Kinderen
alle pijlers
Derde kindje
dinsdag 26 december 2017 om 20:21
Hallo allemaal,
Ik weet het, ontelbaar veel topics zijn hierover en ik heb ze allemaal al gelezen. Advies kan niemand echt geven denk ik, ik
hoop op herkenbaarheid? Of even Mn verhaal kwijt.
6 maanden geleden moeder geworden van onze tweede zoon. De zwangerschap was klote. Eerste 5 maanden kotsmisselijk, daarna halve dagen werken, bekkeninstabiliteit etc. Ik heb gezworen: dit nooit meer. Bevalling: ging snel, goed te doen. Helaas toch totaalruptuur (viel mee vond ik maar wel operatief gehecht) en een blaas- en baarmoederverzakking. Dat gaat nu eigenlijk heel goed hoewel het allemaal even duurde met Mn lijf. Borstontsteking, baarmoederontsteking, spruw, we hebben het allemaal gehad. Maar ook: de liefste, mooiste en makkelijkste baby die er is! Vanaf zijn geboorte heb ik al het gevoel: ik wil 3 kinderen. Eerst nog op hormonen gegooid maar het gevoel wordt sterker. En nu zoonlief een aantal babyspullen al niet meer in gebruik heeft: ik kan er geen afstand van doen.
Manlief wil niet (maar zegt ook: ja voorlopig niet). Hij vindt 2 kinderen (oudste is nu 2,5) best pittig. Zijn tegenargumenten:
Ik ben een beroerde zwangere. Veel zorg komt dan op hem.
Financieel (hoewel ik denk dat dat best kan). Hij is bang dat onze jongens tekort te doen. Wil verre reizen met ze maken, op wintersport. Ik heb die behoefte minder.
Weer opnieuw beginnen, slaaptekort. Hij kijkt er vooral naar uit dat ze ouder zijn.
De jongens moeten tijdelijk een kamer delen.
Bang voor een ongezond kindje of een meerling.
Ik snap hem, echt. Maar het voelt gewoon nog niet af ofzo. Gaat dit over?
Ik ben bijna 35.Heb gezegd áls we een derde willen dan wil ik dat wel voor Mn 37e (zwanger zijn).
Vanwege tevee littekenweefsel zou het een keizersnede worden. Man ziet ook op tegen lang herstel.
Hij is praktisch. Ik wil Mn gevoel volgen. Maar ik ben ook gezegend met 2 gezonde jongens natuurlijk. Waarom kan ik dat niet genoeg vinden????
Ik weet het, ontelbaar veel topics zijn hierover en ik heb ze allemaal al gelezen. Advies kan niemand echt geven denk ik, ik
hoop op herkenbaarheid? Of even Mn verhaal kwijt.
6 maanden geleden moeder geworden van onze tweede zoon. De zwangerschap was klote. Eerste 5 maanden kotsmisselijk, daarna halve dagen werken, bekkeninstabiliteit etc. Ik heb gezworen: dit nooit meer. Bevalling: ging snel, goed te doen. Helaas toch totaalruptuur (viel mee vond ik maar wel operatief gehecht) en een blaas- en baarmoederverzakking. Dat gaat nu eigenlijk heel goed hoewel het allemaal even duurde met Mn lijf. Borstontsteking, baarmoederontsteking, spruw, we hebben het allemaal gehad. Maar ook: de liefste, mooiste en makkelijkste baby die er is! Vanaf zijn geboorte heb ik al het gevoel: ik wil 3 kinderen. Eerst nog op hormonen gegooid maar het gevoel wordt sterker. En nu zoonlief een aantal babyspullen al niet meer in gebruik heeft: ik kan er geen afstand van doen.
Manlief wil niet (maar zegt ook: ja voorlopig niet). Hij vindt 2 kinderen (oudste is nu 2,5) best pittig. Zijn tegenargumenten:
Ik ben een beroerde zwangere. Veel zorg komt dan op hem.
Financieel (hoewel ik denk dat dat best kan). Hij is bang dat onze jongens tekort te doen. Wil verre reizen met ze maken, op wintersport. Ik heb die behoefte minder.
Weer opnieuw beginnen, slaaptekort. Hij kijkt er vooral naar uit dat ze ouder zijn.
De jongens moeten tijdelijk een kamer delen.
Bang voor een ongezond kindje of een meerling.
