Afspraken met puberdochter lopen stroef

18-11-2023 08:54 150 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Ja, geen unieke situatie.

Dochterlief is bijna 16 jaar. Leuke meid, met vlagen behulpzaam en gezellig, andere dagen weer een echte, norse en eigenzinnige puber.

Nu zijn wij sinds 2 weken het huis aan het verbouwen. De zolder wordt het puber gebied, tweepersoonsbed, grote tv, eigen loungebank etc. Hier steken wij naast onze baan veel tijd en geld in. Dat maakt niet zo veel uit, natuurlijk. Ze helpt ook netjes mee.

Gisteren heeft ze gevraagd of er 2 meiden mochten blijven slapen na het “uitgaan”. Vonden we goed. Twee luchtbedden en dekbedden gehaald, van alles versleept en de zolder zover afgemaakt dat er gelogeerd kon worden. Friet besteld, nog een zakcentje voor wat te snoepen gegeven als ze terug zijn. Tv en PlayStation neergezet.

Afspraak was; om 00.00 u thuis. Om 23.40 krijg ik een appje dat ze 10 minuten later zijn, vervolgens zijn ze er om 01.40

En krijg ik een grote mond dat ze er morgen wel op terugkomt en het onbegrijpelijk is dat ik “boos” ben, aangezien ze heeft laten weten dat ze 10 minuten later is, en het 40 minuten fietsen is vanaf het moment dat ze vertrekken. Ze bedoelde dus dat ze 10 minuten later zouden gaan fietsen etc. En het is niet normaal dat ik dit niet begrijp. Ook onderweg wordt er bij navraag gereageerd dat ze in de straat fietsen, de straat is kort en daar fiets je geen 30 minuten doorheen. Dat eindeloze gelieg….

Dit is maar een voorbeeld, maar ik word gewoon doodmoe van alle goede bedoelingen en moeite van mijn/onze kant als ouders om een beetje relekst met het ouderschap om te gaan en ik mij elke keer weer zo enorm “dikke schijt aan de ouders” voel.

Hoe gaan jullie hier mee om?

Eigenlijk wil ik het bouwproject stoppen en haar lekker op haar oude kamertje laten blijven. Ze heeft verkeerd begrepen dat wij de kamer verbouwen, dat doen we pas over 5 jaar ofzo. Zeg ik dan.
Alle reacties Link kopieren Quote
Pindakaasjes schreef:
18-11-2023 11:37
Nou, mijn moeder deed het ook. Tien minuten te laat, knip op de deur.
Stond ik daar te rotzooien aan een deur die natuurlijk niet open ging. En mijn moeder (die altijd gewoon nog wakker was) reageerde dan bewust niet totdat ik dan maar moest aanbellen of kloppen (als ze de bel had uitgezet).
En dan kwam ze zogenaamd half slapende, heel traag de deur voor me opendoen, om vervolgens een potje te tieren! dat het hele huis nu wakker was dankzij mij (terwijl zij daarvoor zorgde, niet ik)
Telkens dat drama om niks.
Op een nacht, wéér de knip op de deur.
Ik ben omgedraaid en weggelopen. Ik zou wel zien waar ik zou gaan slapen. Ik was nog geen paar meter verderop, of moeder in badjas en krulspelden achter me aan op straat. "Waar ik dacht heen te gaan?!"
Nou, geen idee, maar ik ben thuis niet welkom blijkbaar? Dan ga ik toch weer?
Oh nee wacht, het gaat er natuurlijk om dat ik eerst de wind van voren, achter en opzij krijg, voordat ik mijn bed in mag.
Geen dichte knippen op mijn deur dus. Ik vind het zoooo misselijk en kinderachtig.
Ik zie het staaltje nuttige opvoeding er ook écht totaal niet in
Vreselijk dit. Ik ben heel blij dat mijn ouders zo niet waren, en zelf zou ik dit ook niet in mijn hoofd halen. Een consequentie opleggen, oké, maar gewoon openlijk jennen en vernederen? Nee. Afschuwelijk.
Alle reacties Link kopieren Quote
meisje85 schreef:
18-11-2023 13:03
Hier mogen ze zelf bepalen hoe laat ze thuiskomen en dat werkt prima. Dat is natuurlijk een proces. Je kijkt de eerste keer eens hoe het gaat. Ze "struikelen" een keer omdat ze laat thuis komen en de volgende ochtend moeten werken en er dan achter komen dat dat niet fijn is. De keer daarna houden ze er rekening mee. Eigenlijk werkt het prima en vind ik helemaal niet dat ze idiote tijden thuis komen. En juist doordat er geen eindtijd is, is er bijvoorbeeld meer ruimte om ervoor te zorgen dat ze met iemand mee kunnen fietsen.
Hier ook. Werkt prima, is nog nooit uit de hand gelopen. Nou moet ik er wel bij zeggen dat kind hier zeventien is en niet vaak weg gaat. Ik juich het toe als hij eens ergens heen gaat.
Alle reacties Link kopieren Quote
Bij puberteit hoort dat je leert waar grenzen liggen. Je eigen grenzen en die van een ander.
Als ouder heb je dus een belangrijke taak: stel grenzen! Zodat je kind zich daartoe kan leren verhouden.
Waar precies de grens ligt, ontdek je door er overheen te gaan. Dus logisch dat een puber dingen doet die niet afgesproken zijn. Door daar dan weer boos om te worden en consequenties aan te verbinden, leert een puber waar precies jouw grens ligt. Wat nog net wel kan en net niet meer. Maar dat leer je dus door te ver te gaan.

