Kinderen
alle pijlers
Bewust kindvrij sinds 2010, deel 26
zondag 27 december 2020 om 10:16
Sterkte en eenredbulletje schreef: ↑26-12-2020 23:12
Ik mis mijn paps ook. Gelukkig kan ik kerst wel los zien ondanks dat zijn sterfdag vlak voor kerst is. Ik verdoof mijn emoties door mijn huis onder te dompelen in kerstversiering en ik prijs mezelf gelukkig dat ik in elk geval nog één ouder over heb waarmee ik het gezellig kan maken. Maar ben ook blij dat de feestdagen weer gedaan zijn. Al dat opgeklopte gedoe over die dagen vind ik storend.
voor de mensen die het moeilijk hebben. Zo zie je maar weer dat deze dagen voor veel mensen helemaal niet zo leuk zijn.
Hier ook moeite met het opgeklopte gedoe.. zeker nu er dit jaar bepaalde dingen niet konden ivm de maatregelen. Geen Kerstmarkt gezien en uiteindelijk Kerst alleen gevierd omdat ik niet lekker was. Wel Kerstboom staan enzo hoor veel Kerstfilms gekeken maar het gevoel is er gewoon niet.
Ik zag net een filmpje voorbijkomen op social media van Amsterdam met mooie lichtjes enz en toen brak er even iets.. gewoon niks van Kerst meegekregen dit jaar terwijl ik altijd zo uitkijk naar deze tijd.. en nu echt even zo'n depri dag.
Maar ook dat zakt wel weer.. zal goed zijn als er weer wat meer mogelijk is, dat maakt thuis zijn ook weer fijner.
zondag 27 december 2020 om 10:26
het zou zonde zijn als er iemand komt te overlijden en je dan moet concluderen 'goh, ik wist niet eens wat haar hobby's waren of wat ze deed naast haar werk'Blijenvrij schreef: ↑26-12-2020 22:58Dit denk ik ook. Niet iedereen heeft evenveel behoefte om veel contact of heel close te zijn.
Ik ben blij met mijn siblings, maar zoals het nu is, is het goed. We zien elkaar op verjaardagen (in normale tijden dan) maar verder niet.
Als je vrouw die behoefte niet heeft, dan is dat toch goed, Rick?
want dat is het, ze zien elkaar alleen maar op verjaardagen en dan gaat het over werk of over de kids en nooit over prive zaken. ik heb een tijdje terug eens geregeld dat we nadat we 2 kinderen te leen hadden daar bij het terugbrengen mochten blijven eten (met dus het idee dat er eens een goed gesprek op gang zou komen).. toen kwam mijn vrouw erachter dat haar zus dus al 1.5 jaar elke zaterdag een cursus volgde in Zwolle om iets te leren voor naast haar werk.
in de auto terug kwam de opmerking 'goh dat wist ik helemaal niet van haar' waarop ik zei: dat komt omdat jullie elkaar nooit privé onder 4 ogen spreken schat.. moet je eens vaker doen!
je gaat pas dingen echt waarderen als je het niet meer hebt, teveel mensen nemen de zaken in het leven aan als vanzelfsprekend maar dat is niet zo. iedereen kan een keer doodgaan ook op jonge leeftijd en ook volgende week als je de auto tegen een boom parkeert
zondag 27 december 2020 om 10:30
Maar waarom zou je dat contact met die zussen willen afdwingen? Als er een klik was waren ze wel vriendinnen geworden. Ze gaan blijkbaar alleen op de verplichte nummertjes met elkaar om dus ze hebben niets met elkaar.
Zo ken ik veel siblingrelaties. Weinig échte band, meer omdat het zo hoort op bepaalde gelegenheden.
Zo ken ik veel siblingrelaties. Weinig échte band, meer omdat het zo hoort op bepaalde gelegenheden.
zondag 27 december 2020 om 12:17
Soms ligt het te ingewikkeld Rick. Ik zal met mijn zus nooit een normale relatie hebben. Zit er niet in. Was met mijn pa ook niet. De redenen bijvoorbeeld dat ik dingen van mijn zus niet weet, is gewoon dat zij ze niet wenst te vertellen. Ik weet dat ze een geheime agenda heeft. Alles met haar is nu eenmaal gecompliceerd.
