Kinderen
alle pijlers
Baby mee naar begrafenis, of oppas regelen?
maandag 24 maart 2008 om 20:32
Deze week heb ik de begrafenis van een neef van mij. We hebben nooit veel contact gehad, maar het wordt vanuit de familie wel verwacht dat ik (en mijn man) daarbij aanwezig zijn. Overigens vind ik zelf ook wel dat ik er naar toe moet.
Het lastige is alleen dat mijn man en ik twee kleine kinderen hebben (dochter van 2 maanden en zoon van 2). Voor onze zoon van 2 zal oma sowieso ingeschakeld worden, voor onze dochter twijfelen we nog.
De begrafenis is aan de andere kant van het land, en met de ochtendspits (langs Utrecht). We zullen dus erg vroeg weg moeten, waarbij ik me afvraag of we dat qua ochtendspits thuis zullen redden. Dochter krijgt de nacht- en ochtendvoeding nog met de borst, waardoor het ook lastiger wordt om zonder haar de avond ervoor bijvoorbeeld naar mijn broer te gaan en daar te slapen (woont in het midden van het land).
Nu vinden mijn ouders en zus het onzin om dochter mee te nemen, dat het te onhandig is tijdens de uitvaartdienst en op de begraafplaats. Want wat als ze gaat huilen, het is er hartstikke koud en je staat nog best een tijd buiten. Zij vinden in ieder geval dat we voor dochter ook een oppas moeten regelen.
Ik heb daar alleen nog geen prettig gevoel bij. Dochter is de afgelopen week wezen wennen bij het kinderdagverblijf, en was daarna behoorlijk gesloopt van alle indrukken (voor zover je dat bij zo'n kleintje zeggen). Daar heb ik minder problemen mee, omdat ze ook naar het kinderdagverblijf zal moeten gaan als ik weer ga werken. Maar ik vind het geen prettig idee om oma (of iemand anders) nu al in te schakelen voor een "privé"-activiteit. Ook vind ik het best een belasting om ineens twee kinderen bij oma te laten.
Kortom, ik vind het lastig om een keuze te maken, en vroeg me af wat anderen in deze situatie zouden doen.
Het lastige is alleen dat mijn man en ik twee kleine kinderen hebben (dochter van 2 maanden en zoon van 2). Voor onze zoon van 2 zal oma sowieso ingeschakeld worden, voor onze dochter twijfelen we nog.
De begrafenis is aan de andere kant van het land, en met de ochtendspits (langs Utrecht). We zullen dus erg vroeg weg moeten, waarbij ik me afvraag of we dat qua ochtendspits thuis zullen redden. Dochter krijgt de nacht- en ochtendvoeding nog met de borst, waardoor het ook lastiger wordt om zonder haar de avond ervoor bijvoorbeeld naar mijn broer te gaan en daar te slapen (woont in het midden van het land).
Nu vinden mijn ouders en zus het onzin om dochter mee te nemen, dat het te onhandig is tijdens de uitvaartdienst en op de begraafplaats. Want wat als ze gaat huilen, het is er hartstikke koud en je staat nog best een tijd buiten. Zij vinden in ieder geval dat we voor dochter ook een oppas moeten regelen.
Ik heb daar alleen nog geen prettig gevoel bij. Dochter is de afgelopen week wezen wennen bij het kinderdagverblijf, en was daarna behoorlijk gesloopt van alle indrukken (voor zover je dat bij zo'n kleintje zeggen). Daar heb ik minder problemen mee, omdat ze ook naar het kinderdagverblijf zal moeten gaan als ik weer ga werken. Maar ik vind het geen prettig idee om oma (of iemand anders) nu al in te schakelen voor een "privé"-activiteit. Ook vind ik het best een belasting om ineens twee kinderen bij oma te laten.
Kortom, ik vind het lastig om een keuze te maken, en vroeg me af wat anderen in deze situatie zouden doen.
dinsdag 25 maart 2008 om 17:17
Zeker maar dan zou ik dus niet een baby daar mee naartoe slepen die mijn neef zelf nog nooit gezien heeft en mijn oom en tante waarschijnlijk ook niet..
Ik wil hier nog aan toevoegen dat wanneer ik ook nauwelijks contact met mijn oom en tante had ik niet zou gaan..
Ook niet als het een bruiloft of ander feest was...
dinsdag 25 maart 2008 om 17:19
Mijns inziens gaat het idee dat kinderen maar overal bij moeten zijn anno 2008 een beetje te ver doorslaan.....
