Kinderen
alle pijlers
Bewust kindvrij sinds 2010, deel 26
vrijdag 25 december 2020 om 18:41
Ooit een collega gehad met een sociaal-werk achtergrond, niet mijn vakgebied en op dat moment ook niet van die collega, maar had wel een vriend/studiegenoot die dat (nog) deed. Was een soort wandelcoach. Mooie combinatie van werk in de natuur met een mens.Rookgordijn1 schreef: ↑23-12-2020 17:28Ik wilde trouwens nog vragen welk veld dat dan is. Soms overweeg ik een studie tot sociaal werker te volgen. Omdat dat in lijn ligt met het vrijwilligerswerk dat ik doe.
Aan de ene kant weet ik dat ik er goed in ben, sociaal werk. .. En eigenlijk hou ik meer van de natuur dan van mensen. Natuur, milieu en duurzaamheid heeft mijn interesse.
vrijdag 25 december 2020 om 22:12
zaterdag 26 december 2020 om 13:16
Bijzonder, vandaag gehoord van mijn vrouw (die was gisteren bij haar ouders) dat haar moeder dus voor de hele familie met regelmaat het hele huis schoonmaakt alleen niet bij ons.
'ja want ze komen er niet aan toe met 2 en 3 kids' ... ik denk dan WTF? hoe kan dit? op verjaardagen hoor je ze over de nieuwste Netflix series en HBO+ films die ze hebben gezien maar even het huishouden doen kan dan niet?
1 zus werkt 5 dagen in de week vanuit huis en de andere werkt maar 3 dagen en heeft de kids dan de rest van de week thuis.. wellicht zie ik het verkeerd maar dan heb je toch altijd wel even een momentje om wat stof af te nemen? lade's uit te soppen of wat andere taakjes?
mijn mond viel vanochtend open
'ja want ze komen er niet aan toe met 2 en 3 kids' ... ik denk dan WTF? hoe kan dit? op verjaardagen hoor je ze over de nieuwste Netflix series en HBO+ films die ze hebben gezien maar even het huishouden doen kan dan niet?
1 zus werkt 5 dagen in de week vanuit huis en de andere werkt maar 3 dagen en heeft de kids dan de rest van de week thuis.. wellicht zie ik het verkeerd maar dan heb je toch altijd wel even een momentje om wat stof af te nemen? lade's uit te soppen of wat andere taakjes?
mijn mond viel vanochtend open
zaterdag 26 december 2020 om 14:25
Ja die keek er wel van op maar was niet verrast. (die kent haar zusjes wel, rommelig en weinig georganiseerd)
vreemd is het wel, heb nog wel de opmerking gemaakt dat de keuken en onze haag nog gedaan moeten worden en dat haar ouders hier voor wil inschakelen.
.. hebben we ff om gelachen, nee hoor ons mankeert niks aan de handen wij doen dat lekker zelf.
vreemd is het wel, heb nog wel de opmerking gemaakt dat de keuken en onze haag nog gedaan moeten worden en dat haar ouders hier voor wil inschakelen.
.. hebben we ff om gelachen, nee hoor ons mankeert niks aan de handen wij doen dat lekker zelf.
zaterdag 26 december 2020 om 15:43
RickDalton schreef: ↑26-12-2020 14:25Ja die keek er wel van op maar was niet verrast. (die kent haar zusjes wel, rommelig en weinig georganiseerd)
vreemd is het wel, heb nog wel de opmerking gemaakt dat de keuken en onze haag nog gedaan moeten worden en dat haar ouders hier voor wil inschakelen.
.. hebben we ff om gelachen, nee hoor ons mankeert niks aan de handen wij doen dat lekker zelf.
Het is ook een deel karakter denk ik. Sommigen vinden het maar wat makkelijk, ouders die schoonmaken en allerlei klussen doen. Ik wil beslist niemand in het huis hebben want we kunnen dit prima zelf. En zelfs toen ik heel ziek was, wilde ik dit niet.
Ik heb dit van dichtbij eens gezien. 2 gezinnen, dezelfde ouders. Bij de een hielpen de ouders erg vaak. Met oppassen, schoonmaken, klussen. Bij de ander nooit. Ze hadden beide evenveel kinderen in ongeveer dezelfde leeftijd.
