Derde kindje

Anoniem_361269 dinsdag 26 december 2017 om 20:21

Hallo allemaal,

Ik weet het, ontelbaar veel topics zijn hierover en ik heb ze allemaal al gelezen. Advies kan niemand echt geven denk ik, ik
hoop op herkenbaarheid? Of even Mn verhaal kwijt.
6 maanden geleden moeder geworden van onze tweede zoon. De zwangerschap was klote. Eerste 5 maanden kotsmisselijk, daarna halve dagen werken, bekkeninstabiliteit etc. Ik heb gezworen: dit nooit meer. Bevalling: ging snel, goed te doen. Helaas toch totaalruptuur (viel mee vond ik maar wel operatief gehecht) en een blaas- en baarmoederverzakking. Dat gaat nu eigenlijk heel goed hoewel het allemaal even duurde met Mn lijf. Borstontsteking, baarmoederontsteking, spruw, we hebben het allemaal gehad. Maar ook: de liefste, mooiste en makkelijkste baby die er is! Vanaf zijn geboorte heb ik al het gevoel: ik wil 3 kinderen. Eerst nog op hormonen gegooid maar het gevoel wordt sterker. En nu zoonlief een aantal babyspullen al niet meer in gebruik heeft: ik kan er geen afstand van doen.
Manlief wil niet (maar zegt ook: ja voorlopig niet). Hij vindt 2 kinderen (oudste is nu 2,5) best pittig. Zijn tegenargumenten:
Ik ben een beroerde zwangere. Veel zorg komt dan op hem.
Financieel (hoewel ik denk dat dat best kan). Hij is bang dat onze jongens tekort te doen. Wil verre reizen met ze maken, op wintersport. Ik heb die behoefte minder.
Weer opnieuw beginnen, slaaptekort. Hij kijkt er vooral naar uit dat ze ouder zijn.
De jongens moeten tijdelijk een kamer delen.
Bang voor een ongezond kindje of een meerling.

Ik snap hem, echt. Maar het voelt gewoon nog niet af ofzo. Gaat dit over?
Ik ben bijna 35.Heb gezegd áls we een derde willen dan wil ik dat wel voor Mn 37e (zwanger zijn).
Vanwege tevee littekenweefsel zou het een keizersnede worden. Man ziet ook op tegen lang herstel.
Hij is praktisch. Ik wil Mn gevoel volgen. Maar ik ben ook gezegend met 2 gezonde jongens natuurlijk. Waarom kan ik dat niet genoeg vinden????

Anoniem_382405 vrijdag 1 maart 2019 om 14:52

redbulletje schreef: ↑
01-03-2019 14:28
Waarom komend jaar pas als je zo zeker bent? Je man had al onder 't mes geweest kunnen zijn toen je zwanger was toch?

Tijdens de zwangerschap, bevalling en het eerste jaar kan er nog van alles misgaan. We wachten tot de jongste 1 jaar is. Dat wordt namelijk aan alle kanten aangeraden.

We hebben geen haast, maar ons besluit staat wel vast.

Anoniem_377198 vrijdag 1 maart 2019 om 15:52

Z0MER schreef: ↑
01-03-2019 14:52
Tijdens de zwangerschap, bevalling en het eerste jaar kan er nog van alles misgaan. We wachten tot de jongste 1 jaar is. Dat wordt namelijk aan alle kanten aangeraden.

We hebben geen haast, maar ons besluit staat wel vast.

?? Hoe bedoel je, misgaan? Met het kind?
Dus tja als ie dan dood gaat kun je een nieuwe maken, na dat jaar gebeurt dat sowieso niet meer? Jemig wat een rare post zeg. Oh nee, bijzonder bedoel ik.

En een paar pagina`s terug hadden jullie opeens ook een derde overwogen. Terwijl je maar kakelt over het feit dat jullie beiden altijd al wisten dat twee genoeg was.
Je spreekt jezelf zó tegen.