En wat betreft gemis van ouders met kerst, ach, heb zoveel kerstmissen met mijn ouders niet gehad. Dat is sinds ik naar Twente verhuisd ben. En mijn moeder is nu een aantal keer met mijn zus gekomen met de kerst, maar ze klagen dat het een lange reis is hierheen. Mijn man en ik gaan hun echter wel een 6x per jaar op zoeken, en voor ons is de reis net zo lang. Daarnaast woon ik niet in een woning in de bouw zonder dieren zoals zij. Ik heb hier vee en paarden waarvoor ik moet zorgen, zij niet. En toch willen ze liever niet hierheen komen want het is ze te veel. Mijn man is een beetje zoals jij: ik moet alle moeite doen, ik moet hen maar op zoeken want bla bla bla. Maar als ik ze nooit op zocht, vonden ze het ook goed. Dan spraken we elkaar over de telefoon en dan is het voldoende. Ik ben in ieder geval niet echt de moeite waard om geregeld hier heen te komen.
Dit jaar waren ze blij dat het corona was, dat ze hier niet heen hoefden te komen. Hoewel het wel mogelijk was, want 2 mensen mag je best ontvangen. Oke, dan hoef ik ook niet die kant op.
En wat betreft gemis van ouders met kerst, ach, heb zoveel kerstmissen met mijn ouders niet gehad. Dat is sinds ik naar Twente verhuisd ben. En mijn moeder is nu een aantal keer met mijn zus gekomen met de kerst, maar ze klagen dat het een lange reis is hierheen. Mijn man en ik gaan hun echter wel een 6x per jaar op zoeken, en voor ons is de reis net zo lang. Daarnaast woon ik niet in een woning in de bouw zonder dieren zoals zij. Ik heb hier vee en paarden waarvoor ik moet zorgen, zij niet. En toch willen ze liever niet hierheen komen want het is ze te veel. Mijn man is een beetje zoals jij: ik moet alle moeite doen, ik moet hen maar op zoeken want bla bla bla. Maar als ik ze nooit op zocht, vonden ze het ook goed. Dan spraken we elkaar over de telefoon en dan is het voldoende. Ik ben in ieder geval niet echt de moeite waard om geregeld hier heen te komen.
Dit jaar waren ze blij dat het corona was, dat ze hier niet heen hoefden te komen. Hoewel het wel mogelijk was, want 2 mensen mag je best ontvangen. Oke, dan hoef ik ook niet die kant op.
zondag 27 december 2020 om 14:17
Rick, ik vind het lief dat je je vrouw probeert te behoeden voor toekomstige spijt. Maar ik ben het eens met de anderen. De ene familierelatie is de andere niet.RickDalton schreef: ↑27-12-2020 10:26het zou zonde zijn als er iemand komt te overlijden en je dan moet concluderen 'goh, ik wist niet eens wat haar hobby's waren of wat ze deed naast haar werk'
want dat is het, ze zien elkaar alleen maar op verjaardagen en dan gaat het over werk of over de kids en nooit over prive zaken. ik heb een tijdje terug eens geregeld dat we nadat we 2 kinderen te leen hadden daar bij het terugbrengen mochten blijven eten (met dus het idee dat er eens een goed gesprek op gang zou komen).. toen kwam mijn vrouw erachter dat haar zus dus al 1.5 jaar elke zaterdag een cursus volgde in Zwolle om iets te leren voor naast haar werk.
in de auto terug kwam de opmerking 'goh dat wist ik helemaal niet van haar' waarop ik zei: dat komt omdat jullie elkaar nooit privé onder 4 ogen spreken schat.. moet je eens vaker doen!
je gaat pas dingen echt waarderen als je het niet meer hebt, teveel mensen nemen de zaken in het leven aan als vanzelfsprekend maar dat is niet zo. iedereen kan een keer doodgaan ook op jonge leeftijd en ook volgende week als je de auto tegen een boom parkeert
Knuffels aan iedereen! Dit soort dagen roepen sowieso al veel op als je mensen aan tafel mist, maar er vallen wel veel sterfdatums in deze tijd blijkbaar.