Je zou dus op je rouwkaart moeten zetten dat kinderen niet gewenst zijn?
Net als je dat tegenwoordig ook op de uitnodiging van je bruiloft moet zetten, anders nemen mensen hun kinderen ongevraagd mee. Voordat iedereen over me heen valt, bij mijn bruiloft waren kinderen van harte welkom maar ik vind het heel begrijpelijk als dat niet zo is. En ik vind dat je als ouder dus hoort te vragen of je kind welkom is en niet andersom.
Het kind wordt meestal ook niet genoemd op de uitnodiging.
Als er op de rouwkaart zou staan: Pietje, Marie en de kinderen lijkt het me duidelijk. Maar waarschijnlijk staan de kinderen niet genoemd. Dus vraag je eerst aan de betrokkenen (als je dat durft, want waar hebben we het over? Anderhalf uur zonder je kindje, dat moet toch kunnen?).
Er zijn toch plekken waar baby's niet wenselijk zijn lijkt me?
Op je werk bijvoorbeeld. Een kind van drie maanden slaapt heel veel maar neem je toch niet mee naar je werk?
Of een cafe?
Bioscoop of theater?
Chique restaurant?etc etc.
Misschien heb ik het wel helemaal mis hoor, maar als mijn oma zou overlijden zou ik het heel normaal vinden als mijn dochtertje daarbij was, maar als een verder familielid zijn kinderen mee zou nemen zou ik dat echt raar vinden.
Je zou dus op je rouwkaart moeten zetten dat kinderen niet gewenst zijn?
Net als je dat tegenwoordig ook op de uitnodiging van je bruiloft moet zetten, anders nemen mensen hun kinderen ongevraagd mee. Voordat iedereen over me heen valt, bij mijn bruiloft waren kinderen van harte welkom maar ik vind het heel begrijpelijk als dat niet zo is. En ik vind dat je als ouder dus hoort te vragen of je kind welkom is en niet andersom.
Het kind wordt meestal ook niet genoemd op de uitnodiging.
Als er op de rouwkaart zou staan: Pietje, Marie en de kinderen lijkt het me duidelijk. Maar waarschijnlijk staan de kinderen niet genoemd. Dus vraag je eerst aan de betrokkenen (als je dat durft, want waar hebben we het over? Anderhalf uur zonder je kindje, dat moet toch kunnen?).
Er zijn toch plekken waar baby's niet wenselijk zijn lijkt me?
Op je werk bijvoorbeeld. Een kind van drie maanden slaapt heel veel maar neem je toch niet mee naar je werk?
Of een cafe?
Bioscoop of theater?
Chique restaurant?etc etc.
Misschien heb ik het wel helemaal mis hoor, maar als mijn oma zou overlijden zou ik het heel normaal vinden als mijn dochtertje daarbij was, maar als een verder familielid zijn kinderen mee zou nemen zou ik dat echt raar vinden.
dinsdag 25 maart 2008 om 17:24
Nederlanders adresseren hun kaarten vaak aan 'familie Jansen' en als je de etiquette zou aanhouden, is familie ook de hele familie.
Werk vind ik een beetje een gek voorbeeld, maar café en restaurant niet. Theater en bioscoop ook niet als het om een kindervoorstelling gaat
Neele, waarom jij wel je kind meenemen en een ander niet? Jouw kind kan net zo goed gaan huilen als dat andere kind?
Werk vind ik een beetje een gek voorbeeld, maar café en restaurant niet. Theater en bioscoop ook niet als het om een kindervoorstelling gaat
Neele, waarom jij wel je kind meenemen en een ander niet? Jouw kind kan net zo goed gaan huilen als dat andere kind?
dinsdag 25 maart 2008 om 17:33
Nee, alhoewel ik sommige meningen wel erg verhelderend vind, er wordt soms toch op een iets andere manier tegen de situatie aangekeken dan wijzelf gedaan hebben.
Op dit moment zijn we bezig om te kijken of er een vriendin op kan passen. Zij woont ook in het midden van het land, en daar zouden we dan misschien ook kunnen blijven overnachten.
@Neele: het gaat niet over 1,5 uur, daar zou ik veel minder een punt van maken. We gokken nu op zo'n 2,5 a 3 uur reistijd op de heenweg, hebben dan het condoleren, de uitvaartdienst en de begrafenis, en dan weer naar huis (als het meezit zo'n 2 uur).