Anoniem_109047 vrijdag 1 maart 2019 om 15:55

Z0MER schreef: ↑
01-03-2019 14:52
Tijdens de zwangerschap, bevalling en het eerste jaar kan er nog van alles misgaan. We wachten tot de jongste 1 jaar is. Dat wordt namelijk aan alle kanten aangeraden.

We hebben geen haast, maar ons besluit staat wel vast.

Rare overweging, net of ze na 1 jaar onsterfelijk worden.

Anoniem_667969d00e896 vrijdag 1 maart 2019 om 17:58

Over grote kinderen, grote zorgen, dat geloof ik wel. Verder moet ik zeggen dat het moederschap me alleszins is meegevallen.

Vanaf het moment dat je zwanger wordt, hoor je: straks is je leven over, geniet er nu maar van, je slaapt niet meer, alles gaat eraan, etc. Dat vond ik echt meevallen. Goed, ik heb wel eens meer geslapen, maar ik kan ertegen.

Dan hoor je: wacht maar tot ze gaan kruipen, lopen, driftbuien krijgen, etc. Viel me ook allemaal alleszins mee.

Toen kwam er een tweede: wacht maar, het is vier keer zoveel werk, je kunt geen seconde meer stilzetten, dan wordt het pas écht zwaar en heb je helemaal geen leven meer, etc. Is me ook heel erg meegevallen.

En ja, drie pubers hebben lijkt me pittig. Maar ook leuk. Ik denk ook dat je daar wel weer een weg in vindt. Mijn oma had acht kinderen en geen wasmachine of stofzuiger (lang alles met een bezem gedaan). Ook daar is iedereen groot geworden.

Anoniem_377198 vrijdag 1 maart 2019 om 18:01

Zo sta ik er ook in Laura.
En ja er zitten vast mindere kanten aan. En het zorgen voor is soms best een hoop werk maar valt in het niet bij het plezier en geluk dat ik aan ze beleef.
Sommige mensen doen net of twee kinderen fantastisch is maar drie kinderen, o nee, dan haal je je wat op de hals zeg! Niet te doen!

Anoniem_364614 vrijdag 1 maart 2019 om 20:00

Sofietje1983 schreef: ↑
01-03-2019 18:01
Zo sta ik er ook in Laura.
En ja er zitten vast mindere kanten aan. En het zorgen voor is soms best een hoop werk maar valt in het niet bij het plezier en geluk dat ik aan ze beleef.
Sommige mensen doen net of twee kinderen fantastisch is maar drie kinderen, o nee, dan haal je je wat op de hals zeg! Niet te doen!

Precies ja. En natuurlijk zijn er mensen die drie kinderen benauwend vinden maar er zijn er ook zat die dat met één kind al hebben of die na vier kinderen nog steeds het idee hebben dat ze er wel meer aan kunnen. Dat is dus heel persoonlijk.

Niemand zegt ook dat ze denkt dat het altijd alleen maar rozengeur en maneschijn is met drie kinderen toch? Er zullen zat momenten zijn dat je ze het liefst achter het behang plakt of denkt waar ben ik aan begonnen, maar dat had ik met een kind ook en met twee ook. Daar tegenover staan heel veel mooie momenten die alles weer goed maken en de liefde die je voor je kinderen voelt, daar kan echt niets tegen op.

Anoniem_370075 vrijdag 1 maart 2019 om 20:08

Worden jullie niet een beetje moe van het feit dat we ons zo moeten verdedigen terwijl het gewoon een topic zou moeten kunnen zijn voor mensen die een derde kindje willen? Kunnen we de reacties van Z0MER niet gewoon standaard negeren?

Anoniem_364614 vrijdag 1 maart 2019 om 20:13

Laten we dat inderdaad vanaf nu afspreken!

