Kinderen
alle pijlers
Derde kindje
dinsdag 26 december 2017 om 20:21
Hallo allemaal,
Ik weet het, ontelbaar veel topics zijn hierover en ik heb ze allemaal al gelezen. Advies kan niemand echt geven denk ik, ik
hoop op herkenbaarheid? Of even Mn verhaal kwijt.
6 maanden geleden moeder geworden van onze tweede zoon. De zwangerschap was klote. Eerste 5 maanden kotsmisselijk, daarna halve dagen werken, bekkeninstabiliteit etc. Ik heb gezworen: dit nooit meer. Bevalling: ging snel, goed te doen. Helaas toch totaalruptuur (viel mee vond ik maar wel operatief gehecht) en een blaas- en baarmoederverzakking. Dat gaat nu eigenlijk heel goed hoewel het allemaal even duurde met Mn lijf. Borstontsteking, baarmoederontsteking, spruw, we hebben het allemaal gehad. Maar ook: de liefste, mooiste en makkelijkste baby die er is! Vanaf zijn geboorte heb ik al het gevoel: ik wil 3 kinderen. Eerst nog op hormonen gegooid maar het gevoel wordt sterker. En nu zoonlief een aantal babyspullen al niet meer in gebruik heeft: ik kan er geen afstand van doen.
Manlief wil niet (maar zegt ook: ja voorlopig niet). Hij vindt 2 kinderen (oudste is nu 2,5) best pittig. Zijn tegenargumenten:
Ik ben een beroerde zwangere. Veel zorg komt dan op hem.
Financieel (hoewel ik denk dat dat best kan). Hij is bang dat onze jongens tekort te doen. Wil verre reizen met ze maken, op wintersport. Ik heb die behoefte minder.
Weer opnieuw beginnen, slaaptekort. Hij kijkt er vooral naar uit dat ze ouder zijn.
De jongens moeten tijdelijk een kamer delen.
Bang voor een ongezond kindje of een meerling.
Ik snap hem, echt. Maar het voelt gewoon nog niet af ofzo. Gaat dit over?
Ik ben bijna 35.Heb gezegd áls we een derde willen dan wil ik dat wel voor Mn 37e (zwanger zijn).
Vanwege tevee littekenweefsel zou het een keizersnede worden. Man ziet ook op tegen lang herstel.
Hij is praktisch. Ik wil Mn gevoel volgen. Maar ik ben ook gezegend met 2 gezonde jongens natuurlijk. Waarom kan ik dat niet genoeg vinden????
Ik weet het, ontelbaar veel topics zijn hierover en ik heb ze allemaal al gelezen. Advies kan niemand echt geven denk ik, ik
hoop op herkenbaarheid? Of even Mn verhaal kwijt.
6 maanden geleden moeder geworden van onze tweede zoon. De zwangerschap was klote. Eerste 5 maanden kotsmisselijk, daarna halve dagen werken, bekkeninstabiliteit etc. Ik heb gezworen: dit nooit meer. Bevalling: ging snel, goed te doen. Helaas toch totaalruptuur (viel mee vond ik maar wel operatief gehecht) en een blaas- en baarmoederverzakking. Dat gaat nu eigenlijk heel goed hoewel het allemaal even duurde met Mn lijf. Borstontsteking, baarmoederontsteking, spruw, we hebben het allemaal gehad. Maar ook: de liefste, mooiste en makkelijkste baby die er is! Vanaf zijn geboorte heb ik al het gevoel: ik wil 3 kinderen. Eerst nog op hormonen gegooid maar het gevoel wordt sterker. En nu zoonlief een aantal babyspullen al niet meer in gebruik heeft: ik kan er geen afstand van doen.
Manlief wil niet (maar zegt ook: ja voorlopig niet). Hij vindt 2 kinderen (oudste is nu 2,5) best pittig. Zijn tegenargumenten:
Ik ben een beroerde zwangere. Veel zorg komt dan op hem.
Financieel (hoewel ik denk dat dat best kan). Hij is bang dat onze jongens tekort te doen. Wil verre reizen met ze maken, op wintersport. Ik heb die behoefte minder.
Weer opnieuw beginnen, slaaptekort. Hij kijkt er vooral naar uit dat ze ouder zijn.
De jongens moeten tijdelijk een kamer delen.
Bang voor een ongezond kindje of een meerling.
