Derde kindje

Anoniem_361269 dinsdag 26 december 2017 om 20:21

Hallo allemaal,

Ik weet het, ontelbaar veel topics zijn hierover en ik heb ze allemaal al gelezen. Advies kan niemand echt geven denk ik, ik
hoop op herkenbaarheid? Of even Mn verhaal kwijt.
6 maanden geleden moeder geworden van onze tweede zoon. De zwangerschap was klote. Eerste 5 maanden kotsmisselijk, daarna halve dagen werken, bekkeninstabiliteit etc. Ik heb gezworen: dit nooit meer. Bevalling: ging snel, goed te doen. Helaas toch totaalruptuur (viel mee vond ik maar wel operatief gehecht) en een blaas- en baarmoederverzakking. Dat gaat nu eigenlijk heel goed hoewel het allemaal even duurde met Mn lijf. Borstontsteking, baarmoederontsteking, spruw, we hebben het allemaal gehad. Maar ook: de liefste, mooiste en makkelijkste baby die er is! Vanaf zijn geboorte heb ik al het gevoel: ik wil 3 kinderen. Eerst nog op hormonen gegooid maar het gevoel wordt sterker. En nu zoonlief een aantal babyspullen al niet meer in gebruik heeft: ik kan er geen afstand van doen.
Manlief wil niet (maar zegt ook: ja voorlopig niet). Hij vindt 2 kinderen (oudste is nu 2,5) best pittig. Zijn tegenargumenten:
Ik ben een beroerde zwangere. Veel zorg komt dan op hem.
Financieel (hoewel ik denk dat dat best kan). Hij is bang dat onze jongens tekort te doen. Wil verre reizen met ze maken, op wintersport. Ik heb die behoefte minder.
Weer opnieuw beginnen, slaaptekort. Hij kijkt er vooral naar uit dat ze ouder zijn.
De jongens moeten tijdelijk een kamer delen.
Bang voor een ongezond kindje of een meerling.

Ik snap hem, echt. Maar het voelt gewoon nog niet af ofzo. Gaat dit over?
Ik ben bijna 35.Heb gezegd áls we een derde willen dan wil ik dat wel voor Mn 37e (zwanger zijn).
Vanwege tevee littekenweefsel zou het een keizersnede worden. Man ziet ook op tegen lang herstel.
Hij is praktisch. Ik wil Mn gevoel volgen. Maar ik ben ook gezegend met 2 gezonde jongens natuurlijk. Waarom kan ik dat niet genoeg vinden????

Anoniem_300033 woensdag 31 oktober 2018 om 09:12

Ikigai schreef: ↑
31-10-2018 06:21
Ieder kind erbij betekent weer een risico nemen. Een gezond kind is niet vanzelfsprekend.

Wat ook meespeelt is dat er steeds meer kinderen bij betrokken zijn. Tel je zegeningen, denk ik dan.

Een broertje of zusje krijgen is een enorme verrijking voor een kind, maar nóg één en dan nóg één? Op een bepaald moment gaat het ten koste van de kinderen die er al zijn. Stel de derde is een zorgenkindje dat iedere week een paar medische afspraken heeft, hoe ga je dat doen met de andere twee kinderen? Met je werk? Eén kind kun je veel makkelijker ergens parkeren, met twee is dat alweer lastiger. Plus dat je eigen werk er dan wellicht onder lijdt, terwijl je dat geld met drie kinderen juist zo hard nodig hebt.

Ik kan me niet voorstellen dat je zo'n groot risico wil nemen ten koste van het bestaande gezin. Dat je alles overhoop gaat lopen halen, terwijl je nu compleet gelukkig bent als gezin.

Wat ik me ook afvraag, die leegte die jullie voelen, is dat niet iets wat je zelf moet oplossen? Dat je je nog altijd niet 'compleet ' voelt... Zou je je eigenlijk niet met alleen jezelf al compleet moeten voelen? Denk je echt dat nóg een kind ervoor gaat zorgen dat die leegte weggaat? En als dat er dan nog steeds zit? Hoelang ben je van plan door te gaan met kinderen op de wereld zetten om je eigen leegte op te vullen en hoe eerlijk is dat naar die kinderen?

