Kinderen
alle pijlers
**April 2007: we zijn er bijna, maar nog niet helemaal!**
dinsdag 24 april 2007 om 11:59
Geen stomme vraag hoor!:D ik weet het allemaal ook nog maar net een beetje!
Als hij aan de borst drinkt weet je nooit precies wat hij binnen krijgt. Soms door het niet juist aanleggen, of een andere reden drinkt hij de ene keer meer dan de andere. Overdag is dit geen probleem. Hij gaat dan binnen 2 uur weer huilen, en ik leg hem weer aan. Snachts is dit minder ideaal natuulijk! Met zo'n fles zie je gewoon dat hij echt zeker voldoende binnen krijgt.Ook handig is dat vriendlief de voedingsrol eens op zich kan nemen!
dinsdag 24 april 2007 om 12:04
hahaha je was er wel! sorry! nu was ik 1van die irritante mensen die vragen.....;)
zijn de kleren leuk???ik heb deze week bij de wehkamp een scala aan polo's besteld voor vriendlief (esprit,mexx erg leuk!) Dat komt ook vanmiddag! mag hij lekker passen en uitkiezen, en de rest stuur ik terug!
Tja..als ik hem niet naar de winkel krijg, komt de winkel wel naar ons!
dinsdag 24 april 2007 om 12:33
Mogge!
(eeuh.. half een 's middags!)
Middag!
Wij mogen niet flesvoederen voor de eerste twee weken om zijn Framboos, want dit is natuurlijk de truuk inderdaad. En niet alleen omdat je dan zeker weet dattie voldoende binnen krijgt, maar ook omdat papa het dan kan doen en mama zo lekker vroeg (lees: 21 uur) naar bed kan! nog 4 daagjes dan gaat Robbie ook Zijn Laatste Avondmaal via de fles krijgen!
Layla! Zet 'm op!
Buitenmeisje: dikke knuffel. 'snie leuk als iedereen al kindjes heeft en jij maar moet wachten... wachten... Kop op he, hij komt er vanzelf wel eens uit! (wèè wat een doodoener! Sorry...)
Gek idee, vandaag was ik uitgerekend!
(eeuh.. half een 's middags!)
Middag!
Wij mogen niet flesvoederen voor de eerste twee weken om zijn Framboos, want dit is natuurlijk de truuk inderdaad. En niet alleen omdat je dan zeker weet dattie voldoende binnen krijgt, maar ook omdat papa het dan kan doen en mama zo lekker vroeg (lees: 21 uur) naar bed kan! nog 4 daagjes dan gaat Robbie ook Zijn Laatste Avondmaal via de fles krijgen!
Layla! Zet 'm op!
Buitenmeisje: dikke knuffel. 'snie leuk als iedereen al kindjes heeft en jij maar moet wachten... wachten... Kop op he, hij komt er vanzelf wel eens uit! (wèè wat een doodoener! Sorry...)
Gek idee, vandaag was ik uitgerekend!
dinsdag 24 april 2007 om 12:38
Framboos, wat een zalige nacht heb je achter de rug! 6 uur slaap achter elkaar. Hoe laat geef je die gekolfde melk dan? Ga ik ook eens proberen.
Buitenmeisje, vervelend dat het strippen niet geholpen heeft. Voelde je niks? Hoeveel ontsluiting had je toen ze het deed?
Sorry Lara, ik dacht dat je vandaag uitgerekend was, vandaar dat ik zei dat ik hoopte dat jij degene was die op haar uitgerekende dag zou bevallen. Hoe zijn de kleren?
Ah nee he, zit ik eindelijk weer eens op het forum, begint ie weer te jammeren. Hij heeft net al 1 borst gehad, hopelijk heeft hij genoeg aan een toetje van de andere. Vriend is middagje weg, dus ben nu voor het eerst alleen met twee kleintjes. Ik probeer nog een familiefoto te plaatsen op de groep.
Nu even handhaven.
Buitenmeisje, vervelend dat het strippen niet geholpen heeft. Voelde je niks? Hoeveel ontsluiting had je toen ze het deed?
Sorry Lara, ik dacht dat je vandaag uitgerekend was, vandaar dat ik zei dat ik hoopte dat jij degene was die op haar uitgerekende dag zou bevallen. Hoe zijn de kleren?
Ah nee he, zit ik eindelijk weer eens op het forum, begint ie weer te jammeren. Hij heeft net al 1 borst gehad, hopelijk heeft hij genoeg aan een toetje van de andere. Vriend is middagje weg, dus ben nu voor het eerst alleen met twee kleintjes. Ik probeer nog een familiefoto te plaatsen op de groep.
