Kinderen
alle pijlers
Derde kindje
dinsdag 26 december 2017 om 20:21
Hallo allemaal,
Ik weet het, ontelbaar veel topics zijn hierover en ik heb ze allemaal al gelezen. Advies kan niemand echt geven denk ik, ik
hoop op herkenbaarheid? Of even Mn verhaal kwijt.
6 maanden geleden moeder geworden van onze tweede zoon. De zwangerschap was klote. Eerste 5 maanden kotsmisselijk, daarna halve dagen werken, bekkeninstabiliteit etc. Ik heb gezworen: dit nooit meer. Bevalling: ging snel, goed te doen. Helaas toch totaalruptuur (viel mee vond ik maar wel operatief gehecht) en een blaas- en baarmoederverzakking. Dat gaat nu eigenlijk heel goed hoewel het allemaal even duurde met Mn lijf. Borstontsteking, baarmoederontsteking, spruw, we hebben het allemaal gehad. Maar ook: de liefste, mooiste en makkelijkste baby die er is! Vanaf zijn geboorte heb ik al het gevoel: ik wil 3 kinderen. Eerst nog op hormonen gegooid maar het gevoel wordt sterker. En nu zoonlief een aantal babyspullen al niet meer in gebruik heeft: ik kan er geen afstand van doen.
Manlief wil niet (maar zegt ook: ja voorlopig niet). Hij vindt 2 kinderen (oudste is nu 2,5) best pittig. Zijn tegenargumenten:
Ik ben een beroerde zwangere. Veel zorg komt dan op hem.
Financieel (hoewel ik denk dat dat best kan). Hij is bang dat onze jongens tekort te doen. Wil verre reizen met ze maken, op wintersport. Ik heb die behoefte minder.
Weer opnieuw beginnen, slaaptekort. Hij kijkt er vooral naar uit dat ze ouder zijn.
De jongens moeten tijdelijk een kamer delen.
Bang voor een ongezond kindje of een meerling.
Ik snap hem, echt. Maar het voelt gewoon nog niet af ofzo. Gaat dit over?
Ik ben bijna 35.Heb gezegd áls we een derde willen dan wil ik dat wel voor Mn 37e (zwanger zijn).
Vanwege tevee littekenweefsel zou het een keizersnede worden. Man ziet ook op tegen lang herstel.
Hij is praktisch. Ik wil Mn gevoel volgen. Maar ik ben ook gezegend met 2 gezonde jongens natuurlijk. Waarom kan ik dat niet genoeg vinden????
Ik weet het, ontelbaar veel topics zijn hierover en ik heb ze allemaal al gelezen. Advies kan niemand echt geven denk ik, ik
hoop op herkenbaarheid? Of even Mn verhaal kwijt.
6 maanden geleden moeder geworden van onze tweede zoon. De zwangerschap was klote. Eerste 5 maanden kotsmisselijk, daarna halve dagen werken, bekkeninstabiliteit etc. Ik heb gezworen: dit nooit meer. Bevalling: ging snel, goed te doen. Helaas toch totaalruptuur (viel mee vond ik maar wel operatief gehecht) en een blaas- en baarmoederverzakking. Dat gaat nu eigenlijk heel goed hoewel het allemaal even duurde met Mn lijf. Borstontsteking, baarmoederontsteking, spruw, we hebben het allemaal gehad. Maar ook: de liefste, mooiste en makkelijkste baby die er is! Vanaf zijn geboorte heb ik al het gevoel: ik wil 3 kinderen. Eerst nog op hormonen gegooid maar het gevoel wordt sterker. En nu zoonlief een aantal babyspullen al niet meer in gebruik heeft: ik kan er geen afstand van doen.
Manlief wil niet (maar zegt ook: ja voorlopig niet). Hij vindt 2 kinderen (oudste is nu 2,5) best pittig. Zijn tegenargumenten:
Ik ben een beroerde zwangere. Veel zorg komt dan op hem.