Maar de een is erg van de structuur. Had alles altijd op orde in haar leven en haar huis. De ander was totaal het tegenovergestelde type. Makkelijk, slordig, chaos. Dus je snapt bij wie die ouders telkens van alles voor deden. En zij liet zich alles aanleunen.
Eerlijk, nee, totaal niet. Maar de ouders (opa en oma) creëeren dit wel zelf door het te doen. Kennelijk is de ene zielig ofzo of die kan het niet zo goed, en de ander redt zich prima.
Degene waar ze nooit hielpen voelde zich tekort gedaan. Niet om de hulp, maar wel om de aandacht.
zaterdag 26 december 2020 om 16:01
Schijnt vaak voor te komen dat ouders hun kinderen die ook kinderen hebben op allerlei manieren helpen en dat niet doen voor de kinderloze kinderen. Ok, op de kleinkinderen passen gaat wat slecht bij de kinderlozen 
, maar in het huishouden helpen, klussen, financieel bijstaan, ... dat zijn toch dingen waar de kinderlozen ook blij van zouden kunnen worden.
Bij mijn ouders heb ik het nooit gemerkt - misschien ook omdat zij nooit op kleinkinderen gepast hebben, ik kan me voorstellen dat als je dat doet, dat je dan ook gemakkelijker even de keukenvloer dweilt oid - maar wat wel opviel en vervelend was, was elke keer als ik mijn moeder aan de telefoon had toen de kleinkinderen nog echt klein waren, ongeveer het hele gesprek over die kleinkinderen ging. Inmiddels niet meer hoor - het was vooral in de 1e jaren toen ze net oma was geworden + de ontwikkeling van die kinders gaat dan heel snel = vaak iets nieuws te melden - maar suf was het wel.
Ik ben trouwens wel heel blij dat ze inmiddels ook over zichzelf vertelt. Deed ze nooit of amper, ook als ik heel gerichte vragen stelde, maar sinds het erg slecht ging met mijn vader (alzheimer, zij mantelzorgde) en ook sinds hij is overleden (31 december is dat 3 jaar geleden) is ze veel opener geworden over haar gevoelens. Fijn voor haar lijkt me, maar onze band die altijd erg oppervlakkig was, is er ook door verbeterd.
, maar in het huishouden helpen, klussen, financieel bijstaan, ... dat zijn toch dingen waar de kinderlozen ook blij van zouden kunnen worden. Bij mijn ouders heb ik het nooit gemerkt - misschien ook omdat zij nooit op kleinkinderen gepast hebben, ik kan me voorstellen dat als je dat doet, dat je dan ook gemakkelijker even de keukenvloer dweilt oid - maar wat wel opviel en vervelend was, was elke keer als ik mijn moeder aan de telefoon had toen de kleinkinderen nog echt klein waren, ongeveer het hele gesprek over die kleinkinderen ging. Inmiddels niet meer hoor - het was vooral in de 1e jaren toen ze net oma was geworden + de ontwikkeling van die kinders gaat dan heel snel = vaak iets nieuws te melden - maar suf was het wel.
Ik ben trouwens wel heel blij dat ze inmiddels ook over zichzelf vertelt. Deed ze nooit of amper, ook als ik heel gerichte vragen stelde, maar sinds het erg slecht ging met mijn vader (alzheimer, zij mantelzorgde) en ook sinds hij is overleden (31 december is dat 3 jaar geleden) is ze veel opener geworden over haar gevoelens. Fijn voor haar lijkt me, maar onze band die altijd erg oppervlakkig was, is er ook door verbeterd.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
zaterdag 26 december 2020 om 17:04
Skadi, Dianaf, Luistervink, ik herken echt veel in wat jullie schrijven op de vorige pagina, over werk en studie, uitdaging zoeken vs. overprikkeld raken en de balans daarin zien te vinden.
Eens even rustig op enkele posts reageren..
Spaans heb ik ook een tijdje gedaan en ik was er wel goed in, maar in mijn top 3 van talen die ik wil leren staat die op de derde plaats. De top 2, daar zijn geen cursussen van te vinden in deze regio. Nou ja, een beginnerscursus, 350 euro voor zés lessen. Dikke doei. En ik ben geen beginner meer dus ik leer waarschijnlijk niks nieuws bij. Erg jammer, want ik vind het wel fijn om met medecursisten te oefenen.