Als ouder is dat echt niet altijd leuk maar wel heel noodzakelijk om je kind een stevige basis in zichzelf mee te geven. Want door te leren waar andermans grenzen liggen, leer je ook wat je eigen grenzen zijn. Hoe meer je daarmee geoefend hebt, hoe steviger.

Bedenk dit gewoon nog eens als je een (hele) grote mond krijgt of afspraken met voeten getreden worden. ;-D
Alle reacties Link kopieren Quote
Pindakaasjes schreef:
18-11-2023 11:37
Nou, mijn moeder deed het ook. Tien minuten te laat, knip op de deur.
Stond ik daar te rotzooien aan een deur die natuurlijk niet open ging. En mijn moeder (die altijd gewoon nog wakker was) reageerde dan bewust niet totdat ik dan maar moest aanbellen of kloppen (als ze de bel had uitgezet).
En dan kwam ze zogenaamd half slapende, heel traag de deur voor me opendoen, om vervolgens een potje te tieren! dat het hele huis nu wakker was dankzij mij (terwijl zij daarvoor zorgde, niet ik)
Telkens dat drama om niks.
Op een nacht, wéér de knip op de deur.
Ik ben omgedraaid en weggelopen. Ik zou wel zien waar ik zou gaan slapen. Ik was nog geen paar meter verderop, of moeder in badjas en krulspelden achter me aan op straat. "Waar ik dacht heen te gaan?!"
Nou, geen idee, maar ik ben thuis niet welkom blijkbaar? Dan ga ik toch weer?
Oh nee wacht, het gaat er natuurlijk om dat ik eerst de wind van voren, achter en opzij krijg, voordat ik mijn bed in mag.
Geen dichte knippen op mijn deur dus. Ik vind het zoooo misselijk en kinderachtig.
Ik zie het staaltje nuttige opvoeding er ook écht totaal niet in
Mijn moeder schold mij dan weer niet de huid vol maar deed smorgens om 07.00 de deur weer open met een goedemorgen. Ik had wel het geluk dat het zomer was.
Bij mijn eigen kind zou ik dit nooit doen maar de mijne heeft dan ook totaal niet gepuberd. Wss door zijn ASS.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik mocht altijd zelf weten hoe laat ik thuis kwam. Nooit gedoe gehad daardoor. Hier gaan ze nog niet op stap (15), maar hebben we nu ook al heel weinig regels. Het is haar leven, zij kan zelf prima bepalen wat ze daar wel en niet mee wil. Wel ben ik niet gediend van grote monden en dat gebeurt dan ook weinig. Waardering gebeurt nog minder, maar ik heb ook weinig verwachtingen dus dat doet niet zo’n zeer eigenlijk.
meisje85 schreef:
18-11-2023 13:03
Hier mogen ze zelf bepalen hoe laat ze thuiskomen en dat werkt prima. Dat is natuurlijk een proces. Je kijkt de eerste keer eens hoe het gaat. Ze "struikelen" een keer omdat ze laat thuis komen en de volgende ochtend moeten werken en er dan achter komen dat dat niet fijn is. De keer daarna houden ze er rekening mee. Eigenlijk werkt het prima en vind ik helemaal niet dat ze idiote tijden thuis komen. En juist doordat er geen eindtijd is, is er bijvoorbeeld meer ruimte om ervoor te zorgen dat ze met iemand mee kunnen fietsen.
Zo hebben wij het ook gedaan. Het gaat niet om 'hoe laat', het gaat om veiligheid en zelfstandigheid. Wat maakt het uit of ze er om half een zijn of om kwart over drie? Feestjes beginnen vaak laat, tegen tien uur. In bed liggen pubers vaak ook tot diep in de nacht op hun telefoon te scrollen. Na het uitgaan vind ik samen fietsen ook belangrijk. Als een feestje ver weg is, betalen wij vaak een über.

