Kinderen
alle pijlers
Co-sleeping
woensdag 30 januari 2008 om 08:32
Hallo,
Mijn zoontje kan sinds een week zelf uit ons bed klimmen en doet dat dus ook steeds vroeger. Dit terwijl hij normaal slaapt tot een uurtje of half zeven, vanmorgen was ik dus al om 5 uur beneden.
Laten spelen in de slaapkamer werkt maar voor een kwartier, dan wil hij er echt uit en is de dag voor hem begonnen.
Wie heeft er ervaring met co-sleeping en heeft dit ook meegemaakt? Ik ben, op dat zelf uit bed gaan na, erg tevreden over deze vorm van slapen.
Bedankt!
Mijn zoontje kan sinds een week zelf uit ons bed klimmen en doet dat dus ook steeds vroeger. Dit terwijl hij normaal slaapt tot een uurtje of half zeven, vanmorgen was ik dus al om 5 uur beneden.
Laten spelen in de slaapkamer werkt maar voor een kwartier, dan wil hij er echt uit en is de dag voor hem begonnen.
Wie heeft er ervaring met co-sleeping en heeft dit ook meegemaakt? Ik ben, op dat zelf uit bed gaan na, erg tevreden over deze vorm van slapen.
Bedankt!
woensdag 30 januari 2008 om 19:20
wat ik zo wondelijk vind is dat er steeds gesproken wordt dat je als moeder nooit op je kind zal gaan liggen (zo zeker ben ik daar niet van trouwens) en dat het dus niet in het midden ligt maar aan moeders kant. Hoezo, liggen vaders wel op hun oogappeltjes dan? die hebben toch net zo goed instinct?
Mijn kinderen slapen nooit bij ons in bed, bij ziekte of onweer of griezelige dromen mag je er altijd even bij, maar na max 10 minuten gaan ze weer naar hun eigen bed. Altijd geweest, zal altijd zo blijven. Ik slaap namelijk niet als er een kind naast me ligt.
Mijn kinderen slapen nooit bij ons in bed, bij ziekte of onweer of griezelige dromen mag je er altijd even bij, maar na max 10 minuten gaan ze weer naar hun eigen bed. Altijd geweest, zal altijd zo blijven. Ik slaap namelijk niet als er een kind naast me ligt.
woensdag 30 januari 2008 om 19:50
Ik zie het probleem van bij de ouders in bed slapen niet zo, zolang allebei de ouders het er mee eens zijn. Het is misschien een andere keuze dan wat als "normaal" beschouwd wordt maar dat is erg cultuurgebonden.
Ik heb er meer moeite mee om een kind vanaf dag 1 op een eigen kamer neer te leggen al is dat ook een eigen keuze die ik zeker niet zal veroordelen.
Bij mij in bed vond ik (en vind ik) best eng maar ze heeft wel tot een half jaar naast me in de wieg gelegen. Daarna werd ze te snel wakker van ons en te klein voor de wieg dus hebben we haar eerst overdag en later ook 's nachts in haar eigen kamer gelegd. Toch had ik daar na een half jaar echt wel moeite mee, ik had haar liever bij me gehad.
Ik heb haar 's ochtends nog wel eens naast me in bed gelegd maar ze wil dan echt niet slapen.
Een hekje oid lijkt me wel de makkelijkste oplossing voor jullie. Misschien een slokje drinken als hij wakker is en daarna weer gewoon slapen want 5 uur is wel heel erg vroeg.
Ik heb er meer moeite mee om een kind vanaf dag 1 op een eigen kamer neer te leggen al is dat ook een eigen keuze die ik zeker niet zal veroordelen.
Bij mij in bed vond ik (en vind ik) best eng maar ze heeft wel tot een half jaar naast me in de wieg gelegen. Daarna werd ze te snel wakker van ons en te klein voor de wieg dus hebben we haar eerst overdag en later ook 's nachts in haar eigen kamer gelegd. Toch had ik daar na een half jaar echt wel moeite mee, ik had haar liever bij me gehad.
Ik heb haar 's ochtends nog wel eens naast me in bed gelegd maar ze wil dan echt niet slapen.