Ik snap hem, echt. Maar het voelt gewoon nog niet af ofzo. Gaat dit over?
Ik ben bijna 35.Heb gezegd áls we een derde willen dan wil ik dat wel voor Mn 37e (zwanger zijn).
Vanwege tevee littekenweefsel zou het een keizersnede worden. Man ziet ook op tegen lang herstel.
Hij is praktisch. Ik wil Mn gevoel volgen. Maar ik ben ook gezegend met 2 gezonde jongens natuurlijk. Waarom kan ik dat niet genoeg vinden????
donderdag 1 november 2018 om 13:01
De grootste twijfel was of het gewoon niet te druk voor mij zou worden. Nu de kinderen wat ouder zijn en ik wat meer ‘lucht’ heb, is dat argument wat minder belangrijk geworden. Oh ja, en verre reizen met de kids (kan nog steeds maar dan minder denk ik), maar dat speelt nu niet zo’n rol meer merk ik. Ja en natuurlijk dat we heel gelukkig zijn met zn vieren, dus waarom iets veranderen? Argumenten voor zijn dat het me zo gezellig lijkt, de interactie tusse drie kinderen, en gewoon nog een keer zo’n wondertje. Ik had vroeger veel familie om me heen en heb dat als heel positief ervaren. Rationeel wou ik het niet, gevoelsmatig wel. Toen we nog in de twijfelperiode zaten hoopte ik vaak dat ik niet ongesteld zou worden zodat de keus voor mij ‘gemaakt’ zou worden.
Man heeft mij niet echt overtuigd.
Ik probeerde hem te overtuigen om het gewoon bij twee te laten, maar hij zei nooit: ja dat lijkt mij een goed plan oid. Mijn argumenten tegen snapte hij wel, maar wogen voor hem niet zo zwaar. Hij had het ook prima gevonden om het bij twee te laten, maar ik wist gewoon dat hij toch graag een derde wilde. Dat helpt niet als je zelf twijfelt.
Stel man was heel duidelijk geweest dat twee genoeg zijn, dan was er minder ruimte geweest voor mijn twijfels en had ik er denk niet zoveel meer over nagedacht. Gewoon twee kids, baby spullen weg, en weer verder met het leven, haha
donderdag 1 november 2018 om 13:14
Ik denk dat men over het algemeen sowieso vaker zal twijfelen over een derde kind als over een tweede kind.
Ik heb heb er ook heel erg vaak over getwijfeld, al voor de miskraam.
Er kwam voor mij vooral naar boven dat ik heel graag het allemaal nog een keer mee wil maken: zwanger zijn, de echo`s, naam verzinnen, het euforische gevoel als de baby bij je gelegd wordt, de kraamperiode etc.
Maar dat zou ik denk ik daarna ook weer hebben. dat is volgens mij echt hormonaal.
Ik heb heb er ook heel erg vaak over getwijfeld, al voor de miskraam.
Er kwam voor mij vooral naar boven dat ik heel graag het allemaal nog een keer mee wil maken: zwanger zijn, de echo`s, naam verzinnen, het euforische gevoel als de baby bij je gelegd wordt, de kraamperiode etc.
Maar dat zou ik denk ik daarna ook weer hebben. dat is volgens mij echt hormonaal.
donderdag 1 november 2018 om 13:36
Wat goed dat je dit inziet. Ik hoor dit argument vaker, maar ik vind het nogal wat om een mens op de wereld te zetten voor de komende 100 jaar, omdat jij zo graag die periode nog eens door wil, die maar een jaar duurt.Eva_1983 schreef: ↑01-11-2018 13:14Ik denk dat men over het algemeen sowieso vaker zal twijfelen over een derde kind als over een tweede kind.
Ik heb heb er ook heel erg vaak over getwijfeld, al voor de miskraam.
Er kwam voor mij vooral naar boven dat ik heel graag het allemaal nog een keer mee wil maken: zwanger zijn, de echo`s, naam verzinnen, het euforische gevoel als de baby bij je gelegd wordt, de kraamperiode etc.