Nu even handhaven.
dinsdag 24 april 2007 om 12:39
Over bleekselderij: het is ècht de beste vochtafdrijver, hoe vies ook. Even doorzetten, het helpt echt wel! Ik eet ook weer 2/3 stengels per dag, wil echt graag weer normale bovenbenen! Wat je kan doen is van die Apéricubes kopen (Aperitief-kaasblokjes, die blauwe, van la vache qui rit) en twee blokjes op één stengel smeren en dan in stukjes snijden. Dat is best lekker!
En dan nog even uitleggen waarom Robbie de eerste twee weken niet aan de fles mag: om 'borstluiheid' te voorkomen. Flesdrinken is veel makkelijker voor een baby, hij moet eerst supergoed zijn in borstdrinken - dan krijgt hij zijn flesje. Ik wacht nog even tot zaterdag, dan mag Robbie ook zijn eerste fles van papa krijgen. (*ik smelt bij het idee alleen al, mijn mannen! O+*)
Ga even de oogjes dichtdoen. Vannacht van 2 tot 6 wakker geweest. :(
En dan nog even uitleggen waarom Robbie de eerste twee weken niet aan de fles mag: om 'borstluiheid' te voorkomen. Flesdrinken is veel makkelijker voor een baby, hij moet eerst supergoed zijn in borstdrinken - dan krijgt hij zijn flesje. Ik wacht nog even tot zaterdag, dan mag Robbie ook zijn eerste fles van papa krijgen. (*ik smelt bij het idee alleen al, mijn mannen! O+*)
Ga even de oogjes dichtdoen. Vannacht van 2 tot 6 wakker geweest. :(
dinsdag 24 april 2007 om 13:03
dinsdag 24 april 2007 om 13:17
He dames,
Tja ik kom weer even reageren hoor! Wat een jaloezie van mijn kant, babies die al 7 uur doorslapen. Onze meid is nu bijna 6 weken maar 6 uur is max wat ze doorslaapt.
Dat klinkt natuurlijk ook niet erg is het niet dat ze na die 6 uur moeilijk weer in slaap te komen is. Gisteren heeft ze me vanaf 5 uur 's ochtends wakker gehouden... Ik kon helaas niet 's middags even bijslapen want we moesten naar een crematie.
Wat trouwens ervoor zorgde dat gisteren de eerste dag was om de zorg voor onze meid uithanden te geven. Ze is bij mijn schoonmoeder geweest de hele dag (crematie was in andere kant van het land), het viel me eerlijk gezegd wel mee. Maar had toch echt wel zin om haar weer vast te houden en te knuffelen! Dat was dan ook een heerlijk gevoel.
Hebben jullie al eens anderen laten oppassen?
Tja ik kom weer even reageren hoor! Wat een jaloezie van mijn kant, babies die al 7 uur doorslapen. Onze meid is nu bijna 6 weken maar 6 uur is max wat ze doorslaapt.
Dat klinkt natuurlijk ook niet erg is het niet dat ze na die 6 uur moeilijk weer in slaap te komen is. Gisteren heeft ze me vanaf 5 uur 's ochtends wakker gehouden... Ik kon helaas niet 's middags even bijslapen want we moesten naar een crematie.
Wat trouwens ervoor zorgde dat gisteren de eerste dag was om de zorg voor onze meid uithanden te geven. Ze is bij mijn schoonmoeder geweest de hele dag (crematie was in andere kant van het land), het viel me eerlijk gezegd wel mee. Maar had toch echt wel zin om haar weer vast te houden en te knuffelen! Dat was dan ook een heerlijk gevoel.
Hebben jullie al eens anderen laten oppassen?
dinsdag 24 april 2007 om 13:24
Bedankt voor alle lieve berichtjes en medeleven.
Wij zijn zondagavond uit het ziekenhuis thuis gekomen.
Woensdagochtend was het zover, we waren zo klaar voor Thijs en zo zenuwachtig voor de keizersnede. In het ziekenhuis ging alles vrij snel woensdagochtend, cathether erin en nog geen half uur later naar de OK. Daar werd de ruggenprik gezet en hier voelde ik niks van. Wel kwam de verdoving bij mij te hoog (waar ik ook bang voor was) maar daar hebben ze goed op gereageerd en ik kon mezelf rustig houden met ademen om te denken dat ik dit allemaal voor Thijs doe.