Soms lijkt het me echter wel fijn om in direct contact te staan met de mensen die je helpt, soms denk ik dat ik niet altijd zin heb om naar de problemen van anderen te luisteren.
.
Wat leuk om al die dingen te lezen. Ik wéét dat ik niet de enige ben die dit gevoel heeft, maar heb nog nooit iemand gesproken over dit gevoel.
Eens even rustig op enkele posts reageren..
Oh die studie lijkt me zo leuk en interessant, maar is zo prijzig. Sowieso alles wat met natuur, milieu en duurzaamheid te maken heeft vind ik interessant. Helaas ben ik niet goed in wiskunde en scheikunde, natuurkunde een beetje. Biologie was mijn extra keuzevak naast mijn profiel cultuur en maatschappij .dianaf schreef: ↑24-12-2020 11:49Haha... ja dat zou ook weer kunnen.
Mijn huidige werk zorgt best wel voor mentale uitdagingen, maar vaak niet genoeg, want het is allemaal wel in dezelfde richting. Daarom probeer ik Spaans te leren en doe nog een studie bij de Open Universiteit (milieu- en natuurwetenschappen). En voor het fysieke zoek ik dan een uitdaging in mijn sporten. En in mijn hobby's.
Ik heb in het algemeen veel interesses, maar als ik veel hetzelfde moet doen, ook al vind ik het heel leuk, dan wordt het toch wel saai.
Spaans heb ik ook een tijdje gedaan en ik was er wel goed in, maar in mijn top 3 van talen die ik wil leren staat die op de derde plaats. De top 2, daar zijn geen cursussen van te vinden in deze regio. Nou ja, een beginnerscursus, 350 euro voor zés lessen. Dikke doei. En ik ben geen beginner meer dus ik leer waarschijnlijk niks nieuws bij. Erg jammer, want ik vind het wel fijn om met medecursisten te oefenen.
Ik ben heel benieuwd welk vak je dan uitoefende, want die combinatie lijkt me ook ideaal. Ik ben echt zoekende. Helemaal klaar met dat afgekeurd zijn, ik weet dat ik meer in mijn mars heb dan dit. Maar ook bang om de verkeerde keuze te maken en dat het dan weer allemaal in de soep loopt.Luistervink schreef: ↑24-12-2020 13:00Herkenbaar, ik pas ook niet echt in een specialisme. Ik vind het leuk om echt iets te kunnen, een ambacht of vak te leren, tegelijkertijd is mijn hoofd een ideeenmachine en wil ik ook mensen (of dieren of de wereld) helpen, maar niet in direct contact. Nu had ik eindelijk mijn draai hierin gevonden en was ik goed in mijn vak: vind ik het saai, omdat er niks meer te leren valt.
Soms lijkt het me echter wel fijn om in direct contact te staan met de mensen die je helpt, soms denk ik dat ik niet altijd zin heb om naar de problemen van anderen te luisteren.
.
Wat leuk om al die dingen te lezen. Ik wéét dat ik niet de enige ben die dit gevoel heeft, maar heb nog nooit iemand gesproken over dit gevoel.
zaterdag 26 december 2020 om 17:15
Ik vind het soms echt bizar wat men allemaal van de opa's en oma's verwacht. De zus van mijn moeder heeft twee kinderen en vier kleinkinderen. Die kleinkinderen zijn AL-TIJD bij haar. En de kinderen zijn altijd met hun partner leuke dingen doen. Bij ALLES hebben de kinderen hulp nodig van hun ouders. Het is zelfs zo erg dat mijn moeder zich soms schuldig voelt omdat ze vrijwel niks voor me doet. Liever niet zeg, ik doe alles graag zoals ik het wil.tonkje schreef: ↑26-12-2020 16:01Schijnt vaak voor te komen dat ouders hun kinderen die ook kinderen hebben op allerlei manieren helpen en dat niet doen voor de kinderloze kinderen. Ok, op de kleinkinderen passen gaat wat slecht bij de kinderlozen
Bij mijn ouders heb ik het nooit gemerkt - misschien ook omdat zij nooit op kleinkinderen gepast hebben, ik kan me voorstellen dat als je dat doet, dat je dan ook gemakkelijker even de keukenvloer dweilt oid - maar wat wel opviel en vervelend was, was elke keer als ik mijn moeder aan de telefoon had toen de kleinkinderen nog echt klein waren, ongeveer het hele gesprek over die kleinkinderen ging. Inmiddels niet meer hoor - het was vooral in de 1e jaren toen ze net oma was geworden + de ontwikkeling van die kinders gaat dan heel snel = vaak iets nieuws te melden - maar suf was het wel.
