Kinderen
alle pijlers
Derde kindje
dinsdag 26 december 2017 om 20:21
Hallo allemaal,
Ik weet het, ontelbaar veel topics zijn hierover en ik heb ze allemaal al gelezen. Advies kan niemand echt geven denk ik, ik
hoop op herkenbaarheid? Of even Mn verhaal kwijt.
6 maanden geleden moeder geworden van onze tweede zoon. De zwangerschap was klote. Eerste 5 maanden kotsmisselijk, daarna halve dagen werken, bekkeninstabiliteit etc. Ik heb gezworen: dit nooit meer. Bevalling: ging snel, goed te doen. Helaas toch totaalruptuur (viel mee vond ik maar wel operatief gehecht) en een blaas- en baarmoederverzakking. Dat gaat nu eigenlijk heel goed hoewel het allemaal even duurde met Mn lijf. Borstontsteking, baarmoederontsteking, spruw, we hebben het allemaal gehad. Maar ook: de liefste, mooiste en makkelijkste baby die er is! Vanaf zijn geboorte heb ik al het gevoel: ik wil 3 kinderen. Eerst nog op hormonen gegooid maar het gevoel wordt sterker. En nu zoonlief een aantal babyspullen al niet meer in gebruik heeft: ik kan er geen afstand van doen.
Manlief wil niet (maar zegt ook: ja voorlopig niet). Hij vindt 2 kinderen (oudste is nu 2,5) best pittig. Zijn tegenargumenten:
Ik ben een beroerde zwangere. Veel zorg komt dan op hem.
Financieel (hoewel ik denk dat dat best kan). Hij is bang dat onze jongens tekort te doen. Wil verre reizen met ze maken, op wintersport. Ik heb die behoefte minder.
Weer opnieuw beginnen, slaaptekort. Hij kijkt er vooral naar uit dat ze ouder zijn.
De jongens moeten tijdelijk een kamer delen.
Bang voor een ongezond kindje of een meerling.
Ik snap hem, echt. Maar het voelt gewoon nog niet af ofzo. Gaat dit over?
Ik ben bijna 35.Heb gezegd áls we een derde willen dan wil ik dat wel voor Mn 37e (zwanger zijn).
Vanwege tevee littekenweefsel zou het een keizersnede worden. Man ziet ook op tegen lang herstel.
Hij is praktisch. Ik wil Mn gevoel volgen. Maar ik ben ook gezegend met 2 gezonde jongens natuurlijk. Waarom kan ik dat niet genoeg vinden????
Ik weet het, ontelbaar veel topics zijn hierover en ik heb ze allemaal al gelezen. Advies kan niemand echt geven denk ik, ik
hoop op herkenbaarheid? Of even Mn verhaal kwijt.
6 maanden geleden moeder geworden van onze tweede zoon. De zwangerschap was klote. Eerste 5 maanden kotsmisselijk, daarna halve dagen werken, bekkeninstabiliteit etc. Ik heb gezworen: dit nooit meer. Bevalling: ging snel, goed te doen. Helaas toch totaalruptuur (viel mee vond ik maar wel operatief gehecht) en een blaas- en baarmoederverzakking. Dat gaat nu eigenlijk heel goed hoewel het allemaal even duurde met Mn lijf. Borstontsteking, baarmoederontsteking, spruw, we hebben het allemaal gehad. Maar ook: de liefste, mooiste en makkelijkste baby die er is! Vanaf zijn geboorte heb ik al het gevoel: ik wil 3 kinderen. Eerst nog op hormonen gegooid maar het gevoel wordt sterker. En nu zoonlief een aantal babyspullen al niet meer in gebruik heeft: ik kan er geen afstand van doen.
Manlief wil niet (maar zegt ook: ja voorlopig niet). Hij vindt 2 kinderen (oudste is nu 2,5) best pittig. Zijn tegenargumenten:
Ik ben een beroerde zwangere. Veel zorg komt dan op hem.
Financieel (hoewel ik denk dat dat best kan). Hij is bang dat onze jongens tekort te doen. Wil verre reizen met ze maken, op wintersport. Ik heb die behoefte minder.
Weer opnieuw beginnen, slaaptekort. Hij kijkt er vooral naar uit dat ze ouder zijn.
De jongens moeten tijdelijk een kamer delen.
Bang voor een ongezond kindje of een meerling.
Ik snap hem, echt. Maar het voelt gewoon nog niet af ofzo. Gaat dit over?
Ik ben bijna 35.Heb gezegd áls we een derde willen dan wil ik dat wel voor Mn 37e (zwanger zijn).