zondag 27 december 2020 om 14:24
RickDalton schreef: ↑27-12-2020 10:26het zou zonde zijn als er iemand komt te overlijden en je dan moet concluderen 'goh, ik wist niet eens wat haar hobby's waren of wat ze deed naast haar werk'
want dat is het, ze zien elkaar alleen maar op verjaardagen en dan gaat het over werk of over de kids en nooit over prive zaken. ik heb een tijdje terug eens geregeld dat we nadat we 2 kinderen te leen hadden daar bij het terugbrengen mochten blijven eten (met dus het idee dat er eens een goed gesprek op gang zou komen).. toen kwam mijn vrouw erachter dat haar zus dus al 1.5 jaar elke zaterdag een cursus volgde in Zwolle om iets te leren voor naast haar werk.
in de auto terug kwam de opmerking 'goh dat wist ik helemaal niet van haar' waarop ik zei: dat komt omdat jullie elkaar nooit privé onder 4 ogen spreken schat.. moet je eens vaker doen!
je gaat pas dingen echt waarderen als je het niet meer hebt, teveel mensen nemen de zaken in het leven aan als vanzelfsprekend maar dat is niet zo. iedereen kan een keer doodgaan ook op jonge leeftijd en ook volgende week als je de auto tegen een boom parkeert
Ik snap heel goed wat je zegt, en het lijkt me zeer heftig, om op jonge leeftijd een broer of zus te verliezen. Gelukkig heb ik dit niet meegemaakt, wel bijna trouwens, dat een sibling op het randje was. Toch denk ik goed te weten wat belangrijk is in het leven door andere heftige zaken in het leven.
Maar ik denk dat je aan het projecteren bent. En in veel gevallen zal je een punt hebben, maar dit zal niet zo zijn bij iedereen. Elke familierelatie is anders. Niet iedereen heeft de behoefte om zeer close te zijn om heel veel van elkaar te weten.
Maar 'alleen met verjaardagen' elkaar zien is vrij regelmatig in ons geval. En ik weet van iedereen (of denk te weten) waar hij of zij zich mee bezig houdt.
Wel denk ik als je net zo'n heftig verlies hebt meegemaakt alles een tijdlang heel anders voelt. Maar goed, ik ben jou niet en jij mij niet.
zondag 27 december 2020 om 14:43
Ik weet niet hoe het voelt om een sibling te hebben dus kan mij ook niet voorstellen hoe het voelt als ze jong dood gaan. Wel denk ik dat het een aanslag is op je ouders waar je dus zelf ook onder te lijden kan krijgen. Een kennis van mij verloor jong een sibling maar hij verloor zijn moeder tegelijkertijd want die kon alleen nog maar in het verleden leven ipv na de eerste harde rouwperiode door te gaan met de nieuwe situatie en met de rest van haar gezin.
zondag 27 december 2020 om 18:35
Klopt, mijn ouders hebben er ook gigantisch onder geleden, tot op een punt dat mijn vader toen ziek werd (last van zijn nieren, onverklaarbare pijntjes) en zoiets had van 'ik hoef niet naar een arts ik wil liever dood'redbulletje schreef: ↑27-12-2020 14:43Ik weet niet hoe het voelt om een sibling te hebben dus kan mij ook niet voorstellen hoe het voelt als ze jong dood gaan. Wel denk ik dat het een aanslag is op je ouders waar je dus zelf ook onder te lijden kan krijgen. Een kennis van mij verloor jong een sibling maar hij verloor zijn moeder tegelijkertijd want die kon alleen nog maar in het verleden leven ipv na de eerste harde rouwperiode door te gaan met de nieuwe situatie en met de rest van haar gezin.
tja.daar heb ik ook toen ook flink onder geleden om die mensen zo te zien afglijden. is wel weer goed gekomen hoor ook daar is het zonnetje wel weer wat vaker komen schijnen maar toch
zondag 27 december 2020 om 18:37
klopt, daar heb je een punt.Luistervink schreef: ↑27-12-2020 14:17Rick, ik vind het lief dat je je vrouw probeert te behoeden voor toekomstige spijt. Maar ik ben het eens met de anderen. De ene familierelatie is de andere niet.