Ook ben ik verbaasd over een kennis met vier kinderen. Die is altijd beledigd als schoonmoeder op de kinderen komt passen en niks in het huishouden doet. Nee hallo, met vier kinderen heb je je handen vol, lijkt me.
zaterdag 26 december 2020 om 17:33
Echt wel! Alsof oma en opa, maar 9 van de 10 keer vooral oma, ongeveer 2e ouders zijn. En er zijn grootouders die dat hartstikke leuk vinden hoor, zonder meer, maar de kinderen mogen zich wel wat inhouden in hun verwachtingen vind ik.Rookgordijn1 schreef: ↑26-12-2020 17:15Ik vind het soms echt bizar wat men allemaal van de opa's en oma's verwacht. De zus van mijn moeder heeft twee kinderen en vier kleinkinderen. Die kleinkinderen zijn AL-TIJD bij haar. En de kinderen zijn altijd met hun partner leuke dingen doen. Bij ALLES hebben de kinderen hulp nodig van hun ouders. Het is zelfs zo erg dat mijn moeder zich soms schuldig voelt omdat ze vrijwel niks voor me doet. Liever niet zeg, ik doe alles graag zoals ik het wil.
Ook ben ik verbaasd over een kennis met vier kinderen. Die is altijd beledigd als schoonmoeder op de kinderen komt passen en niks in het huishouden doet. Nee hallo, met vier kinderen heb je je handen vol, lijkt me.
Een collega van mij zit met zijn handen in het haar nu zijn ouders hebben aangegeven niet meer te willen oppassen. Ja, dat is vervelend, want dan moet je als ouders wat anders regelen, maar hij was echt verontwaardigd! Als in 'hoe durven ze ermee te stoppen!' Terwijl dat natuurlijk hun goed recht is, al is de reden 'we gaan liever bridgen met vrienden'. Wat overigens de reden niet was, het werd ze gewoon wat te veel.
Mijn moeder riep direct toen mijn zus zwanger was 'ik kom niet oppassen hoor!', terwijl mijn zus dat echt niet ging vragen. Ze woont aan de andere kant van het land, 2 uur rijden met de auto.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
zaterdag 26 december 2020 om 19:15
Pompoenschip schreef: ↑25-12-2020 18:04Bij ons zijn dr kerstdagen ook behoorlijk anders/minder gezellig geworden na de dood van mijn moeder helaas.
Echt kut, want kerst met mijn ma was altijd mega leuk. Nu is het heel anders...
I know, I know...heb hier hetzelfde. Door het jaar heen is het echte gemis nauwelijks aanwezig. Juist een soort van "wat jammer dat ze dit niet meemaakt" en een lollige "weet je nog" anekdote.
Maar gisteren op de begraafplaats met mijn pa hebben we wel een flink potje moeten janken samen. Kut is dat... Gezelligheid met het hele gezin is er niet meer.
Mijn vader zei: Corona kerst zonder gevulde tafel is echt niks vergeleken bij nooit meer die geliefde in je armen". Zo sneu
zaterdag 26 december 2020 om 19:19
Een groteRookgordijn1 schreef: ↑26-12-2020 16:44Rick, Pompoenschip en Defyinggravity, een beetje laat maar sterkte deze dagen die herinneren aan het verlies van een dierbare
voor iedereen die het nodig heeft.
zaterdag 26 december 2020 om 19:25
Vandaag 2e gourmet dag overleefd met schoonbroer- en zus met de kids. Gelukkig worden ze ouder en kun je er een gezellige spelletjes middag mee doen of een rondje geocachen. Zo onder de 4-5 kan ik er niks mee als ze op bezoek zijn.