Een hekje oid lijkt me wel de makkelijkste oplossing voor jullie. Misschien een slokje drinken als hij wakker is en daarna weer gewoon slapen want 5 uur is wel heel erg vroeg.
woensdag 30 januari 2008 om 20:53
Ik vind eigenlijk ook dat dit topic een nogal rare wending neemt. TO stelt een vraag, en ipv antwoord wordt het co-sleepen ter discussie gesteld, terwijl TO hier bewust voor kiest, het totaal niet als een probleem ervaart en de vraag daar eigenlijk helemaal niet over ging.
Ik vind het eigenlijk heel normaal om je kind in bed te nemen. Mijn dochter vind het alleen niet prettig, die slaapt gewoon niet bij ons in bed. Als ze wakker wordt en overstuur is neem ik haar altijd even mee naar ons bed, en als ze dan weer rustig is wil ze zelf weer terug naar haar eigen bed. Ze zegt het zelfs, nu ze kan praten.
Ze heeft ook nooit bij ons op de kamer geslapen omdat ze dan slechter sliep.
Zoon slaapt nu naast ons bed en ik vind het heerlijk. Ik hoor of hij goed slaapt of niet, hij is in de buurt en het is makkelijk met voeden. In ons bed durf ik niet, ik slaap nogal onrustig en wil nog weleens dromen. Maar ik vind het doodnormaal om je kind wél in bed te nemen.
In Nederland zijn we véél te bang om kinderen te verwennen. Nee, zelfstandig moeten ze worden, ze moeten álleen in slaap vallen in hun éigen bed, ze moeten er maar aan wennen dat mama er niet altijd is, dat ze niet opgepakt worden als ze huilen, dat ze 's nachts hoe dan ook in het eigen bed blijven, want stél je voor dat ze denken dat ze de baas zijn.
Ik wil mijn kinderen graag een basis meegeven waardoor ze zich veilig voelen, dat houdt in dat ik ze áltijd oppak als ze huilen en voor zover mogelijk meega in hun behoeften. En zowaar, mijn dochter van bijna 2 slaapt altijd in haar eigen bed, is totaal niet verwend, niet eenkennig, niet bang, probeert ons zelden uit (al heeft ze echt weleens een periode gehad waarin ze dat wel deed), gaat makkelijk naar bed en huilt eigenlijk nooit zonder dat er iets aan de hand is. Ze hoeft me niet uit te proberen, ze weet dat ik er altijd ben als het nodig is. Zo werkt het ook met co-sleepen volgens mij. Als je kind weet dat het altijd bij jou mag komen als het nodig is dan hoeft hij dat niet te testen door er een strijd van te maken.
Ik vind het eigenlijk heel normaal om je kind in bed te nemen. Mijn dochter vind het alleen niet prettig, die slaapt gewoon niet bij ons in bed. Als ze wakker wordt en overstuur is neem ik haar altijd even mee naar ons bed, en als ze dan weer rustig is wil ze zelf weer terug naar haar eigen bed. Ze zegt het zelfs, nu ze kan praten.
Ze heeft ook nooit bij ons op de kamer geslapen omdat ze dan slechter sliep.
Zoon slaapt nu naast ons bed en ik vind het heerlijk. Ik hoor of hij goed slaapt of niet, hij is in de buurt en het is makkelijk met voeden. In ons bed durf ik niet, ik slaap nogal onrustig en wil nog weleens dromen. Maar ik vind het doodnormaal om je kind wél in bed te nemen.
In Nederland zijn we véél te bang om kinderen te verwennen. Nee, zelfstandig moeten ze worden, ze moeten álleen in slaap vallen in hun éigen bed, ze moeten er maar aan wennen dat mama er niet altijd is, dat ze niet opgepakt worden als ze huilen, dat ze 's nachts hoe dan ook in het eigen bed blijven, want stél je voor dat ze denken dat ze de baas zijn.