Knuffels aan iedereen! Dit soort dagen roepen sowieso al veel op als je mensen aan tafel mist, maar er vallen wel veel sterfdatums in deze tijd blijkbaar.
deze familie van haar is gewoon wat anders. allemaal aardige mensen maar ze zitten anders in elkaar dan wat ik gewend was.
Thx for the input allen! erg gewaardeerd
maandag 28 december 2020 om 10:57
Op zich begrijp ik Rick wel hoor. Soms is het helemaal niet dat de band slecht is of het niet klikt of er eigenlijk geen interesse is, maar gewoon dat iedereen druk is met zijn eigen leven.
Mijn vriend sprak zijn ouders vóór onze relatie niet heel vaak, want geëmigreerd enzovoorts. Hij was in het begin wel verbaasd over het feit dat ik wekelijks bij een dement familielid langs ging of dat toen we net samenwoonde ik bijna dagelijks nog met thuis belde en later zeker eens in de week. Of dat ik super veel weet over mijn ouders, over hoe ze vroeger dingen deden en wilde. Dát kende hij niet van thuis én vond het best raar. Hij en zijn sibling zijn uit huis gegaan om te studeren, en dat losse is altijd gebleven in dat hele gezin. Momenteel spreekt hij ze wekelijks, wel door dingen die ik gezegd heb of doe. (Ze zijn ook al op leeftijd.)
Maar nog steeds is de band daar heel los hoor, gesprekken gaan volgens mij zelden in de diepte. Soms komt er iets ter sprake en dan wist men dat ook niet, terwijl iets al jaren een interesse of hobby is van deze of gene.
Dus ik begrijp wel dat jij het probeert Rick. Soms is het geen onwil, maar komt het er niet van, terwijl ze het echt wel de moeite waard vinden. Als het zo is, kan het echt geen kwaad om iemand daar mee te helpen.
Of dat andere, dat het soms lastig is dat jouw vrouw zich niet kan verplaatsen in jou, herken ik ook wel. Ik heb al best wat mensen verloren, ook jonge mensen, ouders gescheiden enz. Ik ben er altijd wel weer bovenop gekomen en er niet in blijven hangen, maar vriend heeft er geen ervaring mee. Hij heeft ook gewoon gezegd dat hij het zich niet kan voorstellen. Maar ik denk dat vaak genoeg, ik heb ook niet alles meegemaakt, maar ik kan mij wel voorstellen dat iets heel kut is. En even een knuffel is altijd goed.
Maar ja, doe je niets aan.
Voor ieder die het nodig heeft:
@Beschuitmetjam, nog even terugkomende op jouw vraag mbt die studie. Wat dat iets is weet ik niet. Het is wel zo, dat als ik klaar ben, ik ook een universitaire studie heb gedaan. Dat zorgt sowieso voor meer kansen qua werk. Maar dat is tot nu toe nog iets voor in de toekomst.
Herkenbaar en dan denk ik, hoe laag ligt hier die lat dan?
Mijn vriend sprak zijn ouders vóór onze relatie niet heel vaak, want geëmigreerd enzovoorts. Hij was in het begin wel verbaasd over het feit dat ik wekelijks bij een dement familielid langs ging of dat toen we net samenwoonde ik bijna dagelijks nog met thuis belde en later zeker eens in de week. Of dat ik super veel weet over mijn ouders, over hoe ze vroeger dingen deden en wilde. Dát kende hij niet van thuis én vond het best raar. Hij en zijn sibling zijn uit huis gegaan om te studeren, en dat losse is altijd gebleven in dat hele gezin. Momenteel spreekt hij ze wekelijks, wel door dingen die ik gezegd heb of doe. (Ze zijn ook al op leeftijd.)
Maar nog steeds is de band daar heel los hoor, gesprekken gaan volgens mij zelden in de diepte. Soms komt er iets ter sprake en dan wist men dat ook niet, terwijl iets al jaren een interesse of hobby is van deze of gene.