Ik snap hem, echt. Maar het voelt gewoon nog niet af ofzo. Gaat dit over?
Ik ben bijna 35.Heb gezegd áls we een derde willen dan wil ik dat wel voor Mn 37e (zwanger zijn).
Vanwege tevee littekenweefsel zou het een keizersnede worden. Man ziet ook op tegen lang herstel.
Hij is praktisch. Ik wil Mn gevoel volgen. Maar ik ben ook gezegend met 2 gezonde jongens natuurlijk. Waarom kan ik dat niet genoeg vinden????
woensdag 27 juni 2018 om 20:25
Al jullie twijfels herken ik helemaal. Toch, als het aan mij zou liggen, zouden we er weer voor gaan. Maar mijn man wil nog steeds niet. Ik had een beetje de hoop dat hij nog bij zou draaien, maar inmiddels denk ik eigenlijk van niet. Ik kan alleen echt de babyspullen nog niet wegdoen. Vandaag ging ik mijn oudste ophalen bij het kdv en daar liep een moeder, zwanger van de derde. Kan het dan toch niet helpen om te denken: zij wel!
woensdag 27 juni 2018 om 21:40
Dat stukje jaloezie naar een zwangere heb ik gek genoeg ook. Nou ja, jaloezie wil ik t niet noemen. Ik gun t de ander nml ontzettend. Maar heb dan wel ff dat gevoel van: ja, zou t toch niet leuk zijn nu ook trots met dikke babybuik te paraderen en straks weer te knuffelen met een kleine mini?
Maar dan maken mn boys weer herrie voor 10, slopen mn bank, mn kast, trekken elkaar de haren uit t hoofd en dan denk ik soms: misschien is een sterilisatie eerder op zn plek. (Ze kunnen ook lief zijn hoor, echt waar. Maar rotte timing is hun trademark)
Dus ik blijf heen en weer gaan. Pleegouderschap lijkt me nml ook prachtig. Maar heb geen plek voor 4 kids. (In mijn ideale plaatje qua kamers, auto etc)
Aaargh... wat is wijsheid.
Maar dan maken mn boys weer herrie voor 10, slopen mn bank, mn kast, trekken elkaar de haren uit t hoofd en dan denk ik soms: misschien is een sterilisatie eerder op zn plek. (Ze kunnen ook lief zijn hoor, echt waar. Maar rotte timing is hun trademark)
Dus ik blijf heen en weer gaan. Pleegouderschap lijkt me nml ook prachtig. Maar heb geen plek voor 4 kids. (In mijn ideale plaatje qua kamers, auto etc)
Aaargh... wat is wijsheid.
donderdag 28 juni 2018 om 09:09
@ Engeliene, die jaloezie heb ik ook. Daardoor wist ik ook onder andere dat ik het echt wilde. Ik alle eerlijkheid, onze jongsten zijn net 1, de meeste mensen die voor een 3e gaan en gingen doen dat nu nog niet. Wellicht staat je man er voor open over een jaar of 2.
@sas, hoe oud zijn je kinderen?
@sas, hoe oud zijn je kinderen?
A man is rich in proportion to the number of things he can afford to let alone.
donderdag 28 juni 2018 om 09:17
Ik lees je op nu, een half jaar later en ik zit nu in precies dezelfde situatie als jij toen. Ik ben iets jonger maar verder is het precies hetzelfde. Ik vind het ook erg moeilijk. Ik kan een hele lijst maken met waarom niet en heb een argument met waarom wel maar dat is zo sterk en groots. Dat gevoel kan ik ook niet uitschakelen. Ik word verdrietig van kleertjes die niet meer passen en de box die wordt opgeruimd. Terwijl ik bij de eerste zo uitkeek naar weer een nieuwe fase. Ik haat zwanger zijn en de vorige zwangerschap was met name emotioneel heel zwaar door complicaties bij baby. Maar toch... als ik een zwangere vrouw zie voel ik een steek in mijn buik. Nog 1 keer....
Moeilijk... ik heb dan ook geen wijze antwoorden.
Maar feit blijft dat er twee voor nodig zijn. Als partner niet wil houdt het op. Misschien is het wel fijn om er dan met iemand over te praten, dat je het goed kunt verwerken. Sterkte!
Moeilijk... ik heb dan ook geen wijze antwoorden.
Maar feit blijft dat er twee voor nodig zijn. Als partner niet wil houdt het op. Misschien is het wel fijn om er dan met iemand over te praten, dat je het goed kunt verwerken. Sterkte!
donderdag 28 juni 2018 om 09:25
Waarom denk je dat? Je beschrijft je man eerder juist als iemand die blij zal zijn als de kleine kindertijd erop zit en hij verre reizen met ze kan maken en andere leuke actieve dingen. Waarom zou hij dan riskeren dat er nog 'n kind bij komt, waardoor de relatie tussen jullie nog meer op scherp komt te staan omdat 3 koters nu eenmaal veel drukker is dan 2?EngeLiene schreef: ↑17-06-2018 20:11Ik twijfel toch af en toe wel hoor!
We hebben ruimte, kinderen kunnen allemaal hun eigen kamer krijgen maar hebben dan geen kamer meer over.
Andere auto maar die komt er toch wel
Financieel kan het ook maargoed 2 kinderen is uiteraard goedkoper.
Straks wordt het een tweeling, drieling?!
Wat als het kindje echt niet gezond blijkt?
Waarom een onzekere factor toevoegen aan ons gezin?
We hebben eindelijk een beetje onze draai weer terug. Ik vind 2 kinderen al best druk.
Maar dat gevoel he! Ik zie ons helemaal voor me met 3 kleintjes. De zwangerschap zou ik enorm tegenop zien net als de keizersnee en de eerste weken.
Maarja dat is allemaal maar kort he!
Ik ben 35, zou toch wel over een jaar willen beginnen dan! Of deze winter.
Man en ik hebben het er niet veel over. In zijn hart wil hij ook wel maar bovengenoemde bezwaren heeft hij ook.
Qua anticonceptie gebruiken we alleen condooms, de laatste tijd lijk ik wel steeds degene te zijn die zegt Uhm, zou je niet even wat pakken? Want NU zwanger worden zie ik nog niet zo zitten (jongste zit zelfs nog aan de borstvoeding).
En waarom gebruik jij geen normale anticonceptie? Mannen staan in de heat of the moment niet stil bij de kwalijke gevolgen van het vergeten van 'n condoom. Zij willen op dat moment gewoon geile seks zonder barriere. Trouwens stom dat je man niet gewoon een sterilisatie laat doen, je moet nooit op 'n vrouw vertrouwen die nog rammelende eierstokken heeft.
donderdag 28 juni 2018 om 11:00
Volgens mij mogen we wel zeggen dat jij een hekel hebt aan kinderen toch? Ik snap dat je een ASS hebt maar waarom kom je steeds in kinder onderwerpen schrijven? Ik kom jou toch ook niet steeds vertellen dat reizen echt onzin is en je je leven vergooit, dat je beter naar center pars kunt gaan?redbulletje schreef: ↑28-06-2018 09:25Waarom denk je dat? Je beschrijft je man eerder juist als iemand die blij zal zijn als de kleine kindertijd erop zit en hij verre reizen met ze kan maken en andere leuke actieve dingen. Waarom zou hij dan riskeren dat er nog 'n kind bij komt, waardoor de relatie tussen jullie nog meer op scherp komt te staan omdat 3 koters nu eenmaal veel drukker is dan 2?
En waarom gebruik jij geen normale anticonceptie? Mannen staan in de heat of the moment niet stil bij de kwalijke gevolgen van het vergeten van 'n condoom. Zij willen op dat moment gewoon geile seks zonder barriere. Trouwens stom dat je man niet gewoon een sterilisatie laat doen, je moet nooit op 'n vrouw vertrouwen die nog rammelende eierstokken heeft.
Je mag reageren wat je wilt hoor ik snap je alleen niet.
A man is rich in proportion to the number of things he can afford to let alone.
donderdag 28 juni 2018 om 11:38
Ik heb hier eerder gereageerd, toen zwanger van de derde. Dit omdat wij ook getwijfeld hebben en partner eerst zelfs niet wilde.
Inmiddels is jongste nu 2 maanden en de oudste wordt over een paar maanden 4 jaar.
Het is druk, soms zwaar maar ook erg genieten. Ik sta er veel alleen voor en dat is best pittig omdat jongste veel gedragen moet worden ivm pijn.
Maar ik het hoort ook wel bij de eerste periode, dat was ook pittig bij nr 1 en 2, ook toen af en toe momenten dat je het even niet meer ziet.
