Kinderen
alle pijlers
Derde kindje
dinsdag 26 december 2017 om 20:21
Hallo allemaal,
Ik weet het, ontelbaar veel topics zijn hierover en ik heb ze allemaal al gelezen. Advies kan niemand echt geven denk ik, ik
hoop op herkenbaarheid? Of even Mn verhaal kwijt.
6 maanden geleden moeder geworden van onze tweede zoon. De zwangerschap was klote. Eerste 5 maanden kotsmisselijk, daarna halve dagen werken, bekkeninstabiliteit etc. Ik heb gezworen: dit nooit meer. Bevalling: ging snel, goed te doen. Helaas toch totaalruptuur (viel mee vond ik maar wel operatief gehecht) en een blaas- en baarmoederverzakking. Dat gaat nu eigenlijk heel goed hoewel het allemaal even duurde met Mn lijf. Borstontsteking, baarmoederontsteking, spruw, we hebben het allemaal gehad. Maar ook: de liefste, mooiste en makkelijkste baby die er is! Vanaf zijn geboorte heb ik al het gevoel: ik wil 3 kinderen. Eerst nog op hormonen gegooid maar het gevoel wordt sterker. En nu zoonlief een aantal babyspullen al niet meer in gebruik heeft: ik kan er geen afstand van doen.
Manlief wil niet (maar zegt ook: ja voorlopig niet). Hij vindt 2 kinderen (oudste is nu 2,5) best pittig. Zijn tegenargumenten:
Ik ben een beroerde zwangere. Veel zorg komt dan op hem.
Financieel (hoewel ik denk dat dat best kan). Hij is bang dat onze jongens tekort te doen. Wil verre reizen met ze maken, op wintersport. Ik heb die behoefte minder.
Weer opnieuw beginnen, slaaptekort. Hij kijkt er vooral naar uit dat ze ouder zijn.
De jongens moeten tijdelijk een kamer delen.
Bang voor een ongezond kindje of een meerling.
Ik snap hem, echt. Maar het voelt gewoon nog niet af ofzo. Gaat dit over?
Ik ben bijna 35.Heb gezegd áls we een derde willen dan wil ik dat wel voor Mn 37e (zwanger zijn).
Vanwege tevee littekenweefsel zou het een keizersnede worden. Man ziet ook op tegen lang herstel.
Hij is praktisch. Ik wil Mn gevoel volgen. Maar ik ben ook gezegend met 2 gezonde jongens natuurlijk. Waarom kan ik dat niet genoeg vinden????
Ik weet het, ontelbaar veel topics zijn hierover en ik heb ze allemaal al gelezen. Advies kan niemand echt geven denk ik, ik
hoop op herkenbaarheid? Of even Mn verhaal kwijt.
6 maanden geleden moeder geworden van onze tweede zoon. De zwangerschap was klote. Eerste 5 maanden kotsmisselijk, daarna halve dagen werken, bekkeninstabiliteit etc. Ik heb gezworen: dit nooit meer. Bevalling: ging snel, goed te doen. Helaas toch totaalruptuur (viel mee vond ik maar wel operatief gehecht) en een blaas- en baarmoederverzakking. Dat gaat nu eigenlijk heel goed hoewel het allemaal even duurde met Mn lijf. Borstontsteking, baarmoederontsteking, spruw, we hebben het allemaal gehad. Maar ook: de liefste, mooiste en makkelijkste baby die er is! Vanaf zijn geboorte heb ik al het gevoel: ik wil 3 kinderen. Eerst nog op hormonen gegooid maar het gevoel wordt sterker. En nu zoonlief een aantal babyspullen al niet meer in gebruik heeft: ik kan er geen afstand van doen.
Manlief wil niet (maar zegt ook: ja voorlopig niet). Hij vindt 2 kinderen (oudste is nu 2,5) best pittig. Zijn tegenargumenten:
Ik ben een beroerde zwangere. Veel zorg komt dan op hem.
Financieel (hoewel ik denk dat dat best kan). Hij is bang dat onze jongens tekort te doen. Wil verre reizen met ze maken, op wintersport. Ik heb die behoefte minder.
Weer opnieuw beginnen, slaaptekort. Hij kijkt er vooral naar uit dat ze ouder zijn.
De jongens moeten tijdelijk een kamer delen.
Bang voor een ongezond kindje of een meerling.
Ik snap hem, echt. Maar het voelt gewoon nog niet af ofzo. Gaat dit over?
