Derde kindje

26-12-2017 20:21 1400 berichten
Hallo allemaal,

Ik weet het, ontelbaar veel topics zijn hierover en ik heb ze allemaal al gelezen. Advies kan niemand echt geven denk ik, ik
hoop op herkenbaarheid? Of even Mn verhaal kwijt.
6 maanden geleden moeder geworden van onze tweede zoon. De zwangerschap was klote. Eerste 5 maanden kotsmisselijk, daarna halve dagen werken, bekkeninstabiliteit etc. Ik heb gezworen: dit nooit meer. Bevalling: ging snel, goed te doen. Helaas toch totaalruptuur (viel mee vond ik maar wel operatief gehecht) en een blaas- en baarmoederverzakking. Dat gaat nu eigenlijk heel goed hoewel het allemaal even duurde met Mn lijf. Borstontsteking, baarmoederontsteking, spruw, we hebben het allemaal gehad. Maar ook: de liefste, mooiste en makkelijkste baby die er is! Vanaf zijn geboorte heb ik al het gevoel: ik wil 3 kinderen. Eerst nog op hormonen gegooid maar het gevoel wordt sterker. En nu zoonlief een aantal babyspullen al niet meer in gebruik heeft: ik kan er geen afstand van doen.
Manlief wil niet (maar zegt ook: ja voorlopig niet). Hij vindt 2 kinderen (oudste is nu 2,5) best pittig. Zijn tegenargumenten:
Ik ben een beroerde zwangere. Veel zorg komt dan op hem.
Financieel (hoewel ik denk dat dat best kan). Hij is bang dat onze jongens tekort te doen. Wil verre reizen met ze maken, op wintersport. Ik heb die behoefte minder.
Weer opnieuw beginnen, slaaptekort. Hij kijkt er vooral naar uit dat ze ouder zijn.
De jongens moeten tijdelijk een kamer delen.
Bang voor een ongezond kindje of een meerling.

Ik snap hem, echt. Maar het voelt gewoon nog niet af ofzo. Gaat dit over?
Ik ben bijna 35.Heb gezegd áls we een derde willen dan wil ik dat wel voor Mn 37e (zwanger zijn).
Vanwege tevee littekenweefsel zou het een keizersnede worden. Man ziet ook op tegen lang herstel.
Hij is praktisch. Ik wil Mn gevoel volgen. Maar ik ben ook gezegend met 2 gezonde jongens natuurlijk. Waarom kan ik dat niet genoeg vinden????
nicole123 schreef:
17-02-2019 12:04
Mijn oudsten zijn 6 en 4, toen de jongste geboren werd 6 en 3,5. Qua zorg is het niet zwaar. De oudste kan zelfstandig aankleden, brood smeren, etc. De tweede hoef ik bijna nooit meer te tillen en kon al uitstekend praten toen ik zwanger werd en was zindelijk voor de baby kwam.

Maar vooral de interactie van de kinderen maakt het pittig. Toen de tweede een baby en dreumes was was de interactie ontzettend leuk. Ze waren elkaars beste vriendjes, gingen al lachen zodra ze elkaar zagen. Tot de tweede 2 werd en vond dat ze net zoveel te zeggen had als haar broer. Een kleuter en peuter samen was hier heel vaak drama. Peuter wilde niet meer een ondergeschikte rol spelen, kleuter wil zijn rol waarin hij kon bepalen wat er gebeurde niet kwijt en kon zich nog niet verplaatsen in zijn in zijn ogen zo kinderachtige zusje. En om me heen hoor ik dat wij geen uitzondering zijn, een peuter en kleuter samen is in veel meer gezinnen flink explosief, ook als de relatie tussen broer en zus eerst juist fantastisch was.

Langzamerhand gaat het nu wel beter gelukkig, het is gewoon een lastige fase die ook weer voorbij gaat. Maar relaxter als ze ouder worden vind ik het dus niet. Los van elkaar zijn ze wel veel makkelijker dan vroeger, maar samen niet.
Bij ons is dat niet zo, iedere dag dat ze ouder worden vind ik het makkelijker worden.. ook de interactie onderling. Natuurlijk hebben ze ook genoeg ruzie enzo maar ik vind het allang makkelijk dat ze in dezelfde fase zitten op praktisch gebied (nou ja, nu de jongste nog naar school en dan zal het helemaal makkelijk zijn denk ik zo). Hangt denk ik ook heel erg van het leeftijdsverschil af. Mijn oudste twee schelen weinig en zaten dus betrekkelijk snel in dezelfde fase. Mocht ik er nog een krijgen dan wil ik er eigenlijk een dusdanig groot verschil tussen dat ze elkaar niet in de weg lopen. Voor zover mogelijk want dat houd je natuurlijk altijd wel een beetje.

