Derde kindje

Anoniem_361269 dinsdag 26 december 2017 om 20:21

Hallo allemaal,

Ik weet het, ontelbaar veel topics zijn hierover en ik heb ze allemaal al gelezen. Advies kan niemand echt geven denk ik, ik
hoop op herkenbaarheid? Of even Mn verhaal kwijt.
6 maanden geleden moeder geworden van onze tweede zoon. De zwangerschap was klote. Eerste 5 maanden kotsmisselijk, daarna halve dagen werken, bekkeninstabiliteit etc. Ik heb gezworen: dit nooit meer. Bevalling: ging snel, goed te doen. Helaas toch totaalruptuur (viel mee vond ik maar wel operatief gehecht) en een blaas- en baarmoederverzakking. Dat gaat nu eigenlijk heel goed hoewel het allemaal even duurde met Mn lijf. Borstontsteking, baarmoederontsteking, spruw, we hebben het allemaal gehad. Maar ook: de liefste, mooiste en makkelijkste baby die er is! Vanaf zijn geboorte heb ik al het gevoel: ik wil 3 kinderen. Eerst nog op hormonen gegooid maar het gevoel wordt sterker. En nu zoonlief een aantal babyspullen al niet meer in gebruik heeft: ik kan er geen afstand van doen.
Manlief wil niet (maar zegt ook: ja voorlopig niet). Hij vindt 2 kinderen (oudste is nu 2,5) best pittig. Zijn tegenargumenten:
Ik ben een beroerde zwangere. Veel zorg komt dan op hem.
Financieel (hoewel ik denk dat dat best kan). Hij is bang dat onze jongens tekort te doen. Wil verre reizen met ze maken, op wintersport. Ik heb die behoefte minder.
Weer opnieuw beginnen, slaaptekort. Hij kijkt er vooral naar uit dat ze ouder zijn.
De jongens moeten tijdelijk een kamer delen.
Bang voor een ongezond kindje of een meerling.

Ik snap hem, echt. Maar het voelt gewoon nog niet af ofzo. Gaat dit over?
Ik ben bijna 35.Heb gezegd áls we een derde willen dan wil ik dat wel voor Mn 37e (zwanger zijn).
Vanwege tevee littekenweefsel zou het een keizersnede worden. Man ziet ook op tegen lang herstel.
Hij is praktisch. Ik wil Mn gevoel volgen. Maar ik ben ook gezegend met 2 gezonde jongens natuurlijk. Waarom kan ik dat niet genoeg vinden????

Anoniem_382405 vrijdag 8 februari 2019 om 19:48

Wij hebben de laatste maanden serieus nagedacht over een derde kind, maar we zijn er nu over uit het bij twee kinderen te houden. Mijn man gaat zich dit jaar nog laten steriliseren.

De twijfel ontstond omdat we nog wel ruimte hebben in ons huis, in ons leven en in ons hart. Genoeg financiële middelen en we zijn nog jong en hebben energie genoeg.

Toch voelen we beiden niet die giga sterke wens en drang om nog een kind te krijgen, zoals we dat wel voelden voor onze eerste twee.

Zonder enige moeite doe ik de kleine babymaatjes weg en ik voel totaal geen weemoed. Eerder opluchting dat we die tijd hebben gehad, hoe bijzonder het ook was, de zware momenten kan ik me nog al te goed herinneren. Als ik een zwangere vrouw zie, dan ben ik blij dat ik niet in haar schoenen sta. Ik heb zin om vooruit te kijken en te genieten van ons gezin dat nu compleet is en samen te groeien naar mijn vrijheid en zelfstandigheid, zonder opnieuw een stap terug te hoeven doen.

Ik voel dankbaarheid dat het ons gegund is om twee gezonde kinderen te krijgen, die ook nog eens lief/makkelijk zijn in de omgang, helemaal gek zijn op elkaar en geen grote issues hebben. Het idee om daar een onzekere factor bij te gooien staat me niet aan. Ik vind het ook iets verwends hebben, alsof het nog niet genoeg is met twee. Ik vind dit al zo'n rijkdom.