Het enige probleem is dat er wel eens vriendinnetjes willen blijven logeren vanwege onze 'relaxte thuiskom-tijden'. Dat weiger ik. (Maar ik vind die strenge ouders stiekem wel een beetje flauw.)
Alle reacties Link kopieren Quote
Het is ook niet handig om een eenzijdig opgelegd tijdstip een "afspraak" te noemen.

Als je bij een medewerker zonder overleg een afspraak inschiet om 14:00 uur en er is vervolgens niemand, kan je wel boos zijn (en straffen/dreigen door z'n beloofde nieuwe kantoor af te zeggen) omdat hij zich niet aan afspraken houdt, maar het was geen afspraak.

Als iets simpelweg een regel is, door jou opgelegd zoals "uiterlijk middernacht thuis" dan leg je van tevoren uit wat de consequentie is als hij/zij zich er niet aan houdt. Vervolgens pas je die consequentie toe zodra ze de regel overtreden. Dat is respectvol en leerzaam voor het nog niet volledig ontwikkelde brein.
Alle reacties Link kopieren Quote
bijtie schreef:
18-11-2023 15:04
Het is ook niet handig om een eenzijdig opgelegd tijdstip een "afspraak" te noemen.

Als je bij een medewerker zonder overleg een afspraak inschiet om 14:00 uur en er is vervolgens niemand, kan je wel boos zijn (en straffen/dreigen door z'n beloofde nieuwe kantoor af te zeggen) omdat hij zich niet aan afspraken houdt, maar het was geen afspraak.

Als iets simpelweg een regel is, door jou opgelegd zoals "uiterlijk middernacht thuis" dan leg je van tevoren uit wat de consequentie is als hij/zij zich er niet aan houdt. Vervolgens pas je die consequentie toe zodra ze de regel overtreden. Dat is respectvol en leerzaam voor het nog niet volledig ontwikkelde brein.
Eh, nee. Ik heb gevraagd wat zij een redelijke tijd vond; 23u

Als “kadootje” heb ik er 00u van gemaakt.
Daarna werd het per app 0.30u.. want dat deed ze netjes.

Uiteindelijk pas om 1.40 thuis.
Ik leg niks eenzijdig op. We spreken samen iets af.
Alle reacties Link kopieren Quote
Je zegt dat ze veel liegt, maar wat moet ze anders zeggen als je appt waar ze blijft? Nu zei ze: in de straat. Dan ben je boos. Als ze eerlijk had gezegd dat het nog een halfuur zou duren, was je ook boos geweest. Sterker nog: je was daarvoor sowieso al boos. Dus niet gek dat ze zich als puber in bochten wringt en het daarmee alleen maar erger wordt, toch?
Alle reacties Link kopieren Quote
Wij stelden nooit regels over tijden. Wel over niet alleen fietsen. Alleen regels over echt belangrijke dingen. En dan was er ook een sanctie als ze zich er niet aan hielden.
Je houdt van je kind en zij van jou. Dankbaarheid naar elkaar is niet nodig. Wel respect en daar hoort het houden aan afspraken bij.
Maar ik zou bij elke afspraak even goed nadenken of de afspraak wel echt nodig is.
bijtie schreef:
18-11-2023 15:04
Het is ook niet handig om een eenzijdig opgelegd tijdstip een "afspraak" te noemen.

