Kinderen
alle pijlers
Derde kindje
dinsdag 26 december 2017 om 20:21
Hallo allemaal,
Ik weet het, ontelbaar veel topics zijn hierover en ik heb ze allemaal al gelezen. Advies kan niemand echt geven denk ik, ik
hoop op herkenbaarheid? Of even Mn verhaal kwijt.
6 maanden geleden moeder geworden van onze tweede zoon. De zwangerschap was klote. Eerste 5 maanden kotsmisselijk, daarna halve dagen werken, bekkeninstabiliteit etc. Ik heb gezworen: dit nooit meer. Bevalling: ging snel, goed te doen. Helaas toch totaalruptuur (viel mee vond ik maar wel operatief gehecht) en een blaas- en baarmoederverzakking. Dat gaat nu eigenlijk heel goed hoewel het allemaal even duurde met Mn lijf. Borstontsteking, baarmoederontsteking, spruw, we hebben het allemaal gehad. Maar ook: de liefste, mooiste en makkelijkste baby die er is! Vanaf zijn geboorte heb ik al het gevoel: ik wil 3 kinderen. Eerst nog op hormonen gegooid maar het gevoel wordt sterker. En nu zoonlief een aantal babyspullen al niet meer in gebruik heeft: ik kan er geen afstand van doen.
Manlief wil niet (maar zegt ook: ja voorlopig niet). Hij vindt 2 kinderen (oudste is nu 2,5) best pittig. Zijn tegenargumenten:
Ik ben een beroerde zwangere. Veel zorg komt dan op hem.
Financieel (hoewel ik denk dat dat best kan). Hij is bang dat onze jongens tekort te doen. Wil verre reizen met ze maken, op wintersport. Ik heb die behoefte minder.
Weer opnieuw beginnen, slaaptekort. Hij kijkt er vooral naar uit dat ze ouder zijn.
De jongens moeten tijdelijk een kamer delen.
Bang voor een ongezond kindje of een meerling.
Ik snap hem, echt. Maar het voelt gewoon nog niet af ofzo. Gaat dit over?
Ik ben bijna 35.Heb gezegd áls we een derde willen dan wil ik dat wel voor Mn 37e (zwanger zijn).
Vanwege tevee littekenweefsel zou het een keizersnede worden. Man ziet ook op tegen lang herstel.
Hij is praktisch. Ik wil Mn gevoel volgen. Maar ik ben ook gezegend met 2 gezonde jongens natuurlijk. Waarom kan ik dat niet genoeg vinden????
Ik weet het, ontelbaar veel topics zijn hierover en ik heb ze allemaal al gelezen. Advies kan niemand echt geven denk ik, ik
hoop op herkenbaarheid? Of even Mn verhaal kwijt.
6 maanden geleden moeder geworden van onze tweede zoon. De zwangerschap was klote. Eerste 5 maanden kotsmisselijk, daarna halve dagen werken, bekkeninstabiliteit etc. Ik heb gezworen: dit nooit meer. Bevalling: ging snel, goed te doen. Helaas toch totaalruptuur (viel mee vond ik maar wel operatief gehecht) en een blaas- en baarmoederverzakking. Dat gaat nu eigenlijk heel goed hoewel het allemaal even duurde met Mn lijf. Borstontsteking, baarmoederontsteking, spruw, we hebben het allemaal gehad. Maar ook: de liefste, mooiste en makkelijkste baby die er is! Vanaf zijn geboorte heb ik al het gevoel: ik wil 3 kinderen. Eerst nog op hormonen gegooid maar het gevoel wordt sterker. En nu zoonlief een aantal babyspullen al niet meer in gebruik heeft: ik kan er geen afstand van doen.
Manlief wil niet (maar zegt ook: ja voorlopig niet). Hij vindt 2 kinderen (oudste is nu 2,5) best pittig. Zijn tegenargumenten:
Ik ben een beroerde zwangere. Veel zorg komt dan op hem.