Om 08:52 kwam onze Thijs ter wereld en hoorden we hem huilen, wat ons ontzettend blij maakten omdat we wisten dat dit een goed teken was. Maar helaas bleek al snel dat Thijs het niet alleen kon en hij kreeg hulp bij het ademen. Papa ws op dit moment de hele tijd bij Thijs en ik lag op de verkoever kamer, waar ik wat langer moest blijven omdat de verdoving toch nog erg hoog zat. Al met al vond ik de keizersnede meevallen, ik kon alleen niet ophouden met bibberen na de operatie en dat duurde zo 2 uur. Dus benen niet kunnen bewegen en de rest van het lichaam bibberen. Toen werd ik terug naar de afdeling verloskunde gebracht en daar moesten we wachten, we konden toen niet bij Thijs omdat ze met hem bezig waren.Dit duurde wel tot 14:00 uur 's middags toen mochten we eindelijk naar ons ventje toe en dat was ech hartverscheurend om hem aan al die apparatuur te zien liggen. Ik werd met bed en al naar de intensive care gebracht waar Thijs lag. Ik kon hem alleen van zij aanzicht zien wat ik erg moeilijk vond. Ook had ik hem nog niet eens helemaal goed kunnen zien omdat ik alleen zijn zijkant zag en we konden/mochten hem ook niet oppakken. Hij lag aan de beademing en andere toeters en bellen zoals bloeddruk meter, infuusjes met medicatie. Daar zijn we hele dag bijgebleven en ook hebben we toen de naaste familie uitgenodigt op het bezoekuur 's avonds op woensdagavond. Mijn broer was 's middags al bij ons geweest en die heeft echt al die dagen zo lief voor ons gezorgd met eten halen en langskomen. 'S nachts is mijn man blijven slapen, we hadden een 1-persoonskamer gekregen en de volgende ochtend toen ik wakker werd belde ik gelijk naar de intensive care en daar werd toen al verteld dat het weer iets slechter ging met Thijs dat die hele nacht bijna stabiel was gebleven, maar nu sinds een paar uur weer slechter ging ondanks de maximale beademing die die kreeg. De niertjes van Thijs waren 11cm en normaal zijn ze 4 a 5 cm dus die zaten ook helemaal in zijn lies en daardoor hebben zijn longetjes niet goed kunnen rijpen er was gewoon geen plek voor de longetjes om verder te groeien. Dus qua vruchtwater hadden die longetjes genoeg moeten kunnen rijpen maar door geen plek toch niet genoeg gerijpt en gegroeid. De hele ochtend zijn we bij Thijs geweest weer met bed en al. 'S middags hadden we om 14:00 uur een gesprek met de hoofdarts van de intensive care en zei vertelde ons dat de vooruitzichten voor Thijs kansloos zijn en dat die nog wel 24 uur zou kunnen blijven leven maar dan zouden we geen afscheid kunnen nemen zonder slangetjes en dat die nog in leven is. Daarom hebben we toen met de artsen besloten om die middag afscheid te gaan nemen van Thijs en de beademing eraf te halen. Ik ben toen uit bed gekomen en op een stoel gaan zitten (hierdoor had ik geen morfine meer, maar goed je cijfert jezelf weg). We zijn toen naar de intensive care gegaan en daar werd de automatische beademing eraf gehaald en toen werd die handmatig beademend. Toen kreeg ik Thijs voor het eerst in mijn armen en dit was een heerlijk gevoel alhoewel ik wist dat dit ook het einde zou betekenen.We zijn toen naar een familie kamer gereden en daar hebben ze de beademing stopgezet. Toen heb ik Thijs aan papa gegeven en hij is in papa zijn armen rustig en vredig overleden. Hij was zo mooi. We hebben heel veel foto's gemaakt. Papa is toen de kleine Thijs gaan wassen nadat alle infuusjes waren weggehaald en papa heeft toen zijn eerste luier omgedaan en Thijs aangekleed in een heel mooi berenpakje (was ook van de eerste pakjes die we gekocht hadden). Thijs was 3050 gram en 51 cm. Ook hebben we voet en handafdrukjes van Thijs gemaakt en een paar plukjes haar. Thijs had mooi haar al op zijn hoofdje met een beetje krulletjes echt zo schattig. Ook hebben we een stukje van de navelstreng. De intensive care had ook een dagboekje bijgehouden (doen ze van alle kindjes daar) en die krijgen we nu over een paar weken zodat iedere verpleegkundige die voor Thijs heeft gezorgd er wat heeft ingeschreven en ook in dit schriftje staan zijn voetjes en handjes afgedrukt met verf. De verpleegsters en artsen van het Sophia hebben echt alles voor Thijs gedaan wat ze konden en ze waren ook supermeelevend en zorgzaam voor ons. We hebben daarna