Ik zou echt eerst eens op zelfonderzoek gaan.

Je hebt je eigen afwegingen goed op een rijtje, fijn dat 2 bij je past. Het gebrek aan empathie spreekt alleen niet voor je, overal op het forum trouwens. Je sluit mooi aan bij die andere autistische kinderhater.

A man is rich in proportion to the number of things he can afford to let alone.

lilly1980 woensdag 31 oktober 2018 om 09:39

Ikigai, even al je vooroordelen doornemen:
IK voel me niet incompleet, het gezin voelt voor mijn gevoel nog niet compleet.
Wat weet jij van mijn situatie of ik 1 of 2 kinderen kan "parkeren"? Hier maakt dat geen verschil hoor, oma komt gewoon hierheen.
En in geval van extra zorgenkindje: hier kan makkelijk gestopt worden met werk.
Voor de rest zou ik zeggen: je bijdrage wordt niet echt meer gewaardeerd hier. Maar dat is waar je op uit bent toch?

Anoniem_109047 woensdag 31 oktober 2018 om 09:42

lilly1980 schreef: ↑
31-10-2018 09:39
Ikigai, even al je vooroordelen doornemen:
IK voel me niet incompleet, het gezin voelt voor mijn gevoel nog niet compleet.
Wat weet jij van mijn situatie of ik 1 of 2 kinderen kan "parkeren"? Hier maakt dat geen verschil hoor, oma komt gewoon hierheen.
En in geval van extra zorgenkindje: hier kan makkelijk gestopt worden met werk.
Voor de rest zou ik zeggen: je bijdrage wordt niet echt meer gewaardeerd hier. Maar dat is waar je op uit bent toch?

Maar hou je ook rekening met het belang van je kinderen die er al zijn? Die worden er doorgaans niet beter van als er meer kinderen bij komen, laat staan als het een zorgenkindje zou betreffen.

lilly1980 woensdag 31 oktober 2018 om 09:46

Morgenstond, qua leeftijd kan het dan bij jullie dan nog makkelijk. Kan me voorstellen als je zwangerschappen zwaarder zijn dat het ook nog even spannend is.

Ik heb altijd wel dat ik nooit spijt heb gehad van een beslissing die gemaakt is op gevoel. Dat het dan soms pittig is, neem ik dan vaak wel voor lief. De babytijd is uiteindelijk ook maar tijdelijk. Maar blijft ook wel spannend

Anoniem_370075 woensdag 31 oktober 2018 om 11:46

@lilly, wij hebben qua leeftijd inderdaad alle tijd. Kan me voorstellen dat dat anders voelt als je (beide/een van beide) al wat ouder bent. Geef je borstvoeding? Dat was bij ons de reden dat de tweede langer op zich heeft laten wachten dan we in eerste instantie in ons hoofd hadden. Achteraf vind ik het juist ook wel een mooi leeftijdsverschil. Na de geboorte van de eerste was ik na een half jaar al bezig met weer zwanger willen worden en eigenlijk vind ik dat achteraf wel zonde; dat ik niet meer bewust van de oudste heb genoten. Al heb ik dat evengoed ook wel gedaan natuurlijk

Mbt beslissen op gevoel ben ik het helemaal met je eens! We doen veel in ouderschap tot nu toe op gevoel en dat maakt het makkelijker relativeren als het daarna iets anders loopt dan ideaal (mijn oudste sliep bijvoorbeeld pas laat zelfstandig in).

Anoniem_377198 woensdag 31 oktober 2018 om 14:18

Chocoladestukjes schreef: ↑
31-10-2018 09:12
Je hebt je eigen afwegingen goed op een rijtje, fijn dat 2 bij je past. Het gebrek aan empathie spreekt alleen niet voor je, overal op het forum trouwens. Je sluit mooi aan bij die andere autistische kinderhater.