Financieel (hoewel ik denk dat dat best kan). Hij is bang dat onze jongens tekort te doen. Wil verre reizen met ze maken, op wintersport. Ik heb die behoefte minder.
Weer opnieuw beginnen, slaaptekort. Hij kijkt er vooral naar uit dat ze ouder zijn.
De jongens moeten tijdelijk een kamer delen.
Bang voor een ongezond kindje of een meerling.
Ik snap hem, echt. Maar het voelt gewoon nog niet af ofzo. Gaat dit over?
Ik ben bijna 35.Heb gezegd áls we een derde willen dan wil ik dat wel voor Mn 37e (zwanger zijn).
Vanwege tevee littekenweefsel zou het een keizersnede worden. Man ziet ook op tegen lang herstel.
Hij is praktisch. Ik wil Mn gevoel volgen. Maar ik ben ook gezegend met 2 gezonde jongens natuurlijk. Waarom kan ik dat niet genoeg vinden????
zondag 4 augustus 2019 om 19:43
Ik vond de oudste twee (die zitten dus wel dicht op elkaar) in combinatie heel heftig. Trok dat slecht. Dus hoop dat dan idd beter is.Morgenstond_ schreef: ↑04-08-2019 19:33CO, waarom vind je dat rustgevend? Omdat de tweede dan zelfstandiger is wanneer een evt 3e geboren wordt?
zondag 4 augustus 2019 om 19:43
Ja. Ik ben iets jonger nog dus heb nog wel even, maar wil voor mn 35e wel besloten hebben.Lievejetje schreef: ↑04-08-2019 19:20Hier is nummer 2 net 2 geworden. En ik 36, het zit ook wel in mijn hoofd.
Lastig he, het is zo dubbel. Iets meer tijd ertussen is wel lekker ja
zondag 4 augustus 2019 om 20:02
Mijn jongste (en 2e) is ruim 2.5, wordt in december 3. Toen hij een baby was zei ik al vrij snel dat ik er nog wel zo eens bij wilde, was een heerlijke baby i.t.t. mijn oudste die erg pittig was als baby. Oudste is nu 6 en ik moet er niet aan denken om deze huidige fase nog een keer te doen. Ze zitten elkaar veel in de haren, leeftijdsverschil is te groot waardoor vooral de oudste weinig kan met haar broertje. Andersom zit hij in een lastige fase want alles is nee/eigen wil/drammen/spullen van zn zus afpakken en gooien. Het lijkt me ook fijn wanneer de jongste net zo zelfstandig is als zn zus en je niet altijd ogen voor en achter hoeft te hebben. Plus geen luiers meer. Ik durf nog niet keihard nee te zeggen tegen een 3e maar op dit moment vind ik het goed met 2
zondag 4 augustus 2019 om 20:04
Hier drie in 3,5 jaar tijd. Maar de overgang van 2 naar 3 lijkt totaal niet op de overgang van 1 naar 2.
Dus dat het bij die eerste twee misschien zwaar is geweest dat ze dicht op elkaar zitten, wil niet zeggen dat dat bij nummer drie ook zwaar is. Ik ben door de eerste twee al helemaal gewend aan wat voor interactie het kan opleveren tussen kinderen onderling, dat je continu aan staat, dat je je aandacht moet verdelen, etc.
Voor mijn gevoel heeft die derde dat nu totaal niet zwaarder gemaakt.
En 6 kinderen in huis voor een paar uurtjes (want daar hebben we het over) is vooralsnog totaal geen schrikbeeld voor mij. Lijkt me best gezellig zelfs
Dus dat het bij die eerste twee misschien zwaar is geweest dat ze dicht op elkaar zitten, wil niet zeggen dat dat bij nummer drie ook zwaar is. Ik ben door de eerste twee al helemaal gewend aan wat voor interactie het kan opleveren tussen kinderen onderling, dat je continu aan staat, dat je je aandacht moet verdelen, etc.