Overigens vinden we het zelf lastig om oma ineens met 2 kinderen op te zadelen, vooral omdat we het zelf best een omschakeling vonden. Vandaar dat we het liefste dan een tweede oppas zouden inschakelen.
En hoewel we weinig contact hebben met andere neven en nichten, is het bij ons in de familie wel gebruikelijk dat je er bent met blije (trouwerijen) en droeve gebeurtenissen.
dinsdag 25 maart 2008 om 18:40
Ik heb alles op mijn gemak even doorgelezen.
Ik vind dat je je kindje niet mee moet nemen. Als dat betekend dat je dan niet kan komen, het zij zo.
Ik vind kinderen an sich niet thuishoren op een begrafenis, tenzij ze een band hebben met de overledene(dus zijn/haar opa/oma).
En dan nog, een kind van 2 maanden heeft er niets aan.
Ook de nabestaande hebben er niets aan dat jij je kindje meeneemt. Want al zou je kindje zich de gehele dag voorbeeldig gedragen,dan nog zal er veel aandacht naar je kleine wonder uitgaan en ik vind dat een begrafenis daar niet de tijd en plaats voor is.
Zo is vorige week de oma van mijn ex overleden.Mijn zoon had haar 1 keer gezien.Ik vind hem er veel te klein voor om naar een crematie te gaan van iemand die hij 1 keer gezien heeft.
En als mijn broer/vader/zus/moeder zou komen te overlijden zou ik het zeker niet op prijs stellen als mijn nichtjes/neefjes hun babies mee zouden nemen.
Ik vind het juist omgekeerd. Ik vind dat kinderen niet maar overal bij moeten kunnen zijn,soms is het gewoon niet gepast. En een begrafenis is voor mij een plek waar het gewoon niet gepast is een kind mee te nemen,tenzij er een directe band is met de overledene en dan nog valt er over na te denken of het zinvol is.
Maar als je echt geen oppas kan krijgen,of het logistiek niet te regelen is, dan kun je de directe familie opbellen en vragen of je je baby mee zou mogen nemen. Is het antwoord nee (wat heel begrijpelijk is) dan zullen ze ook begrijpen dat jij daardoor niet kan komen.
En je vertelde zelf al dat je zelf al geen band met je neef hebt,dus is het echt zo essentieel dat je er bij bent?
Zou een mooie bos bloemen,of een mooie rouwkaart dan niet voldoen?
Zeker in jouw situatie zou het zeker niet gepast zijn om je kind mee te nemen, behalve als daar uitdrukkelijk toestemming voor gegeven is.
Je kunt er zeker NIET vanuit gaan dat het maar automatisch moet kunnen,dat moet je echt met ze zelf overleggen.
Ik vind dat je je kindje niet mee moet nemen. Als dat betekend dat je dan niet kan komen, het zij zo.
Ik vind kinderen an sich niet thuishoren op een begrafenis, tenzij ze een band hebben met de overledene(dus zijn/haar opa/oma).
En dan nog, een kind van 2 maanden heeft er niets aan.
Ook de nabestaande hebben er niets aan dat jij je kindje meeneemt. Want al zou je kindje zich de gehele dag voorbeeldig gedragen,dan nog zal er veel aandacht naar je kleine wonder uitgaan en ik vind dat een begrafenis daar niet de tijd en plaats voor is.
Zo is vorige week de oma van mijn ex overleden.Mijn zoon had haar 1 keer gezien.Ik vind hem er veel te klein voor om naar een crematie te gaan van iemand die hij 1 keer gezien heeft.
En als mijn broer/vader/zus/moeder zou komen te overlijden zou ik het zeker niet op prijs stellen als mijn nichtjes/neefjes hun babies mee zouden nemen.
Ik vind het juist omgekeerd. Ik vind dat kinderen niet maar overal bij moeten kunnen zijn,soms is het gewoon niet gepast. En een begrafenis is voor mij een plek waar het gewoon niet gepast is een kind mee te nemen,tenzij er een directe band is met de overledene en dan nog valt er over na te denken of het zinvol is.
Maar als je echt geen oppas kan krijgen,of het logistiek niet te regelen is, dan kun je de directe familie opbellen en vragen of je je baby mee zou mogen nemen. Is het antwoord nee (wat heel begrijpelijk is) dan zullen ze ook begrijpen dat jij daardoor niet kan komen.
En je vertelde zelf al dat je zelf al geen band met je neef hebt,dus is het echt zo essentieel dat je er bij bent?