Ik vind het echt een rijkdom, en ondanks dat ze alledrie jong zijn en hun aandacht vragen vind ik het goed te doen. Je vind er toch weer je weg in. En soms moet er een even wachten.
Twijfel of spijt is er niet geweest, of het gezin nu compleet voelt?
Opzich wel, al zou er best een vierde van ons bij mogen als we de staatsloterij winnen
Maar het onrustige gevoel, van niet af, is nu weg.
Inmiddels is jongste nu 2 maanden en de oudste wordt over een paar maanden 4 jaar.
Het is druk, soms zwaar maar ook erg genieten. Ik sta er veel alleen voor en dat is best pittig omdat jongste veel gedragen moet worden ivm pijn.
Maar ik het hoort ook wel bij de eerste periode, dat was ook pittig bij nr 1 en 2, ook toen af en toe momenten dat je het even niet meer ziet.
Ik vind het echt een rijkdom, en ondanks dat ze alledrie jong zijn en hun aandacht vragen vind ik het goed te doen. Je vind er toch weer je weg in. En soms moet er een even wachten.
Twijfel of spijt is er niet geweest, of het gezin nu compleet voelt?
Opzich wel, al zou er best een vierde van ons bij mogen als we de staatsloterij winnen
Maar het onrustige gevoel, van niet af, is nu weg.
donderdag 28 juni 2018 om 16:12
Herkenbaar barbarella, maar je jongste is pas 2 maanden. Je zit nog middenin het zoeken naar een nieuwe ritme. Toen mijn 2e kwam na een “zware” zwangerschap riep ik ook, nu ben ik klaar! Er komt er geen meer bij (wilde eigenlijk nooit kinderen).. Ze was nog geen 1 toen ik begon te denken aan een derde... Nu, een paar maanden later, is ze inmiddels wel 1 geworden en ga ik volgende maand starten. Ik wil maar zeggen, zeg nooit nooit 
~ It takes a rad mama to be a father too ~
donderdag 28 juni 2018 om 18:01
Redbulletje, waarom ik dat denk? Omdat hij letterlijk dat heeft gezegd. En verder ga ik niet zo op jouw Posts in, jij kunt al niet begrijpen dat mensen voor 1 kind kiezen dus laat staan voor 3.
Wie weet vindt man het over 2 jaar wel een goed idee. Maar dat is wel zon beetje mijn maximale termijn om nog zwanger te willen worden.
Wie weet vindt man het over 2 jaar wel een goed idee. Maar dat is wel zon beetje mijn maximale termijn om nog zwanger te willen worden.
donderdag 28 juni 2018 om 18:22
Zijn deze argumenten dan vervallen bij je man? "Hij is bang dat onze jongens tekort te doen. Wil verre reizen met ze maken, op wintersport."EngeLiene schreef: ↑28-06-2018 18:01Redbulletje, waarom ik dat denk? Omdat hij letterlijk dat heeft gezegd. En verder ga ik niet zo op jouw Posts in, jij kunt al niet begrijpen dat mensen voor 1 kind kiezen dus laat staan voor 3.
Wie weet vindt man het over 2 jaar wel een goed idee. Maar dat is wel zon beetje mijn maximale termijn om nog zwanger te willen worden.
Overigens snap ik best dat mensen 1 of 2 kinderen willen, maar vanaf dan nóg meer snap ik idd niet. Less is more. Je verlies qualitytime in de relatie zelf én je hebt minder puf/tijd/geld voor je eerste twee.
donderdag 28 juni 2018 om 18:32
2 en 4,5. Dus het continu zeulen met kids ben ik net uit.
donderdag 28 juni 2018 om 19:48
Het is niet zo dat je met 2 alles kunt en met 3 ineens niets meer he.redbulletje schreef: ↑28-06-2018 18:22Zijn deze argumenten dan vervallen bij je man? "Hij is bang dat onze jongens tekort te doen. Wil verre reizen met ze maken, op wintersport."
Overigens snap ik best dat mensen 1 of 2 kinderen willen, maar vanaf dan nóg meer snap ik idd niet. Less is more. Je verlies qualitytime in de relatie zelf én je hebt minder puf/tijd/geld voor je eerste twee.