Voor mijn gevoel heeft die derde dat nu totaal niet zwaarder gemaakt.
En 6 kinderen in huis voor een paar uurtjes (want daar hebben we het over) is vooralsnog totaal geen schrikbeeld voor mij. Lijkt me best gezellig zelfs
zondag 4 augustus 2019 om 20:47
Ik vond naar de derde ook de minst heftige overgang hoor. Oudsten waren 4 en 3 toen hij geboren werd. Was een makkelijke baby, heel het gezin was ( en is) er dol op. Het was behoorlijk genieten eigenlijk. 
Dreumes/kleine peutertijd was iets zwaarder. En nu hij een grote peuter is, vind ik het weer makkelijker. Hij doet hij met alles mee. Speelt volop met de oudste twee, gaat overal mee naartoe. Ervaar het niet als zwaar.
Dreumes/kleine peutertijd was iets zwaarder. En nu hij een grote peuter is, vind ik het weer makkelijker. Hij doet hij met alles mee. Speelt volop met de oudste twee, gaat overal mee naartoe. Ervaar het niet als zwaar.
zondag 4 augustus 2019 om 23:05
Oh maar bijna iedereen hier kan heel goed begrijpen, dat iedereen het aantal gewenste ideale aantal kinderen anders ervaart. 1,2,3,4, het kan en mag allemaal. Wat voor de 1 veel lijkt, vindt de andere prima. En wat voor de ander te weinig lijkt, is voor de 1 weer prima.
De meesten snappen juist heel goed dat je eigen argumenten en ervaringen, anders kunnen zijn dan de argumenten en ervaringen van anderen.
“Intelligentie zonder vriendelijkheid is een zeer gevaarlijk wapen”. (Francoise Sagan)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
maandag 5 augustus 2019 om 08:20
Kunnen we geen nieuw topic openen met een disclaimer dat we niet ingaan op berichten van Maya en haar alter ego's?
Voor mij voelt het wel zo dat we dat derde kindje nu (binnen 1-2 jaar) krijgen, of niet. Ik denk niet dat ik over een paar jaar nog een keer opnieuw die babytijd in wil duiken. Voor schade aan mijn lichaam ben ik niet zo bang. De misselijkheid en slapeloosheid, daar heb ik echt geen zin in. Maar misschien moet ik net zo doen als die Shay die bij "Lees ook" stond en 's nachts een luier gaan dragen. Dat scheelt dan alweer dat ik er niet tig keer uit hoef
Voor mij voelt het wel zo dat we dat derde kindje nu (binnen 1-2 jaar) krijgen, of niet. Ik denk niet dat ik over een paar jaar nog een keer opnieuw die babytijd in wil duiken. Voor schade aan mijn lichaam ben ik niet zo bang. De misselijkheid en slapeloosheid, daar heb ik echt geen zin in. Maar misschien moet ik net zo doen als die Shay die bij "Lees ook" stond en 's nachts een luier gaan dragen. Dat scheelt dan alweer dat ik er niet tig keer uit hoef
maandag 5 augustus 2019 om 08:26
Ja de misselijkheid zou ik ook héél erg tegenop zien. En vanwege de laatste bevalling met verzakking en totaalruptuur, adviseerde de gynaecoloog om bij een eventueel volgend kindje te bevallen via een keizersnee. Dat lijkt me ook niet fantastisch. Maargoed, dat zijn dingen die ik wel weer overleef haha en ik zou het ook wel aandurven voor een derde.