Financieel (hoewel ik denk dat dat best kan). Hij is bang dat onze jongens tekort te doen. Wil verre reizen met ze maken, op wintersport. Ik heb die behoefte minder.
Weer opnieuw beginnen, slaaptekort. Hij kijkt er vooral naar uit dat ze ouder zijn.
De jongens moeten tijdelijk een kamer delen.
Bang voor een ongezond kindje of een meerling.
Ik snap hem, echt. Maar het voelt gewoon nog niet af ofzo. Gaat dit over?
Ik ben bijna 35.Heb gezegd áls we een derde willen dan wil ik dat wel voor Mn 37e (zwanger zijn).
Vanwege tevee littekenweefsel zou het een keizersnede worden. Man ziet ook op tegen lang herstel.
Hij is praktisch. Ik wil Mn gevoel volgen. Maar ik ben ook gezegend met 2 gezonde jongens natuurlijk. Waarom kan ik dat niet genoeg vinden????
woensdag 27 februari 2019 om 19:41
Herkenbaar. Ik heb het nu even minder maar dat komt doordat ik al een week ziek ben en dan vind ik twee kleintjes verzorgen best pittig. Ook altijd klein traumaatje van het vele overgeven van de zwangerschap. Maar zodra ik me weer beter voel weet ik zeker dat die verdrietige momenten ook weer komen.
Ik probeer heel hard de voordelen van twee te zien, en die zie ik ook, maar ik kan me ook niet voorstellen dat dit het is
woensdag 27 februari 2019 om 19:53
Dank voor de knuffel.. ik herken het ook wat je zegt, op momenten dat je je zelf niet lekker voelt dan moet je er inderdaad totaal niet aan denken ook nog zwanger te zijn of er nog een kind bij te hebben. Maar inderdaad, als je je dan weer beter voelt...Sofietje1983 schreef: ↑27-02-2019 19:41
Herkenbaar. Ik heb het nu even minder maar dat komt doordat ik al een week ziek ben en dan vind ik twee kleintjes verzorgen best pittig. Ook altijd klein traumaatje van het vele overgeven van de zwangerschap. Maar zodra ik me weer beter voel weet ik zeker dat die verdrietige momenten ook weer komen.
Ik probeer heel hard de voordelen van twee te zien, en die zie ik ook, maar ik kan me ook niet voorstellen dat dit het is
Praktische voordelen van twee zie ik ook wel, maar aan de andere kant denk ik ook vaak, ik ben iemand die niet zoveel nodig heeft, ik hoef niet zo nodig per se op verre reizen of andere dure dingen te doen of kopen die niet meer kunnen als ik 3 kinderen zou hebben ipv 2. Ik kan prima gelukkig zijn als ik mijn vakanties zo organiseer dat ze met 3 kinderen ook goed te doen en betaalbaar zijn.. dus zou eigenlijk weinig belangrijks kunnen bedenken dat ik met 3 kinderen niet meer kan en met 2 wel. Wel ervan uitgaande dat kind 3 gezond is natuurlijk en dat weet je nu net niet van tevoren..
Overigens vind ik het oprecht zó irritant dat ik er in mijn hoofd zoveel mee bezig ben. Als ik al een derde kind wil dan wil ik die op zijn vroegst in de zomer van 2020 krijgen (en oprecht niet eerder) dus ik zou het nu gewoon uit mijn hoofd moeten kunnen zetten. Maar dat lukt maar niet!
woensdag 27 februari 2019 om 20:09
woensdag 27 februari 2019 om 20:15
Precies hetzelfde. Man wil wel graag grote verre reizen maken trouwens, maargoed dat zien we dan wel. Zolang ze zo jong zijn, lekker kamperen in frankrijk ofzo.raffa schreef: ↑27-02-2019 19:53Dank voor de knuffel.. ik herken het ook wat je zegt, op momenten dat je je zelf niet lekker voelt dan moet je er inderdaad totaal niet aan denken ook nog zwanger te zijn of er nog een kind bij te hebben. Maar inderdaad, als je je dan weer beter voelt...