Dus ik begrijp wel dat jij het probeert Rick. Soms is het geen onwil, maar komt het er niet van, terwijl ze het echt wel de moeite waard vinden. Als het zo is, kan het echt geen kwaad om iemand daar mee te helpen.
Of dat andere, dat het soms lastig is dat jouw vrouw zich niet kan verplaatsen in jou, herken ik ook wel. Ik heb al best wat mensen verloren, ook jonge mensen, ouders gescheiden enz. Ik ben er altijd wel weer bovenop gekomen en er niet in blijven hangen, maar vriend heeft er geen ervaring mee. Hij heeft ook gewoon gezegd dat hij het zich niet kan voorstellen. Maar ik denk dat vaak genoeg, ik heb ook niet alles meegemaakt, maar ik kan mij wel voorstellen dat iets heel kut is. En even een knuffel is altijd goed.
Maar ja, doe je niets aan.
Voor ieder die het nodig heeft:
@Beschuitmetjam, nog even terugkomende op jouw vraag mbt die studie. Wat dat iets is weet ik niet. Het is wel zo, dat als ik klaar ben, ik ook een universitaire studie heb gedaan. Dat zorgt sowieso voor meer kansen qua werk. Maar dat is tot nu toe nog iets voor in de toekomst.
Luistervink schreef: ↑24-12-2020 17:56[...]
Als ik in een baan zit waar ik het wel gezien heb, dan ga ik inderdaad alleen maar kletsen. En kijken waar iedereen mee bezig is en kijken of ik ook iets mag doen. Mijn eigen werk raffel ik dan ergens tussendoor af. En het stomme is: ik heb daar ook nog nooit commentaar over gehad. Blijkbaar vonden mijn leidinggevenden dit prima. Maar ik niet!
Herkenbaar en dan denk ik, hoe laag ligt hier die lat dan?
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 29 december 2020 om 11:54
Ik werk in de wetenschapscommunicatie en daar kan ik voorlopig alle kanten mee op. Van advies, coaching en beleid tot allerlei vormen van praktische uitvoeringen, van workshops, e-learnings, boeken, lezingen, persvoorlichting, infographics, social media. Ik ben hier wel ingerold vanuit een specialisatie en ik merk dat het lastig is om daar vanaf te komen. Mensen plaatsen je toch in een hokje. Ik doe het liefst van alles wat. Vandaar ook de cursus grafische vormgeving.Rookgordijn1 schreef: ↑26-12-2020 17:04Ik ben heel benieuwd welk vak je dan uitoefende, want die combinatie lijkt me ook ideaal. Ik ben echt zoekende. Helemaal klaar met dat afgekeurd zijn, ik weet dat ik meer in mijn mars heb dan dit. Maar ook bang om de verkeerde keuze te maken en dat het dan weer allemaal in de soep loopt.
Ik heb wel veel gehad aan het boek van Emily Wapnick - Hoe word je alles. Zij laat zien hoe je veel interesses kan samen gieten tot een beroep, of je hele leven door telkens andere beroepen kan hebben. Zij raad aan om al je interesses op papier te zetten en dan te gaan kijken of je een interdisciplinair veld kan vinden waarin dit zou passen. Bijvoorbeeld UX, educatie, kunstmatige intelligentie, design, marketing.
Sowieso breekt zij een lans voor meerdere passies hebben in je leven en dat je ook gewoon zomaar weer ergens mag beginnen en ervaringen uit een ander veld in een nieuw veld kan toepassen. En het niet erg is als je ergens op uitgekeken raakt.
dinsdag 29 december 2020 om 11:58
Wat ik vooral wil zeggen: niet bang zijn dat je de verkeerde keuze maakt! Het leven is een kronkelend pad en je kan altijd weer bijsturen. Mijn opleidingen hebben me geholpen om te komen waar ik nu ben, maar ik had er ook kunnen komen met andere opleidingen. Of heel ergens anders. En wat je nu tof vind, vind je over tien jaar misschien niks meer en dan ga je weer wat anders doen. Gewoon ergens beginnen en meer doen van wat je leuk vindt en minder van wat je niet leuk vindt.
dinsdag 29 december 2020 om 13:23
Bedankt voor je antwoord Luistervink! Dat boek moet ik eens gaan lezen.