Hier ook binnen 2 jaar en anders denk ik ook niet. Vanwege het leeftijdsverschil en ook wel mijn eigen leeftijd dan. Dus man heeft nog 2 jaar om van gedachten te veranderen
Hier ook binnen 2 jaar en anders denk ik ook niet. Vanwege het leeftijdsverschil en ook wel mijn eigen leeftijd dan. Dus man heeft nog 2 jaar om van gedachten te veranderen
maandag 5 augustus 2019 om 08:41
Ik ben bij mijn oudste van een keizersnede bevallen en dat vond ik fysiek dus echt een eitje. Ik zat binnen een week weer op de fiets (want oudste lag in het ziekenhuis en daar ging ik op de fiets naartoe). Mij leek fietsen net zo belastend als lopen. Qua buikspieren en niet tillen is een keizersnede wel onhandig. Daarom wilde ik bij de tweede liever vaginaal bevallen. Maar dat vond ik wel een uitputtingsslag, zeker omdat ik de 2 dagen voorafgaand aan de bevalling ook nauwelijks had geslapen. En mijn placenta liet niet geheel los, dus veel bloedverlies, moest ik alsnog naar de OK en was ik mega misselijk en ontzéttend moe door de medicatie die ik had voor weet ik wat allemaal. Ik vond die vaginale bevalling een mooie ervaring, maar zou wel bang zijn dat er wéér een stuk van de placenta blijft zitten en dat ik dus wéér niet direct bij mijn baby kan blijven. Dan kan ik voor mijn gevoel net zo goed een keizersnede hebben
Zie je het zitten om nog 2 jaar met dit gevoel rond te lopen LJ? Of heb je voor jezelf zoiets dat de kans 90% is dat het nee is en je je daar langzaam bij probeert neer te leggen?
Zie je het zitten om nog 2 jaar met dit gevoel rond te lopen LJ? Of heb je voor jezelf zoiets dat de kans 90% is dat het nee is en je je daar langzaam bij probeert neer te leggen?
maandag 5 augustus 2019 om 08:47
Hmm ja dat laatste. Ik probeer wel de voordelen van “maar” 2 kinderen te zien. Ik denk namelijk dat mijn man echt die derde niet gaat willen, ook niet over 2 jaar. Het komt een beetje in vlagen, soms kan ik het prima naast me neerleggen, andere momenten wil ik het echt zó graag. Maarja het is wat het is en we hebben een fijn leven zo, ik mag niet klagen hoor. Het doet me soms wel pijn als in mijn omgeving een derde wordt geboren, dan denk ik wel hoezo kunnen zij dat wel? Waarom wil die man WEL. Maarja dat slaat natuurlijk nergens op, iedereen is anders.
Die keizersnede klinkt minder erg dan ik dacht. Ik hoor verschillende verhalen. Tja die ruptuur was ook geen pretje met alle gevolgen van dien dus een keizersnee zal niet veel erger zijn misschien.
Ik hoop stiekem een beetje dat wanneer oudste naar school is dat man een beetje ruimte in zijn hoofd krijgt om er anders over te denken maar dat is wishful thinking
Die keizersnede klinkt minder erg dan ik dacht. Ik hoor verschillende verhalen. Tja die ruptuur was ook geen pretje met alle gevolgen van dien dus een keizersnee zal niet veel erger zijn misschien.
Ik hoop stiekem een beetje dat wanneer oudste naar school is dat man een beetje ruimte in zijn hoofd krijgt om er anders over te denken maar dat is wishful thinking
maandag 5 augustus 2019 om 09:35
Ik had twee prima bevallingen en zwangerschappen. Daar ligt het niet aan. Het gaat bij ons echt om het psychische aspect. We hebben het als heel zwaar ervaren en rationeel wil ik ook geen derde meer... maar ja gevoel 
Het helpt niet dat we twee heel erg aandachtvragende kinderen hebben. Wat niet erg is maar kost wel enorm veel energie. Het begint nu net weer een beetje relaxt te worden... en dan begin je weer opnieuw zeg maar.
