch langer op hun stoel blijven zitten dan normaal. Persoonlijk kies ik ook liever voor een ander restaurant, daar niet van
Nou, Zwiepje die wacht in een pkrestaurant tot hij zijn bestelling gedaan heeft, dan scheurt hij naar het speelgedeelte. Als de pannenkoek er is dan heeft hij die binnen 10minuten op en scheurt hij weer naar het speelgedeelte. Tja...het werkt. Maar een echt restaurant....nee, dat durf ik echt niet. Alhoewel....als hij een kijkje in de keuken mag nemen dan is hij uren zoet hoor. Wij gaan ook wel eens met hem eten bij de afhaalturk en daar had hij vroeger een innige relatie met de afwasjongen. Vond hij prachtig om te zien.
Kinderen laten rondkruipen op de vloer: tja, ik heb dan gelijk zoiets van: mijn kind kon je toen echt niet tegenhouden want die klom gewoon uit de kinderstoel en had zoiets van: ik ga op verkenning. Daarom ging ik preventief niet want ik wist waar het op uit zou draaien. Hij wilde ook vanaf 1 jaar al niet in de buggy maar gewoon zelf lopen. Ik ga hem dan echt net dwingen hoor of vastbinden in de buggy/kinderstoel. Vind ik bijna marteling. Maar goed ik ben dan ook een zeer soepele moeder maar dat moet je ook wel zijn bij Zwiepje anders trek je hem echt niet.
maandag 16 juni 2008 om 10:27
9 mnd is inderdaad een wat lastige leeftijd, te oud om nog in de wandelwagen te blijven liggen, te jong om echt wat mee te eten.
Ik zou in ieder geval dat doen wat je zelf het prettigst vindt, en ik vind het trouwens helemaal niet raar dat (schoon)ouders rekening houden met de kleinkinderen. Zij zullen ook weten dat de vaste oppas niet kan, en dat je niet zomaar iemand anders hebt.
Als je toch gaat kun je misschien (zoals al eerder aangegeven) zorgen dat jullie met z'n allen op tijd gaan eten (17.00-17.30), dan doet je zoon ook nog een beetje mee. Er is vast wel afleiding in het restaurant, en hij is nog niet zo moe dat hij daarom vervelend wordt.
En misschien gaat het wel heel goed.
Ik zou in ieder geval dat doen wat je zelf het prettigst vindt, en ik vind het trouwens helemaal niet raar dat (schoon)ouders rekening houden met de kleinkinderen. Zij zullen ook weten dat de vaste oppas niet kan, en dat je niet zomaar iemand anders hebt.
Als je toch gaat kun je misschien (zoals al eerder aangegeven) zorgen dat jullie met z'n allen op tijd gaan eten (17.00-17.30), dan doet je zoon ook nog een beetje mee. Er is vast wel afleiding in het restaurant, en hij is nog niet zo moe dat hij daarom vervelend wordt.
En misschien gaat het wel heel goed.
woensdag 18 juni 2008 om 07:13
Gelukkig hebben mijn schoonouders ingezien dat mij dit niet lekker zat. Ze hadden het er toevallig over met een tante en deze tante bood spontaan aan om op te passen. Ik had er niet eens aan gedacht maar zij is eigenlijk een perfecte oppas. Ik ben wel blij dat mijn schoonouders hier zelf mee zijn gekomen want ik had er een rot gevoel over.
Mijn man dacht er bij nader inzien toch hetzelfde over als ik. Hij had even tijd nodig om er goed over na te denken.
Misschien wel handig om even te vermelden: uiteraard verwacht ik niet dat iedereen zijn plannen aanpast (het zijn trouwens alleen de gezinsleden dus zoveel zijn het er niet...) omdat wij geen oppas hebben. Zij wilden ons er onzettend graag bij hebben. Ik had het zelf niet zo'n probleem gevonden om thuis te blijven. Ook hebben ze ons wel van te voren gevraagd of we konden op een bepaalde datum. Alleen hadden we geen tijd afgesproken, normaal gesproken gaan we altijd om 16.30 - 17.00 ivm de kleinkids dus daar is verwarring ontstaan. Blijkbaar gaan we nu naar een echt restaurant
Bedankt voor alle reacties!