Ik wil mijn kinderen graag een basis meegeven waardoor ze zich veilig voelen, dat houdt in dat ik ze áltijd oppak als ze huilen en voor zover mogelijk meega in hun behoeften. En zowaar, mijn dochter van bijna 2 slaapt altijd in haar eigen bed, is totaal niet verwend, niet eenkennig, niet bang, probeert ons zelden uit (al heeft ze echt weleens een periode gehad waarin ze dat wel deed), gaat makkelijk naar bed en huilt eigenlijk nooit zonder dat er iets aan de hand is. Ze hoeft me niet uit te proberen, ze weet dat ik er altijd ben als het nodig is. Zo werkt het ook met co-sleepen volgens mij. Als je kind weet dat het altijd bij jou mag komen als het nodig is dan hoeft hij dat niet te testen door er een strijd van te maken.
woensdag 30 januari 2008 om 21:01
Men zegt vaak dat het in Japan heel normaal is dat kinderen zolang bij de ouders slapen, er worden ook allerlei mooie termen aan gegeven. Volgens mij heeft het meer te maken met ruimtegebrek.
En of het nou echt gelukkigere kinderen van worden..... Ik weet het niet, weet alleen dat het zelfmoordcijfer onder jongeren daar hoger is dan hier.
En of het nou echt gelukkigere kinderen van worden..... Ik weet het niet, weet alleen dat het zelfmoordcijfer onder jongeren daar hoger is dan hier.
woensdag 30 januari 2008 om 21:03
April, hoezo?
Ze gaat ons dan vast nog meer uitproberen hoor, dat weet ik wel, maar ik bedoel meer dat ik van andere ouders hoor dat kinderen die in dezelfde fase zaten als zij zo vréselijk eenkennig waren en ábsoluut niet in hun eigen bed willen slapen. En daar heeft mijn dochter eigenlijk nooit last van gehad. Ik weet ook wel dat ze nog in de peuterpuberteit komt enzo, maar ik heb het over tot nu toe.
Ze gaat ons dan vast nog meer uitproberen hoor, dat weet ik wel, maar ik bedoel meer dat ik van andere ouders hoor dat kinderen die in dezelfde fase zaten als zij zo vréselijk eenkennig waren en ábsoluut niet in hun eigen bed willen slapen. En daar heeft mijn dochter eigenlijk nooit last van gehad. Ik weet ook wel dat ze nog in de peuterpuberteit komt enzo, maar ik heb het over tot nu toe.
woensdag 30 januari 2008 om 22:51
Ik vind dat je als ouder moet doen waar jij je prettig bij voelt en dingen moet loslaten als het niet werkt.
En als je kind zich daar ook prettig bij voelt heeft hij/zij maar mooi mazzel
En anders gewoon pech,haha!
Co- sleeping is niet mijn ding maar volgens mij vind to het prima,ik denk ook niet dat iemand haar keuze ter discussie stelt.
Maar ik begrijp wel dat het fenomeen meningen oproept.
Ik had er nog nooit van gehoord.
Maar goed,ik ben niet van de methodes,ik doe maar gewoon wat.
Wel doe ik aan parttime co sleeping. Als de jongste wakker wordt s'nacht,kieper ik hem in mijn bed.
Dat komt alleen zelden voor.
Ze hebben bij mij wel de eerst maanden bij mij naast mijn bed geslapen.
Zo'n klein frummeltje alleen in een kamertje vind ik ook niets.
Maar goed. Het lijkt mij wel lastig hoor als je kind iedere keer zo vroeg wakker is.
daar komt dan ook wel het nadeel van deze methode om de hoek zeilen.Als een kind in een ledikantje slaapt,kan je hem gewoon laten liggen(mits hij de tent niet afbreekt).
Mijn jongste vond dat echt heerlijk om s'morgens even een beetje te keutelen in zijn eigen bed.Maar als hij de mogelijkheid zou hebben om eruit te komen,zou hij ook gelijk mijn aandacht gehad willen hebben.
Ik heb ook geen tips eigenlijk.
De enige die ik je kan geven is dat een methode waar je bewust voor kiest, mooi is als het ook blijft werken voor je.Zodra je er als ouder echt niet meer prettig onder voelt,kan je je standpunt eens opnieuw bekijken.Alles is altijd zo leuk beschreven in de boeken,maar praktijk leert ook iets heel anders.
Ik heb al zo vaak van die gefrusteerde ouders gezien,die zo bleven vastklampen aan hun standpunt (wat niet werkte) dat ik vaak dacht,joh laat gaan! doe het dan anders.
Ik loop wellicht op de feiten vooruit,maar als jouw kindje maanden ieder ochtend om 5 uur al benden wil spelen en je kan hem niet in je bed houden,betwijfel ik of je daar zo vrolijk van wordt.
En anders als je tv op je slaapkamer hebt ...ik geloof dat nick junior al om half zes begint,maar dat past zeker niet bij attechement parenting![;-]](https://forum.viva.nl/smilies/79_wink.gif)
Ik hoop in ieder geval voor je dat het op zijn pootjes terecht komt.
(ga toch eens kijken wat dat ap inhoudt
En als je kind zich daar ook prettig bij voelt heeft hij/zij maar mooi mazzel
En anders gewoon pech,haha!
Co- sleeping is niet mijn ding maar volgens mij vind to het prima,ik denk ook niet dat iemand haar keuze ter discussie stelt.
Maar ik begrijp wel dat het fenomeen meningen oproept.
Ik had er nog nooit van gehoord.
Maar goed,ik ben niet van de methodes,ik doe maar gewoon wat.
Wel doe ik aan parttime co sleeping. Als de jongste wakker wordt s'nacht,kieper ik hem in mijn bed.
Dat komt alleen zelden voor.
Ze hebben bij mij wel de eerst maanden bij mij naast mijn bed geslapen.
Zo'n klein frummeltje alleen in een kamertje vind ik ook niets.
Maar goed. Het lijkt mij wel lastig hoor als je kind iedere keer zo vroeg wakker is.
daar komt dan ook wel het nadeel van deze methode om de hoek zeilen.Als een kind in een ledikantje slaapt,kan je hem gewoon laten liggen(mits hij de tent niet afbreekt).
Mijn jongste vond dat echt heerlijk om s'morgens even een beetje te keutelen in zijn eigen bed.Maar als hij de mogelijkheid zou hebben om eruit te komen,zou hij ook gelijk mijn aandacht gehad willen hebben.
Ik heb ook geen tips eigenlijk.
De enige die ik je kan geven is dat een methode waar je bewust voor kiest, mooi is als het ook blijft werken voor je.Zodra je er als ouder echt niet meer prettig onder voelt,kan je je standpunt eens opnieuw bekijken.Alles is altijd zo leuk beschreven in de boeken,maar praktijk leert ook iets heel anders.
Ik heb al zo vaak van die gefrusteerde ouders gezien,die zo bleven vastklampen aan hun standpunt (wat niet werkte) dat ik vaak dacht,joh laat gaan! doe het dan anders.
Ik loop wellicht op de feiten vooruit,maar als jouw kindje maanden ieder ochtend om 5 uur al benden wil spelen en je kan hem niet in je bed houden,betwijfel ik of je daar zo vrolijk van wordt.
En anders als je tv op je slaapkamer hebt ...ik geloof dat nick junior al om half zes begint,maar dat past zeker niet bij attechement parenting
Ik hoop in ieder geval voor je dat het op zijn pootjes terecht komt.
(ga toch eens kijken wat dat ap inhoudt
donderdag 31 januari 2008 om 10:12
Iry:
Toen ik voor het eerst mn zoontje bij me kreeg na de bevalling, heb ik hem bij me in bed genomen en hij is daar eigenlijk niet meer weg gegaan. Zodra ik kon lopen (ks), droeg ik hem bij me, over de gangen heen en weer. Na 2 dagen ziekenhuis gingen we naar huis en heb geen kraamverzorger/verloskundige oid gezien.
Ik deed ook maar wat me gevoel me zei te doen...
En dat was bij me laten slapen, voeden/troosten aan de borst wanneer hij dat wilde. Huilen deed hij bijna nooit, was ook niet nodig want hij lag altijd tegen mij aan. Ik was (en ben) er van overtuigd dat hij moet weten dat ik er altijd ben en dat er aan zijn behoeftes tegemoet wordt gekomen ( in de zin van honger, dorst, bescherming, troost )
Pas later kwam ik erachter dat dit Attachment Parenting wordt genoemd, wist ik veel dat het ook een naam heeft. Het is meer een overtuiging dan een methode volgens mij.
Ben het met je eens dat als iets niet werkt voor jou en je kind dat je dan wat anders probeert, dat doe ik ook.
Verder ben ik het helemaal eens met Eowyn. Jij beschrijft precies hoe ik het ook doe. En vind ik het inderdaad jammer dat we in Nederland zo snel denken dat je kindje zelfstandig moet worden en het verwent als je in mijn ogen "alleen maar" tegemoet komt aan een behoefte.
Toen ik voor het eerst mn zoontje bij me kreeg na de bevalling, heb ik hem bij me in bed genomen en hij is daar eigenlijk niet meer weg gegaan. Zodra ik kon lopen (ks), droeg ik hem bij me, over de gangen heen en weer. Na 2 dagen ziekenhuis gingen we naar huis en heb geen kraamverzorger/verloskundige oid gezien.
Ik deed ook maar wat me gevoel me zei te doen...
En dat was bij me laten slapen, voeden/troosten aan de borst wanneer hij dat wilde. Huilen deed hij bijna nooit, was ook niet nodig want hij lag altijd tegen mij aan. Ik was (en ben) er van overtuigd dat hij moet weten dat ik er altijd ben en dat er aan zijn behoeftes tegemoet wordt gekomen ( in de zin van honger, dorst, bescherming, troost )
Pas later kwam ik erachter dat dit Attachment Parenting wordt genoemd, wist ik veel dat het ook een naam heeft. Het is meer een overtuiging dan een methode volgens mij.
Ben het met je eens dat als iets niet werkt voor jou en je kind dat je dan wat anders probeert, dat doe ik ook.
Verder ben ik het helemaal eens met Eowyn. Jij beschrijft precies hoe ik het ook doe. En vind ik het inderdaad jammer dat we in Nederland zo snel denken dat je kindje zelfstandig moet worden en het verwent als je in mijn ogen "alleen maar" tegemoet komt aan een behoefte.
donderdag 31 januari 2008 om 10:16
donderdag 31 januari 2008 om 10:25
Ik vraag me altijd af hoe het dan met je "prive leven" gaat als je kinderen altijd bij je op je kamer slapen. Je seks leven lijkt me daar niet echt van op te bloeien ? Moet er persoonlijk niet aan denken om te gaan vrijen terwijl mijn draak van 18 maanden in dezelfde kamer ligt.
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
donderdag 31 januari 2008 om 10:29
Ik vind het eigenlijk wel grappig om eens een topic te zien over hoe je je kind IN je bed houd, in plaats van er weer UIT te krijgen. Meestal is het andersom. Ik heb zelf geen idee hoe je dat moet doen. Bij mij slapen babies die pas geboren zijn in hun eigen ledikantje naast mijn bed, dus binnen handbereik. In bed doe ik niet, dan slaap ik zelf niet. Als ze wat groter worden verkassen ze naar hun eigen kamer. Wakker worden midden in de nacht gebeurd hier nauwelijks en anders sta ik in drie seconden naast ze. Zo werkt het hier het beste, geen kinderen in bed. Maar ieder zijn of haar voorkeur toch?!
donderdag 31 januari 2008 om 10:37
stom ik dacht echt dat ik alles gelezen had.
Nou ja, hier mijn verdere reaktie.
Als het fijn voor jullie is, dan mag en moet je dat natuurlijk gewoon doen.
Persoonlijk zie ik er geen heil in ( terwijl ik bijv. wel 14 maanden borstvoeding heb gegeven ) Gewoon omdat de slaapkamer iets van mn vriend en mij is. Waar we lekker willen slapen, seksen en praten , zonder gestoord te worden, of elke keer dat ik juk krijg naar een andere kamer moet sluipen.. dat lijkt mij zo'n libido killer
Nou ja, hier mijn verdere reaktie.
Als het fijn voor jullie is, dan mag en moet je dat natuurlijk gewoon doen.
Persoonlijk zie ik er geen heil in ( terwijl ik bijv. wel 14 maanden borstvoeding heb gegeven ) Gewoon omdat de slaapkamer iets van mn vriend en mij is. Waar we lekker willen slapen, seksen en praten , zonder gestoord te worden, of elke keer dat ik juk krijg naar een andere kamer moet sluipen.. dat lijkt mij zo'n libido killer
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
donderdag 31 januari 2008 om 11:39
Steph,
Ik wilde trouwens nog even zeggen dat ik het hardstikke goed van je vind hoor. Ik wist trouwens niet eens van het bestaan van samen slapen zo ongeveer (gevaarlijk!!!) toen mijn dochter geboren werd en ik had tijdens de zwangerschap Ria Blom gelezen. Maar dat werkte allemaal voor geen meter bij mijn kind. Ze huilde echt ontzettend veel en de nachten waren vreselijk. Tot ik haar bij mij in bed liet slapen toen had ik eindelijk ook weer wat nachtrust. Ik heb eigenlijk lange tijd gedacht dat dit de meest geweldige methode was van allemaal omdat het zo goed werkt voor mijn kind. Maar ieder kind is anders en dan kan het soms inderdaad gewoon beter zijn om in een eigen bed te slapen. Misschien bij een eventueel volgend kind werkt het samen slapen weer helemaal niet en vind dat kind het lekker om een eigen bed te hebben. Ook prima.
Ik heb al wel een aantal voorleesboekjes over slapen en ik wil straks ook een pop in het poppenbedje laten slapen om haar toch een beetje te stimuleren om in haar eigen bedje te gaan liggen. Maar dat komt vanzelf wel goed.
Geef je trouwens fles- of borstvoeding? En hoe gaat het slapen in de avond? Slaapt hij makkelijk alleen?
Ik heb trouwens nog wat links waar je misschien nog wat aan zou kunnen hebben:
Ik heb ook 2 boeken van Dr. Sears:
Dr. Sears
Kellymom
draagdoekenforum:
co-sleeper
Heb je al op familybed gezocht?? Er is ook een boekje met deze titel en daar staat ook wat in over slaapproblemen bij samenslapers.
Ik wilde trouwens nog even zeggen dat ik het hardstikke goed van je vind hoor. Ik wist trouwens niet eens van het bestaan van samen slapen zo ongeveer (gevaarlijk!!!) toen mijn dochter geboren werd en ik had tijdens de zwangerschap Ria Blom gelezen. Maar dat werkte allemaal voor geen meter bij mijn kind. Ze huilde echt ontzettend veel en de nachten waren vreselijk. Tot ik haar bij mij in bed liet slapen toen had ik eindelijk ook weer wat nachtrust. Ik heb eigenlijk lange tijd gedacht dat dit de meest geweldige methode was van allemaal omdat het zo goed werkt voor mijn kind. Maar ieder kind is anders en dan kan het soms inderdaad gewoon beter zijn om in een eigen bed te slapen. Misschien bij een eventueel volgend kind werkt het samen slapen weer helemaal niet en vind dat kind het lekker om een eigen bed te hebben. Ook prima.
Ik heb al wel een aantal voorleesboekjes over slapen en ik wil straks ook een pop in het poppenbedje laten slapen om haar toch een beetje te stimuleren om in haar eigen bedje te gaan liggen. Maar dat komt vanzelf wel goed.
Geef je trouwens fles- of borstvoeding? En hoe gaat het slapen in de avond? Slaapt hij makkelijk alleen?
Ik heb trouwens nog wat links waar je misschien nog wat aan zou kunnen hebben:
Ik heb ook 2 boeken van Dr. Sears:
Dr. Sears
Kellymom
draagdoekenforum:
co-sleeper
Heb je al op familybed gezocht?? Er is ook een boekje met deze titel en daar staat ook wat in over slaapproblemen bij samenslapers.