Dat zijn onze overwegingen geweest, misschien heeft iemand er iets aan.

Anoniem_377198 vrijdag 8 februari 2019 om 19:52

Z0MER schreef: ↑
08-02-2019 19:48
Wij hebben de laatste maanden serieus nagedacht over een derde kind, maar we zijn er nu over uit het bij twee kinderen te houden. Mijn man gaat zich dit jaar nog laten steriliseren.

De twijfel ontstond omdat we nog wel ruimte hebben in ons huis, in ons leven en in ons hart. Genoeg financiële middelen en we zijn nog jong en hebben energie genoeg.

Toch voelen we beiden niet die giga sterke wens en drang om nog een kind te krijgen, zoals we dat wel voelden voor onze eerste twee.

Zonder enige moeite doe ik de kleine babymaatjes weg en ik voel totaal geen weemoed. Eerder opluchting dat we die tijd hebben gehad, hoe bijzonder het ook was, de zware momenten kan ik me nog al te goed herinneren. Als ik een zwangere vrouw zie, dan ben ik blij dat ik niet in haar schoenen sta. Ik heb zin om vooruit te kijken en te genieten van ons gezin dat nu compleet is en samen te groeien naar mijn vrijheid en zelfstandigheid, zonder opnieuw een stap terug te hoeven doen.

Ik voel dankbaarheid dat het ons gegund is om twee gezonde kinderen te krijgen, die ook nog eens lief/makkelijk zijn in de omgang, helemaal gek zijn op elkaar en geen grote issues hebben. Het idee om daar een onzekere factor bij te gooien staat me niet aan. Ik vind het ook iets verwends hebben, alsof het nog niet genoeg is met twee. Ik vind dit al zo'n rijkdom.

Dat zijn onze overwegingen geweest, misschien heeft iemand er iets aan.

Ik haal even deze zin eruit hoor. Dat vind ik altijd zo stom, alsof je een verwend nest bent om er 3 te willen maar 2 is oké. Een wens voor een derde is toch net zo legitiem?

Verder, wat fijn dat je dat zo voelt. Het klinkt inderdaad alsof die wens er niet echt is, lijkt me heerlijk.

Anoniem_364614 vrijdag 8 februari 2019 om 19:55

Z0MER schreef: ↑
08-02-2019 19:48
Wij hebben de laatste maanden serieus nagedacht over een derde kind, maar we zijn er nu over uit het bij twee kinderen te houden. Mijn man gaat zich dit jaar nog laten steriliseren.

De twijfel ontstond omdat we nog wel ruimte hebben in ons huis, in ons leven en in ons hart. Genoeg financiële middelen en we zijn nog jong en hebben energie genoeg.

Toch voelen we beiden niet die giga sterke wens en drang om nog een kind te krijgen, zoals we dat wel voelden voor onze eerste twee.

Zonder enige moeite doe ik de kleine babymaatjes weg en ik voel totaal geen weemoed. Eerder opluchting dat we die tijd hebben gehad, hoe bijzonder het ook was, de zware momenten kan ik me nog al te goed herinneren. Als ik een zwangere vrouw zie, dan ben ik blij dat ik niet in haar schoenen sta. Ik heb zin om vooruit te kijken en te genieten van ons gezin dat nu compleet is en samen te groeien naar mijn vrijheid en zelfstandigheid, zonder opnieuw een stap terug te hoeven doen.

Ik voel dankbaarheid dat het ons gegund is om twee gezonde kinderen te krijgen, die ook nog eens lief/makkelijk zijn in de omgang, helemaal gek zijn op elkaar en geen grote issues hebben. Het idee om daar een onzekere factor bij te gooien staat me niet aan. Ik vind het ook iets verwends hebben, alsof het nog niet genoeg is met twee. Ik vind dit al zo'n rijkdom.

Dat zijn onze overwegingen geweest, misschien heeft iemand er iets aan.