Waar ik nu ook weer een beetje tegenop zou zien, naast de zwangerschap en babytijd, is dat het nog langer zal duren voor dat grote speelgoed het huis uit is, weer dat geklooi met kinderwagen, nog meer was, die flessen en poedermelk, traphekjes ophangen die net weg zijn, die fase dat ze alles in hun mond stoppen, etc. zucht. Haha. Maar tegelijkertijd wordt mijn wens elke dag sterker.
Alle reacties Link kopieren Quote
raffa schreef:
17-02-2019 20:03
Bij ons is dat niet zo, iedere dag dat ze ouder worden vind ik het makkelijker worden.. ook de interactie onderling. Natuurlijk hebben ze ook genoeg ruzie enzo maar ik vind het allang makkelijk dat ze in dezelfde fase zitten op praktisch gebied (nou ja, nu de jongste nog naar school en dan zal het helemaal makkelijk zijn denk ik zo). Hangt denk ik ook heel erg van het leeftijdsverschil af. Mijn oudste twee schelen weinig en zaten dus betrekkelijk snel in dezelfde fase. Mocht ik er nog een krijgen dan wil ik er eigenlijk een dusdanig groot verschil tussen dat ze elkaar niet in de weg lopen. Voor zover mogelijk want dat houd je natuurlijk altijd wel een beetje.

Waar ik nu ook weer een beetje tegenop zou zien, naast de zwangerschap en babytijd, is dat het nog langer zal duren voor dat grote speelgoed het huis uit is, weer dat geklooi met kinderwagen, nog meer was, die flessen en poedermelk, traphekjes ophangen die net weg zijn, die fase dat ze alles in hun mond stoppen, etc. zucht. Haha. Maar tegelijkertijd wordt mijn wens elke dag sterker.
Fijn dat het bij jou niet zo is! Hier 2,5 jaar ertussen en dat is teveel om in dezelfde fase te zitten, maar te weinig om elkaar niet in de weg te lopen. Tussen de tweede en derde zit 3,5 jaar, hopelijk gaat dat al iets beter.

De dingen die jij noemt daar heb ik dan weer niet of nauwelijks moeite mee, grappig hoe persoonlijk dat is blijkbaar.
nicole123 schreef:
17-02-2019 20:30
Fijn dat het bij jou niet zo is! Hier 2,5 jaar ertussen en dat is teveel om in dezelfde fase te zitten, maar te weinig om elkaar niet in de weg te lopen. Tussen de tweede en derde zit 3,5 jaar, hopelijk gaat dat al iets beter.