Hoewel ik de mensen die een paar kinderen dicht op elkaar hebben en nog helemaal zen zijn ook niet volg hoor, hoe dan?! Dus dat is ook niet echt een alternatief. Dat je het dan weer gehad hebt. Vind ik niks in ieder geval. Wist ik alleen bij de oudste nog niet
Het helpt niet dat we twee heel erg aandachtvragende kinderen hebben. Wat niet erg is maar kost wel enorm veel energie. Het begint nu net weer een beetje relaxt te worden... en dan begin je weer opnieuw zeg maar.
Hoewel ik de mensen die een paar kinderen dicht op elkaar hebben en nog helemaal zen zijn ook niet volg hoor, hoe dan?! Dus dat is ook niet echt een alternatief. Dat je het dan weer gehad hebt. Vind ik niks in ieder geval. Wist ik alleen bij de oudste nog niet
maandag 5 augustus 2019 om 09:37
Precies dit! Zo ervaar ik het ook.Lievejetje schreef: ↑05-08-2019 08:47Hmm ja dat laatste. Ik probeer wel de voordelen van “maar” 2 kinderen te zien. Ik denk namelijk dat mijn man echt die derde niet gaat willen, ook niet over 2 jaar. Het komt een beetje in vlagen, soms kan ik het prima naast me neerleggen, andere momenten wil ik het echt zó graag. Maarja het is wat het is en we hebben een fijn leven zo, ik mag niet klagen hoor. Het doet me soms wel pijn als in mijn omgeving een derde wordt geboren, dan denk ik wel hoezo kunnen zij dat wel? Waarom wil die man WEL. Maarja dat slaat natuurlijk nergens op, iedereen is anders.
Woon je niet toevallig in de buurt dan kunnen we es meeten
maandag 5 augustus 2019 om 09:46
Haha, midden-Nederland woon ikCOtweepuntnul schreef: ↑05-08-2019 09:37Precies dit! Zo ervaar ik het ook.
Woon je niet toevallig in de buurt dan kunnen we es meeten
maandag 5 augustus 2019 om 13:09
Dan ben je toch niet echt een nakomer?COtweepuntnul schreef: ↑05-08-2019 09:36Maar ja. Man zei gisteren: zo'n nakomer is ook een soort enig kind. Maar dat lijkt me dan wel weer rustig, één baby en dan een kleuter en een zevenjarige oid. Dat zou het bij ons dan ongeveer zijn.
Bij ons is dit precies de situatie: een baby, een kleuter en een zevenjarige. Inderdaad best rustig (voor zover mijn oudste twee überhaupt rustig kunnen zijn, maar dat ligt niet aan nummer 3
). Wat hierboven beschreven stond als met z’n allen dol zijn op de baby, dat ervaar ik nu ook zo (behalve de eerste 3 a 4 maanden, maar die vond ik bij allemaal zwaar, zelfs bij maar 1 kind). Voor nu voelt het wel een beetje als nakomer, omdat de andere twee beiden op school zitten en de jongste nog een baby is. Gevoelsmatig zit er een veel grotere afstand tussen een baby en een vierjarige dan tussen een vierjarige en tienjarige, terwijl dat qua jaren wel meevalt. Door hoe de verjaardagen vallen zit er aan schooljaren straks zelfs precies evenveel tussen de oudste twee en de jongste twee. En hoe ouder ze worden, hoe minder het leeftijdsverschil een rol zal spelen. Als de oudste op de middelbare school zit en gaat puberen dan trekken misschien juist de jongsten die dan beiden op de basisschool zitten weer meer met elkaar op. En als ze volwassen zijn dan maakt het al helemaal weinig meer uit. Ik ben zelf de jongste van 3 en de leeftijdsverschillen zijn ongeveer zo groot als nu in mijn eigen gezin. Ik heb daar nooit last van gehad of me een nakomertje gevoeld.
Ik denk dat hét ideale leeftijdsverschil niet bestaat en voor ieder persoon en elke situatie verschilt. Net zoals hét universele ideale aantal kinderen. Ik zie aan alle opties voor- en nadelen. Het is maar net wat bij je past denk ik. Alleen voor jullie heel lastig als bij jezelf iets anders past dan bij je man.
maandag 5 augustus 2019 om 13:13
sugarmiss schreef: ↑26-12-2017 20:48Je baby is pas 6 maanden!