nog een tijd met Thijs gezeten en de volgende middag hebben we hem er ook weer bijgehaald. Toen zijn er ook nog wat familieleden langsgeweest die Thijs ook nog levend hadden gezien. Zaterdag hebben we er bewust voor gekozen om Thijs niet meer te zien zodat we hem op die mooie manier kunnen herinneren. Morgen wordt Thijs gecremeerd. We houden het klein (ongeveer 20 naaste familieleden), dit zijn de mensen die Thijs ook nog leven hebben gezien. We hebben een kleine locatie waar we de mensen ontvangen en daar krijgt iedereen 2 kaartjes, 1 die meegaat met Thijs en 1 voor ons. Iedereen krijgt een kaarsje om die bij Thijs neer te zetten en dan sluiten we het af dat iedereen een witte ballon omhoog laat gaan. We hebben een mandje voor Thijs en geen kistje. Ook hebben we aan de familie gevraagd verder geen bloemen of andere dingen mee te nemen en casual gekleed te komen dus geen zwarte pakken. Van alle mooie foto's laten we een mooi boek maken en we gaan zelf nog een collage maken. We hadden eigenlijk al vrijdag weggemogen uit het ziekenhuis maar toen kreeg ik een hoge bloeddruk. Dus zaterdag zijn ze met de medicatie begonnen maar kreeg ik hartkloppingen en snelle polsslag van. Dus zondag veranderd naar andere medicatie. Ik heb nu nog steeds die hartkloppingen en snelle pols. Vanochtend bij de huisarts geweest en de dosis die ik nu krijg 20mg word in tweeen verdeeld waardoor mijn lichaam minder heftig zou moeten reageren dus 's ochtends 10mg en 's avonds 10 mg. Het zou ook nog steeds van andere medicijnen kunnen komen en dat dat nog niet uit mijn bloed is. Mijn bloeddruk is gelukkig wel gedaald en nu stabiel, vanochtend bij huisarts 120/90 (na een potje janken dus hij zal nog iets lager zijn). Ik hoop gewoon snel van de medicatie af te kunnen. Vrijdag weer naar de huisarts voor bloeddruk controle. Die hartkloppingen kunnen verder geen kwaad. Ze dachten misschien ook dat het nog zou kunnen komen van de situatie, maar ik heb er echt pas last van gekregen sinds ik de medicatie slik. Over 1,5 week moet ik naar het ziekenhuis voor bloeddruk controle en over 6 weken afspraak bij gynaecoloog voor vervolg gesprek en controle. Ik heb geen kraamhulp, maar de verloskundige is wel langs geweest gisteren. Ze heeft mijn baarmoeder nagekeken en die was al goed gezakt. Een bijkomend confronterend probleem is stuwing in mijn borsten. Ze zijn echt de laatste 2 dagen 3 maten gegroeid, het is erg pijnlijk, maar vooral confronterend, ik had het zo graag aan Thijs willen voeden. Je kunt er medicijnen voor krijgen maar dat wil ik niet, ik denk dat het ook goed is voor het rouwproces (schijnt een aantal dagen te duren) en daarbij wil ik niet nog meer troep in mijn lichaam.Ook hebben we obductie laten doen bij Thijs om te kijken wat het inhoud voor de toekomst. We hebben al een voorlopige uitslag en dat is dat het gaat om cystenieren, die recessief overerfelijk zijn. Dus zowel papa als mama moeten aanleg hebben voor nierproblemen in het DNA (zelf geen last van de ziekte) en dan is er een kans van 25%. Het vervolgrisico is ook 25%. Wat natuurlijk heel veel is, maar het zal ons niet weerhouden om toch te proberen een broertje of zusje voor Thijs te krijgen. We hebben een hele stressvolle 9 maanden zwangerschap gehad, maar als ik dit allemaal van te voren had geweten had ik er toch voor gekozen voor dit traject, want we zijn gewoon super blij dat we Thijs 2 dagen hebben mogen leren kennen en in die 2 dagen heeft die ons zoveel gegeven dat het die 9 maanden stress zeker waard was. Ze gaan nu wel proberen (klinisch genetica) om te kijken of ze kunnen zien waar het precies fout zit op het dna en dat zou dan bij een eventuele vervolg zwangerschap kunnen worden nagekeken met een vruchtwaterpunctie. We hebben ook mooie kaartjes besteld en die worden morgen pas verstuurd, omdat we geen zin hebben (hoe goed bedoeld het ook is) dat meerdere mensen gaan langskomen. Dat willen we niet. De mensen die nu komen komen voor Thijs want die hebben hem nog gekend. We willen niet dat de mensen voor ons komen (al hadden we het met zijn tweetjes moeten doen), maar echt om afscheid te nemen voor Thijs. We zijn papa en mama maar zonder kind, maar Thijs zit heel diep bij ons vanbinnen en in onze dromen zijn we bij hem.
