Derde kindje

26-12-2017 20:21 1400 berichten
Hallo allemaal,

Ik weet het, ontelbaar veel topics zijn hierover en ik heb ze allemaal al gelezen. Advies kan niemand echt geven denk ik, ik
hoop op herkenbaarheid? Of even Mn verhaal kwijt.
6 maanden geleden moeder geworden van onze tweede zoon. De zwangerschap was klote. Eerste 5 maanden kotsmisselijk, daarna halve dagen werken, bekkeninstabiliteit etc. Ik heb gezworen: dit nooit meer. Bevalling: ging snel, goed te doen. Helaas toch totaalruptuur (viel mee vond ik maar wel operatief gehecht) en een blaas- en baarmoederverzakking. Dat gaat nu eigenlijk heel goed hoewel het allemaal even duurde met Mn lijf. Borstontsteking, baarmoederontsteking, spruw, we hebben het allemaal gehad. Maar ook: de liefste, mooiste en makkelijkste baby die er is! Vanaf zijn geboorte heb ik al het gevoel: ik wil 3 kinderen. Eerst nog op hormonen gegooid maar het gevoel wordt sterker. En nu zoonlief een aantal babyspullen al niet meer in gebruik heeft: ik kan er geen afstand van doen.
Manlief wil niet (maar zegt ook: ja voorlopig niet). Hij vindt 2 kinderen (oudste is nu 2,5) best pittig. Zijn tegenargumenten:
Ik ben een beroerde zwangere. Veel zorg komt dan op hem.
Financieel (hoewel ik denk dat dat best kan). Hij is bang dat onze jongens tekort te doen. Wil verre reizen met ze maken, op wintersport. Ik heb die behoefte minder.
Weer opnieuw beginnen, slaaptekort. Hij kijkt er vooral naar uit dat ze ouder zijn.
De jongens moeten tijdelijk een kamer delen.
Bang voor een ongezond kindje of een meerling.

Ik snap hem, echt. Maar het voelt gewoon nog niet af ofzo. Gaat dit over?
Ik ben bijna 35.Heb gezegd áls we een derde willen dan wil ik dat wel voor Mn 37e (zwanger zijn).
Vanwege tevee littekenweefsel zou het een keizersnede worden. Man ziet ook op tegen lang herstel.
Hij is praktisch. Ik wil Mn gevoel volgen. Maar ik ben ook gezegend met 2 gezonde jongens natuurlijk. Waarom kan ik dat niet genoeg vinden????
Veel nieuwe huizen hier :)

Lievejetje, hoe hebben jullie de opvang na school geregeld op de verschillende dagen?

Laura: hoe is het met de begeleiding voor je peuter? Is het vooruitzicht dat hij naar speciaal basisonderwijs gaat?

Ik denk dat als man echt niet zou willen en dat dan wel jammer zou vinden, maar dan is het maar duidelijk. Ik denk dat het eerste jaar wel echt pittig wordt, en dat het als ze ouder worden en je niet 24/7 achter ze aan hoeft te lopen of te vermaken, dat ook wat vrijheid geeft. Maar dan komen misschien de clubjes en ruzies. Het voelt stom genoeg ook als een soort falen als die derde niet zou komen. Als we beslissen het bij 2 te houden, omdat we meer niet "aankunnen", hoezo kunnen anderen dat dan wel? Maar ik weet dat je het niet zo moet zien.
Alle reacties Link kopieren Quote
Morgenstond_ schreef:
27-07-2019 13:04
Het voelt stom genoeg ook als een soort falen als die derde niet zou komen. Als we beslissen het bij 2 te houden, omdat we meer niet "aankunnen", hoezo kunnen anderen dat dan wel? Maar ik weet dat je het niet zo moet zien.
Zo voel ik het ook een beetje. Zeker omdat ik weet dat ik het wel aan kan. Maar rationeel gezien weet ik ook wel dat het nergens op slaat. Iedereen vult z'n leven anders in.
yukon schreef:
27-07-2019 13:30
Zo voel ik het ook een beetje. Zeker omdat ik weet dat ik het wel aan kan. Maar rationeel gezien weet ik ook wel dat het nergens op slaat. Iedereen vult z'n leven anders in.
Dat is het precies. Ik wil graag (veel) werken en ook nog vaak op vakantie. Ik ken ook iemand met 4 kinderen. Man werkt fulltime en zij niet en ze hebben ook nog geld om de kinderen naar de opvang te doen zodat zij haar eigen tijd heeft. Als je het zo kunt regelen kan iedereen vier kinderen hebben. Wij hebben bijvoorbeeld ook totaal geen achtervang van familie of iets, daar hebben we eerder ook nog extra zorgen van, dus dat helpt ook niet mee. Ik ken ook mensen bij wie opa en oma wekelijks of vaker oppassen en waar de kinderen soms hele weekenden heen gaan. Of opa en oma die financieel veel bijdragen.
raffa schreef:
27-07-2019 14:03
Dat is het precies. Ik wil graag (veel) werken en ook nog vaak op vakantie. Ik ken ook iemand met 4 kinderen. Man werkt fulltime en zij niet en ze hebben ook nog geld om de kinderen naar de opvang te doen zodat zij haar eigen tijd heeft. Als je het zo kunt regelen kan iedereen vier kinderen hebben. Wij hebben bijvoorbeeld ook totaal geen achtervang van familie of iets, daar hebben we eerder ook nog extra zorgen van, dus dat helpt ook niet mee. Ik ken ook mensen bij wie opa en oma wekelijks of vaker oppassen en waar de kinderen soms hele weekenden heen gaan. Of opa en oma die financieel veel bijdragen.
Hier hetzelfde. Wij hebben altijd stress als we een oppas moeten regelen wegens geen vangnet, al gaan we nu wel vlakbij familie wonen.