Wel ben echt bang om de verkeerde keuze te maken; ik heb al drie onafgemaakte opleidingen op mijn lijstje staan
en ik ben nog niet oud maar ook niet meer piepjong. Ik weet nog dat ik HBO destijds te schools vond; al die verslagen die naar mijn idee weinig toevoegden, en WO juist te droog.
Twee van mijn interesses zijn al jaren hetzelfde: Natuur en vreemde talen. Ik ben ook begonnen met een cursus die iets met de natuur te maken heeft en dit is de eerste keer dat ik alles wat ik leer écht interessant vind. Het is een combinatie van theorie en praktijk. Baal ook ontzettend dat het nu gestopt is wegens de lockdown.
Ik noem het cursus omdat het 1 keer per week is, maar als ik over drie jaar deze cursus afrond en ervoor kies het examen af te leggen, heb ik wel een erkend HBO diploma.
Sociaal werk overweeg ik omdat het me mooi lijkt om te werken met vrouwen die ontsnapt zijn aan een gewelddadige relatie of gedwongen prostitutie. Alle andere doelgroepen lijken me minder.
Nou ja, ik ga eens goed nadenken en alles op papier zetten.
Ik voel me in ieder geval alweer wat minder ellendig dan een week geleden, mede dankzij jullie luisterend oor lezend oog. Dank daarvoor
Wel ben echt bang om de verkeerde keuze te maken; ik heb al drie onafgemaakte opleidingen op mijn lijstje staan
en ik ben nog niet oud maar ook niet meer piepjong. Ik weet nog dat ik HBO destijds te schools vond; al die verslagen die naar mijn idee weinig toevoegden, en WO juist te droog. Twee van mijn interesses zijn al jaren hetzelfde: Natuur en vreemde talen. Ik ben ook begonnen met een cursus die iets met de natuur te maken heeft en dit is de eerste keer dat ik alles wat ik leer écht interessant vind. Het is een combinatie van theorie en praktijk. Baal ook ontzettend dat het nu gestopt is wegens de lockdown.
Ik noem het cursus omdat het 1 keer per week is, maar als ik over drie jaar deze cursus afrond en ervoor kies het examen af te leggen, heb ik wel een erkend HBO diploma.
Sociaal werk overweeg ik omdat het me mooi lijkt om te werken met vrouwen die ontsnapt zijn aan een gewelddadige relatie of gedwongen prostitutie. Alle andere doelgroepen lijken me minder.
Nou ja, ik ga eens goed nadenken en alles op papier zetten.
Ik voel me in ieder geval alweer wat minder ellendig dan een week geleden, mede dankzij jullie luisterend oor lezend oog. Dank daarvoor
dinsdag 29 december 2020 om 14:29
Rookgordijn, keuzes maken, dat is toch iets dat de meeste mensen toch lastig vinden hoor. Ik heb best wat rigoreuze keuzes gemaakt, meestal vanuit een Fuck it-moment. En gek genoeg is het altijd goed gekomen. Dus het is steeds makkelijker om beslissingen te nemen.
Opleidingen zijn altijd lastig. Ik heb ook zeker overwogen om met mijn studie te stoppen, die was saai (klasgenoten waren wel tof) en na mijn stage dacht is echt, getver. Toch afgemaakt met het idee dat als ik het papiertje heb, ik nog alle kanten op kan.
En dat is wat je je moet realiseren. Keuzes zijn vaak niet definitief. Je kunt daarna vaak wel de belissing nemen om terug te gaan of toch iets anders te gaan doen. De wereld is niet zo star als hij lijkt. Je moet alleen durven, niet om een bepaalde keuze te maken, maar om vervolg keuzes te blijven maken. Het is zelden zo dat je namelijk met 1 keuze klaar bent.
Oké, je kiest bijvoorbeeld voor opleiding A, tijdens het traject zul je misschien een richting in het vak moeten kiezen, een stagerichting/plek, beslissen of je wel door gaat of niet. En na je opleiding moet je ook kiezen, niet alleen een werkplek, maar wil je wel een werkplek in die richting of niet.