Als je bij een medewerker zonder overleg een afspraak inschiet om 14:00 uur en er is vervolgens niemand, kan je wel boos zijn (en straffen/dreigen door z'n beloofde nieuwe kantoor af te zeggen) omdat hij zich niet aan afspraken houdt, maar het was geen afspraak.

Als iets simpelweg een regel is, door jou opgelegd zoals "uiterlijk middernacht thuis" dan leg je van tevoren uit wat de consequentie is als hij/zij zich er niet aan houdt. Vervolgens pas je die consequentie toe zodra ze de regel overtreden. Dat is respectvol en leerzaam voor het nog niet volledig ontwikkelde brein.
Lees anders nog eens. Een keertje of 3. Allemachtig zeg.
Alle reacties Link kopieren Quote
Jufjoke schreef:
18-11-2023 13:30
Vreselijk dit. Ik ben heel blij dat mijn ouders zo niet waren, en zelf zou ik dit ook niet in mijn hoofd halen. Een consequentie opleggen, oké, maar gewoon openlijk jennen en vernederen? Nee. Afschuwelijk.
Dit. Mijn vader haalde me vaak op midden in de nacht en op latere leeftijd bleef mijn moeder altijd wakker tot ik een kus kwam geven en melden dat ik thuis was :heart:
Alle reacties Link kopieren Quote
Star⁴ schreef:
18-11-2023 16:26
Dit. Mijn vader haalde me vaak op midden in de nacht en op latere leeftijd bleef mijn moeder altijd wakker tot ik een kus kwam geven en melden dat ik thuis was :heart:
Wat lief! Wat een fijne herinneringen. Voelde vast warm en geborgen.
You want me. You need me. You can't live without me. And you know it. You just don't know you know it.
Ik denk dat we te lang doorzagen over het voorval van gisteren.
TO schreef ook dat dit slechts één voorbeeld is. Er is natuurlijk veel meer waar ze bij haar puberende dochter tegenaan loopt.
Ik snap dat wel.
Mij kwetst en stoort het ook wel eens, als ik bijvoorbeeld de ene grauw en snauw na de andere krijg van Mevrouw, en ze me 5 minuten later doodleuk een tikkie stuurt voor haar sportschool abonnement (ze heeft er al 6 maanden niet meer gesport). Of ze opeens gaat klagen dat haar broeken nog niet gestreken zijn. Dan denk ik echt wel eens: "zo, daar ben ik allemaal wél goed voor, en verder mag ik afgeblafd worden zeker?
Ik weet dat ik de ouder in dit verhaal ben, en dus de wijste moet zijn,, ik wordt ook niet kwaad, ga niet mijn stem verheffen, dreigen of wat dan ook, maar dit soort dingen kunnen mij best in het verkeerde keelgat schieten. Me raken.
Het kan me oprecht verdrietig maken.
Dat mijn eigen jeugd niet zo fijn was, zal daar vast een grote rol in spelen. En daar kan mijn dochter dan natuurlijk weer niks aan doen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Away schreef:
18-11-2023 15:45
Eh, nee. Ik heb gevraagd wat zij een redelijke tijd vond; 23u

Als “kadootje” heb ik er 00u van gemaakt.
Daarna werd het per app 0.30u.. want dat deed ze netjes.

Uiteindelijk pas om 1.40 thuis.
Ik leg niks eenzijdig op. We spreken samen iets af.
Ok ik snap het.

Ik vind je dan wel weer onduidelijk met dat kadootje en dat het steeds opschuift.