Hier voelt het ook als falen, vooral omdat ik een derde enig zou vinden. Ik neem het mezelf soms kwalijk dat man het zo zwaar heeft, kennelijk neem ik hem niet genoeg uit handen...? Zo voelt het rationeel niet, maar emotioneel wel.
Oja, qua school: we hebben na de zomervakantie een gesprek in toekomstige woonplaats daarover. Gelukkig zijn de wachtlijsten daar een stuk korter dan hier.
Alle reacties Link kopieren Quote
Spannend LauraRoar, hopelijk een goede plek straks voor zoon.

Hier een oma die een middag extra op wil passen straks en mijn man heeft een vrije dag omdat hij weekenden werkt.
Heeft ook nog ouderschapsverlof staan maar dat is eventueel in nood als de grootouders het oppassen om welke reden dan ook niet meer willen. En in het “ergste” geval zou een bso dus een oplossing zijn, voel me erg luxe dat dat nu niet direct hoeft. Met 3 kids zou ik eventueel een gastouder aan huis overwegen. Ik vind nog steeds vooral mijn leeftijd wel een dingetje. Ik wil namelijk niet NU zwanger worden. Met de verhuizing en alles. En na 2 jaar fysio kan ik eindelijk weer fijn sporten. De hele zwangerschap en bevalling van de tweede was zo’n aanslag op mijn lichaam, wil ik dat nog een keer?
Een vriendin is 6 maanden geleden bevallen van de derde, derde keizersnee ook. Dat is nog steeds allemaal niet goed, ze heeft echt last van de wond (schijnt niet goed te helen). Dan denk ik wel, is dat het me allemaal waard? We hebben het nu goed, wat als de derde echt iets mankeert? Maarja die bezwaren wuif ik net zo hard weer weg.
En inderdaad, ik vind twee best druk. Waarom lijken anderen er fluitend 4 te doen? Heb ik dan van die wildebrassen?
Wij hebben ook twee wildebrassen (denk ik). Kunnen slecht zelf spelen, moeilijk stuurbaar. En ik vraag me dan af wat we onszelf aan doen als we een derde zouden krijgen....
Terwijl ik ook wel mensen hoor die dat inderdaad voor mijn gevoel allemaal zo eventjes doen.
Vraag me dan wel eens af wat we verkeerd doen - maar denk inmiddels dat het karakter / temperament is.
Wij hebben overigens een gastouder aan huis (met twee kinderen) en dat is echt heerlijk. Scheelt enorm in de hectiek! Kinderen zijn dan ook veel liever en meegaander :)
Man wil geen derde meer. Maar de spullen mogen nog niet weg en hij wil zich ook niet laten steriliseren want "misschien bedenk ik me nog".
Ik aan de andere kant ben elke maand toch een beetje teleurgesteld dat ik ongesteld ben geworden. Terwijl ik weet dat het niet kan (we doen het met condoom, ik slik verder geen pil oid).
COtweepuntnul schreef:
27-07-2019 21:44
Wij hebben overigens een gastouder aan huis (met twee kinderen) en dat is echt heerlijk. Scheelt enorm in de hectiek! Kinderen zijn dan ook veel liever en meegaander :)
Ja, hier denken wij ook over, maar vind het dan wel spannend om iemand te vinden die ik in eerste instantie niet ken, maar die wel bij ons en onze kinderen moet passen. Hoe hebben jullie dat geregeld?
Morgenstond_ schreef:
27-07-2019 21:50
Ja, hier denken wij ook over, maar vind het dan wel spannend om iemand te vinden die ik in eerste instantie niet ken, maar die wel bij ons en onze kinderen moet passen. Hoe hebben jullie dat geregeld?
Gewoon via gastouderbureau. Dat moet ook, anders krijg je geen toeslag. En die stellen dan gastouders voor.
Het is wel een gevoelskwestie hoor.
Alle reacties Link kopieren Quote
Dat klinkt best lekker CO! Ik denk dat het niet past bij mijn kleuter naar als het juist heel geschikt is voor je kinderen is het wel heel fijn dat je iemand hebt gevonden die klikt en je die rust kan bieden voor je kinderen.