Mijn man dacht er bij nader inzien toch hetzelfde over als ik. Hij had even tijd nodig om er goed over na te denken.
Misschien wel handig om even te vermelden: uiteraard verwacht ik niet dat iedereen zijn plannen aanpast (het zijn trouwens alleen de gezinsleden dus zoveel zijn het er niet...) omdat wij geen oppas hebben. Zij wilden ons er onzettend graag bij hebben. Ik had het zelf niet zo'n probleem gevonden om thuis te blijven. Ook hebben ze ons wel van te voren gevraagd of we konden op een bepaalde datum. Alleen hadden we geen tijd afgesproken, normaal gesproken gaan we altijd om 16.30 - 17.00 ivm de kleinkids dus daar is verwarring ontstaan. Blijkbaar gaan we nu naar een echt restaurant
Bedankt voor alle reacties!
woensdag 18 juni 2008 om 21:06
Oh, ik zie dat het al geregeld is. Want ik had nog wel een ervaringsverhaal.
Toen zoon zo'n 10 maanden was, was mijn schoonvader jarig. Schoonouders wilden perse uit eten gaan,met zoon erbij.
Ze hadden gereserveerd in een plaatselijke brasserie, om 19u30 (dus dan pas binnenkomen).
Toen ik zei dat dat niet ging met zoon, dat dit echt veel te laat was, werd ik weggelachen. Ik moest me niet zo aanstellen, zoon was toch een braaf kind? En inderdaad hoor, zoon is een heel braaf kind. Maar niet om 20u 's avonds, als hij moe en hongerig is. Dat wilden ze maar niet snappen.
Dat ik hen zei dat zoon heel de avond zou huilen, vonden ze maar overdreven bezorgde moederpraat.
Wel, wij zijn gewoon gegaan. Gelukkig was het op een weekavond en was er verder helemaal niemand in die brasserie. Zoals ik voorspeld had begon zoon te dreinen, net toen we aan ons hoofdgerecht wilden beginnen. Wel, ik heb hem op Oma's schoot gezet. Zij wilde toch zo graag dat hij meeging? Oma heeft er toen alles aan moeten doen om zoon stil te krijgen/houden en heeft amper haar eten aangeraakt.
Toen mijn bord leeg was (en ik heb echt heel rustig gegeten) heb ik zoon weer overgenomen. En tegen schoonmoeder gezegd dat dit nu exact de reden was waarom ik het hele etentje geen goed idee vond (of nou ja, het feit dat zoon erbij was) en dat ik het fijn zou vinden moesten ze daar in de toekomst rekening mee houden. Ik ken mijn kind nog steeds het beste.
Het heeft gewerkt hoor. Want de eerstvolgende keer dat ze wilden gaan eten, hadden ze al een tafel gereserveerd om 17u. Ik was met zoon thuis om 20u.
Wie niet horen wil, moet voelen heeft hier dus goed gewerkt.
Maar goed, gelukkig zijn jouw schoonouders een stuk begripvoller. Veel plezier op je etentje!
Toen zoon zo'n 10 maanden was, was mijn schoonvader jarig. Schoonouders wilden perse uit eten gaan,met zoon erbij.
Ze hadden gereserveerd in een plaatselijke brasserie, om 19u30 (dus dan pas binnenkomen).
Toen ik zei dat dat niet ging met zoon, dat dit echt veel te laat was, werd ik weggelachen. Ik moest me niet zo aanstellen, zoon was toch een braaf kind? En inderdaad hoor, zoon is een heel braaf kind. Maar niet om 20u 's avonds, als hij moe en hongerig is. Dat wilden ze maar niet snappen.
Dat ik hen zei dat zoon heel de avond zou huilen, vonden ze maar overdreven bezorgde moederpraat.
Wel, wij zijn gewoon gegaan. Gelukkig was het op een weekavond en was er verder helemaal niemand in die brasserie. Zoals ik voorspeld had begon zoon te dreinen, net toen we aan ons hoofdgerecht wilden beginnen. Wel, ik heb hem op Oma's schoot gezet. Zij wilde toch zo graag dat hij meeging? Oma heeft er toen alles aan moeten doen om zoon stil te krijgen/houden en heeft amper haar eten aangeraakt.