P.s: ik zal snel wat foto's van onze mooie Thijs op de MSN zetten.
Liefs
Wij zijn zondagavond uit het ziekenhuis thuis gekomen.
Woensdagochtend was het zover, we waren zo klaar voor Thijs en zo zenuwachtig voor de keizersnede. In het ziekenhuis ging alles vrij snel woensdagochtend, cathether erin en nog geen half uur later naar de OK. Daar werd de ruggenprik gezet en hier voelde ik niks van. Wel kwam de verdoving bij mij te hoog (waar ik ook bang voor was) maar daar hebben ze goed op gereageerd en ik kon mezelf rustig houden met ademen om te denken dat ik dit allemaal voor Thijs doe.
Om 08:52 kwam onze Thijs ter wereld en hoorden we hem huilen, wat ons ontzettend blij maakten omdat we wisten dat dit een goed teken was. Maar helaas bleek al snel dat Thijs het niet alleen kon en hij kreeg hulp bij het ademen. Papa ws op dit moment de hele tijd bij Thijs en ik lag op de verkoever kamer, waar ik wat langer moest blijven omdat de verdoving toch nog erg hoog zat. Al met al vond ik de keizersnede meevallen, ik kon alleen niet ophouden met bibberen na de operatie en dat duurde zo 2 uur. Dus benen niet kunnen bewegen en de rest van het lichaam bibberen. Toen werd ik terug naar de afdeling verloskunde gebracht en daar moesten we wachten, we konden toen niet bij Thijs omdat ze met hem bezig waren.Dit duurde wel tot 14:00 uur 's middags toen mochten we eindelijk naar ons ventje toe en dat was ech hartverscheurend om hem aan al die apparatuur te zien liggen. Ik werd met bed en al naar de intensive care gebracht waar Thijs lag. Ik kon hem alleen van zij aanzicht zien wat ik erg moeilijk vond. Ook had ik hem nog niet eens helemaal goed kunnen zien omdat ik alleen zijn zijkant zag en we konden/mochten hem ook niet oppakken. Hij lag aan de beademing en andere toeters en bellen zoals bloeddruk meter, infuusjes met medicatie. Daar zijn we hele dag bijgebleven en ook hebben we toen de naaste familie uitgenodigt op het bezoekuur 's avonds op woensdagavond. Mijn broer was 's middags al bij ons geweest en die heeft echt al die dagen zo lief voor ons gezorgd met eten halen en langskomen. 'S nachts is mijn man blijven slapen, we hadden een 1-persoonskamer gekregen en de volgende ochtend toen ik wakker werd belde ik gelijk naar de intensive care en daar werd toen al verteld dat het weer iets slechter ging met Thijs dat die hele nacht bijna stabiel was gebleven, maar nu sinds een paar uur weer slechter ging ondanks de maximale beademing die die kreeg. De niertjes van Thijs waren 11cm en normaal zijn ze 4 a 5 cm dus die zaten ook helemaal in zijn lies en daardoor hebben zijn longetjes niet goed kunnen rijpen er was gewoon geen plek voor de longetjes om verder te groeien. Dus qua vruchtwater hadden die longetjes genoeg moeten kunnen rijpen maar door geen plek toch niet genoeg gerijpt en gegroeid. De hele ochtend zijn we bij Thijs geweest weer met bed en al. 'S middags hadden we om 14:00 uur een gesprek met de hoofdarts van de intensive care en zei vertelde ons dat de vooruitzichten voor Thijs kansloos zijn en dat die nog wel 24 uur zou kunnen blijven leven maar dan zouden we geen afscheid kunnen nemen zonder slangetjes en dat die nog in leven is. Daarom hebben we toen met de artsen besloten om die middag afscheid te gaan nemen van Thijs en de beademing eraf te halen. Ik ben toen uit bed gekomen en op een stoel gaan zitten (hierdoor had ik geen morfine meer, maar goed je cijfert jezelf weg). We zijn toen naar de intensive care gegaan en daar werd de automatische beademing eraf gehaald en toen werd die handmatig beademend. Toen kreeg ik Thijs voor het eerst in mijn armen en dit was een heerlijk gevoel alhoewel ik wist