Vanwege tevee littekenweefsel zou het een keizersnede worden. Man ziet ook op tegen lang herstel.
Hij is praktisch. Ik wil Mn gevoel volgen. Maar ik ben ook gezegend met 2 gezonde jongens natuurlijk. Waarom kan ik dat niet genoeg vinden????
maandag 29 juli 2019 om 21:30
Leuk topic CO. Zo leer je nog eens wat 
Misschien dat wij het ook ooit aandurven zo ver en met de auto, maar dat zijn man en ik beide niet gewend.
Onze oudste kan behoorlijk goed stil zitten en houdt van auto's en auto's herkennen qua merk. Jongste had voor z'n eerste verjaardag al driftbuien waarbij hij languit op de vloer gaat liggen en heeft geen rust in z'n kont voor een boekje. Met die zou ik wat dat betreft op termijn meer problemen verwachten
Misschien dat wij het ook ooit aandurven zo ver en met de auto, maar dat zijn man en ik beide niet gewend.Onze oudste kan behoorlijk goed stil zitten en houdt van auto's en auto's herkennen qua merk. Jongste had voor z'n eerste verjaardag al driftbuien waarbij hij languit op de vloer gaat liggen en heeft geen rust in z'n kont voor een boekje. Met die zou ik wat dat betreft op termijn meer problemen verwachten
donderdag 1 augustus 2019 om 21:45
Ik heb een vriendin met 2 kinderen die beide een paar maanden jonger zijn dan die van mij, respectievelijk. Zij weet dat ik een derde wil en we hebben het er wel eens over of man ook wil of (nog) niet. Zij geeft dan vaak aan al "zo gezegend" te zijn en dat ze een derde niet aandurft, want ze heeft al 2 gezonde kinderen en wil het lot niet tarten. Ik wil het lot ook niet tarten, en natuurlijk kan je een kindje krijgen met een probleem, maar in hoeverre moet je daar vanuit gaan/rekening mee houden? Door haar opmerkingen krijg ik het gevoel een gigantisch risico te willen nemen met een derde kindje. Dat vind ik vervelend. Hebben jullie wel eens het gevoel "het lot niet te moeten tarten"?
Ik ben overigens ongesteld geworden, zoals ik had verwacht. Was na vorige zwangerschap de eerste keren ook binnen een week na eisprong. Maar ga het onderwerp 3e kindje + AC dus maar duidelijk weer aankaarten bij man. Man zegt trouwens dingen als "als kind *belachelijke naam die hij leuk vindt* mag heten, dan wil ik wel een derde", of "als we een Volvo stationwagen kopen als we een 3e kindje krijgen, dan wil ik wel een 3e kindje"
Ik weet niet zo goed of daar een "ik wil wel, maar vind het erg spannend" achter zit, of juist een "ik doe het dan evt maar voor jou"..
Ik ben overigens ongesteld geworden, zoals ik had verwacht. Was na vorige zwangerschap de eerste keren ook binnen een week na eisprong. Maar ga het onderwerp 3e kindje + AC dus maar duidelijk weer aankaarten bij man. Man zegt trouwens dingen als "als kind *belachelijke naam die hij leuk vindt* mag heten, dan wil ik wel een derde", of "als we een Volvo stationwagen kopen als we een 3e kindje krijgen, dan wil ik wel een 3e kindje"
Ik weet niet zo goed of daar een "ik wil wel, maar vind het erg spannend" achter zit, of juist een "ik doe het dan evt maar voor jou"..
donderdag 1 augustus 2019 om 21:59
Ik was bij nummer 3 wel echt veel bewuster van dat het ook mis zou kunnen zijn. Bij nr 1 én nr 2 was het een no brainer dat ik zwanger wilde worden. Ik wilde een kind en ik wilde een tweede. Maar voor nummer drie hebben we veel uitvoeriger nog nagedacht wat het met het gezin zou doen als die niet gezond zou zijn. Ik was ook weer twee jaartjes ouder dan bij het vorige kindje en je maakt zoveel stuk van het gezinsleven wat op dat moment in balans is.
Maar zowel kansberekening als een groot verlangen wonnen het van de angst. Ik vind niet zo zeer dat je het lot tart met een derde, maar wel dat je je kop er ook weer niet voor in het zand moet steken.