Frustrerend om te lezen over de mannen die nee zeggen maar wel met naam-ideeën komen of dat het babymeubilair nog niet weg mag.

Hier zijn we de onrustige babytijd van nr 3 voorbij. Ze is nu 9 maanden en dat betekent (in haar geval) dat ze flexibeler is met eten, slaapjes etc. Niet meer zo kwetsbaar. Sinds kort slaapt ze ook 9 van de 10 keer door. En de andere twee zijn volledig aan haar gewend. Ik merk dat ik echt geniet van hoe stabiel het nu begint te worden. Wij hebben lang twijfels gehad over een vierde, maar man zegt al een poosje dat het voor 90 procent een nee is. En nu merk ik dat mijn misschien ook een nee begint te worden. Het is goed zo. Van de week had ik een kraambezoek en het kriebelde niet eens heel hard. Maar een klein beetje jaloezie of weemoed bij een zwangere of vrouw met pasgeborene blijft toch wel aanwezig. Ik denk gewoon om het besef dat ik dat niet nog eens ga mee maken.
Ik ben eerlijk gezegd heel blij om nu geen pasgeboren kindje te hebben en momenteel niet zwanger te zijn. Maar dat als reden om geen 3e te willen, vind ik ook weer wat.. Maar betekent wel dat het sowieso weer even pittig wordt juist nadat er weer wat rust is. Maar ik hoop in onze nieuwe wijk wat meer netwerk op te bouwen, met vriendjes voor peuter en misschien wat oudere kinderen die zouden kunnen oppassen.

@CO: "gewoon" via een bureau dus ;-) Ik heb al eens tussen de mensen gekeken en zag wel iemand die me qua foto aansprak. Wij volgen niet de meest gangbare opvoeding misschien, in de zin dat we ook lang samen slapen, en ik zoveel mogelijk de behoefte van de kinderen voorop stel. Ik laat heel veel toe, maar met duidelijke genezen daar waar ik het belangrijk vind. Peuter gedijdt ook erg goed bij structuur. En hoe vind je nou dan zo iemand die daarbij past? Maar lijkt me zeker met 3 kinderen ideaal. Voor de jongste denk ik juist dat kdv/meer kinderen heel goed is. Ze zijn echt heel verschillend.

Ben verder nog steeds niet ongesteld geweest na de geboorte van de jongste, dus nu 13 maanden terug. Ik heb een beetje hoop dat het nu wel bijna komt, want denk ovulatie misschien gevoeld te hebben, dus dan wordt gesprek over anticonceptie ook weer dringender als man nu nog niet wil.
Ze gaan bij ons 1 dag naar kdv/bso, twee dagen gastouder thuis en twee dagen papa of mama. Als je peuter vraagt wat ie wil doen op een weekenddag zegt ie "met <naam gastouder> spelen" :mrgreen:

Je kunt aan een gastouderbureau al je wensen doorgeven. Ze vragen daar zelf ook naar (als het een goed bureau is). En dan gaan ze zoeken en dan hebben ze een profiel voor je, waar je op kan screenen, dan evt kennismaking. Dan zie je wel genoeg vind ik om een beeld te vormen. Ik had bij eentje echt twijfels maar weggestopt en toen uiteindelijk toch niet doorgegaan met die persoon. Daar had ik meer op mn gevoel moeten vertrouwen.
De kinderen vinden het leuk en de oudste komt goed tot rust na een schooldag. We hebben tijdje bso gehad voor hem en dat kon ook wel, maar ik merk dat hij nu beter slaapt en rustiger is (is een gevoelig kind)
Alle reacties Link kopieren Quote
@morgenstond: bedoel je met dat laatste dat jullie nu geen anticonceptie gebruiken?
Wij gaan eens verder nadenken over een gastouder. Bedankt voor de info CO.