Maar dat zou ik denk ik daarna ook weer hebben. dat is volgens mij echt hormonaal.
donderdag 1 november 2018 om 14:16
Haha ja, herkenning alomSofietje1983 schreef: ↑01-11-2018 10:20Lijkt me ook heel knap haha, mij lukt het ook niet. Ik ga van links naar rechts en weer terug. Maar ik merk wel dat ik, net als Laura, steeds meer het gevoel krijg dat beide scenario’s goed zijn. Het wordt wat minder overheersend dus ik heb goede hoop voor de toekomst
donderdag 1 november 2018 om 14:17
Hear, hear.Sofietje1983 schreef: ↑01-11-2018 13:44Lieve mensen, zullen we Ikigai maar negeren? Ze verpest een beetje het topic zo met al dat gezuig en die betweterij.
Niemand hier hoeft verantwoording af te leggen over waarom je een derde wilt, of erover twijfelt of je dat wilt. Het is nogal een ingrijpende beslissing, en als je partner er dan ook nog eens anders in staat, kan het prettig zijn je ei op een forum kwijt te kunnen.
Negeer dramkonten die maar blijven zuigen gewoon.
donderdag 1 november 2018 om 14:37
Klopt inderdaad, vind ik ook.
Het is puur hormonaal.
Maar soms wel moeilijk om met je verstand te denken en niet met je gevoel.
donderdag 1 november 2018 om 18:02
Deels wel mee eens. Dat verlangen naar een baby is volgens mij inderdaad hormonaal. Ik heb die felbegeerde derde gekregen en heb dat verlangen nog steeds wel.. terwijl ik eigenlijk niet eens een vierde wil. Toch lijkt het me geweldig, nog een keer zo’n verse baby. Als man zou willen, zou ik het zo doen. En babyspullen wegdoen vind ik ook moeilijk..
Verschil toen met toen we voor de derde gingen is, dat ik naast nog een baby, ook nog echt heel graag een kindje wilde. Was ook ‘jaloers’ als ik gezinnetjes met drie kinderen zag. Dat wilde ik ook! Terwijl als ik nu gezinnen met vier kinderen zie, dat helemaal niet heb. Ik denk dan eerder poeh..wat een drukte, wat zwaar voor die moeder/vader.
donderdag 1 november 2018 om 18:49
Ik vind 3 (of meer) juist erg tokkie staan. Met 1 of 2 kinderen roadtrippen door de USA in de zomervakantie vind ik juist 'n statussymbool.Sofietje1983 schreef: ↑01-11-2018 18:17Een kinderwens is überhaupt gebaseerd op hormonen toch?? Zo zit de natuur toch in elkaar? Waarom is twee dan blijkbaar maatschappelijk geaccepteerd en zodra je er 3 wilt dan is dat plotseling een statussymbool? Dat begrijp ík dan weer niet.
donderdag 1 november 2018 om 19:01
Dat laatste heb ik als ik gezinnen met drie kinderen zie. Echt geen vezel in mijn lichaam die daar jaloers op is, of dat ook zou willen. Ik denk alleen maar: Mijn god wat een drukte en toestand.hannasofie schreef: ↑01-11-2018 18:02Deels wel mee eens. Dat verlangen naar een baby is volgens mij inderdaad hormonaal. Ik heb die felbegeerde derde gekregen en heb dat verlangen nog steeds wel.. terwijl ik eigenlijk niet eens een vierde wil. Toch lijkt het me geweldig, nog een keer zo’n verse baby. Als man zou willen, zou ik het zo doen. En babyspullen wegdoen vind ik ook moeilijk..
Verschil toen met toen we voor de derde gingen is, dat ik naast nog een baby, ook nog echt heel graag een kindje wilde. Was ook ‘jaloers’ als ik gezinnetjes met drie kinderen zag. Dat wilde ik ook! Terwijl als ik nu gezinnen met vier kinderen zie, dat helemaal niet heb. Ik denk dan eerder poeh..wat een drukte, wat zwaar voor die moeder/vader.
donderdag 1 november 2018 om 19:09
donderdag 1 november 2018 om 19:11
vind ik nietSofietje1983 schreef: ↑01-11-2018 13:44Lieve mensen, zullen we Ikigai maar negeren? Ze verpest een beetje het topic zo met al dat gezuig en die betweterij.
beetje nuchterheid kan geen kwaad
groetjes van een moeder van 3
donderdag 1 november 2018 om 19:20
Ja dat denk ik ook.
donderdag 1 november 2018 om 19:28
Tokkie nog welredbulletje schreef: ↑01-11-2018 18:49Ik vind 3 (of meer) juist erg tokkie staan. Met 1 of 2 kinderen roadtrippen door de USA in de zomervakantie vind ik juist 'n statussymbool.
donderdag 1 november 2018 om 21:17
Ik vind dat mensen zelf de keuze moeten maken of en hoeveel kinderen ze willen krijgen. 0, 1 of 5. Wat ik belangrijk vind is dat ouders beiden bewust kiezen en een kind of kinderen ook genoeg kunnen bieden. Zowel financieel als materieel en emotioneel.