dat dit ook het einde zou betekenen.We zijn toen naar een familie kamer gereden en daar hebben ze de beademing stopgezet. Toen heb ik Thijs aan papa gegeven en hij is in papa zijn armen rustig en vredig overleden. Hij was zo mooi. We hebben heel veel foto's gemaakt. Papa is toen de kleine Thijs gaan wassen nadat alle infuusjes waren weggehaald en papa heeft toen zijn eerste luier omgedaan en Thijs aangekleed in een heel mooi berenpakje (was ook van de eerste pakjes die we gekocht hadden). Thijs was 3050 gram en 51 cm. Ook hebben we voet en handafdrukjes van Thijs gemaakt en een paar plukjes haar. Thijs had mooi haar al op zijn hoofdje met een beetje krulletjes echt zo schattig. Ook hebben we een stukje van de navelstreng. De intensive care had ook een dagboekje bijgehouden (doen ze van alle kindjes daar) en die krijgen we nu over een paar weken zodat iedere verpleegkundige die voor Thijs heeft gezorgd er wat heeft ingeschreven en ook in dit schriftje staan zijn voetjes en handjes afgedrukt met verf. De verpleegsters en artsen van het Sophia hebben echt alles voor Thijs gedaan wat ze konden en ze waren ook supermeelevend en zorgzaam voor ons. We hebben daarna nog een tijd met Thijs gezeten en de volgende middag hebben we hem er ook weer bijgehaald. Toen zijn er ook nog wat familieleden langsgeweest die Thijs ook nog levend hadden gezien. Zaterdag hebben we er bewust voor gekozen om Thijs niet meer te zien zodat we hem op die mooie manier kunnen herinneren. Morgen wordt Thijs gecremeerd. We houden het klein (ongeveer 20 naaste familieleden), dit zijn de mensen die Thijs ook nog leven hebben gezien. We hebben een kleine locatie waar we de mensen ontvangen en daar krijgt iedereen 2 kaartjes, 1 die meegaat met Thijs en 1 voor ons. Iedereen krijgt een kaarsje om die bij Thijs neer te zetten en dan sluiten we het af dat iedereen een witte ballon omhoog laat gaan. We hebben een mandje voor Thijs en geen kistje. Ook hebben we aan de familie gevraagd verder geen bloemen of andere dingen mee te nemen en casual gekleed te komen dus geen zwarte pakken. Van alle mooie foto's laten we een mooi boek maken en we gaan zelf nog een collage maken. We hadden eigenlijk al vrijdag weggemogen uit het ziekenhuis maar toen kreeg ik een hoge bloeddruk. Dus zaterdag zijn ze met de medicatie begonnen maar kreeg ik hartkloppingen en snelle polsslag van. Dus zondag veranderd naar andere medicatie. Ik heb nu nog steeds die hartkloppingen en snelle pols. Vanochtend bij de huisarts geweest en de dosis die ik nu krijg 20mg word in tweeen verdeeld waardoor mijn lichaam minder heftig zou moeten reageren dus 's ochtends 10mg en 's avonds 10 mg. Het zou ook nog steeds van andere medicijnen kunnen komen en dat dat nog niet uit mijn bloed is. Mijn bloeddruk is gelukkig wel gedaald en nu stabiel, vanochtend bij huisarts 120/90 (na een potje janken dus hij zal nog iets lager zijn). Ik hoop gewoon snel van de medicatie af te kunnen. Vrijdag weer naar de huisarts voor bloeddruk controle. Die hartkloppingen kunnen verder geen kwaad. Ze dachten misschien ook dat het nog zou kunnen komen van de situatie, maar ik heb er echt pas last van gekregen sinds ik de medicatie slik. Over 1,5 week moet ik naar het ziekenhuis voor bloeddruk controle en over 6 weken afspraak bij gynaecoloog voor vervolg gesprek en controle. Ik heb geen kraamhulp, maar de verloskundige is wel langs geweest gisteren. Ze heeft mijn baarmoeder nagekeken en die was al goed gezakt. Een bijkomend confronterend probleem is stuwing in mijn borsten. Ze zijn echt de laatste 2 dagen 3 maten gegroeid, het is erg pijnlijk, maar vooral confronterend, ik had het zo graag aan