Die voelt zich gelijk geroepen

Castor1975 woensdag 31 oktober 2018 om 17:11

Sofietje1983 schreef: ↑
30-10-2018 21:59
Ben er ook blij mee, dat staat los van de wens voor een derde.
We zijn bezig met een ander huis, de kinderen hebben beiden hun eigen kamer, zouden hier dan evt een kamer delen omdat ik ze nog te klein vind voor de zolderkamer. Maar een kamer delen ga je niet dood van hoor.
En tja rationeel zal het vast allemaal wel beter zijn zo. Onverstandig weet ik niet, denk ik niet.
Maar daar gaat dit topic ook niet over. Het gaat over een wens die, wel of niet rationeel maakt niet uit, er is en het verlangen naar. Dat jij dat niet hebt, alleen maar fijn. Snap je bijdrage dan niet zo goed maar ok

Het is niet slecht bedoeld. Ik snap gewoon niet dat als mensen twee gezonde kinderen hebben er meer bij zouden willen. Ik zou dat graag willen kunnen begrijpen.....

Anoniem_667969d00e896 woensdag 31 oktober 2018 om 22:02

lilly1980 schreef: ↑
30-10-2018 21:38
Laura ik "ken" je van het forum want jij schreef in zwanger worden juli 2014 en ik in aug 2014. Las altijd bij jullie ook mee. Jij komt op mij iig niet over als iemand die dramt. Maar goed, dat weet je zelf als geen ander
Bizar he hoe je kan wisselen van emoties hierover. Ergens vind ik het gewoon fijn om het nog niet af te sluiten. Misschien blijft het wel een open eind

Thanks! En nee, ik ben niet iemand die dramt. Daarom ga ik me ook niet verdedigen tegen een hysterica die suggereert dat ik zelfs bereid zou zijn te scheiden voor een derde. Ik weet wie ik ben. En als die derde er niet komt dan hou ik nog steeds evenveel van m’n man

Anoniem_377198 woensdag 31 oktober 2018 om 22:12

LauraRoar schreef: ↑
31-10-2018 22:02
Thanks! En nee, ik ben niet iemand die dramt. Daarom ga ik me ook niet verdedigen tegen een hysterica die suggereert dat ik zelfs bereid zou zijn te scheiden voor een derde. Ik weet wie ik ben. En als die derde er niet komt dan hou ik nog steeds evenveel van m’n man

En hier sluit ik me volledig bij aan

Anoniem_371963 woensdag 31 oktober 2018 om 22:22

LauraRoar schreef: ↑
31-10-2018 22:02
Thanks! En nee, ik ben niet iemand die dramt. Daarom ga ik me ook niet verdedigen tegen een hysterica die suggereert dat ik zelfs bereid zou zijn te scheiden voor een derde. Ik weet wie ik ben. En als die derde er niet komt dan hou ik nog steeds evenveel van m’n man

Maar waar zit hem dan die twijfel in? Als je man niet wil en je wil het niet met iemand anders, of als bam dan is het toch klaar?

Meer smaken zijn er niet.

Anoniem_371963 woensdag 31 oktober 2018 om 22:31

Castor1975 schreef: ↑
31-10-2018 17:11
Het is niet slecht bedoeld. Ik snap gewoon niet dat als mensen twee gezonde kinderen hebben er meer bij zouden willen. Ik zou dat graag willen kunnen begrijpen.....

Dit is wel een maatschappelijke tendens. Meer en meer willen. Nooit tevreden kunnen zijn. Altijd streven naar iets anders en als dat bereikt is weer verder naar het volgende doel op het lijstje.

Als iets niet helemaal naar wens is verlopen, het over willen doen, net zolang tot het perfecte plaatje toch bereikt is. Een bepaald beeld in het hoofd hebben en koste wat kost dat willen bereiken.

Drie kinderen is ook een statussymbool tegenwoordig. Je draagt ermee uit dat je het financieel kan ophoesten en emotioneel/ praktisch kan dragen.

Het zal voor een deel ook hormonaal gestuurd zijn. Veel vrouwen die geremd worden, zijn later blij dat ze niet een 3e, 4e, 5e hebben gekregen, aangezien zo'n klein babytje ook groot wordt.