Ga genieten van deze baby in plaats van alweer te denken aan e volgende.
Sowieso heeft je lijf zo te horen nogal te lijden gehad. Ga eerst eens fatsoenlijk herstellen.
Zo te horen ziet je man het niet zitten en daar heeft hij goede redenen voor als veel op hem neer komt.
Pas maar op dat je geen alleenstaande moeder wordt omdat je een derde er door drukt met een onzinnige deadline van het moet perse voor mijn 37e
Eens! Tel je zegeningen en geniet.
maandag 5 augustus 2019 om 13:13
sugarmiss schreef: ↑26-12-2017 20:48Je baby is pas 6 maanden!
Ga genieten van deze baby in plaats van alweer te denken aan e volgende.
Sowieso heeft je lijf zo te horen nogal te lijden gehad. Ga eerst eens fatsoenlijk herstellen.
Zo te horen ziet je man het niet zitten en daar heeft hij goede redenen voor als veel op hem neer komt.
Pas maar op dat je geen alleenstaande moeder wordt omdat je een derde er door drukt met een onzinnige deadline van het moet perse voor mijn 37e
Eens! Tel je zegeningen en geniet.
maandag 5 augustus 2019 om 13:48
Haha. En als het dan nog een diepe wijsheid was, oké. Maar nee, het is het commando ‘Geniet!’. Als er iets is wat je niet op commando kunt doen is het wel genieten. En alsof je als je nog verdere dromen hebt je niet tegelijk ook je zegeningen kunt tellen en genieten van wat je wel hebt. Als men goed leest dan ben jij niet iemand die continu maar zit te kniezen en malen over de derde en al haar levensvreugde on hold heeft gezet tot die wens vervuld is. Dat je in dit topic over je wens praat betekent niet dat enkel dat jouw leven is.
maandag 5 augustus 2019 om 13:58
Inderdaad. Maar niet iedereen wil goed lezen. Het is natuurlijk fantastisch leuk om te roepen dat iemand een ontevreden persoontje is, niet geniet van de kinderen én het lot graag tart.
Ach, tja. Gelukkig zijn er hier ook genoeg, vooral eigenlijk, leuke mensen die ook weleens dromen over een derde, of er al 1 hebben.
Ach, tja. Gelukkig zijn er hier ook genoeg, vooral eigenlijk, leuke mensen die ook weleens dromen over een derde, of er al 1 hebben.
vrijdag 9 augustus 2019 om 19:32
Hier is het ook een beetje een keuze tussen carrière en een derde. Ik ben kostwinner en man vindt een derde gewoon te veel omdat hij het nu met twee al zwaar vindt. Als we een derde nemen, dan zouden we de rollen moeten omdraaien: hij weer kostwinner en ik meer parttime werken.
Maar ik heb net m’n eigen bedrijf opgezet en dat loopt als een trein. Minder werken in deze constructie is gewoon geen optie. En dan is het ook een beetje de vraag waar ik het meest spijt van ga krijgen: stoppen met het bedrijf en weer in loondienst (met het idee dat ik qua werk niet meer m’n hart volg), of juist dit blijven doen (met het idee dat ik qua privé niet meer m’n hart volg). Can’t have your cake and it it too, zo voelt het.
Maar ik heb net m’n eigen bedrijf opgezet en dat loopt als een trein. Minder werken in deze constructie is gewoon geen optie. En dan is het ook een beetje de vraag waar ik het meest spijt van ga krijgen: stoppen met het bedrijf en weer in loondienst (met het idee dat ik qua werk niet meer m’n hart volg), of juist dit blijven doen (met het idee dat ik qua privé niet meer m’n hart volg). Can’t have your cake and it it too, zo voelt het.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