Maar je moet ook durven zeggen; oké, dit was misschien geen hele goede keuze. Hoe kan ik dit veranderen? Veel mensen vinden het eng en blijven daarom maar de weg vervolgen die je bent ingeslagen. Maar dat hoeft vaak niet. Breder kijken en kiezen is niet makkelijk maar echt de moeite waard.
Ik leef ook echt wel met het idee, dat je beter actief keuzes kunt maken en het eventueel fout doen/gaat, dan dat je de situatie voor jou laat kiezen, want dan overkomt alles je. Dat laatste laat vaak een veel rotter gevoel achter.
Trouwens echt super dat je toch voor je hbo-diploma bezig bent. Dat papiertje heeft altijd zin!
Opleidingen zijn altijd lastig. Ik heb ook zeker overwogen om met mijn studie te stoppen, die was saai (klasgenoten waren wel tof) en na mijn stage dacht is echt, getver. Toch afgemaakt met het idee dat als ik het papiertje heb, ik nog alle kanten op kan.
En dat is wat je je moet realiseren. Keuzes zijn vaak niet definitief. Je kunt daarna vaak wel de belissing nemen om terug te gaan of toch iets anders te gaan doen. De wereld is niet zo star als hij lijkt. Je moet alleen durven, niet om een bepaalde keuze te maken, maar om vervolg keuzes te blijven maken. Het is zelden zo dat je namelijk met 1 keuze klaar bent.
Oké, je kiest bijvoorbeeld voor opleiding A, tijdens het traject zul je misschien een richting in het vak moeten kiezen, een stagerichting/plek, beslissen of je wel door gaat of niet. En na je opleiding moet je ook kiezen, niet alleen een werkplek, maar wil je wel een werkplek in die richting of niet.
Maar je moet ook durven zeggen; oké, dit was misschien geen hele goede keuze. Hoe kan ik dit veranderen? Veel mensen vinden het eng en blijven daarom maar de weg vervolgen die je bent ingeslagen. Maar dat hoeft vaak niet. Breder kijken en kiezen is niet makkelijk maar echt de moeite waard.
Ik leef ook echt wel met het idee, dat je beter actief keuzes kunt maken en het eventueel fout doen/gaat, dan dat je de situatie voor jou laat kiezen, want dan overkomt alles je. Dat laatste laat vaak een veel rotter gevoel achter.
Trouwens echt super dat je toch voor je hbo-diploma bezig bent. Dat papiertje heeft altijd zin!
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 29 december 2020 om 15:02
Ik denk dat Wapnick vindt dat je natuurtochten moet gaan organiseren met vrouwen die ontsnapt zijn aan een gewelddadige relatie in een vreemde taal.Rookgordijn1 schreef: ↑29-12-2020 13:23Bedankt voor je antwoord Luistervink! Dat boek moet ik eens gaan lezen.
Wel ben echt bang om de verkeerde keuze te maken; ik heb al drie onafgemaakte opleidingen op mijn lijstje staan
Twee van mijn interesses zijn al jaren hetzelfde: Natuur en vreemde talen. Ik ben ook begonnen met een cursus die iets met de natuur te maken heeft en dit is de eerste keer dat ik alles wat ik leer écht interessant vind. Het is een combinatie van theorie en praktijk. Baal ook ontzettend dat het nu gestopt is wegens de lockdown.
Ik noem het cursus omdat het 1 keer per week is, maar als ik over drie jaar deze cursus afrond en ervoor kies het examen af te leggen, heb ik wel een erkend HBO diploma.
Sociaal werk overweeg ik omdat het me mooi lijkt om te werken met vrouwen die ontsnapt zijn aan een gewelddadige relatie of gedwongen prostitutie. Alle andere doelgroepen lijken me minder.
Nou ja, ik ga eens goed nadenken en alles op papier zetten.