Anoniem_377198 vrijdag 1 maart 2019 om 20:14

yukon vrijdag 1 maart 2019 om 21:13

Graag, ik ben er ook wel klaar mee!

Anoniem_667969d00e896 zaterdag 2 maart 2019 om 06:30

O, is die er ook nog?

yukon zaterdag 2 maart 2019 om 07:51

NEE! Je vergist je. ik hoor niet bij Zomer en consorten! Was het gewoon erg eens met bovenstaande afspraak, want het topic werd er niet leuker op.

Anoniem_364614 zaterdag 2 maart 2019 om 08:57

yukon schreef: ↑
02-03-2019 07:51
NEE! Je vergist je. ik hoor niet bij Zomer en consorten! Was het gewoon erg eens met bovenstaande afspraak, want het topic werd er niet leuker op.

Klopt toch. Jij hoort zeker niet bij zomer. Hoe is ie?

Anoniem_382405 zaterdag 2 maart 2019 om 09:35

Sofietje1983 schreef: ↑
01-03-2019 15:52
?? Hoe bedoel je, misgaan? Met het kind?
Dus tja als ie dan dood gaat kun je een nieuwe maken, na dat jaar gebeurt dat sowieso niet meer? Jemig wat een rare post zeg. Oh nee, bijzonder bedoel ik.

En een paar pagina`s terug hadden jullie opeens ook een derde overwogen. Terwijl je maar kakelt over het feit dat jullie beiden altijd al wisten dat twee genoeg was.
Je spreekt jezelf zó tegen.

Dit is gewoon het algemene advies van artsen en gynaecologen. Niks geks aan. En ja, als ons kind was overleden tijdens de zwangerschap of vlak daarna, dan hadden we over een paar jaar vast alsnog 'een tweede' gewild.

Anoniem_377198 zaterdag 2 maart 2019 om 19:56

Hebben jullie een “uiterste leeftijd” waarop je nog voor een derde zou gaan?
Ik merk dat ik dat een lastig punt vind. Alsof de tijd een beetje gaat dringen. Misschien als ik jonger was ik er meer in zou kunnen berusten en zou denken nou misschien over een jaar of 5 a 6, dan kan het ook nog. Het voelt nu wel een beetje als nu of nooit (of naja, toch wel nu of uiterlijk 2 a 3 jaar) en dat geeft druk. Denk dat ik er daardoor ook best veel mee bezig ben.

Anoniem_667969d00e896 zaterdag 2 maart 2019 om 21:47

yukon schreef: ↑
02-03-2019 07:51
NEE! Je vergist je. ik hoor niet bij Zomer en consorten! Was het gewoon erg eens met bovenstaande afspraak, want het topic werd er niet leuker op.

Die was voor Z0MER bedoeld, haha.

Qua “leeftijd” weet ik het niet. Ik heb altijd gedacht dat ik na mijn 36e te oud zou zijn om nog een kind te krijgen. Het was zelfs een van de argumenten om een beetje vaart achter nummer twee te zetten. Maar ik ben nu 35, ineens weet ik het niet meer zo zeker en denk ik: waarom vind ik dat eigenlijk?

Anoniem_370075 zaterdag 2 maart 2019 om 22:09

Hier is daar geen sprake van. Meer het leeftijdsverschil met de nu jongste. Ik denk dat ik niet nog een keer de babytijd in wil duiken wanneer hij juist net zelfstandiger wordt. Dus dan zou ik uiterlijk rond zijn 2e verjaardag willen beginnen met proberen. Maar misschien kijk ik daar dan nog anders tegen aan als man dan nog twijfelt.

Anoniem_377198 zaterdag 2 maart 2019 om 22:22

Ik heb hetzelfde: ik dacht altijd na mijn 35e niet meer. Nu word ik volgende maand 36 en ik heb de grens opgerekt tot 38. Maar pf lastig, want rek je dan nog door tot 40? Wanneer vind je jezelf dan écht te oud?
Grappig trouwens morgenstond dat jij zei van dat mijn zoontje nog jonger was dan die van jou toen io dit topic opende. Daar heb ik nooit bij stilgestaan, dat hij zo jong was en ik toen dus al graag wilde. Dat is dus ruim een jaar geleden. Zou mijn man het nog steeds op de hormonen gooien?

Anoniem_370075 maandag 4 maart 2019 om 10:14

Hoe meer man twijfelt, hoe meer het mij bezig houdt. Wat irritant zeg! Krijg ook de neiging om al zijn bezwaren op te lossen. "Dan nemen we toch een schoonmaakster", "Dan kopen we alsnog een auto". En dan moet ik het nu even laten rusten, want door aankoop woning en nieuwe ontwikkelingen op mans werk kan hij nu echt niet beslissen. Maar ooh, wat lastig vind ik dat nu even.

Soms denk ik ook dat het met 2 wel makkelijk is zo. Een bij de vader en een bij de moeder en dan is het makkelijk te overzien. Maar zoals je het druk hebt met 1 kind wanneer je er maar 1 hebt en dan met 2 kinderen niet meer weet wáár je met 1 kind nou zo druk mee kon zijn, zou dat met 2 naar 3 kinderen ook zo zijn? En je kan niet inschatten hoeveel aandacht en verzorging je huidige 2 kinderen tegen die tijd nodig hebben. Een kleuter kan neem ik aan weer een stuk meer zelf dan een peuter.

Het houdt me bezig

nicole123 maandag 4 maart 2019 om 14:50

Morgenstond_ schreef: ↑
04-03-2019 10:14
Maar zoals je het druk hebt met 1 kind wanneer je er maar 1 hebt en dan met 2 kinderen niet meer weet wáár je met 1 kind nou zo druk mee kon zijn, zou dat met 2 naar 3 kinderen ook zo zijn?

Ja.

Onze oudste van 6 was vorige week een nachtje aan het logeren. Zus van net 4 en baby waren thuis. Wat een rust, wat een stilte! Mijn man en ik vroegen elkaar inderdaad waar we het nou zo druk mee hadden met 2 kinderen. Je neemt de nieuwe situatie al gauw weer als norm.

Feit is natuurlijk ook dat je kinderen ouder worden en daarmee het vanzelf ook weer minder druk wordt (globaal gezien dan, ik vind terrordreumesen die voortdurend weglopen en alles slopen en peuterpubers die elk kwartier een driftbui krijgen bewerkelijker dan stil liggende baby's van 6 maanden).

Anoniem_370075 maandag 4 maart 2019 om 16:49

Ja, dat verbaast me niet echt Nicole

Hoe bevalt het trouwens om weer zo bezig te zijn met slaapjes nu je andere 2 kinderen een stukje ouder zijn? Of slaapt je baby makkelijk? Bij ons is dat slapen van de jongste al 7 maanden een ding. Kijk er niet bepaald naar uit om dat weer te hebben. Al ben ik er nu relaxter over dan bij de oudste. Als jongste overdag niet slaapt, dan niet. Kan niet de hele tijd bij hem blijven als ik zonder man thuis ben.

nicole123 maandag 4 maart 2019 om 20:31

Morgenstond_ schreef: ↑
04-03-2019 16:49
Ja, dat verbaast me niet echt Nicole Hoe bevalt het trouwens om weer zo bezig te zijn met slaapjes nu je andere 2 kinderen een stukje ouder zijn? Of slaapt je baby makkelijk? Bij ons is dat slapen van de jongste al 7 maanden een ding. Kijk er niet bepaald naar uit om dat weer te hebben. Al ben ik er nu relaxter over dan bij de oudste. Als jongste overdag niet slaapt, dan niet. Kan niet de hele tijd bij hem blijven als ik zonder man thuis ben.

Baby's die niet willen slapen vind ik drama. Het begint nu wat beter te gaan, maar de eerste 4-5 maanden, poeh zeg. Dan zeggen ze dat baby's de eerste maanden 16-20 uur per etmaal slapen, maar wij waren al blij als ze 12 uur bij elkaar sprokkelde (en dan niet in bed, maar vaak op ons hangend). En vooral dat de oudsten om half acht 's avonds in bed liggen en wij gewend waren dan lekker de avond voor onszelf te hebben. Daar was baby het niet mee eens, die wilde dan van 7 uur tot 12 uur 's nachts rondgedragen worden en op ons liggen en anders was het dramatisch janken. Doodvermoeiend. Maar alles is een fase en sinds een paar weken slaapt ze meestal 's avonds en krijgen wij weer een klein beetje vrijheid terug. Ook al is ze zeker de laatste hier, ik heb geen heimwee naar die eerste maanden.

Anoniem_382405 maandag 4 maart 2019 om 20:40

Morgenstond_ schreef: ↑
04-03-2019 10:14
Hoe meer man twijfelt, hoe meer het mij bezig houdt. Wat irritant zeg! Krijg ook de neiging om al zijn bezwaren op te lossen. "Dan nemen we toch een schoonmaakster", "Dan kopen we alsnog een auto". En dan moet ik het nu even laten rusten, want door aankoop woning en nieuwe ontwikkelingen op mans werk kan hij nu echt niet beslissen. Maar ooh, wat lastig vind ik dat nu even.

Soms denk ik ook dat het met 2 wel makkelijk is zo. Een bij de vader en een bij de moeder en dan is het makkelijk te overzien. Maar zoals je het druk hebt met 1 kind wanneer je er maar 1 hebt en dan met 2 kinderen niet meer weet wáár je met 1 kind nou zo druk mee kon zijn, zou dat met 2 naar 3 kinderen ook zo zijn? En je kan niet inschatten hoeveel aandacht en verzorging je huidige 2 kinderen tegen die tijd nodig hebben. Een kleuter kan neem ik aan weer een stuk meer zelf dan een peuter.

Het houdt me bezig

Ik denk dat het toch puur een kwestie is van wel of geen diepe wens hebben voor een derde.

Als iemand aan mij vraagt of ik nog een derde wil, dan zeg ik nee. Als er dan wordt gevraagd waarom niet, dan kan ik er allerlei redenen aan de haren bij slepen. Waarom het me niet handig lijkt en waarom ik het zelf niet meer wil en voor mijn gezin niet meer wil, etc etc, maar eigenlijk zijn dat meer bedachte redenen om mijn gevoel te ondersteunen. Ik wil het niet en pas daarna ga je erbij bedenken waarom niet.

In het geval van een man die meer praktische bezwaren komt, kun je dat ook zo zien. Hij wil het niet en jij vraagt hem om dit uit te leggen, maar in feite is wat hij zegt heel simpel:
Ik
Wil
Het
Niet

Het is zoiets diepgaands of je nog een kinderwens hebt, of niet. Ik denk niet dat je iemand moet willen overhalen.

yukon maandag 4 maart 2019 om 21:00

Nicole, jouw kinderen zouden ongeveer dezelfde leeftijd hebben als die van mij, als we nog een baby zouden krijgen. Hoe ervaar jij het tov je oudste? Heb je het idee dat hij zich teveel moet aanpassen? Of bepaalde uitjes/ activiteiten nu mist vanwege de baby? Dat is iets dat mij bezig houdt.

Nijntje* maandag 4 maart 2019 om 21:06

Ik vind 3 kinderen amper zwaarder dan 2. Dus ik heb dat gevoel niet van ‘waar had ik het nou zo druk mee?’
De eerste zes weken wel, maar daarna niet meer.
Maar ik moet wel bekennen dat mijn baby van het type enorm makkelijk is. Zij werkt duidelijk mee aan die 16-20 uur slaap statistieken

Actieve topics