De dingen die jij noemt daar heb ik dan weer niet of nauwelijks moeite mee, grappig hoe persoonlijk dat is blijkbaar.
Ik denk idd dat het precies het leeftijdsverschil is dat het verschil maakt ja, en dat 2,5 jaar dan idd net te veel is. Of te weinig, afhankelijk van hoe je het bekijkt. Ben ook benieuwd hoe je de 3,5 jaar ervaart. Bij ons zal er als er een derde komt ten minste 4 jaar tussen zitten..
Dat van het opnieuw mee willen maken van die fases had ik na de bevalling vooral heel erg. Nu eerlijk gezegd niet zo. Zwanger worden vind ik gedoe, want ik ben er geheid veel mee bezig, zwanger zijn vind ik vermoeiend en de pasgeborene-periode na de kraamtijd best pittig. En ik ben ook geen ster in een ongecompliceerde bevalling. Dus een droombevalling zou ik nog wel eens mee willen maken ;-) Maar ik zou die derde echt willen voor het derde kind en zoals ik er nu in sta zou die babytijd toch wel weer bikkelen zijn, vergeleken met hoeveel makkelijker een peuter nu is.
Morgenstond_ schreef:
17-02-2019 21:55
Dat van het opnieuw mee willen maken van die fases had ik na de bevalling vooral heel erg. Nu eerlijk gezegd niet zo. Zwanger worden vind ik gedoe, want ik ben er geheid veel mee bezig, zwanger zijn vind ik vermoeiend en de pasgeborene-periode na de kraamtijd best pittig. En ik ben ook geen ster in een ongecompliceerde bevalling. Dus een droombevalling zou ik nog wel eens mee willen maken ;-) Maar ik zou die derde echt willen voor het derde kind en zoals ik er nu in sta zou die babytijd toch wel weer bikkelen zijn, vergeleken met hoeveel makkelijker een peuter nu is.
Ik heb precies dat ja. Als ik er een kind van twee bij kon krijgen deed ik het sneller.
raffa schreef:
18-02-2019 06:47
Ik heb precies dat ja. Als ik er een kind van twee bij kon krijgen deed ik het sneller.
Haha ja hier ook. Nou ik wil vooral dr zwangerschap en gebroken nachten overslaan.
Man begon er vandaag zelf over. Hij kijkt uit naar weer wat vrijheid en zou het als stap terug voelen, weer een baby. Maar doordat ik wel de wens heb zegt hij dat hij er toch over na moet blijven denken.
Ik denk: valse hoop dit.
Sofietje1983 schreef:
20-02-2019 21:13
Haha ja hier ook. Nou ik wil vooral dr zwangerschap en gebroken nachten overslaan.
Man begon er vandaag zelf over. Hij kijkt uit naar weer wat vrijheid en zou het als stap terug voelen, weer een baby. Maar doordat ik wel de wens heb zegt hij dat hij er toch over na moet blijven denken.
Ik denk: valse hoop dit.
Waarom moet hij erover blijven nadenken? Waarom mag hij niet gewoon nee zeggen?
Z0MER schreef:
20-02-2019 21:25
Waarom moet hij erover blijven nadenken? Waarom mag hij niet gewoon nee zeggen?
Waarom zijn de bananen krom?
Z0MER schreef:
20-02-2019 21:25
Waarom moet hij erover blijven nadenken? Waarom mag hij niet gewoon nee zeggen?
Omdat je in een relatie samen de beslissingen maakt en niet één iemand alleen
raffa schreef:
20-02-2019 21:29
Omdat je in een relatie samen de beslissingen maakt en niet één iemand alleen
Oh ik dacht negatieve geotropie. Maar jouw antwoord is stukken beter :)
raffa schreef:
20-02-2019 21:29
Omdat je in een relatie samen de beslissingen maakt en niet één iemand alleen
Tuurlijk, maar als één van de twee echt geen kind meer wil, dan houdt het op. Je kan iemand niet dwingen en een compromis bestaat niet.

Nee = nee
.
raffa schreef:
20-02-2019 21:29
Omdat je in een relatie samen de beslissingen maakt en niet één iemand alleen
klopt
m,aar als 1 echt niet wil , dan houdt het op
tis niet zo dat je geen kinderen hebt he
chrys schreef:
21-02-2019 13:24
Klopt.
Maar als 1 het echt niet wil, dan houdt het op.
Het is niet zo dat je geen kinderen hebt hè?
Oh, werkt dat zo!
Ik dacht, ik koop mijn man gewoon om. Hij een nieuwe playstation, ik dat derde kind :rolling:
Alle reacties Link kopieren Quote
Alsjeblieft zeg, hou nou eens op met dat gedram. Ze zegt toch juist dat haar man er geen knoopje in wil leggen, ondanks dat ze het daar over gehad hebben, en dus toch nog steeds de deur op een heel kleine kier houdt ipv definitief nee te zeggen? En dat ze het lastig vindt om hiermee om te gaan en daarover graag van zich af praat en van anderen hoort die tegen hetzelfde aanlopen. Er is hier niemand die zegt dat ze haar man wil dwingen, als je dat erin leest dan is het tijd voor een brilletje denk ik.
Klopt ik heb er al twee. Daarom heet het topic ook derde kindje.
En als hij niet wil houdt het idd op. Maar daarom praten we nog wel over onze wensen en gedachten, lijkt me niet meer dan normaal
Dus als je je als man niet laat steriliseren, dan betekent dat per definitie dat je een hele kleine kier openhoudt?

Jij zégt toch dat hij het niet wil? Hoe duidelijk wil je het hebben?

Misschien wil hij alleen de optie openhouden ook over een jaar of 10 nog voor een tweede leg te gaan met zijn 20 jaar jongere vriendin?
Morgenstond_ schreef:
21-02-2019 14:10
Oh, werkt dat zo!
Ik dacht, ik koop mijn man gewoon om. Hij een nieuwe playstation, ik dat derde kind :rolling:
Goed idee, dat ik daar niet eerder aan gedacht heb
Z0MER schreef:
21-02-2019 14:40
Dus als je je als man niet laat steriliseren, dan betekent dat per definitie dat je een hele kleine kier openhoudt?