Je moet het echt aankunnen om een groot gezin te laten draaien en daarnaast nog voldoende aandacht voor iedereen en je partner te hebben. En ik vind het dus wel belangrijk dat ieder kind zijn eigen kamer met eigen ruimte heeft als hij dat wil of nodig heeft. Geen stapelbedden tegen de muur. Of mensen die duidelijk het geld niet hebben voor teveel kinderen. Of juist geld genoeg maar alleen maar aan het werk zijn en het kind elders onderbrengen. Of ouders die gewoon volledig hun eigen leven voortzetten en een kind meer voor erbij lijken te hebben. Dat is in mijn ogen hetzelfde als een groot gezin dat je eigenlijk niet kunt dragen.
Ik wist trouwens al tijdens de zwangerschap van de jongste dat het de laatste zou zijn. En nooit twijfel gehad. Baby's blijven schattig maar dat is maar kort. Je moet een extra kind en persoon in je leven willen. Voor altijd!
Je moet het echt aankunnen om een groot gezin te laten draaien en daarnaast nog voldoende aandacht voor iedereen en je partner te hebben. En ik vind het dus wel belangrijk dat ieder kind zijn eigen kamer met eigen ruimte heeft als hij dat wil of nodig heeft. Geen stapelbedden tegen de muur. Of mensen die duidelijk het geld niet hebben voor teveel kinderen. Of juist geld genoeg maar alleen maar aan het werk zijn en het kind elders onderbrengen. Of ouders die gewoon volledig hun eigen leven voortzetten en een kind meer voor erbij lijken te hebben. Dat is in mijn ogen hetzelfde als een groot gezin dat je eigenlijk niet kunt dragen.
Ik wist trouwens al tijdens de zwangerschap van de jongste dat het de laatste zou zijn. En nooit twijfel gehad. Baby's blijven schattig maar dat is maar kort. Je moet een extra kind en persoon in je leven willen. Voor altijd!
donderdag 1 november 2018 om 21:24
4 moet ik ook niet aan denken. Echter nichtje van ons is nu zwanger van een tweeling terwijl ze al 2 kids heeft. Haar man wilde al geen 3e laat staan een 4e. Poeh...
Maar tokkie nee. ik woon in de biblebelt. Hier komt t wel vaker voor dat er meer dan 3 kinderen in een gezin zijn. En gewoon nette mensen.
Maar tokkie nee. ik woon in de biblebelt. Hier komt t wel vaker voor dat er meer dan 3 kinderen in een gezin zijn. En gewoon nette mensen.
vrijdag 2 november 2018 om 09:24
Dit had ik ook ja en ik vind baby's helemaal niet zo leuk dus ik kijk op tegen de babytijd. Het gaat me meer om het leven daarna, een nieuwe persoonlijkheid.sas_andrea schreef: ↑01-11-2018 21:28Ik had tijdens de laatste weken van de zwangerschap en na de bevalling juist heel sterk t gevoel dat ik dit nog een keertje wil. Nog 1 keer...
Twijfel twijfel.
A man is rich in proportion to the number of things he can afford to let alone.
vrijdag 2 november 2018 om 10:56
sas_andrea schreef: ↑01-11-2018 21:244 moet ik ook niet aan denken. Echter nichtje van ons is nu zwanger van een tweeling terwijl ze al 2 kids heeft. Haar man wilde al geen 3e laat staan een 4e. Poeh...
Maar tokkie nee. ik woon in de biblebelt. Hier komt t wel vaker voor dat er meer dan 3 kinderen in een gezin zijn. En gewoon nette mensen.
Waarom dan toch voor nog een kind gaan? Ik hoor dat zo vaak, dat de man eigenlijk niet meer wilde, maar dat er dan toch een kind doorheen wordt gedrukt. Soms als zijnde 'ongelukje' en soms door net zolang blijven zeuren tot zo'n man er helemaal zat van raakt en toch overstag gaat. Ik begrijp daar helemaal niks van.