Misschien kan ze dit niet hanteren, of weet ze nu niet wat voor jou een grens is en waarom.
Alle reacties Link kopieren Quote
Pindakaasjes schreef:
18-11-2023 16:33
Ik denk dat we te lang doorzagen over het voorval van gisteren.
TO schreef ook dat dit slechts één voorbeeld is. Er is natuurlijk veel meer waar ze bij haar puberende dochter tegenaan loopt.
Ik snap dat wel.
Mij kwetst en stoort het ook wel eens, als ik bijvoorbeeld de ene grauw en snauw na de andere krijg van Mevrouw, en ze me 5 minuten later doodleuk een tikkie stuurt voor haar sportschool abonnement (ze heeft er al 6 maanden niet meer gesport). Of ze opeens gaat klagen dat haar broeken nog niet gestreken zijn. Dan denk ik echt wel eens: "zo, daar ben ik allemaal wél goed voor, en verder mag ik afgeblafd worden zeker?
Ik weet dat ik de ouder in dit verhaal ben, en dus de wijste moet zijn,, ik wordt ook niet kwaad, ga niet mijn stem verheffen, dreigen of wat dan ook, maar dit soort dingen kunnen mij best in het verkeerde keelgat schieten. Me raken.
Het kan me oprecht verdrietig maken.
Dat mijn eigen jeugd niet zo fijn was, zal daar vast een grote rol in spelen. En daar kan mijn dochter dan natuurlijk weer niks aan doen.
Wat rot dat je daar oprecht verdrietig van wordt. Het is juist absoluut niet persoonlijk. Ze zet zich alleen af daar waar ze dat er onvoorwaardelijk van haar gehouden wordt. Het heeft weinig met jou specifiek te maken
Alle reacties Link kopieren Quote
Pindakaasjes schreef:
18-11-2023 16:33
Ik denk dat we te lang doorzagen over het voorval van gisteren.
TO schreef ook dat dit slechts één voorbeeld is. Er is natuurlijk veel meer waar ze bij haar puberende dochter tegenaan loopt.
Ik snap dat wel.
Mij kwetst en stoort het ook wel eens, als ik bijvoorbeeld de ene grauw en snauw na de andere krijg van Mevrouw, en ze me 5 minuten later doodleuk een tikkie stuurt voor haar sportschool abonnement (ze heeft er al 6 maanden niet meer gesport). Of ze opeens gaat klagen dat haar broeken nog niet gestreken zijn. Dan denk ik echt wel eens: "zo, daar ben ik allemaal wél goed voor, en verder mag ik afgeblafd worden zeker?
Ik weet dat ik de ouder in dit verhaal ben, en dus de wijste moet zijn,, ik wordt ook niet kwaad, ga niet mijn stem verheffen, dreigen of wat dan ook, maar dit soort dingen kunnen mij best in het verkeerde keelgat schieten. Me raken.
Het kan me oprecht verdrietig maken.
Dat mijn eigen jeugd niet zo fijn was, zal daar vast een grote rol in spelen. En daar kan mijn dochter dan natuurlijk weer niks aan doen.
Nou ik vind dat je hier best grenzen aan mag stellen. Ik betaal ik sportschoolabo's maar verwacht wel dat er ook gesport wordt anders mogen ze zelf gaan betalen, het is hartstikke duur.
Snauwen doen ze hier ook maar dan ga ik niet doodleuk daarna broeken strijken alsof er niks gebeurd is, het is goed met ze. Ik vind dat er niks mis is met leren dat gedrag logische consequenties heeft. Mogen het pubers zijn maar ik ben geen sloof.

Tijden vind ik dan weer niet zo belangrijk en spannend. Komt ook door mijn jeugd, mijn stiefvader was nogal autoritair en als ik werkelijk 1 minuut te laat thuis kwam had ik 6 weken huisarrest, ging nergens over. Ik heb liever dat ze het leuk hebben en veilig zijn dan dat ze persé om een bepaald tijdstip thuis moeten zijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
Pindakaasjes schreef:
18-11-2023 16:33

Mij kwetst en stoort het ook wel eens, als ik bijvoorbeeld de ene grauw en snauw na de andere krijg van Mevrouw, en ze me 5 minuten later doodleuk een tikkie stuurt voor haar sportschool abonnement (ze heeft er al 6 maanden niet meer gesport). Of ze opeens gaat klagen dat haar broeken nog niet gestreken zijn. Dan denk ik echt wel eens: "zo, daar ben ik allemaal wél goed voor, en verder mag ik afgeblafd worden zeker?
Ik weet dat ik de ouder in dit verhaal ben, en dus de wijste moet zijn,,
Dat betekent juist dat je dit soort dingen niet moet accepteren.

Niet met boos worden, maar grenzen aangeven.

Pubers kunnen prima zelf leren strijken als ze het gedaan willen hebben. Je moet je niet op laten jagen. Je doet genoeg.

En een abonnement dat niet gebruikt wordt, betaal je nog 1x en dan gaat ze of minstens 2x per week, zegt ze het op of betaalt ze het zelf.