Maar zowel kansberekening als een groot verlangen wonnen het van de angst. Ik vind niet zo zeer dat je het lot tart met een derde, maar wel dat je je kop er ook weer niet voor in het zand moet steken.
donderdag 1 augustus 2019 om 22:08
Dit heeft man heel sterk. Bang dat een nummer 3 niet gezond is. Vanwege we de verhuizing fiks aan het opruimen, sommige grote babyspullen doen we toch maar weg. “Je kunt altijd nieuw kopen. Maar ik denk het niet”.Nijntje* schreef: ↑01-08-2019 21:59Ik was bij nummer 3 wel echt veel bewuster van dat het ook mis zou kunnen zijn. Bij nr 1 én nr 2 was het een no brainer dat ik zwanger wilde worden. Ik wilde een kind en ik wilde een tweede. Maar voor nummer drie hebben we veel uitvoeriger nog nagedacht wat het met het gezin zou doen als die niet gezond zou zijn. Ik was ook weer twee jaartjes ouder dan bij het vorige kindje en je maakt zoveel stuk van het gezinsleven wat op dat moment in balans is.
Maar zowel kansberekening als een groot verlangen wonnen het van de angst. Ik vind niet zo zeer dat je het lot tart met een derde, maar wel dat je je kop er ook weer niet voor in het zand moet steken.
Ik denk ook écht dat hij niet van gedachten gaat veranderen. Oudste gaat straks naar school, ik ben wel heel benieuwd hoe dat gaat zijn.
Zelf twijfel ik ook steeds meer.
Momenteel mijn eisprong, die voel ik zó goed (doet echt pijn). Maar helaas is mijn verzakking dan ook veel erger met alle ongemakken van dien. Ik vond de tweede zwangerschap wel echt een aanslag op mijn lijf, wil ik dat dan écht nog een keer?
We slapen eindelijk door, ik kan eindelijk weer sporten, zit goed in mijn vel, krijg weer wat ruimte voor mezelf.
Aan de andere kant komt dat ook met een derde wel weer. Ik ben vooral bang dat mijn lijf blijvende schade oploopt ofzo. Zucht. Was die wens er maar niet van mijn kant, dat zou alles zoveel makkelijker maken. Ik moet wel eerlijk zeggen zat de hevigheid ervan minder wordt
donderdag 1 augustus 2019 om 22:14
Wel fijn voor je dat je wens wat minder sterk wordt LJ. Ik merk dat ik vooral heel blij ben dat de jongste 1 is nu en daardoor ook wat ruimte ontstaat. Dat eerste jaar lijkt me echt weer heel zwaar. Man zegt dat dus ook, dat hij geen zin heeft in weer zo'n jaar. Wat dan wel weer frappant is, want de meeste zorgen waren voor mij.
Afgelopen weekend hebben we het erover gehad en ik probeer het nu even te laten. Maar zeker mbt AC moeten we het er wel binnenkort over hebben. Of geen seks
Afgelopen weekend hebben we het erover gehad en ik probeer het nu even te laten. Maar zeker mbt AC moeten we het er wel binnenkort over hebben. Of geen seks
donderdag 1 augustus 2019 om 22:18
Haha euh ja herkenbaar. Man vond hier de gebroken nachten zo zwaar. Uhm... ik ging er áltijd uit omdat ik borstvoeding gaf? Man heeft serieus weinig gebroken nachten gehad.Morgenstond_ schreef: ↑01-08-2019 22:14Wel fijn voor je dat je wens wat minder sterk wordt LJ. Ik merk dat ik vooral heel blij ben dat de jongste 1 is nu en daardoor ook wat ruimte ontstaat. Dat eerste jaar lijkt me echt weer heel zwaar. Man zegt dat dus ook, dat hij geen zin heeft in weer zo'n jaar. Wat dan wel weer frappant is, want de meeste zorgen waren voor mij.
Afgelopen weekend hebben we het erover gehad en ik probeer het nu even te laten. Maar zeker mbt AC moeten we het er wel binnenkort over hebben. Of geen seks
Maargoed.
Wij gebruiken condooms. Ik weiger pil of iets anders, ik ben zo klaar met allerlei hormonen en gefrut aan mijn lijf. Als hij écht niet wil, ga er dan maar definitief iets aan laten doen. “Ongelukjes” op eigen risico. Maarja die gebeuren hier eigenlijk nooit.
donderdag 1 augustus 2019 om 22:35
Oh ik moet wel lachen om de 'gebroken nachten' van jullie mannen 
Hier komt ie er gelukkig keurig voor uit dat ie prima heeft geslapen.
Mijn peuter begint het nu pas lastiger te krijgen met de komst van zusje. Ze rolt nu de kamer door en zit steeds aan zijn speelgoed. Met grote broer je speelgoed moeten delen weet hij niet beter, maar nu de concurrentie van baby zusje erbij..