Je wil toch dat je kind gewenst is door zijn vader?
vrijdag 2 november 2018 om 11:02
Helemaal mee eens.evelien2010 schreef: ↑01-11-2018 21:17Ik vind dat mensen zelf de keuze moeten maken of en hoeveel kinderen ze willen krijgen. 0, 1 of 5. Wat ik belangrijk vind is dat ouders beiden bewust kiezen en een kind of kinderen ook genoeg kunnen bieden. Zowel financieel als materieel en emotioneel.
Je moet het echt aankunnen om een groot gezin te laten draaien en daarnaast nog voldoende aandacht voor iedereen en je partner te hebben. En ik vind het dus wel belangrijk dat ieder kind zijn eigen kamer met eigen ruimte heeft als hij dat wil of nodig heeft. Geen stapelbedden tegen de muur. Of mensen die duidelijk het geld niet hebben voor teveel kinderen. Of juist geld genoeg maar alleen maar aan het werk zijn en het kind elders onderbrengen. Of ouders die gewoon volledig hun eigen leven voortzetten en een kind meer voor erbij lijken te hebben. Dat is in mijn ogen hetzelfde als een groot gezin dat je eigenlijk niet kunt dragen.
Ik wist trouwens al tijdens de zwangerschap van de jongste dat het de laatste zou zijn. En nooit twijfel gehad. Baby's blijven schattig maar dat is maar kort. Je moet een extra kind en persoon in je leven willen. Voor altijd!
Je moet het trouwens ook kunnen dragen wanneer je van de ene op de andere dag alleenstaande moeder bent.
40% van de ouders gaat uit elkaar, dus dan is stoppen met werken geen goed idee.
Ik heb echt het idee dat mensen er niet voldoende over nadenken. Ze denken alleen aan een babytje, want dat is zo schattig. Ik vind dat echt ondraaglijk naïef.
vrijdag 2 november 2018 om 20:27
Ja dat vraagt de hele familie zich af.Ikigai schreef: ↑02-11-2018 10:56
Waarom dan toch voor nog een kind gaan? Ik hoor dat zo vaak, dat de man eigenlijk niet meer wilde, maar dat er dan toch een kind doorheen wordt gedrukt. Soms als zijnde 'ongelukje' en soms door net zolang blijven zeuren tot zo'n man er helemaal zat van raakt en toch overstag gaat. Ik begrijp daar helemaal niks van.
Je wil toch dat je kind gewenst is door zijn vader?
maandag 26 november 2018 om 04:59
Hier weer een zwaai! Hoe is het met iedereen?
Hoewel ik er niet dagelijks mee bezig ben, hoorde ik gisteren dat vriendin zwanger was (van de derde). En dan borrelt het toch weer op, misschien ook omdat de eerste verjaardag van de jongste eraan komt. Tegelijkertijd hou ik me maar voor dat je niet alles kan hebben in het leven, zo weet ik van een andere (gescheiden) vriendin dat zij heel graag een tweede had gewild, maar die is er door de scheiding niet gekomen. Ze is nu 38 en ziet het ook niet meer gebeuren, ook niet met een eventuele nieuwe vriend in haar leven. En kennissen van ons zijn al drie jaar bezig voor nummer 2, inmiddels ook met ivf omdat het (om onverklaarbare reden) maar niet lukt. Kortom, ik blijf de zegeningen tellen. Maar soms blijft het knagen.
Hoewel ik er niet dagelijks mee bezig ben, hoorde ik gisteren dat vriendin zwanger was (van de derde). En dan borrelt het toch weer op, misschien ook omdat de eerste verjaardag van de jongste eraan komt. Tegelijkertijd hou ik me maar voor dat je niet alles kan hebben in het leven, zo weet ik van een andere (gescheiden) vriendin dat zij heel graag een tweede had gewild, maar die is er door de scheiding niet gekomen. Ze is nu 38 en ziet het ook niet meer gebeuren, ook niet met een eventuele nieuwe vriend in haar leven. En kennissen van ons zijn al drie jaar bezig voor nummer 2, inmiddels ook met ivf omdat het (om onverklaarbare reden) maar niet lukt. Kortom, ik blijf de zegeningen tellen. Maar soms blijft het knagen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
