Kinderen
alle pijlers
Co-sleeping
woensdag 30 januari 2008 om 08:32
Hallo,
Mijn zoontje kan sinds een week zelf uit ons bed klimmen en doet dat dus ook steeds vroeger. Dit terwijl hij normaal slaapt tot een uurtje of half zeven, vanmorgen was ik dus al om 5 uur beneden.
Laten spelen in de slaapkamer werkt maar voor een kwartier, dan wil hij er echt uit en is de dag voor hem begonnen.
Wie heeft er ervaring met co-sleeping en heeft dit ook meegemaakt? Ik ben, op dat zelf uit bed gaan na, erg tevreden over deze vorm van slapen.
Bedankt!
Mijn zoontje kan sinds een week zelf uit ons bed klimmen en doet dat dus ook steeds vroeger. Dit terwijl hij normaal slaapt tot een uurtje of half zeven, vanmorgen was ik dus al om 5 uur beneden.
Laten spelen in de slaapkamer werkt maar voor een kwartier, dan wil hij er echt uit en is de dag voor hem begonnen.
Wie heeft er ervaring met co-sleeping en heeft dit ook meegemaakt? Ik ben, op dat zelf uit bed gaan na, erg tevreden over deze vorm van slapen.
Bedankt!
donderdag 31 januari 2008 om 12:09
Steph, volgens mij doe jij het hardstikke goed met je zoontje! Ik ken iemand die haar kinderen ook volgens deze methode opvoedt (tot hun vierde jaar borstvoeding; dat wil dus zeggen iedere avond een slokje) en ze mochten altijd bij hen in bed slapen. De kinderen zijn nu 8 en 4 en het zijn heel open, makkelijke kinderen. Ik weet niet tot welke leeftijd ze beide bij hun ouders in bed hebben geslapen maar het hield volgens mij ook gewoon vanzelf op. Ik geloof zeker niet dat een kind langer bij zijn ouders in bed zal willen slapen dan "nodig". Zelf ben ik er nu met dochter (net 1) ook wel voor om het te doen zoals jij, maar ik slaap wel wat lichter (lees; minder goed) door mijn verhoogde waakzaamheid dan, maar vooral; dochter slaapt zelf liever in haar eigen bedje. Dus het regelt zich van zelf. Ze ligt wel iedere nacht even bij me als ze wil drinken (en dat is nog steeds bijna iedere nacht) maar daarna gaat ze piepen en als ik haar in haar bedje terugleg, is ze meteen weer stil. De eerste maanden sliep ze trouwens wel naast mijn hoofdeinde; in een schommelwieg die aan het plafond hing, ideaal.
Ik geloof dat het grootste deel van de wereldbevolking samen met zijn kinderen slaapt. Het zijn alleen de westerse normen en waarden die het abnormaal/raar/verwennerij vinden om je kind bij je in bed te nemen.
Die kennis van daarnet heeft me trouwens wel een bepaald boek aangeraden over dit onderwerp. Als je me even zou willen mailen, stuur ik je de titel toe.
xxismoedervan2@live.nl.
Ik geloof dat het grootste deel van de wereldbevolking samen met zijn kinderen slaapt. Het zijn alleen de westerse normen en waarden die het abnormaal/raar/verwennerij vinden om je kind bij je in bed te nemen.
Die kennis van daarnet heeft me trouwens wel een bepaald boek aangeraden over dit onderwerp. Als je me even zou willen mailen, stuur ik je de titel toe.
xxismoedervan2@live.nl.
donderdag 31 januari 2008 om 12:47
Het zou kunnen Fleurtje, ik weet het niet. Ik denk niet dat een Aziaat die in een hutje op het platteland woont, opeens heel anders zou gaan leven als dat hutje een huis was met een bed voor ieder kind. Maar misschien heb ik het mis. In veel culturen is het ook heel gewoon om je ouders in huis (niet in je bed:)) te nemen als ze oud en gebrekkig worden. Ook al zouden ze daar prachtige bejaardenhuizen/verzorgingshuizen bouwen, dan weet ik toch zeker dat er dan niet opeens massaal gebruik van gemaakt zou worden. Misschien na enkele generaties wel, maar niet direct. Dus ik denk echt dat het vooral cultureel bepaald wordt. Wat ik er eigenlijk mee wil zeggen; het is typisch westers om het samen in een bed slapen door ouders en kind, raar te vinden, en verwennerij voor de kinderen. Als we het dan toch over verwennerij hebben, ik denk dat het kopen van veel speelgoed (ook zo typisch westers) pas verwennerij is.
En over Japan gesproken; de prestatienormen zijn daar gigantisch hoog, denk je ook niet dat dat meer een relatie zal hebben met het vaker voorkomen van zelfmoord onder jongeren dan het samen slapen met de ouders in de jeugdjaren? Ik blijf het noemen (om het noemen) door jou van het zelfmoordcijfer in dit verband, misplaatst.
En over Japan gesproken; de prestatienormen zijn daar gigantisch hoog, denk je ook niet dat dat meer een relatie zal hebben met het vaker voorkomen van zelfmoord onder jongeren dan het samen slapen met de ouders in de jeugdjaren? Ik blijf het noemen (om het noemen) door jou van het zelfmoordcijfer in dit verband, misplaatst.
donderdag 31 januari 2008 om 12:56
donderdag 31 januari 2008 om 13:14
Dat beweer ik toch ook helemaal niet Fleurtje, dat jij dat verband legt? Maar je noemt wel het veel hogere cijfer van zelfmoord onder Japanse jongeren (dan elders) in een topic over samen slapen. Maar net wat je nu zegt; dat zelfmoordcijfer is net zo (niet-) relevant in dit verband, als het feit dat judo de nationale sport is in Japan (weet ik niet zeker, dit gok ik) of het feit dat Japanners veel sojaproducten gebruiken, of weet ik welk ander feit over Japan. Ik vond/vind het gewoon irrelevant om er een heel ander feit uit die cultuur bij te halen.
donderdag 31 januari 2008 om 14:00
Yora en Mirjam,
Bedankt voor jullie complimenten, lief!
Mirjam, ik mail je straks even, wil graag de titel van dat boek hebben.
En Yora,
Hij krijgt nog steeds borstvoeding, drinkt wanneer hij dat nodig heeft, maar zowieso voor zn slaapjes ( middag en avond ). Aan de borst is voor hem nu, naast voeding, ook troost en verbondenheid. Dat mag van mij wanneer hij dat wil, soms is dat 4 keer per dag, soms 2 keer. Dat zijn meer slokjes dan hele voedingen trouwens.
Als hij gaat slapen, krijgt hij eerst de borst terwijl we samen op bed liggen. Dan valt hij in slaap en ga ik weg. Hij slaapt goed alleen, maar hij weet ook dat als hij me nodig mocht hebben, ik gelijk kom.
Helaas kan hij er dus nu wel zelf uit en vanmorgen kwam hij zelf naar de badkamer toe ipv mij te roepen.
Fleurtje:
Misschien maak ik nu wel een hele rare vergelijking, maar als je kijkt naar de natuur, bijvoorbeeld apen, dan zie je toch ook dat zij hun jongen/baby's constant bij hun houden? Wanneer is ons dan wijsgemaakt dat de norm is dat kinderen zo vroeg mogenlijk alleen moeten leren slapen/zelfstandig zijn?
Bedankt voor jullie complimenten, lief!
Mirjam, ik mail je straks even, wil graag de titel van dat boek hebben.
En Yora,
Hij krijgt nog steeds borstvoeding, drinkt wanneer hij dat nodig heeft, maar zowieso voor zn slaapjes ( middag en avond ). Aan de borst is voor hem nu, naast voeding, ook troost en verbondenheid. Dat mag van mij wanneer hij dat wil, soms is dat 4 keer per dag, soms 2 keer. Dat zijn meer slokjes dan hele voedingen trouwens.
Als hij gaat slapen, krijgt hij eerst de borst terwijl we samen op bed liggen. Dan valt hij in slaap en ga ik weg. Hij slaapt goed alleen, maar hij weet ook dat als hij me nodig mocht hebben, ik gelijk kom.
Helaas kan hij er dus nu wel zelf uit en vanmorgen kwam hij zelf naar de badkamer toe ipv mij te roepen.
Fleurtje:
Misschien maak ik nu wel een hele rare vergelijking, maar als je kijkt naar de natuur, bijvoorbeeld apen, dan zie je toch ook dat zij hun jongen/baby's constant bij hun houden? Wanneer is ons dan wijsgemaakt dat de norm is dat kinderen zo vroeg mogenlijk alleen moeten leren slapen/zelfstandig zijn?
donderdag 31 januari 2008 om 16:17
Ik vind het wel wat hebben, dat samen slapen. Dat is ook de reden dat m'n kind bij mij op de kamer sliep, maar niet in bed, gewoon in een ledikantje naast me. Ik was dus wel bang dat ik zou uithalen of hem zou 'pletten'. Ik slaap nogal vast...
Na een tijdje heb ik hem in zijn eigen kamertje gelegd. We werden wakker van elkaar, hij van ons en m'n man van hem. Hij wil ook niet slapen als hij bij ons in bed ligt.
Maar toen hij nog zo klein was, gewoon dus bij mij op de kamer. Vond het zelf onnatuurlijk aanvoelen, zo'n kleine baby, alleen in zo'n grote babykamer, wat helemaal nieuw ruikt naar behang, nieuwe meubeltjes enzo. Had hem liever bij me, waar hij mama en papa kon horen, zien en ruiken. Gewoon een raar gevoel gaf het me, 9 maanden in m'n buik en dan na de geboorte gelijk helemaal alleen op zijn kamer.
Vond het voor ons goed werken op deze manier.
Maar hoe doen jullie (degenen die hun kindjes 's nachts bij zich laten slapen) dan met de middagdutjes?
Slapen ze dan wel in hun eigen bedje? En kunnen ze dan net zo goed slapen als 's nachts wanneer ze wel bij je liggen? Of heb je ze dan overdag in een draagdoek, waar ze tegen je aanslapen? Hoe gaat dat dan precies?
Na een tijdje heb ik hem in zijn eigen kamertje gelegd. We werden wakker van elkaar, hij van ons en m'n man van hem. Hij wil ook niet slapen als hij bij ons in bed ligt.
Maar toen hij nog zo klein was, gewoon dus bij mij op de kamer. Vond het zelf onnatuurlijk aanvoelen, zo'n kleine baby, alleen in zo'n grote babykamer, wat helemaal nieuw ruikt naar behang, nieuwe meubeltjes enzo. Had hem liever bij me, waar hij mama en papa kon horen, zien en ruiken. Gewoon een raar gevoel gaf het me, 9 maanden in m'n buik en dan na de geboorte gelijk helemaal alleen op zijn kamer.
Vond het voor ons goed werken op deze manier.
Maar hoe doen jullie (degenen die hun kindjes 's nachts bij zich laten slapen) dan met de middagdutjes?
Slapen ze dan wel in hun eigen bedje? En kunnen ze dan net zo goed slapen als 's nachts wanneer ze wel bij je liggen? Of heb je ze dan overdag in een draagdoek, waar ze tegen je aanslapen? Hoe gaat dat dan precies?
donderdag 31 januari 2008 om 21:06
[Fleurtje:
Misschien maak ik nu wel een hele rare vergelijking, maar als je kijkt naar de natuur, bijvoorbeeld apen, dan zie je toch ook dat zij hun jongen/baby's constant bij hun houden? Wanneer is ons dan wijsgemaakt dat de norm is dat kinderen zo vroeg mogenlijk alleen moeten leren slapen/zelfstandig zijn?[/quote]
Ik vind dat ook een rare vergelijking.
Als je kijkt naar de natuur, dan eten omnivoren hun voedsel gewoon rauw.
En ik heb toch echt liever een gebakken biefstukje hoor.
Ik vind het heel prettig dat mensen mij dat 'wijsgemaakt' hebben.
En ik vind het ook heerlijk dat mensen mij wijsgemaakt hebben, dat kinderen een eigen kamertje 'moeten' hebben.
Wel zo lekker voor mijn eigen rust.
Misschien maak ik nu wel een hele rare vergelijking, maar als je kijkt naar de natuur, bijvoorbeeld apen, dan zie je toch ook dat zij hun jongen/baby's constant bij hun houden? Wanneer is ons dan wijsgemaakt dat de norm is dat kinderen zo vroeg mogenlijk alleen moeten leren slapen/zelfstandig zijn?[/quote]
Ik vind dat ook een rare vergelijking.
Als je kijkt naar de natuur, dan eten omnivoren hun voedsel gewoon rauw.
En ik heb toch echt liever een gebakken biefstukje hoor.
Ik vind het heel prettig dat mensen mij dat 'wijsgemaakt' hebben.
En ik vind het ook heerlijk dat mensen mij wijsgemaakt hebben, dat kinderen een eigen kamertje 'moeten' hebben.
Wel zo lekker voor mijn eigen rust.
donderdag 31 januari 2008 om 21:09
Mijn kinderen slapen eigenlijk altijd in hun eigen bed. De oudste heeft wel een maand of 4, 5 op onze kamer geslapen. Soms tussen ons in, meestal in zijn wieg naast ons bed. Onze kinderen slapen het liefts in hun eigen bed (correctie: het liefst slapen ze niet... 
), tussen ons in zijn ze erg onrustig, altijd al geweest.
Soms ligt er wel eentje in ons bed. Bij ziekte of ontroostbaar huilen. Of als papa nachtdienst heeft of als ik een nachtje weg ben. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het echt heerlijk vind om mijn kind zo dichtbij te hebben. Ik zou het niet erg gevonden hebben denk ik, om bijvoorbeeld het eerste jaar het kind bij ons in bed te hebben. Mijn man vindt het echter niets, dus dan houdt het min of meer op. En ik denk dat het ook niet zo slim zou zijn, van seks komt weinig meer terecht denk ik. Met kind erbij vind ik nogal ongemakkelijk en ik ben erg van seks in mijn eigen bed.
), tussen ons in zijn ze erg onrustig, altijd al geweest. Soms ligt er wel eentje in ons bed. Bij ziekte of ontroostbaar huilen. Of als papa nachtdienst heeft of als ik een nachtje weg ben. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het echt heerlijk vind om mijn kind zo dichtbij te hebben. Ik zou het niet erg gevonden hebben denk ik, om bijvoorbeeld het eerste jaar het kind bij ons in bed te hebben. Mijn man vindt het echter niets, dus dan houdt het min of meer op. En ik denk dat het ook niet zo slim zou zijn, van seks komt weinig meer terecht denk ik. Met kind erbij vind ik nogal ongemakkelijk en ik ben erg van seks in mijn eigen bed.
donderdag 31 januari 2008 om 21:13
donderdag 31 januari 2008 om 21:19
:
Ik moet eerlijk zeggen dat ik het echt heerlijk vind om mijn kind zo dichtbij te hebben. Ik zou het niet erg gevonden hebben denk ik, om bijvoorbeeld het eerste jaar het kind bij ons in bed te hebben.
Ik weet zeker dat ik bij alle drie de kinderen juist een stuk beter geslapen heb door ze bij ons op de kamer te houden. Wat iemand anders ook al schreef; dat je gewoon hoort en voelt of het goed gaat zonder er je bed voor uit te hoeven vond ik ideaal. Net als kind uit bed vissen en voeden zonder ervoor mijn eigen bed uit te hoeven.
Maar na de babyleeftijd houdt het ook wel een beetje op voor mij. Jongste is nu net een jaar en we hopen dit weekend de kamer voor zijn zus zover af te hebben dat ze door kunnen schuiven.
Overigens ligt hij in principe in zijn ledikant naast ons bed, maar hij belandt gedurende de nacht vrijwel altijd wel naast me. En dat is inderdaad meestal tegen de ochtend, zodat hij lekker nog een tijd doorslaapt.
Nippo, jij vroeg je af of je dan nog wel normaal kunt praten en andere geluiden kunt maken in je eigen bed: hij is zo gewend aan ons in de kamer dat hij echt geen kik geeft, al zouden we luid zingend de polonaise gaan doen.
donderdag 31 januari 2008 om 21:25
Mille, bij ons gingen ze, klein als ze waren gewoon niet slapen in ons bed. De eerste paar maanden ging het nog wel, maar daarna was het keten geblazen. Ik vond het wel jammer, man was blij denk ik, een extra argument.
Ooohhh, zo'n warm klein lijfje naast je in bed. Slaapgeluidjes, zelfs slaapgeurtjes. ~Smelt~ Jongste ligt elke ochtend vroeg bij ons in bed. Helaas valt hij zelden in slaap...
Ooohhh, zo'n warm klein lijfje naast je in bed. Slaapgeluidjes, zelfs slaapgeurtjes. ~Smelt~ Jongste ligt elke ochtend vroeg bij ons in bed. Helaas valt hij zelden in slaap...
Dat wil ik oooohoookkk.....