Thijs willen voeden. Je kunt er medicijnen voor krijgen maar dat wil ik niet, ik denk dat het ook goed is voor het rouwproces (schijnt een aantal dagen te duren) en daarbij wil ik niet nog meer troep in mijn lichaam.Ook hebben we obductie laten doen bij Thijs om te kijken wat het inhoud voor de toekomst. We hebben al een voorlopige uitslag en dat is dat het gaat om cystenieren, die recessief overerfelijk zijn. Dus zowel papa als mama moeten aanleg hebben voor nierproblemen in het DNA (zelf geen last van de ziekte) en dan is er een kans van 25%. Het vervolgrisico is ook 25%. Wat natuurlijk heel veel is, maar het zal ons niet weerhouden om toch te proberen een broertje of zusje voor Thijs te krijgen. We hebben een hele stressvolle 9 maanden zwangerschap gehad, maar als ik dit allemaal van te voren had geweten had ik er toch voor gekozen voor dit traject, want we zijn gewoon super blij dat we Thijs 2 dagen hebben mogen leren kennen en in die 2 dagen heeft die ons zoveel gegeven dat het die 9 maanden stress zeker waard was. Ze gaan nu wel proberen (klinisch genetica) om te kijken of ze kunnen zien waar het precies fout zit op het dna en dat zou dan bij een eventuele vervolg zwangerschap kunnen worden nagekeken met een vruchtwaterpunctie. We hebben ook mooie kaartjes besteld en die worden morgen pas verstuurd, omdat we geen zin hebben (hoe goed bedoeld het ook is) dat meerdere mensen gaan langskomen. Dat willen we niet. De mensen die nu komen komen voor Thijs want die hebben hem nog gekend. We willen niet dat de mensen voor ons komen (al hadden we het met zijn tweetjes moeten doen), maar echt om afscheid te nemen voor Thijs. We zijn papa en mama maar zonder kind, maar Thijs zit heel diep bij ons vanbinnen en in onze dromen zijn we bij hem.
P.s: ik zal snel wat foto's van onze mooie Thijs op de MSN zetten.
Liefs
dinsdag 24 april 2007 om 13:24
micha: ik had gisteren bij het strippen wel 1 cm ontsluiting (dus die is binnen) Voor de rest is het dus afwachten. Mijn volgende afspraak staat voor donderdag... vind ik wel een beetje laat. Misschien dat ik maar ga vragen (zo ff bellen) of ze nog een keer eerder willen strippen. Micha, bij jou hebben ze het toch ook best wel heel vaak gedaan.
Ik weet namelijk ook niet wat de procedure is. Wanneer is wordt overgedragen aan gynecoloog. Ben zaterdag 42 weken, maar tis natuurlijk maandag ook nog koninginnendag....
Wat een luxe doorslaapverhalen hier allemaal trouwens. Hopelijk nog heel ff en dan kunnen layla, lara en ik ook meekletsen...
Ik weet namelijk ook niet wat de procedure is. Wanneer is wordt overgedragen aan gynecoloog. Ben zaterdag 42 weken, maar tis natuurlijk maandag ook nog koninginnendag....
Wat een luxe doorslaapverhalen hier allemaal trouwens. Hopelijk nog heel ff en dan kunnen layla, lara en ik ook meekletsen...
dinsdag 24 april 2007 om 13:39
Sjit, lag ik net op de bank en had ik bedacht waarop ik allemaal nog wilde reageren, ben het allemaal weer vergeten, op één ding na: Micha's bevalling.
Micha, het is onzin om daar niet over te willen posten! Het een is niet erger dan het ander! Ben ervan overtuigd dat Icke en Spitsmuis daar ook zo over denken. Anders zou ik ook niet meer kunnen posten over mijn bevalling, en daar heb ik op zich nog best behoefte aan! Want dat zit ook nog hoog!
Robbie wordt wakker.. Hij mag niet huilen, mammie heeft hoofdpijn...!
Micha, het is onzin om daar niet over te willen posten! Het een is niet erger dan het ander! Ben ervan overtuigd dat Icke en Spitsmuis daar ook zo over denken. Anders zou ik ook niet meer kunnen posten over mijn bevalling, en daar heb ik op zich nog best behoefte aan! Want dat zit ook nog hoog!