Praktische voordelen van twee zie ik ook wel, maar aan de andere kant denk ik ook vaak, ik ben iemand die niet zoveel nodig heeft, ik hoef niet zo nodig per se op verre reizen of andere dure dingen te doen of kopen die niet meer kunnen als ik 3 kinderen zou hebben ipv 2. Ik kan prima gelukkig zijn als ik mijn vakanties zo organiseer dat ze met 3 kinderen ook goed te doen en betaalbaar zijn.. dus zou eigenlijk weinig belangrijks kunnen bedenken dat ik met 3 kinderen niet meer kan en met 2 wel. Wel ervan uitgaande dat kind 3 gezond is natuurlijk en dat weet je nu net niet van tevoren..
Overigens vind ik het oprecht zó irritant dat ik er in mijn hoofd zoveel mee bezig ben. Als ik al een derde kind wil dan wil ik die op zijn vroegst in de zomer van 2020 krijgen (en oprecht niet eerder) dus ik zou het nu gewoon uit mijn hoofd moeten kunnen zetten. Maar dat lukt maar niet!
Wij gaan volgend jaar verhuizen dus dan zou ik óf voor die tijd een kindje erbij willen, maar dat gaat hem helemaal niet meer worden natuurlijk, of dan idd
2020, eind van het jaar. Ik ben soms zo bang dat het mijn hormonen zijn die opspelen, ik word volgende maand 36, beetje zo van nu kan het nog. Voordat ik zwanger was van onze tweede wilde ik ook “maar” 2 kinderen. Maar sinds die bevalling, nu 1,5 jaar geleden, heeft het me niet meer losgelaten.
Ik wil er ook minder mee bezig zijn, maar hoe doe je dat?
woensdag 27 februari 2019 om 22:31
Want wat je man wil is niet belangrijk?Sofietje1983 schreef: ↑27-02-2019 20:15Precies hetzelfde. Man wil wel graag grote verre reizen maken trouwens, maargoed dat zien we dan wel. Zolang ze zo jong zijn, lekker kamperen in frankrijk ofzo.
Wij gaan volgend jaar verhuizen dus dan zou ik óf voor die tijd een kindje erbij willen, maar dat gaat hem helemaal niet meer worden natuurlijk, of dan idd
2020, eind van het jaar. Ik ben soms zo bang dat het mijn hormonen zijn die opspelen, ik word volgende maand 36, beetje zo van nu kan het nog. Voordat ik zwanger was van onze tweede wilde ik ook “maar” 2 kinderen. Maar sinds die bevalling, nu 1,5 jaar geleden, heeft het me niet meer losgelaten.
Ik wil er ook minder mee bezig zijn, maar hoe doe je dat?
Ik blijf versteld staan van dit topic. Het zal je maar gezegd worden zeg.
woensdag 27 februari 2019 om 22:52
Nee natuurlijk niet, maar hij hoeft ook niet hetzelfde te vinden als jij. En als hij verre reizen wel belangrijk vindt, dan is dat zo en wordt het dus geen Frankrijk. Wat is dat voor waardeloos compromis?Sofietje1983 schreef: ↑27-02-2019 22:43Jawel hoor, daarom overleggen wij dingen. Maar ik hoef niet hetzelfde te vinden. Communiceren heet dat
Persoonlijk zou ik trouwens echt, echt, echt nooit een kind willen krijgen, dat ik zelf niet wil. Kun je communiceren tot je een ons weegt en allerlei emotionele manipulatie toepassen, maar een kind ga je me toch echt niet opdringen, dat is uitgesloten.
Ik vind het bijna een beetje eng worden, dit topic. Alsof alle realiteit uit het oog wordt verloren? Alsof de vader geen enkele stem heeft? Alsof hij uiteindelijk toch wel moet/zal zwichten?
donderdag 28 februari 2019 om 07:47
Wat vervelend dat het sommigen bij jullie zo bezig houdt..