Als je dat echt zo voelt dan vind ik dat heel knap!! Ik herken het overigens best wel wat jij schrijft.. mijn eerste twee kinderen schelen heel weinig en als er een derde zou komen zou die ten minste 4 jaar schelen met mijn jongste. Wat betekent dat hij toch steeds in een andere levensfase zal zitten dan de oudste twee en in zijn kinderjaren niet zo'n band met hen zal hebben als de oudste twee onderling wel hebben. Is dat erg? Nee waarschijnlijk niet voor de lange termijn, maar ik vraag me daarbij wel vaak af van wie zou ik er nu daadwerkelijk een plezier mee doen (vooral op de korte-middellange termijn). De oudste twee zouden een broertje of zusje misschien wel heel leuk vinden, maar toch beperkt het hen ook. Weer de vraag of dat erg is en weer als antwoord nee natuurlijk niet, maar ook weer de vraag of wij daar nu allemaal op zitten te wachten. En dat alles zeker in combinatie met de onzekere factor die jij noemt omdat je natuurlijk nooit weet wat voor kind je krijgt en of die gezond is etc.. pff zo lastig!

Anoniem_370075 vrijdag 8 februari 2019 om 20:06

Ik denk dat je ZOMER net zoals die boektitel "reden van bestaan" van eerder beter kan negeren

Anoniem_374695 vrijdag 8 februari 2019 om 23:24

Morgenstond_ schreef: ↑
08-02-2019 20:06
Ik denk dat je ZOMER net zoals die boektitel "reden van bestaan" van eerder beter kan negeren

Jup.

Anoniem_382405 zaterdag 9 februari 2019 om 09:30

Sofietje1983 schreef: ↑
08-02-2019 19:52
Ik haal even deze zin eruit hoor. Dat vind ik altijd zo stom, alsof je een verwend nest bent om er 3 te willen maar 2 is oké. Een wens voor een derde is toch net zo legitiem?

Verder, wat fijn dat je dat zo voelt. Het klinkt inderdaad alsof die wens er niet echt is, lijkt me heerlijk.

De wens voor een 3e, 4e, 5e, etc. kind vind ik niet net zo legitiem, als voor de eerste twee.

De eerste komt er vaak, omdat mensen een zeer sterke kinderwens hebben en graag vader/ moeder willen worden. De tweede komt er ook om die reden, maar ook omdat je het eerste kind een broertje, of zusje gunt.

Alles daarna vind ik in deze tijd van overbevolking toch wat verwend overkomen. Alsof je nog niet blij genoeg bent met wat er is? Misschien is de wens voor een tweede dat ook al een beetje, maar voor een derde toch zeker en vier en meer kinderen vind ik zelfs wat asociaal in deze tijd.

Je bent als ouders met twee en weet dat je over een jaar of 50 het loodje gaat leggen. Twee kinderen zorgen ervoor dat er twee mensen op aarde blijven. Een derde/vierde/vijfde kind zorgt ervoor dat de bevolking groeit. De vraag is of je dat moet willen in deze tijd.

Niet dat ik het mensen nadraag hoor als ze een groot gezin willen. Zo ernstig is het nu ook weer niet, maar voor mezelf zou ik het verwend vinden en ook een soort belediging naar het gezin dat we nu zijn en mijn kinderen, alsof ze niet genoeg voor me zijn.

Anoniem_374695 zaterdag 9 februari 2019 om 09:42

Z0MER schreef: ↑
09-02-2019 09:30
De wens voor een 3e, 4e, 5e, etc. kind vind ik niet net zo legitiem, als voor de eerste twee.

De eerste komt er vaak, omdat mensen een zeer sterke kinderwens hebben en graag vader/ moeder willen worden. De tweede komt er ook om die reden, maar ook omdat je het eerste kind een broertje, of zusje gunt.

Alles daarna vind ik in deze tijd van overbevolking toch wat verwend overkomen. Alsof je nog niet blij genoeg bent met wat er is? Misschien is de wens voor een tweede dat ook al een beetje, maar voor een derde toch zeker en vier en meer kinderen vind ik zelfs wat asociaal in deze tijd.