We hebben genoeg speelgoed in huis en ze vervelen zich nooit. Maar ik zit altijd te stressen of er geen beker ranja over de bank gaat, hoeveel kruimels en kwijl en rond vliegt en dat ik na hun vertrek weer de boel kan stofzuigen en dweilen...die tijden zijn gelukkig klaar. Siblings van mijn lief zijn gelukkig klaar met kinderen maken dus er komt geen klein grut meer over de vloer ,
We hebben genoeg speelgoed in huis en ze vervelen zich nooit. Maar ik zit altijd te stressen of er geen beker ranja over de bank gaat, hoeveel kruimels en kwijl en rond vliegt en dat ik na hun vertrek weer de boel kan stofzuigen en dweilen...die tijden zijn gelukkig klaar. Siblings van mijn lief zijn gelukkig klaar met kinderen maken dus er komt geen klein grut meer over de vloer ,
zaterdag 26 december 2020 om 19:36
Ik heb het nodig, op de terugreis van mijn vader nog zitten huilen in de auto en gisteravond nog een fles wijn opgedronken om 'wat emoties weg te poetsen' ja af en toe heb ik dat.
man wat doet verlies toch pijn, kan er ook maar met weinigen over praten. Mijn vrouw heeft nog nooit iets ergs meegemaakt in haar leven en kan zich niet in mijn verdriet verplaatsen.
zaterdag 26 december 2020 om 19:37
koekie1980 schreef: ↑26-12-2020 19:15I know, I know...heb hier hetzelfde. Door het jaar heen is het echte gemis nauwelijks aanwezig. Juist een soort van "wat jammer dat ze dit niet meemaakt" en een lollige "weet je nog" anekdote.
Maar gisteren op de begraafplaats met mijn pa hebben we wel een flink potje moeten janken samen. Kut is dat... Gezelligheid met het hele gezin is er niet meer.
Mijn vader zei: Corona kerst zonder gevulde tafel is echt niks vergeleken bij nooit meer die geliefde in je armen". Zo sneu
zaterdag 26 december 2020 om 19:49
Misschien heeft ze met haar zussen ook niet zo'n goede of hechte band als die jij met jouw zus had. Dat kan een rol daarbij spelen.RickDalton schreef: ↑26-12-2020 19:36Ik heb het nodig, op de terugreis van mijn vader nog zitten huilen in de auto en gisteravond nog een fles wijn opgedronken om 'wat emoties weg te poetsen' ja af en toe heb ik dat.
man wat doet verlies toch pijn, kan er ook maar met weinigen over praten. Mijn vrouw heeft nog nooit iets ergs meegemaakt in haar leven en kan zich niet in mijn verdriet verplaatsen.
Zo heb ik wel mijn vader verloren maar herken ik niet het diepe verdriet dat andere mensen kunnen hebben met het verlies van hun vader. Anderen kunnen zich wellicht niet herkennen in het verdriet dat ik had om Bobbes twee en een half jaar terug, mijn hond.
Maar het scheelt inderdaad of je ooit iets drastisch hebt meegemaakt. Het maakt mensen vaak wel meer.... mens, invoelend....
Ik heb een lekkere kalme kerst achter de rug met manlief en met de honden. Lekker rustig mijn eigen gang gaan. Wandelen, bankhangen, buiten de stallen uit mesten, en lekker eten.
Ja, dat zet de dingen in perspectief he.koekie1980 schreef: ↑26-12-2020 19:15
Mijn vader zei: Corona kerst zonder gevulde tafel is echt niks vergeleken bij nooit meer die geliefde in je armen". Zo sneu
Dan leer je waar het werkelijk om gaat. Sterkte!
zaterdag 26 december 2020 om 20:04
Band van mijn vrouw met haar zussen is wel 'ok' maar nietiones schreef: ↑26-12-2020 19:49Misschien heeft ze met haar zussen ook niet zo'n goede of hechte band als die jij met jouw zus had. Dat kan een rol daarbij spelen.
Zo heb ik wel mijn vader verloren maar herken ik niet het diepe verdriet dat andere mensen kunnen hebben met het verlies van hun vader. Anderen kunnen zich wellicht niet herkennen in het verdriet dat ik had om Bobbes twee en een half jaar terug, mijn hond.
Maar het scheelt inderdaad of je ooit iets drastisch hebt meegemaakt. Het maakt mensen vaak wel meer.... mens, invoelend....