Robbie wordt wakker.. Hij mag niet huilen, mammie heeft hoofdpijn...!
dinsdag 24 april 2007 om 13:41
Lieve zonnebloem
Ik weet eigenlijk geen woorden om te reageren op jou verhaal. Toch een poging. Wat zijn jij en je man sterk en wat hebben jullie op een hele knappe en mooie manier afscheid genomen van Thijs. Ik vind je ook zo sterk hoe je je verhaal doet en hoe je met het verlies omgaat. Maar ik wil jullie ook nog heel veel sterkte wensen voor de aankomende tijd.
Voor morgen ook :R en ballon voor Thijs.
x Buitenmeisje
Ik weet eigenlijk geen woorden om te reageren op jou verhaal. Toch een poging. Wat zijn jij en je man sterk en wat hebben jullie op een hele knappe en mooie manier afscheid genomen van Thijs. Ik vind je ook zo sterk hoe je je verhaal doet en hoe je met het verlies omgaat. Maar ik wil jullie ook nog heel veel sterkte wensen voor de aankomende tijd.
Voor morgen ook :R en ballon voor Thijs.
x Buitenmeisje
dinsdag 24 april 2007 om 13:44
Vol bewondering hebben vriend en ik je verhaal gelezen. Wat ben en blijf jij toch een flinke meid! Ik denk dat Thijs geen betere ouders had kunnen uitkiezen. De rust, en liefde die hij heeft ontvangen van jullie tijdens die 2dagen zal hij meenemen.En dat is toch een prachtige gedachte?
Veel sterkte morgen. En ik zal de prachtige Thijs gaan bewonderen op de MSN.
Ik hoop dat als je weer de behoefte krijgt ik jou ergens kan volgen op het forum. Ik wil graag weten hoe het verder met je gaat de komende tijd.
Dikke knuffel voor jullie *;
Veel sterkte morgen. En ik zal de prachtige Thijs gaan bewonderen op de MSN.
Ik hoop dat als je weer de behoefte krijgt ik jou ergens kan volgen op het forum. Ik wil graag weten hoe het verder met je gaat de komende tijd.
Dikke knuffel voor jullie *;
dinsdag 24 april 2007 om 14:26
Zonnebloem jeetje wat ontzettend moeilijk lijkt me dat zeg. Gelukkig dat jullie goede begeleiding hadden in het ziekenhuis, en dat jullie foto's en voet en handafdrukjes hebben, dit schijnt ook goed voor de rouwverwerking te zijn en je wilt natuurlijk toch nog zoveel mogelijk van wat er aan jullie Thijs herinnert meenemen.
Elke keer als ik je verhaal lees, blijf ik het zo verschrikkelijk vinden om op zo'n manier je baby te verliezen.
Heel veel sterkte voor jullie, en 1 ding is niet veranderd, jullie zijn en blijven hoe dan ook vader en moeder van Thijs, die met veel liefde in jullie hart en gedachten blijft.
Elke keer als ik je verhaal lees, blijf ik het zo verschrikkelijk vinden om op zo'n manier je baby te verliezen.
Heel veel sterkte voor jullie, en 1 ding is niet veranderd, jullie zijn en blijven hoe dan ook vader en moeder van Thijs, die met veel liefde in jullie hart en gedachten blijft.
dinsdag 24 april 2007 om 15:12
dinsdag 24 april 2007 om 15:17
Buitenmeisje, ik ben 3 keer gestript. Op 41, 41+1 en 41+4. Die laatste keer had het effect. Anders zou ik op 41+6 mee hebben gedaan aan een onderzoek waarbij ze kijken naar het effect van vliezen breken. Dan breken ze dus je vliezen en kijken of het zo alsnog op gang komt. Dit werkte bij mij de eerste keer. Dus dit zou je vrijdag kunnen laten doen. Inleiden zou anders op zaterdag zijn bij jou, tenzij je nog wil wachten. Als het goed is beginnen ze dan ook met het breken van de vliezen maar ik weet niet of dit overal zo is.
Bel in ieder geval de vk, ik heb gemerkt dat je zelf de hele tijd overal achteraan moet gaan omdat ze anders ook niks doen.
Xaloy, ik dacht er eigenlijk nog aan om een bevallingstopic op de groep te openen zodat iedereen die daar behoefte aan heeft over haar bevalling kan leuteren. Misschien alsnog een idee?
Bel in ieder geval de vk, ik heb gemerkt dat je zelf de hele tijd overal achteraan moet gaan omdat ze anders ook niks doen.
Xaloy, ik dacht er eigenlijk nog aan om een bevallingstopic op de groep te openen zodat iedereen die daar behoefte aan heeft over haar bevalling kan leuteren. Misschien alsnog een idee?