Ik ben bijna 35.Heb gezegd áls we een derde willen dan wil ik dat wel voor Mn 37e (zwanger zijn).
Vanwege tevee littekenweefsel zou het een keizersnede worden. Man ziet ook op tegen lang herstel.
Hij is praktisch. Ik wil Mn gevoel volgen. Maar ik ben ook gezegend met 2 gezonde jongens natuurlijk. Waarom kan ik dat niet genoeg vinden????
maandag 4 maart 2019 om 21:07
Same here, ben ik ook benieuwd naar.yukon schreef: ↑04-03-2019 21:00Nicole, jouw kinderen zouden ongeveer dezelfde leeftijd hebben als die van mij, als we nog een baby zouden krijgen. Hoe ervaar jij het tov je oudste? Heb je het idee dat hij zich teveel moet aanpassen? Of bepaalde uitjes/ activiteiten nu mist vanwege de baby? Dat is iets dat mij bezig houdt.
maandag 4 maart 2019 om 21:16
Tijdens de zwangerschap en de eerste maanden van de baby hebben de oudsten wel moeten inleveren ja. Vooral omdat ik bijna niks kon zonder boven de wc te hangen en daarna omdat het lastig liep met de borstvoeding en met het slapen en we in de winter er niet graag echt op uit gingen met een kleine baby. Maar nu de baby weer groter is en ik me weer goed en energieker voel denk ik niet dat ze zich erg moeten aanpassen. Een beetje wel, ik wil bijvoorbeeld niet dat ze keihard schreeuwen op de trap terwijl hun zusje in bed ligt. Maar goed, voor mijn eigen oren en voor de buren wilde ik dat ook al niet. En op hun leeftijd snappen ze het ook al prima, ik vind het daardoor makkelijker dan als de middelste nog heel klein zou zijn en niet zou snappen dat ze zachtjes moet doen.yukon schreef: ↑04-03-2019 21:00Nicole, jouw kinderen zouden ongeveer dezelfde leeftijd hebben als die van mij, als we nog een baby zouden krijgen. Hoe ervaar jij het tov je oudste? Heb je het idee dat hij zich teveel moet aanpassen? Of bepaalde uitjes/ activiteiten nu mist vanwege de baby? Dat is iets dat mij bezig houdt.
Uitjes gaan we nu het weer mooier weer wordt weer volop ondernemen. We hebben een stadspas aangeschaft waar we heel veel uitjes mee kunnen doen, ik heb al een hele lijst van waar ik met ze heen wil. De uitjes zoek ik uit met oog op de oudsten, de baby gaat gewoon mee, die vindt het wel best. Vorige week waren we 5 uur lang in de dierentuin en ze sliep het grootste deel. Als de jongste een dreumes/peuter is die per se een middagslaapje nodig heeft dan zal het tijdelijk weer iets lastiger worden. Al deden we daar bij de tweede ook al minder moeilijk over. Die hebben we al snel van 2 slaapjes naar 1 slaapje gekregen (dan sliep ze tegelijk met haar broer) en later als het middagslaapje niet paste met het programma, dan maar niet of even een dutje in de auto. Het is een beetje geven en nemen, maar het voelt voor mij (op dit moment) niet alsof ze heel veel moeten inleveren. En de baby zorgt ook juist weer voor een stukje entertainment bij ze, zodra ze wakker is willen ze haar beiden platknuffelen. Al zal ook dat misschien veranderen als ze een dreumes/peuter is en hun spullen afpakt en bouwwerken kapot maakt...
maandag 4 maart 2019 om 21:28
Het klinkt zo makkelijk bij je zo Nicole. Dat ligt vast aan hoe je het beschrijft en ook dan hoe je het ervaart. Heel nuchter denk ik. Wel vervelend dat jullie jongste ook zo veel moeite had met zelf slapen. Dat was hier precies zoals bij jullie.
Nijntje, er moeten ook baby's zijn aan de andere kant van het spectrum om de gemiddeldes in stand te houden
Ik koester de - misschien ijdele - hoop dat een eventuele derde wél goed weet hoe je in een bedje moet slapen. Al scheelt het op-je-slapen wel een hoop gecontroleer "of de baby het nog doet". En wat zijn wij dankbaar als baby een uur achtereen slaapt overdag, haha. We zijn snel tevreden mensen
Nijntje, er moeten ook baby's zijn aan de andere kant van het spectrum om de gemiddeldes in stand te houden
Ik koester de - misschien ijdele - hoop dat een eventuele derde wél goed weet hoe je in een bedje moet slapen. Al scheelt het op-je-slapen wel een hoop gecontroleer "of de baby het nog doet". En wat zijn wij dankbaar als baby een uur achtereen slaapt overdag, haha. We zijn snel tevreden mensen
maandag 4 maart 2019 om 21:50
Nou ja, de eerste maanden vond ik het verre van makkelijk en heb ik me soms ook wel afgevraagd waar we aan begonnen waren. En kon ik de mensen die me hadden gezegd 'Oh, zo'n derde doe je er gewoon even bij, die gaat wel mee in het ritme van de rest' wel wat aandoen. Dus aan wie het zou willen om de kraamtijd nog eens relaxed over te doen zou ik zeggen: doe het vooral niet!