@Nijntje, borstvoeding en gebrek aan seks is ook een goede vorm van anticonceptie ;-)
Alle reacties Link kopieren Quote
Dat laatste zeker! :mrgreen:
(Bv niet volgens mij of in elk geval niet betrouwbaar genoeg)
In principe niet nee. Maar bij de oudste heeft het bij mij ook ruim een jaar geduurd voordat ik een menstruatie had en nog een paar maanden daarna voordat mijn lf lang genoeg was. Dat geeft nog steeds een kans natuurlijk, dat is waar.
Trouwens over opvoeden gesproken, uit mijn autotopic blijkt dat ik mijn kinderen gewoon moet opvoeden :proud:
Ik dacht altijd dat ik een stel wildebrassen had maar daar lag t dus aan ;-D
Alle reacties Link kopieren Quote
COtweepuntnul schreef:
29-07-2019 19:07
Trouwens over opvoeden gesproken, uit mijn autotopic blijkt dat ik mijn kinderen gewoon moet opvoeden :proud:
Ik dacht altijd dat ik een stel wildebrassen had maar daar lag t dus aan ;-D
Oh top, bedankt voor dit inzicht! Misschien moet ik dat ook eens proberen dan, dat opvoeden!
Lievejetje schreef:
29-07-2019 20:04
Oh top, bedankt voor dit inzicht! Misschien moet ik dat ook eens proberen dan, dat opvoeden!
Ja, tip van de week joh! Dan kun je er wel tien aan!
Alle reacties Link kopieren Quote
Moet een beetje lachen om je topic, hier is het hetzelfde! Wij gaan daarom ook niet al te ver :) en idd de tablet aan
Laatst vertelde een vriendin hoe ze de badkamer sopte, de twee kids speelden gezellig op de kamer ernaast. Dat kan ik ook dacht ik! Dus ik richting badkamer. Stond er een een snoekduik te maken van de commode richting bed, werd er geruzied om wie welk stukje Duplo mocht hebben om vervolgens elkaar de hersens ermee in te gooien, zou grote broer wel even laten zien hoe je ook óver het traphekje kunt klimmen. Ik heb het opgegeven, ik doe het maar in de avond of als manlief thuis is. Maar als je niet zulke kids hebt nee dan snap je het niet. Dan denk je dat het een kwestie van opvoeden is.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ha ha, heel herkenbaar. Ik heb ook twee wildebrassen die elkaar de tent uitvechten. En hier desondanks een derde. Voordeel van wildebrassen: die baby is zóóó relaxed, die maakt namelijk nog geen ruzie, zet geen brutale mond op en springt ook nog niet op de bank. Aan haar hebben we het minste werk. Over 2 jaar piep ik wellicht anders, maar daar denk ik nog maar even niet aan. Ik hoop dat tegen die tijd de oudsten inmiddels zo 'volwassen' en 'goed opgevoed' ( ;-) )zijn dat die hun wilde haren wat verloren hebben. Maar dat blijft een gok natuurlijk. Het is wel één van de redenen (naast de vreselijke zwangerschappen) dat we er niet drie heel dicht op elkaar wilden. De oudsten zijn nu 7 en 4 en spelen tegenwoordig soms ook best leuk samen (voor zolang het duurt).
Lievejetje schreef:
29-07-2019 20:12
Moet een beetje lachen om je topic, hier is het hetzelfde! Wij gaan daarom ook niet al te ver :) en idd de tablet aan
Laatst vertelde een vriendin hoe ze de badkamer sopte, de twee kids speelden gezellig op de kamer ernaast. Dat kan ik ook dacht ik! Dus ik richting badkamer. Stond er een een snoekduik te maken van de commode richting bed, werd er geruzied om wie welk stukje Duplo mocht hebben om vervolgens elkaar de hersens ermee in te gooien, zou grote broer wel even laten zien hoe je ook óver het traphekje kunt klimmen. Ik heb het opgegeven, ik doe het maar in de avond of als manlief thuis is. Maar als je niet zulke kids hebt nee dan snap je het niet. Dan denk je dat het een kwestie van opvoeden is.
Hahaha, erg herkenbaar!
Alle reacties Link kopieren Quote
Wij hebben er 1 in categorie 'druk en uitdagend' en 1 in categorie 'zo kan je er nog wel 10 hebben'
En dan de baby.

Maar toen mijn drukke kleuter nog een klein peutertje was kon ik me ook niks voorstellen bij mensen die uit eten gingen met kroost, samen konden poetsen of hun kind zelf lieten lopen in de supermarkt.
Maar met die tweede begrijp ik het. Dat is zo'n enorm verschil! Het ergste wat hij kan verzinnen is een driftbui opzetten. Haha daar maak je mij na alle gekkigheid van nummer 1 niet meer van aan het zweten.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven