Kinderen
alle pijlers
Derde kindje
dinsdag 26 december 2017 om 20:21
Hallo allemaal,
Ik weet het, ontelbaar veel topics zijn hierover en ik heb ze allemaal al gelezen. Advies kan niemand echt geven denk ik, ik
hoop op herkenbaarheid? Of even Mn verhaal kwijt.
6 maanden geleden moeder geworden van onze tweede zoon. De zwangerschap was klote. Eerste 5 maanden kotsmisselijk, daarna halve dagen werken, bekkeninstabiliteit etc. Ik heb gezworen: dit nooit meer. Bevalling: ging snel, goed te doen. Helaas toch totaalruptuur (viel mee vond ik maar wel operatief gehecht) en een blaas- en baarmoederverzakking. Dat gaat nu eigenlijk heel goed hoewel het allemaal even duurde met Mn lijf. Borstontsteking, baarmoederontsteking, spruw, we hebben het allemaal gehad. Maar ook: de liefste, mooiste en makkelijkste baby die er is! Vanaf zijn geboorte heb ik al het gevoel: ik wil 3 kinderen. Eerst nog op hormonen gegooid maar het gevoel wordt sterker. En nu zoonlief een aantal babyspullen al niet meer in gebruik heeft: ik kan er geen afstand van doen.
Manlief wil niet (maar zegt ook: ja voorlopig niet). Hij vindt 2 kinderen (oudste is nu 2,5) best pittig. Zijn tegenargumenten:
Ik ben een beroerde zwangere. Veel zorg komt dan op hem.
Financieel (hoewel ik denk dat dat best kan). Hij is bang dat onze jongens tekort te doen. Wil verre reizen met ze maken, op wintersport. Ik heb die behoefte minder.
Weer opnieuw beginnen, slaaptekort. Hij kijkt er vooral naar uit dat ze ouder zijn.
De jongens moeten tijdelijk een kamer delen.
Bang voor een ongezond kindje of een meerling.
Ik snap hem, echt. Maar het voelt gewoon nog niet af ofzo. Gaat dit over?
Ik ben bijna 35.Heb gezegd áls we een derde willen dan wil ik dat wel voor Mn 37e (zwanger zijn).
Vanwege tevee littekenweefsel zou het een keizersnede worden. Man ziet ook op tegen lang herstel.
Hij is praktisch. Ik wil Mn gevoel volgen. Maar ik ben ook gezegend met 2 gezonde jongens natuurlijk. Waarom kan ik dat niet genoeg vinden????
Ik weet het, ontelbaar veel topics zijn hierover en ik heb ze allemaal al gelezen. Advies kan niemand echt geven denk ik, ik
hoop op herkenbaarheid? Of even Mn verhaal kwijt.
6 maanden geleden moeder geworden van onze tweede zoon. De zwangerschap was klote. Eerste 5 maanden kotsmisselijk, daarna halve dagen werken, bekkeninstabiliteit etc. Ik heb gezworen: dit nooit meer. Bevalling: ging snel, goed te doen. Helaas toch totaalruptuur (viel mee vond ik maar wel operatief gehecht) en een blaas- en baarmoederverzakking. Dat gaat nu eigenlijk heel goed hoewel het allemaal even duurde met Mn lijf. Borstontsteking, baarmoederontsteking, spruw, we hebben het allemaal gehad. Maar ook: de liefste, mooiste en makkelijkste baby die er is! Vanaf zijn geboorte heb ik al het gevoel: ik wil 3 kinderen. Eerst nog op hormonen gegooid maar het gevoel wordt sterker. En nu zoonlief een aantal babyspullen al niet meer in gebruik heeft: ik kan er geen afstand van doen.
Manlief wil niet (maar zegt ook: ja voorlopig niet). Hij vindt 2 kinderen (oudste is nu 2,5) best pittig. Zijn tegenargumenten:
Ik ben een beroerde zwangere. Veel zorg komt dan op hem.
Financieel (hoewel ik denk dat dat best kan). Hij is bang dat onze jongens tekort te doen. Wil verre reizen met ze maken, op wintersport. Ik heb die behoefte minder.
Weer opnieuw beginnen, slaaptekort. Hij kijkt er vooral naar uit dat ze ouder zijn.
De jongens moeten tijdelijk een kamer delen.
Bang voor een ongezond kindje of een meerling.
Ik snap hem, echt. Maar het voelt gewoon nog niet af ofzo. Gaat dit over?
Ik ben bijna 35.Heb gezegd áls we een derde willen dan wil ik dat wel voor Mn 37e (zwanger zijn).
Vanwege tevee littekenweefsel zou het een keizersnede worden. Man ziet ook op tegen lang herstel.
Hij is praktisch. Ik wil Mn gevoel volgen. Maar ik ben ook gezegend met 2 gezonde jongens natuurlijk. Waarom kan ik dat niet genoeg vinden????
donderdag 2 mei 2019 om 23:02
Ik vind haar juist wel realistisch af en toe. Zoals nu.Lievejetje schreef: ↑27-04-2019 18:54Het is redbulletje. Die doet nooit normaal als het over kinderen gaat. Niets van aantrekken joh, het feit dat jullie dit afwachten zegt toch juíst dat je verstandig wilt handelen
vrijdag 3 mei 2019 om 09:49
Hij weet wel precies hoe ik erover denk hoor. Hij vindt het ook gewoon lastig om mee om te gaan. Meestal na zoiets praten we weer en nou ja, de conclusie blijft wel hetzelfde. En dan hebben we het er weer even een tijd niet over. Het zal wel een proces zijnhannasofie schreef: ↑02-05-2019 22:58Heb je je man dit topic weleens laten lezen? Misschien begrijpt hij je dan wat beter.
vrijdag 3 mei 2019 om 10:39
Hij weet wel precies hoe ik erover denk hoor. Hij vindt het ook gewoon lastig om mee om te gaan. Meestal na zoiets praten we weer en nou ja, de conclusie blijft wel hetzelfde. En dan hebben we het er weer even een tijd niet over. Het zal wel een proces zijn
[/quote]
Hier echt precies hetzelfde. Lastig hè
[/quote]
Hier echt precies hetzelfde. Lastig hè
vrijdag 3 mei 2019 om 11:37
Merle, ik heb geen moeite met een realistische kijk of een kritische noot. Het is alleen de toonzetting, dat maakt hoe je opmerking bij de ander aankomt en dus wel/ niet serieus genomen wordt.
Ik lees niets dan dezelfde reacties op het forum op haar, dus ergens zullen we toch ook wel een punt hebben
Maar ik ken dat soort types irl hoor, dan durven ze vaak niets te zeggen
Ik lees niets dan dezelfde reacties op het forum op haar, dus ergens zullen we toch ook wel een punt hebben
Maar ik ken dat soort types irl hoor, dan durven ze vaak niets te zeggen
zondag 5 mei 2019 om 08:15
Maar wij zijn hier allemaal labiele vrouwen die koste wat kost een derde erdoor willen drukken toch
zondag 5 mei 2019 om 10:37
Ik vind het niet perse om de toonzetting gaan, maar de plek waar iemand zn mening denkt te moeten geven. Dit topic is een topic geworden waar vrouwen steun vinden bij elkaar in hun wens voor een derde kindje, dat in sommige gevallen niet vervuld zal gaan worden. Als je daar dan continu doorheen moet tetteren dat een derde kindje willen om allerlei redenen er niet zou mogen zijn, dan is dat gewoon horkerig en irritant. Doe dat dan in topics waarin men nog echt bezig is met voors en tegens afwegen bijvoorbeeld.lilly1980 schreef: ↑03-05-2019 11:37Merle, ik heb geen moeite met een realistische kijk of een kritische noot. Het is alleen de toonzetting, dat maakt hoe je opmerking bij de ander aankomt en dus wel/ niet serieus genomen wordt.
Ik lees niets dan dezelfde reacties op het forum op haar, dus ergens zullen we toch ook wel een punt hebben
Maar ik ken dat soort types irl hoor, dan durven ze vaak niets te zeggen
Het zou net zo irritant zijn als ik voortdurend ongewenst hun ‘blij kinderloos’ topic binnen val en daar tot in den treuren blijf herhalen hoe leuk het is om kinderen te hebben. Op een gegeven moment zouden ze die langspeelplaat dan toch ook zat zijn lijkt me.
donderdag 9 mei 2019 om 22:28
Afgelopen week was er een vriend van mijn man op bezoek. Zaten gezellig te kletsen, hij heeft 3 kinderen. Hij zat een beetje te klagen over hoe druk het was met drie, je zag het gezicht van mijn man steeds verder betrekken 
Willen jullie ook nog een derde vroeg hij?
Man: Jetje twijfelt soms (uh nee hoor, gewoon ja) en ik vind het eigenlijk wel prima zo.
Ik denk dat mijn man nieuwe vrienden nodig heeft want dit heeft niet echt geholpen
Willen jullie ook nog een derde vroeg hij?
Man: Jetje twijfelt soms (uh nee hoor, gewoon ja) en ik vind het eigenlijk wel prima zo.
Ik denk dat mijn man nieuwe vrienden nodig heeft want dit heeft niet echt geholpen
donderdag 9 mei 2019 om 22:31
Daarentegen, als hij zo makkelijk te overtuigen (of niet) is, dan wil hij het misschien wel niet echt wel/niet...Lievejetje schreef: ↑09-05-2019 22:28Afgelopen week was er een vriend van mijn man op bezoek. Zaten gezellig te kletsen, hij heeft 3 kinderen. Hij zat een beetje te klagen over hoe druk het was met drie, je zag het gezicht van mijn man steeds verder betrekken
Willen jullie ook nog een derde vroeg hij?
Man: Jetje twijfelt soms (uh nee hoor, gewoon ja) en ik vind het eigenlijk wel prima zo.
Ik denk dat mijn man nieuwe vrienden nodig heeft want dit heeft niet echt geholpen
donderdag 9 mei 2019 om 22:43
Ik denk ook dat hij echt niet wil. Tenminste, hij is bang dat het te druk is. En dit bevestigde het natuurlijk. Ik moest er wel een beetje om lachen.
Man is verder ook nogal een binnenvetter, bij onze vorige kinderen gaf hij ook aan (nog) niet te willen. Ik weet niet altijd wat er in hem omgaat. Maar ik denk wel dat dit zo is. We zullen het zien. (Overigens wil de vriendin van die vriend ook een kind, hij is gescheiden. Dus dat zou nummer 4 zijn maar hij vindt 3 al meer dan genoeg. Lijkt me ook wel een issue hoor).
Man is verder ook nogal een binnenvetter, bij onze vorige kinderen gaf hij ook aan (nog) niet te willen. Ik weet niet altijd wat er in hem omgaat. Maar ik denk wel dat dit zo is. We zullen het zien. (Overigens wil de vriendin van die vriend ook een kind, hij is gescheiden. Dus dat zou nummer 4 zijn maar hij vindt 3 al meer dan genoeg. Lijkt me ook wel een issue hoor).
en dacht dat ook bij anderen te lezen zo nu en dan. Hoe dan ook, we zitten er niet echt op te wachten volgens mij..
donderdag 20 juni 2019 om 13:14
Toevallig wilde ik dit topic laatst ook weer updaten. Ik was benieuwd of er nog dingen zijn veranderd bij jullie.
Om zelf te beginnen:
De afgelopen 3 maanden mocht ik vanwege iets medisch niet zwanger raken. In zekere zin gaf me dat rust, ik kon er toch niets mee en is het onderwerp, ook bij mij, wat naar de achtergrond geraakt.
Intussen is die periode voorbij en mag het weer. Maar ik merk dat een derde kind inmiddels echt een ver van mijn bed show is geworden. Zo erg is het naar de achtergrond geraakt. Ik heb de wens nog steeds heel erg, maar tegelijkertijd voelt het bijna onwerkelijk als een derde er echt zou komen. Beetje moeilijk uitleggen. Misschien heb ik onbewust toch een beetje afscheid vd wens genomen.
Binnenkort spreek ik af met een vriendin die ik een maand of 7 niet gezien heb. De laatste keer twijfelde ze ook erg. Ik merk dan toch wel dat ik er wat tegenop om haar te zien. Als ze zwanger blijkt te zijn, Zou ik t daar ook wel beetje moeilijk mee hebben.
Dit is dan weer lekker tegenstrijdig met wat ik hierboven typte... zucht...
Om zelf te beginnen:
De afgelopen 3 maanden mocht ik vanwege iets medisch niet zwanger raken. In zekere zin gaf me dat rust, ik kon er toch niets mee en is het onderwerp, ook bij mij, wat naar de achtergrond geraakt.
Intussen is die periode voorbij en mag het weer. Maar ik merk dat een derde kind inmiddels echt een ver van mijn bed show is geworden. Zo erg is het naar de achtergrond geraakt. Ik heb de wens nog steeds heel erg, maar tegelijkertijd voelt het bijna onwerkelijk als een derde er echt zou komen. Beetje moeilijk uitleggen. Misschien heb ik onbewust toch een beetje afscheid vd wens genomen.
Binnenkort spreek ik af met een vriendin die ik een maand of 7 niet gezien heb. De laatste keer twijfelde ze ook erg. Ik merk dan toch wel dat ik er wat tegenop om haar te zien. Als ze zwanger blijkt te zijn, Zou ik t daar ook wel beetje moeilijk mee hebben.
Dit is dan weer lekker tegenstrijdig met wat ik hierboven typte... zucht...
donderdag 20 juni 2019 om 19:09
Nou, zie mijn topic... zucht.
donderdag 20 juni 2019 om 19:14
Niet gezien, ik ga zo even kijken!
donderdag 20 juni 2019 om 20:21
Tegen wie heb je het?
donderdag 20 juni 2019 om 20:40
Dapper van je topic CO2. Hopelijk heb je er toch ook wat van waarde uit gehaald.
Wij zijn net verhuisd. Nu een beetje gesetteld, en als er in zomer ook qua werk weer wat rust in de tent is gaan we het er weer eens over hebben. Man zei onlangs dat hij er nog steeds wel voor open staat, maar niets wil toezeggen. Onze jongste is ondanks zijn moeilijk slapen toch zo'n ontzettend vrolijk en makkelijk kind. Heel anders dan de oudste, die is veel serieuzer en erg op zichzelf. Wat natuurlijk ook oké is. Maar vanwege borstvoeding heb ik nog steeds geen cyclus en dus hebben we ook nog niet echt een mogelijkheid tot een derde. Ondertussen geniet ik dus onwijs van deze periode van de jongste, met zijn gewaa en gebaa en eerste stappen. Het zou toch zomaar de laatste keer kunnen zijn.
Wij zijn net verhuisd. Nu een beetje gesetteld, en als er in zomer ook qua werk weer wat rust in de tent is gaan we het er weer eens over hebben. Man zei onlangs dat hij er nog steeds wel voor open staat, maar niets wil toezeggen. Onze jongste is ondanks zijn moeilijk slapen toch zo'n ontzettend vrolijk en makkelijk kind. Heel anders dan de oudste, die is veel serieuzer en erg op zichzelf. Wat natuurlijk ook oké is. Maar vanwege borstvoeding heb ik nog steeds geen cyclus en dus hebben we ook nog niet echt een mogelijkheid tot een derde. Ondertussen geniet ik dus onwijs van deze periode van de jongste, met zijn gewaa en gebaa en eerste stappen. Het zou toch zomaar de laatste keer kunnen zijn.
donderdag 20 juni 2019 om 21:10
Nou helaas zonder tips hoor ik herken me veel te veel in het verhaal. Hier is sinds de OP nog niets veranderd behalve de leeftijd van de kinderenCOtweepuntnul schreef: ↑20-06-2019 20:54Haha dank je morgenstond, ik vond het ook wel dapper, maar er reageren gelukkig ook lieve mensen met nuttige tips. Zoals lievejetje
We komen nu op het punt dat we alvast dingen uit huis op gaan ruimen en dat is af en toe nog wel een discussiepunt, ik houd (angstvallig?) vast aan de babyspullen.
We praten er af en toe wel over, op een normale manier. Hij ziet ook mijn verdriet, ik kan dat niet altijd verbergen. Meestal kan ik wel relativeren maar soms overvalt het je, als bijvoorbeeld je halve omgeving zwanger blijkt te zijn
donderdag 20 juni 2019 om 21:13
Leuk dat er weer een paar berichtjes geschreven zijn in dit topic!yukon schreef: ↑20-06-2019 13:14Toevallig wilde ik dit topic laatst ook weer updaten. Ik was benieuwd of er nog dingen zijn veranderd bij jullie.
Om zelf te beginnen:
De afgelopen 3 maanden mocht ik vanwege iets medisch niet zwanger raken. In zekere zin gaf me dat rust, ik kon er toch niets mee en is het onderwerp, ook bij mij, wat naar de achtergrond geraakt.
Intussen is die periode voorbij en mag het weer. Maar ik merk dat een derde kind inmiddels echt een ver van mijn bed show is geworden. Zo erg is het naar de achtergrond geraakt. Ik heb de wens nog steeds heel erg, maar tegelijkertijd voelt het bijna onwerkelijk als een derde er echt zou komen. Beetje moeilijk uitleggen. Misschien heb ik onbewust toch een beetje afscheid vd wens genomen.
Binnenkort spreek ik af met een vriendin die ik een maand of 7 niet gezien heb. De laatste keer twijfelde ze ook erg. Ik merk dan toch wel dat ik er wat tegenop om haar te zien. Als ze zwanger blijkt te zijn, Zou ik t daar ook wel beetje moeilijk mee hebben.
Dit is dan weer lekker tegenstrijdig met wat ik hierboven typte... zucht...
Wat jij schrijft yukon is precies hoe ik mij ook voel. De wens voor een derde kind is zeker nog aanwezig maar is ook echt een ver van mijn bed show. Alsof ik idd diep van binnen wel weet dat het niet meer gaat gebeuren.
En ook ik heb nog steeds bij iedereen die zwanger is dat ik een soort van jaloezie voel.. Zeker als iemand zou vertellen dat ze zwanger is van de derde. Dan vraag ik me wel af waarom zij de keuze wel hebben kunnen maken en ik/wij niet.
donderdag 20 juni 2019 om 21:28
Ja dat heb ik ook, dat ik het niet weg kan doen.Lievejetje schreef: ↑20-06-2019 21:10Nou helaas zonder tips hoor ik herken me veel te veel in het verhaal. Hier is sinds de OP nog niets veranderd behalve de leeftijd van de kinderen
We komen nu op het punt dat we alvast dingen uit huis op gaan ruimen en dat is af en toe nog wel een discussiepunt, ik houd (angstvallig?) vast aan de babyspullen.
We praten er af en toe wel over, op een normale manier. Hij ziet ook mijn verdriet, ik kan dat niet altijd verbergen. Meestal kan ik wel relativeren maar soms overvalt het je, als bijvoorbeeld je halve omgeving zwanger blijkt te zijn
zaterdag 27 juli 2019 om 06:21
Hoe is het met iedereen? De jongste is hier nu 1 jaar en dat maakt dat er voor mij toch echt wat meer ruimte komt voor die derde nu. Man twijfelt nog steeds, zegt geen zin te hebben in dat eerste jaar (ik ook niet in het bijzonder), maar draagt af en toe wel namen aan voor "ons volgende kind".
We zijn ook al aan het nadenken over de invulling van de opvang vanaf maart volgend jaar, want dan wordt peuter 4. De jongens gaan nu 1 dag per week naar de opvang en peuter gedijdt denk ik niet goed bij een BSO, dus ik wil hem ook op de huidige opvangdag na school naar huis hebben.
We zijn ook al aan het nadenken over de invulling van de opvang vanaf maart volgend jaar, want dan wordt peuter 4. De jongens gaan nu 1 dag per week naar de opvang en peuter gedijdt denk ik niet goed bij een BSO, dus ik wil hem ook op de huidige opvangdag na school naar huis hebben.
zaterdag 27 juli 2019 om 07:34
Hier weinig verandering. Ik merk wel dat ik steeds vaker denk dat het zo ook goed is. Ze zijn nu 2 en 4 en de vrijheid begint enigszins terug te komen. Andere momenten verlang ik naar nog een kindje. Ik laat het een beetje los eigenlijk nu, we zijn druk met het nieuwe huis. Daarna kijken we weer verder. Man wil overigens nog steeds niet dus ik denk dat het er voor ons niet in zit. Maar ik kan die gedachte wel beter verdragen dan een jaar geleden.
Fijn Morgenstond dat je man er toch wel voor open lijkt te staan.
Onze oudste start na de zomervakantie op school en wij hebben het nu ook zo kunnen regelen dat er geen bso aan te pas komt. Ik denk dat 5 dagen school al redelijk intensief voor hem gaat zijn.
Fijn Morgenstond dat je man er toch wel voor open lijkt te staan.
Onze oudste start na de zomervakantie op school en wij hebben het nu ook zo kunnen regelen dat er geen bso aan te pas komt. Ik denk dat 5 dagen school al redelijk intensief voor hem gaat zijn.
zaterdag 27 juli 2019 om 10:14
Hier gaat het een beetje op en neer. Wij hebben een groter huis gekocht en financieel kan er een derde bij, dus het kriebelt zeker. Maar soms denk ik ook wel dat het goed zo is. De jongste is nu 1,5 en slaapt nog steeds niet door. De oudste van ruim 3 heeft de afgelopen tijd ook erg slecht geslapen, terwijl het ervoor altijd een hele goede slaper is geweest.
Als we nu voor een derde gaan, dan denk ik dat het me mijn huwelijk kost omdat onze peuter echt pittig is en mijn man er nu qua zorg geen derde bij kan hebben (we doen het hier echt 50-50).
En ik verlang er ook wel naar dat ze gewoon wat groter zijn en in het weekend zelf naar beneden gaan en met een broodje voor de tv gaan zitten. Voor nu neig ik toch naar “nee”, hoe graag ik het ook zou willen. Maar wie weet verandert het als de oudste volgend jaar naar de basisschool gaat.
Als we nu voor een derde gaan, dan denk ik dat het me mijn huwelijk kost omdat onze peuter echt pittig is en mijn man er nu qua zorg geen derde bij kan hebben (we doen het hier echt 50-50).
En ik verlang er ook wel naar dat ze gewoon wat groter zijn en in het weekend zelf naar beneden gaan en met een broodje voor de tv gaan zitten. Voor nu neig ik toch naar “nee”, hoe graag ik het ook zou willen. Maar wie weet verandert het als de oudste volgend jaar naar de basisschool gaat.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