Als je zelf grenzen aangeeft ben je een voorbeeld voor haar. Zo leert ze dat zij ook grenzen mag aangeven. Dat je respect mag verwachten van de mensen waar je van houdt
Alle reacties Link kopieren Quote
Dropdrop schreef:
18-11-2023 18:20
Dat betekent juist dat je dit soort dingen niet moet accepteren.

Niet met boos worden, maar grenzen aangeven.

Pubers kunnen prima zelf leren strijken als ze het gedaan willen hebben. Je moet je niet op laten jagen. Je doet genoeg.

En een abonnement dat niet gebruikt wordt, betaal je nog 1x en dan gaat ze of minstens 2x per week, zegt ze het op of betaalt ze het zelf.

Als je zelf grenzen aangeeft ben je een voorbeeld voor haar. Zo leert ze dat zij ook grenzen mag aangeven. Dat je respect mag verwachten van de mensen waar je van houdt
Dat vind ik ook hoor. Puberperikelen een beetje begrijpen en relativeren door het niet persoonlijk op te vatten, ben ik een groot voorstander van. Maar ook van zelfredzaamheid en anti-dienstmeid beleid. Wat niet in de wasmand ligt, wordt niet gewassen. Strijken doe ik sowieso al slechts bij hoge uitzondering, dus dat zal hij dan echt zelf moeten doen.
Pindakaasjes schreef:
18-11-2023 16:33
Ik denk dat we te lang doorzagen over het voorval van gisteren.
TO schreef ook dat dit slechts één voorbeeld is. Er is natuurlijk veel meer waar ze bij haar puberende dochter tegenaan loopt.
Ik snap dat wel.
Mij kwetst en stoort het ook wel eens, als ik bijvoorbeeld de ene grauw en snauw na de andere krijg van Mevrouw, en ze me 5 minuten later doodleuk een tikkie stuurt voor haar sportschool abonnement (ze heeft er al 6 maanden niet meer gesport). Of ze opeens gaat klagen dat haar broeken nog niet gestreken zijn. Dan denk ik echt wel eens: "zo, daar ben ik allemaal wél goed voor, en verder mag ik afgeblafd worden zeker?
Ik weet dat ik de ouder in dit verhaal ben, en dus de wijste moet zijn,, ik wordt ook niet kwaad, ga niet mijn stem verheffen, dreigen of wat dan ook, maar dit soort dingen kunnen mij best in het verkeerde keelgat schieten. Me raken.
Het kan me oprecht verdrietig maken.
Dat mijn eigen jeugd niet zo fijn was, zal daar vast een grote rol in spelen. En daar kan mijn dochter dan natuurlijk weer niks aan doen.
Als ze oud genoeg is voor de sportschool dan is ze ook oud genoeg om zelf haar kleren te strijken
Alle reacties Link kopieren Quote
Lees eens “Het puberende meisjesbrein ontrafeld”, van Lisa Damour.
Heeft mij wel wat inzicht gegeven en mede daardoor werd het wat makkelijker om dingen van me af te laten glijden. Dat wil niet zeggen dat ze over me heen walst, ik ben erg duidelijk in mijn grenzen juist. Maar door het net op een andere manier of ander moment aan te vliegen, gaf dat meer rust en is het nu een stuk gezelliger in huis. En als het dat eens niet is, heb ik er stukken minder last van.