Anoniem_667969d00e896 woensdag 31 oktober 2018 om 22:38

Castor1975 schreef: ↑
31-10-2018 17:11
Het is niet slecht bedoeld. Ik snap gewoon niet dat als mensen twee gezonde kinderen hebben er meer bij zouden willen. Ik zou dat graag willen kunnen begrijpen.....

Soms is iets simpelweg een gevoel, verlangen of voorkeur, daar valt niet zoveel aan te begrijpen.

On topic: ik ben wel op het punt dat ik het allebei best vind. Man en ik hebben best een heftig jaar gehad (doordat iemand die ons dierbaar is heel plots overleed, het had allemaal niks met de kinderen of onze relatie van doen). Ik kan me ook wel voorstellen dat het prettig is om van een rustigere periode te genieten (voor zover je een leven met twee onder de drie “rustig” kan noemen). Man en ik zijn laatst een weekendje weggeweest samen en het is fijn om te merken dat je elkaar nog steeds heel erg leuk vindt, niet alleen als ouder maar ook als geliefde.

Anoniem_300033 donderdag 1 november 2018 om 08:47

Ikigai schreef: ↑
31-10-2018 22:31
Dit is wel een maatschappelijke tendens. Meer en meer willen. Nooit tevreden kunnen zijn. Altijd streven naar iets anders en als dat bereikt is weer verder naar het volgende doel op het lijstje.

Als iets niet helemaal naar wens is verlopen, het over willen doen, net zolang tot het perfecte plaatje toch bereikt is. Een bepaald beeld in het hoofd hebben en koste wat kost dat willen bereiken.

Drie kinderen is ook een statussymbool tegenwoordig. Je draagt ermee uit dat je het financieel kan ophoesten en emotioneel/ praktisch kan dragen.

Het zal voor een deel ook hormonaal gestuurd zijn. Veel vrouwen die geremd worden, zijn later blij dat ze niet een 3e, 4e, 5e hebben gekregen, aangezien zo'n klein babytje ook groot wordt.

Ah daar komt de aap uit de mouw over je eigen redenaties. Jaloers dat je het mentaal/financieel niet aankan? Terwijl je zelf uit een gezin van 3 komt en dat ook had gewild.

A man is rich in proportion to the number of things he can afford to let alone.

Anoniem_300033 donderdag 1 november 2018 om 08:48

Ikigai schreef: ↑
31-10-2018 22:22
Maar waar zit hem dan die twijfel in? Als je man niet wil en je wil het niet met iemand anders, of als bam dan is het toch klaar?

Meer smaken zijn er niet.

Niet zo veranderlijk als de mens... maar serieus, heb jij een autisme spectrum stoornis net als je collega?

A man is rich in proportion to the number of things he can afford to let alone.

Anoniem_371963 donderdag 1 november 2018 om 09:13

Chocoladestukjes schreef: ↑
01-11-2018 08:47
Ah daar komt de aap uit de mouw over je eigen redenaties. Jaloers dat je het mentaal/financieel niet aankan? Terwijl je zelf uit een gezin van 3 komt en dat ook had gewild.

Haha! Nee verre van. Bij ons is het een zeer bewuste keuze, gevoel en verstand liggen exact op één lijn, bij ons allebei.

samosa donderdag 1 november 2018 om 09:14

Ikigai schreef: ↑
31-10-2018 22:31
Dit is wel een maatschappelijke tendens. Meer en meer willen. Nooit tevreden kunnen zijn. Altijd streven naar iets anders en als dat bereikt is weer verder naar het volgende doel op het lijstje.

Als iets niet helemaal naar wens is verlopen, het over willen doen, net zolang tot het perfecte plaatje toch bereikt is. Een bepaald beeld in het hoofd hebben en koste wat kost dat willen bereiken.

Drie kinderen is ook een statussymbool tegenwoordig. Je draagt ermee uit dat je het financieel kan ophoesten en emotioneel/ praktisch kan dragen.