Less is more? Less is a bore!
zondag 1 juli 2018 om 20:56
Vandaag is mijn jongste 1 geworden. Doet stiekem wel pijn, afscheid van t baby-zijn. Gisteren eindelijk eens een goed gesprek met man gehad. Hij snapt mijn gevoel maar is bang dat wat we hebben een onzekere factor aan toe te voegen. En hij zei: ik wil niet. Nu niet, hoe ik er over een jaar over denk weet ik niet.
maandag 2 juli 2018 om 05:28
Toch van harte gefeliciteerd EngeLiene. En het is in ieder geval nog geen onwrikbaar “nee”, moet je maar denken. Al hou ik er zelf rekening mee dat dat hier nog altijd een optie is.
Onze dochter slaapt inmiddels op haar eigen kamer. Daar heb ik het wel moeilijk mee, nooit meer van die zachte snurkjes in een bedje naast me...
En inderdaad, wat je schrijft: ik heb er nu al een peuter bij die alle kanten opstuift en ik heb de verre reizen die ik maakte al gemaakt. Druk is het al, en ik vind dat heel gezellig
Onze dochter slaapt inmiddels op haar eigen kamer. Daar heb ik het wel moeilijk mee, nooit meer van die zachte snurkjes in een bedje naast me...
En inderdaad, wat je schrijft: ik heb er nu al een peuter bij die alle kanten opstuift en ik heb de verre reizen die ik maakte al gemaakt. Druk is het al, en ik vind dat heel gezellig
maandag 2 juli 2018 om 06:37
Klinkt alsof de deur op een kier staat, Engeliene. Maar ik zou er nu wel een aantal maanden niet over beginnen.
Bij mij ging de oudste met 5,5 maand naar zijn eigen kamer. Vreselijk vond ik dat. Maar hij sliep wel door, dus er was ook geen noodzaak meer bij ons te houden.
Jongste heeft tot 9 maanden bij ons geslapen (co-sleeper). Die wilde nog lang een nachtvoeding bij me. Zelfs tot een jaar, maar bedje werd te klein. En in zn eigen kamer kwam hij maar 1 keer voor voeding terwijl naast mij minimaal 2 keer.
Gisteren op een verjaardag heerlijk zitten knuffelen met een baby van 6 weken (maar was te vroeg geboren, nu nog maar iets meer dan 4 kg) Wat heerlijk! Zo verliefd... zo klein, zo schattig...
Vrienden zeiden al tegen mn man, zo volgend jaar staan jullie hier met een dikke buik. (Er waren iets van 3 zwangeren op de verjaardag en minimaal 5 kindjes onder de 1 jaar)
Wie weet!
Bij mij ging de oudste met 5,5 maand naar zijn eigen kamer. Vreselijk vond ik dat. Maar hij sliep wel door, dus er was ook geen noodzaak meer bij ons te houden.
Jongste heeft tot 9 maanden bij ons geslapen (co-sleeper). Die wilde nog lang een nachtvoeding bij me. Zelfs tot een jaar, maar bedje werd te klein. En in zn eigen kamer kwam hij maar 1 keer voor voeding terwijl naast mij minimaal 2 keer.
Gisteren op een verjaardag heerlijk zitten knuffelen met een baby van 6 weken (maar was te vroeg geboren, nu nog maar iets meer dan 4 kg) Wat heerlijk! Zo verliefd... zo klein, zo schattig...
Vrienden zeiden al tegen mn man, zo volgend jaar staan jullie hier met een dikke buik. (Er waren iets van 3 zwangeren op de verjaardag en minimaal 5 kindjes onder de 1 jaar)
Wie weet!
maandag 2 juli 2018 om 08:48
Ja, wat mij betreft mocht dochter nog wel even bij ons blijven. Maar ze groeit uit haar wieg en man vond het echt tijd. En ze vindt het zelf ook niet erg, zo lijkt het...sas_andrea schreef: ↑02-07-2018 06:37Klinkt alsof de deur op een kier staat, Engeliene. Maar ik zou er nu wel een aantal maanden niet over beginnen.
Bij mij ging de oudste met 5,5 maand naar zijn eigen kamer. Vreselijk vond ik dat. Maar hij sliep wel door, dus er was ook geen noodzaak meer bij ons te houden.
Jongste heeft tot 9 maanden bij ons geslapen (co-sleeper). Die wilde nog lang een nachtvoeding bij me. Zelfs tot een jaar, maar bedje werd te klein. En in zn eigen kamer kwam hij maar 1 keer voor voeding terwijl naast mij minimaal 2 keer.