Toen mijn bord leeg was (en ik heb echt heel rustig gegeten) heb ik zoon weer overgenomen. En tegen schoonmoeder gezegd dat dit nu exact de reden was waarom ik het hele etentje geen goed idee vond (of nou ja, het feit dat zoon erbij was) en dat ik het fijn zou vinden moesten ze daar in de toekomst rekening mee houden. Ik ken mijn kind nog steeds het beste.
Het heeft gewerkt hoor. Want de eerstvolgende keer dat ze wilden gaan eten, hadden ze al een tafel gereserveerd om 17u. Ik was met zoon thuis om 20u.
Wie niet horen wil, moet voelen heeft hier dus goed gewerkt.
Maar goed, gelukkig zijn jouw schoonouders een stuk begripvoller. Veel plezier op je etentje!
donderdag 19 juni 2008 om 01:01
Ik denk dat dat voor iedereen persoonlijk is.Jij kunt je eigen kind het beste.Is hij verder een makkelijk kind dan zou ik het gewoon een keer proberen,eens moet de eerste keer zijn toch.
Mijn jongste is ook bijna 9 maanden,hij is afgelopen mei mee geweest met de bus naar Spanje.Ging helemaal toppie,en als we ergens met familie of zo wat gaan eten dan gaan de kids ook mee.
Ik heb dat vanaf het begin af aan gewoon gedaan,dus dan raken ze er aan gewend.Ik heb zoiets van ook heb ik kinderen ik ga dan niet mezelf aanpassen zodat ik nergens meer heen kan.
Ik denk ook als je je altijd maar aan een vast ritme houdt je kind nooit ergens aan kan wennen.Maar ja zoals ik al zei is dat voor iedereen anders.
Succes
Mijn jongste is ook bijna 9 maanden,hij is afgelopen mei mee geweest met de bus naar Spanje.Ging helemaal toppie,en als we ergens met familie of zo wat gaan eten dan gaan de kids ook mee.
Ik heb dat vanaf het begin af aan gewoon gedaan,dus dan raken ze er aan gewend.Ik heb zoiets van ook heb ik kinderen ik ga dan niet mezelf aanpassen zodat ik nergens meer heen kan.
Ik denk ook als je je altijd maar aan een vast ritme houdt je kind nooit ergens aan kan wennen.Maar ja zoals ik al zei is dat voor iedereen anders.
Succes
donderdag 19 juni 2008 om 10:09
Ik zou gewoon naar je kind kijken. Wij zijn net terug van vakantie met onze dochter van 3 en zoon van 9 maanden. En eigenlijk iedere dag uit eten geweest. Een paar keer tussen de middag warm gegeten zodat de kinderen die avond vroeg hun bed in konden na een boterham, maar meestal gewoon 's avonds uit eten en dan geen mc donalds ofzo, want daar hou ik het echt niet dagenlang op uit zelf.
Wij hebben de oudste ook altijd meegenomen uit eten en doen dat nu bij de jongste dus weer. Ook familie-etentjes enzo, de kinderen moeten toch ook eten dus wat leuk speelgoed me en lekker gezellig gaan eten lijkt mij. Ik heb trouwens wel kinderen die normaal heel erg hechten aan op tijd in hun bed liggen, maar juist daardoor kan de uitzondering van soms gezellig het later maken best een keer. Mijn ervaring is dat ze al die mensen, de aandacht, ander eten ook gewoon leuk vinden en het dan ook vrij makkelijk lang(er) volhouden.
Wij hebben de oudste ook altijd meegenomen uit eten en doen dat nu bij de jongste dus weer. Ook familie-etentjes enzo, de kinderen moeten toch ook eten dus wat leuk speelgoed me en lekker gezellig gaan eten lijkt mij. Ik heb trouwens wel kinderen die normaal heel erg hechten aan op tijd in hun bed liggen, maar juist daardoor kan de uitzondering van soms gezellig het later maken best een keer. Mijn ervaring is dat ze al die mensen, de aandacht, ander eten ook gewoon leuk vinden en het dan ook vrij makkelijk lang(er) volhouden.