Maar sinds kort is het een stuk makkelijker en draait de derde inderdaad gewoon mee met de rest. Of dat zo blijft is natuurlijk wel afhankelijk van de fase en het karakter van het kind, ik maak me geen illusies dat het vast altijd zo zal blijven.
Hopen dat een derde wél doet wat de eerste twee nagelaten hebben zou ik uit je hoofd zetten. Ik hoopte dat mijn verlof bij de derde fijner zou zijn dan bij de eerste twee. De borstvoeding liep iets beter (minder slecht) dan bij de oudsten, ik had wat langer verlof genomen omdat mijn ervaring was dat na 3 maanden het leuker en relaxter werd en daar wilde ik nog even de vruchten van plukken, dus ik had helemaal zin in die laatste weken genieten van mijn verlof. En toen bleek onze baby, naast dat ze de slechtste slaper is van alle drie, ook nog opeens een flesweigeraar twee weken voor ik weer aan het werk moest. Dikke stress. Tsja, ze deed wél iets wat de andere twee nagelaten hadden, maar niet datgene wat ik voor ogen had.
Uiteindelijk blijft het allemaal een gok. Het kan meevallen en het kan flink tegenvallen. Als je (of je partner) het alleen goed trekt in het meest gunstige scenario, dan zou ik het zeker afraden. Want dikke kans dat je baby zich niet aan zo'n scenario houdt.
Maar sinds kort is het een stuk makkelijker en draait de derde inderdaad gewoon mee met de rest. Of dat zo blijft is natuurlijk wel afhankelijk van de fase en het karakter van het kind, ik maak me geen illusies dat het vast altijd zo zal blijven.
Hopen dat een derde wél doet wat de eerste twee nagelaten hebben zou ik uit je hoofd zetten. Ik hoopte dat mijn verlof bij de derde fijner zou zijn dan bij de eerste twee. De borstvoeding liep iets beter (minder slecht) dan bij de oudsten, ik had wat langer verlof genomen omdat mijn ervaring was dat na 3 maanden het leuker en relaxter werd en daar wilde ik nog even de vruchten van plukken, dus ik had helemaal zin in die laatste weken genieten van mijn verlof. En toen bleek onze baby, naast dat ze de slechtste slaper is van alle drie, ook nog opeens een flesweigeraar twee weken voor ik weer aan het werk moest. Dikke stress. Tsja, ze deed wél iets wat de andere twee nagelaten hadden, maar niet datgene wat ik voor ogen had.
Uiteindelijk blijft het allemaal een gok. Het kan meevallen en het kan flink tegenvallen. Als je (of je partner) het alleen goed trekt in het meest gunstige scenario, dan zou ik het zeker afraden. Want dikke kans dat je baby zich niet aan zo'n scenario houdt.
maandag 4 maart 2019 om 21:57
Ik kan maar beter hopen dat een volgende baby beter slaapt, want nu al het vooruitzicht op weer dat gedoe is ook niets. En dan heb ik het echt over hopen, want ik calculeer dan echt wel in dat dat niet zo hoeft te zijn. Maar we hebben ervaring met moeilijke slapers en de ervaring dat het beter wordt na een paar maanden. Dan bikkelen we ons die eerste maanden wel door.
Onze 2e was gelukkig geen flesweigeraar (itt de eerste), maar had wel tot 4 maanden heeel veel last van krampjes. De kraamtijd van de 2e was itt de eerste geweldig. Borstvoeding gaat en ging bij allebei redelijk makkelijk. Tweede was een natuurtalent, eerste was prematuur.
Een derde kan natuurlijk een huilbaby zijn, maar daar kan je je denk ik nooit op voorbereiden.
Onze 2e was gelukkig geen flesweigeraar (itt de eerste), maar had wel tot 4 maanden heeel veel last van krampjes. De kraamtijd van de 2e was itt de eerste geweldig. Borstvoeding gaat en ging bij allebei redelijk makkelijk. Tweede was een natuurtalent, eerste was prematuur.
Een derde kan natuurlijk een huilbaby zijn, maar daar kan je je denk ik nooit op voorbereiden.
woensdag 6 maart 2019 om 19:31
En zelfs dan gaat de babytijd ook wel voorbij en wil dat niet zeggen dat je achteraf niet blij bent met je kindje..Morgenstond_ schreef: ↑04-03-2019 21:57Ik kan maar beter hopen dat een volgende baby beter slaapt, want nu al het vooruitzicht op weer dat gedoe is ook niets. En dan heb ik het echt over hopen, want ik calculeer dan echt wel in dat dat niet zo hoeft te zijn. Maar we hebben ervaring met moeilijke slapers en de ervaring dat het beter wordt na een paar maanden. Dan bikkelen we ons die eerste maanden wel door.
Onze 2e was gelukkig geen flesweigeraar (itt de eerste), maar had wel tot 4 maanden heeel veel last van krampjes. De kraamtijd van de 2e was itt de eerste geweldig. Borstvoeding gaat en ging bij allebei redelijk makkelijk. Tweede was een natuurtalent, eerste was prematuur.
Een derde kan natuurlijk een huilbaby zijn, maar daar kan je je denk ik nooit op voorbereiden.
donderdag 7 maart 2019 om 07:07
Onze eerste was een huilbaby. En toch aan een tweede begonnen. Dus ja, ik ben me er denk ik nog veel meer van bewust dan de gemiddelde mens 
Ik weet zelf niet zo goed wanneer ik het moet opgooien. Niet aan het einde van een drukke dag, want dan is man toch al moe. Maar als we dan echt een superleuke dag hebben, heb ik ook geen zin om ineens het erin te gooien (al hebben we er nooit ruzie over, ik ben toch bang dat het de stemming bederft).
Ik weet zelf niet zo goed wanneer ik het moet opgooien. Niet aan het einde van een drukke dag, want dan is man toch al moe. Maar als we dan echt een superleuke dag hebben, heb ik ook geen zin om ineens het erin te gooien (al hebben we er nooit ruzie over, ik ben toch bang dat het de stemming bederft).
donderdag 7 maart 2019 om 08:43
Misschien eens wachten tot hij er zelf mee komt? Hij weet al van jouw wens, dus dat hoef je hem niet keer op keer te vertellen.LauraRoar schreef: ↑07-03-2019 07:07Onze eerste was een huilbaby. En toch aan een tweede begonnen. Dus ja, ik ben me er denk ik nog veel meer van bewust dan de gemiddelde mens
Ik weet zelf niet zo goed wanneer ik het moet opgooien. Niet aan het einde van een drukke dag, want dan is man toch al moe. Maar als we dan echt een superleuke dag hebben, heb ik ook geen zin om ineens het erin te gooien (al hebben we er nooit ruzie over, ik ben toch bang dat het de stemming bederft).
donderdag 7 maart 2019 om 08:50
Ja ik snap je helemaal! Het houdt je bezig dus je wilt er graag over praten maar je wilt ook niet overkomen als een pusher. Hier komt het soms ter sprake, door iets wat er gebeurt. Ik probeer het er wel minder over te hebben, om de redenen die jij noemt. Onze oudste is momenteel twee handen vol, die is denk ik ook een beetje toe aan school. Als dat eenmaal zo ver is en er wat meer rust in huis is dan is het een beter momentLauraRoar schreef: ↑07-03-2019 07:07Onze eerste was een huilbaby. En toch aan een tweede begonnen. Dus ja, ik ben me er denk ik nog veel meer van bewust dan de gemiddelde mens
Ik weet zelf niet zo goed wanneer ik het moet opgooien. Niet aan het einde van een drukke dag, want dan is man toch al moe. Maar als we dan echt een superleuke dag hebben, heb ik ook geen zin om ineens het erin te gooien (al hebben we er nooit ruzie over, ik ben toch bang dat het de stemming bederft).
donderdag 7 maart 2019 om 09:19
Ja, lastig om te bedenken wanneer het een goed moment is. Het is ook weer niet dat je tijd te over hebt om het erover te hebben zonder kinderen erbij. Tenminste, hier niet. Afgelopen papadag had mijn man het echt heel relaxed gedaan, voor het eerst. Ik stond er echt van te kijken. Volgens mij had hij ook echt een leuke dag gehad. En dan denk ik er ook meteen aan dat een derde kindje voor zijn gevoel op zo'n moment wel moet kunnen. Maar heb het niet ter sprake gebracht, want dan zou het zoals Laura ook zegt de stemming misschien wat kunnen bederven.
Hoe zijn jullie kinderen met elkaar trouwens? Mijn jongens zijn nu (zo goed als) 3 en 8.5 maand. Momenteel vindt de oudste de jongste eerder een stoorzender dan dat hij het leuk vindt om een broertje te hebben, heb ik het idee.
Hoe zijn jullie kinderen met elkaar trouwens? Mijn jongens zijn nu (zo goed als) 3 en 8.5 maand. Momenteel vindt de oudste de jongste eerder een stoorzender dan dat hij het leuk vindt om een broertje te hebben, heb ik het idee.
donderdag 7 maart 2019 om 09:33
Hier kunnen ze niet met en niet zonder elkaar. Ze kunnen echt al wel samen spelen en zijn dol op elkaar, knuffelen ook. Maar zitten elkaar ook vaak in de haren en zijn soms stikjaloers. Echte broers dus haha.
Moet wel zeggen dat ik ook wel regelmatig denk: het is goed zo. Het wisselt momenteel enorm. Dus nu een beslissing nemen lijkt me ook geen goed idee.
Moet wel zeggen dat ik ook wel regelmatig denk: het is goed zo. Het wisselt momenteel enorm. Dus nu een beslissing nemen lijkt me ook geen goed idee.
donderdag 7 maart 2019 om 09:33
De afgelopen jaren heb ik ook steeds de goede momenten afgewacht om het erover te hebben. Maar voor mijn gevoel komt de eindstreep wel in zicht. Ik ben net 37. Over een paar maanden worden de kinderen 3 en 6. Ik geef ons nog een paar maanden. Daarna vind ik het leeftijdsverschil te groot worden.
Maar goed, met die eindstreep in zicht gooi ik het er nu gewoon allemaal uit als ik het erover wil hebben. Hij zei laatst al, begin je er nou alweer over? Ik zei ja, de subtiele manier heeft niet gewerkt, dus nu zwaar geschut, be prepared. Moet hij wel om lachen en accepteert het allemaal. Voor mij wel met een serieuze ondertoon. Ik wil gewoon dat hij zich echt bewust is van zijn keuze. Als hij over een jaar of wat spijt zou krijgen van een nee, dan zou ik dat echt heel moeilijk vinden om te verwerken.
Maar goed, met die eindstreep in zicht gooi ik het er nu gewoon allemaal uit als ik het erover wil hebben. Hij zei laatst al, begin je er nou alweer over? Ik zei ja, de subtiele manier heeft niet gewerkt, dus nu zwaar geschut, be prepared. Moet hij wel om lachen en accepteert het allemaal. Voor mij wel met een serieuze ondertoon. Ik wil gewoon dat hij zich echt bewust is van zijn keuze. Als hij over een jaar of wat spijt zou krijgen van een nee, dan zou ik dat echt heel moeilijk vinden om te verwerken.
donderdag 7 maart 2019 om 09:39
Sofietje, op drukke momenten vind ik het ook wel goed zo. Vooral heb ik momenteel zó geen zin in weer dat gedoe met een niet-slapende baby. Daar kijk ik niet bepaald naar uit. Maar het gaat over en ik vind dat ook geen reden om mijn wens voor een derde kind (niet-baby) helemaal te laten varen.
Tegelijkertijd is het misschien lastig omdat je ooit het standpunt hebt ingenomen dat een derde kindje wilde en dat (toen) ook echt wilde, maar als je partner dan twijfelt, dan versterkt dat misschien de wens, of geeft het ook minder ruimte om te twijfelen. Want als je zelf gaat twijfelen, wil man misschien wel helemaal niet meer. Klinkt het een beetje logisch wat ik schrijf? Eigenlijk bedoel ik dat je (wie dan ook) jezelf weinig ruimte geeft om 2 kinderen écht oké te vinden als je eenmaal de wens voor een 3e hebt uitgesproken.
yukon, wat heeft je man tot nu toe aangegeven? Een nee of een misschien?
Mijn man vroeg trouwens waarom ik een derde kindje wilde. Maar dat is misschien net zo moeilijk te verwoorden als waarom een ander dat eventueel niet wil. Ik kwam niet veel verder dan dat ik de dynamiek van een groter gezin heel fijn zou vinden.
Tegelijkertijd is het misschien lastig omdat je ooit het standpunt hebt ingenomen dat een derde kindje wilde en dat (toen) ook echt wilde, maar als je partner dan twijfelt, dan versterkt dat misschien de wens, of geeft het ook minder ruimte om te twijfelen. Want als je zelf gaat twijfelen, wil man misschien wel helemaal niet meer. Klinkt het een beetje logisch wat ik schrijf? Eigenlijk bedoel ik dat je (wie dan ook) jezelf weinig ruimte geeft om 2 kinderen écht oké te vinden als je eenmaal de wens voor een 3e hebt uitgesproken.
yukon, wat heeft je man tot nu toe aangegeven? Een nee of een misschien?
Mijn man vroeg trouwens waarom ik een derde kindje wilde. Maar dat is misschien net zo moeilijk te verwoorden als waarom een ander dat eventueel niet wil. Ik kwam niet veel verder dan dat ik de dynamiek van een groter gezin heel fijn zou vinden.
donderdag 7 maart 2019 om 09:42
Ja dat snap ik heel goed yukon!! Ik word volgende maand 36, over een jaar gaan we verhuizen dus dan zal ik ook net 37 zijn en voor mij is dat dan wel hét moment om te kiezen: wel of niet. Dan zijn mijn kinderen ook bijna 3 en 5, dus bij een evt derde 4 en 6.
Een vriendin is 40, wilde altijd wen derde en man niet. Vorig jaar wilde hij ook ineens maar zoveel miskramen verder en onderzoeken gehad. Het lukt niet meer. Dat is toch wel mijn doemscenario hoor dat man dan na 5 jaar zegt oh ik zou er nog best 1 willen.
Een buurvrouw is op haar bijna 40e vorige maand bevallen van een derde en dat maakt dat ik dan weer denk: mja het kán best. Maar nee, voor mezelf heb ik de grens bij 38 gelegd. Ook idd ivm leeftijd andere kinderen
Een vriendin is 40, wilde altijd wen derde en man niet. Vorig jaar wilde hij ook ineens maar zoveel miskramen verder en onderzoeken gehad. Het lukt niet meer. Dat is toch wel mijn doemscenario hoor dat man dan na 5 jaar zegt oh ik zou er nog best 1 willen.
Een buurvrouw is op haar bijna 40e vorige maand bevallen van een derde en dat maakt dat ik dan weer denk: mja het kán best. Maar nee, voor mezelf heb ik de grens bij 38 gelegd. Ook idd ivm leeftijd andere kinderen
donderdag 7 maart 2019 om 10:15
Mijn man neigt toch echt naar nee, Morgenstond.
Redenen voor een derde?
De dynamiek, gezelligheid van een groter gezin, ook als ze volwassen zijn. Gewoon nog zo'n mensje op willen laten groeien, opvoeden.
Dat zijn de belangrijkste redenen denk ik. Eventueel ervaren hoe het is om een kindje van het andere geslacht te hebben.
Wat verder mee speelt is dat wij een hele kleine familie hebben. En 2 voelt erg kwetsbaar, weinig. Maar dat vindt mijn man onzin.
Redenen voor een derde?
De dynamiek, gezelligheid van een groter gezin, ook als ze volwassen zijn. Gewoon nog zo'n mensje op willen laten groeien, opvoeden.
Dat zijn de belangrijkste redenen denk ik. Eventueel ervaren hoe het is om een kindje van het andere geslacht te hebben.
Wat verder mee speelt is dat wij een hele kleine familie hebben. En 2 voelt erg kwetsbaar, weinig. Maar dat vindt mijn man onzin.
donderdag 7 maart 2019 om 11:40
Dat het een dagje lekker loopt betekent niet dat iemand ineens wel een derde wil. Ik ben dan zelf juist erg aan het genieten van mijn twee kinderen en een derde is absoluut niet iets wat ik op die momenten ambieer.Morgenstond_ schreef: ↑07-03-2019 09:19Ja, lastig om te bedenken wanneer het een goed moment is. Het is ook weer niet dat je tijd te over hebt om het erover te hebben zonder kinderen erbij. Tenminste, hier niet. Afgelopen papadag had mijn man het echt heel relaxed gedaan, voor het eerst. Ik stond er echt van te kijken. Volgens mij had hij ook echt een leuke dag gehad. En dan denk ik er ook meteen aan dat een derde kindje voor zijn gevoel op zo'n moment wel moet kunnen. Maar heb het niet ter sprake gebracht, want dan zou het zoals Laura ook zegt de stemming misschien wat kunnen bederven.
Hoe zijn jullie kinderen met elkaar trouwens? Mijn jongens zijn nu (zo goed als) 3 en 8.5 maand. Momenteel vindt de oudste de jongste eerder een stoorzender dan dat hij het leuk vindt om een broertje te hebben, heb ik het idee.
donderdag 7 maart 2019 om 11:57
Lastig dat je man zo naar nee neigt. Ik vraag me inmiddels af of er ook mannen zijn die juist wel een derde willen, waar de vrouw het dan niet wil. Ook in mijn omgeving hoor ik het alleen zo dat de vrouw wel een derde wil, en de man (absoluut) niet.yukon schreef: ↑07-03-2019 10:15Mijn man neigt toch echt naar nee, Morgenstond.
Redenen voor een derde?
De dynamiek, gezelligheid van een groter gezin, ook als ze volwassen zijn. Gewoon nog zo'n mensje op willen laten groeien, opvoeden.
Dat zijn de belangrijkste redenen denk ik. Eventueel ervaren hoe het is om een kindje van het andere geslacht te hebben.
Wat verder mee speelt is dat wij een hele kleine familie hebben. En 2 voelt erg kwetsbaar, weinig. Maar dat vindt mijn man onzin.
donderdag 7 maart 2019 om 12:20
Open deur natuurlijk, maar verlies niet uit het oog dat elk kind weer anders is. Dat is 1 van de dingen die ik zo leuk vind aan 3 kinderen: 3 keer dezelfde ouders, in ons geval ook nog 3 jongens en toch blijf ik me ook bij de derde nog elke keer verbazen. Maar het betekent ook dat ervaringen niet altijd zoveel zeggen. De derde deden we er zo even bij, ondanks de beroerde nachten (gebroken nachten tot jaren (!) na die eerste paar maanden die iemand hier noemde). Soms was het ook wel dankzij zijn beperkte behoefte aan slaap, want met slaapjes hoefden we weinig rekening te houdenyukon schreef: ↑04-03-2019 21:00Nicole, jouw kinderen zouden ongeveer dezelfde leeftijd hebben als die van mij, als we nog een baby zouden krijgen. Hoe ervaar jij het tov je oudste? Heb je het idee dat hij zich teveel moet aanpassen? Of bepaalde uitjes/ activiteiten nu mist vanwege de baby? Dat is iets dat mij bezig houdt.
Niet onbelangrijk: onze kinderen kunnen goed met elkaar overweg, en dat scheelt een slok op een borrel.
Al met al: drie kinderen vond ik niet anderhalf keer zo belastend als twee. Bij lange na niet. Enige uitzondering is tot nu toe de logistiek; toen ze kleiner waren duurde de deur uit gaan echt veel langer dan met twee. Nu is brengen en halen naar clubjes en speelafspraken daar omheen vouwen soms een hele puzzel, en aan het eind van het schooljaar hebben we geen normale werkweek meer want er heeft er altijd wel een een oudergesprek/eindfeest/vrij vanwege weet ik veel wat.
donderdag 7 maart 2019 om 12:29
Het hangt natuurlijk ook van de samenstelling van het gezin af hoeveel impact een baby heeft. Mijn oudste 2 waren 11 (tweeling) toen de derde werd geboren.Dat was dus echt opnieuw beginnen. Dus de impact op ons gezin was best groot. Aan de andere kant waren de oudste 2 ook wel heel zelfstandig al en dat heeft veel voordelen.
We hebben er nu een vierde bij gekregen. De derde is nu 2,5 en de 4de 7 maanden. Ik vond de impact van de vierde ook best wel groot.
De zorg voor 2 kleine kinderen die vlug op elkaar komen kost best veel tijd en ik heb vaak het gevoel op dit moment dat ik tijd te kort kom. Dat had ik na de geboorte van de derde helemaal niet. Toen waren de behoeftes van de kinderen zo anders dat er weinig frictie is. Maar nu heb ik 2 kleine kinderen met vaak tegengestelde behoeftes en heb ik soms echt het gevoel tijd te kort te komen.
We hebben er nu een vierde bij gekregen. De derde is nu 2,5 en de 4de 7 maanden. Ik vond de impact van de vierde ook best wel groot.
De zorg voor 2 kleine kinderen die vlug op elkaar komen kost best veel tijd en ik heb vaak het gevoel op dit moment dat ik tijd te kort kom. Dat had ik na de geboorte van de derde helemaal niet. Toen waren de behoeftes van de kinderen zo anders dat er weinig frictie is. Maar nu heb ik 2 kleine kinderen met vaak tegengestelde behoeftes en heb ik soms echt het gevoel tijd te kort te komen.
donderdag 7 maart 2019 om 12:29
Ik zou er vooral erg verdrietig van worden als mijn man constant zat te pushen voor een derde, alsof het zo niet genoeg is? Lijkt me echt heel moeilijk om mee om te gaan voor jullie mannen.Morgenstond_ schreef: ↑07-03-2019 11:57Lastig dat je man zo naar nee neigt. Ik vraag me inmiddels af of er ook mannen zijn die juist wel een derde willen, waar de vrouw het dan niet wil. Ook in mijn omgeving hoor ik het alleen zo dat de vrouw wel een derde wil, en de man (absoluut) niet.
Ipv te genieten van wat je hebt, denk je aan wat er nog ontbreekt. Aan de dynamiek die nog leuker zou kunnen (denk je) en de gezelligheid die nog meer zou worden (zo is je verwachting). In plaats van je kinderen met je volle aandacht te zien opgroeien en te genieten van wat een wonder het is dat ze langzamerhand een eigen karakter ontwikkelen, zit jij in je hoofd bij iets anders.
Is het niet een idee om jullie mannen een ultimatum te stellen? Hij denkt er nog een half jaar over na en in die tijd wordt er niet over gesproken. Dan hebben jullie nog 1x een gesprek. Is het dan nog steeds een nee, dan laat hij zich steriliseren en kun jij het voor eens en altijd afsluiten. Is het een ja, dan kunnen jullie beginnen voor een derde.
donderdag 7 maart 2019 om 12:41
11, 8 en 6. Over een tijdje kan ik komen vertellen hoe het leven met pubers is
donderdag 7 maart 2019 om 12:50
Oh, en wat betreft ‘moet de oudste niet teveel inleveren’: bij ons is het eerder de middelste die we in de gaten moeten houden. Dat is deels een karakterkwestie, deels praktisch: als je kinderen opsplitst om iets te gaan doen, komt de middelste al snel in een duo mee de oudste of de jongste terecht. Wij letten er dus echt op dat we ook regelmatig iets met hem alleen doen.
Dat is geen enkel probleem, trouwens, maar bij ons is de oudste dus niet degene die wat dat betreft de meeste aandacht behoeft.
Dat is geen enkel probleem, trouwens, maar bij ons is de oudste dus niet degene die wat dat betreft de meeste aandacht behoeft.
donderdag 7 maart 2019 om 12:52
Ja ik ken wel iemand.. maar die man is er bijna nooit, altijd aan het werk en in de weekenden sport en vereniging. Zij draait altijd voor alles op. Dus ik snap wel dat zij niet meer wilMorgenstond_ schreef: ↑07-03-2019 11:57Lastig dat je man zo naar nee neigt. Ik vraag me inmiddels af of er ook mannen zijn die juist wel een derde willen, waar de vrouw het dan niet wil. Ook in mijn omgeving hoor ik het alleen zo dat de vrouw wel een derde wil, en de man (absoluut) niet.
donderdag 7 maart 2019 om 14:05
Je schrijft eerder dat jullie een derde overwogen hebben en besloten hebben het niet te doen. Waar kwam die overweging vandaan dan want ik heb niet het idee dat jij zelf veel oren hebt naar en derde, of was dat je man?Z0MER schreef: ↑07-03-2019 12:29Ik zou er vooral erg verdrietig van worden als mijn man constant zat te pushen voor een derde, alsof het zo niet genoeg is? Lijkt me echt heel moeilijk om mee om te gaan voor jullie mannen.
Ipv te genieten van wat je hebt, denk je aan wat er nog ontbreekt. Aan de dynamiek die nog leuker zou kunnen (denk je) en de gezelligheid die nog meer zou worden (zo is je verwachting). In plaats van je kinderen met je volle aandacht te zien opgroeien en te genieten van wat een wonder het is dat ze langzamerhand een eigen karakter ontwikkelen, zit jij in je hoofd bij iets anders.
Is het niet een idee om jullie mannen een ultimatum te stellen? Hij denkt er nog een half jaar over na en in die tijd wordt er niet over gesproken. Dan hebben jullie nog 1x een gesprek. Is het dan nog steeds een nee, dan laat hij zich steriliseren en kun jij het voor eens en altijd afsluiten. Is het een ja, dan kunnen jullie beginnen voor een derde.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