Je bent als ouders met twee en weet dat je over een jaar of 50 het loodje gaat leggen. Twee kinderen zorgen ervoor dat er twee mensen op aarde blijven. Een derde/vierde/vijfde kind zorgt ervoor dat de bevolking groeit. De vraag is of je dat moet willen in deze tijd.

Niet dat ik het mensen nadraag hoor als ze een groot gezin willen. Zo ernstig is het nu ook weer niet, maar voor mezelf zou ik het verwend vinden en ook een soort belediging naar het gezin dat we nu zijn en mijn kinderen, alsof ze niet genoeg voor me zijn.

Anders bok jij gewoon weer lekker op uit dit topic.

Anoniem_377198 zaterdag 9 februari 2019 om 10:39

Mja ach, wat jij vindt moet je lekker zelf weten. Wel vreemd als het asociaal vindt dat je er zelf dus wel over na hebt gedacht. Maargoed je komt hier duidelijk om te rellen

Anoniem_377198 zaterdag 9 februari 2019 om 10:55

Ik weet dat je niet mag nickhinten maar die “zomer” komt me toch wel bekend voor. Ik mis alleen een smiley

Anoniem_382405 zaterdag 9 februari 2019 om 12:03

Sofietje1983 schreef: ↑
09-02-2019 10:39
Mja ach, wat jij vindt moet je lekker zelf weten. Wel vreemd als het asociaal vindt dat je er zelf dus wel over na hebt gedacht. Maargoed je komt hier duidelijk om te rellen

Dat iets asociaal of verwend is, betekent niet dat je die keuze nooit kan maken. We doen allemaal wel eens dingen die asociaal zijn, als we ze heel graag willen. Alleen wij willen niet graag genoeg.

Als je wel nog een heel sterke wens hebt, dan kan ik me voorstellen dat je wel die keuze maakt voor een derde, vierde, of vijfde. Vraag is wel: wanneer stop je dan als die hormonen je blijven lastigvallen?

Anoniem_667969d00e896 vrijdag 15 februari 2019 om 20:06

Hoe is het hier met iedereen? Ik had deze week voor het eerst een maat 50 in m’n handen zonder dat ik heel verdrietig werd. De jongste is inmiddels 1, de oudste bijna 3. Het wordt makkelijker. Dat is heel fijn, en tegelijkertijd denk ik: zullen we...?

Anoniem_377198 vrijdag 15 februari 2019 om 20:12

Hier hetzelfde. Ik geniet van het feit dat ze groter worden. Ik wil ook niet per se nog een baby, wel nog een kind. We hebben het er laatst nog over gehad maar ik denk echt niet dat het er nog van gaat komen bij ons. Ik probeer me er bij neer te leggen. Lukt nog niet zo goed, ik word er vooral verdrietig van.

Anoniem_364614 vrijdag 15 februari 2019 om 20:20

Hier idem dito meiden. Die zwangerschap en babytijd moet ik echt niet aan denken, en we hebben nu zoveel meer vrijheid nu ze groter worden. Maar o ik vind het ook zo snel voorbij gaan en geniet nog zo van deze tijd met de kleintjes. Ik wil niet dat dat al voorbij is.

Anoniem_370075 vrijdag 15 februari 2019 om 21:07

Hier ook wel graag dat kind en niet zo per se die zwangerschap met vermoeidheid en slecht slapen en daarna de babytijd met lastig slapende baby. Maar eerst een huis. Daarna kijken we hier verder.

lilly1980 vrijdag 15 februari 2019 om 21:18

Zo herkenbaar, wij willen ook graag nog een kind. Zwanger zijn ook zo graag. Maar die babytijd...

Anoniem_377198 vrijdag 15 februari 2019 om 22:04

Het lastigste vind ik dat we steeds minder op 1 lijn lijken te staan. Was het eerst niet uitgesloten, nu lijkt dat wel zo. En ik wil het alleen maar meer...

yukon vrijdag 15 februari 2019 om 23:15

Sofietje1983 schreef: ↑
15-02-2019 22:04
Het lastigste vind ik dat we steeds minder op 1 lijn lijken te staan. Was het eerst niet uitgesloten, nu lijkt dat wel zo. En ik wil het alleen maar meer...