Mijn moeder was, en is nog steeds voortdurend bezig met of ze wel voldoende gewaardeerd wordt (door iedereen). Enorm vermoeiend, want het is ook nooit goed genoeg. En dan gaat ze in de slachtofferrol. Was ik nog niet eens zo’n moeilijke puber, dat kwam pas met mijn jongere broer… Is wel de reden dat ik het heel belangrijk vond om mijn gevoel en moeite met het pubergedrag niet op mijn dochter af te wentelen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Herkenbaar hoor, wij zaten er 2 jaar geleden ook zo bij.
Puberdochter enorm aan het ontdekken, uitgaan, alcohol, afspraken niet nakomen.
1 uur thuis moeten zijn en om half 2 nog steeds niet thuis. Dan appen,bellen, geen respons, dan ineens een bericht van jaaa we komen eraan, we gaan nog even opruimen etc, die en die is zijn sleutels kwijt, het is zelfs weleens 5 uur geworden.
Genoeg ruzies en grote smoelen gekregen want we gunden haar niks, hilarisccchhh natuurlijk. Toen ze ruim 16 jaar was ben ik afgestapt van vaste tijden, belangrijker vond ik dat ze met een clubje naar huis gingen. Natuurlijk nog steeds ergernissen als ze weer tot het randje ging maar het zijn en blijven pubers. Inmiddels zijn we 2 jaar verder, heeft ze de 18 aangetikt en houdt nog steeds van een feestje maar het FOMO is er nu wel een beetje vanaf. Blijft zelfs weleens een avondje thuis of gaat met een vriendin een avondje Netflixen. Blijf in gesprek maar laat het soms ook van je afglijden, het is niet persoonlijk, ze weten gewoon niet beter. En het wordt echt beter. Laat ze de wereld ontdekken en straks is het nieuwe er zo'n beetje vanaf en komen ze er achter dat het eigenlijk ieder weekend wel weer hetzelfde is en dat ze niet zo nodig altijd overal bij hoeven te zijn. Komt echt wel goed en ik zou gewoon lekker doorklussen in haar nieuwe slaapkamer. Het is enkel je eigen frustratie die je nu laat opspelen, adem in en adem uit en weer door.
Alle reacties Link kopieren Quote
Sjaantje37 schreef:
18-11-2023 11:24
Misschien omdat ze nog minderjarig zijn en je wilt dat ze op tijd veilig thuis zijn? In mijn omgeving ken ik echt niemand met pubers die mogen aankakken wanneer ze er zelf zin in hebben midden in de nacht.
Ik was zo een puber... Mijn moeder wilde dan afspraken maken over de tijd van thuiskomst en dan zei ik doodleuk 7 uur de volgende ochtend...
Ik drink en dronk geen alcohol ( geen principe, ik vind en vond het gewoon niet lekker) dus er gebeurden eigenlijk nooit gekke dingen. Maar als de avond dan een keertje leuk was en drie uur werd gehaald, dan maakte mijn moeder zich geen zorgen want dat deed ze pas na zevenen... (Bij wijze van spreken, meestal zei ik om drie uur thuis te zijn, dan had ik genoeg speling)
In het begin weleens half één afgesproken en tien minuten te laat thuis... Mijn moeder helemaal over de flos want in die tien minuten zich de vreselijkste dingen in het hoofd gehaald... We waren meestal rond 1 uur thuis...
Maar als er een harde tijd was afgesproken, dan mochten we daar niet overheen nee...

Mijn zoon is tien maar met family link kunnen wij zien waar hij is en hoeft hij dus niet te bellen als hij bij een vriendje is.
De keuze gaat zijn: altijd opnemen als een van ons belt, of de tracker op zijn telefoon laten. Ik hoef niet te weten wat hij doet, maar wel waar hij is... Ik denk dat ik net als mijn eigen moeder, ook wakker blijft tot hij thuis is...( Wel in bed liggen natuurlijk, maar ik slaap ook minder lekker als mijn man bijvoorbeeld nog kan thuiskomen... En nee, die heeft geen tracker. Die is boven de achttien)
Alle reacties Link kopieren Quote
Star⁴ schreef:
18-11-2023 16:26
Dit. Mijn vader haalde me vaak op midden in de nacht en op latere leeftijd bleef mijn moeder altijd wakker tot ik een kus kwam geven en melden dat ik thuis was :heart:
Mijn moeder bleef ook altijd wakker totdat we ons meldden, ze heeft drie dochters in haar eentje opgevoed... Mijn moeder was echt een goede puber moeder...
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik blijf niet wakker maar sinds een ‘vermist kind’ scenario heeft ze wel permanent haar locatie op haar telefoon aan voor mij. Die keer werd ik ‘s nachts wakker, geen bericht en kind was niet bereikbaar. De volgende ochtend idem dito. Omdat ik geen telefoonnummers had van haar vrienden, zat ik om 09.30 uur huilend bij de ouders van haar vriendin aan de keukentafel. Die vriendin had nog een ander lijntje om haar te bereiken en ze was dus bij een andere vriendin blijven slapen. Ze was in de veronderstelling dat ze dat gezegd had, maar dat was bij mij niet aangekomen.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven