Kinderen
alle pijlers
Derde kindje
dinsdag 26 december 2017 om 20:21
Hallo allemaal,
Ik weet het, ontelbaar veel topics zijn hierover en ik heb ze allemaal al gelezen. Advies kan niemand echt geven denk ik, ik
hoop op herkenbaarheid? Of even Mn verhaal kwijt.
6 maanden geleden moeder geworden van onze tweede zoon. De zwangerschap was klote. Eerste 5 maanden kotsmisselijk, daarna halve dagen werken, bekkeninstabiliteit etc. Ik heb gezworen: dit nooit meer. Bevalling: ging snel, goed te doen. Helaas toch totaalruptuur (viel mee vond ik maar wel operatief gehecht) en een blaas- en baarmoederverzakking. Dat gaat nu eigenlijk heel goed hoewel het allemaal even duurde met Mn lijf. Borstontsteking, baarmoederontsteking, spruw, we hebben het allemaal gehad. Maar ook: de liefste, mooiste en makkelijkste baby die er is! Vanaf zijn geboorte heb ik al het gevoel: ik wil 3 kinderen. Eerst nog op hormonen gegooid maar het gevoel wordt sterker. En nu zoonlief een aantal babyspullen al niet meer in gebruik heeft: ik kan er geen afstand van doen.
Manlief wil niet (maar zegt ook: ja voorlopig niet). Hij vindt 2 kinderen (oudste is nu 2,5) best pittig. Zijn tegenargumenten:
Ik ben een beroerde zwangere. Veel zorg komt dan op hem.
Financieel (hoewel ik denk dat dat best kan). Hij is bang dat onze jongens tekort te doen. Wil verre reizen met ze maken, op wintersport. Ik heb die behoefte minder.
Weer opnieuw beginnen, slaaptekort. Hij kijkt er vooral naar uit dat ze ouder zijn.
De jongens moeten tijdelijk een kamer delen.
Bang voor een ongezond kindje of een meerling.
Ik snap hem, echt. Maar het voelt gewoon nog niet af ofzo. Gaat dit over?
Ik ben bijna 35.Heb gezegd áls we een derde willen dan wil ik dat wel voor Mn 37e (zwanger zijn).
Vanwege tevee littekenweefsel zou het een keizersnede worden. Man ziet ook op tegen lang herstel.
Hij is praktisch. Ik wil Mn gevoel volgen. Maar ik ben ook gezegend met 2 gezonde jongens natuurlijk. Waarom kan ik dat niet genoeg vinden????
Ik weet het, ontelbaar veel topics zijn hierover en ik heb ze allemaal al gelezen. Advies kan niemand echt geven denk ik, ik
hoop op herkenbaarheid? Of even Mn verhaal kwijt.
6 maanden geleden moeder geworden van onze tweede zoon. De zwangerschap was klote. Eerste 5 maanden kotsmisselijk, daarna halve dagen werken, bekkeninstabiliteit etc. Ik heb gezworen: dit nooit meer. Bevalling: ging snel, goed te doen. Helaas toch totaalruptuur (viel mee vond ik maar wel operatief gehecht) en een blaas- en baarmoederverzakking. Dat gaat nu eigenlijk heel goed hoewel het allemaal even duurde met Mn lijf. Borstontsteking, baarmoederontsteking, spruw, we hebben het allemaal gehad. Maar ook: de liefste, mooiste en makkelijkste baby die er is! Vanaf zijn geboorte heb ik al het gevoel: ik wil 3 kinderen. Eerst nog op hormonen gegooid maar het gevoel wordt sterker. En nu zoonlief een aantal babyspullen al niet meer in gebruik heeft: ik kan er geen afstand van doen.
Manlief wil niet (maar zegt ook: ja voorlopig niet). Hij vindt 2 kinderen (oudste is nu 2,5) best pittig. Zijn tegenargumenten:
Ik ben een beroerde zwangere. Veel zorg komt dan op hem.
Financieel (hoewel ik denk dat dat best kan). Hij is bang dat onze jongens tekort te doen. Wil verre reizen met ze maken, op wintersport. Ik heb die behoefte minder.
Weer opnieuw beginnen, slaaptekort. Hij kijkt er vooral naar uit dat ze ouder zijn.
De jongens moeten tijdelijk een kamer delen.
Bang voor een ongezond kindje of een meerling.
Ik snap hem, echt. Maar het voelt gewoon nog niet af ofzo. Gaat dit over?
Ik ben bijna 35.Heb gezegd áls we een derde willen dan wil ik dat wel voor Mn 37e (zwanger zijn).
Vanwege tevee littekenweefsel zou het een keizersnede worden. Man ziet ook op tegen lang herstel.
Hij is praktisch. Ik wil Mn gevoel volgen. Maar ik ben ook gezegend met 2 gezonde jongens natuurlijk. Waarom kan ik dat niet genoeg vinden????
woensdag 4 juli 2018 om 15:09
Waar lees jij iets over opdringen dan?
In ons geval is het idd zo dat zolang partner niet wil het bij twee blijft. Prima, ik begrijp zijn redenen. Hij ook die van mij trouwens. We praten daar als volwassen mensen in een relatie over dus er is nergens sprake van opdringen of drammen of whatever.
Krijg bij sommigen haast het idee dat de wens voor een derde een crimineel iets is.
En wie weet, zeg ik over een tijdje ook wel dat twee toch echt genoeg is. Maar nu voelt dat nog niet zo. We hebben het er ook niet vaak over, we weten van elkaar hoe we hierin staan.
In ons geval is het idd zo dat zolang partner niet wil het bij twee blijft. Prima, ik begrijp zijn redenen. Hij ook die van mij trouwens. We praten daar als volwassen mensen in een relatie over dus er is nergens sprake van opdringen of drammen of whatever.
Krijg bij sommigen haast het idee dat de wens voor een derde een crimineel iets is.
En wie weet, zeg ik over een tijdje ook wel dat twee toch echt genoeg is. Maar nu voelt dat nog niet zo. We hebben het er ook niet vaak over, we weten van elkaar hoe we hierin staan.
woensdag 4 juli 2018 om 16:15
Natuurlijk is dat wel lastig. Als het gaat om een eerste kind is een verschil in kinderwens lastig genoeg om relaties om op de klippen te laten lopen.Ikigai schreef: ↑04-07-2018 14:42Als de ene twee kinderen wil en de ander drie, dan is dat helemaal niet lastig. Dan worden het er dus twee. Het idee dat je je partner een kind opdringt staat zo ver van me af. Ik vind dat echt heel kwalijk. Snap ook niet dat je daar dan toch uiteindelijk in meegaat.
woensdag 4 juli 2018 om 17:25
Het is ook lastig als je wensen qua aantal kinderen niet overeen komen. Want het zijn beide legitieme wensen.
In het geval van TO zou ik, hoe moeilijk ook, het toch een tijdje loslaten. Het kan zijn dat je man nog van mening verandert, maar vooralsnog wil hij niet. Ik ben het met je eens dat het makkelijker zou zijn als hij zich meteen ook over de toekomst uitspreken, maar waarschijnlijk weet hij het zelf echt nog niet.
In het geval van TO zou ik, hoe moeilijk ook, het toch een tijdje loslaten. Het kan zijn dat je man nog van mening verandert, maar vooralsnog wil hij niet. Ik ben het met je eens dat het makkelijker zou zijn als hij zich meteen ook over de toekomst uitspreken, maar waarschijnlijk weet hij het zelf echt nog niet.
woensdag 4 juli 2018 om 17:48
Ja dat loslaten probeer ik. Lukt niet altijd hoor, het zit wel in mijn hoofd. Maar ik begin er niet steeds over. Bovendien zou ik niet NU willen dus is dat sowieso niet zo zinvol. We zien wel wat de toekomst brengt. Als het er niet meer in zit dan zou ik dat heel jammer vinden maar ik heb 2 prachtige kinderen en een leuke man dus dan is dat niet het einde van de wereld. Dan ga ik me richten op een studie oppakken zodra de kinderen op school zitten, dat zou met een derde ook wel kunnen maar dan duurt het iets langer.
donderdag 5 juli 2018 om 01:12
Als je het topic zou lezen @ikigai, dan zou je lezen dat niemand hier haar wens aan een ander opdringt. Als mijn man bij zijn gevoel blijft dat hij er niet meer dan twee wil, dan blijven het er twee.
Ik dram niet, ik zeur niet, ik val hem er niet mee lastig, daarom schrijf ik hier. Ik heb hem een keer verteld dat ik er graag drie zou willen, maar het is niet zo dat we het er wekelijks over hebben. De laatste en vrijwel enige keer dat ik tegen hem zei dat ik nog een derde wilde, is alweer 4,5 maand geleden. En dat was enkel het uitspreken van een wens of verlangen, het was geen drammen. We hebben afgesproken dat hij erover gaat nadenken en dat ik ondertussen geen valse hoop moet kweken.
Inmiddels maakt hij zelf soms grapjes over een eventuele derde, maar ik hap niet. In mijn hoofd blijft het hierbij.
Ik dram niet, ik zeur niet, ik val hem er niet mee lastig, daarom schrijf ik hier. Ik heb hem een keer verteld dat ik er graag drie zou willen, maar het is niet zo dat we het er wekelijks over hebben. De laatste en vrijwel enige keer dat ik tegen hem zei dat ik nog een derde wilde, is alweer 4,5 maand geleden. En dat was enkel het uitspreken van een wens of verlangen, het was geen drammen. We hebben afgesproken dat hij erover gaat nadenken en dat ik ondertussen geen valse hoop moet kweken.
Inmiddels maakt hij zelf soms grapjes over een eventuele derde, maar ik hap niet. In mijn hoofd blijft het hierbij.
donderdag 5 juli 2018 om 02:52
Gaan we weer 
dit hebben we in het begin van het topic ook al een keer gehad..
En wat ik toen waarschijnlijk ook gezegd heb, je moet met je partner gewoon over je gevoelens en gedachten kunnen sparren. Zonder dat het als opdringen wordt gezien.
Bovendien de enige die daarover iets kan zeggen is je partner.
Hier wilde vriend dus ook eerst niet en begon daar steeds anders over te denken. Het hielp juist door het zo af en toe over de voor en nadelen te hebben.
Hij was blijer bij de positieve test dan ik!
dit hebben we in het begin van het topic ook al een keer gehad..En wat ik toen waarschijnlijk ook gezegd heb, je moet met je partner gewoon over je gevoelens en gedachten kunnen sparren. Zonder dat het als opdringen wordt gezien.
Bovendien de enige die daarover iets kan zeggen is je partner.
Hier wilde vriend dus ook eerst niet en begon daar steeds anders over te denken. Het hielp juist door het zo af en toe over de voor en nadelen te hebben.
Hij was blijer bij de positieve test dan ik!
donderdag 5 juli 2018 om 07:06
Ik bedoel dat het geen lastige keuze is als 1 van de 2 niet wil. Dan stopt naar mijn idee alles. Dan is het niet respectvol naar de ander om er steeds opnieuw over te beginnen. Hij/ zij wil niet. Klaar.
Die ander weet van je wens, dus mocht hij ooit van gedachten veranderen, dan weet hij je echt wel te vinden.
donderdag 5 juli 2018 om 19:51
Evenmin is het resepectvol om hier opnieuw over te beginnen, terwijl we deze discussie eerder in het topic ook al hebben gehad.Ikigai schreef: ↑05-07-2018 07:06Ik bedoel dat het geen lastige keuze is als 1 van de 2 niet wil. Dan stopt naar mijn idee alles. Dan is het niet respectvol naar de ander om er steeds opnieuw over te beginnen. Hij/ zij wil niet. Klaar.
Die ander weet van je wens, dus mocht hij ooit van gedachten veranderen, dan weet hij je echt wel te vinden.
We weten van je mening, mochten we ooit van gedachten veranderen dan weten we je echt wel te vinden.
donderdag 5 juli 2018 om 20:08
En verder vind ik het erg fijn om te lezen dat ik niet de enige ben met dit “probleem” en lekker hier van me af kan schrijven. Hoef ik mijn man er niet steeds mee lastig te vallen
donderdag 5 juli 2018 om 20:24
~ It takes a rad mama to be a father too ~
donderdag 5 juli 2018 om 22:35
dinsdag 10 juli 2018 om 21:12
Ik had het even afgesloten. Er niet meer over beginnen.
Begint manlief er van de week weer over. Hadden het over anticonceptie en heb toen wel aangegeven dat dat lastig is voor mij, dat ik als hij echt niet wil hoop dat hij dan een knipje neemt
Hij vindt zichzelf er te jong voor en wil niet definitief niet meer kunnen.
Oké.
Hij kijkt altijd halsreikend uit naar de tijd dat onze jongens oud genoeg zijn om zichzelf de hele dag te vermaken. Afgelopen weekend feestje van oudste zoon, die heeft zich zo prima vermaakt dat we hem de hele middag amper gezien hebben. Tja dat vond hij dan ook wel weer erg snel gaan.
Kortom, nu weet ik het niet meer. Ik ben zo van mijn stuk gebracht steeds dat het loslaten ook niet echt gaat. Het voelt alsof man het ook nog niet weet allemaal.
Begint manlief er van de week weer over. Hadden het over anticonceptie en heb toen wel aangegeven dat dat lastig is voor mij, dat ik als hij echt niet wil hoop dat hij dan een knipje neemt
Hij vindt zichzelf er te jong voor en wil niet definitief niet meer kunnen.
Oké.
Hij kijkt altijd halsreikend uit naar de tijd dat onze jongens oud genoeg zijn om zichzelf de hele dag te vermaken. Afgelopen weekend feestje van oudste zoon, die heeft zich zo prima vermaakt dat we hem de hele middag amper gezien hebben. Tja dat vond hij dan ook wel weer erg snel gaan.
Kortom, nu weet ik het niet meer. Ik ben zo van mijn stuk gebracht steeds dat het loslaten ook niet echt gaat. Het voelt alsof man het ook nog niet weet allemaal.
dinsdag 10 juli 2018 om 23:17
dinsdag 17 juli 2018 om 11:06
Hier even een pittige tijd, man is vaak ziek en nu ook weer. Dan baal ik dat ik steeds alles moet doen en als ik ziek ben gaat hij naar zijn werk en moet ik het alleen rooien.
Hier is de beslissing al genomen maar ik herken de onrust van destijds. Ik houdt niet van losse eindjes zeg ik altijd haha. De onzekerheid en het gepieker.....
Spiraal is er nu bijna 5 weken uit, heb na 2 dagen een bloeding gehad en nu niks... ook geen positieve test. Heel irritant, met de pil had ik dit totaal niet na 9 jaar gebruik.
Hier is de beslissing al genomen maar ik herken de onrust van destijds. Ik houdt niet van losse eindjes zeg ik altijd haha. De onzekerheid en het gepieker.....
Spiraal is er nu bijna 5 weken uit, heb na 2 dagen een bloeding gehad en nu niks... ook geen positieve test. Heel irritant, met de pil had ik dit totaal niet na 9 jaar gebruik.
A man is rich in proportion to the number of things he can afford to let alone.
dinsdag 17 juli 2018 om 11:36
Als je man zoveel ziek is en het voor jou heel pittig is, dan lijkt het me niet de beste beslissing om nu voor een derde te gaan. Als jij straks ook veel ziek bent door de zwangerschap, wie zorgt er dan voor jullie kinderen?Chocoladestukjes schreef: ↑17-07-2018 11:06Hier even een pittige tijd, man is vaak ziek en nu ook weer. Dan baal ik dat ik steeds alles moet doen en als ik ziek ben gaat hij naar zijn werk en moet ik het alleen rooien.
Hier is de beslissing al genomen maar ik herken de onrust van destijds. Ik houdt niet van losse eindjes zeg ik altijd haha. De onzekerheid en het gepieker.....
Spiraal is er nu bijna 5 weken uit, heb na 2 dagen een bloeding gehad en nu niks... ook geen positieve test. Heel irritant, met de pil had ik dit totaal niet na 9 jaar gebruik.
dinsdag 17 juli 2018 om 16:14
Hier speelt een beetje het volgende: man wil er wel over nadenken. Maar áls hij het wil, dan wil hij het alleen wanneer de komende jaren alles hetzelfde blijft. Hij werkt drie dagen, ik vier, we hebben twee dagen opvang en kunnen het allebei flexibel indelen. Dus: weinig stress en veel tijd met z’n allen.
Ik sta beetje op het punt van de volgende carrierestap en dat betekent: hard werken (harder dan nu), veeleisende baan, regelmatig ‘s avonds weg, minder flexibel kunnen indelen, etc. Zijn standpunt is: áls er een derde kind komt, dan wil ik niet dat jij de komende jaren die promotie pakt en een deel van jouw zorgtaken bij mij terechtkomen.
Gevoelsmatig kies ik dus tussen een eventueel derde kind of een eventuele promotie. En dat vind ik wel lastig. Hoe oppervlakkig ook, ik vind mijn werk ook heel leuk. En ik kan natuurlijk wachten met die promotie tot een eventuele derde er is en wat ouder is, maar soms heb ik er ook zo’n zin in. Het is een luxeprobleem
Ik sta beetje op het punt van de volgende carrierestap en dat betekent: hard werken (harder dan nu), veeleisende baan, regelmatig ‘s avonds weg, minder flexibel kunnen indelen, etc. Zijn standpunt is: áls er een derde kind komt, dan wil ik niet dat jij de komende jaren die promotie pakt en een deel van jouw zorgtaken bij mij terechtkomen.
Gevoelsmatig kies ik dus tussen een eventueel derde kind of een eventuele promotie. En dat vind ik wel lastig. Hoe oppervlakkig ook, ik vind mijn werk ook heel leuk. En ik kan natuurlijk wachten met die promotie tot een eventuele derde er is en wat ouder is, maar soms heb ik er ook zo’n zin in. Het is een luxeprobleem
dinsdag 17 juli 2018 om 16:22
Ik lees vaak met jullie mee maar heb zelf nog niet veel geschreven. Maar de onrust die jij beschrijft Laura, die herken ik volledig. Ik weet dat ik dat in de kraamweek bij de eerste al had, het gevoel dat ik toen moest beslissen of er nog een tweede zou komen ofzo. Heel irritant. En nu ben ik er ook veel te vaak mee bezig terwijl het op dit moment helemaal niet aan de orde is. Wij willen een derde alletwee wel maar zijn ook van mening dat we het (nu) niet aan kunnen. En toch blijft het maar in mijn hoofd zitten. Pfff.
Lastige beslissing ook voor jou Laura mbt je baan. Soms zeg ik wel tegen mezelf dat ik niet alles tegelijk hoef te doen dus dat het ook goed is om in dit geval nog even te wachten met promotie. Maar gevoelsmatig ligt dat zeker weer anders, dat snap ik.
Lastige beslissing ook voor jou Laura mbt je baan. Soms zeg ik wel tegen mezelf dat ik niet alles tegelijk hoef te doen dus dat het ook goed is om in dit geval nog even te wachten met promotie. Maar gevoelsmatig ligt dat zeker weer anders, dat snap ik.
dinsdag 17 juli 2018 om 17:31
Qua carrièrestappen/opleiding volgen heb ik zo’n beetje hetzelfde. Maar ik heb voor mezelf besloten dat mijn (onze ) kinderwens voorgaat, ook ivm mijn leeftijd. Dus voorlopig houd ik qua werk alles bij hetzelfde totdat dat duidelijk is (ga er ook vanuit me weer erg beroerd te voelen tijdens de zwangerschap). Ik vind twee kinderen soms best vermoeiend (en ook heel leuk hoor) dat maakt dat ik me weleens afvraag of ik genoeg energie voor 3 heb.
) kinderwens voorgaat, ook ivm mijn leeftijd. Dus voorlopig houd ik qua werk alles bij hetzelfde totdat dat duidelijk is (ga er ook vanuit me weer erg beroerd te voelen tijdens de zwangerschap). Ik vind twee kinderen soms best vermoeiend (en ook heel leuk hoor) dat maakt dat ik me weleens afvraag of ik genoeg energie voor 3 heb.
dinsdag 17 juli 2018 om 21:31
Klinkt wel alsof je man er goed over nadenkt Laura. Kan mij die ‘voorwaarden’ ook wel goed voorstellen, want aan beide kanten stress er bij (kind erbij en een lastenverzwaring voor hem) lijkt me ook wel heel pittig tegelijk.
Maar moeilijk voor jou dat het nu een soort keuze voor een kind of een carriere is..
Hier gaat de derde zwangerschap nog erg voorspoedig. Ben nu een serie over verloskundigen aan het kijken, dus volop bevallingen en jonge baby’s in beeld. Ik raak helemaal in de sfeer haha!
Maar moeilijk voor jou dat het nu een soort keuze voor een kind of een carriere is..
Hier gaat de derde zwangerschap nog erg voorspoedig. Ben nu een serie over verloskundigen aan het kijken, dus volop bevallingen en jonge baby’s in beeld. Ik raak helemaal in de sfeer haha!
dinsdag 17 juli 2018 om 22:04
Maar hoe oud ben je? Laten we even 35 zeggen, dan heb je echt nog een heleboel jaar om promotie(s) te maken toch.LauraRoar schreef: ↑17-07-2018 16:14Hier speelt een beetje het volgende: man wil er wel over nadenken. Maar áls hij het wil, dan wil hij het alleen wanneer de komende jaren alles hetzelfde blijft. Hij werkt drie dagen, ik vier, we hebben twee dagen opvang en kunnen het allebei flexibel indelen. Dus: weinig stress en veel tijd met z’n allen.
Ik sta beetje op het punt van de volgende carrierestap en dat betekent: hard werken (harder dan nu), veeleisende baan, regelmatig ‘s avonds weg, minder flexibel kunnen indelen, etc. Zijn standpunt is: áls er een derde kind komt, dan wil ik niet dat jij de komende jaren die promotie pakt en een deel van jouw zorgtaken bij mij terechtkomen.
Gevoelsmatig kies ik dus tussen een eventueel derde kind of een eventuele promotie. En dat vind ik wel lastig. Hoe oppervlakkig ook, ik vind mijn werk ook heel leuk. En ik kan natuurlijk wachten met die promotie tot een eventuele derde er is en wat ouder is, maar soms heb ik er ook zo’n zin in. Het is een luxeprobleem
A man is rich in proportion to the number of things he can afford to let alone.
dinsdag 17 juli 2018 om 23:25
Call the midwife?Nijntje* schreef: ↑17-07-2018 21:31Klinkt wel alsof je man er goed over nadenkt Laura. Kan mij die ‘voorwaarden’ ook wel goed voorstellen, want aan beide kanten stress er bij (kind erbij en een lastenverzwaring voor hem) lijkt me ook wel heel pittig tegelijk.
Maar moeilijk voor jou dat het nu een soort keuze voor een kind of een carriere is..
Hier gaat de derde zwangerschap nog erg voorspoedig. Ben nu een serie over verloskundigen aan het kijken, dus volop bevallingen en jonge baby’s in beeld. Ik raak helemaal in de sfeer haha!
dinsdag 17 juli 2018 om 23:28
@chocoladestukjes: bijna 35, net paar jaar jonger. En ik weet ook wel dat het allemaal wel kan, alleen niet tegelijk.
@engeliene: ja, mijn vingers jeuken dus om andere baan te nemen. het is iets waar ik de komende tijd goed over moet nadenken. ben in ieder geval blij dat we er zo goed over kunnen praten
@engeliene: ja, mijn vingers jeuken dus om andere baan te nemen. het is iets waar ik de komende tijd goed over moet nadenken. ben in ieder geval blij dat we er zo goed over kunnen praten
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