Hier precies zo. Ik vind het zo moeilijk!

Ik zou alle fases zo graag nog eens meemaken. De positieve test, de zwangerschap, de babytijd... misschien speelt ook mee dat ik daar bij de oudste niet zo van heb kunnen genieten. Hij kwam veel te vroeg. Bij de 2e realiseerde ik me pas wat ik gemist had

Anoniem_364614 zaterdag 16 februari 2019 om 19:48

yukon schreef: ↑
15-02-2019 23:15
Hier precies zo. Ik vind het zo moeilijk!

Ik zou alle fases zo graag nog eens meemaken. De positieve test, de zwangerschap, de babytijd... misschien speelt ook mee dat ik daar bij de oudste niet zo van heb kunnen genieten. Hij kwam veel te vroeg. Bij de 2e realiseerde ik me pas wat ik gemist had

Ik heb dat gevoel ook ja... bij de oudste twee allebei niet kunnen genieten van de kraamtijd (door verschillende redenen) en heb zó sterk het gevoel dat ik nu wel veel meer zou kunnen genieten..

nicole123 zaterdag 16 februari 2019 om 22:10

Ter relativering voor degenen die zo graag die eerste periode nog eens zouden willen meemaken: onze derde is nu 5 maanden en het is behoorlijk zwaar. Ik geniet echt wel regelmatig van haar, maar het is vooral ook aanpoten en doorploeteren geweest tot nu toe. Bij de eerste twee vond ik de eerste maanden ook best pittig, maar hoe meer kinderen hoe pittiger het wordt vind ik. En dan hebben we op zich een gezonde vrolijke baby (die helaas wel juist ‘s avonds en ‘s nachts vaak wakker en onrustig is, net als je zou willen bijkomen en uitrusten van de andere twee die elkaar soms de hersens inslaan of elkaar ophitsen in vreselijk druk doen). En mijn man en ik doen het echt samen en dat is ook wel nodig ook. Ook een zwangerschap in combinatie met al 2 kinderen vond ik zwaarder dan zonder of met maar 1 kind.

Ik bedoel het verder niet om te klagen (dat zou ook heel bot zijn in dit topic), want het was een bewuste keuze om voor nr 3 te gaan en ik sta er nog steeds ten volle achter. Onze keus om voor een derde te gaan was puur omdat we voor de lange termijn de dynamiek van een gezin met drie kinderen graag willen en daar hebben we deze investering voor over. En ik zou het ook zeker niet afraden om voor drie te gaan, want hoe lang zijn die tropenjaren nou op een mensenleven? Maar als je het romantische plaatje wat je in je hoofd hebt van enorm genieten van de zwangerschap en babytijd (nog) eens mee zou willen maken of je wilt dingen die bij de eersten ‘mislukt’ zijn overdoen, dan kun je nog best eens bedrogen uitkomen.

Doe ermee wat je wilt, als het niet van toepassing is voor je vooral negeren, maar misschien kan het voor sommigen de heftige drang naar een derde rationeel (gevoelsmatig zal het waarschijnlijk niet veel uitmaken) iets verlichten.

Anoniem_377198 zaterdag 16 februari 2019 om 22:22

Ah Nicole, ik denk dat ik je wel snap hoor! Mijn zwangerschappen zijn überhaupt niet om over naar huis te schrijven en dat vond ik met 1 al pittig.
En ja met eentje van 1 en van 3 is het hier ook druk thuis! Nummer 2 is qua kind een makkelijke, qua slapen slaapt hij sinds twee maanden ein-de-lijk door. En het meeste zou toch op mij neerkomen. Het zal ook vast deels hormonaal bepaald zijn hoor, die drang naar een derde. Ik denk dan ach, oudste gaat dan al naar school.
Maar wellicht denk ik te makkelijk! Hoe oud zijn jouw andere twee kinderen? Heb je volgens mij wel genoemd maar ben ik ff kwijt

Anoniem_382405 zaterdag 16 februari 2019 om 22:27

Dat je niet hebt kunnen genieten van de kraamtijd lijkt me geen goede reden om nog een extra mens 100+ jaar op deze wereld te zetten.