Kdv zei vandaag nog dat ze pittiger is dan die andere twee en hen straks allebei de baas is. Ik denk het stiekem ook
Hier komt ie er gelukkig keurig voor uit dat ie prima heeft geslapen.
Mijn peuter begint het nu pas lastiger te krijgen met de komst van zusje. Ze rolt nu de kamer door en zit steeds aan zijn speelgoed. Met grote broer je speelgoed moeten delen weet hij niet beter, maar nu de concurrentie van baby zusje erbij..
Kdv zei vandaag nog dat ze pittiger is dan die andere twee en hen straks allebei de baas is. Ik denk het stiekem ook
vrijdag 2 augustus 2019 om 00:01
Gelukkig heeft nooit iemand zo'n opmerking gemaakt, kun je toch niks mee. Hoe meer kinderen, hoe meer risico dat is vrij logisch. De meeste vriendinnen van mij hebben 3 kinderen. Ik vind als mensen zo denken dan kun je beter helemaal niet aan kinderen beginnen. Zo zei de ex van een vriendin, ik wil geen kind met down syndroom. Ik dacht alleen maar hoe dom kun je zijn. Morgen kan je kind een ongeluk krijgen en blijvend invalide zijn, wat doe je dan? Het leven brengt nou eenmaal risico's met zich mee en dat hoort bij het leven. Ik geniet elke dag van alle drie (en had er stiekem nog wel 4 gewild ook haha)
vrijdag 2 augustus 2019 om 07:19
Huh en waarom is het zo dom om te zeggen dat je geen kind met down syndroom wil?
Je vergelijking met een ongeluk gaat toch helemaal niet op? Down syndroom is al voor de geboorte testbaar met de nipt. Niet 100% maar aardig in de buurt. Dus daar heb je invloed op. Op invaliditeit niet.
Ik had mijn zwangerschap ook laten afbreken als ik in de zwangerschap zou weten dat het kindje Down zou hebben.
Je vergelijking met een ongeluk gaat toch helemaal niet op? Down syndroom is al voor de geboorte testbaar met de nipt. Niet 100% maar aardig in de buurt. Dus daar heb je invloed op. Op invaliditeit niet.
Ik had mijn zwangerschap ook laten afbreken als ik in de zwangerschap zou weten dat het kindje Down zou hebben.
vrijdag 2 augustus 2019 om 11:48
Dit ja. Bij elk kind dat je krijgt loop je een risico, niet specifiek bij een derde. Behalve als je inmiddels 45 bent misschien. Ik zou zelfs wel durven stellen dat als je al twee gezonde kinderen hebt en je krijgt een derde, dat het risico op een erfelijke afwijking dan minder groot is dan als je een eerste kind krijgt. Je hebt dan al een soort 'bewijs' / grotere kans dat je als stel geen combinatie van genen hebt waardoor je bepaalde heel nare ziektes aan je kinderen kunt doorgeven. Dat geldt uiteraard alleen voor bepaalde erfelijke ziektes.COtweepuntnul schreef: ↑01-08-2019 22:01Er zijn maar weinig mensen die na 1 kind zeggen "tel je zegeningen! Een tweede kind is de goden verzoeken!"
Wij hebben onze zegeningen geteld toen we 1 kind hadden, toen we 2 kinderen hadden en ook nu we 3 kinderen hebben. Nog graag een kind erbij willen betekent niet dat je ontevreden bent over de al aanwezige kinderen.
Wel hebben we net als Nijntje meer nagedacht over een derde, het was minder vanzelfsprekend. Vooral voor mij, mijn man is er altijd al zeker van geweest 3 kinderen te willen. En als het niet gelukt was, dan was het minder verdrietig geweest dan als de tweede niet gelukt was en dat was weer minder verdrietig geweest dan als we helemaal geen kinderen hadden kunnen krijgen. Wat dat betreft zou je, heel technisch gesteld, kunnen zeggen dat bij elk kind de 'meerwaarde' afneemt, tot het op nul is aangekomen ten opzichte van de risico's en nadelen. Hoe steil die lijn naar beneden gaat per kind dat verschilt per persoon, iedereen weegt die meerwaarde en risico's en nadelen verschillend.