Jij zégt toch dat hij het niet wil? Hoe duidelijk wil je het hebben?

Misschien wil hij alleen de optie openhouden ook over een jaar of 10 nog voor een tweede leg te gaan met zijn 20 jaar jongere vriendin?
:rofl: ja dat kan ook. In dat geval kan ik mijn eitjes ook beter in laten vriezen, kan ik er nog 1 met mijn 20 jarige toyboy produceren
We hadden nog iets hier in de verpakking staan wat een collega van man nodig heeft (en momenteel moeilijk leverbaar is). Dus hij zei van de week: “Vind je het goed als ik dat weggeef? Als we ooit toch een derde nemen en we hebben dit weer nodig, dan kopen we wel een nieuwe.”

Dus ik denk dat mijn man ook niet helemaal de deur dichtdoet. Hier zijn trouwens alle opties prima. Ik vind twee ook heel leuk, maar zou nog wel graag een derde willen. Het scheelt al heel erg dat het gevoel er hier mag zijn en dat ik het kan benoemen. Ik kan niet wegtoveren wat ik voel, maar dat betekent ook weer niet dat zoiets automatisch doorslaggevend is en MOET GEBEUREN. Mocht het niet gebeuren, dan is er geen crisis en hou ik nog steeds evenveel van mijn man.

Ik snap dat het voor de verstoorders hier lastig is te geloven dat niet iedereen een drammerig zeikwijf is. Maar het is echt zo.
Helemaal eens met jou, Laura
Alle reacties Link kopieren Quote
Inderdaad. Misschien komen we hier drammerig over, maar juist hier kan je je gevoelens kwijt zonder je man ermee te belasten.
Als ik een drammerig zeikwijf was, dan zorgde ik wel voor een ongelukje en had ik dit topic niet nodig.
yukon schreef:
21-02-2019 20:22
Inderdaad. Misschien komen we hier drammerig over, maar juist hier kan je je gevoelens kwijt zonder je man ermee te belasten.
Als ik een drammerig zeikwijf was, dan zorgde ik wel voor een ongelukje en had ik dit topic niet nodig.
Vind ik ook. Snap ook niet waarom Zomer/ikigai en co steeds willen reageren hier.. dit is toch juist een topic om een beetje van je af te praten en dromen/gevoelens uit te spreken en met elkaar te delen. Het is ook allemaal zo zwart wit niet. Als ik nu mijn man vraag of hij een derde wil zegt hij nee, maar diep van binnen zou hij ook best willen, alleen heeft hij net als ik geen zin in de babytijd etc. Maar dat zijn wel dingen om het gesprek over aan te gaan met elkaar en de vraag stellen wat we op de lange termijn willen en belangrijk vinden, etc. Zucht.
Ik moet steeds maar aan een derde kindje denken deze week, blegh :( kan me eigenlijk gewoon niet voorstellen dat er geen kindje meer komt en dat dit het al was.. :(
Alle reacties Link kopieren Quote
raffa schreef:
17-02-2019 20:03
Bij ons is dat niet zo, iedere dag dat ze ouder worden vind ik het makkelijker worden.. ook de interactie onderling. Natuurlijk hebben ze ook genoeg ruzie enzo maar ik vind het allang makkelijk dat ze in dezelfde fase zitten op praktisch gebied (nou ja, nu de jongste nog naar school en dan zal het helemaal makkelijk zijn denk ik zo). Hangt denk ik ook heel erg van het leeftijdsverschil af. Mijn oudste twee schelen weinig en zaten dus betrekkelijk snel in dezelfde fase. Mocht ik er nog een krijgen dan wil ik er eigenlijk een dusdanig groot verschil tussen dat ze elkaar niet in de weg lopen. Voor zover mogelijk want dat houd je natuurlijk altijd wel een beetje.

Waar ik nu ook weer een beetje tegenop zou zien, naast de zwangerschap en babytijd, is dat het nog langer zal duren voor dat grote speelgoed het huis uit is, weer dat geklooi met kinderwagen, nog meer was, die flessen en poedermelk, traphekjes ophangen die net weg zijn, die fase dat ze alles in hun mond stoppen, etc. zucht. Haha. Maar tegelijkertijd wordt mijn wens elke dag sterker.
Late reactie: met een groter leeftijdsverschil lopen ze elkaar juist in sommige opzichten ongelooflijk in de weg, juist omdat hun behoeftes zo verschillend zijn. Verzin maar eens iets dat leuk is om te doen met je hele gezin als er eentje 10 is en eentje anderhalf.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven