Kinderen
alle pijlers
Derde kindje
dinsdag 26 december 2017 om 20:21
Hallo allemaal,
Ik weet het, ontelbaar veel topics zijn hierover en ik heb ze allemaal al gelezen. Advies kan niemand echt geven denk ik, ik
hoop op herkenbaarheid? Of even Mn verhaal kwijt.
6 maanden geleden moeder geworden van onze tweede zoon. De zwangerschap was klote. Eerste 5 maanden kotsmisselijk, daarna halve dagen werken, bekkeninstabiliteit etc. Ik heb gezworen: dit nooit meer. Bevalling: ging snel, goed te doen. Helaas toch totaalruptuur (viel mee vond ik maar wel operatief gehecht) en een blaas- en baarmoederverzakking. Dat gaat nu eigenlijk heel goed hoewel het allemaal even duurde met Mn lijf. Borstontsteking, baarmoederontsteking, spruw, we hebben het allemaal gehad. Maar ook: de liefste, mooiste en makkelijkste baby die er is! Vanaf zijn geboorte heb ik al het gevoel: ik wil 3 kinderen. Eerst nog op hormonen gegooid maar het gevoel wordt sterker. En nu zoonlief een aantal babyspullen al niet meer in gebruik heeft: ik kan er geen afstand van doen.
Manlief wil niet (maar zegt ook: ja voorlopig niet). Hij vindt 2 kinderen (oudste is nu 2,5) best pittig. Zijn tegenargumenten:
Ik ben een beroerde zwangere. Veel zorg komt dan op hem.
Financieel (hoewel ik denk dat dat best kan). Hij is bang dat onze jongens tekort te doen. Wil verre reizen met ze maken, op wintersport. Ik heb die behoefte minder.
Weer opnieuw beginnen, slaaptekort. Hij kijkt er vooral naar uit dat ze ouder zijn.
De jongens moeten tijdelijk een kamer delen.
Bang voor een ongezond kindje of een meerling.
Ik snap hem, echt. Maar het voelt gewoon nog niet af ofzo. Gaat dit over?
Ik ben bijna 35.Heb gezegd áls we een derde willen dan wil ik dat wel voor Mn 37e (zwanger zijn).
Vanwege tevee littekenweefsel zou het een keizersnede worden. Man ziet ook op tegen lang herstel.
Hij is praktisch. Ik wil Mn gevoel volgen. Maar ik ben ook gezegend met 2 gezonde jongens natuurlijk. Waarom kan ik dat niet genoeg vinden????
Ik weet het, ontelbaar veel topics zijn hierover en ik heb ze allemaal al gelezen. Advies kan niemand echt geven denk ik, ik
hoop op herkenbaarheid? Of even Mn verhaal kwijt.
6 maanden geleden moeder geworden van onze tweede zoon. De zwangerschap was klote. Eerste 5 maanden kotsmisselijk, daarna halve dagen werken, bekkeninstabiliteit etc. Ik heb gezworen: dit nooit meer. Bevalling: ging snel, goed te doen. Helaas toch totaalruptuur (viel mee vond ik maar wel operatief gehecht) en een blaas- en baarmoederverzakking. Dat gaat nu eigenlijk heel goed hoewel het allemaal even duurde met Mn lijf. Borstontsteking, baarmoederontsteking, spruw, we hebben het allemaal gehad. Maar ook: de liefste, mooiste en makkelijkste baby die er is! Vanaf zijn geboorte heb ik al het gevoel: ik wil 3 kinderen. Eerst nog op hormonen gegooid maar het gevoel wordt sterker. En nu zoonlief een aantal babyspullen al niet meer in gebruik heeft: ik kan er geen afstand van doen.
Manlief wil niet (maar zegt ook: ja voorlopig niet). Hij vindt 2 kinderen (oudste is nu 2,5) best pittig. Zijn tegenargumenten:
Ik ben een beroerde zwangere. Veel zorg komt dan op hem.
Financieel (hoewel ik denk dat dat best kan). Hij is bang dat onze jongens tekort te doen. Wil verre reizen met ze maken, op wintersport. Ik heb die behoefte minder.
Weer opnieuw beginnen, slaaptekort. Hij kijkt er vooral naar uit dat ze ouder zijn.
De jongens moeten tijdelijk een kamer delen.
Bang voor een ongezond kindje of een meerling.
Ik snap hem, echt. Maar het voelt gewoon nog niet af ofzo. Gaat dit over?
Ik ben bijna 35.Heb gezegd áls we een derde willen dan wil ik dat wel voor Mn 37e (zwanger zijn).
Vanwege tevee littekenweefsel zou het een keizersnede worden. Man ziet ook op tegen lang herstel.
Hij is praktisch. Ik wil Mn gevoel volgen. Maar ik ben ook gezegend met 2 gezonde jongens natuurlijk. Waarom kan ik dat niet genoeg vinden????
maandag 26 november 2018 om 07:23
Gefeliciteerd Nijntje!
Hier wisselend Laura, we hebben dus net een nieuwbouwhuis gekocht, is over 1,5 jaar pas klaar. Meer ruimte dan nu.
Soms denk ik echt het is goed zo. En dan ineens is die vurige wens er toch nog. Maar nu zwanger worden zie ik niet zitten, met alles wat er op ons af gaat komen, druk met werk en toch ook wel met die twee kleine jongens. Ik zou zó opzien tegen de zeangerschap. De oudste gaat na de zomer naar school.l, misschien dan. Maargoed, man blijft er nog steeds bij dat hij niet wil dus dan houdt het wel op. Hoewel er soms toch opmerkingen zijn van áls we nog een kindje zouden krijgen dan...
Ik heb mezelf toch wel een beetje de grens van 38 jaar gesteld. Tot 38 jaar zou ik een zwangerschap nog wel zien zitten, daarna tja dan vind ik mezelf toch wel te oud. Ik word bijna 36 dus ik denk eigenlijk niet dat man voor die tijd van gedachten verandert
Overigens lijkt iedereen om ons heen wel zwanger te zijn en een aantal ook van het derde kind. Met name dat laatste vind ik lastig (dan denk ik heel onterecht, waarom wil die man wél).
Hier wisselend Laura, we hebben dus net een nieuwbouwhuis gekocht, is over 1,5 jaar pas klaar. Meer ruimte dan nu.
Soms denk ik echt het is goed zo. En dan ineens is die vurige wens er toch nog. Maar nu zwanger worden zie ik niet zitten, met alles wat er op ons af gaat komen, druk met werk en toch ook wel met die twee kleine jongens. Ik zou zó opzien tegen de zeangerschap. De oudste gaat na de zomer naar school.l, misschien dan. Maargoed, man blijft er nog steeds bij dat hij niet wil dus dan houdt het wel op. Hoewel er soms toch opmerkingen zijn van áls we nog een kindje zouden krijgen dan...
Ik heb mezelf toch wel een beetje de grens van 38 jaar gesteld. Tot 38 jaar zou ik een zwangerschap nog wel zien zitten, daarna tja dan vind ik mezelf toch wel te oud. Ik word bijna 36 dus ik denk eigenlijk niet dat man voor die tijd van gedachten verandert
Overigens lijkt iedereen om ons heen wel zwanger te zijn en een aantal ook van het derde kind. Met name dat laatste vind ik lastig (dan denk ik heel onterecht, waarom wil die man wél).
maandag 26 november 2018 om 11:02
Herkenbaar Sofietje. Gisteren zei m’n man ineens tegen mensen bij wie we op kraamvisite waren: ‘Als ik zeker zou weten dat het gezond was, dan zou ik wel een derde willen.’ Dat vind ik een lastige. Ik had eigenlijk liever dat hij überhaupt geen derde zou willen. Maar ja, ik kan natuurlijk geen gezond kind garanderen.
maandag 26 november 2018 om 15:42
Ik heb ook heel lang getwijfeld voor een derde maar heb nu na jaren twijfelen een knoop doorgehakt .
Dat geeft echt rust in je hoofd, een beslissing nemen.
Hoewel heel soms nog kriebels komen als ik babies zie (hormonaal) heb ik er vrede mee dat er geen derde meer komt.
Ik moet echt even niet meer denken aan een zwangerschap nu .
Heb twee prachtige kinderen en het is prima zo . Na lange tijd voel ik me ook echt compleet.
Dat geeft echt rust in je hoofd, een beslissing nemen.
Hoewel heel soms nog kriebels komen als ik babies zie (hormonaal) heb ik er vrede mee dat er geen derde meer komt.
Ik moet echt even niet meer denken aan een zwangerschap nu .
Heb twee prachtige kinderen en het is prima zo . Na lange tijd voel ik me ook echt compleet.
woensdag 28 november 2018 om 13:52
Nijntje wat leuk, gefeliciteerd! Welkom bij de Tokkies klasse zou ik zeggen 
Hoe vind je het? Zo benieuwd naar!!
Eva wat goed! Wat maakte dat jullie het niet deden?
Laura dat is denk ik hetgeen waar ik meest tegenaan loop. Als het maar gezond is. Zeker voor jullie extra spannend met wat jullie hebben meegemaakt! Snap je man volkomen, maar maakt het niet minder makkelijk.
Hier ook plannen om in 2019/2020 te verhuizen naar een groter huis. Wij gaan eind volg jr beslissen wat we doen. Zoontje van 4 mnd gaat binnenkort uit de wieg. Zou die ooit nog eens gebruikt gaan worden door ons?
Onze kleine man is zooo makkelijk tot nu toe. Als dat zo blijft en dochter wordt nog wat betere slaper dan durf ik het toch wel aan denk ik. Eens zien wat manlief tegen die tijd ook vindt. Twijfelr nu net als ik.
Hoe vind je het? Zo benieuwd naar!!
Eva wat goed! Wat maakte dat jullie het niet deden?
Laura dat is denk ik hetgeen waar ik meest tegenaan loop. Als het maar gezond is. Zeker voor jullie extra spannend met wat jullie hebben meegemaakt! Snap je man volkomen, maar maakt het niet minder makkelijk.
Hier ook plannen om in 2019/2020 te verhuizen naar een groter huis. Wij gaan eind volg jr beslissen wat we doen. Zoontje van 4 mnd gaat binnenkort uit de wieg. Zou die ooit nog eens gebruikt gaan worden door ons?
Onze kleine man is zooo makkelijk tot nu toe. Als dat zo blijft en dochter wordt nog wat betere slaper dan durf ik het toch wel aan denk ik. Eens zien wat manlief tegen die tijd ook vindt. Twijfelr nu net als ik.
woensdag 28 november 2018 om 15:18
lilly1980 schreef: ↑28-11-2018 13:52Nijntje wat leuk, gefeliciteerd! Welkom bij de Tokkies klasse zou ik zeggen
Hoe vind je het? Zo benieuwd naar!!
Eva wat goed! Wat maakte dat jullie het niet deden?
Laura dat is denk ik hetgeen waar ik meest tegenaan loop. Als het maar gezond is. Zeker voor jullie extra spannend met wat jullie hebben meegemaakt! Snap je man volkomen, maar maakt het niet minder makkelijk.
Hier ook plannen om in 2019/2020 te verhuizen naar een groter huis. Wij gaan eind volg jr beslissen wat we doen. Zoontje van 4 mnd gaat binnenkort uit de wieg. Zou die ooit nog eens gebruikt gaan worden door ons?
Onze kleine man is zooo makkelijk tot nu toe. Als dat zo blijft en dochter wordt nog wat betere slaper dan durf ik het toch wel aan denk ik. Eens zien wat manlief tegen die tijd ook vindt. Twijfelr nu net als ik.
Zwanger van de derde geweest, vorig jaar oktober en dat werd ook mijn derde miskraam (voor andere kinderen ook één gehad) met lange nasleep (curretage) en verhoogde risico's in een volgende zwangerschap door 3 curretages.
vrijdag 4 januari 2019 om 01:41
Hoe gaat het hier met iedereen?
Zijn er nog knopen doorgehakt?
Ik zit een beetje in de knoop met mezelf.
Wij hebben een hele lange twijfelfase gehad wat betreft een derde kindje. In die periode heb ik mijn man er bewust niet mee lastig gevallen en kwam ik er zelf steeds meer achter dat ik eigenlijk dolgraag nog voor een kindje zou willen gaan. Mijn twijfels verdwenen. Maar van man zijn kant bleef het stil en ik voelde uiteindelijk de tijd dringen (ivm leeftijd en leeftijdsverschil met de kinderen). Dus de afgelopen tijd hebben we er veel gesprekken over gehad.
En ik hoopte steeds dat hij ook enthousiast zou worden. Maar met ieder gesprek lijkt hij stelliger te zijn dat hij het niet meer wil. Zijn belangrijkste argumenten zijn dat hij bang is dat het te druk wordt, dat het ten koste gaat van aandacht naar de twee oudsten en dat we eigenlijk weer opnieuw moeten beginnen. Hij is gewoon heel blij met ons 4en en wil dat niet op het spel zetten. En hij vindt dat ik er ook gewoon blij mee moet zijn en ervan moet genieten. Count your blessings zeg maar.
Wat die drukte en aandachtsverdeling betreft, ben ik niet zo bang. Helemaal niet eigenlijk. Ik weet zeker dat we het prima aankunnen. Maar hij ervaart dat anders. En ik weet dat hij zeker gelijk heeft in het feit dat we blij en tevreden mogen zijn met wat we hebben. Dat ben ik ook met 2 geweldige en gezonde kinderen.
Ik weet dat ik het moet respecteren en accepteren, maar het lukt me gewoon (nog) niet om het los te laten
.
Ik blijf hopen dat hij van gedachten verandert, ik blijf vragen of hij er alsjeblieft nog eens heel goed over na wil denken, ik blijf de foliumzuur slikken en ik kan het echt niet aan om alle babyspullen de deur uit te doen.
Ik weet dat dit heel dramatisch klinkt. Zo ben ik normaal gesproken echt niet, maar ik heb gewoon even een dipje. Meestal ben ik de nuchterheid zelve. Maar in deze situatie weet ik gewoon niet hoe ik de hoop/gedachte op/aan nog een babietje moet laten gaan.
Ik moest het gewoon even van me afschrijven, want ik heb niet echt mensen in mijn omgeving met wie ik het er over kan hebben.
Zijn er nog knopen doorgehakt?
Ik zit een beetje in de knoop met mezelf.
Wij hebben een hele lange twijfelfase gehad wat betreft een derde kindje. In die periode heb ik mijn man er bewust niet mee lastig gevallen en kwam ik er zelf steeds meer achter dat ik eigenlijk dolgraag nog voor een kindje zou willen gaan. Mijn twijfels verdwenen. Maar van man zijn kant bleef het stil en ik voelde uiteindelijk de tijd dringen (ivm leeftijd en leeftijdsverschil met de kinderen). Dus de afgelopen tijd hebben we er veel gesprekken over gehad.
En ik hoopte steeds dat hij ook enthousiast zou worden. Maar met ieder gesprek lijkt hij stelliger te zijn dat hij het niet meer wil. Zijn belangrijkste argumenten zijn dat hij bang is dat het te druk wordt, dat het ten koste gaat van aandacht naar de twee oudsten en dat we eigenlijk weer opnieuw moeten beginnen. Hij is gewoon heel blij met ons 4en en wil dat niet op het spel zetten. En hij vindt dat ik er ook gewoon blij mee moet zijn en ervan moet genieten. Count your blessings zeg maar.
Wat die drukte en aandachtsverdeling betreft, ben ik niet zo bang. Helemaal niet eigenlijk. Ik weet zeker dat we het prima aankunnen. Maar hij ervaart dat anders. En ik weet dat hij zeker gelijk heeft in het feit dat we blij en tevreden mogen zijn met wat we hebben. Dat ben ik ook met 2 geweldige en gezonde kinderen.
Ik weet dat ik het moet respecteren en accepteren, maar het lukt me gewoon (nog) niet om het los te laten
.Ik blijf hopen dat hij van gedachten verandert, ik blijf vragen of hij er alsjeblieft nog eens heel goed over na wil denken, ik blijf de foliumzuur slikken en ik kan het echt niet aan om alle babyspullen de deur uit te doen.
Ik weet dat dit heel dramatisch klinkt. Zo ben ik normaal gesproken echt niet, maar ik heb gewoon even een dipje. Meestal ben ik de nuchterheid zelve. Maar in deze situatie weet ik gewoon niet hoe ik de hoop/gedachte op/aan nog een babietje moet laten gaan.
Ik moest het gewoon even van me afschrijven, want ik heb niet echt mensen in mijn omgeving met wie ik het er over kan hebben.
vrijdag 4 januari 2019 om 07:46
Ahhh yukon! Ik herken je echt woord voor woord... ik kan het ook echt nog niet accepteren. We zijn alvast de zolder aan het opruimen voor de verhuizing en man oppert steeds om alle babyspullen (wil je dit écht allemaal bewaren?) de deur uit te doen. Ik kan het niet, ii wil het niet. Ondanks dat ik weet dat het niet reeel is. En ik die echt Mn best om de voordelen van 2 steeds in te zien, en die kan ik prima bedenken. Alleen voelt het nog steeds niet zo. Om me heen veel mensen die een derde krijgen en ondanks dat ik het ze echt wel gun naakt het me soms ook verdrietig.
vrijdag 4 januari 2019 om 10:29
Moeilijk hè Sofietje.
Om mij heen voornamelijk mensen met 2 kinderen, wat niet handig is voor beeldvorming v man. En ik ben ook wat jaloers als mensen hun derde verwachten. Waarom durven zij het wel aan en wij niet? Ben ook bang dat als man wel een gezin met 3 zou zien, hij het dan misschien wel leuk zou vinden maar dat het dan te laat is.
Om mij heen voornamelijk mensen met 2 kinderen, wat niet handig is voor beeldvorming v man. En ik ben ook wat jaloers als mensen hun derde verwachten. Waarom durven zij het wel aan en wij niet? Ben ook bang dat als man wel een gezin met 3 zou zien, hij het dan misschien wel leuk zou vinden maar dat het dan te laat is.
vrijdag 4 januari 2019 om 10:47
Hier ook iemand die het begrijpt.
Wij wilde wel allebei een derde en ik ben ook zwanger geweest van de derde.
Dit werd een miskraam.
Daarna besloten om het bij twee te houden, vanwege medische redenen.
En dat heb ik nu geaccepteerd.
En zie zelfs het voordeel van twee kinderen.
Maar soms doet het een beetje pijn als iemand zwanger is of als ik een baby zie.
Ik denk dat dit wel zal blijven zolang ik vruchtbaar ben.
Wij wilde wel allebei een derde en ik ben ook zwanger geweest van de derde.
Dit werd een miskraam.
Daarna besloten om het bij twee te houden, vanwege medische redenen.
En dat heb ik nu geaccepteerd.
En zie zelfs het voordeel van twee kinderen.
Maar soms doet het een beetje pijn als iemand zwanger is of als ik een baby zie.
Ik denk dat dit wel zal blijven zolang ik vruchtbaar ben.
vrijdag 4 januari 2019 om 17:31
Och Eva dat is ook verdrietig.
Verstandelijk gezien is twee ook beter voor ons. Zwanger zijn is hel voor mijn(en ook voor man). Over 1,5 jaar is ons nieuwe huis klaar, ik ben dan net 37. Dan zou ik het misschien opnieuw kunnen overwegen. Maar ik vermoed dat mijn man het bij twee blijft houden.
Wat me ergens wel mateloos irriteert is dat hij niet wil maar ook geen knipje wil halen.
Ik weiger de pil (reageer nogal op hormonen) en nou ja condooms zijn niet altijd veilig. Maar heb wel gezegd dat dat eigen risico is.
Verstandelijk gezien is twee ook beter voor ons. Zwanger zijn is hel voor mijn(en ook voor man). Over 1,5 jaar is ons nieuwe huis klaar, ik ben dan net 37. Dan zou ik het misschien opnieuw kunnen overwegen. Maar ik vermoed dat mijn man het bij twee blijft houden.
Wat me ergens wel mateloos irriteert is dat hij niet wil maar ook geen knipje wil halen.
Ik weiger de pil (reageer nogal op hormonen) en nou ja condooms zijn niet altijd veilig. Maar heb wel gezegd dat dat eigen risico is.
vrijdag 4 januari 2019 om 17:56
Wat voor anticonceptie gebruik je dan als hij zich nog niet heeft laten steriliseren? Zijn realistische kijk op hoe belastend hij het zou ervaren klinkt alsof het jullie relatie en gezin gaat kosten als je een doordepilletje of gescheurd condoom zou krijgen.yukon schreef: ↑04-01-2019 01:41Hoe gaat het hier met iedereen?
Zijn er nog knopen doorgehakt?
Ik zit een beetje in de knoop met mezelf.
Wij hebben een hele lange twijfelfase gehad wat betreft een derde kindje. In die periode heb ik mijn man er bewust niet mee lastig gevallen en kwam ik er zelf steeds meer achter dat ik eigenlijk dolgraag nog voor een kindje zou willen gaan. Mijn twijfels verdwenen. Maar van man zijn kant bleef het stil en ik voelde uiteindelijk de tijd dringen (ivm leeftijd en leeftijdsverschil met de kinderen). Dus de afgelopen tijd hebben we er veel gesprekken over gehad.
En ik hoopte steeds dat hij ook enthousiast zou worden. Maar met ieder gesprek lijkt hij stelliger te zijn dat hij het niet meer wil. Zijn belangrijkste argumenten zijn dat hij bang is dat het te druk wordt, dat het ten koste gaat van aandacht naar de twee oudsten en dat we eigenlijk weer opnieuw moeten beginnen. Hij is gewoon heel blij met ons 4en en wil dat niet op het spel zetten. En hij vindt dat ik er ook gewoon blij mee moet zijn en ervan moet genieten. Count your blessings zeg maar.
Wat die drukte en aandachtsverdeling betreft, ben ik niet zo bang. Helemaal niet eigenlijk. Ik weet zeker dat we het prima aankunnen. Maar hij ervaart dat anders. En ik weet dat hij zeker gelijk heeft in het feit dat we blij en tevreden mogen zijn met wat we hebben. Dat ben ik ook met 2 geweldige en gezonde kinderen.
Ik weet dat ik het moet respecteren en accepteren, maar het lukt me gewoon (nog) niet om het los te laten
Ik blijf hopen dat hij van gedachten verandert, ik blijf vragen of hij er alsjeblieft nog eens heel goed over na wil denken, ik blijf de foliumzuur slikken en ik kan het echt niet aan om alle babyspullen de deur uit te doen.
Ik weet dat dit heel dramatisch klinkt. Zo ben ik normaal gesproken echt niet, maar ik heb gewoon even een dipje. Meestal ben ik de nuchterheid zelve. Maar in deze situatie weet ik gewoon niet hoe ik de hoop/gedachte op/aan nog een babietje moet laten gaan.
Ik moest het gewoon even van me afschrijven, want ik heb niet echt mensen in mijn omgeving met wie ik het er over kan hebben.
vrijdag 4 januari 2019 om 18:55
O wat verdrietig Yukon! Ik kan het me heel goed indenken. Hier val ik man er ook niet mee lastig, maar ik weet ook dat ik het meer overdenk dan hij en ik zie hem ook niet bijdraaien.
Ik moet wel zeggen dat onze jongste net 1 is en hij heel melancholisch is over het einde van de babytijd. Ik vind dat het ook snel gaat, maar het is ook lekker dat ze met 11 maanden het klokje rond is gaan slapen (klopt af). We hebben met haar in september en oktober hele intensieve maanden gehad en ik trek nu een beetje bij.
Ik ben ook net voor mezelf begonnen em heb het heel erg druk, dus ik heb weinig tijd om met een eventuele derde bezig te zijn. Daarmee verdring ik wel een en ander. Maar de babyspullen wegdoen, dat kan ik net als Sophietje nog niet.
Sterkte voor iedereen hier!
Ik moet wel zeggen dat onze jongste net 1 is en hij heel melancholisch is over het einde van de babytijd. Ik vind dat het ook snel gaat, maar het is ook lekker dat ze met 11 maanden het klokje rond is gaan slapen (klopt af). We hebben met haar in september en oktober hele intensieve maanden gehad en ik trek nu een beetje bij.
Ik ben ook net voor mezelf begonnen em heb het heel erg druk, dus ik heb weinig tijd om met een eventuele derde bezig te zijn. Daarmee verdring ik wel een en ander. Maar de babyspullen wegdoen, dat kan ik net als Sophietje nog niet.
Sterkte voor iedereen hier!
zondag 27 januari 2019 om 11:44
Een tijdje terug heb ik hier wat gepost, maar omdat onze tweede eigenlijk nog maar klein was (is), speelde het onderwerp nog niet zoveel als bij sommigen hier. Maar man en ik zijn sinds kort op zoek naar een koopwoning en hadden als eis ook dat het 4 slaapkamers moest hebben. Dus ik dacht om die reden ook dat man nog helemaal on board was voor dat derde kindje. Nu zei hij gisteren dat hij soms toch twijfelt, omdat hij twee kinderen soms al erg (te) druk vindt. En ik merk dat het me toch veel doet en realiseer me dus ook dat ik dat derde kindje echt wil. Ik zou echt graag een groter gezin hebben. Jongste is nu 7 maanden en oudste bijna 3 en we zijn zelf rond de 30. Het kan dus nog wel en heeft niet per se haast, maar ik vind het nu toch ook wel confronterend.
Moest dat even kwijt..
Moest dat even kwijt..
zondag 27 januari 2019 om 13:13
Begrijpelijk morgenstond!
Wij hebben niet een huis gekocht, echt wel flink groter dan we nu hebben. En we hebben straks dus een slaapkamer “over”. Vind ik echt lastig, want dat argument van ruimte is er gewoon niet. De situatie is verder onveranderd l, ik wil wel, man niet.
Momenteel hebben we het er niet echt over, ik begin de hoop ook een beetje te verliezen dat hij nog bijdraait.
Wij zijn 36 en 35, voor mijn gevoel niet nog jaren de tijd
Wij hebben niet een huis gekocht, echt wel flink groter dan we nu hebben. En we hebben straks dus een slaapkamer “over”. Vind ik echt lastig, want dat argument van ruimte is er gewoon niet. De situatie is verder onveranderd l, ik wil wel, man niet.
Momenteel hebben we het er niet echt over, ik begin de hoop ook een beetje te verliezen dat hij nog bijdraait.
Wij zijn 36 en 35, voor mijn gevoel niet nog jaren de tijd
zondag 27 januari 2019 om 18:16
Hier ook zoiets. Man roept af en toe wel erg triomfantelijk dat er geen derde komt en walst daarmee over m’n gevoel. Logistiek en financieel zou het kunnen, maar hij wil het alleen als het geen huilbaby is en als het gezond is. Maar ja, dat weet je natuurlijk niet.
Wat ook niet helpt is dat onze zoon (bijna 3) een taal- en ontwikkelingsachterstand heeft en veel naar therapie moet (fysio, logo, speciale peuterspeelzaal). Daardoor kan hij minder vaak naar de opvang en moeten we heel erg agenda’s trekken om overal omheen te werken (en überhaupt te kunnen werken).