Bij mij speelt het vooral wanneer man het even gehad heeft met de jongens. Dan ben ik bang dat hij er een "die derde wil ik écht niet!" Eruit gooit. Van wat ik bij hem nu proef, is hij bang dat hij niet meer 's avonds weg kan voor een concert oid. Maar of je nou een oppas hebt voor 2 of 3, dat lijkt mij dan niet het verschil. Verder heeft mijn man duidelijk meer tijd nodig voor zichzelf dan ik. En dat is met 2 kinderen ook al zo natuurlijk.
Wij gaan als het goed is over een half jaar ongeveer verhuizen en dan is de jongste 1. Ik ben benieuwd hoe hij er dan in staat.
Bij mij speelt het vooral wanneer man het even gehad heeft met de jongens. Dan ben ik bang dat hij er een "die derde wil ik écht niet!" Eruit gooit. Van wat ik bij hem nu proef, is hij bang dat hij niet meer 's avonds weg kan voor een concert oid. Maar of je nou een oppas hebt voor 2 of 3, dat lijkt mij dan niet het verschil. Verder heeft mijn man duidelijk meer tijd nodig voor zichzelf dan ik. En dat is met 2 kinderen ook al zo natuurlijk.
Wij gaan als het goed is over een half jaar ongeveer verhuizen en dan is de jongste 1. Ik ben benieuwd hoe hij er dan in staat.
anoniem_370075 wijzigde dit bericht op 28-02-2019 08:07
0.16% gewijzigd
donderdag 28 februari 2019 om 08:06
Ja hier heeft man ook meer behoefte aan tijd voor zichzelf. Hij vindt het drukker met de kinderen dan ik. Dus wat dat betreft snap ii het wel. Nou ja, ik snap ál zijn argumenten wel.
Een tijdje geleden hebben we het erover gehad en dat was een fijn gesprek. Dat ik ook zijn voordelen wel snap, dat ik soms ook wel uitkijk naar dat het makkelijker wordt en die gebroken nacht ook niet fijn vind.
En man gaf toen zelf ook aan dat hij er weleens over nadenkt, dat hij onze kinderen zo leuk vindt dat een derde persoon met weer een eigen karakter etc ook leuk en geliefd zou zijn maar dat hij ook denkt dat dat blijft, ook na een derde. Onze oudste gaat na de zomer naar school, we hebben afgesproken dat we eerst eens gaan ervaren hoe dat is.
Morgenstond jullie jongste is nu nog erg jong, ben benieuwd hoe je man er straks over denkt.
Zo te lezen staat hij er op zich wel voor open.
Een tijdje geleden hebben we het erover gehad en dat was een fijn gesprek. Dat ik ook zijn voordelen wel snap, dat ik soms ook wel uitkijk naar dat het makkelijker wordt en die gebroken nacht ook niet fijn vind.
En man gaf toen zelf ook aan dat hij er weleens over nadenkt, dat hij onze kinderen zo leuk vindt dat een derde persoon met weer een eigen karakter etc ook leuk en geliefd zou zijn maar dat hij ook denkt dat dat blijft, ook na een derde. Onze oudste gaat na de zomer naar school, we hebben afgesproken dat we eerst eens gaan ervaren hoe dat is.
Morgenstond jullie jongste is nu nog erg jong, ben benieuwd hoe je man er straks over denkt.
Zo te lezen staat hij er op zich wel voor open.
donderdag 28 februari 2019 om 08:12
Ja klopt Sofie, maar toch ouder dan jouw zoontje was toen je je topic opende. Het kan je dan al snel bezig houden. Al had ik dat bij zwanger willen worden van de 2e eerder. Voor m'n gevoel heb ik ook niet héél veel tijd om er over na te denken 
Grappig dat jouw man ook zei dat jullie al 2 van die leuke kinderen hebben gemaakt. Mijn man zei hetzelfde. Ik had daarvoor niet zo zeer door dat hij er zo over dacht. Zo van, we maken van die leuke kinderen, laten we er dan nog een doen. Ik hoor op zijn papadag vaak van hem als het even niet lekker gaat en hij tips nodig heeft oid. Dat geeft natuurlijk een vertekend beeld
Zijn jullie trouwens opgegroeid met meerdere broers/zussen? Ik heb 3 zusjes en vond en vind dat erg fijn. Dat speelt voor mij wel mee in mijn wens.
Grappig dat jouw man ook zei dat jullie al 2 van die leuke kinderen hebben gemaakt. Mijn man zei hetzelfde. Ik had daarvoor niet zo zeer door dat hij er zo over dacht. Zo van, we maken van die leuke kinderen, laten we er dan nog een doen. Ik hoor op zijn papadag vaak van hem als het even niet lekker gaat en hij tips nodig heeft oid. Dat geeft natuurlijk een vertekend beeld
Zijn jullie trouwens opgegroeid met meerdere broers/zussen? Ik heb 3 zusjes en vond en vind dat erg fijn. Dat speelt voor mij wel mee in mijn wens.
donderdag 28 februari 2019 om 08:20
Wij waren ook met 3 thuis.
Mijn man had alleen een zus en zijn ouders waren al vroeg gescheiden. Zijn vader keek weinig naar de kinderen om.
Ik merk dat daar wel een verschil ik zit. Al zijn argumenten over 3 (niet genoeg aandacht kunnen geven, financieel etc) heb ik als kind in elk geval niet zo ervaren. Daarentegen denk ik dat hij idd wel wat heeft gemist, nooit iemand die bij zijn sport kwam kijken, nergens geld voor. Ik merk dat hij dat voor onze jongens zo anders wil, en hij is bang dat hij dan niet genoeg tijd en aandacht over heeft voor een derde.
Mijn man had alleen een zus en zijn ouders waren al vroeg gescheiden. Zijn vader keek weinig naar de kinderen om.
Ik merk dat daar wel een verschil ik zit. Al zijn argumenten over 3 (niet genoeg aandacht kunnen geven, financieel etc) heb ik als kind in elk geval niet zo ervaren. Daarentegen denk ik dat hij idd wel wat heeft gemist, nooit iemand die bij zijn sport kwam kijken, nergens geld voor. Ik merk dat hij dat voor onze jongens zo anders wil, en hij is bang dat hij dan niet genoeg tijd en aandacht over heeft voor een derde.
donderdag 28 februari 2019 om 14:31
Nee, ze komt in dit topic om zichzelf ervan te overtuigen dat het ok is dat het onderwerp ‘derde kind’ bij haar thuis taboe is, omdat haar man niet wil. En nu probeert ze heel hard zichzelf te overschreeuwen dat het normaal is dat er daarom zelfs niet over gesproken mag worden. Lekker laten schreeuwen, dus.Sofietje1983 schreef: ↑27-02-2019 22:56Hahahaha... weet je, ik stop met hierop ingaan. Jouw enige doel is dit topic verpesten. Daaaag ikimens zomer
donderdag 28 februari 2019 om 14:39
Eze schreef: ↑28-02-2019 14:31Nee, ze komt in dit topic om zichzelf ervan te overtuigen dat het ok is dat het onderwerp ‘derde kind’ bij haar thuis taboe is, omdat haar man niet wil. En nu probeert ze heel hard zichzelf te overschreeuwen dat het normaal is dat er daarom zelfs niet over gesproken mag worden. Lekker laten schreeuwen, dus.
Je kan niet verder van de waarheid zitten. Ik heb al eerder uitgelegd waarom zowel mijn man als ik dankbaar en tevreden zijn met onze twee kinderen. Ons gezin is compleet en daar voelen we ons allemaal prettig bij. Het geeft een bepaalde rust heb ik gemerkt.
Komend jaar laten zowel mijn man als ik ons steriliseren
donderdag 28 februari 2019 om 20:43
Tsja, wist ik het maarSofietje1983 schreef: ↑27-02-2019 20:15Precies hetzelfde. Man wil wel graag grote verre reizen maken trouwens, maargoed dat zien we dan wel. Zolang ze zo jong zijn, lekker kamperen in frankrijk ofzo.
Wij gaan volgend jaar verhuizen dus dan zou ik óf voor die tijd een kindje erbij willen, maar dat gaat hem helemaal niet meer worden natuurlijk, of dan idd
2020, eind van het jaar. Ik ben soms zo bang dat het mijn hormonen zijn die opspelen, ik word volgende maand 36, beetje zo van nu kan het nog. Voordat ik zwanger was van onze tweede wilde ik ook “maar” 2 kinderen. Maar sinds die bevalling, nu 1,5 jaar geleden, heeft het me niet meer losgelaten.
Ik wil er ook minder mee bezig zijn, maar hoe doe je dat?
Mijn man is ook wel meer bezig met de dingen die niet meer kunnen (volgens hem) als je 3 kinderen hebt, zoals grote reizen maken. Terwijl ik dan meer focus op wat je allemaal wel nog kunt en dat dat voor mij ook voldoende is.. sterker nog, ik zit liever in een hutje op de hei met m'n gezinnetje dan dat ik een verre reis maak in ruil voor een kindje..
Mijn man heeft ook op een andere manier behoefte aan tijd voor zichzelf dan ik.. ik vind het lekker om niet continu met de kinderen bezig te zijn, maar die afstand kan ik al nemen op mijn werk zeg maar, en in de avonden kunnen we ook dingen voor onszelf doen. Echt (vaak) erop uit gaan enzo zonder kinderen heb ik niet zo nodig, maar mijn man wel meer dan ik.
donderdag 28 februari 2019 om 20:46
Want dan doe je dus weer klakkeloos wat je man wil en ga je een verre reis maken? Volgens mij heb jij helemaal niets in te brengen thuis en gedraag je je daarom zo vreemd hier.
donderdag 28 februari 2019 om 23:46
Hier ook een man uit een gezin van twee die vroeger weinig aandacht heeft gehad. Hij wil het met zijn eigen kinderen anders doen. Niet zozeer met verre reizen, maar wel minder werken zodat we veel tijd met z’n allen hebben. Nu gaat ons dat prima af, maar hij is met drie kinderen met name bezorgd om de hogere kosten. Kunnen ze dan nog wel eventueel alledrie studeren? Dat soort kwesties.
vrijdag 1 maart 2019 om 03:24
Je zit niet aan elkaar vastgeketend in een lange relatie. Als een van ons behoefte voelt een verre reis te maken, dan kan dat gewoon. Of de ander meegaat is een tweede.
vrijdag 1 maart 2019 om 07:20
Maar dat staat bij jullie dus los van wel of geen derde kind. Ik vind het raar dat jij overal over praat alsof het 100% zwart-wit is. Bij ons wil de een dit en de ander dat en in overleg besluiten we dan wat we doen en dat is dan iets waar we beiden voor kiezen. Soms kom je wat meer aan de een zijn wensen tegemoet en soms wat meer aan die van de ander. Jammer dat jij zo'n gelijkwaardige relatie niet kent.
vrijdag 1 maart 2019 om 10:54
Inderdaad..Sofietje1983 schreef: ↑01-03-2019 07:38Je kunt ook het ene jaar Frankrijk doen en het andere jaar ver weg. Bijvoorbeeld. Het is heus niet zo dat je met twee kinderen alles kunt en met drie niets.
En bij ons is het ook niet zo dat de één per se alleen naar Frankrijk wil en niets anders en de ander alleen naar Italië en niks anders. Je bedenkt gewoon iets dat je leuk lijkt maar als de ander iets heeft bedacht dat je ook leuk vindt, dan is het prima toch? Zo werkt een relatie volgens mij haha.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