Zou een mooie bos bloemen,of een mooie rouwkaart dan niet voldoen?
Zeker in jouw situatie zou het zeker niet gepast zijn om je kind mee te nemen, behalve als daar uitdrukkelijk toestemming voor gegeven is.
Je kunt er zeker NIET vanuit gaan dat het maar automatisch moet kunnen,dat moet je echt met ze zelf overleggen.
dinsdag 25 maart 2008 om 19:14
Ik heb je reactie nog maar tot deze zin gelezen, maar die viel me ook gelijk op. Ik weet niet hoe het in andere families is, maar de meeste kinderen hebben toch wel met meer mensen een band dan alleen met opa en oma? En die mensen hebben omgekeerd toch ook een band met hen? Als ik naar mijn eigen kind kijk: mijn vader, zijn vrouw, de kinderen van mijn vaders vrouw, mijn eigen opa en oma, mijn broer en zijn vrouw, hun kinderen, mijn tantes, mijn ooms, mijn eigen nichten en neven, de kinderen van mijn nichten en neven, een aantal van mijn vriendinnen, de kinderen van die vriendinnen, de partners van die vriendinnen, in sommige gevallen zelfs de óuders van die vriendinnen, zelfs buren hebben allemaal een band met mijn kind. En naarmate hij ouder wordt krijgt hij met steeds meer mensen een band, mijn kind heeft een drukker sociaal leven dan ik en ik heb juist met een heleboel volwassenen pas een diepgaandere band gekregen dóór mijn kind.
Beetje een vreemde stelling dus dat kinderen alleen op de begrafenis van hun eigen opa en oma welkom zouden zijn.
Am Yisrael Chai!
dinsdag 25 maart 2008 om 19:19
Ik kan zo al uit het blote hoofd meer dan tien mensen opnoemen naar wiens begrafenis ik niet zou gaan als ik geen kind had, maar naar wiens begrafenis ik nu wél zou moeten gaan omdat ik nu een kind heb. Aangezien ik dus eigenlijk door mijn kind tot die kring ben gaan behoren, is het toch eigenlijk gek dat hij niet mee zou mogen?
(Allemaal hypothetisch hoor, want voor zover ik weet zou in ieder geval mijn familie het juist ongepast van me vinden als ik mijn kind niet mee zou nemen).
(Allemaal hypothetisch hoor, want voor zover ik weet zou in ieder geval mijn familie het juist ongepast van me vinden als ik mijn kind niet mee zou nemen).
Am Yisrael Chai!
dinsdag 25 maart 2008 om 19:40
Ik vind niet dat kinderen per definitie niet thuis horen op een begrafenis. Ik denk wel dat het er een aan ligt welke 'relatie' de overledene en het kind hadden.
Een baby meenemen naar de begrafenis van iemand waar je zelf amper contact mee hebt vind ik niet kunnen omdat je gewoon niet weet hoe de nabestaanden dat vinden. En dat kun je wel gaan vragen maar dat vind ik helemaal not done. Die mensen hebben wel wat anders aan hun hoofd dan jouw oppasprobleem.
Is de overledene echter iemand met wie je wel nauw contact had dan vind ik het wat anders.
Verder vind ik dat kinderen net zoveel recht hebben om afscheid te nemen van een dierbare als jij en ik. Het is zelfs goed dat kinderen iets dergelijks meemaken denk ik, daar doen mensen tegenwoordig wel erg spastisch over.
De dood hoort er gewoon bij, je houdt echt geen trauma over aan het bijwonen van een begrafenis of het zien van een lijk.
Aan de andere kant zou ik het heel moeilijk vinden om tijdens een begrafenis waar ik veel verdriet van heb ook nog eens 'oog' te moeten hebben voor een kind, maar dat zal wel komen omdat ik ze zelf niet heb.
Een baby meenemen naar de begrafenis van iemand waar je zelf amper contact mee hebt vind ik niet kunnen omdat je gewoon niet weet hoe de nabestaanden dat vinden. En dat kun je wel gaan vragen maar dat vind ik helemaal not done. Die mensen hebben wel wat anders aan hun hoofd dan jouw oppasprobleem.
Is de overledene echter iemand met wie je wel nauw contact had dan vind ik het wat anders.
Verder vind ik dat kinderen net zoveel recht hebben om afscheid te nemen van een dierbare als jij en ik. Het is zelfs goed dat kinderen iets dergelijks meemaken denk ik, daar doen mensen tegenwoordig wel erg spastisch over.
De dood hoort er gewoon bij, je houdt echt geen trauma over aan het bijwonen van een begrafenis of het zien van een lijk.
Aan de andere kant zou ik het heel moeilijk vinden om tijdens een begrafenis waar ik veel verdriet van heb ook nog eens 'oog' te moeten hebben voor een kind, maar dat zal wel komen omdat ik ze zelf niet heb.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
dinsdag 25 maart 2008 om 19:46
Ja, dat is voor mij de spijker op z'n kop. Bij mij in de familie neem je ook gewoon je kind mee. Die hoort er gewoon helemaal bij! Bij een trouwerij...en natuurlijk zorg je dat ze wel rustig zijn...en hetzelfde bij een uitvaart.
Elke familie is anders en TO moet doen wat zij denkt wat goed is, afgestemd op háár familie en háár gevoel.
Maar ik snap het probleem niet zo hoor. Ga er óf alleen heen en laat man bij de baby of doe haar bij oma. Oma heeft wel meer kinders onder haar hoede gehad denk ik en kan dat heus wel een lange dag aan.
Maar ga wel. Het is tóch je neef.
![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif){kind=small}
dinsdag 25 maart 2008 om 19:58
Ook niet helemaal waar, want ondanks je eigen verdriet maak je je ook zorgen over je Lief, je ouders. Maar dat lijkt me heel anders dan oog te moeten hebben voor iemand die afhankelijk van jou is, dat je op moet letten of je kind het nog wel trekt, dat ht niet te erg onder de indruk is etc.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
dinsdag 25 maart 2008 om 19:58
Oh, op die manier.
Ik denk dat dat wel meevalt. De uitvaarten waar ik de laatste tijd ben heen geweest, waren allemaal terwijl ik mijn kind(eren) bij me had. En je hebt al verdriet voor de utivaart er is, en dat weten je kinderen ook. Ook de kleintjes, die voelen het ook. Je hebt ze al uitgelegd wat er aan de hand is, wat er gaat gebeuren, en je deelt je verdriet met hen, en dat van hun, dat delen ze met jou. En dat maakt het minder zwaar.
Voorbeeld: geen uitvaart, maar het bezoeken van het grafje van de doodgeboren dochter van mijn oudste vriendin. Op de begrafenis zelf was er niemand behalve de echt directe familie, en ik wilde het grafje toch graag zien, en mijn vriendin wilde het ons graag laten zien. Meisje-Klein was daar ook bij (Jom ook, maar die had niet zoveel door), en ik heb de ogen uit mijn kop gejankt, en alhoewel MK me bestookte met vragen als waarom dat meisje daar dan lag in een bedje met een deksel en onder de grond en waarom ze een tuintje had en waarom er een sterretje op die mooie kleine muur stond, heeft ze me ook getroost. En vond ze het ook verdrietig. En vond ze het ook fijn om te weten dat ik ook niet wist waarom dat meisje dan niet meer leefde.
Je bent minder alleen in je verdriet. Ik denk dat dat het is.
Ik denk dat dat wel meevalt. De uitvaarten waar ik de laatste tijd ben heen geweest, waren allemaal terwijl ik mijn kind(eren) bij me had. En je hebt al verdriet voor de utivaart er is, en dat weten je kinderen ook. Ook de kleintjes, die voelen het ook. Je hebt ze al uitgelegd wat er aan de hand is, wat er gaat gebeuren, en je deelt je verdriet met hen, en dat van hun, dat delen ze met jou. En dat maakt het minder zwaar.
Voorbeeld: geen uitvaart, maar het bezoeken van het grafje van de doodgeboren dochter van mijn oudste vriendin. Op de begrafenis zelf was er niemand behalve de echt directe familie, en ik wilde het grafje toch graag zien, en mijn vriendin wilde het ons graag laten zien. Meisje-Klein was daar ook bij (Jom ook, maar die had niet zoveel door), en ik heb de ogen uit mijn kop gejankt, en alhoewel MK me bestookte met vragen als waarom dat meisje daar dan lag in een bedje met een deksel en onder de grond en waarom ze een tuintje had en waarom er een sterretje op die mooie kleine muur stond, heeft ze me ook getroost. En vond ze het ook verdrietig. En vond ze het ook fijn om te weten dat ik ook niet wist waarom dat meisje dan niet meer leefde.
Je bent minder alleen in je verdriet. Ik denk dat dat het is.
dinsdag 25 maart 2008 om 20:01
Zuss, de laatste uitvaart waar ik met MK was, was die van de zwaar demente oma van Lief. MK kende haar niet, maar kende wel de dochter van die oma: haar oma. En ze snapte best dat die verdrietig was nu haar eigen moeder er niet meer was, maar wist ook te vertellen dat zij niet zo verdrietig was. En dat al die huilende mensen dat dus wel waren.
Kinderen vinden uitvaarten niet zo snel eng, als je er eerlijk en open mee omgaat.
Kinderen vinden uitvaarten niet zo snel eng, als je er eerlijk en open mee omgaat.
dinsdag 25 maart 2008 om 20:06
Iemand zei dat door je eigen verdriet je andere dingen niet opvallen. Ik zit hier ff op te kauwen en ik denk dat het juist wel opvalt , vooral als het voor jouw gevoel 'niet hoort'. Moeilijk uit te leggen maar ik zal het proberen.
Ik denk dat als op de begrafenis van 1 van mijn ouders (en moge de goden verhoeden dat dit snel gebeurt) er geen kleinkinderen zouden zijn, dan is dat raar.
Maar stel nu dat Lief doodgaat (en dat mogen de goden ook verhoeden) en er komt daar een nicht die ik amper ken met een kind dat ik nog nooit heb gezien. Dat zou ik niet prettig vinden want het hoort niet bij Lief.
Beetje vaag, maar zo voel ik het wel.
Ik denk dat als op de begrafenis van 1 van mijn ouders (en moge de goden verhoeden dat dit snel gebeurt) er geen kleinkinderen zouden zijn, dan is dat raar.
Maar stel nu dat Lief doodgaat (en dat mogen de goden ook verhoeden) en er komt daar een nicht die ik amper ken met een kind dat ik nog nooit heb gezien. Dat zou ik niet prettig vinden want het hoort niet bij Lief.
Beetje vaag, maar zo voel ik het wel.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
dinsdag 25 maart 2008 om 20:08
Dat weet ik, mijn vroegste herinnering is die van een dode opa in zijn kist en dat is eigenlijk wel een mooie herinnering. Maar het gaat me nu niet zo om wat het kind voelt, het gaat me om hoe de nabestaanden de aanwezigheid van een kind ervaren.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
dinsdag 25 maart 2008 om 20:12
Wat ik tot nog toe heb gemerkt, is dat nabestaanden het prima vinden als er een kind meekomt. Zelfs als het kind de dode dus niet kende,maar de nabestaanden wel.
MK heeft zelfs gedanst op de muziek die gedraaid werd tijdens de uitvaart. 'Oma vond dat mooie muziek, daarom draaien ze dat'. "Ik vinnutook mooi! Mag ik dan dansen?" **even naar schoonmoeder gekeken of ze dat okee vond** 'Ja hoor, je mag dansen, maar rustig en geen geluid maken, anders horen de andere mensen de mooie muziek niet meer'.
Toen mijn oma overleed was mijn neefje nog heel klein. Niemand die zich gestoord heeft aan zijn gekir, en af en toe gesnik. Hoort er nu eenmaal bij.
Zuss, om het voorbeeld te nemen van TO: logisch dat weinig mensen het kindje kennen, het kindje is er pas net. Maar het hoort bij TO, en TO kende haar neef wel. Dan mag het kindje toch mee? (praktische afwegingen daargelaten, ik snap het ook als je het kindje niet meeneemt)
MK heeft zelfs gedanst op de muziek die gedraaid werd tijdens de uitvaart. 'Oma vond dat mooie muziek, daarom draaien ze dat'. "Ik vinnutook mooi! Mag ik dan dansen?" **even naar schoonmoeder gekeken of ze dat okee vond** 'Ja hoor, je mag dansen, maar rustig en geen geluid maken, anders horen de andere mensen de mooie muziek niet meer'.
Toen mijn oma overleed was mijn neefje nog heel klein. Niemand die zich gestoord heeft aan zijn gekir, en af en toe gesnik. Hoort er nu eenmaal bij.
Zuss, om het voorbeeld te nemen van TO: logisch dat weinig mensen het kindje kennen, het kindje is er pas net. Maar het hoort bij TO, en TO kende haar neef wel. Dan mag het kindje toch mee? (praktische afwegingen daargelaten, ik snap het ook als je het kindje niet meeneemt)
dinsdag 25 maart 2008 om 20:21
dinsdag 25 maart 2008 om 20:25