Ik heb een lekkere kalme kerst achter de rug met manlief en met de honden. Lekker rustig mijn eigen gang gaan. Wandelen, bankhangen, buiten de stallen uit mesten, en lekker eten.
Ja, dat zet de dingen in perspectief he.
Sterkte!
heel intensief, ze spreken amper af met zijn 3en en als ze het al doen dan ben ik vaak degene die moet 'pushen' om eens af te spreken met elkaar (ik geef dan ook altijd aan dat het ook zo kan zijn dat het in een oogwenk voorbij is en dat er iemand kan sterven) .. schijnt allemaal niet te landen want er gebeurd maar amper wat.
verlies van mijn moeder doet minder pijn dan dat van mijn zus, ouders verliezen is 'normaal' en een zus op 33jarige leeftijd verliezen, iemand waarvan je altijd het idee had dat je 'samen oud wordt' dat doet pijn. toen zij stierf stierf ook een beetje van mij alsof een stukje toekomst was afgepakt.
dat doet pijn.
maar het heeft ook goede dingen gebracht. Ik was een workaholic die amper vrij nam en nooit op vakantie ging en niks moest hebben van een vrouw. dat is wel even anders nu
leven is compleet over de kop gegaan
zaterdag 26 december 2020 om 22:58
Dit denk ik ook. Niet iedereen heeft evenveel behoefte om veel contact of heel close te zijn.
Ik ben blij met mijn siblings, maar zoals het nu is, is het goed. We zien elkaar op verjaardagen (in normale tijden dan) maar verder niet.
Als je vrouw die behoefte niet heeft, dan is dat toch goed, Rick?
zaterdag 26 december 2020 om 23:12
koekie1980 schreef: ↑26-12-2020 19:15I know, I know...heb hier hetzelfde. Door het jaar heen is het echte gemis nauwelijks aanwezig. Juist een soort van "wat jammer dat ze dit niet meemaakt" en een lollige "weet je nog" anekdote.
Maar gisteren op de begraafplaats met mijn pa hebben we wel een flink potje moeten janken samen. Kut is dat... Gezelligheid met het hele gezin is er niet meer.
Mijn vader zei: Corona kerst zonder gevulde tafel is echt niks vergeleken bij nooit meer die geliefde in je armen". Zo sneu
Ik mis mijn paps ook. Gelukkig kan ik kerst wel los zien ondanks dat zijn sterfdag vlak voor kerst is. Ik verdoof mijn emoties door mijn huis onder te dompelen in kerstversiering en ik prijs mezelf gelukkig dat ik in elk geval nog één ouder over heb waarmee ik het gezellig kan maken. Maar ben ook blij dat de feestdagen weer gedaan zijn. Al dat opgeklopte gedoe over die dagen vind ik storend.
zondag 27 december 2020 om 01:01
Voor degenen die het nodig hebben. Ik kan me voorstellen dat de feestdagen nooit meer hetzelfde zijn na het verlies van een of beide ouders. Dat heb ik al met mijn gescheiden ouders die beiden nog leven. Ook al is mijn Kerst nog gezellig, ik mis toch die uit mijn jeugd met onze oude gezinssituatie en "ons" huis.
zondag 27 december 2020 om 10:03
hier nog eentje voor iedereen die het nodig heeft Hebben jullie het topic gezien over ruzie met de buren? Voordat ik daarop inga: TO heeft kennelijk meerdere keren aan de buren gevraagd of ze last hadden van de kinderen en er werd nee gezegd. Daar verbaas ik mij over. Geef dan gewoon aan dat je er wel last van hebt als dat zo is. Ten tweede is het natuurlijk niet normaal dat de buurman hun gehandicapte kind uitscheld voor sukkel.
Het punt is dat ik mij echt verbaas over hoe TO het overlast bagatelliseerd. Een paar keer per jaar een bal over de schutting en wat water in je tuin gesproeid krijgen moet kunnen? Ik vind dit echt niet acceptabel. Als ik vroeger een bal in de tuin schopte zei de buurman "nog een keer en ik steek hem lek". En dat was het. Het lijkt mij echt vreselijk om dit te hebben!
Mijn buren gaan verhuizen en ik hoop zo erg dat er geen figuren met schreeuwers komen.
Emboldened by the flame of ambition