Gisteren op een verjaardag heerlijk zitten knuffelen met een baby van 6 weken (maar was te vroeg geboren, nu nog maar iets meer dan 4 kg) Wat heerlijk! Zo verliefd... zo klein, zo schattig...
Vrienden zeiden al tegen mn man, zo volgend jaar staan jullie hier met een dikke buik. (Er waren iets van 3 zwangeren op de verjaardag en minimaal 5 kindjes onder de 1 jaar)
Wie weet!
En ik hoop dat je daar volgend jaar met een dikke buik staat
maandag 2 juli 2018 om 09:08
Wat vreselijk om zoiets te zeggen. Wie weet zijn jullie al tijden bezig en lukt het niet. En daarbij: waar bemoeien ze zich mee? Het is zo privé die keuze.sas_andrea schreef: ↑02-07-2018 06:37Vrienden zeiden al tegen mn man, zo volgend jaar staan jullie hier met een dikke buik. (Er waren iets van 3 zwangeren op de verjaardag en minimaal 5 kindjes onder de 1 jaar)
Wie weet!
dinsdag 3 juli 2018 om 19:41
Ja tuurlijk geen reet aan met 2. Ik moet en zal die derde. Of man nou wil of niet.
Is dit zo’n beetje wat je hoopt te horen?
Zo dan nu weer gericht aan de mensen die gewoon serieus meekletsen en tegen dezelfde dingen aanlopen:
Ik merk idd ook een beetje een kier.
Maar wil het niet pushen. Ik snap het rationele stuk ook echt wel. Klinkt alsof het bij de meesten hier nog niet definitief nee is (en sommigen zelfs een ja
)Jongste ging met 2 maanden al naar zn eigen kamer ik werd gek van al die geluidjes. Geef nog wel borstvoeding maar dat ga ik deze zomer helemaal afbouwen, ruim een jaar is mooi geweest. Ook dat vind ik toch wel een dingetje hoor. Jongste krijgt volop tanden trouwens en slaapt erg slecht nu, dus het is nu sowieso geen goed moment om het over een derde te hebben haha
dinsdag 3 juli 2018 om 19:43
Qua werk zou ik t trouwens ook wel lastig vinden. Ik werk sinds twee maanden op een nieuwe school en ben gevraagd voor (deels) een managementfunctie. Heeeel erg leuk. Zou me wel enigszins rot voelen als ik dan komend schooljaar zwanger zou worden, mijn zwangerschappen (in elk geval de laatste wel) gaan gepaard met veel spuug enzo
Maargoed mijn leeftijd begin ik ook een ding te vinden dus het zou me niet tegenhouden (mijn directrice heeft ook 4 kinderen waarvan 1 op “oudere” leeftijd dus die zal het wel snappen denk ik hoop ik)
Maargoed mijn leeftijd begin ik ook een ding te vinden dus het zou me niet tegenhouden (mijn directrice heeft ook 4 kinderen waarvan 1 op “oudere” leeftijd dus die zal het wel snappen denk ik hoop ik)
dinsdag 3 juli 2018 om 21:08
Hier een beetje hetzelfde hoor Engeliene. Man heeft aangegeven niet meer te kunnen / willen doen dan hij nu doet (em dat is de helft, we doen het echt samen en dat is heerlijk). Mocht er een derde komen, dan zal ik echt meer van de zorg op me moeten nemen. En dat op een moment dat mijn carriere ook in de lift zit. Vind ik heel lastig. Tegelijkertijd heb ik liever een groot gezin dan een grootse carrière (en dan voel ik me weer schuldig naar het feminisme...).
Je kan bij ons nu eenmaal geen carriere maken wanneer je drie dagen werkt (ik werk er nu vier, wel flexibel in te delen). Ik loop al sinds ik met verlof ging te twijfelen: wel of niet die stap nemen...? Voorlopig laat ik het in het midden of ik beschikbaar ben, maar ik moet de keuze toch wel binnen nu en 1,5 jaar maken.
Je kan bij ons nu eenmaal geen carriere maken wanneer je drie dagen werkt (ik werk er nu vier, wel flexibel in te delen). Ik loop al sinds ik met verlof ging te twijfelen: wel of niet die stap nemen...? Voorlopig laat ik het in het midden of ik beschikbaar ben, maar ik moet de keuze toch wel binnen nu en 1,5 jaar maken.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