Gelukkig is er in onze omgeving juist een grote meerderheid van gezinnen met 3 kinderen, dus niemand die het hier raar vindt of vragen stelt. Wel veel mensen die het bij ons niet verwacht hadden of benoemden dat ze het dapper van me vonden, vanwege mijn verschrikkelijke zwangerschappen. Maar dat vind ik wel logisch en beschouw ik meer als positief meeleven dan als bemoeienis met onze keuzes.
vrijdag 2 augustus 2019 om 20:23
Die vriendin mag toch evengoed haar gedachtegang delen waarom zij geen derde kind meer wil? Het is nogal een risico wat je neemt. Bij een eerste kind kun je je nog volledig op dat ene kind richten, mocht er iets mee zijn. Bij de tweede wordt het al lastiger, omdat je eerste kind er dan ook mee belast, maar met twee kinderen waarvan één zorgintensief red je het nog wel om beide kinderen voldoende aandacht te geven. De ene kan dan in het ziekenhuis zitten en alle zorg afspraken afgaan, terwijl de ander voor het andere kind zorgt.2018anoniem schreef: ↑02-08-2019 00:01Gelukkig heeft nooit iemand zo'n opmerking gemaakt, kun je toch niks mee. Hoe meer kinderen, hoe meer risico dat is vrij logisch. De meeste vriendinnen van mij hebben 3 kinderen. Ik vind als mensen zo denken dan kun je beter helemaal niet aan kinderen beginnen. Zo zei de ex van een vriendin, ik wil geen kind met down syndroom. Ik dacht alleen maar hoe dom kun je zijn. Morgen kan je kind een ongeluk krijgen en blijvend invalide zijn, wat doe je dan? Het leven brengt nou eenmaal risico's met zich mee en dat hoort bij het leven. Ik geniet elke dag van alle drie (en had er stiekem nog wel 4 gewild ook haha)
Maar twee kinderen en dan nóg eens dat risico nemen? Met het gevaar dat het hele gezin erin wordt meegesleurd en de andere twee kinderen zoveel moeten missen? Nee, dat is toch een hele stap verder en ik snap heel goed dat veel mensen het liever bij twee kinderen houden.
Niet alleen om deze reden, maar nog zoveel redenen meer. Ik zou trouwens ook echt geen kindje met het down syndroom willen, als de nipt dit had uitgewezen hadden we het kindje weg laten halen (en ook bij andere aandoeningen). Wat is daar dom aan?
vrijdag 2 augustus 2019 om 20:25
Misschien vond hij het zwaar om jou zo afgedraaid te zien? En kwam er veel meer op hem af wat betreft zorg voor de oudste/ het huishouden etc naast zijn baan?Lievejetje schreef: ↑01-08-2019 22:18Haha euh ja herkenbaar. Man vond hier de gebroken nachten zo zwaar. Uhm... ik ging er áltijd uit omdat ik borstvoeding gaf? Man heeft serieus weinig gebroken nachten gehad.
Maargoed.
Wij gebruiken condooms. Ik weiger pil of iets anders, ik ben zo klaar met allerlei hormonen en gefrut aan mijn lijf. Als hij écht niet wil, ga er dan maar definitief iets aan laten doen. “Ongelukjes” op eigen risico. Maarja die gebeuren hier eigenlijk nooit.
vrijdag 2 augustus 2019 om 20:37
Dat viel wel mee, dat er veel meer op hem terecht kwam. Maargoed, ieder heeft zn eigen beleving erbij natuurlijk en dat mag.
vrijdag 2 augustus 2019 om 20:43
Een kind erbij krijgen is hoe dan ook erg intensief. De hele dynamiek binnen een gezin verandert. Natuurlijk heeft dit ook impact op jouw man. Is hij in het geheel niet betrokken bij de zorg en opvoeding? Of is hij de enige kostwinner, waardoor hij meer druk voelt om nog meer geld te verdienen om iedereen in leven te houden, nu en in de toekomst?
Hoe je het ook wendt of keert, het is een enorme verandering voor iedereen en niet iets om lichtzinnig mee om te gaan.
Hoe je het ook wendt of keert, het is een enorme verandering voor iedereen en niet iets om lichtzinnig mee om te gaan.
vrijdag 2 augustus 2019 om 20:47
Nope ik werk ook. Uiteráárd alles 50/50, jeweettoch.Faya_Maya schreef: ↑02-08-2019 20:43Een kind erbij krijgen is hoe dan ook erg intensief. De hele dynamiek binnen een gezin verandert. Natuurlijk heeft dit ook impact op jouw man. Is hij in het geheel niet betrokken bij de zorg en opvoeding? Of is hij de enige kostwinner, waardoor hij meer druk voelt om nog meer geld te verdienen om iedereen in leven te houden, nu en in de toekomst?
Hoe je het ook wendt of keert, het is een enorme verandering voor iedereen en niet iets om lichtzinnige mee om te gaan.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