Maar goed, we zouden pas over een jaar de knoop doorhakken - al zie ik mezelf in staat het dan nog vooruit te schuiven
Wat ook niet helpt is dat onze zoon (bijna 3) een taal- en ontwikkelingsachterstand heeft en veel naar therapie moet (fysio, logo, speciale peuterspeelzaal). Daardoor kan hij minder vaak naar de opvang en moeten we heel erg agenda’s trekken om overal omheen te werken (en überhaupt te kunnen werken).
Maar goed, we zouden pas over een jaar de knoop doorhakken - al zie ik mezelf in staat het dan nog vooruit te schuiven
zondag 27 januari 2019 om 18:52
Lastig hoor Sofietje. En hoewel je elkaars argumenten wel kan plaatsen, is dat voor gevoel zo anders. Ja, ik vind 2 kinderen ook wel eens druk en zie ook dat man het soms even moeilijk heeft met peuter en baby, als ze tegelijk huilen oid. Maar voor m'n gevoel wordt het toch wel veel makkelijker nu met de oudste en is die lastige tijd goed te overbruggen. Maar goed, ik denk dat hier eerst sowieso een huis komt als volgende stap
Laura, wat heftig van je oudste. Ik herinner me wel wat topics over je zorgen en dat was dus niet ongegrond zo te lezen. Ik hoop dat hij veel baat heeft aan de extra therapieën!
Laura, wat heftig van je oudste. Ik herinner me wel wat topics over je zorgen en dat was dus niet ongegrond zo te lezen. Ik hoop dat hij veel baat heeft aan de extra therapieën!
zondag 27 januari 2019 om 19:32
zondag 27 januari 2019 om 19:38
zondag 27 januari 2019 om 20:23
Bij mij blijft het ook maar knagen... ik word echt verdrietig als ik eraan denk dat er geen derde komt.. ze worden zo snel groot, heb nu steeds het gevoel dat als ik met m'n ogen knipper ze weer een jaar ouder zijn. Mijn man wil enerzijds ook wel een derde, anderzijds ook totaal niet. En onze leeftijden worden ook steeds ongunstiger 
De babytijd vond ik vreselijk pittig en eigenlijk ook niet echt leuk, maar nu we daar doorheen zijn en ik zie hoe leuk ik het vanaf ca 1,5 jaar vind, denk ik toch steeds vaker bij mezelf van dat kunnen we toch best nog een keer aan. Vooral ook voor de lange termijn lijkt het me zo gezellig met nog een kindje erbij. Maar ja.
De babytijd vond ik vreselijk pittig en eigenlijk ook niet echt leuk, maar nu we daar doorheen zijn en ik zie hoe leuk ik het vanaf ca 1,5 jaar vind, denk ik toch steeds vaker bij mezelf van dat kunnen we toch best nog een keer aan. Vooral ook voor de lange termijn lijkt het me zo gezellig met nog een kindje erbij. Maar ja.
zondag 27 januari 2019 om 20:44
Gelukkig hoef je m'n bijdrage ook niet te snappen. Ik snap mensen die twee gezonde, mooie kindjes hebben niet als ze er méér willen.Sofietje1983 schreef: ↑30-10-2018 21:59Ben er ook blij mee, dat staat los van de wens voor een derde.
We zijn bezig met een ander huis, de kinderen hebben beiden hun eigen kamer, zouden hier dan evt een kamer delen omdat ik ze nog te klein vind voor de zolderkamer. Maar een kamer delen ga je niet dood van hoor.
En tja rationeel zal het vast allemaal wel beter zijn zo. Onverstandig weet ik niet, denk ik niet.
Maar daar gaat dit topic ook niet over. Het gaat over een wens die, wel of niet rationeel maakt niet uit, er is en het verlangen naar. Dat jij dat niet hebt, alleen maar fijn. Snap je bijdrage dan niet zo goed maar ok
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