Ik voel me in ieder geval alweer wat minder ellendig dan een week geleden, mede dankzij jullie luisterend oor lezend oog. Dank daarvoor
Maar ik ken ook mensen die van alles door elkaar doen: beleidswerk, wandelingen uitstippelen en muntgieten bijvoorbeeld. Why not.Super dat je wel bezig bent met jezelf ontwikkelen. Gewoon vooruit blijven gaan, alles wat je doet is goed. Veel met mensen praten, zodat ze weten wat je leuk vindt (netwerken vind ik een rotwoord, maar ik klets wel heel veel met mensen). Soms komt er dan ineens iets op je pad waarvan je denkt: hee, hier wil ik verder mee!
luistervink wijzigde dit bericht op 29-12-2020 17:35
0.05% gewijzigd
dinsdag 29 december 2020 om 15:32
Klopt wat je zegt Diana. Wel is het zo dat ik vier jaar écht een lange tijd vind voor een studie die ik echt niet leuk vind. Ik begrijp dat ik niet alle vakken even leuk kan vinden, maar ik hoop toch iets te kiezen dat ik in het algemeen wel leuk vind om te doen. En niet vier jaar als een worsteling ervaren om dat papiertje te hebben.
Gelukkig vind ik dat wat ik nu doe wel echt heel leuk. Alleen kun je er niet zo veel mee denk ik, ik zal er iets naast moeten doen. Eerder een paar korte cursussen dan een vier jarige opleiding denk ik.
Gelukkig vind ik dat wat ik nu doe wel echt heel leuk. Alleen kun je er niet zo veel mee denk ik, ik zal er iets naast moeten doen. Eerder een paar korte cursussen dan een vier jarige opleiding denk ik.
dinsdag 29 december 2020 om 15:54
Nee joh, ik snap best dat 4 jaar soms te lang is hoor. Ik moest toen nog anderhalf jaar, dat was echt de reden dat ik door heb gezet. Als ik nog in mijn eerste jaar had gezeten, had ik waarschijnlijk gestopt en wat anders gaan doen.
Ik vind het ook lastig dat soms de opleiding heeeel stom is, maar het werk wel leuk is. Of dat de opleiding heel leuk is en het werk stom. Maakt het niet makkelijker om te kiezen of te doen.
Ik vind het ook lastig dat soms de opleiding heeeel stom is, maar het werk wel leuk is. Of dat de opleiding heel leuk is en het werk stom. Maakt het niet makkelijker om te kiezen of te doen.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 29 december 2020 om 16:52
Wijven eigenschap vind ik dat. Vrouwen die oordelen over andere vrouwen hoe die wel en niet hun huishouden runnen. Ze leggen anderen hun mores op.Rookgordijn1 schreef: ↑26-12-2020 17:15Die is altijd beledigd als schoonmoeder op de kinderen komt passen en niks in het huishouden doet. Nee hallo, met vier kinderen heb je je handen vol, lijkt me.
dinsdag 29 december 2020 om 17:41
Ik bedoelde dat mevrouw X zwaar beledigd was dat schoonmoeder niks in het huishouden van mevrouw X doet als ze op diens kinderen (vier!) komt passen, niet dat ze oordeelt hoe haar schoonmoeder haar eigen huishouden doet.
@Luistervink, ik had over jouw reactie heen gelezen. Gat in de markt gevonden!
dinsdag 29 december 2020 om 22:31
Nog steeds wijven gedrag. "ik ben een betere oma dan zij!". Dus door de ander te bekritiseren, kom je zelf hoger op het voetstuk t.o.v. die ander. En dat vind ik wijven gedrag.Rookgordijn1 schreef: ↑29-12-2020 17:41Ik bedoelde dat mevrouw X zwaar beledigd was dat schoonmoeder niks in het huishouden van mevrouw X doet als ze op diens kinderen (vier!) komt passen, niet dat ze oordeelt hoe haar schoonmoeder haar eigen huishouden doet.
dinsdag 29 december 2020 om 22:55
Ik ben het helemaal met je eens hoor, ook met je vorige posting. Maar dat is nog steeds niet de situatie want mevrouw X is geen oma.
Mevrouw X is een jonge vrouw van in de 30 met vier kinderen. Haar schoonmoeder past soms op. Op alle vier tegelijk. En mevrouw X vindt dan dat schoonmoeder ook wel wat in het huishouden kan doen, naast het verzorgen van vier kleine kinderen. Ze is beledigd dat haar schoonmoeder niet even de keukenkastjes voor haar uitsopt.