Het zal voor een deel ook hormonaal gestuurd zijn. Veel vrouwen die geremd worden, zijn later blij dat ze niet een 3e, 4e, 5e hebben gekregen, aangezien zo'n klein babytje ook groot wordt.

Ik ervaar het juist precies andersom. Een leven met kinderen - en helemaal met drie in mijn geval - is alles behalve het perfectje plaatje. Het is vooral het loslaten daarvan

Juist door mijn kinderen omarm ik het leven veel meer zoals het komt en maak ik me enkel nog maar druk over dat wat er daadwerlijk toe doet. Ons leven is er zoveel fijner op geworden met drie kinderen, in vele opzichten.

Doe je zelf wetenschappelijk onderzoek naar oudermotieven voor gezinsuitbreiding? Je lijkt er zoveel over te weten

lilly1980 donderdag 1 november 2018 om 09:23

Samosa leuk om te horen!

Laura goed om te lezen dat je er wel een bepaalde rust in hebt gevonden. Super fijn!

Ikigai, ik moet alleen maar erg lachen nog om je. Weet zelf als geen ander hoe het zit. Ik heb moeten knokken om kinderen te krijgen, dus ik zie juist heel erg de waarde van ons gezin en dat iedereen tevreden is. Het is ook niet gezegd dat we het hier doen he, we spreken een wens uit met de daarbij behorende dilemma's in overweging nemend. Ik stop de discussie met jou, je bent voor mij geen partij

Anoniem_377198 donderdag 1 november 2018 om 09:27

Ikigai schreef: ↑
01-11-2018 09:13
Haha! Nee verre van. Bij ons is het een zeer bewuste keuze, gevoel en verstand liggen exact op één lijn, bij ons allebei.

Onzekere mensen schreeuwen het hardst dat alles zo perfect is. Geeft niets hoor, ik vind het wel sneu voor je.

Dajka donderdag 1 november 2018 om 09:32

samosa wat fijn om te lezen! Ik ben uitgerekend van de derde en ben zo’n controlefreak

Ik kijk er ernorm naar uit hoor, maar het zou fijn zijn als ik wat meer kan loslaten. Met twee kinderen kun je nog best alles onder controle houden, al is het best druk.

Ik herken me echt heel erg in de meeschrevende dames, ik lees ook regelmatig mee. Het verschil was hier juist dat ik de twijfelaar was, en man juist niet (die wil ook best een vierde

, maar dat is echt teveel voor mij). Dat twijfelen kostte mij enorm veel energie, voor iemand die alles het liefst alles uitstippelt zoals ik dus. Dus wat dat betreft is er nu rust (die rust was er ook geweest als we definitief besloten hadden het bij twee te houden).

Anoniem_377198 donderdag 1 november 2018 om 09:42

Ja Dajka, die rust heb ik nu nog niet, dat lijkt me zo fijn. Om het écht los te laten, wat de uitkomst ook wordt.

Dajka donderdag 1 november 2018 om 09:47

Sofietje1983 schreef: ↑
01-11-2018 09:42
Ja Dajka, die rust heb ik nu nog niet, dat lijkt me zo fijn. Om het écht los te laten, wat de uitkomst ook wordt.

Lijkt me heel knap als je dat kunt. Ik had dus echt een definitieve beslissing nodig, of het nou een ja of een nee werd. Wat dat betreft ben ik altijd jaloers op mensen die wat meer ‘go with the flow’ leven.

Anoniem_377198 donderdag 1 november 2018 om 10:20

Dajka schreef: ↑
01-11-2018 09:47
Lijkt me heel knap als je dat kunt. Ik had dus echt een definitieve beslissing nodig, of het nou een ja of een nee werd. Wat dat betreft ben ik altijd jaloers op mensen die wat meer ‘go with the flow’ leven.

Lijkt me ook heel knap haha, mij lukt het ook niet. Ik ga van links naar rechts en weer terug. Maar ik merk wel dat ik, net als Laura, steeds meer het gevoel krijg dat beide scenario’s goed zijn. Het wordt wat minder overheersend dus ik heb goede hoop voor de toekomst

Anoniem_377600 donderdag 1 november 2018 om 10:55

Ikigai schreef: ↑
31-10-2018 06:21
Ieder kind erbij betekent weer een risico nemen. Een gezond kind is niet vanzelfsprekend.

Wat ook meespeelt is dat er steeds meer kinderen bij betrokken zijn. Tel je zegeningen, denk ik dan.

Een broertje of zusje krijgen is een enorme verrijking voor een kind, maar nóg één en dan nóg één? Op een bepaald moment gaat het ten koste van de kinderen die er al zijn. Stel de derde is een zorgenkindje dat iedere week een paar medische afspraken heeft, hoe ga je dat doen met de andere twee kinderen? Met je werk? Eén kind kun je veel makkelijker ergens parkeren, met twee is dat alweer lastiger. Plus dat je eigen werk er dan wellicht onder lijdt, terwijl je dat geld met drie kinderen juist zo hard nodig hebt.

Ik kan me niet voorstellen dat je zo'n groot risico wil nemen ten koste van het bestaande gezin. Dat je alles overhoop gaat lopen halen, terwijl je nu compleet gelukkig bent als gezin.

Wat ik me ook afvraag, die leegte die jullie voelen, is dat niet iets wat je zelf moet oplossen? Dat je je nog altijd niet 'compleet ' voelt... Zou je je eigenlijk niet met alleen jezelf al compleet moeten voelen? Denk je echt dat nóg een kind ervoor gaat zorgen dat die leegte weggaat? En als dat er dan nog steeds zit? Hoelang ben je van plan door te gaan met kinderen op de wereld zetten om je eigen leegte op te vullen en hoe eerlijk is dat naar die kinderen?

Ik zou echt eerst eens op zelfonderzoek gaan.

Ik vind dat je hier eigenlijk wel een punt hebt.

Ik heb zelf 2 kinderen van 6 en 2.5 en we wilde graag een derde kindje.
Helaas drie miskramen gehad.
Hierdoor heb ik mijn wens laten varen.
De miskramen hebben er zo dusdanig ingehakt dat ik het risico niet meer wil nemen.
Ook heb ik een heel licht verhoogd risico op vroeggeboorte ivm de meerdere curretages die ik heb gehad.
Wat dit betref denk ik dus ook met mijn verstand na, ivm mijn gevoel.
Alsnog is het wel moeilijk om me erbij neer te leggen en speelt het gevoel ook vaak op.

Dajka donderdag 1 november 2018 om 11:48

Sofietje1983 schreef: ↑
01-11-2018 10:20
Lijkt me ook heel knap haha, mij lukt het ook niet. Ik ga van links naar rechts en weer terug. Maar ik merk wel dat ik, net als Laura, steeds meer het gevoel krijg dat beide scenario’s goed zijn. Het wordt wat minder overheersend dus ik heb goede hoop voor de toekomst

Dit gevoel herken ik ook, beide scenario’s zijn goed. Zo’n gedachte kan je idd meer rust geven.

yukon donderdag 1 november 2018 om 12:32

Dajka schreef: ↑
01-11-2018 09:32
samosa wat fijn om te lezen! Ik ben uitgerekend van de derde en ben zo’n controlefreak Ik kijk er ernorm naar uit hoor, maar het zou fijn zijn als ik wat meer kan loslaten. Met twee kinderen kun je nog best alles onder controle houden, al is het best druk.

Ik herken me echt heel erg in de meeschrevende dames, ik lees ook regelmatig mee. Het verschil was hier juist dat ik de twijfelaar was, en man juist niet (die wil ook best een vierde , maar dat is echt teveel voor mij). Dat twijfelen kostte mij enorm veel energie, voor iemand die alles het liefst alles uitstippelt zoals ik dus. Dus wat dat betreft is er nu rust (die rust was er ook geweest als we definitief besloten hadden het bij twee te houden).

Mag ik vragen hoe je man je heeft weten te overtuigen? Wat was belangrijk voor jou of waar twijfelde je aan?

Actieve topics