Ik denk dat je beter die tijd kan verwerken (eventueel met professionele hulp) ipv het over te willen doen, waarbij je niet de garantie hebt dat het deze keer wel een en al gelukzaligheid is.

Anoniem_377198 zaterdag 16 februari 2019 om 22:29

Ah, ik heb twee keer ONTZETTEND genoten van de kraamtijd. Dus, nu mag ik nog een keer he?

nicole123 zondag 17 februari 2019 om 12:04

Sofietje1983 schreef: ↑
16-02-2019 22:22
Ah Nicole, ik denk dat ik je wel snap hoor! Mijn zwangerschappen zijn überhaupt niet om over naar huis te schrijven en dat vond ik met 1 al pittig.
En ja met eentje van 1 en van 3 is het hier ook druk thuis! Nummer 2 is qua kind een makkelijke, qua slapen slaapt hij sinds twee maanden ein-de-lijk door. En het meeste zou toch op mij neerkomen. Het zal ook vast deels hormonaal bepaald zijn hoor, die drang naar een derde. Ik denk dan ach, oudste gaat dan al naar school.
Maar wellicht denk ik te makkelijk! Hoe oud zijn jouw andere twee kinderen? Heb je volgens mij wel genoemd maar ben ik ff kwijt

Mijn oudsten zijn 6 en 4, toen de jongste geboren werd 6 en 3,5. Qua zorg is het niet zwaar. De oudste kan zelfstandig aankleden, brood smeren, etc. De tweede hoef ik bijna nooit meer te tillen en kon al uitstekend praten toen ik zwanger werd en was zindelijk voor de baby kwam.

Maar vooral de interactie van de kinderen maakt het pittig. Toen de tweede een baby en dreumes was was de interactie ontzettend leuk. Ze waren elkaars beste vriendjes, gingen al lachen zodra ze elkaar zagen. Tot de tweede 2 werd en vond dat ze net zoveel te zeggen had als haar broer. Een kleuter en peuter samen was hier heel vaak drama. Peuter wilde niet meer een ondergeschikte rol spelen, kleuter wil zijn rol waarin hij kon bepalen wat er gebeurde niet kwijt en kon zich nog niet verplaatsen in zijn in zijn ogen zo kinderachtige zusje. En om me heen hoor ik dat wij geen uitzondering zijn, een peuter en kleuter samen is in veel meer gezinnen flink explosief, ook als de relatie tussen broer en zus eerst juist fantastisch was.

Langzamerhand gaat het nu wel beter gelukkig, het is gewoon een lastige fase die ook weer voorbij gaat. Maar relaxter als ze ouder worden vind ik het dus niet. Los van elkaar zijn ze wel veel makkelijker dan vroeger, maar samen niet.

Anoniem_667969d00e896 zondag 17 februari 2019 om 19:18

Ik weet het Nicole, mijn broer heeft er vier (derde bleek een tweeling). En als ik daar ben, pfoeh... Ik idealiseer het ook zeker niet. Maar toch is die wens er nog wel sterk. Hij wordt niet echt minder ofzo. En hoewel ik dol ben op baby’s, vind ik gewoon alle fases tot nu toe leuk (oudste is bijna drie).

nicole123 zondag 17 februari 2019 om 19:46

LauraRoar schreef: ↑
17-02-2019 19:18
Ik weet het Nicole, mijn broer heeft er vier (derde bleek een tweeling). En als ik daar ben, pfoeh... Ik idealiseer het ook zeker niet. Maar toch is die wens er nog wel sterk. Hij wordt niet echt minder ofzo. En hoewel ik dol ben op baby’s, vind ik gewoon alle fases tot nu toe leuk (oudste is bijna drie).

Je wens vind ik ook zeker legitiem hoor. Als je alle fases leuk vindt en je verwachtingen realistisch zijn dan weet je prima waar je aan zou beginnen.

Poeh, als de derde hier een tweeling was geweest had ik wel even heel flink moeten slikken! Al vind je daar vast ook je weg weer in.

Actieve topics